ตอนที่๑๙ ๕๐%
เสียงการประมูลสินค้าชิ้นใหม่ที่ดังกังวาลขึ้นก็เรียกสติของวิรัลกับเธราให้สนใจได้เป็นอย่างดี
“สินค้าชิ้นต่อไปของเรา เป็นมนุษย์นักสู้ผู้ล้มลูกครึ่งเซนทอร์ได้ด้วยเวลาเพียงไม่นาที มีทักษะการต่อสู้ประชิดตัวชนิดหาตัวจับยาก หากได้ดื่มเลือดแล้วคงจะซึมซับพลังชีวิตได้มากโขทีเดียว” พิธีกรประกาศคุณสมบัติสิ้นค้ายาวเหยียด ธันที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่ขนาดใหญ่ถูกลากถูลู่ถูกังขึ้นไปบนเวที ยิ่งธันมีอาการขัดขืนยิ่งเรียกให้ราคาสูงขึ้นไปอีก การได้ดื่มเลือดมนุษย์ที่มีความสามารถนั้นยิ่งทำให้พลังของอมนุษย์ยิ่งแขงแกร่งมากขึ้นไปอีก ธันจึงเป็นสินค้าที่น่าแย่งชิงไม่น้อย เสียงประมูลสินค้ามีชีวิตเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แต่แล้วทุกอย่างก็หยุดชะงักราวโดนสะกด เมื่อร่างหนึ่งปรากฏขึ้น
เธรามองไปยังคนที่ทำให้ทุกอย่างนิ่งสนิท แล้วก็ต้องนั่งนิ่งโดยไม่อาจละสายตา ร่างสูงใหญ่ของสิงห์ราปรากฏขึ้น ขนสีเงินนั้นสะท้อนแสงแดดเจิดจ้าบ่งบอกถึงการเป็นชนชั้นสูง แล้วเพียงพริบตาร่างของอมนุษย์ก็กลายเป็นมนุษย์เต็มตัว ผมสีเทาที่มวยไว้หลวมๆกลางศรีษะรับกับใบหน้าเรียวเล็ก ปากสีอ่อนอิ่มได้รูปช่างเหมาะกับดวงตากลมโตที่สวยจับตา ความรู้สึกบางอย่างทำให้เธรานึกถึงอมนุษย์คนสนิท สหัส บางอย่างที่คล้ายคลึงหากแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงสหัสไม่ได้มีสายตากระหายเลือดแบบนั้น
“ทองสิบถุง” เสียงหวานเกินกว่าเพศเอ่ยขึ้นก่อนโยนถุงทองจำนวนสิบถุงลงตรงหน้า เป็นการบอกราคาสินค้าที่สูงลิบ
“ทองสิบเอ็ดถุง” วิรัลเอ่ยขึ้นเรียกแววตาแสนสวยของสิงห์ราตรงหน้าให้หันไมองได้อย่างดี ใบหน้าแสนสวยของอมนุษย์หันมามองคนที่ประมูล สินค้าแข่งกับเขาก่อนเลิกคิ้วราวสนใจในตัววิรัลสายตาคมมองกราดราวสำรวจ ใบหน้าได้รูปดูองอาจช่างจับตา รูปร่างสูงใหญ่นั้นยิ่งทำให้โดดเด่น ผมสีรัตติกาลเช่นเดียวกับดวงตาที่นิ่งสนิทราวท้องฟ้ายามค่ำคืนนั้นเรียกความสนใจได้ไม่น้อย
“สิบ...ห้า” สิงห์ราหนุ่มเอ่ยก่อนหันไปมองวิรัล พลางแย้มยิ้มก่อนโยนถุงทองเพิ่มลงไป
วิรัลขมวดคิ้วอย่างเริ่มโมโห เขาไม่ชอบเล่นสงครามประสาทแบบนี้ ความอดทนเขาไม่มากพอใบหน้าได้รูปเริ่มฉายแววไม่พอใจ ชุนที่ยืนมองสถานการณ์เริ่มกังวลถ้าองค์วิรัลโมโหจนแผลงฤทธิ์ออกไปล่ะก็แผนที่วางไว้ต้องแตกไม่เป็นท่าแน่ๆ
“สนุกดีแฮะ” โชบุหันมากระซิบกับชุนก่อนหัวเราะคิกคักยิ่งทำเอาลูกครึ่งยักษ์ถอนหายใจราวปลง อะไรจะเกิดก็คงต้องแก้ไขกันไปสินะ
“ทองยี่สิบถุง” วิรัลตะโกนประมูลออกไปเรียกเสียงฮือฮาไปทั่ว มูลค่าการประมูลตอนนี้สูงลิบเป็นประวัติการณ์ สิงห์ราหนุ่มมองถุงทองที่กองก่อนหันมามองวิรัล คนที่สามารถประมูลทาสด้วยราคานี้คงไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ
“ยี่สิบห้า” มูลค่าที่ยังคงสูงขึ้นเรื่อยๆเริ่มเรียกความสนใจของทั้งพ่อค้าและคนที่มาประมูล คนเริ่มมุงดูจนแทบจะสนใจคนประมูลมากกว่าสินค้าบนเวที
วิรัลจิ๊ปากอย่างไม่เก็บอารมณ์ดวงตาสีดำสนิทตะหวัดมองไปยังคู่แข่งอย่างไม่สบอารมณ์ “หนึ่ง” วิรัลพูดขึ้นก่อนหยิบเอาถุงเล็กๆในเสื้อออกมา “หนึ่งถุง......ไม่ใช่ทองแต่เป็นนี่” วิรัลพูดก่อนโยนถุงเล็กๆนั้นลงพื้นจนของในถุงกระจายออกมา “เพชรหนึ่งถุง ทาสคนนั้นข้าจะเอา” วิรัลพูดก่อนชี้ไปที่อาร์ ที่อยู่บนเวที
แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือเรียกความสนใจของวิรัลให้หันไปมองสิงห์ราหนุ่มที่ประมูลแข่งกับเขาอย่างไม่สบอารมณ์
“ท่านผู้ร่ำรวย ข้าคงไม่อาจประมูลแข่งกับท่านหรอก” เสียงหวานๆเอ่ยออกมาราวยอมแพ้หากน้ำเสียงกลับฟังดูเย้ยหยัน “ท่านผู้มั่งคั่งทั้งทรัพย์สินเงินทองเพียบพร้อมด้วยรูปโฉม ได้โปรดบอกข้าให้ทราบนามของท่านหน่อยเถิด” คำถามที่ดูเยินยอเสียจนประหลาดทำเอาโชบุเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ สิงห์ราไม่ใช่เผ่าพันธุ์ที่จะนอบน้อมแก่มนุษย์ขนาดนี้
“ข้าไม่อยากรู้จักเจ้า” วิรัลพูดอย่างไม่ยี่หร่ะ ก่อนหันไปสนใจธันที่ถูกนำตัวมาส่งให้เขา ธันที่ถูกพันธนาการณ์ด้วยโซ่ตรวนเส้นใหญ่พยายามจะทำความเคารพวิรัลอย่างยากลำบาก
“ไม่ต้องพูดอะไร” วิรัลเอ่ยปากห้ามธัน ก่อนพยุงธันให้ลุกขึ้น “เอากุญแจมาไขโซ่ให้เขา” วิรัลหันไปบอกพวกพ่อค้าทาสแต่ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไร ชุนกลับพูดขึ้นมาราวร้อนใจ
“เธรากำลังโดนซื้อ”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------
เธราที่ถูกมัดรวมไว้กับคนอื่นกำลังถูกเจรจาขอซื้อโดยหญิงกลางคนชาวมนุษย์ ที่มาหาแรงงานทาสไปทำงานในซ่องใต้ดิน
“ทั้งหมดนี่ ข้าให้ทองครึ่งถุงดูสิ หน้าตาแต่ละคน นี่ข้าต้องเอาไปล้างคราบชาวป่าหมดอีกไม่รู้เท่าไร” หญิงกลางคนพูดพลางก้มลงมาจับหน้าเธราหันไปมาก่อนส่ายหัว “ดูไม่ได้”
คำต่อรองราคาที่ทำเอาคนที่รีบมาเพื่อจะช่วยถึงกับต้องกลั้นหัวเราะ โชบุมองเธราที่ถูกมัดรวมกับคนอื่นราวสิ่งของ ใบหน้าเลอะเทอะมอมแมมนั้นดูราวคนป่า
“แหม นายหญิงท่านอย่ากดราคาพวกข้าเลย นี่ข้ากว่าจะพาพวกมันมาได้เหนื่อยเลือดตาแทบกระเด็น” พรานค้าทาสเอ่ยกับลูกค้าหน้าเลือด “นี่ท่านดูสิๆ ล่างหน้านิดหน่อยดูดีขึ้นเป็นกองเลย” พูดจบก็เอาน้ำมาราดล้างหน้าเธราก่อนพยายามชี้ชวนให้เห็นว่าเมื่อล้างหน้าแล้วดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นกอง “มันเป็นพวกคนป่าเลยผิวกระด้างไปบ้าง แต่ท่านดูนี่สิผิวในร่มผ่าขาวเนียนเชียว ขัดนิดขัดหน่อยนะเรียกเงินได้โขเชียวท่าน” พูดพลางถกเสื้อของเธราขึ้นเผยให้เห็นหน้าท้องขาวๆใต้ร่มผ้า
ฉับ!!! เสียงของดาบที่ตัดลงไปบนเชือกที่มัดเธราไว้ เฉียดหน้าของพวกพรานค้าทาสไปเพียงเสี้ยว
“คนนี้ของข้า” วิรัลพูดอย่างพยายามสะกดอารมณ์ไม่ให้ฟันหัวพรานค้าทาสให้ขาดเสียตรงนี้โทษฐานที่ถือดีเปิดเสื้อของเธรา ก่อนโยนถุงทองลงบนดินแล้วลากเธราที่ดูจะยังตั้งตัวไม่ติดให้เดินตาม
“เดี๋ยว องค์วิรัลเดี๋ยวก่อน” เธราพยายามเรียกวิรัล ก่อนพยายามขืนตัว
“อะไร!!” วิรัลถามคนตรงหน้าห้วนๆ ท่าทางโมโหของวิรัลทำเอาเธราย่นคอ ก่อนมุบมิบตอบ “พ....พวกที่เหลือ” คำพูดของเธราทำเอาวิรัลถอนหายใจ ก่อนหันกลับไปและหยิบถุงทองส่งให้พ่อค้าทาสเพิ่ม “ข้าซื้อคนพวกนี้ด้วย”
“แต่ข้าซื้อพวกนี้แล้ว” เสียงแหลมๆ ของหญิงกลางคนเอ่ยอย่างไม่พอใจ เธออุตส่าดั้นด้นมาหาของใหม่ไปใส่ซ่องของเธออยู่ดีๆจะมาชุปมือเปิบได้ยังไง
“ป้า เท่าที่ฉันเห็นป้ายังไม่ได้จ่ายเลย ของแบบนี้ใครจ่ายก่อนคนนั้นก็ได้ไปนะป้า หรือจะประมูลไหมล่ะดูสิใครจะทุ่มได้มากกว่ากัน" โชบุบอกอย่างรำคาญ
“แต่ข้ามาซื้อก่อน นี่หัวหน้าเจ้าไปไหนจะมาทำแบบนี้กับข้าไม่ได้นะ ไปเรียกซีนมาเดี๋ยวนี้” สาววัยกลางคนโวยวายอย่างไม่พอใจ เธอเป็นลูกค้าประจำจะมาทำกันแบบนี้ได้ยังไง
“โวยวายอะไรกัน” เสียงทรงอำนาจของซีนดังขึ้นหลังจากเกิดการโวยวายของลูกค้าที่ดูจะไม่พอใจ คนที่รับหน้าที่ขายทาสรีบวิ่งไปรายงานทันที
“คือมีการแย่งกันซื้อพวกทาสครับท่านหัวหน้า” ซีนมองไปยังกลุ่มทาสที่โดนแย่งก่อนขมวดคิ้วไม่เข้าใจพวกนี้จัดเป็นสินค้าเกรดต่ำไม่น่าเกิดการแย่งชิงกันได้ ก่อนจะเหลือบไปเห็นกลุ่มคนที่มาซื้อและเมื่อสายตาไปสะดุดกับร่างสูงใหญ่ที่โดดเด่นนั้นก็ต้องชะงัก วิรัล
“ซีนท่านมาก็ดีแล้ว คนพวกนี้มาแย่งซื้อของตัดหน้าข้าทั้งที่ข้ามาก่อน” หญิงกลางคนชิงเอ่ยขึ้นก่อนเมื่อเห็นซีน
“อ้าว ป้าพูดงี้ได้ไงก็พวกข้าจ่ายก่อนก็ต้องได้ของสิ” โชบุพูดอย่างอารมณ์เสีย ยายป้านี่ถ้าไม่เลิกราจะฉกให้ชักตายเลย
วิรัลมองไปยังคนที่ชื่อซีน ตามเสียงเรียกของหญิงวัยกลางคน ทันทีที่สายตาจับภาพของคนตรงหน้าวิรัลถึงกับชะงัก ใบหน้าโดดเด่นฉายแววเคร่งเครียดทันที อาการเครียดเกร็งของวิรัลส่งผลมายังเธราที่ยืนอยู่ข้างๆจนรับรู้ได้ ริมฝีปากได้รูปของวิรัลพึมพำแผ่วเบา คำพูดที่มีเพียงเธราและวิรัลที่ได้ยิน
“ราซีน”
มาก่อนครึ่งหนึ่งนะคะ
อีกครึ่งมาวันอังคารค่าาาา
มีคนเข้ามาอ่านใหม่เรื่อยๆทุกตอน ชื่นใจคนเขียนจริงๆ
ช่วงนี้ไม่ได้สปอยในเพจเลย แต่ยังไงจะมาอัพเดทบ่อยๆน้า จะพยายามมาสปอยด้วย
ฝาก #วิรัลลืมเมีย ด้วยค่า
หัวข้อ: -----ดวงใจบรรณาการ----- (ตอนพิเศษ---เนิ่นนานและตลอดไป---)หน้า๔๔ ๒๖.๐๒.๖๐ END (อ่าน 327440 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก