Just you and I ตอนพิเศษ : วันสงกรานต์แสนชุ่มฉ่ำ
เทศกาลแสนสนุกกลับมาอีกครั้ง แบบนี้จะให้ไอ้กลอยพลาดได้ยังไง ผมเลือกซื้อปืนฉีดน้ำ เสื้อลายดอกสีแดงแปร๊ดเข้ากับรองเท้าฟองน้ำสีเขียว ยังเหลือหมวกสีเหลืองอีกใบ แต่บังเอิญพี่โชให้ยืมมาก่อน ไม่อย่างนั้นละก็ ไอ้กลอยก็ไฟจราจรนี่แหละครับ
“งานด่วน” อยู่ๆ พี่โชก็หันมาบอกหลังจากวางสายโทรศัพท์ ผมที่กำลังลองเสื้อ ลองกางเกงถึงกับพุ่งหลาวไปหาที่โซฟา
“พี่ว่าอะไรนะ งานด่วนอะไรวันไหน” ไม่ได้นะเฮ้ย ผมเตรียมตัวอย่างดีแล้ว อุตส่าห์เอาตัวเข้าแลก เอ๊ย พูดชักแม่น้ำทั้งสิบสายเพื่ออ้อนวอนพี่โชให้ยอมไปเที่ยว
“พรุ่งนี้” เหมือนถูกฟ้าผ่าเปรี้ยงลงกลางหัว “เอาไว้ไปเล่นวันอื่นดีไหม”
“ไม่ดี” รีบส่ายหัว ส่ายหน้าจนคอแทบหลุด “ก็นัดพวกพี่จอมไว้แล้วจะเบี้ยวได้ไง” หน้างอยิ่งกว่าปลาทูอีกผมตอนนี้ พี่โชขมวดคิ้วทำหน้าเครียด “เลื่อนไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้จริงๆ ประชุมด่วนด้วย” เบ้หน้า (แกล้ง) จะร้องไห้ พี่โชรีบดึงผมให้ไปนั่งบนตักแล้วกอดแน่น “พี่ขอโทษ” ผมจ้องหน้าพี่โช ในสมองก็กำลังคิดหาทางจะไปเล่นน้ำตามแผนให้ได้ “อย่าคิดที่จะไปเที่ยวกับพวกไอ้จอมแค่คนเดียว พี่ไม่ยอมแน่ๆ” แม่ง รู้ความคิดด้วยว่ะ
“รู้ได้ไงว่ากลอยคิดอะไรอยู่”
“เพราะกลอยคือคนรักของพี่ไง”
“น่ารักจริงปีศาจคนนี้”
ยื่นหน้าไปจุ๊บปากคนทำตัวน่ารัก แต่เรื่องเล่นน้ำผมยังไม่ยอมแพ้แน่นอน นัดแล้วต้องได้ไป เตรียมตัวขนาดนี้ ไฟแดงเขียวเหลืองมาซะขนาดนี้จะพังไม่ได้
“เอางี้ไหม” อยู่ๆ พี่โชก็เรียกความสนใจ “กลอยก็ไปเล่นน้ำหน้าบริษัทของพี่แทน”
มองหน้าคนเสนอความคิดปริบๆ เออว่ะ บริษัทพี่โชอยู่ใจกลางเมือง คนต้องผ่านเยอะแน่นอน มันก็ต้องสนุกไม่ต่างจากไปเดินตามที่ท่องเที่ยว
“ไปๆ เอาถังน้ำใบใหญ่ๆ นะ” ผมว่าอย่างตื่นเต้น พี่โชยื่นหน้ามาจะหอมแก้ม แต่ผมพุ่งไปหยิบโทรศัพท์แทน เลยได้แต่ยิ้มแห้งๆ ให้ปีศาจ ไว้หอมช่วงอื่นแล้วกัน ตอนนี้เล่นน้ำสำคัญมากกว่า
ผมโทรศัพท์นัดแนะพี่จอมอีกรอบ แถมเปิดลำโพงให้พี่โชได้ยินคำชมของเพื่อนตัวเองด้วย พี่จอมด่าเร็วยิ่งกว่ารถไฟฟ้าความเร็วสูง เอาซะฟังคำด่าไม่ทัน เลยคิดว่ากำลังฟังเพลงแร็ปแทน
“มึงด่าให้กูฟังรู้เรื่องบ้างไอ้ห่าจอม” พี่โชตอบกลับหลังจากอีกฝั่งเงียบ คงกำลังเร่งหายใจอยู่แน่นอนเพราะได้ยินเสียงหอบหนักมาก
(ไอ้เหี้ย) ชัดเจนเต็มๆ สองหู
“รู้เรื่องยัง” ผมลองถามแหย่พี่โช เลยถูกเคาะหน้าผากอย่างแสบสัน
(สรุป มึงจะให้กูแบกถังน้ำไปบริษัทมึง ไอ้ห่า ห้องกูจะมีถังน้ำไหม) คราวนี้เป็นพี่ซันครับ คงให้พี่จอมไปพัก ดูจากจังหวะหายใจยังไม่คงที่กลัวจะช็อกตายไปซะก่อน
“มึงก็ไปซื้อสิวะ กูมีประชุม” ผมปล่อยให้เพื่อนเขาคุยกัน แต่ก็ไม่ได้ลุกไปไหนเพราะเกิดมาเป็นสายเผือกมัน เลยเกาะติดแอบฟังอยู่ข้างๆ
(มึงประชุมแล้วโยนภาระมาให้พวกกู โคตรดีไอ้โช) โดนประชดไปปีศาจไม่สะทกสะท้าน พี่โชยังหัวเราะเยาะเพื่อนตัวเองอีก (เดี๋ยวกูให้ไอ้แทมแบกมา บ้านมันน่าจะมีถังน้ำที่ไว้ใช้อาบน้ำลูกๆ มัน)
“ถังอาบน้ำหมานะพี่ซัน บ้าเหรอ” อดไม่ได้ที่จะตะโกนแทรก เกิดสาดปุ๊บหมัดกระเด็นใส่ โคตรสยอง ไอ้กลอยรับไม่ได้จริงๆ
(พี่พูดเล่น บ้านมันมีถังน้ำอยู่แล้วน่า ไม่ก็ไอ้เบหรือไอ้ติน) ความคิดของพี่ซันดีมาก การโยนภาระให้คนอื่นช่างเป็นการใช้สมองที่ฉลาดมากจริงๆ
“ตามนั้น มึงโทรบอกพวกมันด้วย กูต้องไปเตรียมเอกสาร”
(แม่ง ใช้กูตลอด)
โทรศัพท์วางสายไปแล้ว พี่โชยังคงจ้องหน้าผมอยู่
“หูตึงเหรอถึงฟังใกล้ขนาดนั้น” โดนไปหนึ่งดอก ถึงแม้จะเปิดลำโพงแต่มันตื่นเต้นไง
“ตึงทุกส่วนนั่นแหละ” แหย่เสร็จก็วิ่งหนีขาที่ยกเตรียมถีบ ช่วงนี้ปีศาจชอบใช้กำลังที่มีพลังทำลายล้างสูงมาก วันก่อนเตะก้นผมโดยไม่ออมแรง ผลเป็นไงล่ะ จูบกับประตูไปสิ เกือบได้ไปเสริมจมูกใหม่ที่เกาหลีแล้วไหมล่ะ น่าโมโห
พี่โชลุกไปเตรียมเอกสารอย่างที่บอกในห้องทำงาน ส่วนผมก็ย้อนกลับไปลองเสื้อลายดอกที่ซื้อมาเป็นคู่ ตัวหนึ่งของผม อีกตัวของพี่โช ตอนแรกจะซื้อสีน้ำเงิน แต่มันไม่สะดุดตา เดี๋ยวสาวๆ จะไม่เห็นความหล่อที่โดดเด่น ผมเลยเลือกสีแดงมาแทน โดนปีศาจกระแอมหลายรอบตอนหยิบ แต่สนไหม...ไม่เลย
ลองเสื้อเสร็จก็เอาไปซักตาก รอพรุ่งนี้ถึงจะได้ใส่ไปอวดความหล่อระดับพันล้าน (กีบ) พอนึกถึงความสนุกก็แทบนอนไม่หลับ มันต้องสุดเหวี่ยงแน่นอนให้ตาย
เช้าที่ไม่ควรจะต้องตื่นเช้าขนาดนี้ ผมนั่งตาปรืออยู่ที่โซฟารอพี่โชเข้าไปหยิบกระเป๋าเอกสาร ที่จริงควรปล่อยให้ผมนอนแล้วเรียกพี่จอมมารับน่าจะดีกว่า แต่พี่ท่านไม่ยอม จะเอาผมไปด้วยให้ได้ ทำไงได้ล่ะ กระผมก็ต้องทำตาม แม้หัวจะฟูเป็นรังนก เสื้อผ้าหน้าผมก็ไม่ได้จัดให้เต็มแบบที่วาดฝันไว้เมื่อคืน
ไอ้กลอยเซ็งครับพี่ครับ
ปืนฉีดน้ำกระบอกใหญ่ถูกกอดไว้แน่นยามนอนเคลิ้มในรถ ความเย็นของแอร์และความหอมของน้ำหอมทำให้จมดิ่งไปกับการนอน มารู้ตัวอีกทีก็ตอนพี่โชปลุก
“ขึ้นไปนอนในห้องพี่ก่อน” พี่โชว่า ผมก็พยักหน้าเดินสะลึมสะลือตามเข้าไปในตึก ก่อนพี่โชจะแยกไปห้องประชุม ส่วนผมแยกมาที่ห้องทำงาน เจอพ่อของพี่โชด้วย จำไม่ได้เหมือนกันว่ายกมือไหว้ท่าไหนเพราะได้ยินแต่เสียงหัวเราะ (ตาปิดเพราะง่วง) ผมเดินซุยๆ เข้าห้องแล้วทิ้งตัวนอนบนโซฟา ขอให้ได้นอน ตื่นมาค่อยว่ากันอีกที
หนัก...ความรู้สึกเหมือนถูกก้อนหินหนักๆ ทับที่ท้อง หรือผมจะถูกผีอำ ฉิบหายแล้ว พอจะลืมตาก็ลืมไม่ขึ้น นั่นไง ผีบริษัทหลอกเข้าซะแล้ว
“จะสวดมนต์ทำไมเนี่ย” เสียงพูดติดขำผ่านทะลุโสตประสาท ผีพูดกับผมด้วย
“สวดให้มึงไง” ผีไม่ได้มาตัวเดียวด้วย เพราะมันกำลังเยาะเย้ยพวกเดียวกันอยู่
“ตื่นเว้ย” เสียงระดับล้านเดซิเบลตะโกนทำให้ผมสะดุ้งเฮือกลืมตาตื่น และตกใจยิ่งกว่าเห็นผี “ดูทำหน้า”
“พวกพี่ไม่ใช่ผีเหรอ” แหกปากแล้วลูบหน้าลูบตา โคตรกลัวเลยเมื่อกี้ ความคิดของผมโคตรไปไกลจนไม่คิดจะย้อนกลับได้ ใจเต้นแรงไปหมดเพราะกลัว
“ผีห่าอะไรจะหล่อขนาดนี้วะแม่ง” พี่ตินจกขนมในซองกินไป ปากก็พูดไป “ไอ้เชี่ยแทมจะเอาถังมากี่ใบวะ”
“กูรีเควสไปละห้าถัง” พี่ซันว่า พลางยิ้มเมื่อได้คำชมจากเพื่อนตัวอวบ
“ทำได้ดี ว่าแต่มึงเถอะ ใส่เสื้อไม่ดูหนังหน้าเลยนะ” พี่ตินจ้องผมแล้วพูด “ลายดอกสีแดง เสร่อ”
“โห มึงไม่เสร่อเลยนะ เสื้อลายดอกสีเหลือง กางเกงสีเขียว แว่นสีแดงเนี่ย” ได้พี่จอมช่วยชีวิตไว้ เพราะลำพังผมคงสู้ไม่ได้แน่
“เออ พ่อคนแต่งตัวดี ไอ้ห่าจอม” เมื่อเถียงไม่ได้ก็ต้องยอมรับ
“พี่จอม” ผมพูดขึ้น คนที่ช่วยผมก้มหน้าลงมามอง
“ถ้าจะขอบใจกูละก็ไม่ต้อง เพราะกูชอบช่วยเหลือสัตว์อยู่แล้ว” โคตรซึ้งเหี้ยๆ
“ไม่ได้ชม แต่จะด่า พี่ลุกออกจากตัวผมสิวะ หายใจไม่ออกแล้วเนี่ย” ที่รู้สึกหนักๆ ที่ท้องก็เพราะพี่จอมนั่งทับนั่นแหละครับ แม่ง ตัวไม่ใช่น้อยๆ
“ก็มึงเล่นยึดโซฟาหมด กูไม่มีที่นั่ง” ก็เลยนั่งบนตัวผมเลยสินะครับ สบายซะจริง “ไอ้โชจะออกมากี่โมง”
“ไม่รู้” พูดหลังจากขยับลุกขึ้นมานั่ง “พวกพี่มานานหรือยัง”
“เออ กินข้าวจนอิ่มแล้วเนี่ย” พี่จอมชี้ไปที่กล่องโฟมที่วางระเกะระกะอยู่บนโต๊ะ “ของมึงไม่มีนะ เพราะไม่ได้สั่ง”
“ขอบคุณ” ประชดไป แต่โดนหัวเราะกลับมาซะงั้น
“อย่าไปเชื่อมัน พี่ซื้อมาให้กลอยด้วย บนโต๊ะโช” แลบลิ้นปลิ้นตาใส่พี่จอมแล้วรีบวิ่งไปกินข้างกล่อง พี่ซันโคตรใจดี ยกให้เป็นพี่ชายสุดหล่อใจดีอันดับหนึ่งในใจไอ้กลอยประเกรียนคนนี้เลย
วันนี้ทุกคนใส่เสื้อลายดอกตามที่นัดแนะไว้ครับ ผมกับพี่โชเป็นดอกสีแดง สีตินก็ดอกสีเหลืองอ๋อย ส่วนพี่ซันกับพี่จอมมาเป็นคู่กับลายดอกไม้สีน้ำเงิน ไม่รู้คนที่เหลือจะซื้อสีอะไรกันบ้าง ว่าแต่ อย่ามาโทษว่าผมเป็นคนเลือกให้ซื้อนะครับ ไม่ใช่ผมเลย คนบังคับคือพี่จอมนู้น และทุกคนก็ดูจะเต็มใจเชื่อ
หลังจากผมกินข้าวเสร็จ พวกที่เหลือก็โทรมาหาและบอกรออยู่ด้านล่าง ทุกคนเลยเฮละโลลงไป ขยะบนห้องก็เป็นผมนี่ละที่เก็บ นี่ขนาดไม่ใช่ห้องนะ ไอ้กลอยยังต้องเป็นคนทำความสะอาด ช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย
พอทุกอย่างสะอาดเรียบร้อยก็รีบลงไปด้านล่าง เจอพี่เบกับไอ้ทูที่สวมเสื้อเหมือนไม่ได้นัดกัน พี่เบสีเขียว ไอ้ทูสีเหลือง ได้ยินพี่เบแขวะว่านอกใจไม่อยู่กับพี่ติน โคตรตลก ส่วนพี่แทมสีม่วงมาเชียว ทุกคนกำลังช่วยกันยกถังน้ำพลาสติกลงจากหลังกระบะ
“ไอ้กลอยอย่าอู้ ไปเอาสายยางมา” ถูกใช้ให้แบกสายยางสีน้ำเงินลงจากหลังกระบะ ไม่พอแค่นั้น ยังถูกใช้ให้ไปต่อกับก๊อกน้ำข้างตึกอีก ระยะทางอย่างไกล วิ่งไปวิ่งมา ผอมพอดี
น้ำพร้อมแล้ว ถังน้ำก็เต็มแล้ว เหลือแค่ผู้ร่วมสนุกที่ยังประชุมไม่เสร็จ
“เล่นก่อนเลยไหมวะ” พี่ตินโยกหัวตามจังหวะเพลงของอีกฝั่งถนน ซึ่งเล่นสาดน้ำโครมๆ แล้ว ที่สำคัญ มีฟลอเต้นด้วย สาวๆ งี้แต่งสั้นซะผมกลัวการลวนลามแทน
“ไม่ดีมั้งพี่ เดี๋ยวพี่โช...” พูดไม่ทันจบ พี่แทมก็สาดผมจนหน้าชา แล้วไหนจะน้ำเข้าปากอีก “พี่แทม แม่ง” ทำปากยื่นไม่พอใจ คนทำไม่สนใจเอาแต่หัวเราะ
“กูขอเอาคืนหน่อยเถอะ มึงทำให้กูเดือดร้อนหลายรอบ หูกูจะตึงอยู่แล้วถูกไอ้เหี้ยโชด่า” พูดไปหัวเราะไป...ได้ “เชี่ย” เสียงโหยหวนดังจนอีกฝั่งหันมามอง เพราะผมคว้าถังน้ำของพี่ตินสาดเข้าใส่พี่แทมจนตัวปลิว เอาซี่ ใครจะแน่กว่ากัน “ไอ้เชี่ยกลอย มึงโดนกู...”
“ว๊าก” วิ่งหนีสิครับรออะไร พี่แทมแม่งวิ่งโคตรไว ผมเกือบสะดุดอยู่หลายรอบ แขนยาวๆ นั่นแทบจะคว้าคอเสื้อผมได้อยู่หลายครั้ง ดีที่มีสเต็ปการหลบหลีกขั้นเทพเลยรอดได้ จนพี่ซันทนไม่ไหวเลยเข้ามาห้าม
เมื่อเปียกแล้วพวกเราเลยพากันเล่นน้ำโดยไม่รอคนที่ยังประชุม ตอนนี้บรรดารถที่พาคนไปเล่นน้ำ ไม่ว่าจะกระบะหรือมอเตอร์ไซค์ก็ไม่รอดกองทัพของพวกผม โดยเฉพาะกลุ่มที่เพิ่งเดินผ่านไปไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา
กลุ่มคนต่างชาติกลุ่มใหญ่ซึ่งมีแต่สาวสวยหุ่นดีแต่งตัวน้อยชิ้นเดินผ่าน พวกเธอถือปืนฉีดน้ำฉีดใส่กลุ่มของผม คงมาท่องเที่ยวเทศกาลนี้นั่นแหละ แล้วกองทัพของพวกผมจะพลาดได้ยังไง โดยเฉพาะพวกรุ่นพี่ที่ไปสปีคอิงลิช ผมเพิ่งรู้ว่าทุกคนทักษะพูดขั้นเทพ เห็นพี่แทมไม่เต็มบาทแบบนั้นแต่สำเนียงนึกว่าเป็นลูกครึ่ง ผมนี้แทบปรบมือให้เลยครับ
ถึงแม้หลายคน (รวมทั้งผม) จะชอบใจที่ได้เล่นน้ำกับสาวสวย แต่มีอยู่คู่หนึ่งที่กำลังเกิดพายุสงครามความเย็นของน้ำ
“หุบปากมึงไป กูไม่อยากฟัง” เสียงพี่จอมโคตรเหวี่ยง แถมยังเดินหน้างอไปอยู่หลังพี่ติน คนทำให้งอนก็เดินตาม บ้างก็เอาปืนฉีดน้ำคอยฉีดแล้วยิ้มให้ ส่วนสาเหตุคงเพราะก่อนกลุ่มสาวต่างชาติจะไป ทุกคนพากันหอมแก้มพี่ซันครับ แล้วหอมแก้มคนเดียวด้วยนะ เอาซะทุกคนอิจฉา ยกเว้น...คนที่คนรู้ว่าใคร
“จอม กูไม่ได้บอกให้เขาทำเลย มึงก็เห็น อย่าโกรธสิวะ” พี่ซันเดินหน้าง้อด้วยการเอาปืนฉีดน้ำฉีดตามตัว ง้อตลกดี
“กูบอกให้หุบปาก ไอ้ติน มึงเดินไปที่ถังน้ำดิ๊ ปืนกูน้ำหมด” คนออกคำสั่งตบแขนเพื่อนตัวเอง แต่พี่ตินชักสีหน้ามองเพื่อนรักทั้งสอง
“พวกมึงจะงอน จะง้ออะไรกูไม่เคยว่า จะรักกันปานแหกตูดดมกูก็ไม่สน แต่ขออย่าเอากูไปยุ่ง กูอิจฉา” ไปแล้วครับ พี่ตินเดินไปตักน้ำราดตัวเอง พี่คนนี้ก็ตลก
นี่เพื่อนพี่โชมีเต็มกันบ้างไหมเนี่ย
“ไอ้กลอย พรุ่งนี้มึงไปเล่นที่ไหนวะ” ไอ้ทูถาม มือมันก็สูบกระบอกปืนฉีดน้ำ
“ไม่ไปว่ะ กูจะกลับบ้านไปหาแม่” นัดกับพี่โชแล้วด้วยว่าจะไปบ้านพี่เขา “แล้วมึงล่ะ”
“อาจจะสีลม ถามพี่เบก่อน” โคตรอิจฉาไอ้ทู พี่เบไม่เคยขัดเรื่องเที่ยว ตามใจทุกอย่าง ลองเป็นพี่โชสิ ไม่ ไม่ ไม่ อย่างเดียว
“แล้วไอ้ม่านกับไอ้อัธละวะ แม่งนัดแล้วไม่เคยว่าง ติดเด็กกันหมด” ขอบ่นหน่อยครับ ไอ้ม่านตั้งแต่คบเด็กก็หายเข้ากลีบเมฆ ส่วนไอ้อัธอยู่ๆ ก็เกิดอาการเก็บตัว บ้ามาก
“มึงก็รู้เหตุผลแล้วจะถามกูทำไม ไอ้ควาย” โดนด่าไม่พอ ยังโดนน้ำฉีดใส่ปากอีก ไอ้เพื่อนชั่ว
ในระหว่างที่พวกผมเล่นน้ำสาดผู้คน ประตูบริษัทเปิดออกพร้อมกับมีคนเดินมา พี่โชเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อลายดอกสีแดงทับเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีดำ ชุดนี้ผมเตรียมให้เลยนะครับ หล่อวัวตายหมาออกลูกเลยทีเดียว
“แหม เพื่อนโช ดอกแดงเชียว” พี่จอมทักเพื่อนตัวเองที่เดินยิ้มเข้ามาหาก่อนจะหน้าหุบหลังจากได้ยิน
ดอกแดงนั่นคือคำชมใช่ไหม
“พวกมึงเล่นไม่รอกูเลยนะ” พี่โชบ่น มือดึงแขนผมไปอยู่ข้างๆ “ใครบอกให้ใส่เสื้อข้างในสีขาววะ” นั่นแหละครับสาเหตุที่ดึงไปยืน ที่จริงขามาผมกลัดกระดุมเลยไม่เห็นเสื้อที่อยู่ด้านในว่าสีอะไร
“เอาน่า ไม่มีใครเห็นหรอก เสื้อดอกนี่บังเห็นแค่พุงเนี่ย” นี่คือเรื่องจริงที่ไร้คำโต้แย้ง พี่โชชักสีหน้านิดๆ เพราะทำอะไรไม่ได้ และผมเพิ่งสังเกตเห็นบรรดาพนักงานเดินตามออกมาด้วย “นี่พี่ให้พี่เขามาเล่นด้วยเหรอ” ผมถาม พี่โชก็พยักหน้า
“ครับ” รอยยิ้มแสนดีแบบนี้ชักอย่างให้รางวัลซะจริง ผมเลยฉีดน้ำใส่หน้าไปเป็นการตอบแทนความใจดี “อ๋อ นี่กล้าทำแบบนี้กับพี่เหรอ”
“รางวัลต่างหาก ใจดีนะเนี่ยเราเนี่ย” ตบอกพี่โชเบาๆ
“พวกมึงไปสวีทไกลๆ ตีนกู” ถูกพี่จอมขัดซะได้ แหม ตัวเองก็หวานไม่น้อยหน้ากันหรอก
จากกลุ่มไม่กี่คน ตอนนี้มีเกินสิบ บรรดาพนักงาน แม่บ้าน รวมทั้งรปภ ต่างพากันออกมาเล่นอย่างสนุกสนาน พี่โชเห็นว่าเงียบเกินไปเลยให้ลุง รปภ ไปขนเครื่องเสียงออกมาเปิด ตอนนี้เสียงเพลงสองฝั่งเลยฟาดฟันกันอยู่ กระหึ่มจนยืนเฉยๆ ไม่ได้ ต้องโยกไปมาให้เข้าจังหวะ
“น่าจะมีไมค์ กูอยากร้องเพลง” พี่แทมพูดลอยๆ ขึ้นมา พวกเราแกลงทำเป็นไม่ได้ยิน เกิดให้ร้องละก็ คนได้วิ่งหนีกันหมด
ความคึกคักเริ่มมากขึ้นเมื่อคนอีกฝั่งของถนนวิ่งข้ามมาหา และยังเป็นสาวนุ่งสั้นจนด้านบนล่างเกือบปลิ้นออกมาเขย่าต่อมหื่น บรรดาหนุ่มๆ ต่างส่งเสียงซี๊ดซ๊าดรวมทั้งผม ก็แหม ขาวขนาดนั้น หากไม่ถูกสกัดจากปีศาจละก็ ผมคงไปยืนรุมสาดน้ำพวกเธอแล้ว
“คนนั้นน่ารัก” สะกิดให้พี่โชดู คือผมยืนอยู่ห่างจากกลุ่มนั้นประมาณสิบกว่าก้าวได้ โดนปีศาจดึงมาโคตรไกล
“คนยืนข้างพี่น่ารักกว่า” นั่น ถูกหยอดเข้าไป ไอ้กลอยเขินเลย “อย่ามองมาก เดี๋ยวพากลับ”
“ขู่ตลอดนะคนเราเนี่ย” บ่นเสร็จก็เดินไปรดน้ำที่บ่าคุณยายที่เดินผ่านพร้อมอวยพรให้สุขภาพแข็งแรง คุณยายหัวเราะแล้วอวยพรผมกลับ “เดินดีๆ นะครับยาย” โบกมือลาคุณยาย
“น่ารักจริงนะคนนี้” พี่โชเดินมาประกบแล้วยื่นหน้ามากระซิบ ผมยักคิ้วให้แล้วตักน้ำสาดต่อ
เสียงเพลงกระหึ่มกับคนอีกฝั่งที่มาเพิ่ม นี่กองทัพเราเริ่มจะปะปนมั่วไปหมดแล้ว ที่สำคัญ เริ่มมีการแบทเทิลเรื่องการเต้นด้วย
“แม่ง มาข่มว่ะ” พี่ตินเลยมาที่ผมยืนอยู่
“ข่มขืนเหรอ” ย้อนแบบกวนไป เลยเจอสายตาดุร้ายตวัดมอง “ล้อเล่นเฉยๆ”
“เอาเด็กมึงไปเก็บในโอ่ง” โหย โหดร้ายว่ะ พี่โชก็เอาแต่หัวเราะ
“ไอ้เหี้ย” เสียงแจกสัตว์เลื้อยคลานลากยาวจนมาถึงพวกผม พี่แทมหน้าบูดมาพร้อมกับดึงแขนของผม
“อะไรของมึง” ดีมีพี่โชรีบดึงกลับ ไม่งั้นผมคงตัวปลิวตามแรงดึงนั่น
“ต้องไอ้กลอยเท่านั้นถึงเอาอยู่” พี่แทมพูดรัวๆ แล้วดึงแขนผมโดยที่พี่โชก็ยังไม่ยอมปล่อย กะจะฉีกร่างผมหรือไงวะเนี่ย “อะไรของมึงวะไอ้โช นี่งานแห่งศักดิ์ศรี มึงเข้าใจป่ะ” พี่แทมว่า ถ้าผมหยอดมุก สักขาวดำไป จะโดนกระทืบเพราะมุกแป้กไหม
“ไม่เข้าใจ” เสียงปีศาจนิ่งได้อีก
“ไอ้โช ขอไหว้ละ กูยอมไม่ได้...ไอ้จอมเว้ย มาจัดการที” นั่นไง พอทำไม่ได้ก็เรียกพรรคพวก พี่จอมเดินแหวกกลุ่มคนมาหา สีหน้าโหดเหี้ยมไม่สนปีศาจ มือขาวๆ มาดึงแขนพี่โชออกแล้วแทบจะแบกผมขึ้นบ่า พอพี่โชจะคว้าก็ถูกพี่แทมขวาง
เอาเข้าไป หัวเดียวหรือจะสู้สองหัว งานนี้ปีศาจแพ้ครับ
ผมถูกพี่จอมพามาในวงล้อม บอกได้สองคำคือ อื้อฮือ คนเยอะเหี้ย พอได้มายืนอยู่ตรงนี้ สายตาทุกคนต่างก็พุ่งมาที่เป้า เอ้ย พุ่งมาที่ผม นี่ให้ผมมาทำไมเนี่ย
“สู้ๆ เว้ย ไอ้เกรียน” พี่จอมให้กำลังใจก่อนเดินไปอยู่ข้างพี่ซัน
เดี๋ยวๆ แล้วให้ผมมายืนตรงกลางทำไม แล้วผู้หญิงตรงหน้านี่คือใคร แต่แบบขอเถอะ ชุดที่เขาใส่ทำให้ผมใจสั่น คิดดีๆ ไม่ได้เลยให้ตาย เสื้อกล้ามสีขาวเวลาเปียกน้ำ มันก็เห็นทะลุเนื้อหนังจนเห็นเสื้อชั้นในสีดำ สำหรับผมที่เป็นผู้ชายก็ไม่ปฏิเสธที่ชอบดู แต่สำหรับผู้หญิง ผมว่ามันอันตรายไม่ปลอดภัยสำหรับเทศกาลแบบนี้ มันดูไม่ดีว่ะ
“ไหวรึเปล่าไอ้อ้วนเตี้ย” คำทักทำให้ความคิดเป็นห่วงหายจากสมอง คนดงคนดีไม่ต้องมีละไอ้กลอย ด่าเตี้ยพออภัย แต่อ้วนนี่รับไม่ได้ ผมไม่ได้อ้วน แค่อวบเท่านั้นโปรดเข้าใจ
“เพลงมา” ผมตะโกนปุ๊บ เพลงจากเครื่องเสียงก็ดังปั๊บ สาวเข้าก็ออกลวดลายเซ็กซี่เรียกเสียงซี๊ดซ๊าด นั่นน่ะเหรอเด็ด เดี๋ยวไอ้กลอยประเกรียนคนนี้จะโชว์ความเทพในการแดนซ์ให้ดู
เริ่มจากมูนวอร์คไปรอบๆ วงเพื่อเรียกเสียงฮือฮา เสร็จแล้วก็บอดี้เวฟ คือทำแขนเป็นคลื่น ต่อด้วยป๊อบปิ้ง กระตุกเต้นเหมือนถูกไฟดูดไปหน่อยแต่ก็เหมือนในยูทูปสุดๆ แล้ว นี่ดูแค่ครั้งเดียวนะ ถ้าดูสักอาทิตย์ ไอ้กลอยจะไปประกวดเต้นแน่นอน
ท่าเต้นสามท่าถูกเต้นวนไปรอบวง สาวเซ็กซี่ที่เต้นเริ่มหยุดแล้วจ้องผมอย่างเดียว เป็นไงล่ะ เจอขั้นเทพเข้าไปถึงกับอึ้ง
“กลับดีกว่า” อ่าว ผมถึงกับเต้นค้างเมื่อกลุ่มอีกฝั่งพากันยกโขยงกลับ เดี๋ยวสิวะ ยังไม่ได้ตัดสินเลยว่าใครชนะ เฮ้ย
ตอนนี้ไร้เสียงพูดคุย มีแต่เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มจนผมต้องเต้นอีกรอบ
“เจ๋งมากไอ้เกรียน” พี่จอมดูจะได้สติไวสุดรีบเดินมาตบบ่าผม “กูคิดถูกแล้วที่เลือกมึง”
“พี่ไว้ใจถูกคนแล้ว” ยืดอกเต็มที่เมื่อได้คำชม
“แต่เป็นกู กูก็ยอมว่ะ เต้นเพลงจี่หอยซะกลายเป็นเพลงของจัสตินบีเบอร์ ไอ้ห่า คิดได้ไงวะ” พี่แทมปรบมือรัวๆ เลยครับ ท่าจะชื่นชมผมมากจริงๆ นี่ก็ยิ่งทำให้ยืด
“เก่งไง คำเดียวเลย” ยิ้มกว้างให้กับคนที่ไว้วางใจใช้บริการกลอยประเกรียน
“กูประชดไอ้เชี่ย” แล้วพวกเขาก็พากันหัวเราะ อกยืดแฟบเลยทีเดียว
ศึกแห่งศักดิ์ศรีจบลงด้วยชัยชนะของผม ต่อจากนั้นก็กลับมาสาดน้ำกันอย่างเมามันส์จนท้องแต่ละคนเริ่มร้อง พอดีรถลูกชิ้นทอดผ่าน ผมก็วิ่งหนึ่งคูณร้อยไปเรียก รถลูกชิ้นอาจตกใจแต่ก็ยอมเลี้ยวเข้ามาจอดที่ลานหน้าบริษัท จากนั้นก็ต่างคนต่างสั่ง ลูกชิ้นเต็มกระทะหมดเร็วอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน (ลุงแกว่ามาแบบนั้น)
“ลุงครับ ผมสั่งตั้งเยอะ แถมให้หน่อยสิ นะครับ” ตอนนี้ลุงแกเพิ่มลูกชิ้นลงไปทอดใหม่อีกรอบ แล้วการที่ผมอ้อนแบบนี้ก็เพื่อปากท้องของพี่น้องเพื่อนๆ ทุกคน ลุงคนขายแกหัวเราะออกมาเมื่อเจอรอยยิ้มและการกระพริบตาปริบๆ เพื่ออ้อน (กระซิบ เกือบถูกพี่โชอุ้มหลายรอบมาก มาหาว่าผมอ่อย)
“ก็ได้ๆ เห็นว่าน่ารักนะ ลุงจะแถมให้เยอะๆ” ลุงแกพูดเสร็จก็คีบลูกชิ้นใส่ถุงเพิ่มให้อีก ผมยกมือไหว้พร้อมเอียงหน้าสี่สิบห้าองศาเพื่อโปรยยิ้ม
“เพราะแบบนี้ไง ไอ้โชถึงหลงจนถึงขั้นโทรมาด่ากู” เสียงพี่แทมลอยมาให้ได้ยิน แต่ผมยังไม่สนใจ พี่เขาคงพูดกับเพื่อนนั่นแหละ
“ทำไมวะ” นี่เสียงพี่เบครับ
“แค่ฝันร้ายมีกูอยู่ในนั้นก็โทรมาด่า แล้วแค่จะมาบ้านกูแต่กูไม่อยู่บ้านก็โทรมาจิก กูถ่ายรูปกับข้าวลงไอจีก็โทรมาตวาดหาว่ากูทำให้เด็กมันงอแง ไอ้เหี้ย กูทำอะไรก็ผิด นี่กูเป็นชู้มันหรือเปล่ายังงงๆ” มีความระบายครับ ผมยิ้มแหยๆ พลางยกมือไหว้ขอโทษ ก็แหม ผมไม่ได้บังคับให้พี่โชทำสักหน่อย
“ให้กูเป็นชู้กับมึง กูไปบวชดีกว่า” พี่โชพูดหลังจากผมป้อนลูกชิ้น (ที่เป่าจนเย็นแล้ว)
“กูหมายถึงไอ้กลอยเว้ย กับมึงกูก็ไม่เอา” เหมือนพูดสะกิดต่อมปีศาจ พี่โชรีบวิ่งไล่เตะพี่แทมไปรอบลาน พวกผมก็พากันหัวเราะ
แต่พี่แทมเนี่ยนะจะเป็นชู้กับผม...แค่คิดก็ปวดหูแล้ว (หมายถึงต้องทนฟังเพลงน่ะนะ)
วันนี้เป็นวันที่โคตรมีความสุข ได้อยู่กับคนรัก เพื่อน พี่ และบรรดาป้าๆ ลุงๆ ที่น่ารัก พี่โชไม่ถือตัวเลยเท่าที่ผมสังเกต แต่นอกเวลางานนะ ถ้าเป็นในเวลาทำงานคำว่าโหดยังน้อยไป...กว่าพวกเราจะเลิกเล่นน้ำก็เริ่มค่ำ ทุกคนเก็บของกลับ เหลือแค่ผม พี่โช แล้วก็พนักงาน
“ขอบคุณนะคะที่ให้พวกป้ามาเล่นด้วย ไม่ได้เล่นสงกรานต์มานานมากเพราะมัวแต่ทำงาน” ป้าแม่บ้านยกมือไหว้พี่โช และคนถูกไหว้รีบไหว้กลับ
“ไม่เป็นไรครับ ปีใหม่ทั้งที กลับบ้านกันดีๆ นะครับ” พี่โชพูดพร้อมรอยยิ้มหล่อประจำตัว แฟนผมโคตรดี เลือกไม่ผิดจริงๆ แม้ตอนแรกจะดูหยิ่ง ดูนิ่ง แต่จริงๆ โคตรใจดี “นี่ก็หน้างออีก เดี๋ยวแวะซื้อใหม่ที่ร้านสะดวกซื้อก็ได้”
“มันเหมือนกันที่ไหนเล่า” งอแงครับ พี่โชเอาลูกชิ้นทอดแบ่งให้พนักงานหมดเลย ไม่ได้โกรธที่ให้หรอกนะครับ แต่น่าจะแบ่งไว้บ้าง
“บ่นอยากกินซาลาเปาไม่ใช่เหรอ แล้วเมื่อกี้ก็กินเยอะแล้วด้วย” นี่คือคำพูดง้อเหรอเนี่ย
“เออก็ได้” ผมไม่ได้เห็นแก่กินนะครับ แต่ซาลาเปามันอร่อยก็เท่านั้น
ค่ำคืนที่อิ่มหนำกับซาลาเปาห้าลูกและขนมจีบอีกหลายไม้ ทำให้วันนี้ผมนอนหลับสนิทจนไม่อยากตื่น แต่ก็ต้องตื่นเพราะปีศาจทั้งฉุดทั้งลาก นี่มันเพิ่งตีสี่เองนะ เหมือนเพิ่งนอนไปเมื่อกี้นี้เอง
“ไปอาบน้ำ เดี๋ยวไม่ทันแม่ใส่บาตรนะ...กลอย อย่าดื้อ” คนฉุดคงอาบน้ำแล้วเพราะกลิ่นแป้งกับน้ำหอมลอยเข้าจมูกตลอดเวลา
“รู้แล้วๆ”
“ลืมตาด้วย อย่าพูดเฉยๆ”
สุดท้ายก็ต้องไปอาบน้ำทั้งที่ตายังปิด แอบเดินชนประตูด้วย แม่งโคตรเจ็บ ทีนี้ตาสว่างเลยทีเดียว
พี่โชขับรถพาผมไปหาแม่ที่ร้าน ก่อนพากันเดินข้ามฝั่งไปรอพระเพื่อตักบาตรวันมหาสงกรานต์ พอตักบาตรเสร็จพี่โชก็แยกไปเอาของที่รถ ผมกับพี่โชเลือกซื้อกระเช้าสำหรับไหว้ขอพรแม่ ส่วนพี่กิ่งเตรียมน้ำไว้รดน้ำขอพร ความรักของครอบครัวเป็นอะไรที่ดีที่สุด ผมกอดแม่เมื่อได้คำอวยพรที่แสนศักดิ์สิทธิ์
เมื่อได้พรจากแม่ของผมแล้ว พี่โชก็พาผมกลับบ้านเพื่อไปขอพรพ่อแม่ตัวเองบ้าง ซึ่งคำอวยพรไม่ได้มีแค่คำพูด เพราะยังมีซองหนาๆ ให้อีกคนละซอง ไอ้กลอยแทบกราบเท้าเลยครับ
“อย่ากินเยอะล่ะเรา พุงยื่นแล้ว” แม่พี่โชหยิกพุงผมแล้วล้อ
“แม่อ่า ด่าอ้วนยังไม่เจ็บเท่าพุงยื่น” ทำปากยื่นจนคนอื่นพากันหัวเราะ
“อ่าว งั้นหรือ” ผมโผเข้ากอดแม่พี่โชแน่น พูดขอบคุณเป็นล้านรอบก็ไม่พอสำหรับความรักที่ให้ผม “วันนี้ไปเที่ยวไหนล่ะเรา”
“พี่โชไม่ให้ไป เพื่อนกลอยไปสีลม กลอยอยากไปมากเลย” รีบฟ้องครับ มีเสียงคนไม่ให้ไปกระแอมเบาๆ
“ดีแล้ว เล่นน้ำมากๆ เดี๋ยวก็เป็นหวัด หรือถ้าอยากเล่น ก็เล่นกับน้องบีมที่บ้านนี้ก็ได้ นู้น เตรียมสระน้ำไว้แล้ว” แม่พี่โชชี้ไปอีกฝั่งของบ้าน ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ ตั้งแต่เจอหลานพี่โชกัดจมเขี้ยววันนั้นยังจำฝังใจไม่หาย สะดุ้งทุกครั้งที่น้องเข้าใกล้
“ผมว่าจะพาไปกินข้าวก่อนแล้วค่อยตามพวกไอ้เบไปที่สีลมน่ะครับ” พี่โชว่า คงเห็นผมมองหลานตัวเองที่ยิ้มแป้นมานั่งข้าง เดี๋ยวนะ ไปสีลมเหรอ “ตาวาวเชียวนะ” เสียงกระซิบไม่ทำให้หุบยิ้มหรอก
“งั้นก็กลับเถอะ เดี๋ยวไปสายรถติด” พ่อพี่โชพูดบ้างหลังจากนั่งฟังอยู่เฉยๆ ไม่อยากบอกว่าผมเคยได้ทองแท่งจากพ่อพี่เขาด้วย กัดจนฟันแทบหักกลัวว่าจะเป็นของปลอม
ผมไหว้ลาทุกคนก่อนจะตามพี่โชมาขึ้นรถ พออยู่บนรถปุ๊บก็รู้สึกระริกระรี้ทันที
“ไปสีลมๆ”
“พูดไปงั้นแหละ”
“หือ หมายความว่าไง”
“ก็พูดไปงั้น ไม่ไปหรอก คนเยอะพี่ไม่ชอบ”
“ได้ไง พูดแล้วห้ามคืนคำสิ ไอ้กลอยไม่ยอมนะ”
“คนเยอะ รถแยะ อยู่บ้านตากแอร์นั่นแหละสบาย”
“พี่โชอ่า”
“ตามนั้นครับน้องกลอย”
“ปีศาจ กลอยจะไป ฮือ”
ดีดดิ้นอยู่บนรถ พูดให้อยากแล้วก็จากไปแบบนี้ได้ยังไงเล่า ไม่ย๊อม ไม่ยอม
“บุฟเฟ่ต์ซูชิดีไหม หรือสเต็กดี”
“สเต็ก”
เรื่องไปสีลมถูกลืมไปทันทีที่สมองนึกถึงเมนูสเต็ก ไก่หรือหมูดี แต่เฟร้นฟรายก็อยากกิน สลัดไม่เอามันมีแต่ผัก เอ..หรือกินซูชิดีนะ ผมควรกินอะไรดีครับ
..................................................................
สวัสดีปีใหม่ไทยค่า มาด้วยความคิดถึงและยังรักทุกคนเหมือนเดิม
หัวข้อ: Just you and I เพราะนายคือของฉัน [ตอนพิเศษ ฮาโลวีนที่ไม่น่าจดจำ][P.43][31/10/61] (อ่าน 629397 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก