ตอนที่ 48
ในขณะที่ศตคุณกำลังตรวจตราการต้มไวน์อยู่ ก็มีคนมาเรียกให้ออกไปเพราะมีแขกมาพบกับพ่อเลี้ยงอาทิตย์ แต่พ่อเลี้ยงอาทิตย์กำลังตรวจเอกสารอยู่เลยให้ลูกน้องมาตามศตคุณให้ไปรับแขกรอก่อนแล้วเจ้าของไร่จะตามไปทีหลัง พอศตคุณเข้าไปในห้องรับแขกภายในตัวบ้าน ก็ถึงกับชักสีหน้าทันทีเมื่อเห็นว่าแขกคนนั้นเป็นใคร
“สวัสดีครับคุณน้ำฟ้า”
“สวัสดีค่ะ...”
“พ่อเลี้ยงยังไม่สะดวกออกมาพบน่ะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้าก็ไม่ได้นัดล่วงหน้าเหมือนกัน” เธอตอบนิ่งๆ
หญิงสาวนั่งนิ่ง ไม่ยิ้ม ไม่พูดไม่จา จนศตคุณเข้าใจสถานการณ์เลยว่าเธอคงไม่อยากจะคุยกับเขา ร่างบางก็เลยเงียบเพราะไม่รู้จะชวนคุยอะไร แล้วเขาก็รู้สึกหน้าเสียด้วย
ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจ ถ้าเกิดว่าเป็นเรื่องของพ่อเลี้ยง...เขาไม่ได้ผิดอะไรนะ แม้ว่าเธอจะชอบพ่อเลี้ยง แต่พ่อเลี้ยงเลือกเขา...แล้วยังไง ควรจะยอมรับหรือเปล่า
ไม่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย...
“ยินดีด้วยนะคะ”
“ครับ?” ศตคุณเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจที่จู่ๆ เธอก็โพล่งออกมา
เราสบตากัน แต่ศตคุณไม่เห็นแววยินดีจากหญิงสาวเลย
“เรื่องแต่งงานน่ะค่ะ ยินดีด้วยนะคะ”
“อ๋อ...ขอบคุณนะครับ”
“แต่อย่าเพิ่งนึ่งนอนใจไปนะคะ กว่าจะเรียนจบ อะไรก็เกิดขึ้นได้ค่ะ”
นั่นไง...ไม่ใช่การแสดงความยินดีจริงๆ ด้วย
ศตคุณยิ้มหวานให้กับน้ำฟ้าอย่างไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลย
“ครับ...อะไรก็เกิดขึ้นได้จริงๆ นั่นแหละครับ”
“บางทีพ่อเลี้ยงอาจจะเจอคนที่ดีกว่านี้ก็ได้นะคะ” เธอยังคงพูดต่อ
“ครับ...ผมก็คิดว่าแบบนั้นเหมือนกัน”
ศตคุณตอบรับคำพูดของหญิงสาวอย่างใจเย็น ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร เพราะเขาเชื่อใจพ่อเลี้ยงอาทิตย์มาก...และสิ่งที่พ่อเลี้ยงแสดงออกกับเขาทุกวันนี้ก็เป็นเครื่องยืนยันได้ดี
ต่อให้มีคนที่ดีกว่าเขาอีกเป็นร้อยคน พ่อเลี้ยงก็เลือกเขา...
เพราะอาทิตย์เลือกคนที่ตนเองรัก ไม่ใช่คนดี...
“ก็อยากให้เผื่อใจเอาไว้ด้วยน่ะค่ะ น้องคงยังไม่รู้จักความรักดี ระวังจะเจ็บนะคะ”
ศตคุณเสียดายความสวยของเธอมาก....มากจริงๆ
“ขอบคุณครับ”
“หวังดีนะคะ เพราะฟ้าก็เคยเจ็บปวดเพราะความรักมาก่อน”
“เหรอครับ...ขอบคุณในความหวังดีนะครับ”
ศตคุณเองก็ไม่มีอะไรจะพูดแย้งขึ้นมาหรอก อยากจะเข้าใจอะไรแบบไหนก็ปล่อยให้เข้าใจไป เพราะเขาก็พูดให้ตัวเองรู้สึกดีนั่นแหละ
เอาที่สบายใจเลยครับ...
แล้วทั้งสองก็นั่งเงียบ สักพักพ่อเลี้ยงหนุ่มเจ้าของไร่ก็เดินเข้ามาในห้องรับแขก พร้อมกับขอโทษน้ำฟ้าที่ปล่อยให้รอนาน น้ำฟ้าเองก็ยิ้มหวานให้แล้วบอกว่าไม่เป็นเป็นไร อาทิตย์นั่งลงข้างๆ กับศตคุณ ยิ้มให้คนรักน้อยๆ แล้วหันไปถามธุระของหญิงสาวต่อ
“วันนี้มีธุระอะไรกับผมเหรอครับ”
“ฟ้ามาแสดงความยินดีกับธุรกิจไวน์น่ะค่ะ ขอโทษทีนะคะที่วันจัดงานฟ้าไม่ได้มาตามคำเชิญ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ก็คุณน้ำฟ้าไปต่างประเทศนี่ครับ จริงๆ แค่โทรมาก็ได้ครับ”
“ไม่ได้หรอกค่ะ พ่อเลี้ยงอุตส่าห์ส่งบัตรเชิญมา แต่ฟ้าก็ไม่ได้มา เสียดายมากค่ะ ดูคลิปที่เขาส่งๆ มาแล้วสนุกสนานกันมากเลยสินะคะ อิจฉาจัง” เธอพูดพลางทำหน้าหงอยๆ ที่ศตคุณเห็นแล้วก็รู้สึกว่าน่ารักมาก
“ครับ สนุกมากๆ เลยครับ”
“เป็นการจัดงานที่สร้างสรรค์มากๆ เลยค่ะ”
“ขอบคุณครับ จริงๆ เป็นความคิดของหมูน่ะครับ”
“อ๋อ...เหรอคะ” เธอชะงักแต่ก็ยิ้มออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เมื่อกี้คุณฟ้าเขาแสดงความยินดีกับเราด้วยนะครับ” ศตคุณบอกคนรักยิ้มๆ
“หืม...ขอบคุณมากๆ นะครับคุณฟ้า ยังไงงานแต่งของเราผมจะส่งบัตรเชิญไปนะครับ คราวนั้นต้องว่างแล้วนะครับ” อาทิตย์หันไปชวนหญิงสาว ทำเอาศตคุณยิ้มออกมาเล็กน้อยที่เห็นหน้ากระอักกระอ่วนของเธอ
“ฟ้าก็ต้องรอดูก่อนน่ะค่ะว่าจะมีงานวันนั้นหรือเปล่า”
“แม่ของผมท่านกำลังจะเดินทางไปหาฤกษ์ที่วัดแถวสิงห์บุรีน่ะครับ ถ้าได้มาแล้วก็จะแจ้งคนสนิทๆ ไว้ก่อนเลย รับรองว่าคุณฟ้าเคลียร์งานได้แน่ๆ ครับ”
หญิงสาวฝืนยิ้มออกมา แต่ก็แอบเข่นเขี้ยวในใจ...เมื่อเห็นว่าศตคุณนั่งอมยิ้มอยู่ เธอคิดไปเองด้วยความอคติว่าศตคุณกำลังยิ้มเยาะเธออยู่ ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงแล้ว ศตคุณไม่ได้คิดอะไรเลย แค่ยิ้มก็เท่านั้น
“ได้ค่ะ ยังไงก็แสดงความยินดีอีกครั้งนะคะ”
“ขอบคุณครับ” พ่อเลี้ยงพูด “ว่าแต่นอกจากเรื่องนี้คุณน้ำฟ้ามีธุระอะไรอีกหรือเปล่าครับ”
“ฟ้าอยากจะขอมาดูการทำไวน์น่ะค่ะ สนใจมานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสสักที”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมกับหมูจะพาไปชมนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
“งั้นก็ไปกันเถอะครับ หมู...ลุกเร็วเด็กดี” พ่อเลี้ยงลุกขึ้น ก่อนจะเรียกคนรักให้ลุกขึ้น
“อ่า...ครับพี่อาทิตย์” ศตคุณลุกขึ้นยืนเคียงข้าง
“เชิญครับคุณน้ำฟ้า”
“ค่ะ”
“พี่อาทิตย์ไปกับคุณน้ำฟ้าสองคนก็ได้นะครับ ผมจะไปรอนับปุ๋ยที่มาส่ง”
“ให้คนอื่นทำไปเถอะน่า ไปกับพี่นี่แหละ”
“แต่...”
“นะครับ”
“อ่า...ก็ได้ครับ”
การพูดคุยของคู่รักอยู่ในสายตาคนนอกอย่างน้ำฟ้าจนเธอเริ่มจะรู้สึกว่าตัวเองไม่ควรจะอยู่ที่นี่ การกระทำของพ่อเลี้ยงช่างไม่ไว้หน้าเธอเลย ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าเธอชอบ...
น้ำฟ้าถอดใจแล้วล่ะ ความหวังที่เคยริบหรี่บัดนี้มันมืดสนิทแล้ว พ่อเลี้ยงอาทิตย์ไม่มีแววตา ท่าทางที่จะสนใจเธอนอกจากลูกค้า ไม่สามารถเข้าไปในหัวใจของพ่อเลี้ยงได้เลย...
ก็ต้องยอมรับความจริง เพราะสวยๆ อย่างเธอไม่มามัวเสียเวลาแย่งผู้ชายที่มีเจ้าของแล้วหรอก แม้ว่าจะเสียคนที่เพอร์เฟ็คทุกอย่างไป แต่ก็ใช่ว่าเธอจะหาไม่ได้สักหน่อย...
มีมาให้เลือกอีกเยอะ...
...
...
...
กาลเวลาผันผ่านไป
ศตคุณกับคณินเรียนอยู่ปีสุดท้ายแล้ว ซึ่งจะจบในอีกสองเดือนข้างหน้านี้ ทั้งสองต่างก็วุ่นวายอยู่กับงานวิจัยที่ต้องทำให้ผ่าน เวลาที่จะไปพบเจอกับคนรักก็มีน้อย แต่คณินจะดีหน่อยตรงที่อยู่ได้อยู่ด้วยกันกับคนรัก แต่ศตคุณก็ยังไปกลับเหมือนเดิม...เจอกับพ่อเลี้ยงได้อาทิตย์ละครั้งหรือบางอาทิตย์ก็ไม่ได้เจอเลย
วันนี้...ศตคุณมาค้างเพื่อทำงานที่บ้านใหญ่ของศักดินนท์ซึ่งทุกคนก็อยู่ครบพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้ง สุริเยนทร์ ปัทมา พ่อเลี้ยงอาทิตย์ คณิน เมฆา และตอนนี้ก็กำลังรับประทานอาหารกลางวันกันอยู่
“น้องหมู...หลังจากเรียนจบเดือนหนึ่งก็งานแต่งแล้ว เดี๋ยวแม่จะเอาแบบชุด ของชำร่วย การ์ดมาให้ดูนะ ต้องเชิญแขกแต่เนิ่นๆ ว่างช่วงไหนลูก”
“แม่ครับ ตอนนี้หมูกำลังยุ่งกับวิจัยอยู่นะ” อาทิตย์ขัด
“ไม่เป็นไรครับ แม่จะเอามาให้วันไหนล่ะครับ ผมจะต้องเลือกกับพี่อาทิตย์หรือเปล่า” ศตคุณถามแม่คนรักยิ้มๆ
ฤกษ์แต่งงานของเราคือหลังจากเขาเรียนจบเดือนหนึ่ง ถ้าไม่แต่งปีนี้ก็ต้องเป็นปีหน้า ซึ่งศตคุณกลัวว่ามันจะอยู่ในช่วงรับปริญญาพอดี เลยไม่อยากเสี่ยง
แต่งหรือไม่แต่งมันต่างกันตรงที่...แต่ง เขาจะต้องย้ายไปอยู่กับพ่อเลี้ยง แต่ถ้ายังไม่แต่ง ศตคุณก็ยังคงอยู่กับพ่อแม่เหมือนเดิม ซึ่งพ่อเลี้ยงไม่ยอมแน่ๆ ปล่อยให้รอมานานถึงสี่ปี ทุกคนเหมือนอยากจะอุ้มหลานเต็มแก่ แม้แต่พ่อกับแม่ของศตคุณเองก็อยากจะอุ้มหลานแล้วเหมือนกัน
“เดี๋ยวแม่ฝากไว้กับแมวก็ได้ จะไปคุยเรื่องการจัดงานอยู่พอดี”
“ครับ”
“แม่แกเห่อมากอาทิตย์ นี่ก็เตรียมการเตรียมอะไรไว้หมด จากที่จะแต่งเด็กๆ นี่จดชื่อแขกแต่ละคนที่จะเชิญมาพ่อเหงื่อแตกซกๆ เลย” สุริเยนทร์เล่าน้ำเสียงติดตลก
“ลูกชายทั้งคนนะ จะจัดเล็กๆ ได้ยังไง”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร”
“ตามนั้นนะน้องหมู ถ้าเลือกได้ก็ค่อยเอามาให้แม่ เพราะนับจากนี้ไปจนกว่าจะถึงวันงานแม่จะไม่ไปที่ไหนเลย อยู่กับบ้านตลอด”
“แล้วเรื่องแบบ?”
“เดี๋ยวชุดเราค่อยไปลองกันว่างๆ ช่วงใกล้งานค่อยไปก็ได้ ส่วนการ์ดกับของชำร่วย ฉันตามใจนาย อยากได้แบบไหนนายก็เลือกเลย” พ่อเลี้ยงอาทิตย์ตอบคนรัก ศตคุณพยักหน้ารับน้อยๆ
“โหย...อิจฉาจัง”
“ไม่ต้องมาอิจฉาเลยตาเขต คิวของเราอยากอีกนาน ต้องทำงานเลี้ยงตัวเองได้ก่อน เข้าใจนะ ใช่ไหมคะน้องเมฆ” ปัทมาดับความฝันของหลานชายแล้วยังจะหาแนวร่วมเป็นคนรักของหลานชายอีก แต่ก็นะ เมฆาก็เห็นด้วยนั่นแหละ
“ครับคุณย่า”
“รุมกันนี่หว่า”
“ฮ่าๆ”
เสียงหัวเราะมีความสุขดังไปทั่วห้องอาหาร...ทุกคนล้วนมีแต่ความสุขกัน แม้แต่เมฆาเองก็เช่นกัน จากชีวิตมืดแปดด้าน ก็ได้ศักดินนท์ให้ความเมตตาช่วยเหลือเขา
เพราะเราคือครอบครัวเดียวกัน...
ตกดึกศตคุณก็ยังคงนั่งทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์อยู่ อาทิตย์ที่เพิ่งขึ้นมาจากนั่งดื่มกับพ่อที่ชั้นล่าง มองคนรักที่กำลังตั้งใจทำงานอยู่แล้วส่ายหน้าไปมาเพราะขนาดเขาเข้ามา ร่างบางยังไม่รับรู้เลยว่ามีคนเข้ามาในห้อง แบบนี้มันน่าจับมาตีก้นนักเชียว...
ร่างสูงย่องเบา ไปหยุดอยู่ข้างหลังศตคุณก่อนจะ...
ฟอด!!
“อ๊ะ...ทำอะไรน่ะครับ ตกใจหมด” ศตคุณจับแก้มตัวเองแล้วหันมามองพ่อเลี้ยงอาทิตย์อย่างตกใจ
“ก็ตั้งใจซะขนาดนั้น ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยตื่นมาทำต่อ”
“อีกนิดเดียวนะครับ” อ้อนเสียงหวาน
“ไม่ได้ครับ”
“นะครับ”
“ไม่ได้...เปิดเดี๋ยวนี้เลย จะตีหนึ่งแล้ว”
“ก็ได้ครับ...”
ศตคุณจำยอมที่จะปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ตนทำงานอยู่ในทันทีเพราะคนรักไม่มีทีท่าว่าจะยอม
พอปิดเสร็จแล้วก็เดินไปที่เตียงก็เห็นพ่อเลี้ยงกำลังนอนรออยู่บนเตียงก็ขมวดคิ้วแน่น
“ทำไมถึงมานอนนี่ล่ะครับ ไม่กลัวคุณแม่ว่าเหรอครับ”
เพราะอาทิตย์ถูกปัทมาผู้เป็นแม่สั่งห้ามอย่างเด็ดขาดว่าอย่าเข้ามานอนกับศตคุณเพราะมันจะดูไม่งาม แต่อาทิตย์ก็ไม่สน แอบเข้ามาอยู่ดี
“ก็จะนอนกับเมีย...คิดถึงเมีย ไม่ได้กอดเมีย ไม่ได้ฟัดเมียมาหลายอาทิตย์แล้ว”
“แต่ว่า...”
“ถ้าฉันไม่บอก หมูไม่พูด แม่จะรู้ได้ยังไง จริงไหม หืม?”
“เอาแต่ใจตัวเอง” บ่นงึมงำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินไปปิดไฟห้องอย่างช่วยไม่ได้
ศตคุณนอนลงบนเตียงอีกฝั่งหนึ่งทันที แต่ในขณะที่เขากำลังหลับตาอยู่ ก็รู้สึกถึงมือปลาหมึกกำลังลูบไล้ไปตามร่างกายของเขา ซึ่งไม่ต้องลืมตามองก็รู้ว่าใคร
“พี่อาทิตย์...ไหนบอกว่าจะนอนไงครับ”
“ฉันพูดตอนไหน”
“ก็...”
“แค่บอกให้นายมานอน แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะนอน”
“เจ้าเล่ห์...วันนี้ไม่เอานะครับ เดี๋ยวพ่อกับแม่ได้ยิน” ร่างบางหันข้างมาด้านคนรักแล้วอ้อนเสียงเบา กัดปากตัวเองน้อยๆ เมื่อรู้สึกเคลิ้มกับสัมผัสจากฝ่ามือแกร่ง
“ห้องนี้เก็บเสียง ห้องทุกห้องเก็บเสียงหมด หมูจะครางดังกี่ร้อยเดซิเบลก็ไม่มีใครได้ยิน”
“อย่า...อ๊ะ”
รู้ทั้งรู้ว่าห้ามคนอายุมากกว่าไม่เคยได้ก็ยังจะทำ แต่ก็ถูกปิดปากทุกที ร่างสูงเคลื่อนกายคร่อมทับร่างเล็ก บดขยี้ริมฝีปากอย่างรุนแรงแฝงไปด้วยความเร่าร้อน มือก็ลูบไล้ถอดเสื้อผ้าของร่างเล็กออกจนหมด ผละใบหน้าออกมาซุกไซ้ซอกคอ ไล่เลียไปตามใบหู ลำคอแล้วลงมาที่หน้าอก ก่อนจะช่วงชิมเม็ดทับทิมสีหวาน
อาทิตย์เล้าโลมคนรักอย่างชำนาญจนศตคุณห้ามปรามไม่ทัน ได้แต่ส่งเสียงร้องครางกับปฏิกิริยาตอบสนองอย่างน่ารักและเซ็กซี่...
ส่วนร้อนผ่าวของอาทิตย์พร้อมแล้ว เขาค่อยๆ สอดแทรกแก่นกายตัวเองเข้าไปในช่องทางคับแคบที่กำลังขมิบถี่รอการเติมเต็มจากเขา แม้จะมองไม่เห็นแต่ก็จินตนาการออกว่าเป็นอย่างไร
“อ๊า...ท่ะ ทำไม แปลกๆ” ศตคุณถามเสียงพร่า เมื่อรู้สึกว่ามันแปลกกว่าที่เคยร่วมรักกันมา
“อืม...อ่า คนดี พี่ขยับแล้วนะ”
“อ๊า...แปลกจัง อึก อ๊ะ แปลกๆ อ๊า” ร่างบางยังไม่หายข้องใจ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรยามที่อาทิตย์ขยับกายเข้าออกช้าๆ ก่อนจะเปลี่ยนจังหวะเร็วขึ้น เร็วขึ้นเรื่อยๆ พ่อเลี้ยงหนุ่มเพิ่มความรุนแรงในการกดกระแทกในแต่ละครั้งด้วย
“จ่ะ เจ็บ อ๊ะ ทำไมเจ๊บ อ๊า”
“อ่า...แน่นมาก มันต้องแบบนี้สิ ที่รอคอยมานาน” คำพูดของอาทิตย์ทำให้ร่างเล็กสงสัยแต่ก็ถามอะไรไม่ได้เพราะหัวสมองตอนนี้ขาวโพลนไปหมด ครางได้อย่างเดียว ไม่มีสติเรียบเรียงคำพูดยาวขนาดนั้นได้
ร่างบางรู้สึกว่าการร่วมรักครั้งนี้มันแน่นกว่าเดิม แนบแน่นกว่าเดิม เจ็บและเสียวมากกว่าครั้งก่อนๆ ที่เคยได้ทำกันมา...
“อ๊ะ อ๊า...พี่อาทิตย์ อ๊า จะ...แล้ว อ๊า!!” ร่างบางทนไม่ไหว ปลดปล่อยออกมาก่อน ส่วนอาทิตย์ก็ซอยเข้าออกหนักหน่วงอยู่แบบนั้นอีกสามสี่ครั้งแล้วแช่กายเอาไว้โดยการกดแน่นๆ แล้วก็ปลดปล่อยน้ำรักเต็มช่องทางรักของศตคุณ เรียกเสียงครางเบาๆ จากคนตัวเล็กได้อย่างดี
แต่เพียงเท่านี้คนสวยก็ได้คำตอบถึงความรู้สึกแปลกๆ ได้แล้ว
“แฮ่กๆ พี่อาทิตย์ ทำไมไม่ใส่ถุงยาง” ร่างบางถามปนเสียงหอบ
“เอาน่า...ที่นี่ไม่มีหรอก”
“แล้วทำทำไมครับ อ๊ะ...อะไรอีกครับ” ร่างบางลืมตาขึ้นมาถามตาโตด้วยความตกใจเพราะส่วนที่แช่อยู่ในร่างกายของเขามันขยายขึ้นอีกครั้ง
“พี่ไม่พอหรอกนะ”
“แต่ถุงยาง...”
“ช่างมันเถอะน่า”
ร่างบางทำท่าจะปฏิเสธ แต่ก็ดูเหมือนว่าร่างสูงจะไม่ยอม..
“พี่อาทิตย์ อ๊ะ...อ๊ะ อ๊ะ เบาๆ อ๊า ช้าหน่อย อ๊า”
อาทิตย์ออกแรงกระแทกกระทั้นอีกครั้งอย่างรัวเร็วและรุนแรงเพื่อหยุดไม่ให้คนรักพูดคัดค้านอะไรออกมา...
ไม่ใช่ว่าไม่มีถุงยาง แต่ไม่อยากใส่แล้วต่างหาก...
“อืม...อ่า คืนนี้ ยาวไปที่รัก”
“ไม่ อ๊ะ...ไม่ อ๊า”
บางทีศตคุณคงจะลืมไปแล้วว่าตัวเองไม่เคยขัดใจอะไรคนรักได้เลย และครั้งนี้ก็เช่นกัน...
“พี่รักหมูนะครับ”
ร่างบางไม่สามารถตอบอะไรได้แล้วนอกจากร้องอย่างเดียว ร่างกายเล็กบอบบางสั่นสะท้าน กระเพื่อมขึ้นลงเพราะแรงสวนกายของร่างสูง
เขาอยากจะเอ่ยค้านมากเพราะคนรักไม่สวมถุงยางอย่างทุกที...แต่สุดท้าย ความต้องการก็แพ้ทุกอย่างจริงๆ ความรักที่มีให้ก็ทำให้เขายอมให้อยู่ร่ำไป...
อ่า...คงจะไม่ท้องง่ายขนาดนั้นหรอกมั้ง
1 เดือนที่ไม่ลง ขอโทษด้วยค่า อีก 2 ตอนเท่านั้นก็จบแล้ว คอมเม้นท์แบบจัดหนักให้หน่อยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าน้า ช่วงนี้ก็จะหายๆ หน่อย แต่ถ้าเรียนจบแล้วก็คงจะมีเวลามากกว่าเดิม ยกเว้นหนีเที่ยว 5555 มีอะไรก็ไปพูดคุยกับยูกิได้นะคะ ที่แฟนเพจเด้อ
https://www.facebook.com/sawachiyuki/ 
หัวข้อ: [ครอบครัวศักดินนท์] ☀ พ่อเลี้ยงอาทิตย์ ☀ [Mpreg] {19/11/61} ➡ ตอนพิเศษ5 {จบแล้ว} (อ่าน 372344 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก