Just you and I : Part Sun & Jom [5]
[Jom]
ความรักคืออะไร มันกินได้หรือเปล่า นั่นคือสิ่งที่ผมคิดมาตลอด ตอนนี้ผมได้คำตอบแล้ว ว่ามันกินได้ เพราะผมกำลังกินช็อกโกแลตที่เขียนว่ารัก อย่าตลกเพราะมันไม่ตลก คนเอามาให้มันตั้งใจทำ ไม่ใช่ไอ้ซันอย่าเพิ่งคิดไปไกล คนทำคือไอ้กลอยเกรียน มันลองทำแล้วเอามาให้ผมลองกินดู รสชาติก็ธรรมดา ไม่หวาน อาจเพราะไอ้โชไม่ชอบกินขนมหวาน
“อร่อยป่ะพี่” ดูมันตั้งใจมองผมกิน หน้าตามันโคตรตลก
“ก็ดีว่ะ แต่แม่งไม่หวานสักนิด เหมือนกินดินน้ำมัน” ผมบอก หน้ามันก็เสียไป
“พี่พูดจริงดิ่ ผมอุตส่าห์ลดน้ำตาลเผื่อมันจะเป็นแบบดาร์กช็อกอ่ะ” มันลองกินอันอื่นดู แล้วหน้ามันเหยเก “อี๋ นี่มันอะไรวะเนี่ย” มันโวยวายจนผมขำ ไอ้เด็กนี่มันตลก
“กูแนะนำให้มึงไปซื้อที่ร้านไปให้มันดีกว่า” ไม่เสียเวลา
“มันต้องทำมาจากใจสิวะ พี่ไม่อยากลองทำเหรอ” มันชวน ตาโตๆ มันเป็นประกายวิ้งๆ
“กูทำไม่เป็น” ปฏิเสธสิ ทำไม่เป็น กินเป็นอย่างเดียว
“ทำไม่เป็นก็ลองสิพี่ นะๆ” ดูมันอ้อน เอาหัวมาถูหัวไหล่จนผมสะบัดออก
“เออๆ” บอกปัดไป แต่ไม่ทำหรอก ยืนมองมันอย่างเดียวก็พอ
วันนี้ผมมาห้องไอ้โชครับ ไอ้ซันก็มา ไอ้แทม ไอ้ตินมาครบ ยกเว้นเพื่อนไอ้เด็กเกรียนนี่ แล้วทำไมผมถึงมานั่งคุยกับไอ้เด็กนี่ ก็เพราะพวกนั้นกำลังเครียดกับการเล่นไพ่คลายเครียด แต่ที่ได้ยินแม่งโวยวายตลอดนี่มันหายเครียดเหรอวะ ส่วนไอ้โชตอนแรกมันก็ไม่เล่นหรอก บังเอิญว่าขาขาดโดนบังคับเลยเล่นๆ ไป แต่ดันติดลม ไม่ได้เล่นฟรีๆ ด้วยนะ ตาละห้าสิบ
ผมถูกดึงให้มายืนข้างเตา ไอ้เด็กเกรียนนั่นเริ่มหั่นดาร์กช็อกอันใหญ่เป็นลูกเต๋าเล็กๆ แล้วมันยังสั่งให้ผมหั่นช็อกมิลล์เพื่อจะเอาผสมให้หวาน ไม่รู้ว่าเอาสูตรมาจากไหนหรือแม่งมั่วเอาแต่ดูๆ ก็น่ากินเหมือนกัน ผมยืนดูเด็กเพื่อนเดินไปหยิบช็อกโกแลตชาเชียวออกมาอีกก้อน
“อย่าบอกว่ามึงจะเอารวมกันหมด ท้องเสียนะมึง”
“เอาน่า ผมว่ามันต้องอร่อย” ดูท่าทางโคตรมั่นใจจนอยากจะถอนตัว
หม้อใสสองหม้อถูกใส่น้ำเกือบครึ่ง แล้วมันก็เอาช็อกโกแลตแบบดาร์กกับรสนมผสมใส่รวมกันในถ้วยแก้วแล้วเอาไปวางบนหม้อที่น้ำเริ่มเดือด
“พี่คนให้มันละลายเลยนะ แต่อย่าให้มันไหม้ โอเค๊” มันสั่งผมอีกแล้ว ไอ้เด็กเชี่ยนี่ “แบบนั้นแหละ” แต่ผมก็ทำตาม ส่วนมันก็ทำแบบเดียวกันแต่เป็นชาเขียว
คนๆ จนช็อกโกแลตสองถ้วยใหญ่ละลายจนเหนียวข้นไอ้กลอยก็ยกลงวางบนผ้า ผมมองดูมันเปิดลิ้นชักเอาพิมพ์รูปหัวใจที่ทำมาจากยางอะไรสักอย่างสีเขียววางบนเคาน์เตอร์ แล้วมันก็เทช็อกโกแลตชาเขียวลงไปด้านหนึ่ง ก่อนเทอีกด้านด้วยช็อกโกแลตผสม
“มึงมั่นใจว่ามันจะอร่อย?” ดูจากสีหน้ามันโคตรมุ่งมั่น
“มั่นใจสิพี่” มันชูกำปั้น ยืดอกจนผมตบเข้าอกยืดๆ ให้แฟบลง “โด่ แล้วอย่ามาติดใจฝีมือไอ้กลอยนะครับ” ขี้โม้เชี่ย
มันเอาพิมพ์ยางไปแช่ฟิต ระหว่างนั้นมันก็เดินไปดูผัวมันเล่นไพ่ ผมก็เดินตามมันไปนั่นแหละ
“มึงทำไพ่กันแน่ไอ้เชี่ย ห้ารอบแล้วกูโดนแดกตลอด” ไอ้แทมโวยวายเพราะถูกไอ้โชกินเรียบตลอด
“ทำไพ่เชี่ยไร กูเก่งเว้ย” ไอ้โชมันขี้โม้เหมือนเด็กมัน ไอ้กลอยก็ปรบมือชอบใจอยู่ข้างๆ “ทำเสร็จแล้วเหรอ”
ไอ้กลอยมันทำหน้ายู่ส่ายหน้าจนโดนผัวมันบีบจมูก สวีทสัด
“พวกมึงจะหวานเกินไปแล้ว เห็นหัวกูบ้าง” ไอ้ตินโวยวาย “แล้วไอ้เชี่ยเบนี่แม่งติดต่อไม่ได้ สงสัยไปเดทกับเด็กมัน”
“เห็นเมียดีกว่าเพื่อน”
“ใช่ๆ กูเห็นด้วยเพื่อนแทม”
แล้วพวกมันสองตัวก็กอดคอกัน จนผมต้องเดินเข้าไปถีบหลังไอ้คนดราม่า
“อย่ามาสำออย เมื่อวานกูเห็นมึงควงสาวหมวยไปแดกข้าวอยู่ไอ้สัด” ผมด่ามัน เมื่อวานไอ้ซันมารับไปกินข้าว เจอไอ้ตินเดินควงสาวหมวยหน้าตาจิ้มลิ้มเข้าร้านอาหารญี่ปุ่น
“มันก็ต้องมีบ้างเพื่อนจอม กูก็หน้าตาดีระดับหนึ่ง” ไอ้ตินยืด
“ระดับหนึ่งในร้อยใช่หรือเปล่าพี่” ไอ้เกรียนกลอยวอนโดนตบหัว ถ้าไม่ได้ไอ้โชมันคงโดนไปแล้ว
ผมยืนอยู่หลังไอ้ซัน มันเงียบๆ ไม่ค่อยพูดอะไร เพราะหลังจากมันบอกจีบผม ผมก็ไม่เห็นมันจะทำอะไร เพราะที่มันไปรับไปส่งก็เป็นปกติที่มันทำอยู่ทุกวัน ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน ผมเลยเตะหลังมันไปเบาๆ จนมันหันมามอง หน้าบูดๆ ทำให้ต้องลงไปนั่งยองๆ ข้างมันเมื่อไอ้โชเริ่มแจกไพ่
“เป็นเชี่ยไร” กระซิบถามมันไป มันเหลือบตามามองนิดๆ แต่ก็ไม่ยอมพูด “ไอ้ซัน” กดเสียงต่ำให้รู้ว่าไม่พอใจ
“มึงไปทำอะไรกับเด็กไอ้โช” มันกระซิบถาม ผมจ้องหน้ามันนิ่งๆ
“มันชวนทำช็อกโกแลต ทำไม อย่างกูทำแบบนั้นไม่ได้เหรอวะ”
“ทำให้กูกินบ้างสิ”
“กูยืนดูมันเฉยๆ”
ผมกับไอ้ซันกระซิบกระซาบกันไปมาจนโดนตีนไอ้แทมเขี่ย เพราะไอ้ซันไม่วางไพ่สักที
“เริ่มมีกลิ่นแปลกๆ ว่ะสัด” ไอ้ตินมันทำจมูกฟุดฟิดจนต้องทำตาม อืม มีกลิ่นจริงด้วย
“เชี่ย” เด็กไอ้โชโวยวายจนทุกคนตกใจ แล้วมันก็รีบวิ่งเข้าไปในครัว
ลืมไปเลยว่ามันตั้งช็อกโกแลตไว้บนเตา ไหม้แล้วมั้งนั่น
ผมเดินตามมันมา เห็นมันเอาพิมพ์ที่แชร์ฟิตออกมาแล้วกดตัวช็อกโกแลตที่เซ็ทตัวแล้ววางบนตะแกรง ใบหน้ามันโคตรดูมีความสุข กะอีแค่ทำช็อกโกแลตมันมีความสุขยังไงวะ เสียเวลาจะตาย ซื้อกินง่ายกว่า
ช็อกโกแลตที่ละลายบนเตากำลังถูกเทราดเคลือบไอ้ตัวที่แข็งแล้วจนชุ่ม เออว่ะ น่ากิน ช็อกโกแลตสีดำเคลือบสีเขียว ส่วนสีเขียวเคลือบสีดำ ผมมองมันทำตาโตมองแล้วก็อดขำไม่ได้
“อะพี่ ลองชิม แล้วจะติดใจในฝีมือของกลอยคนนี้” มันยืดอกยื่นช็อกโกแลตเคลือบชาเขียวให้ผม พอกัดคำแรกแล้วต้องทำตาโต แม่งอร่อยจริงด้วย มันไม่หวานมาก ออกขมๆ คงเพราะรสชาเขียว แต่สีดำมันหวานพอดี “เป็นไง บอกแล้วว่าอร่อย”
“เอออร่อย มึงแบ่งใส่กล่องให้กูด้วย” สั่งมันก่อนจะหยิบอันที่เย็นแล้วติดมือไปด้านนอกสองอัน
เดินมานั่งข้างไอ้ซัน มันเหลือบตามองนิดหนึ่งก่อนอ้าปากเมื่อผมเอาช็อกโกแลตที่หยิบมาด้วยยื่นให้ มันเคี้ยวๆ แล้วยิ้มให้
“อะไรๆ กูเหมือนตกข่าว” ไอ้ตินมันเอ่ยขึ้นมา พอเงยหน้าขึ้นมอง พวกมันกำลังจ้องผมอยู่
“อะไร” ถามเหวี่ยงๆ แต่มันทำตาเล็กตาน้อยจนอยากจะเอาแก้วน้ำปาใส่หัว
“จะอะไร ก็แค่ดูคนเขาจีบกัน” กล่องสำรับไพ่ปลิวโดนหัวมันเรียบร้อย ไอ้ตินกุมหัวร้องโอดโอยจนไอ้กลอยยกถาดช็อกโกแลตมันมา ไอ้กลุ่มวงไพ่ก็รีบพุ่งเข้าไปหยิบมากิน โดยไม่มีใครสนใจสายตาโหดเหี้ยมของไอ้โชสักคน
“พวกมึงออกจากห้องกูไปเลยไป๊” นั่นไง ไอ้เชี่ยโชไล่ตะเพิดจนวงแตก มันหวงของกินโดยเฉพาะที่เมียมันทำ แต่นี่ถาดใหญ่เกลี้ยงจนเหมือนไม่เคยใส่อะไรมาก่อน ส่วนเด็กมันก็ได้แต่หัวเราะแห้งๆ กอดแขนไอ้คนโมโห
พอถูกไล่ออกจากห้อง พวกไอ้แทมก็กอดคอไอ้ตินพาเที่ยวต่อ ส่วนผมจะไปไหนก็ต้องแล้วแต่เจ้าของรถ ผมที่กำลังจะเข้าไปนั่งในรถมองเห็นไอ้ซันถูกไอ้แทมล็อกคอ
“มึงคบกับไอ้จอมใช่มั้ยตอบ!” ดูมันถาม “อ๊ะๆ อย่าโกหกกู เพราะกูรู้กูเห็น เพราะกูเป็นญาติกับอับดุล” เล่นเองตบเองก็มีในไอ้เชี่ยแทมนี่แหละ
“เออ” ไอ้ซันตอบผมก็เบิกตามอง
“มึงไม่บอกปัดหน่อยเหรอวะ บอกแบบนี้กูเซ็งเลย” อ่าวไอ้เชี่ยนี่
“ก็บอกว่าอย่าโกหก กูก็บอกความจริง มึงจะเอาอะไรอีก” ไอ้ซันยกแขนที่พาดคอออกแล้วสอดตัวเข้ามานั่งในรถ ไอ้แทมมันจะคว้าแต่ถูกปิดประตูใส่หน้าจนหน้าผากชนกับกระจก มันโวยวายอยู่ด้านนอก ผมกับไอ้ซันก็พากันหัวเราะ หน้าผากมันแดงคงจะชนแรงน่าดู
“หน้าผากมันโคตรแดง” ผมว่า ไอ้ซันก็หัวเราะ “มึงน่าจะทำให้มันแรงกว่านั้น แม่งไม่สะใจ”
ไอ้ซันส่ายหน้าก่อนยกมือขึ้นยีหัวผมจนฟู ไอ้เชี่ยนี่อยากโดนตบหัว แต่มันหลบได้
“ไม่ได้ตบหัวกูหรอก” มันยิ้ม “กลอยบอกมึงหึงกูเหรอ” อยู่ๆ มันก็พูด ผมหันขวับไปมอง
“หึงเชี่ยไร ไอ้เด็กนั่นมันเพี้ยนมึงก็รู้” กะอีแค่ไอ้ซันออกไปคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้นอกระเบียง ทำไมผมต้องหึง แล้วอาการหึงมันเป็นยังไง
“เหรอ” หน้ามันโคตรกวนตีน
“เออ” ทำไมต้องรู้สึกแปลกๆ หรือผมเป็นโรคหัวใจ มันกำลังเต้นเร็วผิดจังหวะ
“มึงหน้าแดง” ไอ้ซันพูด แต่ผมเสหน้ามองออกนอกหน้าต่าง
“แดงตรงไหน” เม้มปากแน่นเมื่อถูกมืออุ่นยื่นมาจับมือที่วางบนตัก
“ก็ทุกตรงละมั้ง” เสียงนุ่มของมันยิ่งทำให้หัวใจเต้นแรงจนเหมือนจะพุ่งออกมา เชี่ย ต้องไปหาหมอตรวจ พอมันเงียบไป ผมก็หันหน้าไปมอง ใบหน้าที่ติดรอยยิ้มกำลังมองถนนอย่างตั้งใจ ก่อนจะหันมาสบตากับผมพอดี
เชี่ย เขินรอบที่เท่าไหร่กับไอ้คนข้างๆ นี่
“เขินกู แสดงว่ากูจีบมึงติดแล้วสิ” ปากที่มีรอยยิ้มพูด ผมต้องกลั้นยิ้มจนปวดแก้มไปหมด แม่ง ไม่เหมือนไอ้จอมทุกทีเลยว่ะ
“ติดพ่อง” ด่ามันไป แต่ทำไมปากผมถึงยิ้ม ได้ยินเสียงขำในลำคอไอ้คนที่จับมือผมอยู่
เขินจนต้องหันหน้าออกไปมองข้างนอก ก่อนจะเห็นห้างสรรพสินค้าลิบๆ เลยบอกให้เจ้าของรถเลี้ยวเข้าไปจอด พอรถจอดในลาน ผมบอกให้มันรออยู่ในรถ ไม่อยากให้มันรู้ว่าจะไปซื้ออะไร บอกแค่ว่าหิว
“ห้ามสั่งมากินเยอะเข้าใจมั้ย” มีสั่งก่อนจะออกจากรถอีก ถ้าตัดเรื่องมันชอบบังคับละก็ คงจะดีไม่น้อย แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยอมทำตามทุกที
ในห้างของบนชั้นแม่งโคตรเยอะ แล้วจะเลือกยังไง หรือต้องโทรไปถามวะ ผมกำลังยืนมองของที่จะใช้ที่วางเรียงกันเป็นแพ ยี่ห้อมีเกือบร้อย อันไหนอร่อยสุดวะ ตัดสินใจไม่ได้ก็ควักมือถือมาโทรถาม รอสายไม่นานมันก็รับ
(ว่าไง) เสียงนิ่ง คงกำลังเต๊าะเด็กมันอยู่
“ขอคุยกับไอ้กลอยเกรียนหน่อย” ปลายสายส่งเสียงฮึดฮัดก่อนจะตะโกนเรียกเด็กมันมา ได้ยินบ่นแว่วๆ เรื่องแบ่งช็อกโกแลตให้พวกผมกิน ไอ้นี่หวงของกินตลอด
(ว๊อท?) ดูมันทักทาย
“สำเนียงห่วยอย่ามากระแดะไอ้เกรียน” ด่ามันไป มันก็หัวเราะจนไอ้โชตะโกนด่า
(โห พี่ทำเอาเสียเซลฟ์ว่ะ มีอะไรหรือขอครับคุณพี่จอม) ถ้าอยู่ใกล้ ผมเตะมันแน่ ตั้งแต่สนิทกันนี่ปีนเกลียวตลอดไอ้เด็กนี่
“มึง...” อยู่ๆ ก็ไม่กล้าถามขึ้นมา
(ครับ?)
“มึงซื้อช็อกโกแลตยังไง” ตัดสินใจถาม ไอ้กลอยแม่งหัวเราะอย่างกับควายออกลูก
(โห พี่จอม ก็ว่าอะไร ถ้าพี่ชอบหวานเอาแบบไหนก็ได้ เพราะต้องเอาละลายอยู่แล้ว อ่อ เอาแบบดาร์กไปด้วยนะ มันจะได้ตัดเลี่ยน) มันพูดไป ผมก็หยิบใส่ตะกร้าไป
“เอาเยอะหรือเปล่า” แม่งเต็มตะกร้าแล้ว
(ก็แล้วแต่พี่ ว่าจะทำเยอะหรือเปล่า อย่าลืมซื้อพิมพ์มันด้วยนะ ไม่งั้นจะไม่มีอะไรใส่) ไอ้เด็กเพี้ยนมันแนะนำ ผมก็มองหา แต่มันไม่มี
“ไม่เห็นมี มึงไปซื้อที่ไหน”
(พี่ไปดูแถวขายเครื่องครัวอะ ที่มันขายแบบพิมพ์ขนม แต่ผมแนะนำ) ผมตั้งใจฟัง แต่ขาก็เดินหาโซนเครื่องครัว แม่ง เกิดมาเพิ่งเคยมาเดินโซนนี้ (ผมแนะนำว่าหาพิมพ์ที่เป็นรูปหัวใจ พี่ซันจะได้รัก) แล้วมันก็หัวเราะ
“มึงเคยตายอยู่ข้างโทรศัพท์หรือเปล่าไอ้เชี่ย” ตะโกนใส่โทรศัพท์แล้วกดวางทันที ไอ้เชี่ยนี่น่าโดนถีบจริงๆ ไม่รู้ไอ้โชหลงไปได้ยังไง
ผมหยิบพิมพ์ยางแบบที่เห็นไอ้กลอยใช้ แต่เอาแบบกลมธรรมดาก็พอ จะเอาหัวใจทำไม ไร้สาระ แต่ก็แอบเหล่ๆ นิดนึง เดินมาจ่ายเงิน พนักงานยิ้มแล้วมองหน้า
“ชอบช็อกโกแลตเหรอคะ” พนักงานแคชเชียร์ถาม ผมก็ยิ้มๆ ไม่ตอบอะไร แต่ป้าข้างหลังตอบแทน
“เขาซื้อก็แปลว่าชอบนั่นแหละหนู รีบๆ คิดเงิน มองแต่หน้าลูกค้าแล้วเมื่อไหร่จะคิดเงินเสร็จ” ได้ยินก็รีบก้มคิดเงิน ผมรีบหันไปยิ้มให้ป้าด้านหลัง ป้าแกก็มองแล้วยิ้มตาม
เดินออกมาจากห้าง เจอไอ้ซันยืนกอดอกพิงรถตัวเองอยู่ แขนมันห้อยถุงไก่ทอดยี่ห้อดังไว้ พอมันหันมาเจอผมก็ยิ้มแล้วเดินปรี่มาช่วยผมถือ
“มึงซื้อมากินหรืออาบวะเนี่ย” ดูมันทัก
“กินสิวะ อาบไปมดขึ้นพอดี” ตอบแบบเซ็งๆ แต่มันก็ยิ้มๆ แต่ตามัน...
“มดขึ้นไม่ทันกูหรอก” มันว่า ผมเลยเตะขามันไปทีหนึ่ง
“ไอ้เชี่ย” ด่าก่อนจะรีบขึ้นรถ เวลามันทำตาหื่นทีไรผมรู้สึกหน้าร้อนทุกที
ไอ้ซันขับรถมาส่งผมที่ห้อง มันทำท่าจะกลับ ผมลองชวนมันขึ้นห้องดู มันท่าทางตกใจที่ผมชวน
“น้ำจะท่วมหรือเปล่าวะ” ดูมันว่า
“งั้นมึงก็กลับไปเลยไอ้ห่า” เดินหนีเข้าตึก มันก็เดินตามยิ้มร่า แถมยังยิ้มให้ป้าที่เพิ่งลงมาจนป้าแกเกือบเดินชนกระจก “ยิ้มเรี่ยราดนะมึง”
“หึงกูเหรอ น้องจอมหึงพี่ซันเหรอครับ” ดีดขาใส่ไอ้คนเดินตาม แต่มันหลบได้ทัน กวนตีนมาก ณ.จุดนี้
ผมไม่ตอบ แต่จิกตามอง พอถึงห้องมันก็ดี๊ด๊าเข้าไปนอนกลิ้งบนโซฟา ส่วนผมก็เดินเอาถุงมาวางบนโต๊ะข้างโซนครัว คอนโดผมไม่ใหญ่เท่าไอ้โช แต่ก็มีข้าวของครบครัน ผมง่วนอยู่กับการอ่านรายละเอียดที่ไอ้กลอยเกรียนมาส่งไลน์มาให้ อย่าคิดว่าผมจะมีไลน์มัน ที่อ่านๆ นี่มาจากชื่อไอ้โชทั้งนั้น กับเพื่อนมันยังหวงบ้าบอคอแตก ปัญญาอ่อน
เริ่มแกะช็อกโกแลตออกแล้วหักๆ เอา ไอ้เกรียนใช้มีดหั่น แต่พอเอาลงหม้อมันก็ละลายอยู่ดี จะหั่นทำไม หักเป็นท่อนใหญ่บ้างเล็กบ้างง่ายจะตาย ไอ้คนที่นอนกลิ้งคงเห็นผมทำหน้ายุ่งก็เดินมาหา มันเบิกตาโตๆ ของมันมองของบนโต๊ะ
“อย่าบอกว่าจะทำช็อกโกแลตแบบเมียไอ้โช?” ไอ้ซันถาม มือมันแอบหยิบอันที่ผมหักไว้ในถ้วยไปกิน
“เออ”
“ทำให้กูกินละสิ ดีใจเหี้ย” หน้ามันโคตรระรื่น
“กูทำไว้กินเองเว้ย เรื่องไรจะให้มึงกิน” แม้จะว่าไปแบบนั้นไอ้ซันก็ยังหัวเราะอยู่ “อยู่เฉยทำไม ช่วยทำสิวะ” ต้องใช้ คนโดนใช้หน้างอแต่ก็ทำ มันช่วยหักช็อกโกแลตสีชมพู (ที่ผมชอบ) ใส่ถ้วยแยกไว้ต่างหาก
“ช็อกโกแลตสีชมพู...” ผมเงยหน้ามอง “มึงชอบกินใช่มั้ย”
โรคหัวใจกำเริบว่ะ
“สัด พูดมาก ทำๆ ไป”
“ครับๆ”
ผมก็ทำแบบที่ได้อ่าน หลายครั้งก็ยืนมองไอ้คนที่ดูทำเป็นมากกว่า คล่องมือในการจับหม้อจับกระทะซะด้วย ตั้งแต่ผมเป็นเพื่อนกับมันมา ไม่เคยเห็นไอ้ซันทำอาหารสักครั้ง
“มึงทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ” ลองถามดู
“ก็พอเป็น” มันตอบ ตากำลังจ้องหม้อที่กำลังละลายช็อกโกแลต
“ทำไมกูไม่เคยเห็น”
“กูทำให้เฉพาะคนที่กูรัก” รู้สึกคล้ายกับตอนที่แม่เอากระต่ายมาเลี้ยงแล้วดูแลดีกว่า...น้อยใจ คำนี้ใช้ถูกมั้ย “ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ผมเอนหัวหนีมือใหญ่ๆ ที่จะยื่นมาจับหัว “ไอ้จอม”
“กูเปล่าเป็นไร”
“แต่น้ำเสียงกับหน้ามึงบอกว่าเป็น” โดนคาดคั้น แต่ก็ทำเป็นมองหม้อช็อกโกแลต “ไอ้จอม” เสียงมันกดต่ำลง
“ก็บอกว่าเปล่า” ผมตอบ แต่ไอ้คนถามมันยังจ้อง มือก็หยุดคนจนเหมือนได้กลิ่นไหม้นิดๆ “มึงคนหม้อสิวะ เดี๋ยวก็ไหม้หมด” ผมดันมันให้ออกห่างแล้วเข้าไปคนเอง เชี่ย มีกลิ่นไหม้นิดๆ จะอร่อยหรือเปล่า ลืมถามไอ้กลอยว่าต้องทำยังไง
“มึง...น้อยใจที่กูพูดเมื่อกี้เหรอ” ไอ้ซันมันพูดเสียงเบาๆ อยู่ด้านหลัง แต่ผมทำเป็นไม่สนใจ “ใช่จริงๆ ด้วย”
“เชี่ย ทำไรวะ” ตกใจจนทัพพีอันเล็กเกือบร่วงจากมือ แม่งเล่นกอดจากด้านหลังแถมเอาหน้าซบลงที่บ่าอีก “ไอ้ซัน ถอยเลยมึง”
“น้อยใจกูเหรอ” มันยังถามย้ำ แต่ผมเลือกจะเงียบ กอดได้กอดไป “ที่กูพูดแบบนั้น เพราะกูกำลังจะทำให้มึงกินนี่ไง แม้แต่แม่กู กูยังไม่เคยทำให้กินเลยนะ” เสียงทุ้มกระซิบบอกข้างหูจนขนแขนแอบลุกเบาๆ
“นั่นก็เรื่องของมึง” หัวใจมันเหมือนได้ลมเป่าให้พองใหญ่
“เรื่องของกูแล้วมึงยิ้มทำไม” ไม่พูดเปล่า มันยังเอานิ้วจิ้มแก้มผมอีก
“กูไม่ได้ยิ้ม เดี๋ยวก็เอาช็อกโกแลตราดหัวหรอก ถอยดิ่วะ” ใช้ข้อศอกดันให้มันถอย แต่แขนมันยังรัดแน่น “ไอ้ซัน”
“เอาราดบนตัวมึงก็ได้นะ กูจะกินเอง” ไม่ต้องรอให้เถียง ทัพพีเปื้อนช็อกโกแลตเคาะบนหัวไอ้คนปากมากจนส่วนที่ละลายไหลลงมาแถวหน้าผาก “ไอ้เชี่ย กูเพิ่งสระผมเมื่อเช้านี้” ไอ้ซันโวยวายแล้วเดินไปหาผ้ามาเช็ดหัว
“สม”
สรุปแล้ว ไอ้ซันมันเดินเข้าห้องนอนไป สงสัยจะไปสระผมในห้องน้ำแทน ผมก็เริ่มทำต่อ โดยเปิดอ่านตามที่ไอ้กลอยมันเขียนไว้ ละลายเสร็จต้องเทลงในพิมพ์...กลมกับหัวใจเอาแบบไหนดี
ลังเลอยู่นาน มือมันเทลงบนพิมพ์ยางรูปหัวใจเอง จนอยากจะตบหัวตัวเอง เทครบก็เอาไปแช่ฟิตไว้ ไอ้คนสระผมแม่งหายเป็นชาติ ไม่รู้ไปผลิตแชมพูเองหรือเปล่า เวลาผ่านไปเกือบๆ ครึ่งชั่วโมง ไอ้ซันก็ยังไม่ออกมา แต่ช็อกโกแลตก็ได้ที่พอดี ผมเลือกเดินไปเปิดเอาของในช่องฟิตแทนจะเข้าไปดูไอ้คนที่หายไปนาน
ดันช็อกโกแลตที่แข็งตัวออกมา อืม หน้าตาใช้ได้ ผมรีบไปหยิบมือถือมาถ่ายรูปเก็บไว้ นี่คือสิ่งแรกในครัวที่ได้ทำ แม่งโคตรภูมิใจ ถ่ายเสร็จก็เอาพิ้งค์ช็อกที่ละลายเทเคลือบไว้....ภูมิใจ
ประตูห้องนอนเปิดออก ไอ้ซันพันแค่ผ้าเช็ดตัวที่เอวหมิ่นเหม่ ผมเปียกปล่อยให้น้ำหยดลงบนตัว โคตรเซ็กซี่ มันเห็นผมจ้องก็แสยะยิ้มแล้วเดินมาใกล้ กลิ่นครีมอาบน้ำกับแชมพูของผมทำไมมันหอมขนาดนี้ แต่กลิ่นมันไม่น่าแรงขนาดที่กลบกลิ่นช็อกโกแลตได้
ผมรีบเอนหลังหนีเมื่อไอ้คนเกือบเปลือยยื่นหน้ามาใกล้
“หอม” มันพูด
“ลองกินสิ” ผมยื่นให้มันอันหนึ่ง แต่มันกลับจับมือผมไว้แทนแล้วก็ก้มหน้าลงมากิน พิ้งค์ช็อกที่ราดไปยังติดมือเพราะไม่แห้งสนิท ผมจ้องดวงตาที่เพิ่งรู้ว่ามันมีเสน่ห์ กับปากอวบกำลังดูดกลืนนิ้วมือของผมที่เปื้อนจนสะอาด
“อร่อย” ขยิบตาซ้ายนิดๆ แล้วยกยิ้ม
“ไอ้...” พูดไม่ออก สมองเหมือนหยุดทำงานชั่วคราว
“กูอาบน้ำรอแล้ว” ดวงตาแบบนี้ที่ผมไม่อยากเห็น ไม่ใช่เพราะไม่ชอบ แต่มันทำให้ต้องตกอยู่ในภวังค์ของมัน
“ระ เรื่องของมึง” ไอ้เชี่ยจอม เสียงมึงจะสั่นทำไม
“เรื่องของเรา” เสียงทุ้มพูด คราวนี้ต้องยอมรับออกมาเลยว่าเขิน
เหมือนถูกดึงให้เดิน แต่ก็ยอมเดินตาม มองแผ่นหลังที่สักรูปมังกรอยู่ตรงสะบักหลังด้านซ้ายแล้วนึกอยากจะสักบ้าง ไอ้ซันหันหน้ามายิ้มเท่จนต้องก้มมองพื้นแทนเมื่อผ่านประตูห้องนอนตัวเองเข้าไป หรือแม้แต่ถูกเอนตัวให้นอนราบบนเตียง
“มองแค่หน้ากู” เสียงสั่งแม้ไม่อยากทำแต่ก็ยอมเงย นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนมันมีผมอยู่ในนั้น พอหน้ามันค่อยๆ ก้มลงมาก็เริ่มคิดบางอย่าง “โอ๊ะ”
ผมผลักให้ไอ้ซันนอนราบกับเตียงแทนแล้วขึ้นคร่อม คำพูดที่มันบอกยังดังอยู่ในหู หากผมกดมันได้ มันจะยอมเป็นเมีย
แม้ประสบการณ์จะไม่มากเท่าแต่ก็มีดีพอ เริ่มรุกจูบจนเคลิ้ม ผมไล้มือไปทั่วแผงอกล่ำๆ ที่เปลือยเปล่า ผิวมันเรียบลื่นอาจเพราะเพิ่งอาบน้ำ กลิ่นหอมที่ซอกคอติดจมูกเมื่อได้สัมผัส ผมยกตัวขึ้นเมื่อถูกคนใต้ร่างถอดเสื้อออก มืออุ่นมันลูบไล้ด้านข้างของผมไปมา เราจูบกันอยู่นานจนรู้สึกตัวอีกทีผมกลับลงมานอนราบกับเตียงอีกแล้ว...ตอนไหนวะเนี่ย
“ไหนมึงจะให้กูกดไง” ค้อนมันไป แต่หน้ามันไม่มีสลดสักนิด เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“กูให้โอกาสแล้วนะ” มันว่า อยากจะเถียงกลับแต่ถูกริมฝีปากอวบก้มประกบจนพูดไม่ออก ได้แต่ครางเถียงแทน
ไม่รู้ว่าความรีบร้อนหรือเร้าร้อนมันมากกว่ากัน กางเกงยีนส์ตัวเก่งถูกถอดทิ้งอย่างเร่งรีบ จนผมและไอ้คนด้านบนไร้เครื่องปกปิดทุกอย่าง...ร่างกายกำยำมีกล้ามแน่นที่อยู่บนตัวยามเคลื่อนไหวช่างน่ากัดจนต้องงับระบายความรู้สึกแปลกที่ก่อตัวขึ้นเข้าที่แขนที่ค้ำอยู่ข้างตัว คนถูกกัดไม่โต้ตอบแต่กลับก้มลงมาจูบแทน ปล่อยให้ร่างกายเชื่อมต่อกันเป็นจังหวะจนกว่าจะถึงปลายทาง
“หึๆ” เสียงไอ้คนที่กำลังนอนทับตัวผมขำในลำคอ
“ขำพ่อง” ด่ามันหลังจากปรับลมหายใจเป็นปกติ
“พ่อกูก็พ่อผัวมึงนะ” อยากกัดจนหูมันขาด แต่ก็ได้แค่คิด “มึงเป็นของกูแล้วนะ” เสียงกระซิบข้างหู
“แล้วเมื่อไหร่มึงจะเป็นของกูบ้าง” ผมถาม ไอ้ซันยกตัวขึ้นมาโดยใช้แขนสองข้างค้ำตัวไว้ มันจ้องหน้าผมนิ่ง
“กูก็เป็นของมึงแล้วนี่ไง” เชี่ยเอ้ย มันไม่พูดเปล่า แต่ไอ้ส่วนร่างแม่งขยับเฉย
“ไอ้เชี่ยซัน ลุกไปเลย ก่อนที่กูจะโมโห” ด่ามันแต่มันยังหัวเราะอารมณ์ดี
“เดี๋ยวกูจะทำให้หายโมโหเอง” รอยยิ้มกับตาของมัน...ไม่นะ
“ไอ้เชี่ย...อื้ออ” ตะโกนด่าแต่แม่งไม่ได้ผล
ติ๊ง! เสียงข้อความไลน์ของผมดัง แต่ไอ้ซันไม่ให้เอามาดู ยื่นมือไปมันก็ดึงมือผมกลับมาคล้องคอมันเหมือนเดิม ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง แล้วข้อความก็ดังลั่นรัวๆ ได้แต่เหลือบมองเพราะไอ้คนชอบบังคับมันไม่ยอม เชี่ยเอ้ย แล้วเมื่อไหร่ผมจะได้มันเป็นเมียบ้างวะ ไม่ยุติธรรมเหี้ยๆ
“กูรักมึงนะจอม” เสียงกระซิบแผ่วเบาพร้อมประทับจูบบนริมฝีปาก ผมไม่รู้ว่านี่คืออะไรแต่ผมก็ยิ้มตอบ
“กูก็คิดว่า...กูก็รักมึง”
(ข้อความไลน์ที่ไม่ได้อ่าน)
: พี่จอมเป็นไงมั่ง
: พี่จอมโว้ย ช็อกโกแลตกินได้หรือเปล่า พี่ทำแบบที่ผมบอกหรือเปล่า
: ทำไมไม่ตอบวะ พี่จอม ผมถามทำไมไม่ตอบ มันอร่อยหรือเปล่า
: ไอ้พี่จอมโว้ย!!!! แม่งไม่สนใจเลย ไอ้กลอยเสียใจ (สติ๊กเกอร์รูปคนร้องไห้หนักมาก)
........ The End .........
จบไปแล้วค่า พาร์ทของพี่ซัน พี่จอม พี่แกไม่ค่อยจะหวานกันเท่าไหร่ ต่างจากคู่หลังนิดๆ (เนอะ)
ส่วนต่อไปเป็นคู่พี่เบน้องทูนะคะ ฝากติดตามด้วยค่าาา คู่นี้แรกๆ อาจมีดราม่านิดๆ (บอกไว้ก่อนเน้อ)
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่าาา
ปอลอ. พี่ฟลอยด์กำลังจะเปิดหัวนะคะ ฮ่าๆๆๆๆ ไม่รู้จะเป็นยังไง ไม่อยากให้อกหักเพราะรักกลอย (เกรียน) >w<
หัวข้อ: Just you and I เพราะนายคือของฉัน [ตอนพิเศษ ฮาโลวีนที่ไม่น่าจดจำ][P.43][31/10/61] (อ่าน 629358 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก