ตอนที่ 18 : แพ้ใจตัวเอง“คุยอะไรกันครับพ่อลูก” ไออุ่นอดถามไม่ได้เมื่ออาบน้ำออกมาแล้วเจอพ่อลูกนั่งซุบซิบกันอยู่บนเตียง
เดี๋ยวนี้เขาเลิกถามแล้วว่าทำไมทินภัทรไม่กลับบ้าน วันไหนรับเขามาส่งที่คอนโดวันนั้นเป็นอันต้องหาเหตุค้างจนได้
เรียกว่าเตรียมตัวกันมาดีทั้งพ่อทั้งลูก ดีที่ยังไม่ถึงกับทุกวัน
“ไม่มีอะไรครับ พี่แค่บอกลูกหมูว่าพรุ่งนี้จะพาไปทานไอศกรีมที่ห้าง ใช่ไหมลูกหมู”
“คับ ไปกินติมกาน” ลูกหมูทะเลพยักหน้ายืนยันคำพูดของพ่อ เด็กเล็กโกหกไม่เป็นไออุ่นจึงไม่ติดใจสงสัย
“อายอุ่น มามา” ลูกหมูทะเลกวักมือเรียก เมื่อไออุ่นยังเดินทำโน้นทำนี่ไม่ยอมขึ้นเตียงไปหาเสียที
“ง่วงแล้วหรือครับ”
“ม่ายง่วง” พอไออุ่นขึ้นไปนั่งบนเตียงปุ๊บลูกหมูทะเลก็ปีนขึ้นไปนั่งบนตักปั๊บ
“อายอุ่น พี่ทะเลนอนด้วยน้า” ลูกหมูทะเลส่งยิ้มหวานจ๋อยออดอ้อนอาอุ่น
“หือ?” ไออุ่นไม่มองคนลูกให้เสียเวลาหันไปมองหน้าคนพ่อแทน ซึ่งทินภัทรก็รีบยกมือแบบออกสองข้างยักไหล่
ให้รู้ว่าไม่รู้เรื่องอะไรด้วย
“น้าๆ อายอุ่น” ร่างกลมของลูกหมูทะเลหันมาซุกอกเขา มือกลมป้อมกอดไปรอบเอว หน้าตาออดอ้อนจนไออุ่นอดไม่ได้
ต้องก้มลงหอมแก้มนุ่มเสียฟอดใหญ่
“ได้สิครับ ลูกหมูก็นอนกับอาอุ่นอยู่แล้วนี่ครับ”
“ช่ายนอนด้วยกาน อยู่ด้วยกาน” ลูกหมูทะเลชะม้อยตาขึ้นมอง ไม่รู้ลีลาพวกนี้ใครสอนมา แต่ก็ทำเอาไออุ่นหลงรักหัวปักหัวปำ
“ครับผม น่ารักขนาดนี้ต้องให้อยู่ๆ แล้ว” ไออุ่นโอบลูกหมูตัวกลมไว้ ก่อนแกล้งโยกไปมาแรงๆ ทำเอาลูกหมูทะเลหัวเราะคิกคัก
ชอบใจใหญ่
“อนุญาตแล้วนะ” ทินภัทรเล่นทีเผลอตอนไออุ่นกำลังหัวเราะสนุกอยู่กับลูกชาย
“ครับ” ไออุ่นตอบรับ ไม่ได้สนใจฟังมากมาย มัวแต่ห่วงเล่นกับเจ้าลูกหมูตัวกลม ตอนนี้เขาเปลี่ยนมาจับตัวลูกหมูทะเลนอน
ลงกับที่นอนและก้มลงไปฟัดแทน
“ม่ายอาว ยอมแย้ว พี่ทะเลยอมแย้ว” ลูกหมูดิ้นพล่าน ก็อาอุ่นเล่นฟัดไปด้วยจั๊กจี้ไปด้วย พี่ทะเลเหนื่อย
“งั้นพรุ่งนี้พี่ย้ายมานะครับ”
“อะไรนะครับ?” ไออุ่นชะงักกึก รีบเงยหน้าขึ้นมองทินภัทรที่นั่งยิ้มกริ่ม แล้วหน้าซื่อๆ ไม่รู้เรื่องเมื่อกี้หายไปไหน
“อุ่นอนุญาตแล้วห้ามเบี้ยว”
“ผมไปอนุญาตตอนไหนครับ” ที่จริงไออุ่นรู้ว่าตอนไหน รู้เลยว่าตัวเองเสียรู้ทินภัทรเข้าให้แล้ว ทั้งพ่อทั้งลูกโกงเขา
มิน่ากระซิบกันดิบดี
“เมื่อกี้ไง ลูกหมูเป็นพยานได้”
“พี่ทินเล่นขี้โกง ไม่ได้ครับผมไม่อนุญาต” อาทิตย์ละสองสามวันไออุ่นยังหวั่นไหวหนัก ขืนอยู่ด้วยกันทุกวัน ทินภัทรคงจับได้
“พี่ขี้โกงตรงไหน ลูกหมูมาหาพ่อมา อาอุ่นเขาไม่อยากให้เราอยู่ด้วย”
ไออุ่นถึงกับอ้าปากค้างกับความร้ายกาจของทินภัทร ใช้ลูกเป็นเครื่องมือหน้าตาเฉย
“ม่าย ม่ายฉิ อายอุ่นไม่อยากพี่ทะเลอยู่เยอ” ลูกหมูทะเลมองเขา ปากน้อยๆ เริ่มเบะออก มือกอดคอพ่อไว้แน่น
“อยากสิครับ อาอุ่นอยากอยู่กับพี่ทะเลที่สุด” ไออุ่นแพ้จริงๆ แพ้สายตาใสซื่อที่มองมายังเขา เอาเถอะค่อยจัดการ
คนพ่อทีหลังก็ได้
“จิงน้า”
“จริงครับ” ไออุ่นยื่นมือไปหาลูกหมูทะเล เด็กชายก็รีบโผเข้ามาหา
“เย้ๆ อยู่ด้วยกาน พี่ทะเลลักอายอุ่นที่ฉุด” เด็กชายทะเลจัดการมอบความรักให้อาอุ่นเสียเปรอะเต็มหน้า
“อาอุ่นก็รักพี่ทะเล เราอยู่ด้วยกันสองคนนะครับ”
“คับ” ลูกหมูรีบพยักหน้ารับ อาอุ่นยอมให้เขาอยู่ด้วยแล้วพี่ทะเลสนใจแค่นี้
“เดี๋ยวๆ ลูกหมู” คนนั่งยิ้มแบบถือไพ่เหนือกว่าถึงกับสะดุ้ง เมื่ออยู่ๆ ก็ถูกตัดทิ้งหน้าตาเฉย
“แล้วพ่อล่ะครับ ไม่อยากให้พ่ออยู่ด้วยเหรอ” ทินภัทรพยายามส่งซิกให้ลูกชาย
“อู้” ลูกหมูทะเลทำตาโต สมองน้อยๆ กำลังพยายามคิด
“หุ่นไงหุ่น” เมื่อไม่มีทีท่าว่าลูกหมูทะเลจะคิดออก ทินภัทรเลยแอบกระซิบกระตุ้นลูกชายอีกนิด
“อู้อู้ อยู่ด้วยกาน ฉามคนเยย” ลูกหมูทะเลเกือบลืมไปแล้วว่าคุยอะไรกับแด๊ดไว้บ้าง
“พี่ทิน! เอาอะไรมาล่อลูกหมูอีกครับ หุ่นยนต์ใช่ไหม” ไออุ่นเริ่มเสียงเขียว เผลอเป็นไม่ได้ติดสินบนลูกชายตลอด
“ช่าย หุ่นตัวหย่าย พี่ทะเลบังคาบ” ลูกหมูทะเลยกมือขึ้นสาธิตวิธีบังคับหุ่นยนต์ เล่นเอาคนเป็นพ่อหน้าซีดเหงื่อตก
“ทะเล คุณพ่อจะพาไปซื้อพรุ่งนี้ใช่ไหมครับ กินไอศกรีมแล้วพาไปซื้อหุ่นยนต์ใช่ไหม” ไออุ่นตะล่อมเอาความจริงกับลูกหมู
“คับ อายอุ่นไปด้วยน้า”
“ไปครับ เดี๋ยวอาอุ่นพาไปซื้อ แต่ทะเลบอกอาอุ่นก่อนว่าพ่อบอกว่าอะไรบ้างครับ”
“แด๊ดบอก...”
“ลูกหมูนอนได้แล้ว มาเดี๋ยวพ่ออ่านนิทานให้ฟัง” ทินภัทรเอื้อมมือออกไปคว้าตัวลูกชาย แต่เจอสายตาพิฆาตของไออุ่นเข้า
เขาถึงกับต้องรีบชักมือกลับมานั่งเจี๋ยมเจี้ยม
“อุ่น พี่ง่วง นอนกันเถอะครับ นะ” เมื่อมุกอื่นไม่ได้ผล ทินภัทรเลยต้องเปลี่ยนมาอ้อนไออุ่นแทน
“อายุเท่าลูกหมูเหรอครับ ถึงจะนอนตั้งแต่ยังไม่สองทุ่ม” ไออุ่นทั้งหมั่นไส้ทั้งขำคนตัวโต
“ดุพี่ทำไมครับ พี่แค่อยากมาอยู่ใกล้ๆ อุ่น ผิดด้วยเหรอ ก็คนมันรักจะให้ทำยังไง”
เหมือนโดนลูกบอลพุ่งเข้าชนหัว ไออุ่นถึงกับคิดอะไรไม่ออก ที่ผ่านมาทินภัทรพูดแค่คำว่าชอบกับเขา
ไม่เคยมีสักครั้งที่จะใช้คำนี้ รักงั้นหรือ
“ม่ายดุฉิ อายอุ่นอย่าดุแด๊ดน้า ลักกาน” ลูกหมูทะเลรีบช่วยประสานไมตรี สายตางอนง้อทั้งพ่อทั้งลูก
“นะครับ พี่อยากอยู่กับอุ่นทุกวัน ทะเลก็อยากอยู่กับอุ่น”
“พี่ทะเลอยากอยู่กับอายอุ่น” เด็กชายทะเลชอบอยู่กับอาอุ่นที่สุด อาอุ่นใจดี รักเขา
ไออุ่นไม่รู้จะทำยังไง เขายอมรับว่าสายตาทินภัทรทั้งงอนง้อ ทั้งอ่อนโยน ทั้งมีเสน่ห์จนเขาใจละลายไปกับสายตานั้น
“แล้วพี่ทินจะบอกที่บ้านว่ายังไงครับ พ่อกับแม่พี่ทิน” ในที่สุดไออุ่นก็ยอมแพ้ เขาจะสู้ได้ยังไง โดยเฉพาะกับคนที่เขารักทั้งสองคน
“พี่บอกแล้วว่าจะย้ายมาอยู่คอนโด”
“ท่านเห็นด้วยหรือเปล่าครับหรือพี่ทินทำตามใจตัวเอง” ไออุ่นแทบจะกลั้นใจฟังคำตอบ นี่เป็นอีกเรื่องที่เขากลัว
“เห็นด้วยไหมคงไม่เพราะเป็นห่วงหลาน แต่ถามว่าห้ามไหมไม่ได้ห้าม พ่อกับแม่พี่ให้สิทธิ์การตัดสินใจกับพี่ในการดูแล
ครอบครัวตัวเอง ไม่อย่างนั้นจะยอมให้พี่ใช้ชีวิตอยู่ที่โน้นเหรอ”
“ครับ” อย่างน้อยไออุ่นก็สบายใจขึ้นนิดนึง
“แต่พี่ทินต้องพาทะเลกลับไปค้างที่บ้านบ้างนะครับ ผมไม่อยากให้ทะเลอยู่ในห้องอุดอู้ อยากให้ได้วิ่งเล่นข้างนอกบ้าง
“ครับผม”
“เฮ้อ ไหนขออนุญาตจีบผมไงครับ นี่มันไม่ใช่จีบแล้ว” ไออุ่นมองคนที่กำลังดีใจออกนอกหน้า
“ก็ถ้าอุ่นอนุญาตให้เป็นอย่างอื่น พี่ก็ยิ่งกว่าเต็มใจครับ” ดูเหมือนคนที่ถูกต่อว่าจะไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด
“ไม่ครับ ผมอนุญาตให้อยู่เพราะลูกหมูทะเลหรอก พี่ทินเจ้าเล่ห์ ยังจีบผมไม่ติดเสียหน่อยเกินไปแล้ว”
“จิบ แด๊ดจิบอายอุ่น” ศัพท์ใหม่ลูกหมูไม่คุ้นหู
“จีบครับ ไม่ใช่จิบ” ทินภัทรจับลูกหมูทะเลนอนลงกลางเตียง เพราะใกล้เวลาเข้านอนของเด็กชายแล้ว
“จีบ คือลายคับ” เด็กชายทะเลยังสงสัย
“คือเวลาที่ลูกหมูรักใครสักคน อยากให้เขามาอยู่ด้วย ก็ต้องจีบก่อนครับ จีบแล้วถึงจะได้”
“อู้” เด็กชายทะเลตะกายกลับขึ้นมานั่งใหม่ หันหน้าไปทางไออุ่น
“พี่ทะเลจีบอายอุ่น จีบเยย”
“ฮ่าๆ ลูกหมู จะน่ารักไปไหนครับ” ไออุ่นถึงกับทนไม่ไหวต้องจับร่างกลมแน่นเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงให้หายหมั่นเขี้ยว
“พี่ก็จีบไออุ่น จีบก่อนทะเลอีก” คนจีบมานานกว่าแต่ไม่ได้ทั้งกอดสักแอะทำหน้างอน
“เขาเรียกว่าเลือกที่รักมักที่ชังครับ” ไออุ่นรู้สึกดีที่ได้เอาคืนบ้าง ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวทินภัทรจะเหลิง
“หึหึ คิดว่าพี่จะไม่ได้กอดอุ่นเหรอครับ ลืมอะไรไปหรือเปล่า” ทินภัทรส่งยิ้มแบบที่เล่นเอาไออุ่นรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมา
“ลูกหมู หลบให้พ่อหน่อยครับ”
“ทะเลดึกแล้วเข้านอนกันเถอะครับ เดี๋ยวอาอุ่นอ่านนิทานให้ฟัง” ไออุ่นรีบอุ้มลูกหมูทะเลไปวางไว้บนหมอน ก่อนลงนอน
ข้างๆ หารู้ไม่ว่านั่นเข้าทางทินภัทรเต็มๆ
“โอ๊ะ!!” ไออุ่นร้องได้แค่นั้น ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ของทินภัทรจะโถมลงมาทับ
“อย่าขี้ลืมสิครับอุ่น เรายังไม่ได้ปล้ำกันเลย” คนพูดจงใจตัดคำว่ามวยออกเสีย
“อู้” ลูกหมูทะเลตาโต รีบลุกขึ้นมานั่งใหม่อีกรอบ เขาเกือบลืมแหน่ะ
“ป้ำเยย แด๊ดป้ำเยย หนึ่ง ฉอง ฉาม” ลูกหมูทะเลเอามือตบพื้นเลียนแบบลุงเสือ เมื่อเห็นแด๊ดกดอาอุ่นไว้ได้แล้ว
“เดี๋ยวอย่าเพิ่งนับลูกหมู อาอุ่นยังขยับได้” ว่าแล้วทินภัทรก็ทิ้งตัวลงไปทาบทับบนตัวไออุ่น ปลายจมูกฝังลงบนแก้มนุ่ม
แอบสูดดมความหอมจนพอใจ
“พี่ทินอย่าครับ ทะเลมองอยู่” ไออุ่นรีบร้องห้ามคนที่กำลังซุกไซ้ไปทั่วแก้มเขา
“ทะเลเป็นกรรมการก็ต้องมองสิ เอ้าลูกหมูนับได้”
“หนึ่ง ฉอง ฉาม เย้ๆๆ แด๊ดชานะ” ลูกหมูผู้ไม่รู้เรื่องด้วย รู้แต่ว่าแด๊ดของเขาเก่งที่สุด เก่งกว่าลุงเสือกับลูกน้องเหมาอีก
พรึบ! จู่ๆ ไออุ่นก็ถูกทินภัทรพลิกตัวขึ้นไปอยู่ด้านบน มือแข็งแรงกดหลังเขาให้แนบชิดกับแผ่นอกด้านล่าง ไออุ่นต้องเกร็ง
คอเอาไว้เพื่อไม่ให้หน้าชนกัน
“ฉู้ อายอุ่นฉู้ๆ” ลูกหมูทะเลว่าแด๊ดเก่งแล้วอายอุ่นเก่งกว่าอีก แป๊บเดียวพลิกกับมากดแด๊ดได้แล้ว
“ทะเลมาช่วยอาอุ่นหน่อยครับ” ไออุ่นหวังให้ทะเลช่วยให้เขาหลุดจากวงแขนที่รัดแน่นของทินภัทร แต่สิ่งที่ได้คือ
อั๊ก! ไออุ่นถึงกับร้องเสียงหลง เมื่อลูกหมูทะเลกระโดดลงมานั่งทับอยู่บนหลัง ทำเอาหน้าเขาทิ่มลงไปโดนหน้าของทินภัทร
จนต้องรีบผละออก
ทินภัทรมองหน้าที่ลอยอยู่ใกล้ เขาผงกหัวขึ้นแตะปากเข้ากับปากของไออุ่นเบาๆ แปลกที่มันไม่ใช่การจูบแบบดูดดื่มแต่
เขากลับรู้สึกอุ่นวาบอยู่ในอก ตาได้แต่มองปากได้รูปนั้นอย่าลุ่มหลง เขาอยากสัมผัสมันอีก
“......ฉาม! อายอุ่นชานะ” ทินภัทรกับไออุ่นสะดุ้งพอกัน พวกเขาลืมไปแล้วว่าลูกหมูทะเลยังคงเป็นกรรมการนับอยู่บน
หลังของไออุ่น
ลูกหมูทะเลไถลตัวลงมา ไออุ่นรีบพลิกร่างตาม คราวที่ทินภัทรยอมปล่อยตัวง่ายๆ ไม่ได้รั้งเอาไว้อีก
“มาครับ อาอุ่นเล่นมวยปล้ำกับพี่ทะเลบ้าง” ไออุ่นไม่แน่ใจว่าลูกหมูทะเลเห็นแค่ไหน เขากลัวเด็กชายจำ จึงต้องรีบ
บิดเบือนสิ่งที่ลูกหมูทะเลเห็น
“มาเยย มาเยย” ลูกหมูทะเลลุกขึ้นยืนบนเตียง ก้มตัวโค้งๆ ในท่าเตรียมพร้อมแบบที่ลุงเสือสอนเป๊ะ
“เริ่ม” ไออุ่นคว้าแขนสองข้างของลูกหมูทะเลดึงเข้ามากอด ก่อนล้มตัวพากันกลิ้งไปกับที่นอน ไออุ่นจับหมูตัวกลมฟัดเล่นก่อน
หมุนตัวกลับให้ลูกหมูตัวแสบอยู่ด้านบน
“แด๊ดๆ นับเยย นับเยย” ลูกหมูรู้สึกถึงชัยชนะเมื่อใช้สองมือกดไหล่อาอุ่นให้แนบกับพื้น ความจริงแล้วมันไม่ใช่กติกาของ
มวยปล้ำแต่เสือดัดแปลงเพื่อให้เด็กชายเล่นได้ง่ายและสนุกขึ้น
“หนึ่ง สอง สาม” ทินภัทรตบมือลงกับพื้น เล่นเป็นเพื่อนลูกชาย
“เย้ๆๆ พี่ทะเลชานะ” พี่ทะเลเก่งที่สุดแล้ว พี่ทะเลชนะอาอุ่น นิ้วโป้งถูกยื่นออกไปตรงหน้า พี่ทะเลสุดยอด
“ใช่ครับเก่งที่สุดเลย แต่จะเก่งกว่านี้ถ้ารีบเข้านอน”
“อู้” ไม่ต้องให้พ่อเตือนซ้ำสอง ลูกหมูทะเลพุ่งตัวลงบนหมอน ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มจนถึงคอ นอนยิ้มแป้นอวดความเก่งให้แด๊ด
กับอาอุ่นดู
“ฮ่าๆ ยังครับยัง พ่อพาไปเข้าห้องน้ำก่อน” ทินภัทรช้อนตัวลูกหมูขึ้นอุ้มพาเดินเข้าห้องน้ำ ไออุ่นอาศัยจังหวะนี้หลบออกมา
นอกห้องนอน เขาหายใจแทบไม่เป็นจังหวะ ไออุ่นยกมือขึ้นแตะริมฝีปาก คนเจ้าเล่ห์จูบเขาจนได้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อ้าว ทะเลไปไหนครับพี่ทิน” ไออุ่นตกใจเมื่อเดินกลับเข้าห้องมา มีแต่ทินภัทรที่นั่งเอนๆ อยู่บนเตียงไม่มีลูกหมูทะเลนอนอยู่
“โน้นครับ” ทินภัทรบุ้ยใบ้ไปทางเตียงนอนเด็กที่วางอยู่มุมห้อง
“ทำ ทำไมให้ไปนอนตรงนั้นครับ” ไออุ่นละล่ำละลัก เมื่อคิดได้ว่าคืนนี้เขาต้องนอนบนเตียงสองคนกับทินภัทร
“ทะเลโตแล้ว พี่อยากฝึกให้นอนเอง ที่บ้านทะเลก็นอนห้องตัวเอง”
“งั้นพี่ทินก็กลับไปนอนบ้านสิครับ ที่นี่มีห้องนอนเดียว”
“ไม่ล่ะ พี่มีความคิดที่ดีกว่านั้น”
“อะไรครับ” ไออุ่นยอมรับเลยว่าเขาไม่ไว้ใจทินภัทรสักนิด
“ไม่บอกครับ เดี๋ยวอุ่นก็รู้เอง ว่าแต่จะยืนคุยอยู่อย่างนั้นทั้งคืนหรือ ขึ้นมานอนเร็ว” ทินภัทรตบลงบนที่นอนข้างตัว
“ผมจะไปนอนห้องรับแขก” ไออุ่นเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบผ้าหุ่มสำรองออกมา
“อุ่นอยากเล่นมวยปล้ำรอบดึกอีกก็ไม่บอกพี่” น้ำเสียงแฝงนัยความหมายนั้นทำเอาไออุ่นชะงักมือ
“พี่ทินห้ามรุ่มร่ามครับ” ไออุ่นรีบหันกลับไปมองทินภัทร จู่ๆ ก็รู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมา
“มาเถอะครับ นอนดูหนังกัน พี่ยังไม่ง่วงเลย”
“ผมจะทำยังไงกับพี่ทินดี” ไออุ่นพูดอย่างอ่อนใจ เขาพูดกับทินภัทรก็จริงแต่คล้ายถามตัวเองเสียมากกว่า
“ง่ายจะตาย อุ่นก็รับรักพี่สิครับ ไม่รู้ตัวเหรอว่าอุ่นหนีพี่กับทะเลไม่รอดอยู่แล้ว ไม่ยอมให้ไปมองคนอื่นหรอก”
ทินภัทรดึงคนที่ยอมเดินมาที่เตียงให้ล้มตัวลงนอนข้างๆ จับศีรษะเล็กให้พิงอยู่บนไหล่ของเขา
“จะหวงไปได้สักกี่วันครับ เดี๋ยวเจอคนถูกใจก็คร้านจะรีบไป”
“เฮ้อ ทำยังไงอุ่นถึงจะเชื่อ นี่เรามีลูกด้วยกันแล้วนะครับ พี่จะไปไหนได้” ตาของทินภัทรเป็นประกายจนไออุ่นต้องรีบหลบ
“ใช่ที่ไหนครับ” ไออุ่นมักทำหน้าไม่ถูกเวลาที่ทินภัทรพูดอะไรทำนองนี้
“จุ๊จุ๊ ระวังนะครับ ทะเลได้ยินเสียใจแย่ว่าทำไมมีแต่พ่อที่รัก” ทินภัทรไม่พูดคำว่าแม่ออกมาเพราะรู้ว่าไออุ่นไม่ชอบให้เรียก
แบบนั้น
“ไม่ต้องเอาลูกมาอ้างเลยนะครับ เอะอะใช้ลูกบังหน้าตลอด”
“ยิ้มอะไรครับ” ไออุ่นถามเมื่อทินภัทรไม่ยอมพูดเอาแต่นั่งยิ้ม
“พี่ชอบที่อุ่นเรียกทะเลว่าลูก ไม่ใช่ทะเล ขอบคุณนะครับที่เห็นทะเลเป็นลูก” ทินภัทรกอดคนที่นั่งพิงอยู่ให้เข้ามาชิดยิ่งขึ้น
ไออุ่นขยับหนีมือเขาเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ปล่อยให้กอด
“ทะเลเป็นเด็กน่ารักครับ ใครเห็นต้องต้องรัก ต้องอยากได้เป็นลูกชาย ผมก็เหมือนกัน”
“ถ้าอย่างนั้น อุ่นรับทะแลเป็นลูกแล้วก็รับพี่เป็นสามีด้วยสิครับ มีลูกไม่มีสามีโดนนินทาไม่รู้ด้วย”
“พี่ทิน”
“แฟนก็ได้เอ้า” ทินภัทรต่อรอง เมื่อเห็นว่าขอเป็นสามีน่าจะไม่รุ่ง
“แฟนก็ไม่ได้ครับ”
“ที่รักครับ ทำไมใจร้ายแบบนี้” น้ำเสียงทุ้มนุ่มของทินภัทรทำเอาไออุ่นแทบละลาย เพิ่งรู้ว่าคำสั้นๆ คำเดียวทำให้เขาหวิวได้
มากขนาดนี้
“ผมรู้แล้วครับว่าทำไมพี่ทินแฟนเยอะ ทั้งเจ้าชู้ ทั้งกะล่อน”
“ใครบอก” ทินภัทรจับไออุ่นพลิกลงนอนกับหมอน ส่วนตัวเขาคร่อมทับร่างสมส่วนเอาไว้
“เพราะพี่เก่งต่างหาก”
ทินภัทรไม่รอให้ไออุ่นมีเวลาคิด เขาแนบริมฝีปากร้อนลงบนปากได้รูปนั้น จูบซับไปทั่วๆ ก่อนทิ้งน้ำหนักลงบดคลึง
ยั่วเย้าให้ไออุ่นเผลอปากออก เขาส่งปลายลิ้นอุ่นแทรกผ่านเข้าไปควานหาความหวานภายใน ก่อนจะถอนออกมา
เปลี่ยนเป็นดูดดึงขบเม้มเรียวปากนุ่มทั้งบนและล่างอย่างหลงใหล
"อื้อ" ไออุ่นครางประท้วง พร้อมกับทุบเบาๆ ที่หน้าอกของทินภัทรเมื่อรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจ
ทำให้ทินภัทรต้องยอมถอนหน้าออกให้แต่โดยที ทั้งที่เขายังอยากจูบซ้ำแล้วซ้ำอีก อย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย
"พอแล้วครับ" ไออุ่นรีบยกมือปิดปาก เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจ้องจะจูบลงมาใหม่ เมื่อเห็นว่าเขาหายใจคล่องดีแล้ว
“ไม่พอครับ” คนได้แล้วอยากได้อีกส่ายหน้าขัดใจ จูบไปเยอะเท่าไหร่เขาก็ยังไม่รู้สึกถึงคำว่าพอ
“ถ้าพี่ทินเกเร ผมไม่ให้มาอยู่ด้วยนะครับ ถ้ามาผมจะโกรธ” เมื่อเจอมุกนี้เข้าไป ทินภัทรถึงกับถอนใจอย่างเสียดาย
เขาไม่กล้าขัดใจมากกลัวไออุ่นจะเตลิดเสียก่อน
“ก็ได้ครับ แต่พี่ขอนอนกอดได้ไหมครับ สัญญาว่าไม่ทำอะไรมากกว่านั้น แค่อยากนอนกอดอุ่นหมือนทุกที”
ไออุ่นอยากจะเถียงว่าไม่เหมือนหรอก ทุกทีมีลูกหมูทะเลนอนกั้น แต่มาคิดอีกทีเหลือแค่กอดน่าจะปลอดภัย
นิสัยทินภัทรอยากได้อะไรต้องได้ ไม่ได้อย่างโน้นก็เอาอย่างนี้ ตอนนี้ไออุ่นคิดว่าแค่กอดน่าจะปลอดภัยที่สุดแล้ว
“ก็ได้ครับ แต่แค่กอดนะครับ”
“ครับผม”
ทินภัทรดึงหมอนที่วางพิงพนักลง ก่อนทิ้งตัวลงนอนราบ เขาสอดแขนเข้าใต้คอไออุ่น รวบร่างของคนที่เขารักเข้ามาซุกอก
กดจุมพิตลงบนกระหม่อมเบาๆ
“พี่ว่าพี่หลงอุ่นจนกู่ไม่กลับแล้ว”
“อะไรนะครับ” ไออุ่นมัวแต่ฟังเสียงหัวใจของทินภัทรเต้น เขาเลยจับใจความไม่ทัน
“หึหึ ไม่มีอะไรครับ นอนเถอะ” มือใหญ่กระชับร่างที่เล็กกว่าเข้ามาให้ชิดยิ่งขึ้น ถ้ากอดแล้วไออุ่มจมหายไปในตัวเขา
เลยได้เขาก็จะทำ
“ไหนบอกว่ายังไม่ง่วงครับ”
“ไม่ง่วงก็นอนได้ ถ้าได้นอนกอดอุ่นแบบนี้ ให้นอนทั้งวันพี่ก็ยอม”
“........”
ไออุ่นรู้แล้วว่าเขาพลาด เห็นที่การนอนเงียบๆ น่าจะดีที่สุด ก่อนที่มันจะเข้าตัวเขาไปมากกว่านี้ การรับมือกับทินภัทรไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
“ราตรีสวัสดิ์ครับ”
“ราตรีสวัสดิ์ครับ” ไออุ่นบอกทินภัทรบ้าง
“พี่รักอุ่นนะ” เสียงทุ้มนุ่มมาพร้อมสัมผัสแผ่วเบาที่ขยับ
“ผมก็รักพี่ทินครับ” คำพูดที่ไม่มีเสียงดังออกมาจากใจของไออุ่น
และหากทินภัทรจะตั้งใจฟังเสียงหัวใจของเขาให้ดี คงได้รู้คำตอบไปแล้วว่า...
ไออุ่นก็รักทินภัทรเช่นกัน
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ลงอีกทีวันที่ 19/08/16 นะคะ พรุ่งนี้ขอลงมหารักก่อน ช่วงนี้แขนเพิ่งดีขึ้นยังไม่อยากหักโหมพิมพ์ค่ะ
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1224004 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก