ตอนที่ 39 : จับมือ“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ” ไออุ่นส่งยิ้มให้กับลูกค้าที่ยืนรออยู่หน้าเคาน์เตอร์ วันนี้เสือเข้าร้านตอนบ่ายเพราะต้องแวะไปรับ
หนังสือหายากที่สั่งกับร้านหนังสือมือสองเอาไว้ เหมาเอากาแฟขึ้นไปส่งบนตึก จึงเหลือเพียงเขากับหมอกช่วยกันสองคน
หน้าร้าน ส่วนญาดานั่งทำงานและเลี้ยงทะเลอยู่ในห้องด้านหลัง
“ฉันมาขอพบคุณไออุ่นค่ะ”
“ผมเองครับ” ไออุ่นมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า อายุน่าจะพอๆ กับเขาหรือแก่กว่านิดหน่อย ผิวขาวผมยาวหน้าสวยแบบ
มีเสน่ห์ ที่แน่ๆ คือเขาไม่เคยรู้จัก
“ฉันชื่อวาสิฎฐีเป็นแม่ของทะเล ขอคุยด้วยได้ไหมคะ”
“ได้..ได้ครับ เชิญคุณวาสิฎฐีนั่งรอที่โต๊ะสักครู่นะครับ เดี๋ยวผมเอาเครื่องดื่มออกไปให้ รับเป็นกาแฟดีไหมครับ”
“ได้ค่ะ ขอบคุณมาก”
ไออุ่นรอจนวาสิฐีเดินพ้นเคาน์เตอร์จึงหันไปหาหมอกที่ยืนอยู่ไม่ไกล เขาต้องการให้หมอกเข้าไปบอกญาดาว่าอย่าให้
ทะเลออกมาข้างนอกและให้หมอกโทรตามเหมาให้รีบกลับมาช่วยงาน ก่อนจัดการเรื่องกาแฟและเดินตามวาสิฎฐีไปที่โต๊ะ
ไออุ่นใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาพยายามตั้งสติให้ตัวเลิกสั่น ทำหน้าให้เป็นปกติที่สุดแม้มันกำลังจะซีดเผือดไปตามความ
กังวลที่ก่อตัวขึ้นมา
“กาแฟครับ”
“ขอบคุณค่ะ ร้านสวยดีนะคะ”
“ขอบคุณครับ” ไออุ่นรู้สึกถึงความช้าของเข็มวินาที บทสนทนาตามมารยาทยังมีตามมาเรื่อยๆ ยิ่งทำให้ข้างในของเขา
โหวงเหวงไปหมดไออุ่นอยากให้วาสิฎฐีเข้าเรื่องเสียที
“คุณวาสิฎฐีกลับมานานหรือยังครับ”
“เรียกวาก็ได้ค่ะ วากลับมาตั้งแต่สามวันก่อนค่ะ แต่ต้องจัดการเรื่องบ้านกับอีกหลายๆ อย่างให้เรียบร้อย เพราะมาคราวนี้
ตั้งใจจะย้ายกลับมาอยู่ถาวร” รอยยิ้มเย็นปรากฏขึ้นเมื่อจบประโยคสุดท้าย ไออุ่นรับรู้ได้ถึงความหมายที่วาสิฎฐีส่งมา
“คุณวาต้องการพบผมมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ” ไออุ่นตัดสินใจถามออกไปเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพร้อมแล้ว
“วาได้ข่าวจากปัท เพื่อนของวากับทินตอนเรียนอยู่ที่โน่น บอกว่าทินแต่งงานใหม่กับผู้ชาย”
“ครับ” ความเงียบอึดใจใหญ่เป็นการวัดความอดทนว่าใครจะพูดขึ้นมาก่อน
“หัวอกคนเป็นแม่เรื่องแบบนี้มันรับยากนะคะ บอกตรงๆ ว่าวากังวลเรื่องลูกจนทนอยู่ที่โน่นต่อไปไม่ได้ต้องรีบกลับมา
ทันทีที่รู้ข่าว” ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้เกรี้ยวกราดไม่ได้แสดงอารมณ์หรือความไม่พอใจออกมา ไออุ่นจึงเพียงแต่รอฟัง
ว่าวาสิฎฐีต้องการอะไรจากเขา คนที่ไม่อยากเก็บลูกไว้กับคำว่ากังวลมันดูไม่เข้ากันสักนิด
“คุณอาจจะคิดอยู่ในใจว่าวาหวงก้างพอได้ยินเรื่องทินแต่งงานใหม่ก็รีบกลับ ถูกแล้วค่ะวายอมรับ นอกจากเรื่องทะเลแล้ว
วากลับมาเพราะทินด้วย วาอาจจะเป็นประเภทที่รู้ตัวช้า แต่มันไม่จำเป็นต้องสายเกินไปทุกครั้งนี่คะ ทะเลยังไงก็เป็นลูก
ของวากับทิน ทินเป็นคนมีความรับผิดชอบสูงลูกมาก่อนเสมอ ไม่อย่างนั้นคงไม่เลือกที่จะหยุดทุกอย่างแล้วแต่งงานกับวา”
“คุณวาต้องการอะไรก็พูดออกมาตรงๆ เถอะครับ”
“ดีค่ะวาชอบคนอย่างคุณไออุ่นนะคะพูดกันง่ายดี วาอยากได้ครอบครัวของวาคืน ถ้าคุณรักทะเลจริงอย่างที่ปัทเล่า
คุณก็ควรจรู้ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับทะเล”
“ผมเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายครับเพราะคุณวาก็พูดตรงดี แต่เข้าใจง่ายไม่ได้แปลว่าพูดง่าย เอาเป็นว่าผมรับรู้สิ่งที่คุณวา
ต้องการแล้ว แต่จะทำตามหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องที่คุณวาจะเป็นคนตัดสิทธิ์ ผมเท่านั้นจะตัดสินชีวิตผมเอง”
“หมายความว่าคุณไออุ่นจะไม่ปล่อยทินกับทะเลใช่ไหมคะ วานึกว่าคุณจะเป็นคนดีกว่านี้เสียอีก เห็นปัทชมนักชมหนา”
“ผมเป็นแค่คนธรรมดาครับ” ไออุ่นยังรักษาสีหน้าเอาไว้ได้ ทั้งที่ในสมองเขาเหมือนถูกใครกระหน่ำตีไม่หยุด
“คุณไออุ่นรู้ใช่ไหมว่าทินรักทะเลมากแค่ไหน ถ้าวายื่นเรื่องของสิทธิ์ในการเลี้ยงดูบุตรโดยการยกเรื่องคุณขึ้นมาอ้าง คุณว่า
ศาลจะให้สิทธิ์ใครคะ คิดว่าทินจะยอมเสี่ยงไหม หรือถ้าวาเข้ไปเรียนปรึกษาเรื่องนี้กับพ่อแม่ของทินท่านจะว่ายังไง
เรื่องแบบนี้น่าคิดนะคะ”
“ใช่ครับน่าคิดและควรคิดให้มากด้วยว่าลูกสมควรต้องมาเป็นของต่อรองจริงหรือไม่ คิดให้ดีว่าคุณวาสิฐีรักลูกจริงหรือ
เปล่า อย่าให้การกระทำของคุณขัดกับคำพูดที่พูดออกมา”
“คุณไออุ่น!”
“ผมไม่ใช่ปัญหาของคุณหรอกครับ ปัญหาของคุณคือการกระทำของคุณเอง ผมแนะนำว่าถ้าคุณต้องการคุยกับใครสักคน
เรื่องนี้ ไปคุยกับพี่ทินเถอะครับไม่ใช่ผม ถ้าครอบครัวคุณอยากกลับไปอยู่กันพร้อมหน้า ผมก็พร้อมจะแสดงความยินดี”
“มั่นใจเหลือเกินนะคะ”
“เปล่าเลยครับ ผมไม่มั่นใจสักนิดเพราะผมมั่นใจว่าพี่ทินรักทะเลมากแต่นั่นก็ทำให้ผมรักพี่ทินมากเช่นกัน แล้วคุณล่ะครับคุณวา
คุณรักพี่ทินเพราะอะไร”
“หึ วาไปหาทินดีกว่าค่ะคุยกับคุณก็เสียเวลาเปล่า พูดโน่นพูดนี่สุดท้ายก็แค่ไม่ยอมเลิกกับทิน”
“ผมเห็นด้วยครับว่าเปล่าประโยชน์ที่เราจะคุยกัน ผมทราบดีว่าคุณมาเพราะต้องการประกาศตัวว่าคุณกลับมาแล้ว
ให้ผมรู้เท่านั้นเอง ไม่ได้หวังจะมาเอาคำตอบจากผมหรอก ถ้าอย่างนั้นก็เชิญเถอะครับ พี่ทินทำงานอยู่ตึกข้างๆ ชั้น..”
“ไม่ต้องค่ะ ที่ทำงานสามีวาอยู่ไหน ทำไมวาจะไม่ทราบ”
“อดีตสามีครับ เชิญคุณวาตามสบาย สวัสดีครับ” วาสิฎฐียักไหล่ หยิบกระเป๋าและเดินออกไปโดยไม่เอ่ยลาเขาสักคำ
ไออุ่นทิ้งตัวลงกับพนักเก้าอี้ ร่างกายเขาเหมือนผ่านการวิ่งมาอย่างหนักมันล้าไปหมด
ไออุ่นไม่ได้คิดจะกีดกันแม่ลูก เขายินดีด้วยซ้ำที่ทะเลจะได้เจอแม่ แต่เพราะยังไม่ทราบสาเหตุการมาของวาสิฎฐี
และไม่ทราบว่าทินภัทรผู้เป็นพ่อแท้ๆ ต้องการให้เจอหรือไม่ เขาจึงสั่งหมอกไปแบบนั้นเพื่อดูขอสถานการณ์ก่อน
และเขาก็คิดไม่ผิดจริงๆ นี่เป็นปัญหาของผู้ใหญ่ไม่ควรเอาเด็กเข้าไปเกี่ยวข้อง เขาไม่อยากให้ทะเลต้องเสียใจ
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“วา กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เลขาผมบอกยังแทบไม่เชื่อหู” ทินภัทรลุกขึ้นยืนต้อนรับอดีตภรรยา ระหว่างเขากับวาสิฎฐีถือว่า
จบกันด้วยดี ต่างคนต่างยินดีที่จะเป็นเพื่อนกัน
“มาได้สามวันแล้วค่ะ เพิ่งจัดการอะไรเสร็จเลยแวะมาทักทายทินเสียหน่อย ทินสบายดีหรือเปล่า” วาสิฎฐีนั่งลงบนเก้าอี้
หน้าโต๊ะทำงานของทินภัทร
“สบายดี วาล่ะครับสบายดีไหม นี่กลับมาพักผ่อนหรือมาธุระ”
“ผิดค่ะ วากลับมาอยู่เลยต่างหาก แล้วก็..วาสบายดีค่ะ”
“ย้ายกลับมาเลยหรือ แล้วบ้านที่โน่นล่ะ” ทินภัทรเลิกคิ้ว เขาแปลกใจที่วาสิฎฐียอมทิ้งชีวิตที่อเมริกากลับมาอยู่ไทย
“บ้านที่คุณให้ วาให้เพื่อนเช่าค่ะกะว่าจะกลับมาปรึกษาทินอีกทีว่าจะทำยังไงกับบ้านดี”
“แล้วแต่วาสิครับผมยกให้วาแล้ว บ้านเป็นของวาไม่เกี่ยวกับผม” ทินภัทรให้บ้านราคาหลายล้านบาทไทยกับวาสิฎฐีตาม
เงื่อนไขที่ได้ตกลงกันไว้
“แหมทินคะ พูดแบบนี้ไม่ห่างเหินเกินกันไปหน่อยหรือคะ ยังไงเราก็สามีภรรยากัน”
“อดีตครับวา ผมแต่งงานใหม่แล้ว แล้วนี่วารู้ได้ยังไงว่าผมทำงานอยู่ที่นี่”
“ปัทบอกวาค่ะ วากับปัทยังติดต่อกันอยู่บ้าง พอดีได้คุยกันปัทบอกว่าทินแต่งงานใหม่แล้ว แต่วาว่าแบบนั้นเขาไม่เรียกว่า
แต่งมั้งคะ อีกอย่างจะให้วาเรียกว่าอะไร ภรรยาก็คงไม่ได้สามียิ่งไม่ใช่ มันไม่พิลึกไปหน่อยเหรอคะทิน”
“ผมเพิ่งรู้ว่าผู้หญิงหัวสมัยใหม่อย่างวามีปัญหากับเรื่องนี้ แต่ไม่เป็นไรครับมันเป็นความคิดของวาผมไม่ก้าวก่าย
แต่สำหรับผม ผมถือว่าเป็นการแต่งงานโดยสมบูรณ์ ผมแต่งงานแล้วมีภรรยาแล้ว”
“ไม่พูดถึงเรื่องนี้ดีกว่าค่ะ วาแค่แวะมาทักทาย พรุ่งนี้ปัทจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับเล็กๆ ให้วา ถือเป็นงานรียูเนี่ยนเพื่อนเก่า
สมัยเรียนอยู่ที่โน้นไปในตัว วาเชิญทินด้วยนะคะ หวังว่าทินจะไม่ปฏิเสธ เพื่อนวาก็เพื่อนทินทั้งนั้น”
“ได้สิวา ผมจะไป”
“ขอบคุณค่ะ จัดที่บ้านวาตอนห้าโมงเย็นนะคะ ทินจำได้ใช่ไหมคะ”
“จำได้สิ”
“ง้นไว้เจอกันค่ะ”
“ครับ” ทินภัทรลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เมื่อเห็นวาสิฎฐีลุกขึ้นเตรียมจะกลับแล้ว
“อ้อ..หวังว่าทินจะรักษามารยาทกับวาไม่พาแฟนใหม่ไปด้วยนะคะ แบบนั้นมันไม่ให้เกียรติกัน ไม่มีแฟนเก่าคนไหนอยาก
ให้แฟนใหม่ของสามีมาร่วมงานฉลองด้วยหรอกคะ แค่นี้ทินน่าจะทราบ”
“วา!”
“พาทะเลไปด้วยนะคะ วาอยากเจอลูก ถ้าทินไม่พาไปวาจะมาหาเอง บายค่ะพรุ่งนี้เจอกัน” วาสิฎฐีเดินออกจากห้องทำงาน
โดยไม่สนใจว่าทินภัทรจะคิดอย่างไรกับเงื่อนไขที่เธอเสนอ เธอกลับมาเพื่อสิ่งนี้และเธอจะไม่ยอมแพ้จนกว่าเธอจะได้
กลับคืนมา
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“อุ่นพี่ขอคุยด้วยหน่อยสิครับ”
“ครับ” ไออุ่นรู้อยู่แล้วว่าไม่นานทินภัทรต้องลงมาหาเขา เพื่อคุยเรื่องวาสิฎฐี
“ในห้องทำงานดีกว่าครับพี่ทิน ไม่มีใครอยู่ ฟ้าพาทะเลไปเที่ยว” ไออุ่นเดินนำเข้าไปก่อน ตอนนี้ที่ร้านเหลือแค่เขา เหมา
หมอก และเสือ ญาดาพาทะเลออกไปทานไอศกรีมที่ห้างใกล้ๆ บอกว่าอยากให้เขามีเวลาได้คิดอะไรเงียบๆ แต่ส่วนหนึ่ง
ไออุ่นคิดว่าญาดากลัววาสิฎฐีลงมาหาทะเลหลังจากแยกกับทินภัทรแล้ว
“พี่ทินมีอะไรครับ” ไออุ่นถามเมื่อต่างนั่งลงเรียบร้อยแล้ว
“พี่จะบอกอุ่นว่า วา..วาสิฎฐีแม่ของทะเลแวะมาหาพี่เมื่อกี้ เธอกลับมาจากอเมริกาแล้ว” ทินภัทรเริ่มเล่าช้าๆ เขากลัวว่า
ไออุ่นจะตกใจ
“ผมทราบแล้วครับ”
“ทราบแล้ว?” ทินภัทรแปลกใจมากเพราะขนาดเขายังเพิ่งทราบ พอวาสิฎฐีกลับไปเขาก็ลงมาทันทีแล้วไออุ่นรู้ได้ยังไง
“คุณวาสิฎฐีแวะมาหาผมก่อนขึ้นไปหาพี่ทินครับ”
“มาหาอุ่นเหรอ มาทำไม?” ทินภัทรเริ่มรู้สึกไม่ชอบมาพากล พอสังเกตดีๆ เขาถึงเห็นว่าหน้าของคนรักซีดมาก ถึงจะมี
รอยยิ้มแต่ก็ไม่สดชื่นเลยสักนิด
“อุ่นเป็นอะไรครับ วามาพูดอะไรกับอุ่น” ทินภัทรลุกออกจากเก้าอี้ที่นั่งเดินอ้อมโต๊ะไปหาไออุ่น เขานั่งลงบนที่เท้าแขน
ดึงร่างเล็กกว่าเข้ามากอดไว้
“คุณวาสิฎฐีมาบอกผมว่าอยากได้ครอบครัวกลับคืนครับ เธอเพิ่งคิดได้ว่าพี่ทินกับทะเลสำคัญกับเธอแค่ไหน”
“อุ่น” ทินภัทรเชยคางของไออุ่นขึ้นสบตา เขาใจหายเมื่อเห็นความอ่อนล้าในดวงตาคู่นั้น
“พี่ไม่รู้ว่าวาคิดอะไรอยู่ แต่สิ่งที่วาคิดวาคิดไปคนเดียว เรื่องระหว่างพี่กับวามันจบไปตั้งนานแล้ว”
“แต่พี่ทินเคยอยากให้ทะเลมีแม่ อยากให้ทะเลมีครอบครัวที่สมบูรณ์นี่ครับ”
“ใช่ครับ แล้วตอนนี้ทะเลก็มีแล้ว อุ่นเป็นแม่ที่ดี เป็นคนทำให้ครอบครัวของเราสมบูรณ์รู้ไหม”
“มันไม่เหมือนกัน”
“ไม่เอาครับ ไม่คิดมาก ไม่ว่าวาจะพูดอะไรมันไม่มีทางเป็นไปได้ พี่จะพูดให้วาเข้าใจเอง”
“คุณวาบอกว่าจะใช้เรื่องผมเพื่อฟ้องขอสิทธิ์เลี้ยงดูทะเลคืนจากพี่ทิน”
“อะไรนะ!” ไออุ่นกัดปากเขาไม่อยากเป็นคนขี้ฟ้องแม้แต่น้อย แต่เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องใหญ่อย่างน้อยทินภัทรก็ควรได้รู้
และตัดสินใจ
“ผมไม่รู้ว่าคุณวาสิฎฐีพูดจริงไหม หรือแค่พูดเพื่อหยั่งเชิงผม แต่ถ้ามันจริงเราจะมีทางชนะไหมครับ ศาลจะยอมรับเรื่อง
พวกนี้ไหม หรือถือเป็นเรื่องผิดปกติสมควรให้ลูกไปอยู่กับแม่ ถ้าไม่ยอมรับเราต้องเลิกกันใช่ไหมครับ”
“อุ่น อุ่นครับ” ทินภัทรเรียกคนรักเบาๆ เขารัดอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ลูบมือขึ้นลงช้าๆ บนแผ่นหลังของไออุ่น
“ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งคิดอะไรไปไกล ปล่อยเรื่องนี้ให้พี่จัดการนะครับ”
“ครับ ผมรู้ว่าเรื่องนี้ควรปล่อยให้พี่ทินตัดสินใจเอง ไม่ว่าพีทินจะตัดสินใจแบบไหนผมเชื่อว่าพี่ทินคิดดีที่สุดแล้ว
ผมรักพี่ทินนะครับแล้วผมก็รู้ด้วยว่าพี่ทินรักผม แต่เราต่างก็รู้ว่าความรักที่พี่ทินให้กับทะเลมีมากกว่า เพราะทะเลเป็นทั้ง
ความรักและความรับผิดชอบในฐานะพ่อ”
“อุ่นอย่าพูดอย่างนั้น พี่ไม่อยากฟัง” ทินภัทรฝังหน้าลงกับผมนุ่มของไออุ่น เขาไม่คิดเลยว่าการมาของวาสิฎฐีจะตาม
มาด้วยความยุ่งยากเหล่านี้
“ผมต้องพูดครับ เพราะผมอยากให้พี่ทินรู้ว่าผมเข้าใจ ไม่ว่าพี่ทินจะตัดสินใจยังไงผมจะไม่โกรธสักนิด แค่ได้อยู่ด้วยกัน
อย่างที่ผ่านมาก็ดีมากแล้ว”
“อุ่นอาจจะไม่โกรธแต่ถ้าอุ่นพูดแบบนี้พี่นี่แหละจะโกรธ โกรธมากด้วย อุ่นไม่เชื่อใจพี่หรือครับ พี่เป็นหัวหน้าครอบครัว
ถึงยังไงพี่ก็ต้องรักษาครอบครัวของเราเอาไว้ให้ได้”
“ผมเชื่อครับ เชื่อว่าพี่ทินต้องทำอย่างดีที่สุด ผมแค่อยากเปิดทางเลือกไว้ให้ ไม่อยากให้พี่ทินต้องกดดันอยู่คนเดียว”
“โธ่อุ่น อุ่นคนดีของพี่” ทินภัทรกดจูบลงบนกระหม่อมของคนรัก เขาพูดอะไรไม่ออกรู้แต่ว่าเขารักคนๆ นี้เหลือเกิน
“มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ พี่สัญญา”
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“แล้วนายจะไปไหมทิน” ชลธรถามทินภัทร พวกเขาจับกลุ่มนั่งคุยกันอยู่ในร้านกาแฟหลังปิดร้านเรียบร้อยแล้ว
“ไป จะได้คุยกันให้รู้เรื่อง”
“เกินไปหรือเปล่าคะ มาพูดถึงขนาดนี้แล้วบอกให้ไปคนเดียว”
“ฟ้า” ไออุ่นรีบปรามเพื่อน เขารู้ว่าแค่นี้ทินภัทรก็ลำบากใจมากพอแล้ว
“พูดถึงตามมารยาทมันก็ถูกนะ พาแฟนใหม่ไปงานแฟนเก่ามันไม่ดี”
“พี่เสือจะเข้าข้างใครกันแน่” ญาดาเผลอขึ้นเสียงเมื่อเสือพูดเหมือนเข้าข้างฝ่ายตรงข้าม
“เฮ้ย!ใจเย็นๆ พี่แค่อยากให้อุ่นสบายใจว่าด้วยเหตุผลแล้วมันเข้าใจได้ จะได้ไม่เครียดที่ไม่ได้ไป”
“ไม่รู้ล่ะ เป็นฟ้าฟ้าไม่ยอม มีให้เลือกสองทางไม่ไปเลยหรือพาฟ้าไปด้วย” ญาดาพูดถึงตัวเองแต่กลับจ้องหน้าทินภัทรเขม็ง
“ทำแบบนั้นคุณวาจะเอาไปพูดได้นะว่าอุ่นไม่มีมารยาท ดีไม่ดีจะพูดว่าเพราะอุ่นไม่ยอมให้ทินไป อุ่นจะดูแย่ในสายตาเพื่อนของ
ทินหรือเปล่า” ชลธรออกความคิดเห็นบ้าง
“พี่เห็นด้วยกับคุณธรนะ เพื่อนก็เพื่อนกลุ่มเดียวกัน ไม่ไปก็เหมือนไม่เห็นหัวเพื่อน” เสือสนับสนุนความคิดของชลธรอีกคน
“ช่างประไร” ญาดานึกเจ็บใจที่เธอเป็นผู้หญิงคนเดียว ไม่มีใครคิดแบบเธอสักคนแม้แต่ไออุ่น
“พี่ทินไปเถอะครับ อีกอย่างก็รับปากคุณวาสิฎฐีไว้แล้ว” ไออุ่นตัดสินใจเห็นด้วย เขาพร้อมจะสนับสนุนความคิดของทินภัทร
“ย่ะ ปล่อยเสือเข้าป่าระวังเสือจะหายแล้วหายเลย” ญาดาหงุดหงิดฮึดฮัดอยู่คนเดียว ยิ่งเป็นช่วงตั้งท้องด้วยเธอยิ่ง
หงุดหงิดง่ายกว่าปกติ
“อุ่น” ทินภัทรหันไปเรียกคนรัก
“ครับพี่ทิน”
“พี่จะไปงานเลี้ยงของวา”
“ครับ” ไออุ่นพยักหน้ารับ ต่อให้กังวลแค่ไหนเขาก็จะไม่ยอมแสดงออกมา
“พี่จะพาทะเลไปด้วย อย่างน้อยแม่ลูกก็ควรได้เจอกัน”
“ครับผมเข้าใจ”
“แต่ไปคนเดียวก็เห็นจะลำบาก อุ่นก็ไปด้วยไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นคงต้องหาพี่เลี้ยงเด็กไปช่วยสักคน” ทินภัทรส่งยิ้มอ่อนโยน
ให้ไออุ่น ก่อนหันไปอีกทาง
“คุณเสือครับไปช่วยเลี้ยงทะเลให้ผมได้ไหม”
“ผม! ผมเหรอครับ?” เสือยกนิ้วขึ้นชี้หน้าตัวเอง เขางงเพราะไม่คิดว่าที่ทินภัทรพูดมาจะหมายถึงเขา
“ใช่ครับ ถ้าผมชวนธรไปด้วย ยังไงอุ่นก็คงแอบกังวลอยู่ดีเพราะผมกับธรเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่ถ้าเป็นคุณเสืออุ่นคงสบายใจขึ้น”
“โอ้ ถ้าอย่างนั้นได้แน่นอนครับ ผมจะตามไปเลี้ยงทะเลให้อย่างดีเลย”
“ขอบคุณครับ พรุ่งนี้ต้องรบกวนให้เลิกงานเร็วนิด ผมจะไปก่อนเวลาสักสองชั่วโมง อยากคุยกับวาให้มันจบๆ ไป”
“ไม่มีปัญหาครับ”
“แหมพี่ทินฉลาดนะคะ หาทางเลือกที่สามจากที่ฟ้าเสนอให้มาจนได้ ยอมค่ะท่าอย่างนั้นก็ไปเถอะ”
“ฟ้าคุณน่ะเมียผม อนุญาตเสียอย่างกับเป็นเมียเจ้าทินเสียเอง”
“ไม่เคยได้ยินหรือคะ ผัวเพื่อนก็เหมือนผัวเรา ดังนั้นใครจะแย่งผัวเพื่อนก็เหมือนแย่งผัวเราค่ะ จำไว้นะคะหนุ่มๆ
จะทำอะไรก็คิดกันให้ดี”
ไออุ่นยิ้มขำเพื่อน เป็นรอยยิ้มจริงๆ ครั้งแรกนับตั้งแต่วาสิฎฐีก้าวเข้ามาในร้าน ในใจของเขายังเป็นหลุมกว้างแต่เขาก็พร้อม
แล้วที่จะเผชิญหน้ากับทุกอย่าง อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ชีวิตเป็นแบบนั้นเสมอ
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“อายอุ่น อายอุ่นเป็นอาลาย ล้องห้ายทำมาย” ไออุ่นชะงัก เขาไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าน้ำตากำลังไหลออกมา
“เปล่าครับอาอุ่นไม่ได้ร้อง” ไออุ่นรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตา เขากำลังเล่านิทานก่อนนอนให้ทะเลฟัง เมื่อคิดว่ามันอาจเป็น
ครั้งสุดท้ายทำให้น้ำตาของเขาไหลออกมา
“พี่ทะเลโอ๋โอ๋เยย อายอุ่นไม่ล้องน้า โอ๋โอ๋” ทะเลที่นอนซุกอยู่กับอกของไออุ่น ใช้มือเกาะตัวเขาลุกขึ้นนั่ง ก่อนใช้สองมือกอด
เข้ามารอบคอ มือกลมป้อมลูบหลังให้อาคนโปรดเบาๆ
“พี่ทะเลลักอายอุ่นที่ฉุด ไม่ล้องน้า” เพราะคำพูดไร้เดียงสานั่น ทำให้น้ำตาของไออุ่นที่พยายามกลั้นเอาไว้ไหลออกมาอีก
ครั้ง ไออุ่นกอดทะเลไว้แน่น มาถึงตอนนี้เขายอมรับว่าเขากลัวมาก เขากลัววาสิฎฐีจะมาเอาตัวทะเลไปได้จริงๆ
“แด๊ด แด๊ด” เด็กชายทะเลร้องลั่น เมื่อน้ำตาของอาคนโปรดไหลไม่หยุด
“ไม่เอาครับทะเลไม่ต้องเรียกแด๊ดเข้ามา อาอุ่นไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ” ไออุ่นรีบร้องห้าม ทินภัทรกำลังปรึกษาทนายความอยู่
เพื่อเตรียมรับมือกับเรื่องที่เกิดขึ้น กฎหมายไทยกับเรื่องแบบนี้พวกเขามีความรู้น้อยมาก
“เรียกฉิ แด๊ดดดด” ลูกหมูทะเลไม่ยอมฟัง ยังส่งเสียงตะโกนเรียกพ่อไม่หยุด
“เกิดอะไรขึ้นร้องทำไมครับลูกหมู พ่อตกใจหมด” ทินภัทรเปิดประตูเข้ามาด้วยความรวดเร็ว
“มานี่เยย มานี่เยย” เด็กชายทะเลกวักมือเรียกพ่อให้เดินเข้ามาหาที่เตียง
“แก้งอายอุ่นเยอ พี่ทะเลตีเปี๊ยๆ เยย “ ลูกหมูทะเลตีมือลงบนแขนพ่อแรงๆ หลายที เขาไม่รู้ว่าอาอุ่นเป็นอะไรจึงคิดเอาเอง
ตามประสาเด็กว่าอาอุ่นคงโดนแด๊ดแกล้ง
“ตีเจ็บๆ เยย แก้งอายอุ่นของพี่ทะเลทำมาย” ลูกหมูตัวกลมยังตีไม่หยุด เขาตีไปอีกหลายที ก่อนจะหันไปกอดคออาอุ่นไว้
เหมือนเดิม
“อายอุ่นไม่ล้องน้า พี่ทะเลตีให้แย้ว โอ๋โอ๋น้า”
“อุ่นร้องไห้เหรอครับ” ทินภัทรพยายามมองหน้าคนรัก แต่ไออุ่นเบือนหน้าหนีเขา
“เปล่าครับพี่ทิน ลูกหมูเข้าใจผิดไปเอง ผมไม่ได้ร้อง”
“ล้องฉิ อายอุ่นล้อง พี่ทะเลห็น”
“อุ่นครับ”
“ผม..ผมคิดถึงทะเล” ไออุ่นกลั้นไม่อยู่จริงๆ เขาอ่อนแอกว่าที่ตัวเองคิดไว้มากเมื่อเป็นเรื่องของเด็กตัวน้อยที่เขาหลงรัก
“นิงายพี่ทะเลอยู่นิงาย ม่ายล้องฉิ” ลูกหมูทะเลไม่เข้าใจ เขาไม่อยากให้อาอุ่นร้องไห้เลย
“ใช่ครับ พี่กับทะเลอยู่ที่นี่ไงอยู่กับอุ่น ไม่ต้องร้องนะครับ”
“ครับพี่ทิน ผมขอโทษ”
“ไม่ต้องขอโทษ พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษอุ่น ขอโทษที่ทำให้อุ่นต้องร้องไห้ทั้งที่รับปากแล้วว่าจะดูแลอุ่นอย่างดี”
“พี่ทะเลกะดูแลอายอุ่น พี่ทะเลลักอายอุ่นที่ฉุด” ลูกหมูทะเลใช้สองมือจับแก้มอาอุ่น เขาหอมซ้ายหอมขวาเสียงดังฟอด
อาอุ่นจะได้รู้ว่าเขารัก
“อาอุ่นก็รักทะเลครับ” ไออุ่นเป็นฝ่ายหอมแก้มนุ่มๆ นั่นบ้าง เขากลั้นน้ำตาจนสำเร็จไม่อยากให้เด็กชายเศร้าตามไปด้วย
“เย้ๆ อายอุ่นไม่ล้องแย้ว พี่ทะเลเก่ง โอ๋โอ๋เยย” ลูกหมูทะเลกระโดดโลดเต้นตามประสาเด็กเมื่อเห็นอาอุ่นไม่มีน้ำตาแล้ว
“ใช่แล้วครับ ลูกหมูของพ่อต้องคอยดูแลปกป้องอาอุ่นนะครับ รู้ไหม”
“ลู้ พี่ทะเลปกป้องอายอุ่น ม่ายห้ายแก้ง”
“เก่งที่สุดครับ ไปนอนกับพ่อกับอาอุ่นที่ห้องโน้นไหมครับ นอนด้วยกันสามคน”
“อาว อาว นอนด้วยกาน ไปเยย ไปเยย” ลูกหมูทะเลชูสองแขนให้พ่อทันที เขากลัวพ่อเปลี่ยนใจ
“อายอุ่ยปายกาน” ลูกหมูทะเลไม่ลืมเรียกอาอุ่นของเขาให้ไปพร้อมกัน
ทินภัทรอุ้มเด็กชายทะเลไว้กับอกด้วยมือเพียงข้างเดียว มืออีกข้างเขายื่นไปหาไออุ่น จับกระชับมือนั้นไว้แน่น
ให้ไออุ่นรู้ว่าไม่ว่าอย่างไรเขาก็จะไม่มีวันปล่อยมือนี้ไปเป็นอันขาด
“อย่ากลัว เราจะผ่านมันไปด้วยกัน”
“ครับพี่ทิน”
ถึงหลุมในอกของเขาจะยังคงอยู่แต่มันตื้นขึ้นมาก มากจนไออุ่นรับรู้ถึงความเข็มแข็งที่ก่อตัวขึ้น
เขาจะไม่ยอมแพ้วาสิฎฐี จนกว่าจะแน่ใจว่า..วาสิฎฐีจะรักทินภัทรและทะเลได้มากกว่าเขา
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
**อุ่นคิดมากไม่ใช่แค่เรื่องฟ้องร้องนะคะ ไหนจะเรื่องพ่อแม่ของทินว่าจะอยากให้ครอบครัวลูกชายกลับมาพร้อมหน้าหรือเปล่า
ไหนจะเรื่องของทะเลว่าถ้าทะเลเจอแม่แล้วจะเป็นยังไง ไหนจะคิดว่าตัวเองทำให้ทะเลไม่ได้อยู่กับแม่อีก เลยสับสนไปหมด
**พรุ่งนี้ลงsomeoneอีกตอนนะคะ ถึงจะลงมหารัก จะได้ไม่ค้างใจนานเนอะ ^^
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1221182 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก