ตอนที่ 40 : แม่วาสิฎฐีลอบยิ้มเมื่อเห็นว่าใครกำลังเดินเข้ามาในบ้าน ทินภัทรอุ้มลูกชายของเธอเข้ามาพร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง
ไร้เงาของไออุ่นคนรักใหม่ของอดีตสามีตามมา
“คิดถึงวาหรือคะมาเร็วเชียว” ใช่ว่าวาสิฎฐีจะไม่รู้ว่าทินภัทรมาหาเธอก่อนเวลาทำไม แต่เธอแสร้งทำเป็นไม่รู้เพื่อ
แสดงออกว่าความสัมพันธ์ของเธอกับทินภัทรยังดีเหมือนเดิม
“ทะเล มาหามัมสิครับ” วาสิฎฐีกางสองแขนออกเพื่อให้ทินภัทรส่งทะเลให้กับเธอ ทินภัทรชั่งใจอยู่ชั่วครู่ก่อนจะยอมส่ง
ทะเลให้วาสิฎฐีอุ้ม
“คิดถึงมัมไหมครับ” เด็กชายทะเลมองหน้าผู้หญิงที่อุ้มอยู่ เด็กชายมองนิ่งๆ ก่อนยิ้มกว้างออกมา
“มาม คิดถึง” ถึงหลายๆ อย่างจะลางเลือนด้วยอายุที่ยังน้อย แต่ลูกหมูทะเลก็ยังจำหน้าแม่ของตนเองได้
“มัมก็คิดถึงทะเลที่สุด” วาสิฎฐีหอมแก้มลูกชาย เธอเกือบจำไม่ได้แล้วว่าเธอกอดลูกชายครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ อาจจะเป็นตอน
ที่ทินภัทรขอถ่ายรูปไว้หรือในวันสุดท้ายที่แยกกัน เธอไม่แน่ใจ
“วานี่เพื่อนของผมชื่อเสือ”
“สวัสดีครับ” เสือกล่าวทักทาย เขาส่งยิ้มให้วาสิฎฐีตามปกติ แต่สายตากำลังประเมินผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า มองจาก
ภายนอกเสือยอมรับว่าวาสิฎฐีเป็นผู้หญิงที่ดูดีมากคนนึง
“สวัสดีค่ะ ว่าไม่คุ้นชื่อคุณเสือเลย เป็นเพื่อนที่ทำงานทินหรือคะ”
“เสือเป็นเจ้าของร้านที่อยู่ใกล้ตึกที่ผมทำงานอยู่” ทินภัทรตอบเสียงเรียบ
“อ๋อ ร้านในพลาซ่าหรือคะ คุณเสือเปิดขายอะไรคะเผื่อวันหลังวาไปหาทินจะได้แวะไปอุดหนุน”
“เสือเป็นเจ้าของร้านกาแฟที่วาแวะก่อนขึ้นไปหาผมเมื่อวานนี้ ร้านที่อุ่นเป็นหุ้นส่วนอยู่”
“ร้านของไออุ่น? ทิน! เราคุยกันแล้วนะคะ ทำแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ วาบอกแล้วว่าทำอะไรให้เกียรติวาบ้าง”
“ผมไม่ให้เกียรติวาตรงไหน เสือเป็นเพื่อนของผม ผมขอให้มาด้วยเพราะต้องมีคนช่วยดูแลทะเลระหว่างที่เราคุยกัน”
“ทำไมต้องมีคนมาดูแล ลูกของวาๆ ดูแลเองได้” วาสิฎฐีกระชากเสียง เธอคิดว่าเธอชนะที่ไออุ่นไม่ได้มาด้วย แต่แบบนี้มัน
จะต่างกันตรงไหน ทินภัทรจงใจไม่เห็นหัวเธอชัดๆ
“มาม” เด็กชายทะเลตกใจ เมื่อคนที่อุ้มเขาอยู่อารมณ์คุกรุ่นขึ้นมา เด็กชายรับรู้ได้ถึงความโกรธนั้น
“ผมจะให้เวลาวาอยู่กับลูกแล้วเราค่อยคุยกัน ช่วยทำตัวให้สมกับเป็นแม่ตามที่คุณพยายามป่าวประกาศด้วยนะวา”
“ทิน! คุณจะไปไหน”
“คุณคิดถึงลูกไม่ใช่หรือวา ผมจะให้เวลาคุณอยู่กับลูกอย่างไรล่ะ ดูแลแกให้ดีให้สมกับที่คุณไม่เคยทำมันมาก่อน”
ทินภัทรไม่ได้คิดจะทิ้งลูกไว้กับวาสิฎฐีจริงๆ เขาเพียงแค่ต้องการวัดใจกับวาสิฎฐีดูเท่านั้น
“แต่วาไม่ได้หมายถึงเฉพาะลูก วาหมายถึงทินด้วย วาคิดถึงคุณนะคะทิน “
“เผื่อวาจะลืมผมกับวาเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว ผมมาวันนี้เพื่อคุยกับวาเรื่องลูก และมาเพราะคิดว่าลูกควรจะได้
เจอแม่บ้าง”
“ไม่เกี่ยวกันหรือคะ อย่าลืมสิคะว่าทินเป็นคนขอร้องให้วาแต่งงานกับทินเอง แม้แต่ตอนที่เลิกกันทินก็ยังขอให้วาคิดใหม่
เพื่อลุก วาคิดแล้วยังไงคะถึงยอมกลับมาตามที่คุณขอ”
“ดูเหมือนคุณจะลืมอะไรไปนะวา อย่าลืมสิว่าคำขอนั้นคุณปฏิเสธมันไปแล้ว มันจบไปตั้งแต่วันที่เราเซ็นใบหย่ากัน”
“คุณเปลี่ยนไปเยอะมาก ผู้ชายที่รักลูกทำทุกอย่างเพื่อลูกหายไปไหนคะ หรือหลงมันมากจนแม้แต่ลูกก็ไม่มีความหมาย”
“แด๊ด แด๊ด” เด็กชายทะเลเรียกหาพ่อสองแขนชูออกไปหา เขารักมัมคิดถึงมัม แต่มัมเอาแต่เสียงดัง เขากลัว
“ทะเลจะไปไหน ไม่ต้องไป ไม่เห็นเหรอว่าแด๊ดไม่ได้รักทะเลสักนิดจะเรียกหาทำไม”
“วาสิฎฐี!!”
“ก็หรือไม่จริงค่ะ ทินจะมาขึ้นเสียงใส่วาทำไม”
“คุณทิน ผมพาทะเลออกไปรอที่รถดีกว่าครับ คุณทินจะได้คุยกับคุณวาสิฎฐีสะดวก” เสืออึดอัดที่จะต้องยืนรับฟังเรื่อง
ส่วนตัวของทินภัทร อีกอย่างเขาสงสารทะเลที่ต้องมาอยู่ตรงกลางระหว่างสองฝ่าย
“ผมฝากด้วยครับคุณเสือ” ทินภัทรไม่ได้ตั้งใจให้ทะเลมาได้ยินเรื่องแบบนี้ เขาคิดจะมาคุยกับวาสิฎฐีดีๆ ไม่นึกอีกฝ่ายจะ
เริ่มทันทีที่เขามาถึง
“ไม่ต้อง จะให้ลูกไปไหนล่ะคะ ลูกจะได้เสียทีว่าพ่อเห็นไอ้ไออุ่นนั่นดีกว่า”
“ฮึกฮึก อายอุ่น..ฮึก..อายอุ่น แง้!” เด็กชายทะเลร้องไห้ดังลั่นเมื่อพ่อแม่เอาแต่เถียงกัน เขาอยากไปหาอาอุ่น เขาไม่อยาก
อยู่ที่นี่แล้ว
“พี่ทะเลหาอายอุ่น..ฮึกฮึก..อายอุ่นอยู่หนาย” เด็กชายทะเลไม่สนแล้วว่าใครเป็นใคร เขาคิดถึงแค่อาอุ่นคนเดียว
“จะร้องหามันทำไมทะเล มันจะแย่งพ่อไปจากทะเลไม่รู้หรือไง โอ๊ย..” วาสิฎฐีร้องลั่นเมื่อเด็กชายทะเลดึงทึ้งผมยาวของเธอ
มือกลมป้อมกระชากไว้แน่น
“โอ๊ย ปล่อยเดี๋ยวนี้นะทะเล” ทินภัทรกำลังจะเข้าไปอุ้มทะเลจากวาสิฎฐีแต่เขาเข้าไปไม่ทัน เมื่อมือคนเป็นแม่ตีลงไปสุดแรง
บนมือลูกชายของตัวเอง
“แง้!!” เด็กชายทะเลร้องลั่นเขาทั้งเจ็บทั้งตกใจทั้งกลัว
“วาสิฎฐีเป็นบ้าไปแล้วเหรอ” ทินภัทรอุ้มลูกชายเข้ามากอดไว้กับอก เขาโยกตัวไปมาเพื่อปลอบขวัญลูกชายให้หายตกใจ
“คุณสิบ้าปล่อยให้ไอ้นั่นมันเลี้ยงลูก ทะเลถึงนิสัยเสียแบบนี้”
““แง้!!!”
“วาสิฎฐีถ้าคุณพูดจากับลูกดีๆ ไม่เป็นก็เงียบไปเถอะ” ทินภัทรพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ก่อนรีบปรับเสียงลงเพราะกลัว
ทะเลจะยิ่งตกใจ
“ชู่ว ไม่เป็นไรครับทะเล ไม่เป็นไรครับพ่ออยู่นี่แล้ว” ทินภัทรรอจนลูกชายเริ่มสงบลงเหลือเพียงเสียงสะอื้นเบาๆ จึงเรียก
เสือให้เข้ามาหา
“เสือผมรบกวนพาทะเลกลับบ้านที” ทะเลกลับไปกับลุงเสือนะครับ ให้ลุงเสือพาไปหาอาอุ่น”
“ฮึก..ปาย..ฮึก..พี่ทะเลปายหาอายอุ่น” เสือรับเด็กชายทะเลไปอุ้มไว้ ทะเลซบหน้ากับบ่าของเสือ กอดรอบคอเอาไว้แน่น
“ทินคุณไม่มีสิทธิ์เอาลูกวาไปให้คนอื่นนะ ปล่อยทะเลลงมาเดี๋ยวนี้”
“คุณทินจะให้ผมกลับมารับคุณทินอีกรอบไหม” เสือไม่สนใจปฏิกิริยาของวาสิฎฐีสักนิด เขาไม่แม้แต่ชักสีหน้าหรือแสดง
อารมณ์ออกมา
“ไม่ต้องครับ ผมฝากเสืออยู่เป็นเพื่อนอุ่นกับทะเลที เดี๋ยวผมนั่งแท็กซี่กลับเอง”
“ได้ครับคุณทิน สวัสดีครับคุณวา” เสือยังไม่ลืมเอ่ยลาเจ้าของบ้าน เขาไม่ใช่คนดีแต่เขาไม่ต้องการให้ใครตำหนิไปถึงไออุ่นได้
“ไหนๆ ก็พูดกันถึงขนาดนี้ ผมว่าเราอย่าอ้อมค้อมเลยดีกว่าวาต้องการอะไรก็ว่ามา” ทินภัทรหมดความอดทนเกินกว่าจะมา
พูดจาดีๆ
“ทินคะ” วาสิฎฐีพยายามปรับอารมณ์ เธอยิ้มหวานออกมาอีกครั้ง เดินเข้าไปใกล้ทินภัทรแตะมือลงบนต้นแขนแข็งแรง
“วาขอโทษนะคะ วาโมโหเพราะวาหวงทินกับลูก วาไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ทะเลตกใจ”
“วา” ทินภัทรปลดมือของวาสิฎฐีออกจากแขน เขาขยับตัวออกห่างเพื่อเว้นระยะเอาไว้
“เลิกพูดอะไรไร้สาระเถอะ ผมรู้ว่าวาฉลาดพอที่จะรู้ว่าผมมาวันนี้เพราะอะไร วาไปหาไออุ่นพูดจาขนาดนั้นไม่รู้ก็คงแปลก”
“หึ มาเพราะเรื่องนี้สินะคะแตะไม่ได้เลย”
“นี่วายังไม่เข้าใจอีกหรือว่าเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับอุ่น ผมมาเพราะเรื่องลูกเท่านั้น ไม่มีเรื่องระหว่างคุณกับผม หรือถ้าจะพูด
ให้ถูกมันไม่เคยมีมาตั้งแต่แรกแล้ว อยากให้ผมย้ำจริงๆ หรือวา ว่าผมแต่งงานกับคุณเพราะลูกไม่ใช่ความรัก”
“ทิน!”
“คุณพูดถูกว่าผมเป็นคนขอร้องให้คุณอยู่เพื่อลูก และผมก็ต้องขอบคุณวามากที่วันนั้นวาเลือกที่จะหย่า ไม่อย่างนั้นผม
คงทำผิดพลาดไปมหันต์”
“คุณพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง”
“เพราะผมเพิ่งรู้ไงล่ะวา ว่าการเชื่อว่าให้ลูกมีแม่ดีกว่าไม่มีเป็นความคิดที่โง่มาก ให้ลูกไม่มีแม่ดีกว่าอยู่กับแม่ที่ไม่รัก
คำว่าแม่จะมีความหมายก็ต่อเมื่อคนๆ นั้นทำตัวเป็นแม่จริงๆ วาไม่เห็นหรือ ทะเลเรียกวาว่าแม่แต่ลูกอยากอยู่ใกล้
วาไหม ก็เปล่าเลย ทะเลเรียกหาคนที่รักเขา แค่นั้นวายังไม่รู้คำตอบอีกเหรอ”
“ก็คุณไม่ให้โอกาสวา ทินให้โอกาสวาสิคะ วาจะเลี้ยงลูกให้ดู”
“ไม่มีประโยชน์จริงๆ ที่จะพูดให้คุณข้าใจ เอาเถอะวา ผมมาที่นี่เพื่อที่จะบอกคุณว่าผมกับไออุ่นจะไม่เลิกกันเพียงเพราะคุณ
อยากกลับเข้ามาในชีวิตของทะเล ถ้าคุณอยากมาเยี่ยมลูกบ้างก็ตามใจผมไม่ห้าม แต่ไม่มีคำว่าครอบครัวระหว่างพวกเรา”
“ถึงทินจะต้องเสียทะเลไปก็ตามอย่างนั้นหรือคะ” วาสิฎฐียิ้มอย่างถือไพ่เหนือกว่า เธอรู้ว่าเมืองไทยยังไม่เปิดกว้างเรื่องนี้
นั่นแปลว่าเธอย่อมมีโอกาสกว่าทินภัทร
“อย่าลืมนะคะว่าเรื่องสัญญาเราไม่มีลายลักษณ์อักษร ทุกคนคิดว่าเราแต่งงานกันตามปกติ คุณเองที่ไม่อยากให้ใครรู้”
“ใช่เพราะผมไม่อยากให้ลูกรู้ว่าแม่ของแกไม่เคยต้องการแกเลยสักนิด ผมไม่อยากให้ลูกรู้ว่าแกมีค่าเท่ากับบ้านหลังนึง
กับเงินสดในธนาคารเท่านั้นเอง”
“พูดไปเถอะค่ะทิน ไม่มีใครรู้เห็น คุณมาพูดตอนนี้ก็เปล่าประโยชน์ ดีไม่ดีคนจะหาว่าคุณโจมตีวาเพราะอยากชนะ
วายิ่งได้คะแนนสงสารเข้าไปใหญ่”
“ผมคิดเสมอนะวา ยังคิดแม้กระทั่งตอนที่เหยียบเข้าบ้านหลังนี้ว่าคุณแค่ขู่เพื่อให้อุ่นหลีกทางให้เท่านั้น ผมไม่คิดจริงๆ ว่า
คุณจะทำกับลูกได้ลงคอ”
“คุณเป็นคนทำค่ะทินไม่ใช่วา วาแค่มาทวงสิทธิ์ของวาคืน”
“สิทธิ์ที่คุณไม่เคยอยากได้อยากมีเหรอวา ผมคิดว่าเราจะตกลงกันได้ดีกว่านี้แต่เห็นทีผมคงคิดผิด ถ้าอย่างนั้นคุณอยากทำ
อะไรก็เขิญ”
“แน่ใจเหรอคะ วาอาจไม่รวยเท่าคุณแต่ก็พอมีอย่างน้อยพ่อแม่ก็ส่งเรียนต่างประเทศได้ วาโสดพร้อมจะเลี้ยงลูก แต่คุณ
แต่งงานกับผู้ชาย ถ้าวาเอานักจิตวิทยาสักคนไปเป็นพยานว่าลูกอาจต้องเจอกับปัญหาอะไรบ้าง คุณคิดศาลจะว่ายังไงคะทิน”
“ศาลอาจจะให้สิทธิ์วาดูแลทะเล”
“หึหึ คุณก็รู้นี่คะว่ามันจะเป็นแบบนั้น คุณอาจคิดว่าวาไม่กล้าทำจริงๆ คิดผิดคิดใหม่ได้นะคะ วาไม่เคยยอมแพ้ใครง่ายๆ”
“ทำไมผมจะไม่รู้วา ผมแค่ยังพูดไม่จบว่าศาลอาจจะให้สิทธิ์วาถ้าเป็นอย่างที่วาพูด แต่ศาลจะพิจารณายังไงถ้าผมมี
หลักฐานแน่นหนาว่าตั้งแต่เลิกกับผมไปคุณเปลี่ยนแฟนไปแล้วกี่คน แล้วแค่สนุกไม่จริงจังอีกเท่าไหร่ เมื่อเทียบกับผมที่
แต่งงานเป็นเรื่องเป็นราวมีแฟนแค่คนเดียว คุณว่าใครจะน่าเชื่อถือกว่ากัน”
“แต่นั่นมันเป็นอดีต”
“อยากลองไหมล่ะวา ลองเปิดเผยชีวิตตัวเองต่อหน้าศาล ขุดคุ้ยกันให้ลึกลงไปทุกซอกทุกมุม เพราะผมพร้อมและผมทำได้
ทุกอย่างเพื่อลูก วาก็รู้ดี”
“คุณทิน คุณกล้าขู่วาหรือคะ”
“วา ตอนคุณรู้ข่าวผมคุณอาจเสียดายของ แต่ตอนนี้คุณแค่อยากเอาชนะ สมมุติว่าถ้าคุณชนะแล้วมันจะเป็นยังไง
เรากลับมาอยู่ด้วยกัน ผมกลับมาเพราะถูกสถานการณ์บังคับ วาเองก็ไม่ได้รักผม สุดท้ายครอบครัวที่วาอยากได้ก็พัง
ไม่เป็นท่าอยู่ดี วาได้คิดไปถึงตรงนั้นไหม”
“ในเมื่อวาไม่ตอบอะไร ผมจะถือว่าวาเข้าใจในสิ่งที่ผมพูดแล้ว หลังจากนี้วาอยากจะทำอะไรก็ตามใจ ผมบอกได้แค่ว่า
ผมจะปกป้องครอบครัวของผมอย่างเต็มที่ ยินดีต้อนรับกลับไทยนะวา ผมหวังจริงๆ ว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้อย่างที่วา
เคยพูดไว้” ทินภัทรถอนใจ เขาหวังจริงๆ ว่าวาสิฎฐีจะคิดได้ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป
วาสิฎฐีทิ้งตัวลงนั่งเมื่อทินภัทรเดินออกจากบ้านไป เธอแพ้จริงๆ ใช่ไหม ทุกอย่างหลุดลอยไปจากมือของเธอ ลูกที่ร่ำร้อง
หาคนอื่นทั้งที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอ ทินภัทรผู้ชายที่เคยอดทนและรับผิดชอบเธอทุกอย่างไม่แม้แต่จะเหลียวมอง รอบตัว
เธอว่างเปล่า ไม่เหลือใครอีกแล้ว
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“กลับมาแล้วหรือครับ” ไออุ่นรีบเดินไปหาทินภัทรเมื่อเห็นเขาผ่านประตูเข้ามา
“ทะเลล่ะอุ่น” ทินภัทรถามหาลูกชายที่ตอนนี้เขาเป็นห่วงที่สุด
“หลับไปแล้วครับอยู่ในห้อง” ไออุ่นปลอบเด็กชายทะเลจนหลับไป เขาเปิดประตูห้องนอนของทะเลเอาไว้เผื่อเด็กชายจะตื่น
“พี่ทินนั่งก่อนครับ” ไออุ่นจูงมือทินภัทรมานั่ง เห็นหน้าตาของคนรักแล้วเขาสงสารจนอยากร้องไห้ ทินภัทรดูเหนื่อยมาก
ไม่เหลือความขี้เล่นแบบที่เป็นมา
“อุ่น คุณทิน ผมกลับก่อนนะครับ” เสือลุกขึ้นยืน เขาอยากให้ทั้งสองคนได้อยู่กันตามลำพัง”
“ขอบคุณมากเสือ แล้วไว้ค่อยคุยกัน”
“ครับ”
ไออุ่นเดินออกไปส่งเสือที่ประตู เสือยิ้มให้กำลังใจรุ่นน้อง เขาตบบ่าไออุ่นเบาๆ ก่อนแยกตัวออกไป
“น้ำครับพี่ทิน” ทินภัทรรับแก้วน้ำจากไออุ่นยกขึ้นดื่มก่อนวางลงบนโต๊ะรับแขก เขาดึงไออุ่นลงนั่งบนตัก กอดร่างเล็ก
ไว้แน่น
“ไม่เรียบร้อยหรือครับพี่ทิน” ไออุ่นคาดเดาจากอาการงของทินภัทร
“พี่คิดว่าวาคงไม่ฟ้องขอสิทธิ์แล้ว” ทินภัทรค่อนข้างมั่นใจ เขาอยู่กับวาสิฎฐีมานานพอที่จะรู้จักนิสัยของเธอดี
“ถ้าอย่างนั้นพี่ทินเป็นอะไรครับทำไมไม่สดชื่นเลย” ไออุ่นใช้สองมือประคองหน้าของทินภัทรขึ้นมอง
“มีปัญหากับคุณวาใช่ไหมครับ”
“ไม่หรอก พี่แค่สงสารลูกน่ะอุ่น ไม่คิดว่าเรื่องมันจะจบแบบนี้”
“ผมก็สงสารทะเลครับ สงสารพี่ทินด้วย”
“พี่ไม่เข้าใจเลย ทำไมวาไม่รักลูกสักนิด ไม่ผูกพันกับลูกบ้างเลยหรือ”
“ชู่ว พักเถอะครับพี่ทิน อย่าเพิ่งพูดถึงมันเลย” ไออุ่นกอดทินภัทรไว้กับอก เขาลูบผมให้ทินภัทรช้าๆ อยากให้อีกฝ่าย
ได้พักเหนื่อย
ไม่ใช่แค่ทะเลที่ต้องการความรัก ไออุ่นรู้ว่าทินภัทรก็ต้องการมันมากเช่นกัน
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“สวัสดีครับคุณวา” วาสิฎฐีมองคนที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งลงตรงหน้าเธอ
“ผมขอโทษที่นัดคุณวาออกมาด้วยวิธีนี้ แต่ผมคิดว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน” ไออุ่นขอให้ปัทมาเพื่อนของวาสิฎฐีและทินภัทร
ช่วยจัดการนัดครั้งนี้ให้เขา
“หมายความว่ายังไง นี่ปัทกล้าหลอกวาเหรอ”
“อย่าโทษคุณปัทเลยครับ ผมเป็นคนขอร้องเธอเอง”
“คุณต้องการอะไร” วาสิฎฐีมองไออุ่นอย่างไม่เป็นมิตร คนๆ นี้แย่งทุกอย่างไปจากเธอ
“ผมอยากคุยกับคุณวาเรื่องทะเล”
“ไม่มีอะไรต้องคุย อย่าคิดว่าที่วาไม่ทำอะไรเพราะพวกคุณชนะนะ วาแค่ไม่อยากเอาตัวเข้าไปยุ่งให้เสียเวลา”
วาสิฎฐียักไหล่ เธอไม่อยากให้ใครจับได้ว่าเธอกำลังเซและรู้สึกไม่มั่นคงแค่ไหน
“คุณวา ผมไม่ได้มาหาเรื่องคุณนะครับ ผมอยากคุยกับคุณจริงๆ”
“จะคุยอะไรก็ว่ามา บอกก่อนนะว่าวาเป็นพวกความอดทนต่ำ”
“คุณวาไม่คิดถึงทะเลเลยหรือครับ เห็นทะเลแล้วไม่คิดว่าแกน่ารักบ้างเลยหรือครับ” ไออุ่นถามถึงสิ่งที่เขาคาใจมากที่สุด
ทำไมแม่แท้ๆ ของทะเลถึงไม่เห็นความน่ารักของลูกบ้าง
วาสิฎฐีเม้มปากแน่น เธอเบือนหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง ทำเหมือนไม่แคร์ไม่สนใจฟัง
“ทะเลเคยบ่นคิดถึงคุณวากับผม ผมต้องบอกแกว่าคุณต้องทำงานไกลบ้านเลยมาหาบ่อยๆ ไม่ได้ แต่คุณก็รักทะเลเหมือนที่
พี่ทินรักแก ทะเลเป็นเด็กฉลาดแต่แกเชื่อที่ผมพูดเพราะสิ่งที่แกจำได้คือแม่ของแกรักแกมาก” ไออุ่นหยุดพูดเพื่อดูปฏิกิริยา
ของวาสิฎฐี เมื่ออีกฝ่ายไม่โต้อบอะไรและไม่ยอมสบตา เขาจึงพูดต่อไปเรื่อยๆ
“ในห้องนอนของทะเลมีรูปของคุณวาใส่กรอบเอาไว้ พี่ทินอยากให้ทะเลอุ่นใจว่าแกก็มีแม่เหมือนคนอื่นๆ แม่ที่รักแกมาก”
“หึจะทำแบบนั้นไปทำไม ในเมื่อก็ไม่ได้อยากให้ทะเลมีแม่จริงๆ ไม่อย่างนั้นทินคงไม่เลือกเอาใครบางคนข้าไปอยู่แทน”
“คุณไม่รู้สึกเลยหรือครับคุณวา ว่าที่คุณพูดมาทั้งหมดคุณหมายถึงพี่ทินคนเดียว ผมไม่เห็นคุณพูดเพราะหวงทะเลหรือ
อยากได้ทะเลคืนไปจริงๆ เลยสักครั้ง”
“คุณก็พูดได้ คุณได้ทุกอย่างไปหมดแล้วนี่ทั้งลูกทั้งสามีของวา ภูมิใจมากไหมที่ทำให้วาไม่เหลือใครเลย”
“ผมรู้ครับว่าคุณวาคิดว่าผมเอาทุกอย่างไปจากคุณ แต่นั่นมันไม่จริงหรอกครับ สิ่งหนึ่งที่ไม่มีใครเอาไปจากคุณได้แม้แต่ผม
คือความเป็นแม่ แม่ผู้ให้กำเนิดทะเลมา แม่ที่ทะเลจะรักและเคารพไปทั้งชีวิตแบบที่ไม่มีใครมาแทนที่ได้ คุณไม่อยากเป็นแม่
ที่ทะเลจะรักได้เต็มหัวใจบ้างหรือครับ”
วาสิฎฐีเบือนหน้าหนี เธอไม่อยากได้ยินไม่อยากฟัง จนได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“มาม”
“ทะเล!”
“อย่ามัวแต่ดีใจครับทะเลเจอคุณแม่ต้องทำยังไงก่อนครับ” ไออุ่นถามลูกหมูทะเลที่เสือพาเข้ามาส่งให้ที่โต๊ะเมื่อเขาให้
สัญญาณ
“ดีคับ” ลูกหมียกมือขึ้นไหว้ ส่งยิ้มแป้นให้กับวาสิฎฐี
“ไหนเมื่อคืนใครบอกอะไรอาอุ่นนะครับ”
“พี่ทะเลคับ” เด็กชายทะเลชูมือขึ้นสูง
“บอกว่ายังไงครับ”
“พี่ทะเลเจอมามด้วย มามจ๋วย พี่ทะเลคิดถึง” วาสิฎฐีกัดปากตัวเองแน่น มองเด็กชายตัวน้อยที่เธอแทบไม่เคยเลี้ยงดู
สายตาที่มองกลับมาเต็มไปด้วยความรักใคร่
“ทะเลรักคุณแม่ไหมครับ”
“ลักฉิ พี่ทะเลลักมาม มามทามงานเหนื่อยๆ พี่ทะเลเข้าจาย” เด็กชายทะเลพูดตามสิ่งที่ได้ยินอาอุ่นบอกเสมอว่าแม่ของเขา
อยู่ไกล ทำงานเหนื่อยๆ
“คุณทำแบบนี้ทำไม” วาสิฎฐีจ้องไออุ่นเขม็ง เธอไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรถึงทำแบบนี้
“ทะเลอยากกอดคุณแม่ไหมครับ” ไออุ่นทำเฉยเสียกับคำถามของวาสิฎฐี เขาก้มลงมองเด็กชายทะเลที่นั่งอยู่บนตัก
“อยากคับ พี่ทะเลอยากกอด”
“มาครับ อาอุ่นพาไปนั่งกับคุณแม่นะครับ” ไออุ่นอุ้มทะเลลุกจากเก้าอี้ เขาเดินอ้อมโต๊ะไปหาวาสิฎฐีก่อนส่งตัวทะเลให้
วาสิฎฐีลังเลเล็กน้อย สุดท้ายก็ยื่นมือไปรับลูกชายมานั่งตัก
“แล้วเมื่อคืนนี้ทะเลพูดว่าถ้าเจอคุณแม่จะทำอะไรนะครับ” ไออุ่นถามนำให้ก่อนเพื่อให้เด็กชายทะเลจำได้
“อู้” เด็กชายทะเลทำตาโตเมื่อนึกได้ เขาเอี้ยวตัวไปหามัม สอดสองแขนป้อมเข้าไปกอดรอบตัวมารดา
“กอดเยย พี่ทะเลกอดมามแน่นๆ เยย โอ๋โอ๋น้า แด๊ดดุมามเยอ เด๋วพี่ทะเลตีเปี๊ยๆ ให้เยย” เด็กชายทะเลกอดแม่ไว้แน่นก่อน
ลูบหลังให้เบาๆ อาอุ่นบอกว่าเมื่อวานที่มัมเสียงดังพูดไม่เพราะ เพราะโดนแด๊ดดุ มัมไม่ได้ตั้งใจ มัมรักพี่ทะเลที่สุด
เมื่อลูบหลังไปสักพัก เด็กชายทะเลเปลี่ยนมาจับแก้มมัมทั้งสองข้างแทน ก่อนกดจมูกลงไปแรงๆ ที่แก้มเสียงดังฟอด
“หายน้า พี่ทะเลลักมาม”
ไออุ่นก้มหน้าลงซ่อนน้ำตา เมื่อเห็นวาสิฎฐีรวบตัวทะเลเข้าไปกอดไว้แน่น เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายยังมี
ฐิติอยู่มาก เรื่องแบบนี้คงต้องให้เวลาวาสิฎฐีอีกนิด แต่เขารู้ว่าความน่ารักของทะเลจะเอาชนะทุกอย่างได้
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“วันนี้วาแวะมาหาพี่ที่ออฟฟิศ” ทินภัทรเดินเข้ามาหาไออุ่นที่ห้องทำงานด้านหลังร้าน
“ครับ”
“อุ่นไม่ถามพี่หรือว่าวามาทำไม” ทินภัทรลงนั่งบนเท้าแขนเก้าอี้ตัวที่ไออุ่นนั่งอยู่ เขากอดคนรักเอาไว้หลวมๆ
หน้าตากลับมายิ้มแย้มเป็นทินภัทรคนเดิม
“วาตัดสินใจจะกลับไปทำงานที่อเมริกา แต่จะอยู่เมืองไทยอีกสักพักเพื่อพักผ่อนและอยากใช้เวลากับทะเลก่อนไป
วาบอกพี่ว่าอยากเป็นแม่อย่างที่ควรจะเป็นมาตั้งนานแล้ว”
“ดีแล้วครับ” ไออุ่นดีใจกับสิ่งที่เขาตัดสินใจทำลงไปโดยไม่ปรึกษาทินภัทร
“ขอบคุณมากนะครับอุ่น”
“ผมไม่ได้ทำอะไรเลย”
“ทำสิ วาบอกพี่ว่าโดนอุ่นตบหน้า” ไออุ่นตกใจจนสะดุ้ง เขาคิดว่าเขากับวาสิฎฐีจากกันด้วยดี ทำไมอีกฝ่ายถึงพูดแบบนี้
“เปล่านะครับ ผมไม่ได้ทำ”
“จริงหรือ วาบอกว่าถูกอุ่นตบหน้าด้วยคำพูดจนหน้าชา พอถูกตบแล้วถึงคิดได้ว่าอะไรเป็นอะไร วาบอกพี่ว่าเป็นความโง่
ของวาที่ปล่อยพี่กับทะเลไป และเป็นความโชคดีของพี่ที่หย่ากับวาแล้วได้มาเจออุ่น”
“คุณวาพูดแบบนั้นหรือครับ”
“ใช่ ดูเหมือนวาไม่อยากจะยอมรับเท่าไหร่ ต่อไปวาจะกลับไทยอย่างน้อยปีละสองหนเพื่อมาหาลูก หรือหากทะเลปิดเทอม
ก็อยากให้พี่กับอุ่นพาทะเลบินไปเที่ยวที่โน่นบ้าง”
“เป็นข่าวดีที่สุดเลยครับ ผมดีใจกับทะเลจริงๆ”
“พี่ก็ดีใจ แต่อุ่นอย่าคาดหวังอะไรมากเลย วาก็ยังเป็นวา นี่เห็นบอกกลับไปจะหาแฟนใหม่เสียที จะไม่ยอมน้อยหน้าพี่
เป็นอันขาด จะหาให้ดีกว่าพี่เอาให้พี่ต้องเสียดายเธอ”
“เรื่องพวกนั้นปล่อยคุณวาไปเถอะครับ มันคงเปลี่ยนกันไม่ได้หรอก ได้แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว”
“ยิ้มออกแล้วสิครับคนเก่ง ตอนเคลียร์เรื่องพี่กับวาจบยังไม่ดีใจเท่านี้เลย” ทินภัทรแซวคนรัก เมื่อเห็นไออุ่นอารมณ์ดียิ้มได้
เหมือนเคยแล้ว
“พี่ทินก็เพิ่งยิ้มออกเหมือนกันนั่นแหละครับไม่ใช่แค่ผม”
“ก็จริง ขอบคุณอีกครั้งนะครับอุ่น ที่ทำเพื่อพี่กับทะเล”
“ใครบอกครับ” ไออุ่นซุกหน้าเข้าหาอกของทินภัทรเพื่อซ่อนใบหน้าเอาไว้ เขาเขินเกินกว่าจะให้ทินภัทรเห็น
“ผมทำเพื่อครอบครัวของเราต่างหาก เราเป็นครอบครัวเดียวกันไม่ใช่เหรอครับ”
“.......”
“พีทิน?” ไออุ่นเงยหน้าขึ้นมองเมื่อไม่ได้ยินเสียงใดๆ จากทินภัทร
โอ๊ะ! ไออุ่นร้องได้แค่นั้นเมื่อถูกทินภัทรประกบริมฝีปากลงมาหา เขาถูกปิดปากแน่นจนไม่มีเสียงลอดออกมาอีก
“แด๊ด!” ลูกหมูทะเลตกใจตาโต เขารีบตุ๊บตั๊บขึ้นมาเกาะขอบคอกกั้นเอาไว้
“แด๊ดกัดอายอุ่นทำมาย ป่อยเยย ป่อย อย่าแก้งอายอุ่น” ลูกหมูทะเลร้องโวยวายลั่นเมื่อเห็นแด๊ดกัดอาอุ่นของเขาอยู่
“แด๊ด! แง้~ หมาวช่วยอายอุ่นด้วย!!”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
**ไม่มีมาม่า ผ่านฉลุย ^^
**อีก 5 ตอนจบนะคะ
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1222751 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก