ตอนที่ 28 : ลูกหมู & พ่อทิน“อ้าวอุ่นเจ้าลูกหมูไม่มาเหรอ” เสือทักเพราะเห็นไออุ่นเดินเข้าร้านมาคนเดียว
“วันนี้อยู่กับพี่ทินครับ”
“พี่ลืมไปว่าเป็นวันเสาร์ นึกว่าวันทำงานเห็นบางคนยังมาอยู่” เสือบุ้ยใบ้ไปยังโต๊ะประจำของใครบางคน จนเกือบจะติดป้าย
ชื่อไว้ให้แล้ว
“ผมบอกแล้วว่าให้เก็บค่าโต๊ะแทนค่ากาแฟก็ไม่เชื่อ” ลูกน้องเหมาตัวแสบยังยืนยันความคิดเดิม
“แล้วฟ้าล่ะครับ” อุ่นมองไปรอบๆ ร้าน ไม่เห็นแม้แต่เงาของเพื่อนสนิท
“กำลังมา คุณธรเป็นคนบอกพี่เอง เห็นว่านัดกันไว้จะให้ฟ้าช่วยดูเอกสารให้นี่แหละ”
“เอกสารอะไรดูวันเสาร์เฮีย เขาเรียกแผนง้อเมีย โอ๊ย!..”
“จะพูดจะจาให้ระวัง ถ้าเรื่องน้องทรายหลุดออกไป ไล่ออก” เสือเขกหัวลูกน้องตัวดี พวกเขาตกลงเป็นเอกฉันท์ว่าหาก
ต้องการพูดถึงลูกของญาดาให้เรียกชื่อไปเลยจะปลอดภัยกว่า
“ไม่รู้คุณธรคิดอะไรอยู่นะครับ จะตามง้อฟ้าทำไมผมไม่เข้าใจเลย” ไออุ่นไม่คิดว่างานเลขาจะสำคัญขนาดนั้น คนทำงาน
รู้ใจหายากก็จริงแต่ก็ไม่น่าจะต้องทำถึงขนาดนี้
“พี่ว่าบางคนแค่ยังไม่รู้ใจตัวเอง ของบางอย่างเคยชินกับการมีก็เลยไม่อยากขาด แต่ไม่ยอมถามตัวเองว่าเพราะอะไรถึง
ขาดไม่ได้”
“โอ้ว เจ้านายของเหมากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องความรักไปตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่โดนโรมจีบ” ไออุ่นตัดสินใจบอกเรื่องนี้ให้เหมารู้ เขาทำเป็นมองไม่เห็นความตกใจของเสือ
“หะ!! คุณโรมจีบพี่เสือ โอ..มายก็อด เจ้านายเหมาโดนผู้ชายสอยคู่ มันเป็นอาถรรพ์ของร้านเราหรือเปล่า
แล้วเหมาจะรอดไหม มิน่าล่ะพักนี้เหมาถึงมองพี่เสือหล่อ ตะเองทำไมหน้าตาดีจัง”
“ไอ้เหมา” เสือเริ่มเหลืออดกับลูกน้องตัวแสบ เมื่อเหมาทำเป็นชม้ายชายตามา แถมเอานิ้วชี้แตะที่ปากดูสยดสยอง
มากกว่าน่าพิศวาส
“เอ๊ะ ไม่ได้สิ ต้องถามก่อนว่าตกลงเฮียเป็นเพื่อนสาวหรือเป็นแฟนหนุ่ม เหมาจะได้ทำตัวถูก”
“ไอ้เวรเหมา” เมื่อมีคำว่าเวรเพิ่มเข้ามาในประโยค เหมาก็รู้ทันทีว่าเขาควรจะรีบเผ่นไปให้ไกลจากเท้าเจ้าของร้าน
“อุ่นไม่น่าบอกเหมาปากยิ่งสว่างอยู่” เสือลงกับลูกน้องไม่ได้เพราะหนีไปไกลแล้ว เลยหันมาบ่นไออุ่นแทน
“ให้รู้ไปเถอะครับ ยังไงเดี๋ยวก็ต้องรู้ผมไม่คิดว่าโรมจะพูดแต่ปากเรื่องจีบพี่เสือ ผมว่าน้องเอาจริง”
“เด็กน่ะ” เสือทำเหมือนไม่สนใจเรื่องที่รเมศจีบ เขาไม่อยากถูกจับได้ว่าเรื่องระหว่างเขากับรเมศนั้นมันเกินจีบไปนานแล้ว
“ก็เด็กนี่แหละครับถึงมีแรงตามจีบ ยิ่งได้รังนกไปบำรุงยิ่งดีใหญ่”
“หะ! เอ่อ..พี่ไปเอาหนังสือใหม่ขึ้นชั้นนะ” ไออุ่นมองตามเสือที่เดินหายไปอีกคน รุ่นพี่เขาจอมปากแข็งจริงๆ ให้โรมจูบไป
ขนาดนั้นแล้วยังไม่ยอมรับอีก
+++++++++++++++++++
“กลับไปแล้วเหรอฟ้า” ไออุ่นเพิ่งเสร็จงานเอกสาร ออกมาหน้าร้านก็ไม่เห็นชลธรนั่งอยู่แล้ว
“อืม แค่เอาเอกสารมาถามรายละเอียด”
“เฟสไทม์ก็มี ไลน์ก็ได้ โทรก็ไม่ยาก ทำไมคนฉลาดอย่างคุณธรถึงเลือกมาหาเอง”
“ถ้าอุ่นอยากรู้เมื่อกี้ไม่ออกมาถามเองล่ะ ถามฟ้าฟ้าตอบแทนไม่ได้หรอก ใจใครใจมัน”
“มันก็จริง”
“แล้วนี่ฟ้าต้องไปหาหมออีกเมื่อไหร่” ไออุ่นเปลี่ยนเรื่องเมื่อนึกได้ว่าเขาคลับคล้ายคลับคลาว่าญาดาต้องไปพบแพทย์เร็วๆ นี้
“นัดไว้วันจันทร์บ่าย”
“ให้อุ่นไปเป็นเพื่อนไหม”
“ไม่ต้องๆ เรื่องแค่นี้สบายมาก ถ้าไปเองไม่ไหวเมื่อไหร่จะรีบบอก”
“เรียกได้เสมอ ทุกเวลานะฟ้า รู้ใช่ไหม”
“แน่นอนสิ ยิ่งกว่ารู้อีก” ญาดาส่งยิ้มให้เพื่อน เธอเข้มแข็งก็จริงแต่ถ้าไม่มีไออุ่นกับเสือ เหมากับหมอก
เรื่องทุกอย่างมันคงไม่ง่ายสำหรับเธอแบบนี้
+++++++++++++++++++
“อายอุ่น” ลูกหมูตัวอ้วนกลมเปิดประตูเข้ามาได้ก็วิ่งเข้ามากอดไออุ่น ก่อนโผไปหาญาดาที่นั่งอ่านหนังสืออยู่
“อาฟ้าน้องซายเป็นงายม้าง” มือกลมป้อมแปะลงบนท้องของญาดา
“ลูกหมู พ่อบอกว่าอย่าวิ่ง” ไออุ่นหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเห็นทินภัทรเดินตามเข้ามา เขาไม่แน่ใจว่าทินภัทรได้ยินสิ่งที่ลูกหมู
ทะเลพูดเมื่อสักครู่หรือเปล่า
“พี่ทิน” ไออุ่นรีบเดินเข้าไปหา เขาดึงให้ทินภัทรออกห่างจากทะเลและญาดา
“ทำไมมาได้ล่ะครับ”
“พี่แวะมารับอุ่นกลับบ้าน”
“แต่ผมเอารถมา” ตอนเช้าทินภัทรไม่เห็นบอกเขาเลยว่าจะออกมาข้างนอก ไออุ่นจึงขับรถมาเอง
“ทิ้งรถอุ่นไว้ที่ตึกจะได้กลับพร้อมกัน เจ้าธรไม่เก็บค่าจอดรถเพิ่มหรอก”
“ก็ได้ครับ”
“ว่าแต่ลูกหมูสนิทกับฟ้าตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เคยเห็นอยากเข้าใกล้สักที” ทินภัทรมองลูกชายที่กำลังหัวเราะคิกคักอยู่กับญาดา
“เอ่อ..ก็ตั้งแต่ฟ้ามาทำงานที่นี่ครับ ได้เจอกันทุกวันเลยสนิทกันมากขึ้น” ไออุ่นเหงื่อตก เขาคิดอยู่แล้วเชียวว่าไว้ใจเจ้าตัว
เล็กไม่ได้
“ ดีแล้ว พี่กังวลอยู่ว่าลูกหมูจะทำปัญหาให้อุ่นกับฟ้าหรือเปล่ากลัวจะงอแง เข้ากันได้ก็ดี แล้วนี่อุ่นมีอะไรต้องทำอีกไหม”
“ไม่มีแล้วครับ แต่ผมต้องคุยกับฟ้าเรื่องเค้กอีกนิด ฝากพี่ทินเข้าไปเก็บโน้ตบุ๊คในห้องให้ผมหน่อยได้ไหมครับ”
“ได้สิ”
ไออุ่นรอจนทินภัทรเดินหายเข้าไปทางห้องด้านหลัง เขาจึงรีบเดินไปหาทะเลกับญาดา กวักมือเรียกเสือให้เดินตามมาด้วย
“ทะเลครับ”
“คับ”
“ทะเลจำได้ไหมเอ่ยว่าอาฟ้าเคยบอกว่ายังไงเรื่องอาฟ้ามีเบบี๋” ไออุ่นทวนความทรงจำของเด็กชายทะเลอีกครั้ง
เพื่อให้แน่ใจว่าเด็กชายยังจำได้ดี
“จำด้าย” ลูกหมูทะเลพยักหน้ารับ อาฟ้าบอกให้พี่ทะเลปกป้องดูแลน้องซาย พี่ทะเลจำได้
“ไหนทวนให้อาอุ่นฟังสิครับ อย่างเพิ่งบอกคนอื่นว่ายังไงนะ” ไออุ่นถามนำ เขาอยากให้แน่ใจว่าเด็กชายจำได้จริงๆ
“พี่ทะเลลักน้องซาย พี่ทะเลต้องม่ายบอกคัย ให้น้องซายออกมาก่อน” เด็กชายทวนคำช้าๆ
“ลูกพี่ทะเลเก่งมากครับ ต้องเหยียบให้มิดเลยนะ” เสือชูนิ้วโป้งให้ลูกหมูทะเลเพื่อบอกให้รู้ว่าลูกหมูตัวอ้วนเก่งแค่ไหน
แต่งานนี้ลูกหมูไม่ดีใจเหมือนทุกครั้งเพราะมัวแต่สนใจเรื่องอื่นอยู่
“ลุงเฉือเหยียบลัยเยอ”
“เอาแล้วไงคะพี่เสือ ใช้คำยากต้องมาอธิบายกันอีก” ญาดาแซวเสือที่ทำหน้าปั้นยากหลังจากเลือกใช้ประโยคผิด
“ลุงเสือไม่ได้เหยียบ ลุงเสือหมายถึงต้องไม่บอกใครสักคนเดียว” เสือพยายามอธิบายให้เด็กชายทะเลฟัง
“อ๋อ ม่ายบอก พี่ทะเลจุ๊จุ๊เยย ม่ายบอกว่าอาฟ้ามีเบบี๋”
เสือนึกอะไรขึ้นได้ เขาทำหน้าคิดหนัก ก่อนหันไปหาไออุ่น
“เอาล่ะสิอุ่น เจ้าลูกหมูก็พูดถูกนะ ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าอาฟ้ามีเบบี๋” เด็กชายทะเลไม่บอกใครอยากที่รับปากไว้เพียงแต่
พูดถึงน้องทรายไม่หยุดเท่านั้นเอง เล่นเอาผู้ใหญ่สามคนถึงกับกุมขมับ
ไออุ่นอยากจะตีญาดาเหลือเกิน ถ้าวันนั้นบอกไปว่าลูกหมูทะเลเข้าใจผิดก็จบแล้ว เด็กตัวแค่นี้ไม่รู้หรอกว่าคำว่าไม่บอก
มีความหมายกว้างแค่ไหน
“แล้วเมื่อลัยน้องซายจะออกมา อยู่ในพุงอาฟ้าพี่ทะเลกัวน้องซายหายใจม่ายออก”
“ฮ่าๆ น้องนอนหลับอยู่ครับลูกหมู น้องต้องพักก่อนรอให้ตัวโตๆ ถึงจะออกมาได้”
“น้องตัวเล็กเยอคับอาฟ้า”
“ครับ เราถึงต้องช่วยกันปกป้องไงครับ พี่ทะเลเป็นพี่ชายต้องปกป้องน้องนะครับ อย่าเพิ่งให้ใครมารบกวนน้อง”
“คับ”
ไออุ่นส่ายหัว เขาว่ายิ่งพูดมันยิ่งไปกันใหญ่ แต่เขาก็ขัดการตัดสินใจของคนเป็นแม่ไม่ได้ ตอนนี้คงต้องให้เป็นแบบนี้ไปก่อน
แก้ปัญหากันไปทีละเปาะ คิดเสียว่าถ้าความลับไม่แตกก็ดี แต่ถ้าแตกไออุ่นอดคิดไม่ได้ว่ามันอาจจะดีกว่าก็ได้
“เรียบร้อย” ทินภัทรหยิบข้าวของของไออุ่นออกมาให้
“เสียเวลาหน่อย ธรส่งไฟล์งานมาให้ พี่เลยเปิดดูให้เสร็จไปเลย”
“ครับ” ไออุ่นอยากจะบอกว่าดีแล้ว พวกเขาจะได้มีเวลาคุยกับลูกหมูทะเลให้เรียบร้อย
“ถ้าอย่างนั้นไปกันเลยไหม”
“ได้ครับ ไปก่อนนะฟ้า พี่เสือ เจอกันวันจันทร์”
“บ๊ายบายลุงเฉือ บ๊ายบายอาฟ้า บ๊ายบาย...”
“มาครับลุงเสืออุ้มไปส่งที่รถ” เสือคว้าตัวลูกหมูทะเลอุ้มขึ้นด้วยความว่องไว ก่อนที่การโบกมือบ๊ายบายสุดท้ายจะหลุด
ออกจากปากของลูกหมูทะเล ท่ามกลางความโล่งใจของไออุ่นกับญาดา
“ลุงเฉือ พี่ทะเลยังมะได้บ๊ายบายยูกน้องเหมาเยย”
“อ้าวเหรอ ฮ่าๆ” เสือเริ่มคิดว่าตัวเองมีอาการวิตกจริตขั้นรุนแรงเสียแล้ว ลูกพี่ทะเลหนอช่างทำกับลุงเสือได้
+++++++++++++++++++++
“วันนี้ไปไหนกันมาครับ” ไออุ่นถาม เมื่อเอาของออกจากกระเป๋าให้ลูกหมูและพบกางเกงว่ายน้ำเปียกสองตัวของพ่อกับลูก
“แด๊ดพาไปฉวนฉาหนุก พี่ทะเลชอบ” ลูกหมูทะเลกระโดดโหยงเหยงไปมา มีอาการคึกคักทุกครั้งเมื่อพูดถึงอะไรที่ชอบ
“ทำไมไม่ไปพรุ่งนี้ล่ะครับพี่ทิน ผมจะได้ไปด้วย” พรุ่งนี้เป็นวันหยุดของร้านเขาไปได้สบาย หรือจริงๆ วันนี้ก็ไปได้
ถ้าทินภัทรบอก เพราะเดี๋ยวนี้ที่ร้านมีสมาชิกเยอะแล้วสามารถผลัดกันหยุดได้
“อย่าเลยมันร้อน อีกอย่างอุ่นคงไม่อยากว่ายน้ำหรอกใช่ไหม ไปนั่งรอก็เบื่อเปล่าๆ"
“ครับ” ก็จริง เขาไม่ติดใจเรื่องทำไมทินภัทรไม่ชวนเขาไป แต่ติดใจเรื่อง จู่ๆ ทำไมพาลูกหมูทะเลไปเที่ยวมากกว่า
“พี่สัญญากับลูกไว้นานแล้วว่าจะพาไป แต่ช่วงหลังยุ่งๆ กับโปรเจคใหม่ที่ทำกับบริษัทของธรเลยไม่มีเวลา วันนี้ว่างเลยพาไป
เสียเลยก่อนจะหาวันว่างเต็มวันไม่ได้อีก” ทินภัทรรีบบอกเหมือนรู้ว่าไออุ่นกำลังสงสัยอยู่
“ดีแล้วครับ สัญญาอะไรกับลูกไว้ต้องรักษาสัญญา อย่าคิดว่าเด็กเล็กแค่นี้จะจำไม่ได้”
“ช่าย พี่ทะเลจำฉันยาได้”
“ตัวแค่นี้มีสัญญากับใครเขาด้วยเหรอเจ้าลูกหมู” ทินภัทรขำลูกชาย เขาไม่ได้ถามว่าสัญญาอะไร เพราะคิดว่าเจ้าลูกหมู
คงพูดตามเขาอีกแล้ว เป็นเรื่องปกติของเด็กวัยนี้ที่อยากมีส่วนร่วมกับเรื่องที่ผู้ใหญ่พูดหรือทำ
“วันนี้ทะเลเล่นอะไรบ้างครับ สนุกไหม เล่าให้อาอุ่นฟังหน่อย” ไออุ่นรีบเปลี่ยนเรื่อง เขายังไม่กล้าวางใจลูกหมูตัวอ้วนกลมเท่าไหร่
“เยอะเยย พี่ทะเลเล่นท้างวาน มีม้ากั๊บๆ ขึ้นรถไฟปู้นๆ เล่นลูกบอล ละก็ว่ายน้ำ”
“โอ้โหเยอะแยะเลย อาอุ่นชักอิจฉา แล้วนี่ไม่ง่วงหรือครับ ให้ลูกนอนสักหน่อยไหมค่อยตื่นมาตอนมื้อเย็น” ไออุ่นหันไปถามทินภัทร
“ไม่เป็นไรอุ่น พี่ว่ารอนอนทีเดียวดีกว่า เดี๋ยวดึกๆ จะไม่ยอมนอน”
“เอาอย่างนั้นเหรอครับ”
“ครับ” ทินภัทรพยักหน้า ทำตาใสซื่อเข้าไว้ ไออุ่นจะได้ไม่เห็นความเจ้าเล่ห์ที่เขาซ่อนอยู่
ทินภัทรตั้งใจพาลูกชายไปเที่ยว เรื่องรักษาสัญญาก็ใช่ แต่เรื่องใหญ่คือต้องทำให้มั่นใจว่าคืนนี้เจ้าลูกหมูจะหลับเร็ว
และหลับสนิทยันเช้า วันนี้เป็นวันของเขากับไออุ่น ถึงแม้อีกฝ่ายจะยังไม่รู้ตัวก็เถอะ
+++++++++++++++++++++
“ทะเลล่ะอุ่น” ทินภัทรถามเมื่อออกจากห้องทำงานมา ไม่เห็นลูกชายติดหนึบอยู่กับไออุ่นที่กำลังง่วนกับการทำอาหาร
“เอ๋ ไม่ได้อยู่ในคอกกั้นเหรอครับ” ไออุ่นวางทัพพีลง เริ่มรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา
“ไม่มีนะ” ทินภัทรเดินย้อนกลับไปยังคอกกั้นสำหรับเด็ก มองจากตรงนี้เขาไม่เห็นลูกหมูทะเล
“โธ่เอ๊ย หลับอยู่ตรงนี้เอง” ลูกหมูทะเลสิ้นฤทธิ์นอนหลับอยู่ติดคอกกั้น เวลาเดินผ่านไปผ่านมาถึงมองไม่เห็น
เจ้าลูกหมู!! ทินภัทรถึงกับร้องในใจ เขาไม่น่าประมาทเลย ไม่ควรปล่อยให้ลูกหมูทะเลอยู่คนเดียว เจ้าลูกหมูเล่นงานพ่อ
เข้าให้แล้ว นอนตอนนี้แล้วกลางคืนจะหลับหรือเปล่าวะ
“ไหนๆ ก็หลับไปแล้ว ปล่อยให้นอนอีกนิดก็ได้ครับ เดี๋ยวผมทำอาหารเสร็จค่อยปลุก”
“เอ่อ..พี่ว่า..”
“พี่ทินมีอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมวันนี้ดูแปลกๆ ”
“หา! ไม่มี้” ทินภัทรลืมตัวขึ้นเสียงสูง ก่อนจะรีบลดระดับเสียงลงเมื่อเห็นไออุ่นมองหน้า
“พี่กลัวลูกนอนไม่หลับคืนนี้ มันไม่ดีต่อสุขภาพ”
“ก็จริงครับแต่ทะเลเพิ่งหลับไป ปลุกตอนนี้จะทำให้ลูกปวดหัว นอนไม่พอ จะงอแงเปล่าๆ ปล่อยไปก่อนแล้วกันครับ”
“ครับ” ทินภัทรพยักหน้า จำยอมและจำใจปล่อยให้ลูกหมูตัวอ้วนกลมนอนหลับต่อไปอย่างสบายใจ
+++++++++++++++++++++
“เอาอิก” ลูกหมูทะเลหยิบหนังสือที่วางอยู่ใกล้ตัวส่งให้อาอุ่น หลังจากเรื่องเจ้าชายในป่าใหญ่จบไป
“อีกหรือลูก พอก่อนไหมครับ ได้เวลานอนแล้ว” ทินภัทรตะล่อมลูกชายที่ยังนอนลืมตาใสปิ๊ง ไม่มีทีท่าว่าจะง่วงเลยสักนิด
“ม่าย อิกน้าอายอุ่น” ลูกหมูทะเลรู้ว่าควรอ้อนใครถึงจะได้ดั่งใจ เด็กชายซุกตัวเข้าหาไออุ่น ก่อนเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มอ้อน
จนตาหยีให้คุณอาสุดที่รัก
“ได้ครับ เอาเรื่องนี้นะ” ไออุ่นรับหนังสือนิทานมาจากลูกหมู ใครจะไปใจแข็งลงเมื่อเจอรอยยิ้มแบบนี้เข้าไป
“อุ่นคร้าบ” เสียงคนเป็นพ่อเริ่มอ้อนบ้าง ทินภัทรนอนอยู่บนเตียงด้วยอีกคน ถึงแม้ว่าเตียงขนาดสามฟุตครึ่งจะเล็กเกินไป
สำหรับผู้ใหญ่สองเด็กหนึ่งก็เถอะ ทินภัทรให้เหตุผลกับไออุ่นว่า เบียดๆ กันนอนแบบนี้อบอุ่นดี
“พี่ทินจะออกไปทำงานหรือทำอย่างอื่นก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมกล่อมทะเลหลับแล้วจะตามออกไป”
“ช่าย ไปเยย” จู่ๆ ลูกหมูตัวอ้วนกลมก็ไล่พ่อเสียอย่างนั้น เขารักแด๊ดนะแต่แด๊ดจะให้เขาหลับท่าเดียว พี่ทะเลยังไม่ง่วงนี่
“อ้าวๆ เจ้าลูกหมู กล้าไล่พ่อเหรอ” ทินภัทรหมั่นไส้ลูกชายที่นอนซุกอยู่กับอกของไออุ่นแล้วปรายตามามองเขา
“ไล่เยย” มีหรือลูกหมูทะเลจะกลัว กล้าไล่ต้องกล้ารับ
"ไล่เหรอ ไล่เหรอ" ทินภัทรจั๊กจี้ลูกชาย ลูกหมูทะเลหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ร้องให้อาอุ่นช่วย
“พ่อให้อีกเรื่องเดียวนะครับ จบเรื่องนี้ต้องเข้านอน มันจะสามทุ่มแล้ว”
“ม่าย”
“พี่ทินครับจะเถียงกับลูกทำไม พอกันเลยพ่อลูกคู่นี้” ไออุ่นส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ เอาแต่ใจทั้งพ่อทั้งลูก
“ทะเลอย่าฟังนิทานเลยเล่นมวยปล้ำไหม” ทินภัทรคิดว่านิทานคงไม่ทำให้ลูกหมูหลับได้ เห็นทีเขาต้องใช้วิธีอื่นที่น่าจะได้ผลกว่า
“อู้ เล่น เล่นกาน” ลูกหมูทะเลตาโต รีบตะกายลุกขึ้นยืนบนเตียง เขาชอบเล่นมวยปล้ำ
“อย่าเล่นเลยครับพี่ทิน ผมไม่อยากจับทะเลอาบน้ำใหม่ มันดึกแล้วลูกจะไม่สบาย”
“แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าก็ได้มั้ง” ทินภัทรพยายามต่อรอง
“อย่าเลยครับ เดี๋ยวกรี๊ดมากๆ หัวเราะมากๆ คืนนี้จะฉี่รดที่นอนอีก เอาอย่างนี้...” ไออุ่นหันไปคุยกับลูกหมูทะเล
“ ทะเลครับเดี๋ยวอาอุ่นอ่านนิทานให้ฟังอีกเรื่องแล้วทะเลต้องเข้านอนนะครับ ถ้าเป็นเด็กดีพรุ่งนี้อาอุ่นจะพาไปเที่ยว
ไปสวนสัตว์ดีไหม ไปดูคุณหมีกัน”
“อู้ ปายปาย” คราวนี้ลูกหมูทะเลตาโตกว่าเดิม เขาอยากไปหาคุณหมี คุณเพนกวิน
“อุ่น พี่ว่า..พรุ่งนี้..คือ..”
“พี่ทินติดธุระอะไรหรือเปล่าครับ ถ้าติดผมพาทะเลไปกันสองคนก็ได้นะครับ หรืออาจจะชวนพี่เสือหรือฟ้าไปด้วยก็ได้”
“ไม่ติดครับ ไม่ติด” ทินภัทรจะบอกได้อย่างไรว่าเขากำลังวางแผนให้ไออุ่นลุกไม่ขึ้นในวันพรุ่งนี้อยู่
“ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้ ตกลงไหมครับทะเล”
“คับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มอ่านกันเลย”
ทินภัทรนอนฟังเสียงไออุ่นอ่านนิทานให้ลูกหมูทะเลฟังไปด้วยในหัวก็คิดแผนการไปด้วย อุปสรรคของเขาไม่เยอะแต่จัดการยาก
เจ้าลูกหมูหนอเจ้าลูกหมู ขอพ่อมีความสุขบ้างก็ไม่ได้
+++++++++++++++++++++
“เป็นอะไรครับ หน้านิ่วคิ้วขมวด” ไออุ่นแตะนิ้วโป้งลงบนหว่างคิ้วของทินภัทร ช่วยลูบให้มันหายจากการผูกโบว์
“พี่นึกว่าพรุ่งนี้จะได้นอนกอดอุ่นตื่นสายๆ ไหนๆ ก็วันหยุดทั้งที” ทินภัทรเริ่มทำเสียงอ้อน เขาดึงไออุ่นลงนอนข้างกาย
“ยังไงก็ต้องตื่นก่อนทะเลอยู่ดีครับ เต็มที่ก็ได้ไม่เกินแปดโมงเช้า”
“คร้าบคุณแม่ดีเด่น เฮ้อ พี่ก็ต้องทำตัวเป็นคุณพ่อที่ดีสินะ”
“ใช่แล้วครับ”
“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ไปสวนสัตว์กัน พี่พาอุ่นกับลูกไปเอง ไปกันทั้งครอบครัว” ทินภัทรเริ่มถอดใจเมื่อเห็นว่าไออุ่นให้ความสำคัญ
กับลูกชายเขามากแค่ไหน เขาเป็นพ่อก็ควรต้องนึกถึงลูกก่อนเช่นกัน
“ผมชอบคำนี้จังคำพี่ทิน ไปกันทั้งครอบครัว”
“แน่นอนสิครับ อุ่น ทะเล พี่ เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ครอบครัวเล็กๆ ของ...”
ทินภัทรพูดไม่ทันจบประโยค เมื่อร่างเล็กในอ้อมแขนพลิกตัวขึ้นมาแตะริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเขา ไออุ่นแตะลงมาเพียง
แผ่วเบาก่อนผละหน้าออก
“รางวัลสำหรับคุณพ่อดีเด่นครับ” ทินภัทรว่าจะไม่แล้วเชียว เขาอุตส่าห์ทำใจได้แล้ว แต่ความน่ารักของไออุ่นทำให้เขา
อดใจไม่ไหวอีกต่อไป
ทินภัทรรวบร่างไออุ่นให้ล้มลงมาทาบทับ สอดมือเข้าใต้กลุ่มผมนุ่มรั้งศีรษะเล็กเข้าหาจนริมฝีปากแตะกัน เขาขบเม้มดูดดุนไป
ตามเรียวปากบางทั้งบนและล่าง ก่อนหมุนตัวให้ร่างเล็กลงไปอยู่ข้างใต้แทน
“พี่..พี่ทิน” ไออุ่นครางเสียงแผ่ว เขาพยายามดันหน้าอกของทินภัทรออก แต่สู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้
“อื้อ..” ลิ้นอุ่นแทรกเข้ามาในโพรงปาก กวาดต้อนลิ้นเล็กๆ ของเขาไปทั่ว ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้เข้ามาใต้เสื้อยืดที่เขาสวม ทำเอา
ไออุ่นใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาร้อนวูบวาบไปทั้งตัว
ปลายนิ้วของทินภัทรบดคลึงสลับกับไล้วนไปรอบตุ่มไตสีเข้ม เขากดสะโพกลงเบียดชิดกับร่างเล็กให้มากยิ่งขึ้น ขยับส่วน
กลางลำตัวทักทายกับลูกรักของไออุ่น
“อ๊ะ! พี่ทิน.ยะ.อย่าครับ” ไออุ่นร้องห้ามแต่มือกลับโอบกอดไปรอบคอของทินภัทร ดึงรั้งให้อีกฝ่ายเข้ามาหา
“เด็กไม่ดี ยั่วพี่เหรอครับ”
ทินภัทรแนบปากร้อนลงกับลำคอขาว ขบฟันหยอกล้อเบาๆ บนผิวนุ่ม ฝ่ามือแกร่งเลื่อนลงมาลูบไล้หน้าทองแบนราบ ก่อนเลื่อน
กลับขึ้นไปบีบคลึงยอดอกสีสวยอีกครั้ง สร้างความรู้สึกวาบหวามให้กับไออุ่นจนต้องบิดตัวไปมาเพื่อระบายความเสียวซ่าน
“พี่ขอได้ไหมครับอุ่น ให้พี่ได้ไหม” เสียงทุ่มนุ่มกระซิบอยู่ข้างหู ไออุ่นคิดอะไรไม่ออก โดยเฉพาะเวลาที่อีกฝ่ายกำลังซุกซน
ไปทั่วร่างกายเขาแบบนี้
“ได้ไหมครับ”
“อื้อ..อื้อ” ทินภัทรไม่สนใจแล้วว่ามันเป็นเสียงครางตอบรับสัมผัสของเขาหรือเป็นคำอนุญาตของไออุ่นกันแน่ เวลานี้ต่อให้
เอาช้างมาฉุดก็หยุดเขาไม่ได้แล้ว
“พี่รักอุ่นนะครับคนดี” ทินภัทรกระซิบบอกอีกครั้ง ก่อนพายุอารมณ์จะโหมกระหน่ำพัดเขากับไออุ่นลอยละล่อง
ระลอกแล้วระลอกเล่า
“พอ..พอแล้วครับพี่ทิน ผมไม่ไหวแล้ว” ไออุ่นร้องบอก เมื่อสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ขยายตัวขึ้นมาอีกครั้ง
“อีกครั้งเดียวนะครับคนดี แล้วพี่จะปล่อยให้นอน”
“ไม่ไหวแล้วครับ” ไออุ่นเมื่อยไปทั้งตัว เขาเหนื่อยจนตาจะปิด แต่ทินภัทรยังดูคึกคักไม่มีทีท่าจะง่วงสักนิด
“พี่จะทำเบาๆ ครับ รับรองว่าอุ่นหลับสบาย”
ไออุ่นเหนื่อยเกินกว่าจะโต้เถียง ไม่รู้ทินภัทรไปเก็บกดมาจากไหน ไม่ได้ระบายออกบ้างเลยหรือไง แล้วใครจะไปหลับลง
เล่นปลุกเร้าเขาขนาดนี้ ไออุ่นเริ่มหายใจขาดเป็นห้วงๆ บิดตัวไปมาบนเตียงกว้าง เงยหน้าครางออกมาด้วยความกระสัน
“อีก..อีกครั้งเดียวนะครับพี่ทิน”
“ครับผม” เสียงแหบพร่าตอบรับเขา แต่ไออุ่นไมมั่นใจเลยสักนิดว่าจะเชื่อถือคำพูดนั้นได้หรือไม่ ก็ดูตาวาวๆ ที่มองมานั่นสิ
มันเหมือนจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัว
“เด็กดี” คำปลอบโยนเบาๆ ทำให้เขาลืมเลือนทุกสิ่ง ไออุ่นโลดแล่นไปตามทางที่ทินภัทรชักนำ เขาเหนื่อยล้าแต่แววตา
เต็มไปด้วยความสุข
“พี่ทิน..พี่ทิน” ไออุ่นกอดคนในวงแขนแน่น เขามีความสุขเพราะได้อยู่ในอ้อมแขนของคนที่เขารัก และรักเขาเช่นกัน
+++++++++++++++++++++
“อายอุ่นไม่ฉะบายเยอ” ไออุ่นปรือตาขึ้นมองดวงหน้ากลมที่ก้มลงมามองเขาใกล้ๆ
ความจริงไออุ่นสบายดีไม่มีไข้ เขาแค่ปวดเมื่อยจนลุกไม่ขึ้น จึงนอนจมอยู่บนเตียง ปล่อยให้ทินภัทรลุกไป
ดูแลลูกชายและทำอาหารเช้าให้ทั้งครอบครัว
“เอาไว้อาทิตย์หน้าอาอุ่นพาไปสวนสัตว์นะครับ”
“มะเป็นลาย อายอุ่นพักเยอะๆ พี่ทะเลโอ๋โอ๋” ลูกหมูวางมือป้อมๆ ลงบนศีรษะของไออุ่น ก่อนลูบไปมาเบาๆ
“กินยายาง เด็กดีต้องกินยา” ลูกหมูทะเลทำตัวราวกับผู้ใหญ่
“กินแล้วครับ” ไออุ่นโกหกออกไปคำโต เขาไม่ชอบกินยา ถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยง
“ลูกหมูอย่าไปฟัง อาอุ่นดื้อไม่ยอมกินยา” ทินภัทรได้โอกาส รีบหยิบแก้วใส่ยาที่วางเตรียมไว้ให้แต่คนตัวเล็กไม่สนใจ
มาถือไว้ในมือ
“เด็กดื้อ” เด็กชายทะเลพูดตามพ่อ เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน ยกมือขึ้นกอดอกก่อนทำปากยู่
“ลูกหมูบอกให้อาอุ่นกินยาหน่อยสิครับ”
“อายอุ่นไม่ดื้อน้า กินยาก่อน หายแย้วพี่ทะเลพาไปฉวนฉัด มีคุนหมี คุนไทเกอ คุนแลบบิดด้วยน้า” ไออุ่นอดยิ้มไม่ได้กับการ
หลอกล่อของลูกหมูทะเลตัวอ้วนกลม
“นี่ครับ” ทินภัทรพยุงไออุ่นขึ้นมานั่งพิงอก ก่อนส่งแก้วที่บรรจุยาแก้อักเสบและยาแก้ไขไว้ให้ เขาอยากให้ไออุ่นกินกันไว้ก่อน
“กินเยย อายอุ่นเก่งๆ” ลูกหมูทะเลตบมือเชียร์ เร่งให้ไออุ่นยกยาขึ้นกิน
“เย้ๆ อายอุ่นกินแย้ว อายอุ่นเด็กดี แด๊ดพาไปเที่ยวน้า ไปฉวนฉัดกาน”
“ครับผม เอาไว้ให้อาอุ่นหายแล้วพ่อจะพาไปเที่ยว”
“เย้ๆ” ลูกหมูทะเลดีใจ กระโดดเด้งดึ๋งๆ ไปรอบเตียง เปิดโอกาสให้ทินภัทรขโมยหอมแก้มคนที่นั่งพิงออกเขาอยู่
ก่อนกระซิบเบาๆ ข้างหูของคนรัก
“เด็กดี พักผ่อนเยอะๆ หายแล้วพี่จะพาไปดูงูยักษ์ใหม่นะครับ”
“พี่ทิน!”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1222696 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก