ตอนที่ 21 : ไม่ใช่แฟน“ง่วง” เสือผลักหัวคนที่บ่นง่วงแล้วเอาหน้ามาซบกับไหล่ออก ไอ้เด็กบ้านี่ไม่รู้เลยเหรอว่าตัวเองเป็นที่รู้จักมากขนาดไหน
นี่มันในห้องอาหาร อยู่ๆ เดินมาหยุดยืนข้างหลังแล้วทำอะไรประเจิดประเจ้อ
“ทำไมลงมาไหว” เสือแทบจะทิ้งจานในมือเพื่อมาปิดปากเด็กนรกแทน
“เงียบไปเลย”
“ถามเพราะเป็นห่วง ว่าจะสั่งอาหารเช้าขึ้นไปทานบนห้องจะได้ไม่ต้องลงมา ตื่นมาดันไม่เจอ”
“ได้ที่ไหน อุ่นถามหาจะให้ตอบว่ายังไง”
“ขี้เกียจ ยังง่วง ไม่หิว” รเมศไม่เห็นว่ามันจะยากตรงไหน ไม่ใช่ทุกคนที่อยากตื่นมาทานอาหารเช้าเสียหน่อย
“เออจริง” เสือก็เพิ่งนึกได้ เขามัวแต่ห่วงโน้นห่วงนี้กลัวไออุ่นจะจับพิรุธได้
“งั้นขึ้นไปนอนกันเถอะ” รเมศคว้าจานในมือเสือไปวางบนโต๊ะใกล้ๆ ก่อนจับแขนเตรียมพากลับห้อง
“ไม่ไป” เสือดึงแขนกลับ ไม่ยอมขยับตัวตาม
“ลุงอย่าดื้อ” ไม่ยอมดีๆ เดี๋ยวพ่อจะอุ้มไปเสียเลย รเมศคิดในใจ
“เข้าใจคำว่าหิวไหม หิวมาก” เสือคิดว่าเขาอาจกินวัวได้ทั้งฟาร์ม หิวแบบหน้ามืดตาลาย
“อ๋อ ผมลืมไปว่าเมื่อคืนลุงใช้พลังงานเยอะ ไปนั่งกับพี่อุ่นเถอะเดี๋ยวผมบริการเอง” รเมศหันไปคว้าจานที่วางไว้เมื่อสักครู่
ยัดกลับใส่มือของเสือก่อนผลักหลังเบาๆ ให้ออกเดิน
“พี่เสือทางนี้ครับ” ไออุ่นโบกมือเรียกเมื่อเห็นเสือมองหา เขามานั่งจองโต๊ะไว้ให้
“ลุงเฉือ” เด็กชายทะเลขย่มตัวบนเก้าอี้เด็ก เขาตื่นเต้นทุกครั้งเวลาเจอหน้าคนโปรด ถึงแม้จะเพิ่งเจอกันไปเมื่อคืนก็ตาม
“คุณทินล่ะอุ่น” เสือวางจานลงบนโต๊ะ เขาเลือกนั่งข้างลูกหมูทะเลตัวกลม
“เดินไปตักอาหารให้ครับ ผมรับหน้าที่ดูลูกหมู” ไออุ่นกวาดตามองหาญาดา ก่อนลงมาจากห้องเขาโทรบอกให้เสือกับ
ญาดาลงมาเจอกันที่นี่เลย
“เมื่อคืนหลับสบายไหมครับ”
“หะ!!” เสือสะดุ้งโหยง ก่อนรีบปรับสีหน้าตื่นตระหนกให้กลับมาเป็นปกติ
“พี่เสือเป็นอะไร ผมถามว่าเมื่อคืนหลับสบายดีไหม ตีกันกับโรมตายไปข้างหรือเปล่า”
“เปล่า” เสื้อหยิบขนมปังจิ้มไข่แดงเข้าปาก
“เป็นข่าวดีมากครับ ผมหรือเป็นห่วงกลัวต้องโทรแจ้งรถพยาบาลมารับ” ไออุ่นทำหน้าคล้ายกับไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน
“เกินไป ว่าแต่อุ่นเถอะเมื่อคืนเล่นมวยปล้ำกับคุณทินไปถึงไหน”
“พี่เสือ” ไออุ่นหน้าแดง เมื่อถูกเสือถามด้วยนัยความหมายที่รู้กันดี
“อายอุ่นป้ำแด๊ดเยอ”
“นั่นสิอุ่นปล้ำแด๊ดลูกหมูหรือเปล่า” เสือได้ทียืมมือลูกหมูทะเลแหย่ไออุ่น ทำเอารุ่นน้องของเขาหน้าเขียวหน้าแดง
เสือเดาว่าที่หน้าแดงคงอายแต่ที่หน้าเขียวคงโกรธเขาจนลมออกหู
“ไม่ได้เล่นมวยปล้ำครับ อาอุ่นกับพ่ออ่านนิทานให้ลูกหมูฟังจนหลับ จำไม่ได้เหรอครับ”
“อื้อ จำด้าย” ลูกหมูพยักหน้า เมื่อคืนเขาฟังนิทานตั้งสามเรื่อง อาอุ่นเล่ายาวเลย
“อาอุ่นเขาแอบเล่นตอนลูกพี่หลับ” เสือยังสนุกกับการแหย่ไออุ่นไม่เลิก โดยใช้ตัวช่วยชั้นดีอย่างนายลูกหมู
“อายอุ่นม่ายน่าลัก” ลูกหมูป่องแก้มพองลมยกมือกอดอก โป้งแด๊ดกับอาอุ่นแอบเล่นไม่ชวนเขา
“พ่อไปแป๊บเดียว อาอุ่นไม่น่ารักแล้วหรือเจ้าลูกหมู” ทินภัทรวางจานอาหารลงตรงหน้าไออุ่นกับลูกหมูทะเล
ก่อนจับศีรษะกลมของลูกชายโยกไปมา
“แด๊ดก็ม่ายน่าลัก” ลูกหมูป่องแก้มขู่พ่ออีกคน
“ฮ่าๆ ทำไมพ่อถึงไม่น่ารักครับ” ทินภัทรเลื่อนเก้าอี้ลงนั่งข้างไออุ่น เพราะเสือนั่งข้างลูกหมูทะเลแทนแล้ว
“ป้ำกานฉองคน” ลูกหมูทะเลทำปากยื่น ยังงอนแด๊ดกับอาอุ่นอยู่
“หือ?” ทินภัทรหันไปมองหน้าไออุ่น อีกฝ่ายส่ายหน้าให้ ก่อนพยักพเยิดไปทางตัวต้นเหตุ ซึ่งเสือก็ยอมยกมือรับสารภาพ
แต่โดยดีว่าเป็นเพราะตัวเอง
“เดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้วลุงเสือพาไปเล่น” เสือหาอะไรมาหลอกล่อเพื่อให้ลูกหมูทะเลลืมๆ เรื่องนี้ไป
“อาว เล่นกาน”
“ถ้าอย่างนั้นก็ทานข้าวก่อนครับ แล้วอาอุ่นจะให้ไปเล่น”
“คับ”
“ไออุ่นตัดอาหารเป็นชิ้นเล็กๆ ก่อนส่งช้อนสำหรับเด็กให้ทะเลถือ เขาพยายามฝึกให้เด็กชายช่วยเหลือตัวเองให้ได้มากที่สุด
“เย็นนี้เสือไปงานด้วยกันไหม” ทินภัทรหมายถึงงานแต่งงานเพื่อนของเขาที่กำลังจะจัดขึ้น
“ไม่ดีกว่าครับ ผมตามมาพักผ่อนด้วยเท่านั้น ไม่อยากรบกวนเจ้าภาพ”
“ผมก็ไม่ไปนะพี่ทิน” รเมศที่เดินมาที่โต๊ะพอดีเอ่ยขอตัวอีกคน เขาไม่อยากดึงความสนใจจากเจ้าภาพของงาน
“ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่ไปด้วยได้ไหมครับ” ไออุ่นชักไม่อยากไปขึ้นมา เขาไม่รู้จักใครในงานเลยนอกจากทินภัทร ญาดาและชลธร
“ไปเถอะ ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อย” ทินภัทรส่งสายตาอ้อนขอให้ไออุ่นไปเป็นเพื่อนเขา
“ก็ได้ครับ” แล้วไออุ่นก็แพ้สายตาแบบนี้ของทินภัทรเสียด้วยสิ
“หวานน้อยๆ หน่อยค่ะ คนอิจฉามี” ญาดาเสียงแจ้ว ส่งยิ้มแซวทินภัทร เธอตักอาหารมาเรียบร้อยแล้วก่อนจะเดินมาที่โต๊ะ
“อิจฉาก็รีบมีสิฟ้า” ทินภัทรส่งยิ้มตอบ ตอนนี้เขากับญาดาถือว่าเป็นพี่น้องและคนร่วมงานที่ดีต่อกัน
“ถ้ามันหาได้ถูกใจง่ายๆ ก็ดีสิคะคุณทิน” ญาดาบ่น เธออยากได้แบบถูกใจร้อยเปอร์เซ็นต์เต็มไม่เอาแปดสิบหรือเก้าสิบ
“แล้วนี่ธรยังไม่ลงมาเหรอ” ทินภัทรถามขึ้นเมื่อสมาชิกขาดชลธรเพียงคนเดียว
“ลงมาแล้วนี่ค่ะ ตอนฟ้าโทรไปบอกว่าคุณทินนัดให้มาเจอกันที่นี่ ก็เห็นบอกว่าอยู่ข้างล่างแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นน่าจะถึงก่อนเรานะครับ พี่ทินลองโทรหาดูหน่อยสิครับ” ไออุ่นบอกทินภัทรเขากลัวชลธรเข้าใจจุดนัดพบผิด
“ไม่ต้อง มาโน้นแล้ว” ทุกคนหันไปมองตามสายตาของทินภัทร ชลธรเดินส่งยิ้มเข้ามาแต่ไม่ได้มาคนเดียว มีสาวสวย
เดินเกาะแขนมาด้วย
“โทษที มัวแต่ไปรอคุณยุ้ย เธอเพิ่งมาถึง” ชลธรดึงเก้าอี้ว่างจากโต๊ะข้างๆ มาเพิ่มเพราะไออุ่นจองไว้สำหรับหกที่เท่านั้น
“นี่ทินเพื่อนสนิทผม ไออุ่น คุณเสือ โรม แล้วก็ฟ้าเลขาผมครับ ส่วนนี่คุณยุ้ย ลดารัตน์ เธอเป็นนางแบบ โรมน่าจะรู้จักนะ
ฉันชวนมาพักผ่อนกับไปงานเย็นนี้ด้วย
“สวัสดีครับ” ทินภัทรทักทายก่อนเป็นคนแรก ที่เหลือก็ทยอยทักทายกันตามมารยาท ไออุ่นลอบมองญาดาและพบว่าเสือก็มองอยู่เช่นกัน
“เพิ่งรู้นะคะว่าธรรู้จักน้องโรมด้วย” มือที่แตะลงบนต้นแขนของชลธรแสดงความสนิทสนมแบบไม่พยายามปกปิด
“ผมเป็นน้องชายพี่ทินซึ่งเป็นเพื่อนพี่ธรครับ” โรมอธิบายให้ฟังคร่าวๆ เขากับลดารัตน์เคยเจอกันบ้างแต่ยังไม่เคยร่วมงานกัน
“โลกกลมจริงๆ แต่คุณฟ้าสวยกว่าที่ยุ้ยคิดนะคะ นึกว่าจะเจอเลขาแบบดูเคร่งเครียด ไม่นึกว่าจะดูเหมือนนางแบบ
ขนาดนี้ คุณนี่สเปคต้องนางแบบใช่ไหมคะ” ลดารัตน์ส่งยิ้มหวานให้กับคนที่นั่งข้างๆ เธอต้องการจับผู้ชายคนนี้ให้ได้
ใครก็รู้ว่าวงการนางแบบมีเด็กใหม่เข้ามาทุกวัน เธอจะยืนหยัดไปอีกได้นานแค่ไหน อย่างน้อยชลธรก็ให้ทุกอย่างที่เธอ
ปรารถนาได้
“ขอบคุณที่ชมค่ะ แต่ฟ้าคงไม่ใช่สเปคคุณธร” ญาดาพูดเพราะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังระแวงเธอ
“เห็นแบบนี้สุดยอดเลขาเลยครับยุ้ย เก่งทุกอย่าง อีกหน่อยคงเข้าประชุมแทนผมได้” ชลธรเอ่ยชมเลขา
นอกจากความสวยแล้ว เขาบอกได้เลยว่าญาดาครบเครื่อง ทั้งความฉลาดรอบรู้ ทั้งการวางตัวการเข้าสังคม
ไปพบลูกค้าที่ไหนก็มีแต่คนอิจฉาเขาที่มีเลขาอย่างญาดา
“พูดแบบนี้ ยุ้ยชักอิจฉา ห้ามชมสาวสวยคนอื่นต่อหน้าผู้หญิงรู้ไหมคะ ไม่อย่างนั้นอาจจะถูกงอนได้”
ไออุ่นกับเสือแอบสบตากัน ดูท่านางแบบสาวสวยคนนี้คงแรงไม่ใช่เล่น
“ทานกันก่อนดีไหมครับ เห็นเมื่อวานคุณธรบอกจะพาออกไปขับรถชมวิว” ไออุ่นรีบตัดบท เขาไม่แน่ใจอารมณ์ของญาดานัก
แต่รู้ว่าญาดาก็รับสารจากนางแบบสาวได้เช่นกัน เพื่อนของเขายิ่งไม่ใช่คนยอมคนอยู่ด้วย
“นั่นสิ เจ้าลูกหมูอิ่มแปล้แล้วผู้ใหญ่ยังไม่ได้เริ่มทานเลย” ทินภัทรเห็นด้วยกับไออุ่นเพราะนี่ก็สายมากแล้ว
“งั้นไปตักอาหารกันเถอะครับยุ้ย” ชลธรลุกขึ้นยืนและช่วยดึงเก้าอี้ออกให้ลดารัตน์
“เดี๋ยวมา”
“อืม” ทินภัทรเป็นคนตอบรับ สายตาทุกคู่บนโต๊ะเว้นลูกหมูทะเลมองตามคนทั้งคู่ไป ด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกัน
++++++++++++++++++++++++++++
รถที่ทางเจ้าภาพจัดมาบริการเป็นรถตู้แบบแปดที่นั่ง เสือขึ้นไปเป็นคนแรกเขาจึงเดินตรงไปนั่งเบาะหลังสุด
ตามมาด้วยรเมศที่ยอมเสียมารยาทแทรกไออุ่นขึ้นมา
“นั่งด้วยลุง” รเมศทิ้งตัวลงข้างๆ คนที่มองมาตาลุกวาว จ้างให้ก็หนีเขาไม่พ้น คนยิ่งมีวันว่างน้อยต้องใช้ให้คุ้ม
“ไปนั่งเบาะอื่น” เสือพูดลอดไรฟัน ให้ได้ยินกันแค่สองคน
“เรื่องอะไร อยากย้ายลุงก็ย้ายเอง” คนพูดทำเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองนั่งปิดทางออกอยู่ เสือจึงได้แต่จ้องหน้าจนตาจะลุกเป็นไฟ
จะพูดจะด่ามากก็ไม่ได้ ที่มันแคบเขากลัวคนอื่นได้ยิน
“อาโลม ลุงเฉือ” ลูกหมูทะเลตามเข้ามาข้างในอีกคน เขายังจำได้ว่าลุงเสือจะเล่นด้วย
“ทะเลครับมานั่งกับอาอุ่นมา” ไออุ่นนั่งเบาะถัดมากับทินภัทรและญาดา เบาะหน้าสุดที่มีแค่สองที่นั่งจึงเป็นของ
ชลธรและลดารัตน์
“พี่ทะเลจาเล่นกะลุงเฉือ” ลูกหมูทะเลนั่งอยู่บนตักของอาโลมแล้วเรียบร้อย
“เล่นกับอาดีกว่า ลุงเสือไม่ค่อยสบายต้องพักผ่อน” รเมศก้มลงบอกลูกหมูทะเล เขาอยากให้เสือได้นอนพักอีกสักนิด
“อ้าวพี่เสือเป็นอะไรครับ” ไออุ่นหันไปถามเสือ เมื่อกี้เห็นดีๆ อยู่
“เปล่า พี่ง่วง เมื่อคืนหลับๆ ตื่นๆ มันแปลกที่” เสือไหลไปตามน้ำ เมื่อคืนเขาหลับเป็นตายต่างหากหลังจากออกกำลังกาย
อย่างหนักหน่วง
“ถ้าอย่างนั้นพี่เสือหลับก่อนก็ได้ครับ ตื่นมาจะได้สดชื่น ลูกหมูมานั่งกับอาอุ่นครับจะได้ไม่กวนลุงเสือ” ลูกหมูทะเลยอมย้าย
ที่นั่งแต่โดยดี ก็ลุงเสือไม่สบายนี่พี่ทะเลไม่กวน
++++++++++++++++++++++++++++
“พอแล้วครับ” ไออุ่นต้องร้องห้าม เมื่อทินภัทรเอาแต่ถ่ายรูปเขากับลูกหมูทะเล
“ผมถ่ายให้พี่ทินกับทะเลบ้างดีกว่าครับ” ไออุ่นยื่นมือไปขอกล้องจากทินภัทร พวกเขาแวะถ่ายรูปและเดินเล่นกันที่หาด
แสงจันทร์ โชคดีว่าวันนี้มีเมฆหนาอากาศจึงไม่ร้อนมากนัก
“มาถ่ายด้วยกัน” ทินภัทรไม่ยอมส่งกล้องให้แต่กวักมือเรียกรเมศให้เดินมาหาแทน
“จะเอาไปทำภาพพรีเวดดิ้งหรือครับพี่ทิน” รเมศแซวพี่ชายเมื่อเห็นสายตาของทินภัทรที่มองไออุ่นเสียหยาดเยิ้ม
“ยัง แต่เร็วๆ นี้แหละ โอ๊ย..” ทินภัทรร้องเสียงดังเมื่อถูกไออุ่นกระทุ้งข้อศอกเข้ากับท้อง
“โรมอย่าไปฟังครับ พี่ทินพูดจาเรื่อยเปื่อย” ไออุ่นอายรเมศ เขาเดาว่าคงรู้เรื่องแล้วดูจากที่แซว ทินภัทรก็ช่างกระไร
เที่ยวเอาไปพูดเสียทั่วว่าจีบเขาอยู่
“พี่อุ่นเขาอายน่ะต้องให้เวลา” ทินภัทรรีบบอกน้องชาย ทำเหมือนจะแก้ตัวให้ไออุ่น
“ผมเข้าใจครับพี่สะใภ้” รเมศรับมุกของพี่ชายได้เป็นอย่างดี ทำเอาหน้าที่แดงอยู่แล้วของไออุ่นแดงขึ้นไปอีก
“ผมไม่พูดด้วยแล้ว ไปครับลูกหมูไปหาลุงเสือดีกว่า” ไออุ่นคว้าลูกหมูทะเลขึ้นอุ้ม
“พี่ฉาพั้ย” เห็นไหมจนได้ มันน่าจัดการทั้งพี่ทั้งน้อง ก็รู้กันอยู่ว่าลูกหมูตัวกลมฉลาดแค่ไหน
ไออุ่นทำเป็นไม่ได้ยินเสียเดี๋ยวลูกหมูทะเลก็ลืม เขาพาเด็กชายเดินลิ่วไปหาเสือที่นั่งพักอยู่
“เป็นอะไรอุ่นทำหน้าพิลึก” เสือรับตัวลูกหมูมาจากไออุ่นที่ส่งให้ ก่อนนั่งลงข้างๆ
“พี่ทินกับน้องโรมสิครับพูดจาเหลวไหล”
“พูดอะไร?”
“พี่ฉาพั้ย” ลูกหมูทะเลจัดการแฉให้เอง
“ฮ่าๆ เออเข้าท่าดีนะอุ่น” เสืออดขำไม่ได้โดยเฉพาะขำลูกหมูทะเลที่ทำหน้าตารู้ดี ทั้งที่ไม่ได้รู้ความหมายกับใครเขาเลย
“พี่เสือก็เป็นไปกับเขาอีกคน ผมอุตส่าห์หนีมา” ไออุ่นบ่นพึม เหมือนเขาหนีเสือปะจระเข้ชัดๆ
“หนีทำไม หนียังไงก็ไม่รอดๆ รับๆ ไปเถอะน่าอุ่น ความสุขของตัวเองแท้ๆ” เสือได้โอกาสจึงรีบพูด เขาอยากคุยกับไออุ่น
มานานแล้วตั้งแต่ที่รู้ว่าทินภัทรกับไออุ่นใจตรงกัน
“ไม่ได้หนีหรอกครับ แต่ของอะไรที่ได้มาง่ายมันก็ไม่มีคุณค่าสิครับ”
“มันก็จริง แต่เห็นอะไรนั่นไหม” เสือพยักพเยิดไปทางลดารัตน์ที่ยืนเกาะชลธรเป็นปลิง
“เดี๋ยวนี้บางทีมันก็ต้องถือคติมือใครยาวสาวได้สาวเอานะอุ่น”
“ใช่ ช้าๆ ได้พร้าเล่มงามไม่มีแล้ว ระวังพร้ามันจะหายเหลือแค่มีดคัตเตอร์เอาไว้กรีดตัวเอง” โชคยังดีที่บุคคลที่สามของ
การสนทนาเป็นญาดาที่โผล่มาจากด้านหลัง ไออุ่นกับเสือคุยกันเพลินจนลืมไปว่ามากันอีกหลายคน
“บอกตัวเองด้วยเถอะเรา อย่ามัวแต่บอกเพื่อน” เสือเตือนสติญาดาอีกคน
“อย่างฟ้าคว้าไว้อยู่แล้วถ้าถูกใจ แต่มันยังไม่มีใครให้คว้า ยังไม่เห็นพร้าสักเล่ม”
“แล้วนั่นอะไร” เสือชี้นำไปทางชลธรกับลดารัตน์อีกหน ญาดามองตามด้วยสายตากึ่งว่างเปล่า
“เจ้านาย”
“ให้มันจริงเถอะ” เสือไม่เชื่อญาดาสักนิด ยิ่งญาดาทำเฉยเมยมากเท่าไหร่ยิ่งผิดปกติมากเท่านั้น
“พี่เสือปากคอเราะร้ายขึ้นทุกวันรู้ตัวหรือเปล่า อีกหน่อยฟ้าจะเรียกว่าพี่สาว คอยดู”
“ตลกละ” เสือเองก็ชะงักไป สุดท้ายก็นั่งกันเงียบๆ ต่างคนต่างก็มีเรื่องให้คิดอยู่ในหัว จนลูกหมูทะเลทนไม่ไหว
เขาไม่สนุกเลย ผู้ใหญ่เอาแต่นั่งกันนิ่ง
“พี่ทะเลหาอาโลม” ลูกหมูทะเลร้องหาเพื่อนเล่น ขย่มตัวบนตักเสือ เพื่อเร่งให้อุ้มเขาลุกขึ้น
“กลับกันเลยไหม” ญาดาลุกขึ้นยืนตามเสือ เธอเห็นว่าออกกันมาหลายชั่วโมงแล้ว จะได้กลับไปเตรียมตัว
“ก็ดี” เสือเห็นด้วย เขาก็อยากกลับไปนอนพัก การต้องฝืนออกมาแบบนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองจะป่วยขึ้นมาจริงๆ
ไออุ่นส่งสัญญาณบอกทินภัทรว่าพวกเขาอยากกลับแล้ว ก่อนเดินนำกลุ่มที่เหลือไปรอที่รถ
+++++++++++++++++++++++++++
“ไออุ่น สวัสดีครับ”
“คุณชิดพล สวัสดีครับ” ไออุ่นทักตอบคนที่เดินมาทักทายเขาถึงโต๊ะ
“คุณพลเห็นแต่ไออุ่นคนเดียวหรือครับ” ชลธรแซวชิดพลที่เดินตรงดิ่งเข้ามาทักไออุ่นก่อนคนแรก
ชิดพลเป็นลูกค้าของบริษัท จึงแวะมาหาชลธรที่ตึกบ่อยๆ มีหลายครั้งที่เขาชวนไปนั่งดื่มกาแฟเพื่อคุยงานที่ร้านของไออุ่น
“ทักสิครับคุณธรแต่ขอทักคุณอุ่นก่อน” ชิดพลส่งสายตาเจ้าชู้ให้กับไออุ่น เขาเป็นชายรักชาย จึงสนใจไออุ่นเป็นพิเศษ
“ผมเพิ่งทราบว่าคุณธรทำการค้ากับคุณกันต์ด้วย” ชิดพลหมายถึงเจ้าบ่าวที่เป็นคู่ค้าของเขาด้วยเช่นกัน
“ไม่ใช่ครับ ผมเป็นเพื่อนสมัยเรียน เราสนิทกัน”
“ครับ แล้วคุณอุ่นล่ะครับ” ชิดพลพุ่งเป้าไปยังคนที่เขาสนใจ
“อุ่นมากับผมครับ” ทินภัทรลุกขึ้นยืน ก่อนยื่นมือให้กับชิดพล
“สวัสดีครับผมทินภัทรเป็นเพื่อนของกันต์กับธร เป็นแฟนของไออุ่น” ทินภัทรแนะนำตัวก่อน โดยเน้นที่ประโยคหลัง
เมื่อรู้ชัดว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไรกับไออุ่นของเขา
“สวัสดีครับผมชิดพลเป็นลูกค้าของทั้งสองบริษัท” ทินภัทรเขย่ามือกับชิดพล ต่างฝ่ายต่างจ้องมองกัน
เพื่อประเมินคู่แข่ง
“ไม่เห็นอุ่นเคยบอกเลยครับว่ามีแฟนแล้ว” ชิดพลยิ้มให้กับไออุ่น เขารู้สึกเสียดายมากกว่าเสียใจ
“เราเพิ่งตัดสินใจคบกันเมื่อเร็วๆ นี้ครับ” ไออุ่นมองหน้าคนที่พูดเป็นตุเป็นตะโดยไม่ปรึกษาเขาสักคำ
ครั้นจะบอกว่าไม่ใช่เขาก็ไม่อยากให้ทินภัทรเสียหน้า จึงได้แต่เงียบไว้
“ยินดีด้วยครับ”
“ขอบคุณครับ” ไออุ่นต้องเป็นคนตอบ เมื่อชิดพลแสดงออกชัดว่าพูดกับเขามากกว่าทินภัทร
“ถ้าอย่างนั้นผมไม่รบกวนดีกว่า ไปก่อนนะครับคุณธร คุณญาดา”
“ค่ะ” “ครับ” ชลธรและญาดาตอบรับพร้อมๆ กัน
“ยุ้ยงอนธรแล้วนะค่ะ เพื่อนมาไม่แนะนำให้ยุ้ยรู้จักเลย” ลดารัตน์ทำเสียงเง้างอนแต่ข้างในโกรธมาก
ที่ชลธรไม่แนะนำเธอให้เพื่อนรู้จัก ลดารัตน์อยากให้คนรอบข้างชลธรรู้จักเธอให้มากที่สุด
“ไม่ใช่เพื่อนครับ เป็นลูกค้าที่บริษัท”
“ก็นั่นแหละค่ะ ยุ้ยยิ้มเก้อเลย”
“เก้อที่ไหนครับ ยิ้มสวยๆ อย่างคุณยิ้มไปเถอะใครๆ ก็อยากมอง”
ไออุ่นลอบถอนใจ โชคดีที่ทินภัทรเจ้าชู้แต่คนละแบบกับชลธรไม่อย่างนั้นเขาคงปวดหัว
“ถอนใจทำไมครับ โกรธที่พี่บอกว่าเป็นแฟนหรือ” ทินภัทรกระซิบข้างหูไออุ่น
“โกรธครับ ดีเท่าไหร่แล้วที่ทะเลไม่อยู่” ทินภัทรฝากทะเลไว้กับรเมศ เพราะวันนี้เที่ยวมาทั้งวันกลัวจะง่วงแล้วโยเย
“พี่ก็โกรธครับ” ทินภัทรแกล้งทำหน้าบึ้ง ทำเอาไออุ่นงงว่าคนที่ควรโกรธต้องเป็นเขาสิไม่ใช่ทินภัทร
“จะมาโกรธอะไรผมครับ ผมสิควรต้องโกรธพี่ทิน พูดอะไรก็ไม่รู้”
“พี่โกรธ และอุ่นต้องง้อด้วยการตกลงเป็นแฟนกับพี่”
เอากับพ่อเจ้าประคุณสิ พูดเสียกลางโต๊ะอาหารถึงจะพูดเบาก็ใช่ว่าจะไม่มีใครได้ยิน
“ฟ้าแนะนำว่าใครผิดใครถูกรอให้จบงานแล้วไปซักกันต่อที่ห้องดีไหมคะ” ญาดาแซวทินภัทร เธอนั่งติดกับไออุ่น
เลยพลอยได้ยินไปด้วย
“แต่ฟ้าเห็นด้วยว่าวิธีง้อที่คุณทินบอกเข้าท่ามาก”
“เห็นไหมอุ่น ฟ้ายังรู้เลยว่าอุ่นต้องง้อพี่” ไออุ่นปวดหัวกับคนเอาแต่ใจ เอะอะเข้าข้างตัวเองตลอด
“ง้อๆ ไปเถอะน่าอุ่น อย่าเล่นตัว”
“ตกลงฟ้าเป็นเพื่อนใคร อุ่นหรือพี่ทิน” ไออุ่นหมั่นไส้เพื่อนรัก แทนที่จะช่วยเขากลับไปช่วยทินภัทร
“ฟ้าอยู่ข้างความสุข เคยบอกแล้วนี่”
“ใช่ อุ่นเป็นแฟนพี่รับรองว่ามีความสุขแน่นอนครับ” ทินภัทรถือโอกาสโฆษณาสรรพคุณเมื่อญาดาโยนโอกาสให้
“เชื่อทินมันเถอะครับไออุ่น ผมช่วยรับประกันว่าเพื่อนผมทั้งหล่อทั้งดี” ชลธรสนับสนุนเพื่อนอีกหนึ่งเสียง
“พอเลยครับ รุมผมอยู่คนเดียว”
“หนีอีกแล้ว” ทินภัทรรีบดึงมือไออุ่นไว้ เมื่อเห็นอีกฝ่ายลุกขึ้นยืน
“ผมจะไปเข้าห้องน้ำครับ” ความจริงไออุ่นคิดจะหนีไปตั้งหลักนั่นแหละแต่เรื่องอะไรจะยอมรับ
“หนี”
“หนีก็หนีครับแต่ถ้าพี่ทินไม่ปล่อยมันกำลังจะรั่วแล้ว” ไออุ่นพูดให้เกินจริงเข้าไว้ อย่างที่บอกเขาไม่ได้ปวดสักนิด
“ฮ่าๆ ครับเชิญเลยครับ” ทินภัทรยอมปล่อยมือไออุ่นแต่โดยดี เขารู้หรอกว่าไออุ่นไม่ได้อยากเข้าห้องน้ำจริง
แต่คิดว่าควรให้เวลาอีกฝ่ายบ้าง
“รีบไปรีบมานะครับพี่คิดถึง” ไออุ่นส่งค้อนให้วงใหญ่ ก่อนรีบลุกออกมาจากโต๊ะ เขาจะเหลืออะไรให้สู้อีก
ในเมื่อทินภัทรรุกหนักขนาดนี้ ไม่เว้นแม้กระทั่งเวลาที่อยู่ต่อหน้าคนอื่น
+++++++++++++++++++++++++++
“ไปรับทะเลกันเถอะครับ” ไออุ่นกลับมาถึงห้องสักพักแล้ว เขากับทินภัทรผลัดกันอาบน้ำจนเรียบร้อยทั้งสองคน
“เดี๋ยวก่อนครับ” ทินภัทรเดินเข้ามากอดเอวคนตัวเล็กกว่าเอาไว้ ไม่ยอมปล่อยให้เดินไปที่ประตู
“ดึกแล้วครับเดี๋ยวทะเลรอ” ไออุ่นพยายามจะผลักออกแต่สู้แรงทินภัทรไม่ไหว
“อุ่นยังไม่ได้ง้อพี่เลย” ทินภัทรคลอเคลียจมูกเข้ากับแก้มนุ่ม แอบสูดดมกลิ่มหอมเข้าปอด
“ง้ออะไรครับ ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย”
“ผิด”
“ผิดอะไรครับ” ไออุ่นก็อยากรู้เหมือนกันว่าทินภัทรจะมาไม้ไหนอีก
“ผิดที่ทำให้ตกใจ กังวลใจ ไม่มั่นใจ เอาค่าปลอบขวัญพี่มาเลย” ทินภัทรไม่รอให้ไออุ่นอนุญาต เขาประกบปาก
เข้ากับปากนุ่ม หยอกเย้าโดยการจูบซับไปทั่วปาก ก่อนจะกดจูบหนักๆ ลงไปจนพอใจ
ไออุ่นรีบหายใจเอาอากาศเข้าปอด ขาอ่อนแรงแทบยืนไม่อยู่ ดีที่มีมือของทินภัทรโอบกอดไว้
“ยังไมได้อนุญาตเลยนะครับ” ไออุ่นพูดเสียงสั่นพอๆ กับขา
“พี่รอให้อุ่นอนุญาตไม่ไหวหรอกครับ แค่เห็นอุ่นก็ตาลายแล้ว”
ตอนนี้ไออุ่นรู้แล้วว่าทำไมผู้หญิงชอบพูดคำว่า “บ้า” ถ้าเขาไม่กระดากปากคงพูดออกมาแล้ว
“อุ่นตกลงเป็นแฟนพี่นะครับ อย่าปล่อยให้พี่รออีกเลย” ทินภัทรไม่อยากรออีกแล้ว โดยเฉพาะหลังจากพบว่าไม่ใช่มีแต่
เขาที่สนใจไออุ่น เขาจะไม่ยอมให้หน้าไหนได้เข้าใกล้หรือแย่งไออุ่นไปจากเขาเป็นอันขาด
“ผมบอกแล้วว่าให้เราดูๆ กันไปก่อน” ไออุ่นพยายามเอาตัวรอดถึงแม้จะรู้ว่ามันยากเต็มทน
“อุ่นอยากดูอะไรก็ดูไปครับ แต่เราเป็นแฟนกันแล้วตกลงไหม” ทินภัทรใช้วิธีรวบรัด เขากดริมฝีปากลงไปอีกครั้ง
คราวนี้ทั้งเร่าร้อนและเรียกร้องเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้มีเวลาคิด
“นะครับอุ่น” ทินภัทรถอนริมฝีปากออก แต่ยังคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ
“พี่ทิน” ไออุ่นรู้สึกเหมือนเสียงตัวเองมาจากที่ไกลแสนไกล มันแผ่วเบาและแสนหวานจนไออุ่นไม่อยากเชื่อว่า
นี่คือเสียงของเขาเอง
“นะครับ” ทินภัทรไม่เปิดโอกาสให้ไออุ่นได้คิดเลย ในหัวเขาเบลอไปหมด
“อุ่นเป็นแฟนพี่นะครับ”
“ครับ” ในที่สุดไออุ่นก็พูดออกไปราวกับละเมอ
“ขอบคุณครับเด็กดี พี่รักอุ่นมากนะครับ” ทินภัทรประกบปากลงไปอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนๆ ถูกส่งเข้ามารุกรานภายในปาก
ของไออุ่น เขาตวัดดูดดึงหยอกเย้ากับลิ้นเล็ก ก่อนจะกวาดชิมความหวานไปทั่วๆ ไออุ่นได้แต่เผยอปากรับความสุขที่
ทินภัทรปรนเปรอให้
“พอ..พอแล้วครับพี่ทิน” ไออุ่นแข็งใจห้ามอีกฝ่าย เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงห้ามไม่ไหวอีกแล้ว
“ไม่เอาครับ พี่ยังอยากชิมอุ่นอยู่เลย”
“ต้องไปรับทะเลแล้วครับ สงสารลูก” ไออุ่นต้องรีบยกทะเลขึ้นมาอ้าง เขากำลังจะแพ้ใจตัวเอง
“อีกเดี๋ยวก็ได้” ทินภัทรยังงอแง เขายังไม่อยากไปไหนทั้งนั้น อยากกอดอยากจูบไออุ่นอยู่แบบนี้
“ไม่..ไม่ได้ครับ ถ้าพี่ทินดื้อผมไม่รักนะครับ” ไออุ่นใช้ไม้ตายเมื่อทินภัทรไม่ยอมฟัง
“เฮ้อ ใจร้าย ทำไมแฟนพี่ใจร้ายชะมัด” ทินภัทรบ่นแต่ก็ยอมถอยห่างจากไออุ่น เล่นเอาอีกฝ่ายเซเพราะไม่มีแรงยืน
จนทินภัทรต้องรีบกอดไว้อีกหน
“พี่ทินเป็นพ่อนะครับลูกต้องมาก่อนสิ”
“ครับผม คุณแม่ไออุ่น พี่จะไปรับลูกของเราเดี๋ยวนี้แหละครับ”
“พี่ทิน”
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นครับ พี่สัญญาว่าจะไม่เรียกต่อหน้าทะเล” ทินภัทรกอดไออุ่นแน่นขึ้น ก่อนจะยกตัวไออุ่นลอยขึ้น
จากพื้นพาไปวางไว้บนเตียง
“รอที่นี่นะครับ ขืนอุ่นไปแบบนี้เสือกับโรมรู้แน่ว่าเราทำอะไรกันมา” รอยยิ้มกรุ่มกริ่มนั่นทำให้ไออุ่นรีบหันไปมองกระจก
แล้วพบว่าหน้าของเขาแดงมากและปากเห่อขึ้นมา
ไออุ่นรีบยกมือปิดปาก ทำให้ทินภัทรหลุดเสียงหัวเราะออกมากับความน่ารักของแฟนหมาดๆ ของเขา
“พี่ไปก่อนดีกว่า ไม่อย่างนั้นคงอดใจไม่ไหว” ทินภัทรส่งยิ้มหวามหวานให้กับไออุ่น ก่อนตัดสินใจหันหลังเดินไปที่ประตู
ต้องรีบออกไปก่อนที่เขาจะอดใจไม่ไหวขึ้นมาจริงๆ
ทินภัทรรักลูกหมูทะเลของเขามาก แต่เห็นทีว่ากลับไปถึงกรุงเทพฯ เขาคงต้องจัดการอะไรบางอย่างเสียแล้ว
วันนี้พี่ยกให้นะครับอุ่น แต่ต่อไปเราจะไม่ใช่แค่แฟนกันอีกแล้ว
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1222191 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก