หัวข้อ: • แฟนวิศวะ • 290519#sp - Never have I ever p.57

[A_Narciso]

เอาละไงทีนี้..ปล่อยให้น้องรู้อะไรๆจากปากคนอื่น
พี่ฮิมคิดว่าควบคุมใครต่อใครได้  แต่ว่าลมปากคนอะนะ..บังคับยาก
เราว่านะ  ในเมื่อเลื่อนสถานะจาก'ลูก' มาเป็น'แม่'(คุณ) ก็ควรจะเริ่มบอกความจริงบ้าง
ให้เลค่อยๆซึมซับและยอมรับเบื้องลึกเบื้องหลัง  เพราะยังไงๆเลก็บอกว่าฮิมคือชีวิตของเลอยู่ดี
และถ้าเป็นคนที่คิดจะอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต  มันปกปิดตัวตนที่แท้จริงไม่ได้ตลอดไปหรอก ....อินเนอะเรา!! 

[Jibbubu]

อุต๊ะ ความลับส่วนหนึ่งกำลังจะเปิดเผยแล้วววววว

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ผิดคาด เรื่องอิน คิดว่าอิน เข้าหาฮิม เพราะชอบฮิม
ที่แท้เพราะอิน ชอบเล อินดูคล้ายเล ซึ่งน่าจะเป็นเคะ
ดูท่าทางอิน เกลียดฮิม และแค้นฮิม
ไม่ใช่แค่ที่ฮิม ให้คนตามดูแลเล เท่านั้น 

ทุกอย่างที่ฮิม ทำ คือหวงเล
ปกป้องเล ให้เล ปลอดภัย จากคนที่เข้าหาเล
-เพราะเล ซื่อๆ ทั้งน่ารัก ทั้งสวยมาก
-เพราะหวังมีเซ็กส์กับเล
-เพราะเลเป็นน้องฮิม หวังผลประโยชน์ของฮิม
-เพราะต้องการทำร้ายเล จากคนที่เคยถูกฮิมทำร้าย แล้วมาเอาคืนฮิม
แต่เลยกลายเป็นเล ไม่รู้เรื่อง ไม่ทันโลกอยู่คนเดียว

แล้วนี่คำถามของเล เลยทำให้ทุกคนนิ่งกันหมด
ฮิม ตอบเลไปเลย ที่ทำไปเพราะรักเล หวงเลใช่มั้ย
     
 

[kinjikung]

พี่ฮิมพาน้องเลเข้าไปในโลกอีกใบได้แล้วมั้ง ไม่งั้นปัญหาจะตามมาอีกเพียบเหมือนตอนที่เลสงสัยเรื่องการใช้ถุงยาง 555+
ดูแล้วน่าจะมีมาม่า หน่วง อีกหลายช็อต หลายตอน ฮึ้ม ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[minkey]

จริงๆน้องเลไม่ได้ไม่เข้าใจอะไรนะ
แค่อธิบายน้องบอกน้องไปอ่ะพี่ฮิม
อย่าปิดน้องให้น้องไปรู้จากคนอื่นเลย 
น้องจะได้เข้าใจโลกมากขึ้น
เข้าใจพี่ฮิมไง

ให้น้องออกไปเจอโลกบ้าง น้องจะได้แกร่ง
มีแต่คนโอ๋น้อง ปกป้องน้อง แล้วถ้าพลาดไรมาล๊าาาา

อินนี่ไม่ผิดจากที่คาดเท่าไหร่
แต่แบบไม่ไว้ใจอยู่ดี
ดูจากการพูดกับเลแล้วแบบ
ฮื่อออ กลัวแบบแค้นพี่ฮิมละมาลงเลงี้อ่ะ


อยากอ่านทุกวันเลยอ้ะ
สนุกดี

[puiiz]

 

[mild-dy]

 

[mypink801]

พี่ฮิมหวงน้องรักน้องมากใช่มั้ยเลยทำงี้
อยากให้บอกน้องตรงๆ เดี๋ยวน้องโกรธ
พวกพี่ๆเงียบกันไปเลย น้องเลก็ดูมีอิทธิพลนะเนี่ย

[wildride]

    
   ใดๆล้วนแล้วสารพันปัญหา
  มากมายกว่าแขนขายุ่งเหยิง
 เรื่องราวร้อนระอุเปรียบเปลวเพลิง
แลเหลิงลมหลงละเลิงด้วยเชิงชาย

[mam.nalok]

โป๊ะจะแตกมั้ยพี่ฮิมมมมมมมม ความลับไม่มีในโลกนะคะ บอกความจริงกับเลไปก่อน ก่อนที่น้องจะสืบจนรู้เอง

[mooping-7]

ผิดคาดมากกกกกเรื่องอินชอบน้องเล เคะตัวแม่   
หวานแป๊บๆอย่าดราม่าหนักเลยนะ สงสารวิน ไม่ได้พิมพ์ผิดนะ สงสารวินจริงๆๆ เพราะนางคือพระรองเกาหลีที่ที่นายเอกโกรธพระเอก พี่วินจะเข้ามาอธิบายเหตุผลให้พี่ฮิมแก่น้องเลฟัง. อิอิ

[Supparang-k]

องค์แม่ประทับสินะ

[JokerGirl]

บอกๆ ไปให้หมดเหอะ มาถึงขั้นนี้แล้ว

[TheWanFah]

อ่านรวดเดียวถึงตอนปัจจุบัน
สนุกมากค่ะ
แนะนำพี่ฮิมบอกความจริงให้น้องรู้ทุกอย่างเลย
จะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลัง

[mystery Y]

รอตอนต่อไป~

[kenghan]

พี่ฮิมงานเข้า เคลียร์ให้หมดนะ

[Lemon_Tea]

เอาล่ะ พ่อทูนหัวล่ะว่าไง

[:mdred]

#19



อึดอัด…

ทำไมถึงได้รู้สึกอึดอัดขนาดนี้ ฮิมหอบหายใจหนักขณะนัยน์ตาสีดำสนิทยังประสานกับอีกฝ่ายนิ่ง เลนิ่ง นิ่งจนน่ากลัว การกระทำของน้องพานให้ทั้งห้องเงียบไปด้วย ริมฝีปากหยักเม้มลง นัยน์ตาคมผละออกแล้วแสร้งมองไปทางอื่นก่อนจะถอนหายใจ ฮิมไม่อยากโกหก เขาจะตอบความจริงแต่อยากอธิบายให้อีกฝ่ายฟังก่อน

“คือ—”

“ไม่ต้องพูดมากตอนนี้ตอบเลแค่ว่าใช่หรือไม่ใช่ก็พอ” ใบหน้าคมแสดงความกังวลออกมาแบบปิดไม่มิด เป็นครั้งแรกที่ฮิมรู้สึกหนักใจราวกับกำลังเดินเข้าถ้ำเสือ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วคนตรงหน้าเขาเป็นแค่แมวเท่านั้นเอง “พูดสิ”

เสียงหวานเร่งพลันให้คนฟังหนักใจ ฮิมไม่อยากโกหกท้ายที่สุดเลยต้องกลั้นใจบอกความจริงไป

“ใช่”

เพี๊ยะ!

ฝ่ามือบางตวัดตบใบหน้าหล่อเหลาจนสะบัด แรงจนเขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในโพรงปาก และทันทีที่โดนทำร้ายสัญชาตญาณนักล่ามันก็เผยออกมาทันที นัยน์ตาคมฉายแววไม่พอใจ ฮิมใช้ลิ้นกระทุ้งแก้มแล้วเลียเลือดที่มุมปาก จากนั้นจึงหันไปมองทางคนตบอย่างเอาเรื่องทว่าทันทีที่เห็นหน้าใสๆ คล้ายกำลังจะร้องไห้ ความโกรธของเขามันก็มลายหายไปทันที

“คนเห็นแก่ตัว!” น้องพูดเอาไว้แค่นั้น ก่อนจะคว้ากุญแจรถที่ใครสักคนที่วางอยู่บนโต๊ะแล้ววิ่งออกไปจากห้อง ทิ้งให้คนตัวสูงยังคงตะลึงค้าง สักพักจึงยกมือขึ้นขยี้กลุ่มผมสีดำสนิทแรงๆ นัยน์ตาคมแข็งกร้าว บรรยากาศรอบตัวคล้ายอุณหภูมิลดต่ำลงกว่าเดิม ภายในห้องถึงได้เย็นยะเยือกและรู้สึกหนาวไปถึงไขสันหลังได้ขนาดนี้ มือหนายกแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นดื่มก่อนจะขว้างแก้วไปโดนกำแพงจนแตกเพล้งเพื่อระบายความอัดอั้นในใจ

ทุกๆ อย่าง มันเกือบจะดีแล้วแท้ๆ

ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มตัว แล้วเดินออกจากห้องพร้อมกับปิดประตูปัง! ออกไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว





บ้าน

‘มันไม่ได้ห้ามเล แต่ห้ามไม่ให้คนอื่นเข้าใกล้เล ขู่ทุกคนที่จะเข้าใกล้เล และคนที่เข้าใกล้เลได้ก็เป็นคนของมันทั้งนั้น!! แม้แต่เพื่อนเลเองก็เหมือนกัน...’

‘แม้แต่เพื่อนเลเองก็เหมือนกัน…’

‘แม้แต่เพื่อน…’

ปัง! ปัง! ปัง!

“เลเปิดประตูให้พี่หน่อยสิครับ คนดี”

“เลออกมาคุยกับพี่ก่อน”

...ปวดหัว…

ผมยันตัวขึ้นจากเตียง ก่อนจะยกมือกุมขมับรู้สึกอาการมึนหัวจากที่คลับมันจะกลายมาเป็นปวดหัวที่บ้านได้ ผมออกจากคลับด้วยรถของพี่รพ (พึ่งสังเกตหลังจากหยิบกุญแจรถแล้ววิ่งออกมาเลย) ไม่ได้ประชดโดยการขับรถไปที่อื่นแต่ผมกลับมาบ้านโดยตรง แล้วเข้าไปเก็บกุญแจสำรองทั้งหมดของบ้านที่อยู่ในห้องพี่วินมาไว้จากนั้นจึงล็อกห้องนอนเพื่อไม่ให้ใครเข้ามา

เช่นกัน… คนด้านนอกนั่นก็ทุบประตูได้เกือบสิบห้านาทีแล้ว

พอจะล้มตัวนอนเพราะปวดหัวก็ทนฟังเสียงทุบประตูไม่ไหว ท้ายที่สุดผมเลยต้องจำใจเดินไปเปิดแต่เอามือขวางเอาไว้ไม่ให้พี่ฮิมเข้ามา

“เลปวดหัว จะนอน อย่าทุบ” ผมย้ำทีละประโยคแต่หลุบตาลงพื้นไม่มองคนฟัง

“คนดีเรามีเรื่องต้องคุยกันนะ”

“ปวดหัว” ผมบอกเสียงเรียบเป็นนัยว่าไม่อยากคุยตอนนี้

“งั้นให้พี่เข้าไป”

“ไม่”

“นี่ก็ห้องพี่นะ”

ผมยกมือกุมขมับ ยิ่งพูดอาการปวดหัวก็ยิ่งแล่นตุบๆ ในสมอง “ไปนอนห้องรับแขกสิ”

“เลครับ…”

“ไม่งั้นก็ไปจองโรงแรมนอน แต่ถ้าไม่มีปัญญาหาที่นอนจริงๆ ก็นอนมันหน้าห้องนี่แหละ!”

ปัง!

ผมปิดประตูใส่หน้าอีกฝ่ายแล้วล็อกกลอน ก่อนจะเดินมาล้มตัวลงบนที่นอนดังเดิม ฝ่ายนั้นเองก็ไม่ได้ทุบประตูอีกอย่างที่ผมออก แต่จู่ๆ อาการปวดหัวก็พลันแล่นขึ้นเรื่อยๆ จนผมต้องถอนหายใจ แถมห้องนี้ก็ไม่มียาและผมก็ขี้เกียจที่จะเดินออกไปเอา เพราะรู้ว่าถ้าเปิดประตูออกไปยังไงก็ได้เจอกับพี่ฮิมแน่ๆ

ผมยังไม่พร้อมจะคุยกับเขาตอนนี้ จะเรื่องอะไรก็ตามผมไม่พร้อมรับอะไรหลายๆ อย่างมาคิด ยิ่งเป็นตอนที่ตัวเองกำลังปวดหัวตุบตับเหมือนมันกำลังจะระเบิด ยิ่งไม่พร้อมเข้าไปใหญ่

“เฮ้อ…” ว่าแล้วก็ต้องถอนหายใจ ปวดหัว แต่เพราะอาการปวดหัวนี่แหละมันทำให้ผมลืมความเศร้าไปเลย ขี้เกียจออกไปกินยา งั้นก็นอนไปทั้งๆ อย่างนี้แหละ…





ตีสอง

แอด

คนตัวสูงแอบย่องเข้าห้องเงียบๆ ดวงตาสีดำสนิทกวาดมองรอบห้องที่แม้แต่ไฟก็ยังไม่ได้ปิด น้องนอนหลับอยู่บนเตียงในชุดเดิมในท่าทางเอามือกุมขมับเป็นการยืนยันที่เจ้าตัวบอกว่าปวดหัวนั่นเป็นเรื่องจริง มือหนาจับคนตัวเล็กนอนหงายก่อนจะเลื่อนมือไปทาบหน้าผาก มันร้อนจัดจนคนสัมผัสต้องตกใจ

อันที่จริงฮิมมีกุญแจ (นอกจากกุญแจสำรองของวินเจ้าของบ้าน เขาก็มีกุญแจสำรองของห้องตัวเองอีกอันหนึ่ง) เพียงแต่เขายังไม่อยากใช้มัน ที่ทุบประตูในตอนนั้นก็เพราะอยากให้เลมาเปิดให้ด้วยตัวเองมากกว่า แต่พอน้องบอกว่าปวดหัวฮิมจึงไม่ยุ่งกับประตูอีก แล้วแอบย่องเข้ามาช่วงที่คิดว่าเลน่าจะหลับไปแล้ว

คนตัวสูงเดินออกจากห้องเมื่อสัมผัสได้ถึงความร้อนในกายของอีกฝ่าย เขาคิดว่าน้องน่าจะยังไม่ได้ทานยา จึงเดินไปหยิบยาพร้อมขวดน้ำแล้วกลับขึ้นมาด้านบนอีกครั้ง มือหนาเทยาออกมาใส่มือเม็ดนึงก่อนจะเอาเข้าปากแล้วกรอกน้ำตาม จากนั้นจึงก้มใบหน้าลงไปแนบชิดกับริมฝีปากของอีกฝ่ายแล้วจัดการป้อนยาผ่านทางริมฝีปาก เลส่งเสียงอื้ออึงพักนึงแต่ไม่ตื่น ฮิมจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำต่อ ร่างสูงจัดการหาถังเล็กๆ มาใส่น้ำแล้วถือมันมาวางไว้ที่ข้างเตียง ก่อนจะหาผ้าสีขาวผืนบางมาชุบน้ำ บิดหมาดๆ เพื่อเช็ดตัวให้อีกฝ่าย

มือหนาจัดการถอนทุกอย่างบนกายบางออก ทันใดนั้นร่างขาวก็ปรากฏ คนตัวสูงถึงกับต้องเลียริมฝีปากขณะลากผ้าผืนบางผ่านแผ่นอกขาว นัยน์ตาคมหลุบลงยอดดอกสีชมพู แค่นึกไปถึงวันที่เคยได้ละเลงลิ้นบนนั้นแก่นกายของเขามันก็ปวดหนึบขึ้นมาทันที มือหนาเผลอปล่อยผ้าที่กำลังเช็ดตัวให้กับอีกฝ่าย เขาเคลื่อนมันมาที่แผ่นอกขาวอย่างห้ามใจไม่อยู่ ร่างสูงกัดปากก่อนจะสะกิดเบาๆ ที่ยอดอกจนคนโดนส่งเสียงร้องอื้ออึงในลำคอ

เสียงร้องครางทำให้ฮิมเหมือนโดนมนตร์สะกด ที่มารู้ตัวอีกทีตอนที่ตัวเองขึ้นคร่อม ใบหน้าหล่อเหลากำลังซุกไซร้เข้าซอกคอขาว เช่นเดียวกับที่มือหนาลากผ่านเอวคอดไปจับขาอ่อนแยกออกจากกันแล้ว เขารีบผละออกก่อนจะเสยผมบนใบหน้าแล้วขยี้แรงๆ ให้ตัวเองได้สติพร้อมทั้งรีบจัดการเช็ดตัวให้อีกฝ่ายรวดเร็วขึ้น ฮิมสวมชุดเดิมให้น้อง เพราะถ้าเลตื่นนอนแล้วจับได้ว่าเขาแอบเข้ามาในห้อง น้องได้หาสาเหตุโกรธเขาเพิ่มแน่นอน

ฮิมจัดการเก็บอุปกรณ์ทุกอย่างให้เข้าที่ ก่อนจะเดินไปจูบเบาๆ ที่ปากบางแล้วเดินออกจากห้องไปแบบเงียบๆ





เช้า

ผมตื่นนอนตอนตีห้า ไม่รู้ทำไมถึงตื่น แต่พอตื่นขึ้นถึงได้รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไป ไฟยังเปิดแถมผมยังอยู่ในชุดเดิมของเมื่อวาน แต่อาการปวดหัวหายเป็นปริทิ้งแล้ว ผมเดินเข้าห้องน้ำจัดการอาบน้ำตั้งแต่ตีห้าทั้งๆ ที่วันนี้มีเรียนตอนเก้าโมงเช้า ผมตัดสินใจว่าจะออกก่อน ว่าจะหาที่อยู่สักทีเพราะตอนนี้ไม่อยากเจอหน้าพี่ฮิม ไม่ใช่แค่พี่ฮิม พี่ๆ ทุกคนก็ด้วย เพื่อนก็ยังไม่อยากเจอ แถมตอนนี้รถก็มี ใบขับขี่ก็มีแล้วเลยว่าจะไปหาที่อยู่ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปอยู่ที่ไหนดี เพราะตอนนี้ห้างก็ยังไม่เปิด

ผมจัดการทุกอย่างเสร็จตอนตีห้าเกือบหกโมง พอคิดว่าไม่มีอะไรอีกแล้วที่ต้องย้อนกลับมาเอาที่บ้าน เลยไปหยิบกุญแจรถแล้วเปิดประตูห้อง แต่ทันทีที่เปิดออกมาผมก็ต้องผงะเมื่อเห็นว่าใครสักคนกำลังนั่งพิงหลังกับกำแพงข้างประตูในท่าทางเหมือนกำลังหลับอยู่

พี่ฮิม… นอนรอหน้าประตูจริงๆ ด้วย

ผมมองเขาด้วยความนิ่งงัน ไม่มีความรู้สึกสงสารอะไรทั้งนั้น ผมค่อยๆ ปิดประตูเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายตื่น ไม่อยากคุยด้วยตอนนี้ ก่อนจะเดินออกจากบ้านไปเงียบๆ เพราะในตอนนี้ทั้งบ้านเหมือนจะยังไม่มีใครตื่นเลยสักคน

McLaren 650S สีเทาคันหรูค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากบ้านสองชั้นขนาดใหญ่สู่ถนนใหญ่ หวาดเสียวนิดหน่อยเพราะนี่ถือเป็นครั้งแรกที่ได้ขับรถของตัวเองจริงๆ ผมขับวนไปมาที่เส้นเดิมอยู่สามรอบเพราะไม่รู้ว่าจะไปในดีจังหวะนั้นเองโทรศัพท์ก็ดังขึ้นบ่งบอกว่ามีคนโทรเข้ามา แต่พอเห็นชื่อคนโทรเข้าแทนที่จะรับ ผมจึงกดตัดสายแล้วปิดโทรศัพท์หนี ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าปั้มใกล้ๆ เดินเข้าเซเว่นแล้วซื้อขนมปังกับนมมากินรองท้องเป็นข้าวเช้าไปก่อน

พอกัดขนมปังไปคำนึง ฮึก… สู้ข้าวเช้าฝีมือพี่รพไม่ได้เลย

เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่ามีพี่รพที่ฝีมือทำอาหารระดับเชฟห้าดาวมาทำข้าวเช้าให้ทุกวันเป็นลาปอันประเสริฐ

อยากกินสเต็กอีกอ่า…

ผมขว้างขนมปังรสชาติไม่ได้เรื่องทิ้งลงถังขยะ ก่อนจะดื่มน้ำเปล่าตาม แล้วเดินไปขึ้นรถอีกครั้งจากนั้นจึงขับออกจากปั้มแล้ววนไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นคอนโดนึงที่มันคุ้นตาแปลกๆ

...คอนโดอิน...

ผมไม่รู้อะไรดลใจให้ผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดทันที แต่จำไม่ได้ว่าอินอยู่ห้องไหน อาศัยความหน้าตาดีถามโอเปอร์เรเตอร์ที่ผมเคยให้เขาเรียกแท็กซี่ให้ตอนมาคอนโดอินครั้งก่อน และเหมือนอีกฝ่ายจะจำหน้าผมได้เธอเลยบอกห้องของอินแบบที่ผมไม่ต้องยืนยันตัวตนอะไร

ห้องของอินอยู่ที่ชั้น 49 ชั้นเกือบบนสุดของคอนโดนี้ สังเกตมานานแล้วอินเองก็ดูเหมือนจะมีฐานะพอสมควร เพราะคอนโดยิ่งชั้นสูงเท่าไหร่มันก็ยิ่งจะแพงขึ้นไปเท่านั้น แถมรถที่อีกฝ่ายขับก็หรูไม่ใช่เล่นๆ ด้วย ผมขึ้นลิฟต์จนเดินมาถึงหน้าห้องก่อนจะกดกริ๊งสองสามทีแต่ไม่มีคนเปิดประตูให้ คราวนี้เลยกดแบบซ้ำๆ จนกระทั่งเจ้าของห้องเปิดประตูผ่างออกมาพร้อมชุดนอนและสภาพเหมือนคนพึ่งตื่น เสียงหวานว่า

“จะกดอะไรหนักหนา แล้วมาทำอะไรไม่ทราบ!!” อินพูดในขณะที่ตายังปิดสนิท ผมถอนหายใจก่อนจะยกขึ้นเกาศีรษะอันที่จริงผมมาทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน “ตอบสิ!!”

“เอ่อ… ขอโทษ” จะว่าไปผมก็คงติดสนิทเอาแต่ใจตัวเองไปหน่อยถึงได้กดกริ๊งซ้ำๆ แบบนั้น แถมตอนนี้มันยังถือว่าเช้าถ้าเทียบกับเวลาที่เราต้องไปเข้าเรียนในวันนี้ มาทำไมอะไรที่นี่ผมก็ไม่รู้อีก เอาง่ายๆ ตอนนี้ผมกำลังรบกวนคนตรงหน้าแบบสุดๆ

อินลืมตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงผม จากนั้นร่างบางก็ทำตาเบิกกว้างเหมือนเห็นผีก่อนจะปิดประตูปังใส่จนผมต้องชักสีหน้านิดๆ เหมือนอีกฝ่ายจะเข้าไปทำอะไรสักอย่างก่อนจะกลับมาอีกครั้งหลังจากผ่านไปแล้วประมาณสามนาทีด้วยสภาพที่ดีกว่าเดิม

“เลมาได้ยังไงอะ” อินโผล่แค่หน้ามาให้เห็นแต่ซ่อนร่างกายตัวเองเอาไว้หลังประตู

ผมตอบตามตรง “ไม่มีที่ไป ขอเข้าไปได้ไหม”

“จะ... จะเข้ามาเหรอ”

“อือ”

อินเบิกตากว้างอีกครั้ง ก่อนจะรีบพยักหน้า “ได้ๆ แต่เราเข้าไปหนึ่งนาทีแล้วเลค่อยตามเข้ามาได้ไหม”

“เข้าไปตอนนี้เลยไม่ได้เหรอ”

“เรายังไม่ได้อาบน้ำ”

“เราไม่ถือ”

“ไม่ได้!!” อินตวาดจนผมสะดุ้ง “ขอโทษแต่เราให้เลเห็นเราตอนนี้ไม่ได้ ไม่เข้าใจความรู้สึกของคนแอบชอบเหรอ  แค่เลเห็นหน้าเราตอนตื่นนอนเราก็อยากมุดหน้าลงดินแล้วอะ”

“แต่นายอยู่ที่ชั้น 49 นะ” ผมขมวดคิ้ว

“มุดลงผนังก็ได้!! มุดอะไรก็ได้ แต่เราเข้าไปหนึ่งนาทีแล้วเลค่อยตามเข้ามานะ เราจะอาบน้ำ เลนั่งรอก่อนก็ได้ โอเคไหม”

“อือๆ” ผมพยักหน้าแบบส่งๆ ไป จนอินย้ำอีกครั้ง

“หนึ่งนาทีค่อยตามมานะ เราไปแล้ว ปัง!”

ประตูถูกปิดใส่หน้าผมอีกครั้ง ผมยืนดูนาฬิกาจับเวลารอ พอครบหนึ่งนาทีจึงเปิดประตูเดินเข้าไปด้านในแล้วทำการสำรวจห้องเงียบๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นแล้วถือวิสาสะเปิดทีวีดูหนังรอ เพราะถ้าผมเปิดโทรศัพท์ตอนนี้รับรองว่าต้องมีคนโทรเข้ามาแน่ๆ

สิบห้านาทีต่อมาอินก็ออกมาจากห้องนอนในชุดนักศึกษาเหมือนผมแล้ว อีกฝ่ายถามว่าผมทานข้าวเช้ามาหรือยังพอผมส่ายหน้า เจ้าตัวก็วิ่งแจ้นเข้าไปในห้องครัวแบบไม่บอกไม่กล่าวทันที ผมนั่งดูหนังรออินอีกห้านาทีจนกระทั่งทนนั่งไม่ไหวจึงเดินเข้าไปในห้องครัวตาม กลิ่นหอมๆ ลอยเข้าจมูกทันที กลิ่นแบบนี้สงสัยอินกำลังทำข้าวต้มอยู่ ผมเดินไปอยู่ด้านหลังคนที่กำลังคนข้าวในหม้อแล้วชะโงกหน้าเข้าไปดู เป็นจังหวะเดียวกันที่อินหันกลับมาพอดี ก่อนจะทำท่าทางเหมือนเห็นผีอีกครั้งเมื่อนัยน์ตากลมโตเห็นหน้าผม

“ทำไมมาแบบไม่ให้สุ่มให้เสียง” มือบางทาบอก ทำท่าทางคล้ายหัวใจจะวาย

“ทำข้าวต้มอยู่เหรอ”

“อื้อ ชิมไหม” มือบางหยิบช้อนแล้วตักขึ้นมานิดหน่อยก่อนจะจ่อเข้าปาก ผมเบาให้มันเย็นกว่าเดิมก่อนจะชิมแล้วพยักหน้าเล็กน้อย

“ก็อร่อยดี”

“ดีจัง แสดงว่าถ้าเป็นแฟนกันเราทำอาหารเช้าให้เลกินได้นะ”

ผมหัวเราะหึในลำคอ ก่อนจะผลักคนตรงหน้าให้พ้นจากหม้อข้าวต้ม ไอ้ที่ชิมเมื่อกี้มันก็ไม่ได้แย่นะแต่…

ขวับ! ขวับ! ขวับ!

ผมหยิบนั่นผสมนี่ใส่เข้าไปในหม้อก่อนจะคนๆ แล้วตักให้อีกคนชิม อินรับแล้วแล้วเบิกตากว้างเป็นครั้งที่สามของวันนี้

“อร่อยจัง เลเคยเรียนทำอาหารเหรอ”

“เปล่า ไม่เคยเรียน แต่ตอนเด็กๆ ชอบทำอาหารให้พี่ฮิมกินบ่อยๆ”

กึก!

ผมหยุดชะงักเมื่อพูด ก่อนจะส่ายหน้าเมื่อสมองมันนึกไปถึงตอนเด็กๆ ตอนที่ผมชอบทำอาหารให้พี่ฮิมกิน ตอนนั้นคือหนทางสู่การทำอาหารได้เก่งจนพี่รพชมของผม มีอันที่แย่กับอันที่ดีตามประสาเด็กทำ แต่จำได้ว่าในตอนนั้นถึงมันจะแย่ขนาดไหนฮิมก็ชมว่าผมทำอร่อย…

“เล! อยู่หน้าไฟนะอย่าเหม่อสิ”

“อือๆ” ผมตั้งสติก่อนจะปิดเตาแก๊สแล้วยกหน้าที่ต่อไปให้อินทำ อีกฝ่ายตักข้าวต้มให้ผมก่อนเราจะมานั่งกินที่โต๊ะ คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเป็นฝ่ายเริ่มคำถาม

“เลมาหาเราทำไมเหรอ”

“บอกตรงๆ นะ เราไม่มีที่ไป”

“เมื่อวานหลังจากที่เราบอกเรื่องนั้น…”

“ทะเลาะกับพี่ฮิม” จะเรียกว่าทะเลาะได้หรือเปล่า บางทีอาจจะยังเรียกว่าทะเลาะไม่ได้ ผมเสียใจกับคำตอบของอีกฝ่ายแต่เรายังไม่ได้พูดคุยกัน ผมไม่อยากพูดด้วยแหละ เพราะรู้ว่าหนีความจริงไปไม่ได้ เลยอยากขอเวลาทำใจก่อนที่จะรับรู้มัน

“เราขอโทษนะ”

“ช่างเถอะ เราได้รู้ก็ดีแล้ว”

“...”

“ว่าแต่เรื่องเมื่อวานน่ะ” ผมเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยังไม่กล้าสบตา “พูดจริงหรอ”

“เลหมายถึงเรื่องไหนอ่ะ”

ผมไม่อ้อมค้อม “เรื่องที่ชอบเรา”

“...”

“...”

“อื้อ” อินพยักหน้า “เราชอบเลจริงๆ”

“...”

“แปลกใช่ไหม”

“อือ”

“เราไม่เคยคิดว่าเราจะชอบเล เพราะแฟนคนก่อนของเราก็ยังหล่อมากๆ อยู่เลย” อินวางมือที่กำลังตักข้าวต้มลง เสียงหวานพูดจริงจัง “แต่ก็ได้เลิกกัน มันนานแล้วแหละ แต่พอได้เลิกกับแฟนก็มีคนเข้ามาจีบเราเยอะมากจนรู้สึกรำคาญ เลยอยากรู้ว่าคนที่เหมือนๆ เราเขาจะคิดรำคาญแบบเดียวกันกับเราไหม จนได้มารู้จักเลอะ”

“รู้จักเราได้ยังไง”

“ในโซเชียล เลดังมากเลยนะ รู้ตัวไหม” ผมส่ายหน้าผมไม่ค่อยเล่นโซเชียล คือเล่นบ้างแต่ไม่บ่อยแบบไม่อัพรูปตัวเอง ไม่ค่อยเช็กข่าวสารดาราหรืออะไรเทือกๆ นี้ “เห็นรูปเลครั้งแรก เราว่าเลสวยมากเลยนะ ไม่คิดว่าจะมีผู้ชายที่สวยได้ขนาดนี้”

“อือ”

“แล้วเราก็ติดตามข่าวเลไปเรื่อยๆ เลไม่ค่อยมีข่าวหรอก ส่วนใหญ่ก็มีแต่คนแอบถ่ายรูปเลเวลาไปไหนมาไหนกับพี่ฮิมลงอะ ดูไปดูมาแล้วเราก็ชอบเลไปเลย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม” ผมมองคนที่กำลังหน้าแดงไปหมดแล้ว “มารู้ตัวอีกทีมันก็ชอบไปแล้ว”

“...”

“จะไม่ถามอะไรหน่อยเหรอ”

“ไม่” ผมว่า “บอกตามตรงเราคงเป็นแฟนนายไม่ได้หรอก”

“...”

“แต่เราเป็นเพื่อนกันได้นะ”

อินหน้านิ่งลงแล้วส่ายหน้า “เราไม่อยากได้เพื่อนเพิ่มอ่ะ”

“...”

“ไม่เป็นไร เราไม่อยากเป็นเพื่อนกับเล เราอยากเป็นแฟนเล เราชอบเลเอง เลไม่ต้องแคร์เราก็ได้แต่เราจะจีบเลเอง”

“แต่เราอึดอัดไม่อยากให้ความหวังกับคนที่ไม่ได้ชอบ…”

“เลเคยให้ความหวังกับเราด้วยเหรอ ขนาดขนมที่เราให้เลยังไม่อยากได้เลย”

“...”

“ทำตัวเหมือนเดิมเถอะ” ผมนิ่งไป ก่อนจะพยักหน้ารับคำ

หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ ผมนั่งเล่นในคอนโดของอินนิดหน่อยเมื่อใกล้ที่จะถึงเวลาเรียนแล้วถึงขับรถไปมหา’ลัย ผมตั้งใจที่จะเข้าเรียนสายเพราะไม่อยากเจอหน้าลูกน้องของพี่ฮิมเร็วๆ

ท้ายที่สุดก็ได้สายสมใจ ผมเข้าคลาสสายไปเกือบสิบนาที ทั้งเกี๊ยก พิษ ดิน เอ็กซ์ เข้ามาเรียนกันแล้วแต่พวกเขาสามคนนั่งแยกกับเอ็กซ์เหมือนอย่างเคย ผมไม่สนใจทั้งสี่แต่หาที่นั่งเรียนแยกออกมาจากพวกเขาแทนแล้วสนใจแต่เนื้อหาอย่างเดียว จนเหมือนการเรียนของวันนี้มันสั้น ในขณะที่ผมกำลังเตรียมของจะออกจากห้อง เป็นอย่างที่คาดเพื่อนที่เป็นลูกน้องของพี่ฮิมก็มาดักผมเอาไว้ทันที

ผมมองหน้าเกี๊ยก พิษ ดินทั้งสามคนก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น ถามเสียงแข็ง “มีอะไร”

“พี่ฮิมบอกให้เลไปหา”

“ถ้าไม่ไปจะทำไม” ผมเอียงคอรอคำตอบแต่จนแล้วจนเล่าก็ไม่มี “แล้วเอ็กซ์ล่ะ ไม่มาด้วยกันเหรอจะได้ครบทีมไง”

“หมอนั่นไม่ใช่…” พิษว่าก่อนจะหยุดชะงักไปในขณะที่ผมขมวดคิ้ว ไม่ใช่ ? ไม่ใช่อะไร หรือว่าจะ…

ไม่ใช่คนที่พี่ฮิมส่งมาเหรอ ?

ผมเบิกตากว้างก่อนจะรีบสะพายกระเป๋าแล้ววิ่งออกจากห้อง ถ้าไม่ติดที่ว่าทั้งสามคนมากันเอาไว้

“จะไปไหน”

“ถอย”

“แต่ว่า…”

“บอก!-ให้!-ถอย!” ผมย้ำทุกคำจนคนที่มายืนขวางอยู่ยอมถอยไปแต่โดยดี จากนั้นจึงวิ่งไปที่รถ แล้วเปิดโทรศัพท์ที่ขึ้นหลายมิสคอลพร้อมทั้งข้อความจำนวนมหาศาลที่ถูกส่งเข้ามา ผมไม่ได้สนใจที่จะอ่านแต่กดเข้าไปในรายชื่อผู้ติดต่อ พิมพ์หาชื่อเอ็กซ์ก่อนจะกดโทรออก แต่อีกฝ่ายกลับไม่รับโทรศัพท์ ผมจึงกวาดสายตามองรอบด้าน นี่มันพึ่งเลิกเรียนเอ็กซ์คงไปไหนได้ไม่ไกล แต่ที่แน่ๆ ผมต้องหาเขาให้เจอ

ผมต้องหาคนที่เป็นเพื่อนจริงๆ เพียงคนเดียวของผมให้เจอ




(50%)
******************************


พอจะเข้าใจอารมณ์ของเลกันปะ เราไม่ได้เน้นเรื่องที่ฮิมให้คนติดตามเลขู่คนอื่นสักเท่าไหร่ แต่เน้นไปที่เรื่องเพื่อน คืออารมณ์น้องเลก็ประมาณว่ารู้แหละว่าตอนนี้ตัวเองอะรักพี่ฮิม แต่พี่ฮิมก็แบบเพื่อน... เพื่อน... แค่เพื่อนนะเฮ้ย! ยังจะไม่ให้มีเลยเหรอ ฟีลตอนไปหาอินก็ประมาณไม่รู้จะไปหาใครดีพี่ๆ แต่ละคนก็อยู่ข้างฮิม ขนาดเพื่อนก็เป็นลูกน้องของพี่ฮิม ตอนนี้เลจึงใฝ่หาเพื่อนจริงๆ เพื่อนที่ไม่ใช่ถูกพี่ตัวเองยัดเยียดให้เขามาเป็นเพื่อนเล สรุปถ้านึกอารมณ์เลไม่ออกก็คิดกว่า ถ้าวันนี้เพื่อนเรามาบอกว่า 'เฮ้ย! กูถูกจ้างให้มาเป็นเพื่อนมึงอะ' จะรู้สึกยังไง

ปล. อิพี่ฮิมก็เริ่มเผยความชั่วร้ายออกมาแล้วนะ มีช่วงแรกเห็นไหมที่นางไม่พอใจที่โดนน้องเลตบและคิดจะเอาคืน หึหึหึหึ


​

[Mura_saki]

เอ็กซ์โดนพี่ฮิมขู่ห้ามเข้าใกล้เลป่ะ

ถึงได้หลบหน้าตลอด

พี่ฮิมนี่จริงๆเลยน้า~~

[duck-ya]

เข้าใจอารมณ์เลเลยอ่ะ แต่ก็อยากให้คุยกันดีๆด้วย
พี่ก็ทั้งหวงทั้งห่วง กลัวอันตรายอีก
เลเอ้ยยย เมื่อไหร่ชีวิตจะสงบสุขซักที
ว่าแต่เอ็กซ์เนี่ยต้องการเป็นเพื่อนจริงๆไม่มีไรแอบแฝงใช่มั้ย
ขอเถอะนะ ให้เลมีคนที่อยากเข้ามาเป็นเพื่อนด้วยความสนิทใจสักคน
แค่นี้น้องก็เขวมากแล้ว พี่ฮิมก็อยากเคลียให้จบๆ หนูเลก็ไม่ฟังเลย

หลายตอนมานี้ยิ่งอ่านยิ่งค้างยิ่งอยากรู้ต่อเดาทางไม่ออกเลยง่ะ
สู้ต่อไปฮัฟฟฟ

[LovEYouOnLy]

อารมย์ประมาณว่าต่างคนต่างความคิด อยู่ที่ว่าฝ่ายไหนจะยอมปรับตัวเข้าหาอีกคนก่อน เมื่อนั้นคงเข้าใจอะไรๆได้ง่ายขึ้น ว่าเพราะอะไรถึงได้ทำแบบนี้

[มนุษย์สาววาย]

พี่ฮิมกับน้องเลเหมือนอยู่โลกคู่ขนานกันเลย...ทุกอย่างดูตรงข้ามไปหม

สงสารน้องเล แต่ก็เข้าใจพี่ฮิมนะ


  

[mild-dy]

 
 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เล ไม่พอใจ โกรธ ที่ฮิมทำแบบนี้
แต่เล น่าจะอยากรู้เหตุผล
ว่าทำไมฮิมถึงทำแบบนี้
เล เอาแต่อารมณ์ไปหรือเปล่า
     
 

[jimmyjimmy]

ดูสิ พี่ฮิม จะกล้ากับน้องมั้ย

[mystery Y]

เพื่อนจริงๆยังไม่มีเลยเนาะเล

[JellyKei]

เข้าใจว่าฮิมหวงน้อง อยากให้น้องอยู่แต่ในสภาพแวดล้อมที่ควบคุมได้ แต่นี่เพื่อนเลยนะ ใครๆก็อยากมีเพื่อนที่เป็นเพื่อนจริงๆมั้ย
หวังว่าจะเคลียร์กันได้ไวๆแล้วเปิดใจให้เลรู้อะไรบ้าง

ปล.แอบสงสารอินเบาๆ

 

[minkey]

 
ให้กำลังใจทั้งคู่
เข้าใจทั้งคู่อ่ะ

พี่ฮิมจะหลุดตัวเองตอนไหนเนี่ย
จะคุมตัวเองได้ขนาดไหนอ่ะ
 
ร้ายให้สุดพี่ฮิม 

น้องเล จะว่าเอาแต่ใจก็ไม่เชิง
แต่คือแบบเพื่อนนะ จะไม่ให้น้องมีเลยเหรอ
ให้น้องมีสังคมบ้างเด้อ
โลกมันไม่ได้ขาวสะอาดไปหมดหรอกพี่ฮิม

สู้ๆทั้งสองคนเลย
คนเขียนด้วยนะคะ สู้ๆ 

[mypink801]

พี่ฮิมพ่อบ้านใจกล้า

[Supparang-k]

ในความเข้าใจคือเพื่อนพวกนี้คือเลได้มาเองก่อน ค่อยกลายเป็นลูกน้องฮิมทีหลังรึป่าว  เหมือนดรณีพี่คนที่สอนเรื่องเพศให้น้องเลอะ  ขอมีความหวังสักนิดแล้วกันนะว่าน้องก็ยังมีเพื่อนแท้อยู่บ้าง