ตอนที่ 21
“จะไปไหนแต่เช้าคะลูกหมูสุดน่ารักของแม่” ผู้เป็นมารดาถามลูกชายอย่างประชดประชันมองร่างบางที่พอทำอาหารเช้า ทำงานบ้านเสร็จก็แต่งตัวพร้อมสะพายกระเป๋าเตรียมออกจากบ้าน
“ไปหาไอ้เขตน่ะแม่”
“ไปหาเขต หรือไปหาใคร” เป็นคำถามที่ทำให้ศตคุณยืนนิ่งค้างไป ลืมไปเสียสนิทเลยว่ามีเรื่องที่ยังไม่ได้บอกพ่อกับแม่ของตัวเอง
“ทำไมแม่พูดแบบนี้อ่ะ” ถามลองเชิงดู เพราะท่าทางกับคำถามของแม่เหมือนจะรู้อะไรมา
“เปล่า ก็คิดว่ามีแฟนน่ะ ถ้ามีก็บอกแม่กับพ่อบ้าง พ่อแม่ไม่ใจร้ายขนาดห้ามลูกไม่ให้มีแฟนหรอกนะ แต่อย่าปิดบังพ่อกับแม่ก็พอนะหมู”
ศตคุณยิ้มนิดๆ แต่ใจก็รู้สึกกลัวอยู่ดี กลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่พอใจที่เขามีแฟนเป็นผู้ชาย ที่สำคัญอายุมากกว่าตั้งสิบกว่าปี
ยังไม่พร้อม...ยังไงก็ไม่พร้อมที่จะบอกออกไปตอนนี้
“ครับ หมูจะไม่ปิดพ่อกับแม่”
“งั้นก็มีจริงๆ ใช่ไหม ใครเหรอลูก บอกแม่ได้หรือเปล่า” คนเป็นแม่ถามยิ้มๆ แม้เธอจะรู้อยู่แล้วก็ตามว่าคนที่ลูกชายคนเดียวคบอยู่ตอนนี้เป็นใคร
“หมูยังไม่พร้อมน่ะแม่ เอาไว้ทีหลังนะ”
“แม่รู้จักไหม?”
“รู้จัก แม่รู้จัก” รู้จักดีเลยล่ะ
แม่ของศตคุณยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูลูกชายที่ทำท่าเลิกลัก ไปไม่เป็น ทำท่าทางเหมือนกำลังโดนสอบสวนอยู่ก็ไม่ปาน
“เหรอ...ยังไงก็อย่าท้องก่อนแต่งก็แล้วกัน ก็รู้ใช่ไหมว่าตัวเองไม่เหมือนคนอื่น เรียนให้มันจบก่อนนะหมู ทำให้แม่อย่างเดียวนะ”
ศตคุณมองใบหน้าของมารดาด้วยสายตาที่ขอบคุณที่แม่เข้าใจ พยักหน้าแล้วเอ่ยด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“หมูสัญญาแม่ หมูจะไม่ทำให้แม่ผิดหวัง จะไม่ทำให้แม่ต้องเสียใจ”
“ก็ดีแล้วลูก เพื่อตัวเองทั้งนั้น”
“งั้นหมูไปก่อนนะครับ บอกพ่อด้วยนะ”
“จ้าๆ ไปเถอะ”
“เจอกันตอนเย็นนะครับ สวัสดีครับ”
ร่างบางยกมือไหว้แม่ก่อนออกจากบ้านทุกวันแล้วก็เดินออกไปที่รถมอเตอร์ไซด์ที่จอดอยู่ก่อนจะขับมันออกจากบ้านไปเลย ทางด้านของแม่ก็ได้แต่มองแล้วถอนหายใจออกมา...
“เฮ้อ...หวังว่าพ่อเลี้ยงจะรักษาสัญญานะ”
“แม่!! ไอ้หมูมันไปไหนน่ะนั่น” เสียงของสามีดังจากด้านหลัง
“ไปหาพ่อเลี้ยง”
“ฮะ!!! แต่เช้าเนี่ยนะ” คนเป็นพ่อถามเสียงดัง
“ใช่แล้วพ่อ...แล้วจะเสียงดังทำไมเนี่ย”
“โอ้ย!! ทำไมลูกชายกูมันแรดขนาดนี้เนี่ย” มือหยาบขยี้ผมตัวเองอย่างหัวเสีย
“แรดเริดอะไรล่ะพ่อ ไปกินข้าว ลูกมันทำอาหารเอาไว้ให้แล้ว”
“จ้าๆ ก็ยังดีที่ไม่ลืมหน้าที่น่ะนะ”
“ว่าลูกมันทำไม หมูมันก็เป็นเด็กดีมาตลอด แค่มันมีแฟนแค่นั้นเอง ลูกมันไม่ได้เปลี่ยนไปหรอกนะ มีแต่พี่นั่นแหละที่มัวแต่ห่วงนั่นห่วงนี่ พ่อเลี้ยงก็รับปากด้วยว่าจะดูแลและให้เกียรติลูก”
“เฮ้อ...นี่ต้องมีลูกเขยจริงๆ สินะ”
“นี่ยังไม่ยอมรับความจริงอีกเหรอ เขามาขอขนาดนั้นแล้วเนี่ย” ภรรยาถามอย่างเอือมระอา
“ก็...”
“อย่าเถียง! พี่เป็นคนอนุญาตเองนะ”
“ก็ใครมันจะไปกล้าปฏิเสธพ่อเลี้ยงได้เล่า แม่ก็ยังไม่กล้าค้านเลยไม่ใช่หรือไง”
“ก็ปล่อยเป็นเรื่องของคนสองคน ส่วนเรา ไปกินข้าวได้แล้ว!!” สั่งเสียงเข้ม จนคนเป็นสามีต้องยอมแพ้
“จ้าๆ”
…
…
เวลาผ่านไปอีกเทอม ความสัมพันธ์ของพ่อเลี้ยงกับศตคุณก็เป็นไปอย่างเรียบง่าย เรื่อยๆ ค่อยๆ เรียนรู้กันไป มีทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ไม่ใช่การทะเลาะที่จริงจังมาก เพราะส่วนใหญ่แล้วพ่อเลี้ยงมักจะชอบเป็นฝ่ายหาเรื่องมากกว่า แล้วศตคุณก็เป็นคนที่ยั่วขึ้นง่ายด้วย
ความสุขของคนเรามันแตกต่างกัน ความสุขของคนอื่นเป็นยังไงไม่รู้ แต่ที่พวกเขารู้ ความสุขของพวกเขาคือความเรียบง่ายและความค่อยเป็นค่อยไป ไม่หวือหวาแบบนี้นี่แหละ
เพราะมันค่อยๆ ถักทอความผูกพันของเรา...ให้เหนียวแน่นจนยากจะตัดขาดกันได้
“ปิดเทอมนี่ก็จะไปทำงานที่ไร่ของพ่อเลี้ยงอีกแล้วใช่ไหม”
“ครับ”
“อืม...” คนเป็นพ่อพยักหน้า
“พ่อมีอะไรหรือเปล่า บอกหมูได้นะ”
“เมื่อไหร่จะบอกพ่อว่าแฟนแกเป็นใคร”
แค่ก แค่ก แค่ก
ศตคุณสำลักข้าวที่อยู่ในปากทันที ที่คนเป็นพ่อเข้าประเด็นมาเรื่องนี้ ทั้งๆ ที่ไม่เคยได้คุยกันเรื่องนี้เลย แล้วทำไมวันนี้ถึงมาพูดเรื่องนี้ได้
“ค่อยๆ กินสิลูกชาย เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอก” ผู้เป็นแม่เตือนพลางยื่นแก้วน้ำให้กับลูกชายที่รีบคว้ามันไปดื่มเช่นกัน
“อึก...ทำไมพ่อถึงถามขึ้นมาล่ะ” หันไปมองหน้าพ่อที่กำลังจ้องหน้าเขาราวกับต้องการคาดคั้นคำตอบให้ได้ ซึ่งศตคุณก็รู้อยู่ว่าการปิดบังพ่อแม่มันไม่ดี แต่เขาก็กลัวเกินกว่าที่จะพูดออกไป
ศตคุณรู้สึกดีๆ กับพ่อเลี้ยงจนคิดว่านี่อาจจะเป็นความรักที่เขาไม่เคยรู้จักก็ได้
เขาไม่อยากเลิกกับพ่อเลี้ยง...
“พ่อแค่อยากรู้ พ่อเป็นห่วงเอ็งนะหมู”
“หมูรู้ว่าพ่อเป็นห่วง”
“ทำไม...กลัวพ่อรู้ว่าเป็นใครแล้วจะให้เลิกคบหรือไง?” ร่างบางมองใบหน้าที่แสนจริงจังของพ่อทันที เพราะสิ่งที่พ่อพูดมันเป็นความรู้สึกของเขาจริงๆ
ได้แต่พยักหน้าน้อยๆ เป็นคำตอบ
“เฮ้อ...หมู...พ่อไม่ได้จะว่าอะไรหรอก คนที่เอ็งคบอยู่ตอนนี้คือพ่อเลี้ยงใช่ไหม”
“เอ่อ...ทำไมพ่อรู้ล่ะ”
“ก็พ่อเลี้ยงเขามาขอลูกกับพ่อแม่นานแล้ว นี่ก็รออยู่ว่าเมื่อไหร่หมูจะบอกพ่อกับแม่สักที สุดท้ายก็ต้องให้บอกเองจนได้” แม่ของศตคุณตอบ
“พ่อเลี้ยง? มาขอ?”
“ใช่แล้ว ไอ้ลูกชาย”
“จริงเหรอแม่”
“จริง”
“เมื่อไหร่?”
“ก็หลายเดือนแล้ว ตั้งแต่ที่แกไปทำงานที่ไร่นั่นแหละ”
“ห๊ะ!! ทำไมหมูไม่เห็นรู้เลยอ่ะแม่”
“ก็จะรู้ได้ไง พ่อเลี้ยงไม่ได้บอกลูกไม่ใช่เหรอ”
“ก็จริงอ่ะ ทำไมพ่อเลี้ยงทำแบบนี้อ่ะ” ศตคุณชักสีหน้าไม่พอใจ คิดถึงคนที่อยู่อีกที่หนึ่งอย่างคาดโทษเอาไว้
“ก็ดีแล้วที่พ่อเลี้ยงมาขอ เพราะเขาให้เกียรติพ่อกับแม่ พ่อเลี้ยงน่ะจริงจังกับเอ็งมากนะหมู แล้วเอ็งล่ะ คิดจะหยุดกับผู้ชายคนนี้ไหม พ่อก็ไม่ได้ยกเอ็งให้พ่อเลี้ยงเขาทีเดียวหรอกนะ ก็ขอเอาไว้แล้วว่าถ้าเอ็งเจอคนที่ใช่กว่าก็ให้เอ็งได้มีสิทธิเลือกและตัดสินใจเอง พ่อเลี้ยงเขาก็ตกลง”
ศตคุณอุ่นวาบไปทั้งหัวใจ รู้สึกถึงความรักความอบอุ่นที่คนอายุมากกว่ามอบให้
“จริงเหรอพ่อ”
“จริง...แต่พ่อขอแนะนำเอ็งหน่อยนะหมู”
“ครับ” ศตคุณวางจานข้าวลงบนพื้นเสื่อ แล้วนั่งมองพ่ออย่างตั้งใจฟัง
ส่วนคนเป็นทั้งภรรยาและแม่ก็หันมาตั้งใจฟังผู้เป็นสามีที่เธอเคารพและรักมากเช่นกัน
ศตคุณเหมือนแม่...เหมือนทุกกระเบียดนิ้วเลย ทั้งหน้าตา นิสัย กิริยาท่าทาง
“ถ้าคิดว่าตัวเองไม่อยากจะฝากชีวิตไว้กับพ่อเลี้ยง ก็อย่าไปให้ความหวังกับพ่อเลี้ยงนะหมู บอกไปตรงๆ อย่ากลัวว่าจะไปทำร้ายความรู้สึก เพราะการที่เราไม่บอกไป แล้วรักคนอื่น พ่อเลี้ยงจะเสียใจมากกว่าที่เอ็งพูดออกไปตรงๆ”
ศตคุณเม้มปากแล้วพยักหน้าเข้าใจ
“อย่าเพิ่งคิดว่าความรู้สึกตอนนี้มันจะมั่นคง ความรักน่ะ...ไม่ได้เรียบง่ายนะหมู จำคำพ่อไว้ อย่าเพิ่งคิดว่าเขาเป็นทุกอย่าง ถ้ายังไม่มั่นใจแล้วจริงๆ”
“ครับ...หมูจะจำไว้”
“ลูกยังไม่รู้จักกับความรัก เพราะฉะนั้นแล้วค่อยๆ ศึกษามันนะลูก อย่ารีบร้อน” ผู้เป็นแม่เองก็เอ่ยเตือนลูกชายคนเดียวหัวแก้วหัวแหวน
ศตคุณยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ยกมือไหว้พ่อกับแม่อย่างขอบคุณกับความรักและความหวังดีที่เขาได้รับมาตลอดทั้งชีวิต และจะได้รับมันตลอดไป
เขาไม่ได้รวยล้นฟ้า ไม่มีของแพงๆ ใช้ ไม่มีบ้านใหญ่ๆ อยู่ ไม่มีห้องแอร์เย็นๆ นอน แต่เขามีความสุขและโชคดีที่สุดแล้วที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อกับแม่
“ครับแม่...หมูไม่รีบร้อนตัดสินหรอกครับ”
“ก็ดีแล้ว...”
“แต่สิ่งที่พ่ออยากจะย้ำเอ็งอีกสักครั้งนั่นก็คือ...”
“คือไรอ่ะพ่อ” ถามกลับไป
“อย่าท้องก่อนแต่ง แค่นั้นพอ”
“พ่อ!!! จะไปทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะ หมูสัญญากับแม่เอาไว้แล้วไง รับรองว่าลูกผู้ชาย สัญญาแล้วต้องรักษาสัญญา”
“หึหึ...ฉันก็ยังไม่แน่ใจว่าแกเป็นผู้ชายหรือเปล่า เพราะเพศบนโลกนี้มันมีแค่ชายกับหญิง แกท้องได้แบบผู้หญิง แต่ลักษณะทางกายภาพภายนอกและภายใน โดยเฉพาะระบบสืบพันธ์แกก็เป็นผู้ชาย ไม่รู้ว่าทำไมถึงท้องได้ หรือหมอเขาจะบอกผิดวะแม่”
“เอาอีกแล้ว พูดอีกแล้ว เรื่องนี้จะมีวันจบวันสิ้นไหมเนี่ย ลูกจะเป็นยังไงก็ตาม แต่ก็เป็นลูกของเรา อย่าลืมสิ”
“ฉันไม่ลืมหรอกน่า”
ร่างบางส่ายหน้าแล้วทานข้าวต่อ มองพ่อกับแม่เถียงกันไปมาตามประสาของคนที่เป็นทั้งคู่รักและคู่กัดกัน...
“ยินดีต้อนรับสู่ไร่ศักดินนท์อีกครั้งนะหนูหมู ไม่เจอกันตั้งหลายเดือนเลย สวยขึ้นนะเนี่ย”
“สวัสดีครับย่าจันทร์...จริงๆ แล้วย่าจันทร์ควรจะบอกว่าผมหล่อขึ้นนะครับ”
คนอายุมากกว่าส่ายหน้าอย่างเอ็นดู ส่วนสาวใช้อื่นๆ ก็ต่างพากับส่ายหน้าปฏิเสธท่าเดียวเพราะถ้าศตคุณหล่อ อย่างพวกเธอนี่คงจะไม่เรียกผู้หญิงแล้วล่ะ
สวยขนาดนั้น...ไม่แปลกใจที่พ่อเลี้ยงทั้งรักและหลง
“สงสัยน้องหมูจะไม่เคยส่องกระจกนะคะ”
“โธ่...พี่ดาวก็”
“เดี๋ยวพี่จะเอากระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นไปเก็บให้นะคะ พ่อเลี้ยงให้จัดห้องเดิมให้น้องหมูอยู่นะ”
“ครับ” ร่างบางรับคำดาวสาวใช้ในบ้านก่อนจะยื่นกระเป๋าเป้ใบน้อยไปให้เธอ ซึ่งเธอก็รับมันไปแล้วเดินแยกออกจากตรงนั้นเพื่อไปทำหน้าที่ของตน เหลือเพียงย่าจันทน์ผากับศตคุณเท่านั้น
“ย่าจันทร์ครับ แล้วเขตล่ะครับ อยู่ไหม”
“คุณเขตไม่อยู่ค่ะ เห็นว่าไปทำธุระข้างนอก”
“ไปหาพี่เมฆแน่ๆ” ศตคุณพึมพำ
“อะไรนะลูก” ย่าจันทน์ผาถามเพราะเห็นว่าร่างบางงึมงำอยู่คนเดียวเบาๆ
“อ๋อ เปล่าครับ ไม่มีอะไร แล้วพ่อเลี้ยงล่ะครับ” ถามหาเจ้าของไร่แทน
“นอนอยู่จ้ะ พ่อเลี้ยงบอกว่าวันนี้ไม่รับข้าวเช้าเพราะทำงานอยู่ดึกเลย เคลียร์เอกสารประจำเดือนนี่แหละ ย่าเองก็ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่”
“นี่ก็จะสิบเอ็ดโมงแล้วนะครับ ไม่หิวหรือไง ควรจะตื่นมากินได้แล้วนะครับ”
“ช่วงที่พ่อเลี้ยงต้องนอนดึกน่ะ หนูก็รู้นี่ลูก ว่าพ่อเลี้ยงจะเป็นแบบนี้แหละ”
“ก็ทราบครับ”
จำได้ด้วยว่าตอนไปปลุกน่ะพ่อเลี้ยงตื่นขึ้นมาจ้องตาขวางขนาดไหนแล้วก็ล้มตัวลงนอนต่อ ส่วนเขาก็ออกจากห้องนอนไปอย่างงอนๆ แต่พอบ่ายๆ ที่พ่อเลี้ยงตื่นขึ้นมาก็มาขอโทษมาง้อ
เขาก็หายง่ายๆ ล่ะนะ
“งั้นจะไปปลุกไหมลูก”
“ก็จะปล่อยให้นอนไปก่อนนี้แหละครับ ยังไงเดี๋ยวผมจะไปเตรียมอาหารดีกว่า ตอนสิบเอ็ดโมงจะไปปลุกพ่อเลี้ยงมาทานข้าวเช้าควบข้าวเที่ยงเลย ที่จริงผมไม่อยากจะทำแบบนี้หรอกนะครับ พ่อเลี้ยงควรจะกินข้าวให้ครบสามมื้อ แต่วันเดียวก็พอจะอนุโลมได้”
“งั้นย่าให้หมูจัดการเลยนะลูก”
“ได้ครับย่าจันทร์ เดี๋ยวให้เป็นหน้าที่ของผมเองครับ”
“ย่าจะไปดูเด็กทำงานบ้านก่อนนะลูก”
“วันนี้มีทำความสะอาดใหญ่ใช่ไหมครับ เดี๋ยวผมไปช่วยไหมครับ”
“จ้ะ...อยากจะไปช่วยตอนไหนก็ไปเลยนะลูก ย่าไปก่อนนะคะ”
“ครับ”
คนอายุมากกว่ายิ้มเอ็นดูก่อนที่จะเดินแยกจากร่างบางไป ส่วนศตคุณก็เปลี่ยนเส้นทางไปยังห้องครัวแทนเพื่อทำอาหารให้พ่อเลี้ยงทานตอนตื่นขึ้นมา
“ให้พี่ช่วยไหมจ้ะ”
“พี่น้ำอิง!!!”
“จ๋า เรียกซะดังเลย”
“ผมคิดถึงพี่น้ำอิงมากๆ เลยครับ” ร่างบางเห็นว่าใครเป็นคนถามก็ออกอาการดีใจสุดๆ เพราะน้ำอิงเป็นคนที่เขาสนิทด้วยที่สุด
“แหม...ก็คิดว่าจะลืมกันไปแล้ว”
“ไม่ลืมหรอกครับ ใครจะกล้าลืมพี่น้ำอิงคนสวย ว่าแต่...ไวน์ของผมเป็นยังไงบ้างครับ” ศตคุณถามถึงไวน์องุ่นของตนที่ก่อนจะกลับไปเรียนต่อได้ฝากให้หญิงสาวตรงหน้าจัดการดูแลแทน
“พี่ก็ทำตามที่น้องหมูบอกทุกอย่างเลยนะ หลังจากที่เราเสียถังทดลองแรกไป ตอนนี้ก็รอเวลาบ่มไวน์ของถังทดลองที่สองดูน่ะ ประมาณสิ้นเดือนนี้ก็คงจะเปิดชิมได้แล้วล่ะจ้ะ” น้ำอิงตอบ
ตอนนั้น...ศตคุณจำได้เลยว่าตัวเองเรียนไม่รู้เรื่องเลยที่ตอนน้ำอิงโทรมาบอกว่าไวน์ที่บ่มเอาไว้ มันฝาดมาก ซึ่งมันก็น่าจะเป็นขั้นตอนใดขั้นตอนหนึ่งที่มันพลาด เขาหาข้อมูลแบบไม่หลับไม่นอน ถามเพื่อนดู แล้วก็ไปศึกษาวิธีการจากมืออาชีพด้วย ทั้งอาจารย์หรือแม้กระทั่งอาจารย์ของเพื่อน
“ตอนนั้นมันเป็นความผิดพลาดของผมเองล่ะครับ”
“ไม่นะ พี่ก็ว่าน้องหมูทำทุกขั้นตอนแล้วล่ะ เพียงแค่ทุกอย่างมันก็ต้องมีการทดลองไปเรื่อยๆ”
“ครับพี่น้ำอิง ผมก็หวังว่าคราวนี้จะต้องสำเร็จด้วยดี”
“พี่ว่าสำเร็จแน่ๆ จ้ะ แล้วนี่จะทำอาหารให้พ่อเลี้ยงเหรอ” หญิงสาวถาม
“ครับ”
“งั้นพี่ไม่ยุ่งดีกว่า ขอตัวไปช่วยเขาทำความสะอาดก็แล้วกันนะ”
“โอเครับ เดี๋ยวผมทำเองได้ พี่น้ำอิงไปทำอย่างอื่นได้เลยครับ ช่วงบ่ายๆ ผมจะไปช่วยทำความสะอาดด้วย ว่างๆ ไม่รู้จะทำอะไรดีน่ะครับ”
“พี่ว่าพ่อเลี้ยงต้องพาน้องหมูออกไปข้างนอกแน่ๆ”
“ไม่หรอกครับ คงจะพาไปแถวๆ นี้แหละ”
“ฮ่าๆ สวีทกันจริง พี่ล่ะอิจฉา”
ศตคุณได้แต่ยิ้มรับคำแซวอย่างเขินๆ มองหญิงสาวออกจากห้องครัวไป ก่อนที่ตัวเองจะหันมาสนใจการทำอาหารต่ออย่างตั้งอกตั้งใจ เพื่อทำอาหารที่ดีที่สุดให้กับพ่อเลี้ยง...
คนที่เขากำลังศึกษาดูใจกันอยู่
สวัสดีวันอาทิตย์ค่า...ใครที่ถูกหวยรับประมาณมากก็อ่านนิยายแก้เครียดกันเถอะค่ะ ยูกิก็โดนกินเรียบเหมือนกัน เซ็งมาก ซื้อเลขท้าย 400 ถ้าซื้อ 40 คงจะมีเงินกินข้าวอยู่ ฮ่าๆๆ
ถ้าอยากจะพูดคุย ติดตามข่าวสารก็ไปเจอกันที่แฟนเพจเลยค่า
https://www.facebook.com/sawachiyuki/ 
หัวข้อ: [ครอบครัวศักดินนท์] ☀ พ่อเลี้ยงอาทิตย์ ☀ [Mpreg] {19/11/61} ➡ ตอนพิเศษ5 {จบแล้ว} (อ่าน 371158 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก