ตอนที่ 41: ใช่ไหม?“เด็กเล่นขายของไปไหนแล้วล่ะ” ไออุ่นทั้งขำทั้งเหนื่อยใจกับคำพูดของเพื่อนรัก ญาดามักจะกัดเล็กกัดหน่อยวาสิฎฐีเสมอ
“กลับไปแล้ว”
“ดีนะ อย่างกับเล่นตุ๊กตา เล่นแป๊บๆ เบื่อก็ออกไปช๊อปปิ้งดีกว่า” ญาดาเพิ่งเสร็จจากการเรียนทำขนม เธอถูกชลธรทั้ง
ขอร้องทั้งอ้อนวอนให้เรียนที่ร้านไม่ยอมให้พาครูเข้าบ้าน บทสรุปจึงจบที่ชลธรจัดห้องหนึ่งบนออฟฟิศให้ญาดาไว้ใช้
เรียนทำขนม เพราะที่ร้านของไออุ่นกับเสือไม่มีที่พอ งานนี้เล่นเอาหอมฟุ้งไปทั้งออฟฟิศ
“ไปว่าคุณวาเขา แล้วใครล่ะไม่ชอบเด็กถึงกับบอกให้พ่อเขาฝากลูกไว้ที่บ้านไม่ต้องพาไปเที่ยวด้วย” ไออุ่นกระทุ้งเพื่อนบ้าง
เขากล้าพูดเพราะเดี๋ยวนี้ญาดาไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
“แหม เรื่องมันผ่านไปแล้วจะพูดถึงทำไม” ญาดาเบะปาก เธอไม่ปฏิเสธเพราะมันเป็นเรื่องจริง
“คุณวาก็เหมือนกับฟ้ากำลังปรับตัวอยู่ ปุ๊บปั๊บจะให้เปลี่ยนไปทันทีมันเป็นไปไม่ได้หรอก แค่ทะเลมีครบทั้งพ่อทั้งแม่
อุ่นก็พอใจแล้ว”
“ย่ะพ่อพระ แต่บอกก่อนนะว่าไม่เหมือน ฟ้าคิดได้ไวกว่า ฉลาดกว่า มีรสนิยมกว่า”
“เดี๋ยวๆ ไอ้อันหลังมันมาเกี่ยวได้ยังไงฟ้า” ไออุ่นขำเพื่อน ที่ถึงอย่างไรก็ไม่ถูกชะตากับวาสิฎฐีอยู่ดี
“ไม่รู้ล่ะ สรุปคือฟ้ารักทะเลมากกว่าแม่นั่นละกัน อย่ามาตีอีกเชียวนะถ้า รู้แม่จะตบหน้าหัน” ที่แท้ญาดาติดใจเรื่องนี้
จากที่เสือเล่าให้ฟัง จึงยังโกรธวาสิฎฐีอยู่มาก ส่วนไออุ่นนั้นไม่ได้โกรธแต่เขาเสียใจมากกว่า
“พูดกับอุ่นได้แต่อย่าเผลอพูดให้ทะเลได้ยินนะฟ้า” ไออุ่นต้องเตือนเพื่อนไว้ก่อน เด็กชายทะเลกำลังมีความสุขเขาไม่อยาก
ให้มีอะไรไปกระทบจิตใจ
“รู้น่าไม่ลืมตัวแน่ๆ ว่าแต่พี่เสือไปไหนอยู่ข้างในเหรอ” ญาดามองไปรอบร้านไม่เห็นแม้แต่เงาของเสือ
“ไม่อยู่ ยังไม่เข้ามา”
“ไปไหนล่ะ..มีอะไรหรือเปล่า” ญาดารีบถามเมื่อเห็นเพื่อนทำหน้าพิกลเมื่อเธอถามว่าเสือไปไหน
“เมื่อคืนดูเหมือนพี่เสือจะไปค้างที่ห้องโรม พี่ทินแวะไปเอาของเห็นกระเป๋าพี่เสือวางอยู่ แต่พี่ทินไม่ได้พูดอะไร”
“ต๊ายตาย ถึงกับมาทำงานไม่ไหว สงสัยเมื่อคืนยันสว่าง ” ญาดาแกล้งยกมือปิดปากทำตาโตประกอบ
“อะไรสว่างเจ๊” เหมามาทันได้ยินแว่วๆ เขาเพิ่งเปลี่ยนให้หมอกเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนลูกพี่ทะเลแทน
“เขาพูดเรื่องปากสว่างกัน มีใครแถวนี้เป็นไหม” ญาดาได้ทีขอเหน็บเหมาตัวแสบ พวกเธอยังไม่ได้เฉลยปล่อยให้สมาคม
พ่อบ้านรับข่าวสารจากเหมาไปเรื่อยๆ
“ไม่มี้” เหมาหน้าตาตื่น เผลอแสดงพิรุธออกไปเต็มๆ ด้วยเสียงอันสูงลิ่ว
“ไม่มีก็ดี ขอกาแฟแก้วนึงเอาขึ้นไปให้คุณธันด้วยนะ” ญาดาเกือบลืมเพราะมัวแต่คุยกับไออุ่นเพลิน
“ตอนเช้าก็ดื่มไปแล้ว นี่เพิ่งบ่ายจะดื่มอีกคุณธันไม่รู้จักรักษาสุขภาพเลย” เหมาบ่นถึงคนสั่งที่ไม่ได้ลงมาด้วยตัวเอง
“จะเอาไหมลูกค้า เดี๋ยวอุ่นกับพี่เสือไม่มีเงินมาจ่ายเงินเดือนจะหัวเราะให้” ญาดาหมั่นไส้คนขายจิตสำนึกดีเป็นห่วงลูกค้า
ไม่อยากให้กินเกินวันละหนึ่งแก้ว
“โธ่ผมไม่กลัวหรอกเจ๊ ผัวเจ้านายออกรวย” เหมากลัวที่ไหน ทั้งทินภัทรทั้งรเมศไหนจะชลธรอีก เขามีเงินเดือนใช้แน่นอน
“เหมา!!” ไออุ่นปรามลูกน้อง เขาไม่ชินกับคำนี้เสียที นี่ถ้าเป็นเสือมาได้ยินรับรองว่ามีเตะกันตาย
“ครับๆ กาแฟหนึ่งแก้ว เหมือนเดิมใช่ไหมเจ๊”
“อืม” ญาดาพยักหน้า ที่จริงเธอไม่ได้ถามมาแต่ถ้าธันวาไม่ได้สั่งอะไรเป็นพิเศษก็น่าจะใช่มั้ง
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“คุณนลินีครับผมเอากาแฟมาส่งให้คุณธัน” เหมายิ้มเผล่อยู่หน้าโต๊ะเลขาของธันวา เขาสนิทกับนลินีระดับหนึ่งเพราะ
เจอกันทุกเช้าที่ร้านกาแฟ
“เหมาเอาเข้าไปให้คุณธันเลย พี่คุยสายสำคัญอยู่” นลินีโบ้ยใบ้ไปทางประตูที่อยู่ติดกับโต๊ะที่เธอนั่ง เหมาพยักหน้า
เขาเดินไปเคาะประตูและรอให้เจ้าของห้องอนุญาต
“เข้ามา” เสียงทุ้มดังลอดออกมาเบาๆ เหมาผลักประตูบานใหญ่เข้าไป เห็นธันวานั่งก้มหน้าอ่านเอกสารในมือ
“กาแฟครับคุณธัน” เหมาเดินไปยื่นแก้วกาแฟให้กับธันวา เขาแอบมองไปรอบๆ ห้อง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้ามาในห้องนี้
ปกติตอนเช้านลินีจะลงไปซื้อเอง หรือถ้ามีสั่งเพิ่มเติมเขาจะเอามาส่งให้นลินีที่โต๊ะข้างนอก
“นั่งก่อนสิ มีเรื่องอยากถาม”
“ถามผมหรือครับ” เหมายกนิ้วขึ้นชี้หน้าตัวเอง
“ใช่” นั่นแหนะคุณธันเริ่มเห็นความเก่งของเจ้าพ่อเหมาแล้วแน่ๆ ถึงกับต้องมาขอคำปรึกษา เหมานั่งลงบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่
หน้าโต๊ะทำงานของธันวา
“ว่ามาเลยครับ คุณธันจะถามเรื่องอะไรหรืออยากได้มุกจีบหญิงของผม”
“หึ ที่พูดน่ะหาแฟนได้แล้วเหรอ” ธันวาอดขำเหมาผู้วางมาดเป็นผู้รู้ไม่ได้
“โธ่ มีจนเบื่อนี่ก็เพิ่งเลิกไป” เหมาตัดทอนความจริงบางส่วนไว้ ทำไมต้องบอกล่ะว่าผู้หญิงทิ้งเขาไปมีคนใหม่
“นายเบื่อหรือผู้หญิงเบื่อ” เหมาส่งค้อนวงใหญ่ให้ธันวา แถมทำปากยื่นปากยาวแบบที่ชอบทำกับเสือ เขาเกลียดคนรู้ทัน
“ถามอย่างนี้มีเรื่องกันเลยดีกว่า นี่ใครครับนี่ใคร นี่เหมา” เขาไม่ได้พูดเสียหน่อยว่าไม่จริงแค่ถามว่าเขาเป็นใครเท่านั้น
“ครับคุณเหมา เอาเถอะฉันจะพยายามเชื่อแล้วกันนะว่านายเก่งจริงอย่างที่พูด”
โห! พูดแบบนี้มันดูถูกกันชัดๆ คุณธันวาผู้ไม่เคยมีข่าวฉาวหรือจะมาสู้คาสโนว่าอย่างเจ้าพ่อเหมาได้
“เหอะ อย่างกับคุณธันเก่งตายล่ะจูบยังไม่ได้เรื่องเลย” เหมาแค่อยากเอาชนะ ในเมื่อขุดเรื่องไหนขึ้นมาสู้ไม่ได้ เขาเลย
ขาดสติขุดเรื่องนี้ขึ้นมาพูด
“อะไรนะ!” ธันวาคิดมาตลอดว่าเหมาเมามากจนจำไม่ได้ เพราะตอนกลับจากไร่องุ่นยังต้องให้คนช่วยพยุงไปส่งถึงห้อง
ที่ผ่านมาเขาจึงทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น คิดเสียว่ามันเป็นอุบัติเหตุ
“คุณธันจูบเหมือนเด็ก” เหมาจอมซ่ายังสบประมาทธันวาไม่เลิก รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นอุบัติเหตุไม่ใช่การจูบจริง แต่ในเมื่อเป็นหน
ทางเดียวที่เขาจะเอาชนะคนหล่อระดับนี้ได้ ก็ต้องดำน้ำกันต่อไป
“ถ้าแบบนั้นเรียกว่าจูบนายคงไม่เคยจูบใคร” ธันวาไม่รู้ว่าอะไรเขาสิงเขาให้มานั่งเถียงกับเด็กตัวกระเปี๊ยกที่ยังเรียนไม่จบ
แต่เห็นท่าทางของเหมาแล้วเขาห้ามตัวเองไม่อยู่จริงๆ
“โห คุณธันพูดแบบนี้ระวังจะเจอของจริง” เหมาเริ่มท้าตีท้าต่อย เรื่องแบบนี้จะมาดูถูกเจ้าพ่อเหมาไม่ได้เป็นอันขาด
ถ้าลูกศิษย์ลูกหารู้เข้าเขาจะหมดความน่าเชื่อถือ
“หึหึ” ธันวาไม่ตอบอะไรเอาแต่หัวเราะในลำคอ ยิ่งทำให้เหมาหัวฟัดหัวเหวี่ยงเข้าไปใหญ่
“ตกลงคุณธันมีอะไรจะถามผมครับไม่มีผมจะกลับไปทำงานแล้ว” ถึงจะพยายามวางตัวเหมือนผู้ใหญ่ แต่ เหมาก็อดงอนที่
โดนธันวาหัวเราะขำไม่ได้ น้ำเสียงจึงกระเง้ากระงอดแถมปากยังยื่นเป็นเป็ด ทั้งหมดต้องโทษที่เหมาชอบเล่นกับเสือแบบนี้
แกล้งทำงอนเสือเป็นผู้หญิงจนติดนิสัยมาไม่รู้ตัว
ธันวามองเด็กหนุ่มที่นั่งหน้าเป็นตูดอยู่ตรงหน้า เขาขำจนหัวเราะออกมา ในใจนึกสนุกอยากลองดึงปากยื่นๆ นั่นเล่น
ให้เจ้าของร้องเสียงหลงคงตลกดี
“สนุก? ขำ? คุณธันนิสัยไม่ดี” นี่อาจเป็นครั้งแรกที่มีคนต่อว่าเขาแต่ธันวากลับชอบใจ
“อย่าเพิ่งงอนน่า ฉันจะถามนายเรื่องพี่ฟ้า” ธันวาพยายามระงับเสียงหัวเราะ เพราะดูเหมือนอีกฝ่ายจะโมโหเขาจริงๆ
“หือ? เจ๊ฟ้าทำไมครับ” พอพูดถึงบุคคลอันเป็นเคารพรัก เหมาก็กลับมาทำหน้าจริงจัง ตั้งแต่เหมาไปอยู่บ้านของญาดาก็
ยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้น จนเขานับถือว่าญาดาเป็นพี่สาวแท้ๆ คนหนึ่ง
“ไม่มีอะไร จะถามว่าครูสอนทำขนมพี่ฟ้าเป็นเกย์หรือเปล่า”
หือ? เหมาอุทานในใจ คุณธันรู้ได้อย่างไร เขาไม่เคยหลุดปากบอกใครเลยนะ ยังเก็บไว้เป็นความลับให้เจ๊ฟ้าอย่างดี
“ทำไมคุณธันถามแบบนั้นล่ะครับ” เหมาต้องลองหยั่งเชิงดูก่อนว่าธันวารู้อะไรมาบ้าง
“เซ้นส์น่ะ วันนี้เพิ่งมีโอกาสได้คุยตอนพี่ฟ้าขึ้นมาเรียนทำขนม เห็นสายตามองมาแปลกๆ เลยสงสัย”
“คุณธัน? คุณธันโดนครูจีบเหรอครับ!!” เหมาตกใจจนตาโต โหครูนี่ไม่เบาเลยมาได้ไม่กี่วันก็ส่งสายตาให้ชายหนุ่มแล้ว
“ตกลงว่าเป็น?” ธันวาเลิกคิ้ว เขาพยายามกลั้นยิ้มเอาไว้สุดกำลัง
“จะเหลือหรือครับ” เหมายอมบอก เพราะสงสารธันวาจะได้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
“คิดอยู่แล้วว่าเหมาต้องรู้” เหมาตัวแสบถึงกับชะงัก เขาเพ่งสายตามองหน้าคนไม่ยิ้มแต่ดวงตาเต้นระยิบระยับ ก่อนจะร้อง
ออกมาเสียงหลง
“คุณธันหลอกผม”
“ฉันไม่ได้หลอก เดาว่าครูคงสายตาสั้นเวลามองถึงต้องเพ่งนิดๆ”
เสือซุ่ม เสือเงียบ เสือร้ายมันเป็นแบบนี้นี่เอง เหมาถึงกับเสียขบวนเมื่อโดนข้าศึกซุ่มโจมตีเอาความลับสำคัญไปได้
“นิสัยไม่ดี” เหมาบ่นงึมงำก่อนลุกขึ้นยืน หันหลังจะเดินออกจากห้องจนธันวาต้องรีบเรียกเอาไว้
“เดี๋ยวสิ นี่โกรธจริงๆ เหรอ” เหมาไม่ยอมตอบแต่ยอมหันกลับมา เขาแบบมือออกไปตรงหน้าของธันวา
“จ่ายค่ากาแฟผมด้วย”
“ขอโทษที ฉันลืมไปเลย” ธันวาหยิบกระเป๋าเงินออกมา เขาส่งธนบัตรใบละห้าร้อยให้เหมา อีกฝ่ายรื้อกระเป๋าตัวเอง
หาเงินทอนให้วุ่นวายก่อนวางลงบนโต๊ะทำงาน
“เอาค่าเดินไปด้วย” ธันวาส่งธนบัตรใบละหนึ่งร้อยคืนให้ แต่เหมาไม่ยอมหยิบ
“ตบหัวแล้วลูบหลัง ผมไม่เอาเงินคุณธันหรอก” ว่าแล้วเจ้าตัวก็เดินตุ๊บป่องออกจากห้องไป จนธันวาต้องส่ายหัวให้
กับความเจ้าคิดเจ้าแค้นของอีกฝ่าย เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็กวันยังค่ำ
เขาหันมาให้ความสนใจกับเอกสารตรงหน้า แต่อ่านไปได้ไม่กี่ตัวอักษร ในหัวก็เห็นเป็นหน้าของเจ้าเด็กแสบ
โกรธเขาจริงเหรอ ธันวาหยิบกาแฟขึ้นมาดื่ม เขาพยายามสลัดความคิดและเพ่งสมาธิกับงาน แต่ผ่านไปไม่กี่นาที
คำถามเดิมก็วนเวียนกลับมาอีกครั้ง
ตกลงไอ้เด็กแสบโกรธเขาใช่ไหม ธันวายกมือขึ้นบีบขมับ พยายามเรียกสมาธิกลับคืน อย่ามัวแต่คิดเรื่องไม่เป็นเรื่อง
ถึงโกรธจริงนิสัยอย่างเหมาเดี๋ยวก็คงหาย
ว่าแต่โกรธจริงหรือแกล้งวะ ธันวาถอนใจยาว โยนเอกสารลงบนโต๊ะ ถ้ามัวแต่คิดวนไปวนมาแบบนี้งานเขาคงไม่เสร็จ
“คุณนลินีมีอะไรโทรตามเข้ามือถือผม” ธันวาตัดสินใจเดินออกจากห้องทำงาน เขาแวะบอกเลขาก่อนเดินออกไปรอลิฟท์
จุดหมายอยู่ที่ร้านกาแฟ
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“สวัสดีครับคุณธัน” ไออุ่นทักทายธันวา เมื่อเห็นว่าใครเดินเข้าร้านมา
“สวัสดีครับอุ่น”
“อ้าวคุณธันมีอะไรหรือเปล่าคะ” ธันวาอึกอักเมื่อวาที่พี่สะใภ้เถามขึ้นมา เขาไม่ทันคิดไว้ แล้วดูเจ้าตัวดีพอเห็นเขาก็ทำหน้า
เบ้ เดินเข้าหลังร้านไปทันที ปล่อยให้เขายืนทำหน้าไม่ถูกอยู่คนเดียว
“ผมมาหาทะเลครับ อยู่หรือเปล่า” ธันวาเดาว่าทะเลน่าจะอยู่ในห้องที่เหมาเดินเข้าไป
“อ๋อ อยู่ในห้องค่ะ ตามสบายนะคะ” ญาดาเป็นคนเอ่ยปากเชิญ เธอรอจนธันวาเดินลับตาไปแล้วจึงหันมามองหน้าเพื่อนงงๆ
“ถ้าจะมาอยู่แล้ว เมื่อกี้สั่งให้ขึ้นไปส่งกาแฟทำไม”
“คงจะเบื่อมั้งเลยลงมาเล่นกับหลาน” ไออุ่นตอบเพื่อน เขาไม่ได้ใส่ใจมากนักไม่เหมือนญาดาที่ทำท่าจะตามเข้าไป
จนไออุ่นต้องรีบดึงเอาไว้
“ทำงานให้เสร็จจะนับสต็อคไม่ใช่เหรอ”
“โหอุ่น ไม่มีความอยากรู้อยากเห็นเอาเลยเหรอน่าเบื่อ หมอกอยากรู้ไหม” ญาดาหันไปหาแนวร่วมที่เพิ่งเดินออกมา
“ไม่อยากครับ” หมอกตอบแสนสุภาพเล่นเอาญาดาถึงกับทำหน้าเซ็ง สองคนนี้สมควรจะอยู่ด้วยกันจริงๆ
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“สวัสดีครับทะเล” ธันวาทักทายเด็กชาย เขาก้าวเข้าไปนั่งในคอกกั้นสำหรับเด็ก ที่มีเด็กจริงๆ กับเด็กแสบนั่งอยู่ด้วยกัน
โชคดีที่เสือไม่อยู่ในห้องไม่อย่างนั้นเขาคงกระดากกว่านี้
“ดีคับอาทาน” ลูกหมูทะเลยกมือขึ้นไหว้
“เล่นอะไรอยู่ครับ”
“เล่นกาบยูกน้อง” ลูกพี่ทะเลชี้ไปยังลูกน้องเหมาที่นั่งอยู่ข้างๆ
“แล้วลูกพี่กับลูกน้องเล่นอะไรกันครับ”
“ยางม่ายด้ายเล่น กะลังจาเล่น” ลูกหมูทะเลพูดลอลิงได้เป็นบางคำ เฉพาะคำที่ถูกสอนให้พูดซ้ำๆ ตั้งแต่อาอุ่นเริ่มเอาจริง
เอาจังเพื่อเตรียมให้เขาเข้าโรงเรียน เด็กชายทะเลก็เริ่มพูดชัดขึ้นบ้างถึงจะยังไม่มาก
“ถ้าอย่างนั้นอาธันเล่นด้วยคนได้ไหมครับ” ธันวาคุยกับเด็กชายทะเลแต่ตาเหลือบมองคนที่นั่งหน้าบูดเป็นตูดลิง เห็นก้มลง
กระซิบอะไรบางอย่างข้างหูทะเล
“หมาวม่ายให้เล่น บอกอาทานขี้โกง”
“อาธันโกงเฉพาะคนที่ชอบโกงเหมือนกันครับ บางคนชอบโกงแต่พอโดนโกงบ้างก็โกรธ” ลูกหมูทะเลมึนงง อาธันหลายโกง
เหลือเกินพี่ทะเลไม่เข้าใจ แต่เพราะไม่เข้าใจจึงต้องปกป้องตัวเองไว้ก่อน
“พี่ทะเลม่ายด้ายโกง พี่ทะเลเด็กดี” ลูกหมูทะเลชูนิ้วโป้งการันตีตัวเอง
“ฮ่าๆ ใช่ครับพี่ทะเลไม่โกง”
“หมาวโกงเป่า” เมื่อตัวเองไม่ใช่ ลูกพี่ทะเลก็อดเป็นห่วงลูกน้องไม่ได้ต้องหันไปถาม
“ลูกพี่ครับอย่างเหมาไม่โกงหรอก ต้องผู้ใหญ่โน่นผู้ใหญ่ชอบโกง หลอกเด็ก” เหมาพูดกับลูกพี่แต่ตาฟ้องว่าหมายถึงใคร
“หยอกเด็ก” พี่ทะเลพูดหลอกไม่เก่งเลยได้เป็นหยอกแทน ทำให้คนที่รออยู่แล้วได้จังหวะพอดี
“ใช่ครับทะเล เขาไม่เรียกว่าหลอกเขาเรียกว่าแค่หยอก ทำเป็นใจน้อยไปได้”
“เหอะเพื่อนเล่นเหรอ” เหมายังไม่ยอมหายโกรธง่ายๆ
“เพื่อนเล่น” ลูกพี่ทะเลพูดตามลูกน้อง
“นี่งอนจริงๆ ใช่ไหม” ธันวาถามถึงสิ่งที่ข้องใจ ไม่รู้ทำไมเขาต้องลงมาแต่ก็มาเอาคำตอบจนได้
“ผู้ชายที่ไหนจะงอน คุณธันพูดเรื่อยเปื่อย” เมื่อโดนสะกิดเหมาถึงกับโวยวาย เขาออกตัวแรงจนนึกอยากตบหัวตัวเอง
มันต้องแสดงออกว่าโกรธหรือโมโหสิวะ ทำไมทำไปทำมาเขาถึงงอนเป็นตุ๊ดอย่างนี้ หรือจะติดเฮียเสือมา!! เหมาถึงกับตา
โตเมื่อคิดได้
“ไม่งอนก็ดีแล้ว” ธันวาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องโล่งใจเพียงเพราะเด็กแสบยอมกลับมาพูดดีด้วย
“ฮั่นแน่ ลงมาง้อผมล่ะสิ” เหมาอารมณ์ดีขึ้นมาทันทีเมื่อจับสังเกตอาการของอีกฝ่ายได้ คิดในใจว่าต้องแซวให้อายกัน
ไปข้าง โทษฐานที่เล่นเขาก่อน
“อืม”
“.......”
เหมานั่งเงียบกริบ เขาเตรียมมุกแซวไว้ในหัวเพียบกะจะไล่ต้อนธันวา แต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะรับออกมาเองหน้าตาเฉย
“จีบกานเหยอ” ลูกหมูทะเลมองหน้าคนโน้นทีคนนี้ทีก่อนถามขึ้นมา
“เฮ้ย!! ไม่ใช่” เหมาร้องลั่น ตกใจประโยคที่ลูกพี่พูด
“ก๊ะลุงทอนง้ออาฟ้า ลุงเฉือบอกจีบกาน” ลูกหมูทะเลจำแม่น ลุงเสือเป็นคนสอนเขาเอง
“เฮียนะเฮียสอนอะไรเด็กก็ไม่รู้” เหมาบ่นอุบ ลูกพี่ของเขายิ่งฉลาดอยู่ด้วย
“ม่ายช่ายเหยอ” ลูกพี่ทำหน้างงเมื่อลูกน้องปฏิเสธเสียงแข็ง
“ไม่ใช่ครับลูกพี่ ไม่เชื่อถามอาธันดู” เหมาโบ้ยไปให้ธันวาช่วยยืนยัน แต่อีกฝ่ายไม่ตอบทำหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
“คุณธัน?”
“หือ? ธันวาเงยหน้าขึ้นมอง ถึงเห็นว่าเหมากับลูกหมูทะเลจ้องเขาอยู่ทั้งคู่
“จีบกานป่าว” ลูกพี่ทะเลถามซ้ำอีกครั้งให้หายข้องใจ ผู้ใหญ่พูดไม่เหมือนกันสักคน พี่ทะเลสับสนไปหมด
“เมื่อกี้ทะเลอยากเล่นอะไรครับ เล่นกับอาธันไหม” ธันวาลูบหัวเด็กชายตัวอ้วน ลูกหมูทะเลได้ยินคำว่าเล่นถึงกับหูผึ่ง
“เล่น เล่นกาน” ลูกหมูทะเลดีใจจะได้เพื่อนเล่น หันไปลากแขนเหมาให้ช่วยเดินไปหยิบของเล่นที่ไออุ่นเอาขึ้นไปวางบนตู้ให้
สองคนช่วยกันเลือกของเล่นลืมเลือนไปแล้วว่าทะเลถามอะไรเอาไว้ มีเพียงธันวาที่ยังมีคำถามนั้นอยู่ในใจ
“จีบหรือเปล่า?”
ที่เขานั่งไม่ติดจนต้องรีบตามลงมาถึงนี่คงไม่ใช่จีบใช่ไหม?
หรือว่าใช่?
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ตอนต่อไปลงวันพุธที่ 11 นะคะ พรุ่งนี้ลงมหารัก (ตอนหน้าคู่เสือกับโรมค่ะ)
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1304642 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก