ตอนที่ 30 : follow your heart“ถ้าจะมาคุยเรื่องคุณยุ้ยก็ตามที่เธอเล่าเลยค่ะ ฟ้าไม่มีอะไรจะพูด” ญาดาเริ่มพูดก่อนหลังจากพาชลธรเข้ามาคุยในห้อง
ทำงาน เสือกับไออุ่นขอตัวออกไปหน้าร้านเพื่อเปิดโอกาสให้ทั้งคู่ได้คุยกันตามลำพัง
“คุณคิดจริงๆ หรือฟ้าว่าผมจะมาคุยเรื่องยุ้ย”
“ถ้าอย่างนั้นเรื่องอะไรคะ ถ้าเรื่องขอให้กลับไปทำงานฟ้ายืนยันไปแล้วว่าฟ้าไม่กลับ ฟ้ากำลังสนุกกับงานใหม่”
“ฟ้า ผมทำให้คุณโกรธมากขนาดนี้เลยหรือ ผมมันไม่ดีใช่ไหม”
“ทำไมถามแบบนั้นคะ” ญาดาหรี่ตามองคู่สนทนา ความรู้สึกบางอย่างทำให้เธอเผลอยกมือขึ้นแตะท้องตัวเองอย่างหวงแหน
“ทำไมคุณถึงไม่บอกผม” ชลธรก้าวเข้าไปหา เขายื่นมือออกไปหมายจะจับแขนของญาดา แต่อีกฝ่ายกลับก้าวถอยหลัง
ราวกับไม่อยากให้เขาแตะต้อง
“บอกอะไรคะ”
“จนถึงตอนนี้คุณก็ยังคิดจะปิดผมอีกหรือฟ้า ทำไมคุณถึงไม่บอกผมว่าคุณท้อง ว่าเรากำลังจะมีลูกด้วยกัน”
“ใครบอกคุณ!” ญาดาตกใจจนหน้าซีด เธอไม่ได้ระแวงเลยสักนิดตอนที่ชลธรบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย ญาดาคิดเอาเอง
ว่าคงไม่พ้นเรื่องที่เธอมีปัญหากับลดารัตน์
“ใครบอกผมไม่สำคัญหรอกฟ้า ที่สำคัญกว่าคือทำไมคุณไม่บอกผม” สีหน้าของชลธรเจ็บปวด เขากำมือเข้าหากันแน่น
“ฟ้าไม่...”
“ฟ้า! ถ้าคุณปฏิเสธผมจะพาคุณไปตรวจเดี๋ยวนี้ ไม่ว่าคุณจะยอมหรือไม่”
“คุณธรไม่มีสิทธิเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของฟ้า ฟ้าจะไปตรวจหรือไม่ไปก็ได้”
“ถึงอย่างนี้ยังบอกว่าไม่จริงอีกหรือฟ้า คุณอยากให้ลูกของเราโตมาโดยไม่มีพ่ออย่างนั้นเหรอ คุณคิดว่าผมเลวขนาดนั้นเลยหรือไง”
ญาดาประสานสายตากับชลธร แววตาของชายหนุ่มทั้งเจ็บปวดและตัดพ้อ ร่างกายนั้นสั่นเทิ้ม แปลกที่พอได้เห็นอย่างนั้น
เธอกลับใจเย็นลง ญาดาถอนใจเบาๆ ก่อนนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของไออุ่น
“ใช่ค่ะ ฟ้าท้อง” ญาดาตัดสินใจที่จะพูดความจริงออกไป ไม่มีประโยชน์ที่จะโกหกเมื่อเห็นชัดว่าชลธรรู้อยู่แล้ว แต่จะให้
ญาดาบอกว่าลูกไม่ใช่ของชลธรเธอก็ทำไม่ได้ แบบนั้นมันโหดร้ายกับลูกของเธอเกินไป
“เพราะแบบนี้คุณถึงลาออก คุณทำได้ยังไงฟ้า เดินออกไปจากชีวิตผมทั้งที่มีลูกของเราอยู่ในท้อง”
“ฟ้าต้องการเวลาคิด”
“ฟ้า ผมรู้ว่าตลอดมาผมทำตัวไม่ดี ผมเจ้าชู้ ผมมีผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่มีความรับผิดชอบ”
“มันก็ขึ้นอยู่กับว่าความรับผิดชอบที่คุณธรพูดถึงกับคำว่ารับผิดชอบของฟ้ามันเหมือนกันไหม” ญาดาไม่ต้องการความ
รับผิดชอบที่เกิดขึ้นจากจิตสำนึก เธอนับถือที่ชลธรมี แต่เธอไม่ต้องการ ชีวิตเธอไม่ได้เดือดร้อน เธอไม่จำเป็นต้องพึ่งพาใคร
ญาดาไม่ได้คิดจะกีดกันพ่อกับลูก แต่ขอบเขตความสัมพันธ์ระหว่างสามคนควรเป็นอย่างไรนั่นต่างหากที่เธอกลังคิดและ
ตัดสินใจ เธอจะไม่ทำอะไรลงไปจนกว่าจะได้คิดอย่างละเอียดรอบคอบ เธอเป็นแม่ เธอต้องทำสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อลูก
และครอบครัวที่ล้มเหลวคงไม่ใช่สิ่งที่ลูกของเธออยากได้
“แล้วความรับผิดชอบแบบไหนที่ฟ้าต้องการ ฟ้าบอกผมมาสิ”
“เมื่อคุณเลิกพูดคำว่ารับผิดชอบมั้งคะ” ชลธรจะคิดว่าเธอกวนประสาทก็ช่างแต่เธอหมายความอย่างนั้นจริงๆ
“ฟ้า!!” ชลธรไม่เข้าใจญาดาสักนิด เขาพร้อมที่จะรับผิดชอบ เขาไม่ได้เดินหนีปัญหา เขาอยากจะดูแลทั้งญาดาและลูก
ที่เขาทำมันยังไม่ดีพออีกหรอ
“ผมจะดูแลฟ้ากับลูกอย่างดีที่สุด เรา..เราแต่งงานกันเถอะฟ้า” ชลธรเดาเอาว่านี่อาจหมายถึงความรับผิดชอบแบบที่ญาดา
พูดถึง ซึ่งเขาเต็มใจทำให้อยู่แล้ว
“หึ” เสียงหัวเราะหลุดออกมาจากปากของญาดา เธอเหยียดยิ้มที่มุมปากคล้ายกำลังเยาะหยันตัวเอง
“ฟ้าขอบคุณสำหรับน้ำใจนะคะ แต่ที่ฟ้าเป็นอยู่ตอนนี้มันก็ดีอยู่แล้วไม่ได้เดือดร้อนอะไร ถ้าคุณเป็นห่วงเรื่องลูก ฟ้าไม่คิดที่
จะกีดกัน ลูกมีสิทธิ์ที่จะได้รู้จักพ่อของตัวเอง”
“ฟ้า ผมต้องทำยังไง ทำยังไงคุณถึงจะพอใจ” ชลธรรู้สึกเหมือนเขากำลังจนหนทาง
“ทำอย่างที่คุณธรพอใจค่ะ เราจะอยู่กันมีความสุขได้ยังไงถ้าคุณต้องทำตามใจฟ้าทุกอย่าง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าวันนึง
คุณธรหมดความอดทน อย่าทำอะไรที่คุณยังไม่พร้อมจะทำ เพราะวันนึงคุณจะยัดเยียดว่ามันเป็นความผิดของฟ้าที่บังคับ
ให้คุณทำ ฟ้าไม่อยากถูกชี้หน้าว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะคุณ แบบนั้นฟ้าไม่ต้องการค่ะ”
“ผม...”
“คุณธรจะทิ้งชีวิตแบบที่เคยๆ ได้จริงๆ หรือคะ แล้วถ้าสักวันคุณธรเจอคนที่รักจริงขึ้นมา คุณธรจะบอกฟ้าว่ายังไง
ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจเพราะเราไม่ได้รักกันอย่างนั้นเหรอคะ คำว่าแต่งงานสำหรับฟ้า มันไม่ใช่ภาระ ไม่ใช่หน้าที่
ไม่ใช่เรื่องชั่วคราว ถ้าคุณธรยังไม่พร้อมจะเป็นสามีที่ดีของใครก็เป็นแค่พ่อที่ดีของลูกก็พอค่ะ”
“ผมอาจทำอะไรมากมายที่ทำให้ฟ้าไม่เชื่อใจ ทำให้ฟ้าคิดหนักว่าจะฝากชีวิตไว้กับผมได้หรือไม่ แต่จากวันนี้ผมสัญญาว่า
ผมจะทำทุกอย่าง ทุกอย่างเพื่อคุณกับลูกของเรา” ชลธรลงนั่งคุกเข่ากับพื้นหน้าเก้าอี้ที่ญาดานั่งอยู่ เขาวางมือลงบนท้องของ
ญาดาอย่างแผ่วเบา แตะนิ่งอยู่ชั่วครู่
“ฟ้าไม่คิดหรือว่าระหว่างเรามันอาจจะมีอะไรบางอย่างก็ได้ ไม่อย่างนั้นเรื่องคืนนั้นจะเกิดขึ้นได้ยังไง”
“คุณธรเมา ฟ้าก็เมา” ญาดาเบือนหน้าหนีเธอยังรู้สึกอายกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป เรื่องคืนนั้นญาดาไม่โทษชลธรเพราะรู้อยู่แก่ใจ
ว่าเธอไม่ได้ห้ามหรือขัดขืนเขาสักนิด
“แต่ผมคิดถึงฟ้านะ ตั้งแต่ฟ้าไม่อยู่ผม..คิดถึงฟ้า ฟ้าไม่คิดถึงผมบ้างหรือ”
ญาดากัดปากของตัวเอง จู่ๆ น้ำตาก็เหมือนจะหยดลงมา เธอคิดถึง..คิดถึงชลธร
“ฟ้า” ชลธรรวบตัวญาดาเข้ามากอด เขากดศีรษะเล็กให้ซบลงบนบ่า ซุกหน้าลงกับซอกคอของญาดา
“ให้โอกาสผมเถอะนะ ให้ผมได้พิสูจน์ว่าผมเป็นสามีที่ดีของคุณได้ เป็นพ่อที่ดีของลูกได้ อย่าเพิ่งตัดผมออกไปเลย
ผมขอร้อง”
“ฟ้า..”
“นะครับ ให้ผมได้ดูแลคุณกับลูก” ญาดาเริ่มลังเล เธออยากยืนยันหนักแน่นในสิ่งที่พูดไป แต่ความอ่อนโยนของชลธรทำให้
เธอหวั่นไหว
“ตกลงค่ะฟ้าจะให้โอกาสคุณ” ญาดาโพล่งออกมาหลังจากที่นั่งนิ่งเงียบอยู่นาน
“ฟ้า! ขอบคุณครับ ขอบคุณมาก” ชลธรกดจูบลงบนกระหม่อมของญาดาซ้ำๆ ด้วยความดีใจ เขารู้สึกเหมือนทุกอย่าง
กลับมาสดใสอีกครั้งหลังจากมืดมนมาสักพัก
“อย่าเพิ่งดีใจค่ะ ฟ้าหมายถึงให้โอกาสคุณธรได้พิสูจน์ตัวเอง ฟ้าไม่ได้รีบร้อนอะไร ยังอีกหลายเดือนกว่าลูกจะคลอด
ถ้าคุณทำให้ฟ้าเชื่อได้ค่อยมาว่ากัน”
“โธ่ฟ้า” ชลธรแทบทรุดเมื่อญาดาเพิ่งเฉลยว่ายังไม่ได้ตอบตกลงกับเขา
“หรือไม่เอาค่ะ ไม่อยากได้ก็บอก”
“เอาครับ เอาสิ โธ่ทำไมจะไม่เอาล่ะ อย่างน้อยก็ยังมีความหวัง” ถึงมันจะเป็นฟางเส้นบางแค่ไหนชลธรก็จะคว้าเอาไว้
“คุณธรไปคิดให้ดีก่อนเถอะค่ะว่าจะยอมทิ้งความโสดที่หวงแหนได้จริงเหรอ บางทีพรุ่งนี้คุณอาจจะกลับมาขอบคุณฟ้าก็ได้
ที่ไม่ตะครุบสิ่งที่คุณเสนอมา อ๋อแล้วการบอกคิดถึงแต่อยู่กับคนอื่นแบบนั้นสำหรับฟ้าไม่เรียกว่าคิดถึงนะคะ”
“ฟ้าาาาา” พฤติกรรมของเขากำลังทำพิษ จะให้ชลธรแก้ตัวยังไงในเมื่อญาดารู้เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่เขาทำลงไป
“ไม่ต้องเรียกเลยค่ะ หรือจะให้ฟ้าพูดถึงอย่างอื่นด้วยว่าอะไรบ้างที่ไม่อยากได้”
“ไม่ต้องครับไม่ต้อง พอแล้ว” ชลธรเสียงอ่อย ไม่ต้องให้ญาดาบอกเขาก็รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ก็เชิญคุณธรกลับขึ้นไปทำงานได้แล้วค่ะ”
“แต่ผมอยากคุยเรื่องลูก” ชลธรยังไม่อยากไป เขาอยากรู้ว่าญาดาฝากครรภ์หรือยัง ลูกเป็นผู้หญิงผู้ชาย แข็งแรงไหม
หน้าตาเหมือนเขาหรือเปล่า
“ไม่ใช่ตอนนี้ค่ะและอีกอย่างลูกยังเล็กมาก ยังไม่ทราบเพศหรอกค่ะ”
“แล้วลูกหน้าตาเหมือนผมไหมหรือเหมือนฟ้า ความจริงเหมือนฟ้าก็ดีนะ คงสวยหรือหล่อมาก ฟ้าอยากได้ผู้หญิงหรือ
ผู้ชาย ผมอยากได้ทั้งคู่ ผู้หญิงก็น่ารักแต่ถ้าผู้ชายก็จะได้เป็นพี่ที่ดีของน้องๆ เอหรือ.. ”
“คุณธร!”
“ครับ?” ชลธรดูงงๆ ว่าญาดาจะเรียกเขาเสียงดังขนาดนั้นทำไม
“กลับไปทำงานได้แล้วค่ะอู้นานเกินไปแล้ว ทำไมน้องอรถึงไม่มาตามนะ”
“ไม่มีใครกล้าดุผมเหมือนคุณหรอกฟ้า คุณเป็นเลขาที่ดุที่สุดและผมเชื่อที่สุดแล้ว”
“ถ้าเชื่อก็กลับไปทำงานเสียทีสิคะ”
“แต่ผม.. ก็ได้ครับ ผมไปหาข้อมูลก่อนดีกว่า ฟ้าฝากครรภ์โรงพยาบาลไหน หมอชื่ออะไร เก่งหรือเปล่า แล้วนัดอีกวันไหน
ต้องให้ผมไปด้วยนะ”
”หยุดเลยค่ะ คุณกำลังทำให้ฟ้าเวียนหัว “
“จะอาเจียนหรือเปล่าครับ แล้วผมต้องทำยังไง ฟ้าแพ้ท้องใช่ไหม” ชลธรตื่นเต้นไปหมด เขาไม่กล้าทำอะไรกลัวไม่ถูกวิธี
“ไม่ต้องทำอะไรแค่ออกไปทำงานก็พอค่ะ เดี๋ยวนี้เลย”
“อ้าว..ก็ได้ครับ ฟ้าต้องดูแลตัวเองดีๆ นะ มีอะไรต้องโทรหาผมเลยรู้ไหม เดี๋ยวตอนเย็นผมมารับกลับบ้าน”
“ไม่ต้องค่ะ”
“ไม่ได้ฟ้าจะขับรถยังไง อยู่บ้านคนเดียวด้วยผมเป็นห่วง” ตอนนี้ในหัวของชลธรกังวลไปสารพัดอย่าง
“ไม่ได้อยู่คนเดียว เหมากับหมอกก็อยู่ด้วย”
“เหมา? เจ้าเหมาเหรอ!!”
“ค่ะ เหมากับหมอกน้องชาย ดังนั้นไม่ต้องเป็นห่วง ฟ้ามีคนอยู่เป็นเพื่อน”
“ถ้าสองคนนั้นอยู่ได้ ผมก็อยู่ได้” ชลธรเม้มปากเขาเป็นพ่อทำไมถึงไม่มีสิทธิ์รู้ ทำไมไม่มีสิทธิ์อยู่
“ไม่ได้ค่ะ ฟ้าไม่อนุญาต”
“ฟ้าใจร้าย”
“ใช่ฟ้าใจร้าย แล้วก็จะใจร้ายมากกว่านี้ด้วยถ้าคุณยังไม่ยอมไปเสียที” ญาดาเริ่มปวดหัวกับความเห่อของคนเป็นพ่อ
วันแรกที่ญาดารู้ เธอได้แต่นั่งนิ่ง ยอมรับว่าช็อคนิดๆ แต่สักพักก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่อยู่ภายในจนน้ำตาเอ่อออกมา
ไม่เห็นเหมือนกับชลธรเลยสักนิด ชายหนุ่มดูอะเลิร์ทมากจนเธอปวดหัว
“ผมไปก็ได้ แต่ผมจะมาหาฟ้าตอนเย็น ถ้าฟ้าไม่อยู่ ต่อไปผมจะทำตัวติดกับฟ้า อยากรำคาญผมก็ตามใจ”
ชลธรทิ้งคำพูดไว้ ก่อนยอมกลับไปทำงานแต่โดยดี ญาดาหมดแรงถึงกับต้องเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ เธอจะมีแรงต่อการกับ
ชลธรไหม ถ้าสุดท้ายแล้วเขารักแค่ลูกไม่ใช่เธอล่ะ
ญาดาอยากเป็นแม่ที่ดีที่ทำทุกอย่างเพื่อลูกได้ แต่แม่ที่ไม่มีความสุขลูกจะมีความสุขได้จริงหรือ
*************************
“ใครจะสารภาพ” เมื่อนั่งพักจนรู้สึกดีขึ้น ญาดาก็ตามออกมาหาเพื่อนรักที่หน้าร้าน
“พี่เปล่า” เสือรีบเอาตัวรอดก่อนเป็นคนแรก ส่วนไออุ่นรีบชี้ไปที่ลูกหมูทะเลที่นั่งระบายสีอยู่ใกล้ๆ
“อุ่นบอกแล้วว่าต้องหลุดเข้าสักวัน ฟ้าก็ไม่เชื่อ” ไออุ่นทำเป็นไม่เห็นเสือที่หันขวับมามองหน้าเขาทันที
“เจ้าลูกหมูนะเจ้าลูกหมูทำอาฟ้าเสียแล้ว” ญาดาบีบแก้มของลูกหมูทะเลเบาๆ
“โอ๊ย โอ๊ย” ลูกหมูตัวกลมรีบยกมือขึ้นจับแก้มตัวเอง
“เจ็บเหรอครับ” ญาดาตกใจรีบปล่อยมือเมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกหมูทะเล
“ม่ายเจ็บ”
“อ้าว ไม่เจ็บแล้วร้องทำไมครับ”
“พี่ทะเลเลียกล้องความสนจาย”
“ตายจริง! ลูกหมูไปเอามาจากไหนครับ โอ้ยตัวแค่นี้เจ้าเล่ห์จริงๆ” ก่อนหน้านี้ญาดาไม่ชอบเข้าใกล้เด็ก เธอคิดเสมอว่า
เด็กน่ารำคาญ พูดจาไม่รู้เรื่อง แต่เพราะเธอกำลังจะมีลูกและเพราะเธอได้ทำความรู้จักกับทะเลอย่างจริงจัง เธอจึงรู้ว่าเด็ก
น่ารักกว่าที่เธอคิดมากมายนัก
“พี่ทินเล่าว่าแม่พี่ทินชอบแซวลูกหมูน่ะฟ้า” ไออุ่นเป็นคนไขข้อข้องใจให้เพื่อนรัก
“แล้วคนเรียกร้องความสนใจเล่าอะไรให้ลุงธรฟังบ้างครับ”
“อู้” ลูกหมูทะเลทำตาโต เงยหน้าส่งยิ้มหวานจ๋อยให้อาฟ้า
“จุ๊จุ๊เยย ม่ายล่าว”
“จริงเหรอครับ ลูกหมูทะเลไม่ได้เล่าอะไรให้ลุงธรฟังเลยเหรอ” ญาดาอดยิ้มขำท่าทางจุ๊จุ๊ของลูกหมูไม่ได้
“ช่าย พี่ทะเลบอกลุงทอนจุ๊จุ๊เยย ห้ามล่าว”
“เอ่อ..เจ้าลูกหมูตกลงเล่าไปแล้วใช่ไหม” เสือพยายามแปลสิ่งที่ลูกหมูตัวกลมพูด
“ม่ายฉิ พี่ทะเลลักฉาฉันยา ลุงทอนกะเด็กดี ม่ายดื้อหลอก”
“หึหึ ฮ่าๆ” เสือทนไม่ไหวหัวเราะออกมาลั่นร้าน
“หายข้องใจหรือยังฟ้า ได้ยินไหมว่าไม่ได้เล่า” ไออุ่นหันมาถามญาดาที่ยืนส่ายหัวไปมาด้วยความเอ็นดูลูกหมูทะเล
“ได้ยินแล้ว ตกลงไม่ได้เล่าก็ไม่ได้เล่าครับ อาฟ้าเชื่อ”
“บอกแย้ว พี่ทะเลเก่งที่ฉุด” ลูกหมูทะเลรีบชูนิ้วโป้งขึ้นอวดทันที
“แสบจริงๆ เจ้าลูกหมู ” เสือยังหยุดหัวเราะไม่ได้ เขาขำจริงจังจนต้องยกมือขึ้นกดท้อง ลูกยังแสบขนาดนี้เขาชักอยากรู้แล้วสิ
ว่าพ่อจะแสบขนาดไหน งานนี้รุ่นน้องเขาคงต้องเจอศึกหนักแน่
****************************
“พี่เสือ พี่เสือ”
“อะไรวะเหมา ร้องอย่างกับไฟไหม้ เบาๆ โว้ยลูกค้าตกใจหมด” เสือเหนื่อยใจกับความล้นของลูกน้องที่อยู่ๆ ก็วิ่งหน้าตั้ง
มาหาที่เคาน์เตอร์
“ยิ่งกว่าไฟไหม้อีกเฮีย ผู้ชาย..ผู้ชาย..”
“ผู้ชายอะไรวะ” เสือถามลูกน้องที่ยืนพูดปนหอบเนื่องจากวิ่งมาจากหลังร้าน
“ผู้ชายกำลังนอกใจเฮีย”
“ไอ้เวรเหมาเบาๆ โว้ย” เสือแทบจะโดดข้ามเคาน์เตอร์ไปอุดปากลูกน้องตัวแสบ
“อะไรนะเหมา” ไออุ่นที่นั่งอยู่กับลูกหมูทะเลยังต้องลุกขึ้นมายืนข้างๆ เสือเพื่อถามให้แน่ใจ
“นี่ไงเฮีย ข่าวเขาบอกว่าคุณโรมแอบคบอยู่กับนางเอกละคร มีปาปารัสซี่ถ่ายรูปเอาไว้ได้ตอนไปทานข้าวด้วยกัน ตั้งหลาย
รูปแหน่ะ ดูสนิทสนมกันมากเลย” เสือหยิบโทรศัพท์ที่เหมายื่นให้มาอ่านข่าว
“เรื่องของเขา”
“โห พี่เสือของอย่างนี้เราจะยอมได้ยังไง จีบเราอยู่แล้วไปมีคนอื่นมันหยามกันชัดๆ”
“เหมาเยอะไปแล้ว จะไปทำอะไรก็ไปเอาโทรศัพท์ไว้นี่ก่อน” ไออุ่นทำเสียงดุลูกน้องที่ชักเล่นใหญ่เกินไป
“ไปก็ได้ แต่อย่าไปยอมนะพี่เสือ” ลูกน้องเหมายังไม่วายทิ้งท้ายคำพูดปลุกระดมก่อนเดินกลับไปทำงานด้านหลัง
“ข่าวพวกนี้เชื่อถือไม่ค่อยได้หรอกพี่เสือ”
“ข่าวอาจเชื่อถือไม่ได้แต่รูปมันไม่โกหกหรอกอุ่น” เสือส่งมือถือให้ไออุ่น เขาหยิบจับเครื่องมือขึ้นมาเช็ดทำความสะอาด
อยากให้ไออุ่นเห็นว่าเขาไม่ได้ให้ความสนใจสักนิด
“แบบนี้ก็ดีแล้วพี่จะได้สบายใจ ผู้ชายมาจีบมันพิลึกชอบกล ทีนี้ชีวิตจะได้เข้าสู่ความสงบสุขเสียที”
“แน่ใจนะครับพี่เสือ”
“ยิ่งกว่าแน่อีกอุ่น พี่ไม่ได้ชอบผู้ชายนะจะได้มารู้สึกอะไรกับเรื่องพวกนี้”
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจครับ”
ไออุ่นหยิบโทรศัพท์ของเหมากลับไปนั่งกับเด็กชายทะเล เขาซื้อโต๊ะสำหรับเด็กมาตั้งเอาไว้ ทะเลจะได้มีที่นั่งไม่ต้องยืนอยู่
หลังเคาน์เตอร์
“ทะเล แฟนอาโรมสวยไหม” ไออุ่นยื่นโทรศัพท์ให้ลูกหมูทะเลดู
“ม่ายจ๋วย”
“ทำไมไม่สวยล่ะครับ” ไออุ่นผิดคาดนิดหน่อยเพราะปกติลูกหมูทะเลจะชมผู้หญิงแทบทุกคนว่าสวย
“ใจย้าย” ลูกหมูทะเลทำปากยู่ ยกมือขึ้นกอดอก ท่าประจำเวลาไม่ชอบใจอะไรสักอย่าง
“หืม? ทะเลเคยเจอหรือครับ”
“ช่าย ตีๆด้วย เปี๊ยะๆ เยย” ทะเลยกมือขึ้นตีแขนตัวเองให้ดู
“เป็นอาที่แย่มาก ทำไมปล่อยให้ผู้หญิงทำกับหลานแบบนั้น” เสือรู้สึกโมโหขึ้นมา เขาโมโหเพราะทะเลก็เหมือนหลานเขา
คนนึงหรอกนะ ไม่เกี่ยวกับตัวเขาเลย
“โรมอาจไม่เห็นก็ได้นะครับ” ไออุ่นยังพยายามแก้ตัวให้โรม เขาไม่เชื่อว่าอย่างโรมจะปล่อยให้ใครตีหลานได้
“ถึงกับพาไปเจอหลาน เห็นทีข่าวนี้จะพูดไม่ได้แล้วนะอุ่นว่าไม่น่าเชื่อถือ”
“ทะเลครับ ทะเลเจออาผู้หญิงคนนี้ที่ไหน”
“ที่...” เด็กชายทะเลทำท่านึก แต่คล้ายกลับว่านึกอย่างไรก็นึกไม่ออก
“เห็นไหมครับพี่เสือ ทะเลอาจจะจำหน้าผิด หรือจำสับสนก็ได้”
“ม่าย พี่ทะเลจำด้าย ที่..ที่..ที่ห้องอาโลมงาย” ลูกหมูทะเลยิ้มออก ในที่สุดเขาก็นึกได้แล้ว
“นอนๆ งี้เยย” ลูกหมูทะเลแทบจะหงายหลังตกเก้าอี้เพื่อสาธิตการนอนให้อาอุ่นกับลุงเสือดู ดีที่ไออุ่นคว้าตัวไว้ได้
“ไม่เอาครับทะเลไม่เล่นแบบนี้เดี๋ยวตกเก้าอี้ ไปกับอาอุ่นดีกว่า เอาโทรศัพท์ไปคืนพี่เหมากัน”
ไออุ่นเห็นท่าไม่ดี รีบคว้าลูกหมูทะเลขึ้นอุ้ม ทีแรกเขาคิดจะกระตุ้นเสือให้หึงนิดหน่อย ไม่นึกว่าเรื่องจะเลยเถิดไปแบบนี้
“ม่ายจ๋วย ม่ายจ๋วยเยย จิงๆ น้า” ลูกหมูทะเลยังอุตส่าห์หันไปพูดกับลุงเสือ เขากลัวลุงเสือจะชอบพี่ใจร้ายคนนั้น
เด็กชายทะเลหารู้ไม่ว่าลุงเสือไม่ได้สนใจความสวยของนางเอกคนนั้นสักนิด สิ่งที่เขาสนใจคือข่าวนี้เพิ่งลงอย่างมากก็
ช้าไม่เกินสองสามวัน แล้วมันหมายความว่าอย่างไร
ที่รเมศบอกว่าไม่แคร์สายตาใคร หมายถึงไม่แคร์สายตาของเขาด้วยใช่ไหม เป็นไปไม่ได้ที่รเมศจะยังไม่เห็นข่าวนี้ ต้อง
มีคนกระซิบให้รู้บ้างแล้ว แต่กลับไม่มีแม้แต่โทรศัพท์มาแก้ตัว เขาควรจะเข้าใจว่าอย่างไร
ก็ดีในเมื่อรเมศไม่แคร์ เขาก็ไม่จำเป็นต้องแคร์เหมือนกัน ลากันทีโลกบิดๆ เบี้ยวๆ ที่เขาเผอิญหลงเข้าไป ต่อไปนี้เสืออย่างเขา
จะกลับมาไว้ลายอีกครั้ง ผู้ชายมันก็ต้องชอบผู้หญิงสิวะถึงจะถูก
***************************
“ครับ รอสักครู่ครับ”
“...............”
“ลุง! มาได้ยังไง”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
คิดว่า follow your heart หมายถึงใคร ^^
คิดว่าฟ้าจะยอมคุณธรแล้วหรือยัง (อันนี้สปอยเลยว่าเห็นใจอ่อนแบบนี้ แต่จริงๆ ยัง)
คิดว่าลูกพี่ทะเลจะจำได้จริงไหม 5555
คิดว่าโรมจะงานเข้าคนเดียวหรือเปล่า (อันนี้ไม่บอก)
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1221238 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก