ตอนพิเศษ
หึงนิดหน่อยแต่หวงมาก ๆ
ตอนนี้คิวกำลังรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านอยากจะงับหัวใครสักคน โดยเฉพาะ เด็ก!!!!! คิดแล้วก็อยากจะย้อนเวลากลับไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วตอนที่ตัวเองอ้อนพีทที่นาน ๆ จะหยุดตรงกันสักครั้งให้ตามมานั่งเฝ้าตอนตัวเองซ้อมบาส แม่งเอ๊ย โคตรคิดผิดให้พีทนั่นนอนดูหนังอยู่คอนโดยังดีเสียกว่า ฮึ่ย! หมีไม่สบอารมณ์ หมีหงุดหงิด!!!
“น้าฉุดหย่อคับ ทำไมพี่คนนั้นทำหน้าดุ๊ดุ”
เสียงเล็ก ๆ ดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลคิวตวัดสายตาไปมองตัวต้นเหตุของเรื่องที่ทำให้เขาไม่สบอารมณ์ในขณะนี้ เด็กน้อยเมื่อเห็นสายตาขึงดุของคิวก็สะดุ้งแล้ววิ่งไปหลบข้างหลังคนหล่อใจดีหรือที่ใคร ๆ ต่างก็รู้จักกันในนาม พี่พีทแฟนของคิว คิวแทบจะแยกเขี้ยวใส่เจ้าเด็กนั่นแต่พีทห้ามไว้เสียก่อน
“คิวครับไม่ทำหน้าแบบนั้นสิ หลานกลัวหมดแล้ว”
“เหอะ!”
คิวพ่นลมหายใจสะบัดหน้างอนเดินดุ่ม ๆ ไปยังห้องพักนักกีฬา หลานใครทำไมไม่ดูแลเองวะจะเอามาเป็นภาระของพีททำไมกัน คิวพาพีทมาเพื่อตัวเองจะได้อ้อนแฟนนะ วันนี้มันวันของเขานะแล้วจู่ ๆ เด็กที่ไหนก็ไม่รู้เดินเข้ามาพอเห็นหน้าพีทก็ยิ้มแฉ่งเรียกแต่น้าฉุดหย่อ ๆ แล้วเกาะติดเป็นปลิงไม่ยอมปล่อย มันน่างับหัว!
“มึงจะไม่ฆ่าหั่นศพหลานกูใช่ไหมคิว”
คิวตวัดสายตาอาฆาตไปให้ไอ้คนที่นำพาก้างขวางคอของเขามา คริษฐ์อมยิ้มถามแต่เขาไม่ขำด้วยนะ เด็กหมีของพีทกำลังอารมณ์ไม่ดีมากจริง ๆ เพื่อน ๆ ที่อยู่รอบตัวไม่มีใครกล้าทักสักคนดูก็รู้แล้วว่าท่านเขากำลังอารมณ์ไม่ดีสาเหตุมาจากเด็กน้อยน่ารักที่ติดแฟนสุดหล่อของท่านเขาแจจนคนตัวโตไม่มีช่องว่างไปแทรก แล้วคริษฐ์ก็อาจหาญถามคำถามพิฆาตออกไป ทุกคนรีบถอยกรูกันไปที่ประตูเมื่อคิวย่างสามขุมเข้าไปหากัปตันทีมของตัวเอง
“มึงจะพามาทำไมวะแม่ง!”
“ใจเย็น ๆ สิวะ กับเด็กตัวเล็ก ๆ หลานกูแค่สามขวบเองนะมึงก็หวงรึไง”
“กับพีทต่อให้เป็นเด็กทารกกูก็หวง!”
"กูยอมใจมึงจริง ๆ ไอ้บ้าเอ๊ย"
คริษฐ์หัวเราะส่ายหัวเดินออกไปจากห้องหลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จทุกคนรีบวิ่งตามหลังคริษฐ์ออกไปปล่อยให้คิวฟาดงวงฟาดงาอยู่คนเดียว ทางด้านนอกเดือนคณะสุดหล่อเดินหัวเราะออกมาแล้วยิ่งหัวเราะมากขึ้นเมื่อเห็นหลานตัวน้อยของตัวเองวิ่งเล่นหัวเราะชอบใจอยู่รอบ ๆ ตัวของพี่พีท
"ฟรอสเตอร์ครับเดี๋ยวล้ม"
คนหล่อใจดีเอ่ยบอกหลานชายตัวน้อยด้วยความเป็นห่วง มันสุดวิสัยอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะว่าวันนี้ที่บ้านไม่มีใครว่างกันเลยสักคนหน้าที่เลี้ยงหลานตัวน้อยทั้งสองคนจึงเป็นของคริษฐ์และณินโดยแบ่งกันไปคนละคนแน่นอนว่าคริษฐ์ไม่ยอมให้ตัวป่วนทั้งสองคนอย่างภาณินและฟรอสเตอร์อยู่ด้วยกันอย่างแน่นอนเขาจึงรีบคว้าตัวเจ้าหลานตัวแสบออกมาก่อนที่จะวิ่งไปหาอาสุดที่รักของเขา
"น้าฉุดหย่อ ๆ มาเย่นกัน ๆ เล่นกับพี่ฟรอสนะ"
เด็กตัวน้อยเอ่ยบอกพร้อมทั้งวิ่งไปขอลูกบาสมาจากรุ่นน้องในชมรมของคริษฐ์แล้ววิ่งดุ๊ก ๆ กลับไปหาคนใจดีที่เอาแต่ยิ้มแล้วโยนลูกบาสเล่นกันอยู่สองคน คริษฐ์ได้แต่ยิ้มเท้าเอวส่ายหัวไม่เข้าใจว่าคิวมันจะมาหวงอะไรขนาดนั้น ถ้าฟรอสเตอร์อายุซักสิบห้าสิบหกแล้วมาก้อร่อก้อติดพี่พีทชายหนุ่มจะไม่สงสัยเลย แต่นี่หลานเขาสามขวบนะ สามขวบ!!! แยกแยะหน่อยสิเฮ้ย
"ตัวแสบแกล้งอะไรน้าพีทหรือเปล่าเนี่ย"
"พี่ฟรอสไม่ได้แกล้ง พี่ฟรอสรักน้าฉุดหย่อจะตาย"
คริษฐ์เดินเข้าไปยีหัวหลานชายด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนจะนั่งลงบนพื้นข้างพีท
"มีหมีกำลังตกมันอยู่หนึ่งตัวนะครับ"
พีทขำพรืดแล้วพยักหน้ามือขาวรับลูกบาสจากเด็กน้อยแล้วกระดอนส่งคืนให้ฟรอสเตอร์รับไปกระโดดชู้ตแต่ชู้ตเท่าไหร่ก็ไม่ถึงพอดีกับคิวที่เดินออกมาแล้วเห็นเจ้าเด็กก้าง?(ขวางคอ)กำลังกระโดดไม่เจียมตัวเองอยู่จึงเดินเข้าไปอุ้มเด็กชายตัวน้อยจนลอยสูง
"เหวอ ๆ"
"ชู้ตสิ"
คนตัวใหญ่บอกเด็กน้อยสั้น ๆ ฟรอสเตอร์พอหายตกใจก็ยิ้มกว้างโยนลูกบาสลงห่วงได้ก็หัวเราะชอบใจแถมยังกอดคอคิวแน่นแล้วหอมให้รางวัลอีกหนึ่งที ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นเด็กน้อยกับเด็กโข่งของพีทเล่นกันอยู่สองคนพวกรุ่นน้องได้แต่มองกันตาปริบ ๆ สงสัยว่าหมีตกมันเมื่อครู่ที่ทำท่าจะกินตับเด็กน้อยหายไปไหนแล้ว ตอนนี้เหมือนเห็นแค่คู่หูทอมกับเจอร์รี่เล่นไล่จับกันอยู่สองคน
"อะไรของมันตอนแรกทำอย่างกับจะกินตับพี่ฟรอส"
"แค่อาการของเด็กโข่งขี้หวงน่ะ"
พีทอมยิ้มบอกพลางมองสองคนต่างวัยที่ตอนนี้สนิทกันไปแล้วคริษฐ์พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะบิดขี้เกียจลุกขึ้นไปบอกหลานชายให้ออกมานั่งเล่นกับพีทก่อนเพราะได้เวลาซ้อมแล้วดูท่าว่าฟรอสเตอร์จะได้คนโปรดคนใหม่ กอดคอคิวไม่ยอมปล่อยจนคนตัวใหญ่ต้องอุ้มพาเดินออกมาหาพีทที่นั่งรออยู่ข้างสนาม
"อยู่กับพีทก่อนนะครับ"
"แล้วพี่ฉุดหย่อจะไปไหน"
"พี่ไปซ้อมบาสกับน้าคริษฐ์ไง"
"พี่ฟรอสอยากซ้อมด้วย"
เด็กน้อยพูดจาชัดถ้อยชัดคำ ยืนกรานอย่างแข็งขันคิวเกาหัวไม่รู้จะตอบอย่างไรคนตัวใหญ่เงยหน้าส่งสัญญานให้อีกคนช่วย พีทยิ้มหวานก่อนจะเอ่ยเรียกเด็กน้อย
"น้าพีทเหงาจังเลยครับพี่ฟรอสอยู่เป็นเพื่อนน้าพีทตรงนี้ก่อนได้ไหม ให้พี่คิวซ้อมบาสก่อนซ้อมเสร็จค่อยมาเล่นกันใหม่นะครับ"
เด็กน้อยเอียงคอทำท่าคิดหนักมองพีททีมองคิวที สุดท้ายก็เดินเข้าไปกอดซบพีท
"โอเก ๆ พี่ฟรอสอยู่เป็นเพื่อนน้าฉุดหย่อก่อนก็ได้ ไม่เหงาน้า ๆ โตไปเดี๋ยวพี่ฟรอสจะไปขอน้าฉุดหย่อแต่งงานนะคับ!"
สิ้นคำพูดเด็กน้อย อาการตกมันของมีตัวโตก็กำเริบขึ้นมาทันทีดีที่คริษฐ์รีบเดินมาลากคอเพื่อนตัวใหญ่ของตัวเองลงสนามได้ทันก่อนมันจะกินหัวหลานชายของเขา พีทหัวเราะขำแฟนเด็กของตัวเองแล้วก้มมองเด็กน้อยในอ้อมกอดด้วยความเอ็นดู ไม่รู้ว่าจะปวดหัวกับใครก่อนดี
"คิวครับ"
"..."
"คิวครับ"
"..."
ความเงียบคือสิ่งที่พีทได้รับ ขณะนี้ทั้งสองกำลังขับรถกลับคอนโดหลังจากที่คิวซ้อมเสร็จและยกโขยงกันไปกินข้าวเย็นกันในห้าง พีทอมยิ้มเหลือบมองคนตัวโตที่ทำท่าขับรถอย่างตั้งใจสีหน้าบึ้งตึงคล้ายเด็กเอาแต่ใจ
"
ที่รักครับ"
"ครับ"
ได้ผล พีทยิ้มหวานเอนตัวไปซบไหล่หนาทันทีเมื่อรถติดไฟแดง
"โกรธอะไรพีทครับ"
"เปล่าครับ"
"ถ้าอย่างนั้นเป็นอะไรครับบอกพีทได้ไหม"
คิวทำปากยื่นก้มมองคนตัวขาวที่เงยหน้ายิ้มเอาใจมองเขาอยู่เห็นแล้วก็อดหมั่นเขี้ยวไม่ได้ถึงจะงอนอยู่แต่ใครใช้ให้พีททำตัวน่ารักอย่างนี้กันล่ะ คิดได้ดังนั้นก็ก้มลงไปกัดปากล่างของอีกคนเบา ๆ แล้วผละออก
"ผมงอน"
"ไหนงอนอะไรครับบอกมาซิ"
"ก็ตอนกินข้าวพีทไม่สนใจผมเลยอ่ะ สนใจแต่ฟรอสเตอร์ ๆ ๆ"
"หืม?"
พีทหวนคิดไปถึงตอนที่อยู่ในร้านอาหาร เพราะว่าฟรอสเตอร์ร่ำร้องจะนั่งตรงกลางระหว่างเขาและคิวที่เป็นคนโปรดคนใหม่ของเจ้าตัวทุกคนเลยต้องจำยอมแม้ว่าคิวจะฟึดฟัดอย่างถึงที่สุดก็ต้องแพ้ลูกอ้อนของเด็กน้อยจอมแสบ ระหว่างกินข้าว...อ่า...พีทผิดไปจริง ๆ นั่นแหละเพราะมัวแต่กังวลเรื่องเด็กน้อยจนลืมดูแลคิวไปเลย
จุ๊บ
"ขอโทษนะครับ พีทมัวแต่กังวลฟรอสเตอร์กินข้าวเลยไม่ได้ดูแลคิวเลย"
คนตัวขาวขอโทษด้วยการยืดตัวไปจุ๊บแก้มแฟนหนุ่มเบา ๆ แล้วกลับมาทิ้งตัวซบใหล่แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะยังไม่หายงอนง่าย ๆ
"พีทไม่สนใจผม"
"ขอโทษครับ"
"
ต้องถูกลงโทษนะรู้ไหม"
พีทเด้งกลับมานั่งตัวตรงอย่างรวดเร็วพร้อมกับหรี่ตามองอีกคนที่อมยิ้มมองเขาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์อยู่ก่อนจะฟาดแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของคิวจนเกิดรอย
"ร้ายนักนะ!"
"หึหึหึ ก็พีทหาช่องให้ผมก่อน"
"คนเจ้าเล่ห์!"
"ไม่เถียงครับแต่ผมหึงจริง ๆ นะ"
พีทย่นจมูกแล้วยื่นมือมาบิดเอวอีกคนเบา ๆ คิวสะดุ้งร้องโอดโอย
"จะมาหึงอะไรกับเด็กสามขวบครับ"
"ใครมาใกล้พีทผมก็หึงหมดแหละกับสวัสดีผมยังหึงเลย"
พีทขำพรืดตีแขนอีกคนเบา ๆ คนบ้าอะไรกระทั่งกับหมาก็หึง คิวหัวเราะเบา ๆ
"จริง ๆ ก็หึงนิดหน่อยแหละครับ แต่
หวงมาก ๆ เลย"
พีทยิ้มหวาน ก็พอเข้าใจได้นะยอมถูกทำโทษสักหน่อยก็แล้วกัน ถือเป็นการคืนกำไรให้เด็กตัวโต
end
talk. หมีมันร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ร้ายกาจจริง ๆ หึหึหึ โอ๋ ๆ พี่พีทของเลาาาา พี่คินนางก็ร้ายนะไม่มาแต่ส่งลูกตัวป่วนมาแทน 55555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
