หัวข้อ: • แฟนวิศวะ • 290519#sp - Never have I ever p.57

[hoshinokoe]

ความจะแตกเร็วๆนี้ล่ะ 5555

[Mura_saki]

เลเอ้ย......พ่อแกก็อดทนมานานเหมือนกันแหละ

จัดไปหน่อยพ่อฮิม

[mild-dy]

 

[loveyou15379]

อิบอมตายแน่ ตายแน่อิบอมมม โอยตายๆ

[jaymaza]

หรือชีวิตพี่บอมจะถึงกาลอวสาน 55555555555555555

[puiiz]

ค้างมากกกกกกกกกกกกก
และสงสารบอมมากกกกกกกกกกกกก
 

[pui]

รู้สึกสงสารฮิมนิดๆ 

[Jibbubu]

กลัวชีวิตพี่บอมจะหาไม่จริงๆ 

[ดึงดาว]

บอมเอ๋ย บอม

[idoloveyou555]

น้องเล หนูทำอะไรลงไปคะลูก  อ๊ายยยยย......... พี่ฟิน

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เอ่อ......น้องเล ทุกคนเห็นกันหมดเลย 
วิน คิดไรกับเลปะ เลือกย่างกุ้งตัวใหญ่ให้เลก่อนด้วย
ความผิดใครนะ ที่ทำให้เลเปลี่ยนไป
ต้นคิดเลย พี่รพ ให้ถุงยางเล ตามมาฮิม ไม่ยอมบอก
พี่วิน จะให้เล ลองขัดใจฮิมสักครั้ง
พี่บอม ปลายเหตุน้อยสุด ถูกเล ขู่ซะด้วย
ใครผิดก็ช่าง แต่คนอ่านชอบบบบบ 
เพื่อนเล ที่ไม่สบายหยุดพร้อมกัน น่าสงสัยนะ 
       
 

[Ginny Jinny]

 

[่jum]

RIP พี่บอม  น้องหมกมุ่นจนงานงอกแล้วไหมล่ะ

[cher7343]

ตายๆๆๆ จายหยั่งเขียด 555

[MayA@TK]

 

 

[natt teng]

มาต่อนะ บอมโดนตื้บไหม

[NuNam]

นึกถึงสภาพบอมไม่ออกจริงๆ จัดไปยาวๆ น้องเล เอาพ่อฮิมให้อยู่หมัด !!!

[เล็กต้มยำ]

ตายๆๆๆ อิพี่บอมตายแน่ 5555555

[anandawan]

โอยยย ตายอิพี่บอม
เดี๋ยวจองวัดให้นะ

[Petit.K]

เพิ่งได้มาอ่าน สนุกดีๆ ^^ น่าติดตาม ลุ้นๆ คุณพี่บอมโดนแน่ๆ 5555555

รอตอนต่อไปน้าาา อยากรู้แล้วจะเป็นไงต่อ

[tiew93]

 

[:mdred]

“เล มึงทำอะไรน่ะ” เสียงทุ้มดึงสติให้คนที่กำลังนั่งอยู่บนตักแกร่ง เลสะดุ้งเฮือก มือบางผลักเขาออกอัตโนมัติทว่าแผ่นหลังกว้างที่แนบติดกับกำแพงอยู่แล้ว ทำให้คนดันกลายคนที่ถูกดันออกจากตักเสียเอง ร่างเล็กหล่นลงกับพื้น นัยน์ตากลมโตเบิกตากว้าง ทว่าพอเงยหน้าขึ้นมอง สิ่งที่เห็นทำให้ตาที่เบิกกว้างต้องหรี่ลง น้ำสีใสเอ่อขึ้นคลอเบ้า เลตัวสั่น ผิวขาวสะท้านขณะยกมือขึ้นป้องปากแล้วมองไปยังลำคอขาวที่บัดนี้ขึ้นอีกแดงอ่อนๆ จากการกระทำของตัวเอง

   
เมื่อกี้… เขาทำอะไรลงไป

   
ร่างเล็กตั้งคำถามกับตัวเอง ริมฝีปากบางเม้มเป็นตรงเส้น ก่อนจะสบตากับคนที่อยู่ตรงข้าม ฮิมไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรมากไปกว่าการเงียบนิ่ง เจ้าของใบหน้าหล่อเหลานิ่งเสียจนเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่
   
อารมณ์บางอย่างมันตื้นขึ้นมาบนอก ดวงตากลมปล่อยน้ำสีใสไหลร่วงโผละลงพื้น
   
“เลขอโทษ…เมื้อกี้…เล...”
   
“มึงเป็นอะ—”
   
เพี๊ยะ!
   
วินที่เดินเข้ามาเป็นคนแรกถูกปัดมือที่กำลังจะแตะผิวขาวทิ้งอย่างไม่ใยดี เลลุกขึ้น ใบหน้าสวยก้มลงจนแทบมองไม่เห็น เสียงเล็กเอื้อนแผ่วเบาว่า ขออยู่คนเดียว ก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป
   
นัยน์ตาสีดำสนิทมองตามแผ่นหลังเล็ก มือหนายกเบียร์ข้างกายที่ยังไม่หมดขึ้นมาดื่มรวดเดียว ขายาวข้างหนึ่งชันหนึ่ง ฮิมถอนหายใจก่อนจะหลับตาลงอย่างใช้ความคิด…

   

ทำอะไร…เมื่อกี้…ทำไม…อะไร
   
หลายคำถามวิ่งวนอยู่ในหัว เยอะเสียจนคนตัวเล็กแทบจะรับไม่ไหว เจ้าของกายที่พึ่งวิ่งขึ้นมาบนห้องกำลังนั่งซบใบหน้ากับเข่าทั้งสองข้างที่ถูกชันขึ้นบนเตียงขนาดใหญ่ท่ามกลางห้องมืดปราศจากแสงไฟ น้ำตาสีใสไหลหยดลงผ้านวมจนเป็นวงกว้าง ทว่ายังไม่ได้คำตอบของคำถาม ผิวขาวก็สั่นสะท้านขึ้นมาอีกครั้งยามนึกถึงการกระทำของตัวเองเมื่อครู่
   
เขา…เขาดูด…ที่คอ…
   
เลปล่อยโฮ ยิ่งนึกถึงใบหน้าราบนิ่งของพี่ฮิมเขาก็ยิ่งร้องนักมากกว่าเดิม
   
ฮิมต้องโกรธแน่เลย
   
คนตัวเล็กกำลังมือแน่น ทว่าพอได้นึกถึงการกระทำของตัวเอง อาการร้อนเหมือนเมื่อวานที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขเพียงแค่หาอะไรมาหยุดเอาไว้ก่อนก็แตกกระจาย ยิ่งคราวนี้มันซัดเข้าใส่ทีเดียวราวกับคลื่นทะเลยักษ์ทำเอาคนรองรับคลื่นทั้งหมดนั่นต้องหอบหายใจพร่าหนัก ใบหน้าหวานแดงซ่าน อาการเหมือนเมื่อวานแล่นไปทั่วตัว เพียงแต่ครั้งนี้มันรุนแรงกว่ามาก ความรู้สึกร้อนด้านในทำเอาลมหายใจสั่นไหว น้ำตาที่แห้งเหือดไปแล้วต้องกลับมาไหลใหม่อีกครั้งเมื่อเจ้าตัวไม่รู้ว่าจะจัดการกับสิ่งที่เป็นอย่างไร
   
เลรู้แค่ว่าตัวเองร้อน ไม่ใช่ร้อนแบบทั่วไป แต่เป็นร่างกายเขาเองที่ร้อนผ่าวไปทั่วกาย ยิ่งร่างกายเสียดสีกันมากเท่าไหร่ อารมณ์บางอย่างมันก็พุ่งพล่านออกมามากเท่านั้น ชั่ววูบความรู้สึกเหมือนขึ้นสู่ที่สูงก่อนจะตกลงมาเมื่อเขาไม่รู้ว่าจะระงับมันยังไง
ทรมานจะตายอยู่แล้ว
   
ร่างเล็กล้มตัวลงนอน ใบหน้าหวานซุกเข้ากับหมอนขณะมือบางกำผ้าห่มแน่น หางตายังมีน้ำสีใสไหลไม่หยุด เลพยายามข่มตาลง เขาตั้งใจว่าจะหลับแต่มันหลับไม่ลง ทั้งๆ ที่เรี่ยวแรงเหมือนถูกสูบออกจนเกือบหมดแล้ว กายบางสั่นใหญ่พอๆ กับใจที่กำลังสั่นระรัว นิ้วเรียวจิกเล็บเข้าไปที่เนื้อ ริมฝีปากถูกขบแน่นจนแทบห่อเลือด 
   
เขาจะทนไม่ไหวแล้ว…


   
   
เบียร์กระป๋องที่สี่ถูกยกขึ้นติดริมฝีปาก ร่างสูงดื่มมันลงคอจนหมดก่อนจะทิ้งมันเอาไว้ที่พื้น ฮิมยืนขึ้นก่อนจะสะบัดศีรษะเล็กน้อย เบียร์สี่กระป๋องที่ฤทธิ์แค่ทำให้คนคอแข็งเกิดอาการมึนๆ นัยน์ตาคมมองนาฬิกาบนกำแพง เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ เพียงพอแล้วที่เขาจะได้ขึ้นไปหาน้องสักที
   
ร่างหนาเดินผ่านเพื่อนที่จะเริ่มจะหยิบเหล้ามาดื่มแล้วเมาเละ ขายาวเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอน ก่อนจะบิดลูกกลอนเข้าไปแบบไม่เคาะประตู น่าแปลกที่เลไม่ได้นอนอยู่บนเตียงอย่างที่เขาคิด แต่เสียงน้ำไหลที่ดังมาจากภายในประตูห้องน้ำสีขาวบานใหญ่ที่ทำให้เดาได้ไม่ยากว่าคนที่ควรจะอยู่บนเตียงหายไปอยู่ที่ไหน เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อสีขาวมาสวมเข้าแบบลวกๆ แล้วไปนั่งรอที่เตียงจนกว่าเลจะออกมา ทว่าจนแล้วจนรอดคนที่ฮิมรอก็ไม่ยอมโผล่หน้า เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำเสียที
   
นาน…จนผิดปกติแม้แต่เสียงน้ำไหลก็ยังได้ยินอยู่เหมือนเดิม
   
ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้ว คนตัวสูงตัดสินใจเดินตรงไปที่ห้องน้ำ มือหนาเสี่ยงบิดลูกกลอนก่อนจะพบว่ามันไม่ได้ล็อก
   
แกร๊ก
   
ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกพร้อมๆ กับน้ำที่ทะลักออกมาจากด้านใน ใบหน้าหล่อเหลาเงยมองรอบห้อง ก่อนจะสะดุดกับร่างเล็กที่กำลังแช่ตัวอยู่ในอ่างกุชชี่ขนาดใหญ่ เลซบหน้าลงกับเข่าที่ชันขึ้น มีเสียงสะเอื้อนเบาๆ ออกมาให้ได้ยิน น้ำมากมายที่ไหลท่วมห้องเป็นผลมาจากการที่เจ้าตัวเปิดน้ำใส่อ่างแล้วไม่ปิด เลเปิดมันไว้ทั้งอย่างนั้น มวลน้ำที่เต็มอ่างขนาดใหญ่แล้วค่อยๆ ไหลจากบนลงสู่พื้นด้านล่างทีละนิด ท่วมพื้นได้ขนาดนี้แสดงว่าเลอยู่ในห้องน้ำมานานแล้วเช่นกัน
   
ร่างสูงเดินไปหาคนที่นั่งซบเข่าตัวเอง นัยน์ตาคมมองร่างขาวเนียนไร้เสื้อผ้าปกปิดภายใต้มวลน้ำสีใสในอ่างกุชชี่ขนาดใหญ่ มือหนาเอื้อมไปปิดก๊อกที่อยู่ด้านหลังของแผ่นหลังบางแล้วเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ
   
“เล” เจ้าของชื่อสะดุ้งเฮือกราวกับไม่รู้ถึงการมาของเขา ดวงตากลมที่บัดนี้แดงฉ่ำจากการร้องไห้มาเป็นเวลานานเงยขึ้น แล้วส่งเสียงแหบพร่าว่า
   
“พี่…ฮิม”
   
“คนดี”
   
“ออกไป!!” เลตวาด มือบางกวักน้ำใส่คนที่ยืนอยู่ข้างอ่าง
   
“…”
   

“ออกไป! ฮิมออกไป ฮืออ” เขาไม่คิดจะฟังคำสั่งของน้อง มือหนาจับใบหน้าหวานขึ้นก่อนที่อีกฝ่ายจะลงไปซบกับเข่าอีกรอบ ฮิมกวักน้ำขึ้นลูบใบหน้าเนียนเพื่อชะล้างคราบน้ำตาออกแต่หลังจากที่ทำให้ไม่กี่วิก็โดนปัดมือทิ้ง เลตัวสั่น “อย่า… อย่าโดนตัวเล ฮือ ฮิมออกไป”

เสียงน้องสั่นไหว ตอนที่วินโดนปัดมือทิ้งเขาคิดว่าเลอาจจะกำลังตกใจอยู่ แต่นี่มันผิดปรกติแล้ว

“คนดีเป็นอะไร”

“ออกไป”

“ตอบพี่”

“ออกไป! ฮิมออกไป! ได้โปรด”

“เล…”

“ออกไป!!”

“เล!!”

เฮือก

ดวงตากลมเบิกกว้าง มองคนที่ไม่เคยตวาดใส่ตัวเองเลยแม้แต่ครั้งเดียวและนี่… เป็นครั้งแรก ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน ความรู้สึกเจ็บที่ใจมันท่วมท้นและไม่นานนักน้ำตาก็ร่วงโผละลงมาเป็นสาย ร่างเล็กปล่อยโฮขณะถูกรวบเข้าไปกอด ใบหน้าหวานซุกเข้าที่หน้าท้องแกร่งโดยมีมือหนาลูบศีรษะปลอบ

เขาไม่อยากตวาดใส่น้อง แต่นี่จำเป็น…

ฮิมรอจนกระทั่งเสียงร้องเงียบไปสักพัก หลังจากนั้นอีกฝ่ายจึงเป็นคนเอ่ยขึ้นมาเอง

“เลร้อนพี่ฮิม” น้ำเสียงแหบพร่าอุดอู้อยู่ในลำคอจนแทบจะฟังไม่รู้เรื่อง “เลร้อน”

“…”

“เลไม่รู้เลเป็นอะไรแต่เลร้อน”

“…”

“ยิ่งฮิมจับ เลก็ยิ่งร้อน” ใบหน้าหวานผละออกจากหน้าท้องแกร่ง “ฮิมออกไปเถอะนะ”

ขวับ

ทันทีที่พูดจบร่างสูงก็หันหลังเดินกลับไป จนเจ้าของคำพูดต้องเม้มปากแน่น ไม่รู้ทำไมพอพี่ฮิมออกไปจริงๆ แล้วเขาต้องรู้สึก
โหวงๆ ใจแปลกๆ ร่างเล็กร้องไห้ออกมาอีกครั้ง อาการร้อนภายในตัวมันยังไม่หายไปไหน ขาทั้งสองชันขึ้นอีกรอบใบหน้าหวานเตรียมซบลงกับที่ ถ้าไม่ติดที่ว่าใครบางคนเดินกลับมาพร้อมกับเข้ามาในอ่าง อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่มีเนื้อที่พอให้สองคนอาบด้วยกันได้สบาย เขาโดนมือหนาจับขึ้นมานั่งตัก เจ้าของมือคือคนที่ควรจะเดินออกจากห้องไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว

“ฮิมจะ— อ๊ะ” ทำอะไร ประโยคนั้นถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อมือใหญ่พยายามจับขาเรียวกางออกจนเจ้าของต้องยื้อเอาไว้สุดแรง “อ…อย่า”

อาการสั่นของเลเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดโดยเฉพาะตอนที่ขาเรียวถูกแยกออกจากกัน ฮิมใช้เข่าตัวเองกั้นเอาไว้เพื่อไม่ให้น้องหุบมันกลับเข้ามา นัยน์ตาคมก้มลงมองเบื้องล่าง จุดศูนย์กลางของเด็กที่เขาเลี้ยงมาตั้งแต่สี่ขวบ ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงเลียกกหูของคนที่นั่งอยู่บนตัก เสียงทุ้มกระซิบน้ำเสียงแหบพร่าขณะถอดเสื้อสีขาวของตัวเองออก แล้วใช้มันให้เป็นประโยชน์โดยการจับมือที่กำลังดิ้นพล่านทั้งสองข้างของเลขึ้นโอบรอบคอแกร่งแล้วทั้งผูกมันเอาไว้เข้าด้วยกันจากทางด้านหลัง ฮิมออกคำสั่ง

“อยู่นิ่งๆ”


“ฮิมจะทำอะไรเล” เสียงหวานสั่น ไม่ใช่แค่เสียง เลสั่นไปหมดทั้งร่าง เสียงหอบหายใจสะท้านมันดังอยู่ข้างหู ในขณะมือหนาสัมผัสไปทั่วร่าง ลูบไล้ผิวขาวกายนุ่มหอมเป็นเวลาเดียวกันที่ริมฝีปากคลอเคลียบริเวณคอ ก่อนจะดูดดันบริเวณนั้นอย่างที่เลเคยทำให้เขา “ฮิมอย่า…เลร้อน…ร้อนกว่าเดิม”

“ร้อนให้ถึงที่สุด” เขากระซิบตอบก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปกดจูบหนักๆ ตรงขมับชื้นเหงื่อ “แล้วคนดีจะหายร้อน”

“ไม่เอา มันแปลก ฮิมยะ…อย่า” นิ้วเรียวเลื่อนมาหมุนวนรอบๆ ยอดดอกสีชมพูอ่อนทั้งสองข้าง น้องขาวไปหมด ไม่มีส่วนไหนที่จะไม่ขาว เขากดใบหน้าลงที่ต้นคอระหงสูดกลิ่นหอมฟุ้งของอีกฝ่ายพร้อมๆ กับฟังเสียงร้องอื้ออึงในลำคอที่แปรเปลี่ยนไปเป็นเสียงร้องอย่างอื่นเมื่อเขาเลื่อนมือลงสู่กลางลำตัวของเล “ฮิม อ๊ะ! จะทำอะไรเล ยะ…อ๊า!”

นิ้วเรียวข้างหนึ่งเปลี่ยนเป้าหมาย จากยอดดอกสีชมพูอ่อน มาเป็นปลายยอดของแท่งเนื้อสีอ่อนแทน คนตัวสูงใช้นิ้วเรียวหมุนวนและกดตรงปลายยอดจากนั้นต่อด้วยการรูดขึ้นลงอย่างชำนาญ เกิดเป็นน้ำใสๆ ไหลออกมาจากรูเล็กๆ ตรงส่วนปลายอย่างรวดเร็ว
“พี่ฮิมอ๊ะ! อ๊า!...อย่า” มือหนาที่กำลังทำอะไรบางอย่างกับส่วนกลางของร่างกายทำให้เขาแทบอยู่ไม่เป็นสุข ทุกๆ ครั้งที่มันถูกรูดขึ้นลง เสมือนเป็นการกระตุ้นให้ร่างกายรู้สึกร้อนมากขึ้นกว่าเดิม มันแผ่ซ่านไปทั่วแตกแขนงไปทุกสัดส่วน  มากเสียจนเขาเกือบ
จะทนไม่ไหว ฮิมทำให้เขาร้อน เป็นความทรมานที่แตกต่างจากความรู้สึกเมื่อก่อนคือร้อนแต่รู้สึกดี


ดี…ดีมาก…ดีเสียจน


“อ๊ะ! อ๊า! ฮิม…อย่า อ๊ะ!” การเพิ่มจังหวะที่เร็วขึ้นอย่างฉับพลันทำให้คนรับอารมณ์ถึงกับอยู่ไม่สุข แผ่นอกขาวเผลอแอ่นขึ้นอัตโนมัติ เลทำได้แค่ดิ้นไปมาด้วยความกระสั่นเมื่อสองมือถูกมัด ขาทั้งสองข้างก็ถูกกั้นเอาไว้ไม่ให้หุบเข้าหากัน เสียงครางดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง

คนที่เป็นเบาะรองอยู่ด้านหลังได้แค่หลุบตามอง มือหนาข้างหนึ่งกำลังที่ชักให้น้อง เสียงครางตามสัญชาติญาณกำลังทำให้ฮิมหยุดสัญชาติญาณตัวเองไม่ไหว คนตัวสูงเผลอปล่อยสันดานดิบของตัวเองออกมาโดยการใช้มือข้างที่เหลือบิดขยี้ยอดดอกสีชมพูอ่อนบนแผ่นอกแรงราวกับจะทำให้มันแหลกละเอียด เขาเร่งจังหวะให้เร็วกว่าเดิมเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนคนบนตักจะกระตุกเฮือก เสียงครางดังลั่นห้อง ก่อนแผ่นหลังเล็กจะเอนพิงไหล่ของคนด้านหลังพร้อมๆ กับน้ำสีใสที่ถูกปล่อยออกไปจากปลายรูเล็ก
ใบหน้าสวยแดงฉ่า อาการร้อนหายไปเป็นปลิดทิ้งเหลือไว้แต่ความเหน็ดเหนื่อยกับเรี่ยวแรงที่แทบจะไม่มี…

ดวงตากลมปรือขึ้น เลเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังหลุบตามอง ไม่รู้เพราะเหตุผลอะไร แต่จู่ๆ เขาก็ใช้แขนที่ยังถูกมัดรวบอยู่ดันศีรษะของพี่ชายลงแล้วประกบริมฝีปากเข้าหากัน

นี่ไม่ใช่จุ๊บก่อนนอน… มันคือจูบ


ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาก่อนจะพัวพันกันอย่างรวดเร็ว รสเบียร์ยังติดที่ปลายลิ้นของอีกฝ่าย เลสัมผัสได้แค่นั้นก่อนจะหมดสติไป
คนที่ยังมีสติต้องทำหน้าที่ต่อ เข่ายาวที่เป็นพันธนาการพร้อมๆ กับเสื้อที่มัดรวบข้อมือน้องอยู่ถูกปลดออก ร่างหนาประคองให้เลนอนในอ่าง ส่วนตัวเองเดินออกมาด้านนอก ฮิมถอดเสื้อผ้าที่เปียกชื้นออกก่อนจะอุ้มน้องที่หมดสติไปนอนที่เตียง


(50%)

นักอ่านหลายคนนี่พอบอกว่าฉากอิอิคิดไปถึงโน้นแล้ว ยังๆ มันยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะได้กัน

แล้วอย่าคิดว่าพี่ฮิมมีแค่นี่ ต้องรอสันดานดิบพี่แกออกแบบจริงๆ จังๆ

ฝันดีค่ะ

แท็ก #วิศวะแดนแฟนมีเกียร์

[puiiz]

 

[saruwatari_guy]

RIP บอม นะ ตายแหง

[Mura_saki]

รอสันดานดิบพี่ฮิมค่ะ อิอิ

[hoshinokoe]

อื้อหือ 

[NuNam]

เล...โตขึ้นไปอีก สงสัยต่อไปคงปล่อยฟิโรโมนกระจาย

[question09]

รอสันดานดิบพี่ฮิมแทบไม่ไหวแล้ววววววววววววววววววววววววววววว

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

อั่ยย๊ะ......เลร้อน  ฮิมถอยไปก่อน....
ฮิม ช่วยทำให้เลหายร้อนได้และ
เล จูบฮิม 
คนอ่าน รอสันดานดิบฮิม ออกแบบจริงๆ จังๆ นะ 
       
 

[Jibbubu]

ตายแน่บอม ถ้าฮิมสืบสาวราวเรื่องว่าน้องเลทำไมถึงเกิดอาการขึ้นได้แบบนี้
RIP บอม ให้ก่อนเลยแล้วกัน