ตอนที่ 26 ♥ 1 : กาแฟปั่น“มายังไง” เสือเพิ่งมาถึงร้าน เขาไปทำธุระตลอดช่วงเช้า กว่าจะเข้าร้านได้ก็เลยบ่ายสองโมง
“มาทำงาน” เหมาตอบเจ้านายสั้นๆ ตาสามคู่แอบมองชลธรที่นั่งก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารปึกใหญ่
“เฮีย เราเก็บค่าเช่าโต๊ะดีไหม ค่ากาแฟน่าจะไม่พอค่าแอร์”
ป๊าบ!! “คิดได้นะมึง” เสือจัดให้ลูกน้องไปหนึ่งที ชลธรเป็นเจ้าของตึกที่พวกเขาเช่าร้านอยู่ หรือพูดให้ถูกคือเป็น
เจ้าของโครงการ Daylight Place ตึกสำนักงานแบบ Urban สองตึกที่ตั้งอยู่ข้างกัน ตึกหนึ่งเป็นที่ตั้งบริษัทของชลธร
อีกตึกเปิดเป็นสำนักงานให้เช่า และมีอาคารสองชั้นทำเป็นส่วนพลาซ่าตั้งอยู่ด้านหน้า (ซึ่งในส่วนนี้ชลธรปล่อยให้ลูกค้า
รายใหญ่เช่าทั้งหมด ไปบริหารงานเอง )
ด้วยความอนุเคราะห์ของชลธรและธันวา ทั้งโครงการจึงมีเพียงร้านกาแฟของเสือกับไออุ่นเพียงร้านเดียวเท่านั้น
ทำให้การเงินของร้านคล่องตัวไม่มีติดขัด ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นพนักงานออฟฟิศทางร้านจึงยุ่งเฉพาะช่วงเช้าและกลางวัน
เวลาที่เหลือเป็นขาจร ไม่ลูกค้าที่มาติดต่อกับบริษัทก็ลูกค้าของพลาซ่าแวะมานั่งพักขาระหว่างช็อปปิ้ง
“ฟ้าพูดอะไรหรือเปล่า” เสือไม่เห็นญาดาอยู่หน้าร้าน เดาเอาว่าคงอยู่ในห้องทำงานกับลูกหมูทะเล
“ไม่ครับ ตอนเช้าขึ้นไปเคลียร์งานอยู่ครึ่งวัน พอลงมาไม่ถึงสองชั่วโมงคุณธรก็ตามลงมาอย่างที่เห็น”
พวกเขาพยายามทำโน้นทำนี่ไปด้วย เพื่อไม่ให้ชลธรรู้ตัวว่าถูกมองอยู่ด้วยสายตาถึงสามคู่
“เหมาว่ามันชักยังไงๆ แล้วนา นี่มาง้อเลขาหรือมาง้อเมีย มีความจริงจังมาก”
ป๊าบ! หนที่สองเสือเลือกใช้ตัวช่วย เป็นนิตยสารเล่มใหญ่ที่คว้าได้จากบนเคาน์เตอร์
“เหมา ห้ามพูดเรื่องนี้เข้าใจไหม” ไออุ่นรีบห้ามปรามลูกน้อง เขาต้องบอกเหมากับหมอกเพราะจะได้ช่วยกันดูแล
และอยากให้สองพี่น้องย้ายออกจากหอไปพักอยู่บ้านญาดาแทน เพราะไออุ่นไม่อยากให้ญาดาอยู่คนเดียว
ซึ่งญาดาก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้ มีสองพี่น้องไปอยู่ด้วยก็ช่วยให้อุ่นใจขึ้นมาก
“ครับๆ แหมพี่อุ่นเห็นเหมาเป็นคนยังไง ไม่มี้ รับรองรูดซิปปากสนิทไม่มีหลุด” เหมาปฏิเสธเสียงสูงทำท่ารูดซิปปาก
ให้เจ้านายทั้งสองดู
“ให้มันจริงเถอะ หลุดเมื่อไหร่ไล่ออก”
“ไล่ออกเมื่อไหร่ เหมาจะไปสมัครเป็นเลขาคุณธร แหมเจ้านายอะไรช่างใจดีมาง้อเลขาถึงที่ ไม่เหมือน...”
ป๊าบ!! “โอ๊ย เล่นนิดเล่นหน่อยก็ไม่ได้ เหมาจะไปไหนรอด เกาะแข้งเลียขาอยู่ร้านนี้แหละ ฝากทั้งชีวิตทั้งตัวทั้งหัวใจ
ทั้ง...อ้าว ไปไหนกันล่ะครับเจ้านาย กลับมาฟังเหมาเลียก่อน” ดูเหมือนไม่ได้ผลเพราะทั้งเจ้านายใหญ่ เจ้านายเล็ก
พากันก้าวออกจากเคาน์เตอร์แบบไม่เหลียวหลังกลับ
แหม เขินใช่ไหมล่ะ มีลูกน้องรักขนาดนี้ หึหึ เหมาหัวเราะอยู่คนเดียวกับความเชื่อที่แสนจะมั่นใจว่าเจ้านายรักเจ้านายหลง
++++++++++++++++++++++++++++
เสือทำเนียนถือนิตยสารที่ใช้ตีหัวเหมาติดมือมาด้วย เขาไม่รู้ว่าใครซื้อ แต่ที่หยิบมาเพราะหน้าปกเป็นรูปของรเมศกับ
นางแบบคนนึงยืนนัวเนียหน้าแนบชิดกันอยู่
“เดี๋ยวนี้มันต้องขนาดนี้เลยหรือไงวะ ไม่ปล้ำกันขึ้นปกไปเลยล่ะ” เสือหามุมสงบ หยิบเอกสารจากทางธนาคารขึ้นมาวาง
กองๆ เผื่อใครเดินผ่านไปผ่านมา ก่อนเริ่มเปิดนิตยสารเพื่อดูภาพด้านใน
“ไม่เห็นจะดูดีตรงไหน กล้ามท้องแบบนี้ใครก็มี” เสือยกมือขึ้นลูบกล้ามท้องตัวเอง ถึงจะมีน้อยเพราะไม่ค่อยได้ออกกำลัง
กาย แต่เขาก็มีล่ะน่า
“งั้นๆ ล่ะวะ” เสือผลักหนังสือออกไปไกลตัวเมื่อดูรูปหมดแล้ว แต่ตาเจ้ากรรมดันเหล่ไปมองหน้าปก ไม่ยอมหยิบเอกสาร
เรื่องงานขึ้นมาอ่าน
“ใครสนใจวะ ไม่เห็นจะสน” เสือหยิบหนังสือขึ้นมาพลิกดูอีกครั้ง โดยเฉพาะหน้าที่รเมศใส่กางเกงยีนส์ตัวเดียว โชว์อกผาย
ไหล่ผึ่งและกล้ามท้องแน่นๆ
“ไม่สนจริงเหรอลุง เช็ดน้ำลายก่อนไหม”
“เฮ้ย!!” เสือโยนหนังสือลงบนโต๊ะ เมื่อคนที่นั่งมองอยู่นานนั่งลงตรงหน้า
“มาได้ยังไงวะ” เหมือนเสือถามตัวเองมากกว่าราวกับไม่เชื่อสายตา แต่คนมาใหม่เต็มใจอย่างยิ่งที่จะตอบ
“ขับรถมา”
“ขอกาแฟแก้วสิลุง เมื่อคืนยังไม่ได้นอนเลย ถ่ายเสร็จกลับไปอาบน้ำแต่งตัวก็ขับรถมานี่”
“ทำไมไม่นอน” เสือสำรวจใบหน้าที่ยังสดใสแม้จะมีร่องรอยความเหนื่อยล้าให้เห็น
“เป็นห่วงผมเหรอ”
“คิดไปได้” เสือหยิบเอกสารของทางธนาคารขึ้นมาเปิด เขาทำเป็นตั้งใจอ่านเสียเต็มประดา
“ไหนกาแฟผมล่ะลุง” รเมศวางแขนลงบนโต๊ะก่อนแนบหน้าลงไป เขาเอียงคอมองลุงขี้โมโหที่เอาแต่ทำท่าฟึดฟัด
โกรธที่เขาจับได้ว่าเป็นห่วง
“ร้านนี้บริการตัวเอง โน่นเดินไปสั่งที่เคาน์เตอร์” เสือก้มหน้าก้มตาไม่สนใจคนที่นั่งอยู่ข้างหน้า
“ใจร้ายชะมัด คนอุตส่าห์แวะมาหา เวลาก็ไม่ค่อยมี”
“ต้องการอะไร” เสือไม่ชอบเล่นยี่สิบคำถาม เขาตัดสินใจถามออกไปตรงๆ อยากรู้ว่ารเมศต้องการอะไรจากเขา
ถึงแวะมาหาแบบนี้
“คิดถึง” เสือสะอึกหน้าขึ้นสีเรื่อ บ้าชะมัดจะมาทำเขินเพราะอีแค่ผู้ชายบอกคิดถึงไม่ได้นะเสียลุคเสือหมด
“เขินล่ะสิลุง หน้าแดงเชียว”
“ไอ้เด็กนรกนี่ อย่ามาลามปาม” เสือเสียกระบวนเมื่อโดนเด็กเมื่อวานซืนอย่างรเมศรู้ทัน
“ลุงน่ารักดีแหะ เหมือนเด็กไม่ประสา มาเดี๋ยวผมจะสอนให้รู้จักโลกของผู้ใหญ่เอง”รเมศใช้สองนิ้วไต่เล่นบนแขน
ของเสือ ยิ่งเสือสะบัดออกเขาก็ยิ่งยุ่มย่ามเข้าไปใหญ่ เขาชอบที่จะได้แกล้งอีกฝ่ายรู้สึกมีความสุข
“อ้าวโรม” รเมศเอามือออกจากแขนของเสืออย่างเสียดาย เขาส่งยิ้มทักทายให้กับไออุ่น
“สวัสดีครับพี่อุ่น”
“ทำไมแวะมาได้ครับ มาหาทะเลหรือเปล่า” ไออุ่นอดถามไม่ได้ เขารู้จากทินภัทรว่ารเมศยุ่งมาก ที่คอนโด
ก็แทบไม่เคยเห็นหน้ากัน แต่ดันโผล่มาเจอที่นี่จะไม่ให้เขาสงสัยได้อย่างไร
“ด้วยครับแต่หลักๆ ก็....” รเมศมองสายตาดุเข้มที่จ้องมา ราวกับว่าถ้าเขาหลุดปากออกไปต้องโดนผู้ชายตรงหน้า
ขย้ำหัวเอาแน่ๆ
“แวะมาดื่มกาแฟครับ”
“โรมจะดื่มอะไรครับ เดี๋ยวพี่สั่งให้” ไออุ่นเสนอตัวเพราะไม่เห็นคนอยากดื่มกาแฟมีแก้วกาแฟตั้งอยู่
“Tiger Frappe ครับ”
“หือ? อะไรนะโรม” ไออุ่นเพิ่งเคยได้ยินชื่อเมนูนี้ จนถึงกับต้องถามซ้ำอีกที
“โอ๊ะ โทษทีพี่อุ่น ผมชินกับร้านกาแฟใกล้สตูดิโอที่ไปถ่ายประจำ เขาตั้งชื่อเมนูตามความเข้มของกาแฟครับ
ผมเอาเป็น Caramel Frappe ครับ ขอเติมความหวานหน่อย” รเมศตอบหน้าตาย เขาส่งสายตากรุ่มกริ่มไปให้เสือ
แต่อีกฝ่ายส่งสายตาเหมือนจะจับหัวเขากินมาให้ ไม่เป็นไรรเมศไม่ถือ มันก็หมายถึงอยากกินเหมือนกันล่ะน่าถึง
จะคนละความรู้สึกก็เถอะ
“ได้ครับ รอสักครู่” ไออุ่นเดินไปสั่งกาแฟให้รเมศแบบงงๆ tigerน่าจะหมายถึงชงเข้มๆ แล้วทำไมตบท้ายกลาย
เป็นสั่งคาราเมลไปได้
“เหมาเสร็จแล้วเอาไปเสิร์ฟให้โรมนะ นั่งอยู่โต๊ะพี่เสือ” ไออุ่นสั่งลูกน้อง ก่อนเดินหายไปยังห้องทำงานด้านหลัง
เขามีบางอย่างต้องสอบถาม
++++++++++++++++++++++++++++
“ทะเลครับ”
“คับ” ลูกหมูเงยหน้าจากหุ่นยนต์ขึ้นมองอาอุ่น เขาเล่นอยู่คนเดียว เพราะอาฟ้ากำลังนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะ
ไออุ่นเหลือบตามองญาดา เห็นอีกฝ่ายกำลังง่วนกับการหาข้อมูลเพื่อเปิดขายเบเกอรี่ของตนเอง เขาจึงอาศัย
จังหวะนี้กระซิบถามลูกหมูเบาๆ
“ทะเลเคยเห็นอาโรมหอมลุงเสือใช่ไหมครับ”
“คับ” ลูกหมูทะเลพยักหน้า
“ที่ไหนครับทะเลบอกอาอุ่นได้ไหม” ไออุ่นไม่แน่ใจว่าข้อมูลของลูกหมูทะเลเชื่อถือได้หรือไม่ เขาจึงลองถาม
เพื่อเช็คความทรงจำของเด็กชาย
“ที่ดูตูน อาโลมฟอด ลุงเฉือล้องเฮ้ยๆ” ลูกหมูทะลจำได้ว่าเขานั่งดูการ์ตูนที่โซฟา ก่อนที่อาโรมจะอุ้มเขาขึ้นอาโรมหอมแก้ม
ลุงเสือด้วย
“ทะเลเห็นจริงๆ ใช่ไหมครับ” เพราะคำตอบลูกหมูดูคลุมเครือ ไออุ่นเลยต้องถามชัดๆ อีกครั้ง
“เห็น พี่ทะเลเห็น ที่ซีก็จุ๊บจุ๊บบบ” ลูกหมูทะเลถูกเอาไปฝากไว้ที่ห้องของเสือกับโรมตอนที่ทินภัทรกับไออุ่นไปร่วม
งานแต่งงานที่ระยอง
“อืม..” ไออุ่นถึงกับมึนกับสิ่งที่ลูกหมูทะเลเล่า มันไม่จริงใช่ไหมหรือว่าจริง เขาสับสนไปหมด พี่เสือกับโรมจะเป็น
ไปได้ยังไง
“อะไรหรืออุ่น”
“หะ?” ไออุ่นตกใจ เมื่อญาดาทักเขาขึ้นมา
“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าอย่างกับเห็นผี” ญาดาขมวดคิ้วเมื่อเห็นไออุ่นทำหน้าตกใจเพียงเพราะเธอเรียก
“ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่ฟ้าจะไม่ออกไปหน่อยเหรอ คุณธรมานั่งนานแล้วนะ”
“ไม่ล่ะ ฟ้าทำงานอยู่ ตอนเช้าก็คุยกันไปแล้วว่าฟ้าไม่เปลี่ยนใจ เบื่อเป็นลูกจ้างอยากเป็นเจ้านายตัวเองบ้าง
เอออุ่น ฟ้าจะไปเรียนทำขนมนะ จ้างสอนแบบตัวต่อตัว แพงหน่อยแต่น่าจะได้ผลดีกว่า”
“เห็นด้วยไปเรียนเถอะ ทำเองเป็นจะได้ไม่ต้องยืมจมูกคนอื่นหายใจ”
“ใช่ไหมฟ้าก็ว่าดี”
“แล้วฟ้าจะเอายังไงกับคุณธร” ไออุ่นวกกลับเข้าเรื่องเดิม ตอนนี้ข้างนอกห้องมีเรื่องปวดหัวสองเรื่อง ที่เขายังหาคำตอบ
ไม่ได้ หนึ่งเสือกับโรมเป็นอะไรกันแน่ สองชลธรจะเอายังไงกับญาดา
“ยังไม่รู้” ญาดายักไหล่ เธอไม่ได้ปิดบังอะไรเพื่อน แต่เธอไม่รู้จริงๆ
“แต่คุณธรก็ง้อฟ้าน่าดูนะ” ไออุ่นอดเข้าข้างชลธรไม่ได้ มานั่งจุ่มปุ๊กอยู่ตรงนั้นไม่สบายเหมือนห้องทำงานสักนิด
จะไม่ให้เขาให้คะแนนสงสารได้อย่างไร
“ที่อุ่นเห็นมันคือสิ่งที่คุณธรถนัดรู้ไหม สงสัยเป็นเพราะฟ้าใกล้ชิดเกินไป ไปรู้ทุกสิ่งทุกอย่างมั้ง มันเลยทำใจให้เชื่อได้ยาก
อุ่นต้องมาเจอแบบฟ้าแล้วจะรู้ว่าฟ้าคิดยังไง
“เจอแบบไหนล่ะ” ไออุ่นอยากรู้เพราะจะได้ช่วยเพื่อนคิดและตัดสินใจถูก
“เฮ้อ แบบไหนน่ะเหรอ” ญาดาถอนใจยืดยาว หมดความสนใจเรื่องที่ทำค้างอยู่
“อุ่นเคยเจอเสียงทุ้มๆ ฟังอ่อนโยนจนใจละลายพูดว่าผมก็คิดถึงเหมือนกันครับไหม ในขณะที่เพิ่งขับรถไปดินเนอร์กับสาว
อีกคนมา หรืออุ่นเคยได้ของขวัญที่เรากรี๊ดแทบตายว่าผู้ชายใส่ใจโดยหารู้ไม่ว่าผู้ชายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าซื้อมาจากที่ไหนหรือต้อง
ให้เพราะโอกาสอะไร ไม่รู้จนกระทั่งเลขาอย่างฟ้าเป็นคนบอก ที่เหลือก็แค่ทำหน้าอ่อนโยนส่งของขวัญให้แล้วก็บอกว่า
สำหรับคุณครับเท่านั้นเอง หรือจะเอาแบบส่งดอกกุหลาบให้ผู้หญิงพันดอก แต่ตัวเองหอบหิ้วนางแบบไปเที่ยวฮ่องกงโน่น
ความใส่ใจแบบไหนล่ะอุ่นที่ฟ้าจะเชื่อถือได้” ญาดาหยุดหอบเมื่อพูดออกไปเสียยืดยาว
“อีกอย่างคุณธรก็บอกแล้วว่าอยากได้เลขาอย่างฟ้าคืน เลขานะอุ่นไม่ใช่ญาดา ถ้า...” ญาดามองหน้าไออุ่น เธอคบกับ
เพื่อนมานานจึงไม่คิดจะปิดบังความรู้สึก
“ถ้าเขาจะทำให้ฟ้ารู้สึกสักนิดว่าคนที่เขาขาดไม่ได้คือฟ้าไม่ใช่เลขา มันคงง่ายกว่านี้” ผู้หญิงสุดท้ายก็ต้องการความรักความใส่ใจ
โดยเฉพาะกับคนที่ตัวเองชอบ
“ฟ้าชอบคุณธรใช่ไหม” ไออุ่นจ้องหน้าเพื่อน ไม่ยอมให้หลบตา
“อืม” ญาดาชะงักแต่สุดท้ายก็ยอมตอบ
“ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ไม่รู้สิ อาจจะนานแล้วมั้งหรืออาจไม่นานมันไม่รู้ตัวจริงๆ อุ่น พอเกิดเรื่องนั้นมันก็ชัดขึ้นมา ฟ้ายังคิดเลยว่าหรือเพราะ
ฟ้าติดใจ”
“ฟ้า” ไออุ่นทำเสียงดุเพื่อน สถานการณ์แบบนี้ยังจะพูดเล่นอีก
“เอาน่าอุ่น ฟ้าก็ใช่ว่าไม่ให้โอกาสคุณธร ก็ดูๆ กันไป ถ้าทำให้เชื่อได้ว่าจริงใจก็ไม่แน่ ฟ้าอาจจะบอก อย่างน้อยก็เป็นพ่อ
เป็นแม่ให้ลูก แต่ตอนนี้เอาไว้ก่อน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือฟ้าต้องยืนด้วยลำแข้งตัวเองให้ได้ก่อน ต้องให้มั่นใจว่าฟ้าจะเลี้ยง
ลูกให้ดีได้ด้วยตัวคนเดียว แล้วสุดท้ายถ้าลูกของฟ้าจะโชคดีมีครบทั้งพ่อทั้งแม่ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีไป”
“ถ้าฟ้าพูดแบบนี้อุ่นก็ตามใจ ลูกของฟ้าหลานของอุ่นทั้งคนไม่ขาดแคลนความรักแน่นอน” ไออุ่นยกมือขึ้นแตะบนท้องของเพื่อน
“อู้ อาฟ้ามีเบบี๋เยอ” เพราะมัวแต่คุยกันเพลิน ญาดากับไออุ่นจึงลืมว่ามีเด็กชายทะเลอยู่ในห้องอีกคน ลูกหมูตัวอ้วนกลม
ยืนเกาะคอกมองอาฟ้าตาโต
“ใช่แล้ว อาฟ้ากำลังจะมีน้องให้ทะเล”
“น้อง?” ลูกหมูเอียงคอ อาหญิงหลานคุณย่าก็มีเบบี๋อยู่ในท้องแบบนี้ แต่ไม่เห็นบอกว่าเป็นน้อง
“เด็กตัวเล็กๆ ไงครับ ต่อไปทะเลต้องคอยดูแลปกป้องน้องน่ะครับ”
“ได้คับ พี่ทะเลจาดูแลเอง”
“ฟ้า” ไออุ่นเรียกญาดา เขาไม่มั่นใจว่าควรบอกเด็กชายทะเลหรือไม่
“ไม่เป็นไรหรอกอุ่น ทะเลครับ” ญาดาลุกจากเก้าอี้ เดินเข้าไปนั่งคุกเข่าด้านหน้าเด็กชายทะเล
“เรื่องน้อง ทะเลห้ามบอกใครนะครับ ไม่อย่างนั้นน้องจะเป็นอันตราย น้องยังเล็กมากอยู่ในท้องอาฟ้า
ต้องให้น้องออกมาก่อน เราถึงจะบอกได้” ญาดาจับมือลูกหมูทะเลแตะลงบนท้องของตนเอง
“แด๊ดล่า”
“นี่เป็นความลับพิเศษครับ ของเราสามคน” ไออุ่นลูบหัวเด็กชายทะเลที่ทำหน้าตาจริงจังตั้งใจฟังอาฟ้า
“พี่ทะเลทำให้น้องได้ไหมครับ”
“ได้ฉิ พี่ทะเลลักน้อง น้องชื่ออาลาย”
“อาฟ้ายังไม่ได้ตั้งเลยครับ ทะเลอยากให้น้องชื่ออะไร”
เด็กชายทะเลทำหน้าคิดหนัก เขาก้มตัวลงเอาหน้าแนบกับท้องอาฟ้า ก่อนจะรีบเงยหน้าบอกไออุ่นกับญาดา
“น้องอยากชื่อซาย”
“หืม? ทรายเหรอครับ” ผู้ใหญ่สองคนแอบขำที่เด็กชายทะเลคิดจริงจังแถมพูดเป็นตุเป็นตะ
“ ช่าย ซายกะทะเล” พี่ทะเลจำได้เวลาไปเที่ยวซีแด๊ดชี้ให้ดู ทรายอยู่กับทะเล
“เข้าท่าดีนะอุ่น ผู้หญิงก็ได้ผู้ชายก็ได้ ตกลงครับน้องของทะเลชื่อทราย ทะเลต้องรักน้องมากๆ นะครับ”
“ลัก พี่ทะเลลักน้องมากก” ลูกหมูกางมือออกสุดแขน
“มากเท่านี้เยย”
ญาดาหัวเราะมาดพี่ชายของลูกหมูจนตัวโยน ไออุ่นเห็นเพื่อนหัวเราะได้แล้วเขาสบายใจขึ้นมาก อย่างน้อยญาดาก็ดูมี
ความสุข ยังคงเป็นญาดาคนเดิมที่เขารู้จักและเป็นมาโดยตลอด
+++++++++++++++++++++++++++++++++
“จะนั่งอีกนานไหม” เสือถามคนที่นั่งดื่มกาแฟจนหมดแก้วแล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะลุกไปไหน
“ไล่กันจริง แน่ใจเหรอลุงว่าอยากให้กลับ อย่าร้องไห้ตามนะ”
“จะบ้าเหรอใครจะไปทำตัวงี่เง่าแบบนั้น”
“ลุงไง รักผมหลงผมก็บอกมาเถอะไม่เห็นต้องทำเป็นอาย เด็กๆ ยังฟิตก็แบบนี้ติดใจใช่ไหมล่ะ”
“ไอ้...”
แชะ!! เสียงชัตเตอร์ทำให้เสือต้องรีบหันไปมอง เขาเห็นผู้หญิงคนนึงรีบยกโทรศัพท์ลงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
แกล้งทำเป็นคุยกับเพื่อนที่มาด้วยกัน
“นายไม่รู้ตัวว่าดังหรือชอบเรียกร้องความสนใจ” เสือถามคนที่นั่งไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่สนใจว่าใครจะถ่ายรูปตนเอง
“ลุงยอมรับแล้วใช่ไหมว่าผมดัง ไหนบอกไม่สนใจ” ประเด็นนี้น่าสนใจสำหรับรเมศมากกว่าเรื่องมีคนแอบถ่ายรูปเขา
“เฮ้ย อย่าเอาหน้าเข้ามาใกล้” เสือถอยหนีจนหน้าหงายไปครั้งหลัง คนคืบหน้าเข้ามาใกล้หัวเราะเบาๆ ในลำคอ
“กลัวเป็นข่าวกับผมเหรอ ไม่ดีเหรอลุง ร้านจะได้ดังๆ”
“ใครจะอยากเป็นวะ”
“ถ้าลุงไม่อยาก ก็ตามผมกลับไปคอนโด”
“พูดอะไรหมาๆ” อยู่ดีๆ มาบอกให้เขาตามกลับไปคอนโด แล้วคอนโดนั่นไออุ่นก็อยู่ ไปก็โง่แล้ว
“ก็ได้ ลุงไม่กลับผมก็นั่งรออยู่นี่ ลุงลุกไปไหนผมไปด้วย”
โว้ยไอ้เด็กเปรตนี่ ตั้งใจจะกวนเขาหรือไง แต่เห็นสายตานั่นแล้ว ทำไมเสือเชื่อว่ารเมศจะทำจริงแน่นอน
“ไปเถอะลุง ผมง่วงมากแล้วเหนื่อยมากด้วยอยากนอนพัก” น้ำเสียงอ้อนๆ ทำเอาเสือต้องแอบลอบมอง
ภายในใจอ่อนยวบ ไม่แข็งเหมือนท่าทางที่แสดงออกมา
“ไปเถอะ คนอุตส่าห์มารับ อย่าใจแข็งเลย”
“กลับไปก่อน” เสือแบ่งรับแบ่งสู้ เขายังไม่กล้าตัดสินใจ ไม่อยากอยู่สองคนกับรเมศในที่รโหฐาน
“ขับกลับเองไม่ไหวเดี๋ยวหลับใน ลุงทิ้งรถไว้นี่มาขับให้ผมที” รเมศรู้ว่ามีเพียงวิธีนี้ถึงจะบีบให้เสือไปกับเขาได้
แล้วดูเหมือนว่ามันจะได้ผล เสือยังทำท่าฮึดฮัดแต่จากแววตาเขาบอกได้เลยว่าลุงขี้โมโหของเขาใจอ่อนลงมาก
“นะครับ ตาจะปิดแล้ว ไม่อย่างนั้นจะนั่งหลับมันตรงนี้นะ”
“เชิญ” เสือรวบของบนโต๊ะมาถือไว้ก่อนลุกขึ้นยืน เขา ก้าวฉับๆ เข้าไปยังห้องทำงานด้านหลัง
+++++++++++++++++++++++++++++++++
“อุ่น”
“ครับพี่เสือ”
“วันนี้พี่กลับก่อนได้ไหม มีธุระนิดหน่อยต้องจัดการ”
“ได้ครับ เดี๋ยวให้เหมาอยู่กับหมอกได้ พี่เสือกลับเถอะไม่ต้องห่วง”
“ขอบใจมาก” เสือหยิบกระเป๋าโน้ตบุ๊คขึ้นมาถือ เขาไม่ได้เป็นห่วงสุขภาพเด็กนรกนะ ไม่ได้เชื่อฟังด้วย แค่อยากไปคุยให้รู้
เรื่องว่าเด็กนั่นจะเอายังไงกับเขากันแน่ แค่นั้นจริงๆ
“อุ่น พี่เอารังนกไปนะ”
“ครับ”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ยังยืนยันว่านี่เป็นตอนที่เน้นคู่พี่เสือเป็นหลัก แต่เดี๋ยวมามุ้งมิ้งแบบเต็มๆ ให้อ่านกันครึ่งหลังนะคะ เขียนไม่ทันจริงๆ
เอาไปครึ่งนึงก่อนน้า ** ครึ่งหลังลงวันพฤ.ที่1 พรุ่งนี้ลงมหารัก**
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1221074 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก