ตอนที่ 12
ปัง!!
แกร๊ก!!!
เสียงปิดประตูแล้วก็ตามด้วยเสียงล็อกประตูเมื่อร่างบางเข้าไปในห้องทำงานของพ่อเลี้ยงอาทิตย์ที่อยู่ในตัวบ้าน ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ศตคุณได้เข้ามาที่นี่หลังจากที่มาอยู่ได้เกือบเดือนแล้ว
“ว้าว” อุทานอย่างตะลึงกับความอลังการของห้อง มันเป็นห้องทำงานที่มีโต๊ะทำงานตัวใหญ่วางอยู่ตรงกลางห้อง ล้อมรอบไปด้วยชั้นหนังสือสูงที่เต็มไปด้วยหนังสือทุกชั้นทุกช่องไม่ต่างจากห้องหนังสือที่บ้านใหญ่ในตัวเมืองเลยสักนิด แต่ที่นี่จะดูมีสไตล์มากกว่า
“ชอบไหม”
“ชอบครับ มีที่แบบนี้ก็ไม่ยอมบอกกันเลย” ดวงตากลมกวาดมองรอบๆ ห้องด้วยความทึ่ง
“ฉันคิดว่าเจ้าเขตหรือไม่ก็แม่จันทน์บอกแล้วเสียอีก”
ศตคุณส่ายศีรษะแรงๆ
“ไม่มีใครบอกเลยครับ”
“ถ้านายชอบ จะเข้ามาก็ได้ ฉันไม่ว่าหรอก มันก็เหมือนเป็นของๆ นายนั่นแหละ”
“จะของผมได้ยังไงครับ?” หันมาถามอย่างสงสัย
“ก็ของของฉันก็เหมือนของของนาย ตามที่เขาพูดไว้ว่า ของของสามีก็เหมือนของของภรรยา ของของภรรยาก็เหมือนของของสามี” พอพ่อเลี้ยงพูดจบ ศตคุณก็หันหน้าและเดินหนีด้วยความเขิน แต่ยังไม่ทันเดินได้ถึงสองก้าว ร่างทั้งร่างก็ถูกคนตัวใหญ่กว่าโอบกอดจากด้านหลัง
หมับ!!
“อ๊ะ! พ่อเลี้ยง ทำอะไรน่ะครับ”
“ลืมไปแล้วหรือไงหืม?” เสียงหุ้มกระซิบอยู่ข้างหูจนต้องหดคอหนีอย่างจั๊กจี้
“ล่ะ ลืมอะไรครับ” ถามเสียงสั่นๆ พยายามงัดแขน งัดมือให้ออกจากการรัดกุมเอวของตัวเอง แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะแรงของเราต่างกันเหลือเกิน
ต่างกันขนาดที่ศตคุณคิดขึ้นมาว่า ตัวเองเป็นผู้ชายจริงๆ หรือเปล่า อย่างน้อยก็เขยื้อนนิดหน่อยก็ยังดี ไม่ใช่ทำยังไงก็ไม่ขยับแบบนี้
“ฉันจะทำโทษหมูไง”
“ม่ะ ไม่นะครับ” คนที่จะโดนทำโทษหน้าซีด
“ไม่อะไรล่ะหมู ทำผิดก็ต้องโดนทำโทษรู้ไหม จะได้ไม่กล้าเถียงสามีอีก”
“ทำไมพ่อเลี้ยงพูดไม่เคยรู้เรื่องเลยล่ะครับว่ายังไม่ใช่สามี จะพูดแบบนี้เพื่ออะไรล่ะครับ ถ้าผมผิดผมขอโทษนะครับ” ยังคงเถียงต่อไม่ได้กลัวเลยว่าตัวเองจะโดนลงโทษหนักขนาดไหน
ก็ยังไม่ทันได้เป็นอะไร แต่ถึงเป็นร่างบางก็ไม่ชอบที่จะให้ใครมาเรียกๆ ผัวๆ เมียๆ สามี ภรรยาอะไรแบบนี้สักหน่อย แค่เรียกชื่อกันธรรมดาก็พอแล้ว
“พูดให้หมูชินเอาไว้ไง ส่วนเรื่องขอโทษ ฉันอยากได้ทางการกระทำไม่ใช่คำพูด”
“ขี้ตู่ บอกไว้เลยว่าไม่มีวันชินแน่ๆ แล้วการกระทำอะไรกัน อย่าคิดเรื่องลามกนะครับ” ร่างบางดักทางเอาไว้ก่อน เพราะมันมีความเป็นได้สูงว่าพ่อเลี้ยงคิดจะเอาเปรียบเขา...
“หึหึ”
“ปล่อยเลยครับ”
“ไม่ปล่อย”
“ปล่อยเลยนะ ไม่ปล่อยผมต่อยจริงๆ ด้วย”
ร่างบางออกแรงดิ้นสุดแรงให้ออกจากการกอดรัดนี้ แต่ก็ไม่หลุด ทำได้เพียงให้ร่างใหญ่ขยับตามตัวเองเท่านั้น มืออะไรจะเหนียวเป็นปลาหมึกแบบนี้นะ
“ถ้าต่อยได้ก็ทำสิ หึหึ”
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
คอขาวของศตคุณถูกรุกรานจากริมฝีปากหนาของพ่อเลี้ยง ทำเอาต้องหดคอหนีด้วยความจั๊กจี้ ร่างบางหัวเราะพลางดีดดิ้นออกจากอ้อมแขนแข็งแกร่งนี้ หากแต่ร่างสูงใหญ่ก็ไม่หยุด สัมผัสไปทั่วทั้งคอขาวและใบหน้าสวย
“ฮ่าๆ อย่านะครับ ฮะๆ หยุดนะพ่อเลี้ยง”
“อะไรเล่าหมู...นี่เป็นการทำโทษนะ”
“ฮ่าๆ พอแล้วครับ ผม ฮ่าๆ จะขาดใจตายแล้ว”
พ่อเลี้ยงอาทิตย์หยุดการกระทำที่กลั่นแกล้งร่างในอ้อมแขน มองใบหน้าขาวใสที่ตอนนี้แดงซ่านที่เป็นความเหนื่อยมาจากการหัวเราะหนัก ขนาดที่หยุดแล้วศตคุณยังหอบอยู่เลย
เป็นการยั่วยวนที่เป็นธรรมชาติมาก
ไม่เคยมีใครทำให้อาทิตย์รู้สึกอยากจะรัก อยากครอบครองอยู่ตลอดเวลาได้เท่านี้มาก่อนเลย แต่กับศตคุณทำไมเขาถึงได้รู้สึกเป็นเอามากได้ขนาดนี้...
“หายเหนื่อยยัง”
“พ่อเลี้ยง...”
“อย่าทำเสียงแบบนี้นะหมู” สั่งเสียงเข้ม ก่อนจะกัดฟันระงับอารมณ์ที่กำลังประทุออกมา จนเหงื่อกาฬผุดขึ้นมาตามใบหน้า ทั้งๆ ที่ในห้องมันก็เย็นสบายดี
“ยังไงเหรอครับ” ถามอย่างเดียวเหมือนจะไม่พอ ยังโจมตีพ่อเลี้ยงวัยสามสิบตอนต้นด้วยการเอียงคอเล็กน้อยอย่างน่ารักอีกด้วย
ถ้าเผลอทำอะไรขึ้นมา คนที่ผิดน่ะคือศตคุณคนเดียวเท่านั้น!!
“ช่างมันเถอะ”
“พ่อเลี้ยงไม่สบายหรือเปล่าครับ ทำไมสีหน้าดูไม่ดีเลย เหงื่อก็ออกเยอะด้วย เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ศตคุณเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงและร้อนรนมือขาวเอื้อมขึ้นเช็ดตามใบหน้าของร่างแกร่ง ความเอาใจใส่ที่อ่อนโยนของคนอายุน้อยกว่าทำให้
“ฉันไม่เป็นอะไรหรอก แค่ร้อนๆ น่ะ”
“ร้อน? ในนี้เย็นมากๆ เลยนะครับ”
“แต่ฉันรู้สึกว่ามันร้อนนะ ยิ่งอยู่ใกล้หมูก็ยิ่งร้อน ยิ่งได้มองหน้าหมูฉันก็ยิ่งร้อน อยากช่วยให้ฉันดีขึ้นไหมล่ะ” ถามร่างบางอย่างเจ้าเล่ห์
คนตัวใหญ่โอบรอบเอวของศตคุณเอาไว้แน่นหนาแล้วบังคับให้ร่างบางขยับเข้ามาแนบชิดอีก ทำให้เข้าใจว่า ‘ร้อน’ ในความหมายของพ่อเลี้ยงคืออะไร เพราะตอนนี้ทั้งสายตาและการกระทำของพ่อเลี้ยงมันชัดเจนมากๆ
“ปล่อยเลยนะครับ”
“หึหึ เรื่องอะไร ของดีอยู่ตรงหน้า ปล่อยไปก็โง่น่ะสิ”
“อย่ามาเอาเปรียบกันนะครับ” ศตคุณดุ
“ถ้าไม่อยากให้ฉันได้เปรียบอยู่คนเดียว นายก็กอดฉันตอบสิหมูน้อย” พ่อเลี้ยงแนะนำ แต่เป็นคำแนะนำที่ศตคุณไม่คิดอยากจะทำตามและไม่เคยแม้แต่คิดด้วย
“แหม...พ่อเลี้ยงครับ คำแนะนำของพ่อเลี้ยงนี่รู้สึกจะมีคนเดียวที่ได้กำไรเห็นๆ เลยนะครับ”
“อะไรกันล่ะหมู...นิดๆ หน่อยๆ ทำเป็นหวง”
“ผมไม่ใช่คนที่ชอบให้ใครมาแตะเนื้อต้องตัวเหมือนกับคุณนี่ครับ” ศตคุณหันหน้าหนีแสร้งทำเป็นไม่พอใจจนพ่อเลี้ยงยกยิ้มเอ็นดู
ทำไมจะไม่รู้ว่าศตคุณไม่ได้โกรธจริงหรอก เขารู้ทันร่างบางหมดนั่นแหละ
“ใช่ที่ไหนล่ะหมู ใครบอกว่าฉันชอบให้คนอื่นมาแตะเนื้อต้องตัวฉัน ไม่เลย...ฉันชอบที่จะไปแตะเนื้อต้องตัวเขามากกว่า โอ๊ย! เจ็บนะหมู ตีมาได้”
เพี๊ยะ!!!
มือขาวตบเข้าที่อกแกร่งแรงๆ เมื่อได้ยินอะไรที่ไม่เข้าหู รู้ทั้งรู้ว่าเจตนาของพ่อเลี้ยงคือทำให้เขาหงุดหงิด แต่มันก็อดน้อยใจคิดจริงจังไปไม่ได้
“ถ้าชอบไปแตะตัวชาวบ้านนักล่ะก็ เชิญพ่อเลี้ยงไปแตะตัวคนอื่นที่เขาพร้อมจะยินดีเถอะครับ ปล่อย!!” ร่างบางพูดอย่างหงุดหงิด พร้อมกับดิ้นออกจากอ้อมแขน
ร่างแกร่งยิ้มกว้างแต่ก็กระชับอ้อมแขนให้รัดแน่นกว่าเดิมจนหน้าของร่างเล็กเกยอยู่ที่อกหนาของเขา พ่อเลี้ยงก้มหน้าเข้าไปหาใบหน้าที่เกยอยู่บนอกอย่างเจ้าเล่ห์ ส่วนศตคุณก็พยายามที่จะทำให้ตัวเองหลุดออกจากพ่อเลี้ยง
“หึหึ...จะไปแตะต้องคนอื่นทำไม ก็ในเมื่อคนที่ฉันอยากจะสัมผัสอยู่อ้อมแขนแล้ว”
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย ปล่อยครับ”
“หมู...ฉันล้อเล่นน่า ฉันไม่เคยชอบแตะต้องตัวคนอื่นนะ จริงๆ” ที่ผ่านมาก็ไม่ได้เป็นคนเริ่มก่อนสักหน่อย ใครเสนอมาก็สนองกลับเท่านั้น...ร่างแกร่งคิดต่อในใจ
“ให้มันจริง”
“คนอย่างพ่อเลี้ยงอาทิตย์ไม่เคยโกหกใครนะ”
“ครับ ผมเชื่อก็ได้ งั้นก็ปล่อยได้แล้วนะครับ”
“เรื่องอะไร ฉันพานายมาทำโทษนะหมู” พ่อเลี้ยงปฏิเสธ
“อะไรกัน!” ใบหน้าสวยฉายแววความไม่พอใจอีกครั้งที่พ่อเลี้ยงไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองเป็นอิสระอย่างที่ต้องการ...รู้สึกลำบากใจจะแย่อยู่แล้วนะ ปล่อยสักทีเถอะ
มันรู้สึกเหมือนกับว่า แข้งขามันไม่มีเรี่ยวแรงทุกทีเวลาถูกพ่อเลี้ยงอาทิตย์สัมผัสหรือโอบกอดแบบนี้
“ก็บอกว่า ฉันยังไม่ลงโทษหมูเลยนะ”
“ผมไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วก็ถือว่าที่พ่อเลี้ยงทำให้ผมไม่พอใจเมื่อกี้มันหักล้างกันก็แล้วกัน ถือว่าเราหายกันแล้วนะพ่อเลี้ยง”
ร่างสูงระเบิดหัวเราะออกมากับความฉลาด เจ้าเล่ห์ของศตคุณที่นับวันก็ยิ่งน่ากลัวขึ้นทุกที
“ไม่หายสิหมู”
“งั้นจะให้ทำอะไรล่ะครับ”
“หึหึ นี่คือสิ่งที่อยากจะได้ยินจากนายล่ะหมู” คิ้วเข้มยักคิ้วให้ศตคุณสองครั้ง เล่นทำเอาศตคุณกัดฟันแน่นด้วยความคับแค้นใจ
“ว่ามาสิครับ”
“ไม่ยากหรอกหมูน้อย จูบปากฉัน แค่นั้น...” คนอายุมากกว่ายักไหล่เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องง่ายๆ ไม่ได้ยากอะไรเลย...
“ไม่เอา!!” สวนปฏิเสธทันควันเลย เรื่องอะไรที่จะต้องทำเรื่องหน้าอายก่อนด้วยเล่า นี่มันเป็นการบังคับกันจริงๆ เลยนะ...
นับวันชักจะเอาใหญ่แล้วนะพ่อเลี้ยง...
“นิดเดียวเอง”
“มันไม่นิดแล้วนะพ่อเลี้ยง”
“อะไรกันหมู เราก็ออกจะจูบกันบ่อยๆ จูบกันอีกครั้งมันจะเป็นอะไรไป”
“ก็นั่นมัน...” ศตคุณชะงัก ปากที่อ้าเตรียมจะพูดหุบลงทันทีเมื่อคิดได้ว่าประโยคต่อไปมันไม่ดีต่อตัวของเขาเลยสักนิด
พ่อเลี้ยงเลิกคิ้ว แต่ปากก็ยิ้มกว้างเพราะดูสีหน้าอึกๆ อักๆ นั่นออกว่าคิดจะพูดอะไร
“นั่นมันทำไม” แต่เขาก็ยังที่จะแกล้งให้คนอายุน้อยกว่าอายเล่นต่อไป
“ก็...เอ่อ”
ก็ที่ผ่านมา พ่อเลี้ยงเป็นคนเริ่มก่อนนี่นา แล้วนี่จะให้เราเป็นคนเริ่มเหรอ ไม่เอาอ่ะ ไม่มีทางทำเด็ดขาดเลย น่าอายจะตายไป...
ศตคุณได้แต่คัดค้านและถกเถียงกับตัวเองอยู่ในใจ เป็นภาพที่น่ารักน่าเอ็นดูสำหรับพ่อเลี้ยงเป็นอย่างมาก น่ารักจนแทบจะอดใจไม่ไหวแล้ว
“ทำไม? เอาล่ะฉันจะให้นายเลือกว่าระหว่างให้ฉันเป็นฝ่ายจูบหรือว่าหมูเป็นฝ่ายจูบ ขอบอกไว้ก่อนเลยนะถ้าฉันเป็นฝ่ายจูบ ฉันทำนานด้วย แต่ถ้าหมูทำ...หมูมีสิทธิ์ที่จะเลือกระยะเวลาเองได้” พ่อเลี้ยงเสนอ
แน่นอนว่าต้องเลือกข้อที่สอง แต่ขอทำใจในการทำก่อนได้ไหมล่ะ จู่ๆ จะให้ไปรุกผู้ชายก่อนแบบนี้ ถ้าหากเพื่อนรู้เข้าขายขี้หน้าจะตายไป
“ว่าไง?”
“ใจเย็นๆ สิครับ ผมเลือกทำเอง แต่ขอทำใจก่อน”
“จะทำใจทำไม ฉันมันน่ารังเกียจมากเลยเหรอ” พ่อเลี้ยงแสร้งทำหน้าเศร้า ทำเอาร่างเล็กปรับอารมณ์ตามไม่ทันเลยรีบปฏิเสธออกไปเพราะกลัวว่าคนแก่จะน้อยใจ
“ไม่ใช่นะครับ...ผมก็แค่อาย”
“อายอะไรล่ะ” ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะเชยคางให้ใบหน้าสวยแหงนมองเขา ไม่ใช่หลบสายตาแบบนั้น พ่อเลี้ยงชอบมองดวงตาของศตคุณ มันดูสวย ใสซื่อและบริสุทธิ์มาก
“พ่อเลี้ยง...”
“เอาล่ะ ฉันจะหลับตานะ หมูจะได้ไม่เขิน” ศตคุณพยักหน้ารับ ก่อนที่ร่างแกร่งจะปิดตาของตัวเองลงตามที่ตัวเองบอกเอาไว้
ศตคุณยืนลังเลอยู่ สายตาจับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากหนาของคนตัวสูงกว่า เขานับหนึ่งถึงสามในใจก่อนจะเขย่งเท้าขึ้นแล้วประทับริมฝีปากอ่อนนุ่มของตัวเองกับริมฝีปากหนาของพ่อเลี้ยงอาทิตย์
หนึ่ง...สอง...สาม
ร่างบางนับหนึ่งถึงสามในใจก่อนจะผละออกมา หากแต่ว่ามือแกร่งกลับจับศีรษะของศตคุณเอาไว้ แล้วบดขยี้ริมฝีปากลงไปอย่างร้อนแรง ศตคุณเบิกตากว้างอย่างตกใจ สบตาเข้ากับตาคมที่ฉายแววความร้อนแรงดุจดวงอาทิตย์ จนศตคุณทนสายตานั้นไม่ไหวเลยต้องปิดตาลง รับสัมผัสร้อนแรงที่ริมฝีปาก
ปากหยักบดขยี้ เคล้าคลึงปากอ่อนนุ่มไปตามความรู้สึกของตัวเอง เอียงหน้าไปมาเพื่อเปลี่ยนท่าทางให้จูบง่ายขึ้นกว่าเดิม ร่างบางในตอนแรกนิ่งเฉยปล่อยให้พ่อเลี้ยงทำไป หากแต่ก็ทานทนต่อความต้องการไม่ไหว ตอบสนองสัมผัสนั้นด้วยความเคลิบเคลิ้ม
จุ๊บ...
เสียงจูบดังคลอไปด้วย มือของพ่อเลี้ยงปล่อยจากศีรษะแล้วเปลี่ยนมาเป็นเกาะรอบเอวคอดบางแทน ส่วนศตคุณก็ยกแขนเรียวคล้องรอบคอแหงใบหน้ารับสัมผัสเต็มที่ ขนาดที่ถูกดันมาที่โต๊ะทำงานกลางห้องยังไม่รู้สึกตัวเลย
หมับ!!
“อ๊ะ...พ่อเลี้ยง” ร่างบางอุทานอย่างตกใจเมื่อร่างของตัวเองลอยขึ้นมานั่งอยู่บนโต๊ะ ก่อนที่ร่างสูงจะเท้าแขนกับโต๊ะกักเขาไว้ ยื่นหน้าเข้าไปหาใบหน้าสวยหวานที่ตอนนี้แดงซ่านขัดเขิน
ร่างบางไม่กล้าขยับตัว เลยได้แต่นั่งเม้มปากตัวเองนิ่งๆ สายตาก็จ้องที่อกแกร่งไม่จ้องตาคนที่ผิดคำพูด ไม่ได้โกรธหรอก แต่อายมากกว่า
“น่ะ ไหนบอกว่าผมเลือกเวลาเองได้ไง” ถามเสียงสั่น
“ฉันบอกตอนไหนหืม”
“คนไม่รักษาคำพูด”
“กับนายแค่คนเดียวนั่นแหละ ถ้าไม่ทำแบบนี้ฉันจะได้สัมผัสหมูเหรอ หมูไม่เห็นใจฉันเหรอ ฉันเองก็เป็นคนมีความรู้สึกเหมือนกันนะ” พ่อเลี้ยงทำหน้าเศร้า แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ร่างเล็กกว่าเห็นใจเลยสักนิด
“ทำมาเป็นพูดดี เขตบอกว่าคุณไม่เคยมีใครมาหลายปีแล้วยังอยู่ได้เลย”
“ก็ตอนนั้นไม่มีนายนี่ ถ้าฉันเห็นนายทุกวันๆ ฉันก็จะหาเรื่องลวนลามนายตลอดนั่นแหละ”
“ชิ! ไหนใครบอกว่าพ่อเลี้ยงเป็นคนสุขุมไง แต่นี่อะไรอ่ะ”
“ก็กับหมูคนเดียวนั่นแหละ หรือว่าอยากให้ฉันไปทำกับคนอื่น ฮึ?” ถามลองใจดู แต่ก็ได้รับปฏิกิริยาที่น่ารักกลับมาแทน...
ปึก ปึก ปึก
“ก็ลองดูสิ ถ้าจะไปยุ่งกับคนอื่นก็ไม่ต้องมายุ่งกับผมเลยนะ” พูดขู่ด้วยความไม่พอใจ มือขาวก็ทุบเข้าที่ไหล่กว้างแรงๆ เป็นการทำโทษ
พ่อเลี้ยงหัวเราะเบาๆ ส่ายหน้าไปกับความน่ารักของเด็กน้อยของเขา ท่าทางมันก็แสดงชัดเจนอยู่แล้ว แต่เจ้าตัวไม่ยอมรับว่ามีใจให้เขาสักที...
“น่ารัก”
ฟอด!! ฟอด!!
พูดจบก็หอมแก้มทั้งสองข้างอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหาจนปลายจมูกสัมผัสกัน ในขณะที่ร่างบางพยายามที่จะเอนหลังนี้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำได้มาก ไม่งั้นมีหวังหลังราบไปกับโต๊ะแน่ๆ
ท่าทางล่อแหลมมาก ไม่เอาด้วยหรอก
“คนไม่รักษาคำพูด”
“เอาไว้ง้อทีหลังนะ แต่ตอนนี้...” ร่างสูงลากเสียงยาวเว้นเอาไว้ให้ร่างเล็กกว่าอยากรู้อยากเห็น
“ท่ะ ทำไมครับ”
“ขอจูบอีกนะ” จบประโยคขอร้องแล้วก็ทำให้ศตคุณรู้สึกอายหนักกว่าเดิม พยายามหันหน้านี้แต่ร่างสูงก็บดจมูกเข้าไปอีกจนไม่กล้าขยับไปไหน
“ถ้าเงียบแสดงว่าตกลงนะ”
แล้วจะให้พยักหน้าหรือส่ายหน้าล่ะ เพราะต่อให้เลือกทำแบบไหน คนตัวโตกว่าก็ต้องจูบต่ออยู่ดี ถ้าได้เห็นสีหน้าของพ่อเลี้ยงตอนนี้จะเดาได้ไม่ยากว่าทำไมเขาถึงรู้ว่าพ่อเลี้ยงจะจูบอยู่ดีหากเขาปฏิเสธหรืออนุญาต
“อื้อ...อื้ม”
ไม่ต้องรออะไรอีกแล้ว ร่างสูงบดเบียดริมฝีปากเข้าที่ปากแดงๆ นั่นอีกครั้ง คราวนี้ร่างบางตอบสนองกลับตั้งแต่เริ่มต้นเลย และมันทำให้พ่อเลี้ยงพอใจสุดๆ แม้ว่าจะไม่ใช่การตอบสนองที่เชี่ยวชาญ แต่มันก็เป็นสัมผัสที่เขาชอบมากกว่าพวกที่จูบเก่งเสียอีก
เขาชอบจูบหมู ชอบร่างกาย ชอบนิสัย ชอบที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ชอบรอยยิ้ม ชอบคำพูดให้กำลังใจ ชอบทุกๆ อย่าง...ชอบจนมั่นใจแล้วว่ามันเป็นรัก...
พ่อเลี้ยงรักศตคุณ...รักมาก รักแบบไม่เคยรักใครมาก่อนได้เท่านี้ แม้ว่าจะเคยมีคนรักมาหลายคน แต่ก็ไม่เคยเจอใครแบบศตคุณเลยสักนิด...
มันเหมือนกับว่าการที่เขาเลิกยุ่งกับผู้หญิงเป็นเวลาสามสี่ปีกว่านี้ ไม่ใช่ว่าจะหยุดหาหรืออะไร แต่แค่รอคนที่โชคชะตาส่งมาให้ต่างหาก และเขา...ก็ได้เจอกับเพื่อนของลูกชายคนนี้ ที่ต้องตาต้องใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น...
ร่างบางพิเศษกว่าแฟนที่ผ่านๆ มาของพ่อเลี้ยงอยู่หลายอย่าง แต่มีอยู่อย่างเดียวที่พิเศษกว่าใคร...นั่นคือการที่เขาตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอทันที ในขณะที่คนอื่น...กว่าเราจะรู้สึกดีๆ กันเกินกว่าเพื่อนก็ปาไปเดือนสองเดือนแล้ว...
“อีกครั้งนะ”
“บ่ะ บ้า...อื้อ”
เหมือนกลายเป็นตาแก่ที่เสพติดเด็กหนุ่มวัยยังไม่บรรลุนิติภาวะไปเลย แต่ต่อให้โดนว่ายังไง เขาก็ไม่สนใจอยู่แล้ว ถ้าหากว่าศตคุณไม่ยินยอม เขาก็คงหยุดไปนานแล้ว
อีกนิดเดียว ศตคุณก็จะใจอ่อนแล้ว...
“อีกนะ...”
“ม่ะ ไม่เอาแล้ว อื้อ”
ลองทายกันดู ว่าวันนี้พ่อเลี้ยงจะพูดว่า ‘ขอจูบอีกครั้ง’ ไปอีกกี่รอบกัน...
มาแล้วค่าทุกคน คิดถึงกันไหมเอ่ย ถ้าคิดถึง อ่านแล้วต้องเม้นท์นะคะ ขอคนละเม้นท์เองเนาะ สำหรับวันนี้สวัสดีค่ะ (ฮ่าๆ) เจอกันตอนหน้านะจ้ะ
ปล. แม้ว่าจะเศร้าเสียใจแค่ไหน แต่เราก็ต้องทำหน้าที่ของเราต่อไปค่ะ เราต้องเดินหน้า เราต้องสู้ต่อไป เราหยุดพักได้ แต่อย่าหยุดนาน เราท้อได้ แต่เราห้ามถอยค่ะ ^^
พูดคุย สอบถาม ทวงนิยาย หรือติดตามข่าวสารต่างๆ ได้ที่แฟนเพจของยูกิเลยนะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki/ 
หัวข้อ: [ครอบครัวศักดินนท์] ☀ พ่อเลี้ยงอาทิตย์ ☀ [Mpreg] {19/11/61} ➡ ตอนพิเศษ5 {จบแล้ว} (อ่าน 371979 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก