บทที่ 14.2
“ผมเหมือนหมีจำศีล?” ตายๆๆๆ ตายยกกำลังสิบซ้อนกำลังล้าน
นาฏยเลิกคิ้วเหมือนเป็นเชิงถาม ใบหน้าคมดุแต้มรอยยิ้มนิดๆที่มุมปาก
นั่งๆนอนๆนานๆเขาเริ่มเมื่อย เลยลองเดินขึ้นมาเล่นตามคนอื่นๆมาบ้าง เห็นรุ่นน้องบริหารกำลังจะลงเล่นเบาะยาง เห็นน่าสนใจเลยมาลองดูบ้าง
พอเห็นเขาขึ้นตามมา อชิระจึงยิ้มแล้วบอกว่าจะไปนั่งกับเพื่อนแทนเพราะเห็นเขาไม่ได้สนิทมากเท่าไรแล้วให้เขาย้ายมานั่งกับจันทร์เจ้าแทน แต่ดูเหมือนคนตัวเล็กกว่าจะไม่ได้สนใจเท่าไรว่าใครมาต่อหลัง คิดว่าเป็นเพื่อนสนิทเหมือนเคยเลยพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด
มาบอกเขาเหมือนหมีจำศีล ได้ยินแล้วอยากจะดีดเหม่งสองสามที
“ง่า…” ไม่รู้จะตอบอะไรออกไป “เง้อ...ก็”
คิ้วเข้มเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม
“ก็...ผมเสียดายเงินแทนนี่ครับ เห็นพี่นาฏยกับพี่เอ็ดนอนเล่นอาบแดดอย่างเดียว” นี่เขากำลังปกป้องสิทธิ์ของผู้บริโภคเพื่อให้ได้รับการบริการอย่างเต็มที่ นี่อะไร มาสวนน้ำแต่ไม่แตะน้ำสักนิด
“หึ…”
ขอซื้อเถอะไอ้เสียง ‘หึ’ เนี่ย
“ขอโทษครับ…” จันทร์เจ้าหลับตาปี๋ เอ่ยคำขอโทษออกไป กลัวว่าพี่นาฏยอาจจะไม่พอใจก็เป็นได้
“ผมไม่ได้ว่าอะไร” ร่างสูงทำแค่พูดนิ่งๆ “งั้นเอางี้สิ คุณก็ช่วยแนะนำผมละกัน...ว่าคนมาสวนน้ำเขาต้องเล่นอะไร จะได้ไม่นอนเป็นหมีเหมือนผม”
กรี๊ด!
ทำไมรู้สึกถึงความล้อเลียนในน้ำเสียงนั้น
จันทร์เจ้าเผลอย่นจมูก ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อมือใหญ่จับจมูกเล็กบีบอย่างหมั่นเขี้ยว เจ้าของจมูกร้องโอดจับจมูกชมพูของตัวเอง
ฝ่ามือใหญ่ชื้นน้ำจับต้นแขนเล็กกว่าดันให้ออกเดิน จันทร์เจ้าที่ถูกคนตัวโตจับให้เดินตามก้าวเท้าอย่างเสียไม่ได้
“เดี๋ยวครับ รอพวกอัชก่อน” เพื่อนที่นั่งอีกเบาะกำลังปีนตัวขึ้นจากสระมาพอดี “เร็วๆมึง ทางนี้”
อัช เอก และคนอื่นๆมองหน้ากันเล็กน้อยเมื่อเห็นเพื่อนยืนอยู่กับเดือนประมงปีสาม จันทร์เจ้าเห็นเพื่อนทำหน้าแปลกใจเลยชี้ไปที่อีกเครื่องเล่นแล้วถามว่าไม่ไปหรอ อัชเลยยิ้มแล้วชวนกลุ่มไป โดยมีเดือนอีกคณะเดินทอดน่องตามไป
“มานั่งซ้อนกันแล้วไหลลงไปไหม?” อชิระเสนอความคิดเห็น เมื่อทุกคนสนใจ เจ้าตัวเลยเดินไปขอกับเจ้าหน้าที่เอาไว้ก่อน
“ไปๆมึงอะไปบนสุด ตัวก็แค่นี้อยู่ด้านล่าง เดี๋ยวโดนพวกกูทับตาย”
จันทร์เจ้าขมุบขมิบปากด่าเพื่อน แต่อชิระโบกมือไล่ให้ไปอยูข้างหลัง
ไปอยู่ข้างหลังก็โดนไอ้พวกนี้มันบังหมด ถ้าอยู่หน้าก็คงโดนพวกมันทับแบนอยู่ใต้น้ำแน่นอน แต่คิดค่าความเสี่ยงกับการโดนพวกแม่งทับจมน้ำตายกับยอมมองอะไรไม่ค่อยเห็น เขาเลือกอย่างหลังดีกว่า
“เออๆ ก็ได้ แม่ง” เขาบ่นพึมพำยอมเดินไปต่อหลังพวกมัน แต่สายตาก็สอดส่องไปที่ร่างสูงของรุ่นพี่คณะประมงที่ยังยืนนิ่งๆอย่ด้านหลังเขา สงสัยพี่นาฏยคงไม่อยากเล่นแบบนี้
“พร้อมนะ...”
ขณะที่ร่างเล็กสมส่วนกำลังจับไหล่เพื่อนคนข้างหน้าเขาก็รู้สึกถึงความอุ่นที่แนบลงมาที่หลัง ฝ่ามือใหญ่เย็นเปียกน้ำกอดรอบเอวเขาพอดิบพอดี
“ไม่ต้องกลัวจมหรอก...เดี๋ยวผมฉุดขึ้นมา” เสียงทุ้มข้างหูทำให้ขนลุกซู่ยิ่งกว่าน้ำเย็นๆอีก
จันทร์เจ้าไม่ทันได้ตอบโต้อะไร...ขบวนของเขาก็ไหลลงสู่ด้านล่างพอดี แรงดึงดูดของโลกทำให้เสียววูบเล็กน้อย แรงกระชับที่เอวยิ่งแน่นขึ้นจนรู้สึกว่าคนข้างหลังจะเข้ามาแนบกว่าเดิม
นัยน์ตากลมหลับปี๋ตอนที่ไหลลงน้ำ ด้วยน้ำหนักตัวของแต่ละคนทำให้น้ำแตกกระจายเป็นวงกว้าง ร่างเล็กที่รู้สึกถึงน้ำหนักตัวของคนด้านหลังที่ตามลงมาด้วย เสื้อยืดที่ใส่อยู่ทำให้หนักเพิ่มขึ้นไปอีก
แต่ก็เพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้นเพราะหลังจากนั้นเขาก็รู้สึกถึงอ้อมแขนแข็งราวคีบหนีบเข้าที่เอวอีกครั้งก่อนจะลากร่างเขาขึ้นอยู่สู่ผิวน้ำ
“ฮ้า…” พอขึ้นมาได้ ร่างเล็กรีบสูดหายใจเข้าปอด “อะ…”
รีบหันหลังกลับไป จมูกก็ชนกับอะไรบางอย่างที่แข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด
...แผ่นอกแกร่งของพี่นาฏย…
ใบหน้าขาวที่เริ่มซีดเพราะอยู่เล่นน้ำเริ่มกลับมามีสีอย่างรวดเร็ว
ใบหน้าคมสันยังคงนิ่งๆแต่เหน็บรอยยิ้มมุมปากอย่างที่ชอบทำประจำ “บอกแล้วว่าไม่จม”
“ข...ขอบคุณครับ” รู้สึกตัวก็รีบขยับยึกๆออกจากรัศมีทำลายล้างสุดอันตรายของอีกฝ่าย แต่คีมมือมนุษย์ยังหนีบติดที่เอวไม่ยอมปล่อย “อ...เออ ปล่อยหน่อยครับ”
จันทร์เจ้าสาบานว่าจะไม่ยอมระเบิดหน้าตัวเองให้ขายหน้าเพื่อนคนอื่นแน่นอน
นาฏยพยักหน้าก่อนจะค่อยๆปลดมือตัวเองออก พลางชี้ไปที่กลุ่มเพื่อนที่พากับขึ้นไปรออยู่นอกสระ พอหลุดออกมาจากพื้นที่เสี่ยงอันตรายตรงนั้นได้แล้ว ร่างเล็กสมส่วนรีบวิ่งปรู๊ดไปทางเพื่อนตัวเองไม่ยอมหันกลับมามองคนด้านหลังเลย
“เฮ้ออออ เหนื่อย…” ร่างสูงของอชิระทิ้งตัวลงนั่งตรงเก้าอี้ที่กลุ่มเขาวางของไว้โดยมีเตเตที่ตอนหลังเริ่มล้าเลยขอตัวมานั่งเฝ้าของให้แทนเพราะไอ้เอ็ดมันลอยไปจีบสาวที่ไหนไม่รู้
ตอนนี้เวลาบ่ายแก่ๆกระเพาะเริ่มประท้วงกันเบาๆ เลยตัดสินใจกันว่าจะออกไปหาร้านอร่อยกินข้างนอก จะให้กินในสวนน้ำเห็นจะไม่ไหว อาหารกล่องธรรมดาราคาเป็นร้อยแถมดูท่าจะกินไม่อิ่มด้วย
สรุปแล้วเลยตกลงกันได้ว่าจะไปร้านอาหารทะเลที่เอกรู้จักเพราะเคยมากินเวลาผ่านมาทางนี้ พอได้ร้านเรียบร้อยก็นัดแนะเวลาออกรถให้เรียบร้อย ให้เวลาอาบน้ำสระผมเปลี่ยนเสื้อผ้า
ทุกคนทยอยกันไปอาบน้ำ จันทร์เจ้าก็รีบอาบน้ำบ้าง เสื้อยืดตัวใหญ่ก็ซักสบู่ธรรมดาแล้วบิดให้หมาด ตั้งใจว่ายังไงก็จะเอากลับไปซักเครื่องที่บ้านอยู่แล้ว
“พี่นาฏยครับ ขอบคุณสำหรับเสื้อนะครับ เดี๋ยวผมจะซักมาคืนให้” เขาสะกิดพูดกับอีกฝ่ายเสียงค่อย
“อืม ไม่เป็นไร”
“เฮ้ย ไอ้นาฏยกูไปด้วย” ร่างสูงของหนุ่มลูกครึ่งดูท่าจะอยากกวนบาทาเพื่อนสนิทอย่างหนักเลยเดินตีคู่ขึ้นมาคล้องไหล่กว้าง ยิ้มแฉ่งจนคนมองอยากจะถีบให้
ขามาเอ็ดมันด์มากับเตเตที่ขับรถยนต์ของตัวเองมา มีแต่ไอ้ยักษ์ทำตัวเป็นเหาฉลามตามเกาะติดชาวบ้านเขาไปเรื่อย นาฏยที่สลัดเห็บไม่ออกเลยต้องปล่อยเลยตามเลย
เอ็ดมันด์ยักคิ้วใส่เพื่อนก่อนจะพาร่างสูงใหญ่ของตัวเองขึ้นไปนั่งด้านหลัง
นาฏยทำหน้าเบื่อหน่าย จันทร์เจ้าแอบขำในใจ พี่นาฏยดูยังไงก็นิสัยคนละเรื่องกับเพื่อนสนิทเลย แต่ไม่รู้ทำไมถึงมาสนิทกันได้นะ อยากรู้จริงๆ
รถยนต์คันสวยขับชะลอตามหลังรถยนต์คันข้างหน้าสองคัน คันหนึ่งเป็นรถของพี่เตเตที่ขับมาคนเดียว ส่วนอีกคันเป็นของเพื่อนในคณะของเขาซึ่งก็คือเอกมากับไอ้อัชและไอ้แพน แล้วก็เพื่อนอีกสองคน ที่กำลังจะเลี้ยวเข้าร้านสวนอาหารขนาดใหญ่ บรรดาคนจากรถคันข้างหน้าเฮโลกันลงจากรถเข้าไปจองที่ในร้านกันก่อน คันข้างหน้ามีคนมาทั้งหมดห้าคน พี่เตเตเป็นหก ในรถเขาอีกสามคนก็เป็นเก้า
“นั่งเลยครับ” แพนกวักมือเรียกเอ็ดมันด์
แต่พอตอนสั่งอาหารเท่านั้นแหละความโกลาหลก็มาอีก เพราะแต่ละคนอยากกินกันคนละอย่าง สุดท้ายก็สรุปได้ว่าสั่งอาหารมาเจ็ดอย่างและกุ้งเผาสองกิโลกรัมปูเผาอีกหนึ่งกิโลกรัม ข้าวสองโถใหญ่
รอครู่ใหญ่อาหารค่อยๆทยอยมาเสิร์ฟ มีทั้งไข่เจียวหอยนางรม ผัดผักรวมมิตร ผัดเผ็ดหอยลาย และอื่นๆที่เป็นของทอด รวมถึงกุ้งเผาปูเผาที่เอามาวางถึงโต๊ะเรียบร้อย
“ดูแต่ละอย่าง มึงอดแดกแน่ไอ้เจ้า” เสียงไอ้อัชที่นั่งอยู่ข้างขวาหัวเราะใส่
จันทร์เจ้าอยากจะด่ามันจริงๆ คือจริงๆแล้วเขาเหมือนจะเป็นคนกินง่ายแต่ก็ไม่ง่าย คือเอาง่ายๆเลยอย่างของกินบนโต๊ะนี้ เขาไม่ค่อยกินเผ็ด กุ้งเผาปูเผาเขาไม่แตะ ไม่ใช่เพราะแพ้หรืออะไรนะครับแต่เพราะเขาเป็นคนที่ขี้เกียจแกะเปลือกมาก เพราะงั้นส่วนใหญ่ถ้ามากินข้าวกับที่บ้าน จะไม่ค่อยสั่งปู กุ้งที่มาเป็นตัวๆ ส่วนใหญ่จะชอบสั่งที่มันแกะมาให้แล้ว ที่กินได้ตอนนี้ก็มีแค่พวกไข่เจียว ผัดผักแล้วก็พวกทอดมันกุ้งเท่านั้น ซึ่งเขาไม่ได้อะไรมาก ถ้าไม่ต้องมานั่งมือเลอะเขาโอเคหมดนั้นแหละ
“ไอ้เอ็ดเลื่อนจากนั้นมาหน่อยดิ” เสียงทุ้มบอกเพื่อนตัวเอง
พี่นาฏยนั่งฝั่งตรงข้ามเขาบอกเพื่อนตัวเองที่นั่งข้างๆ
“เอ้า มึงก็ตักเองดิ” หนุ่มร่างสูงใหญ่ของหนุ่มลูกครึ่งทำท่าทำทางกวนตีน ยึกยักไม่ยอมส่งให้ นัยน์ตาคมดุจ้องมองเพื่อนี่ยังนั่งลอยหน้าลอยตาต่อไป
มือเล็กเลยค่อยๆเลื่อนจานเข้าไปให้แทน “นี่ครับ”
นัยน์ตาคมดุมองคนฝั่งตรงข้ามก่อนจะพยักหน้าให้ ใบหน้าเล็กผงกหน้าให้เหมือนกันก่อนจะก้มลงตักข้าวต่อ
“มึงไม่กินกุ้งหรอวะ” เอกเห็นเพื่อนตัวเล็กกว่าไม่ได้แตะเลยสักตัว
“ไม่อะ กูขี้เกียจแกะ”
“ไอ้นี่แม่งมันคุณหนูน้อย มันไม่ชอบแกะหรอก ถ้าจะกินมันชอบแบบแกะมาแล้ว” อชิระที่รู้ถึงนิสัยเพื่อนสนิทดี ที่พูดไปนี่ผสมความหมั่นไส้ส่วนตัวลงไปด้วยนิดหน่อย
คนโดนว่าถลึงตามองแตะหน้าแข้งเพื่อน แต่ทำไม...มันไม่เห็นสะดุ้งอะไรสักนิดเลยวะ
“คุณแตะผมทำไมหรือ?”
แว๊กกกก ฉิบหาย
นี่กูแตะใครไปวะ
ใบหน้าขาวยิ้มแหย หัวเราะแหะๆให้กับพี่นาฏยที่เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“ขอโทษครับ ผมเผลอไปโดน” ฉิบหายเอ้ยยย อยากจะเอาหน้ามุดลงโต๊ะไปเลย หูได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆมาจากคนอีกฝั่ง ขายหน้าชะมัด
มือขาวกำลังจะเอื้อมไปตักอาหารแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมือใหญ่วางกุ้งตัวอวบอ้วนแกะเปลือกเรียบร้อยวางลงบนจานเขาแทน
ตากลมกระพริบปริบๆมองใบหน้านิ่ง
“ไม่อยากแกะเองนี่ กินสิ”
จันทร์เจ้าก้มหน้างุดๆ เสียงสั่นๆเอ่ยขอบคุณก่อนจะเอาส้อมจิ้มเนื้อกุ้งเข้าปากโดยไม่ได้จิ้มน้ำจิ้ม ความหวานของกุ้งกระจายจนยิ้มไม่หุบ รู้สึกว่ามันอร่อยกว่าปกติด้วย
พอหลังจากนั้นกุ้งตัวที่สองที่สามและอีกหลายตัวก็ตามมาเรื่อยๆจนกินแทบไม่ทัน แถมด้วยเนื้อปูขาวๆเป็นก้อนวางตามมาด้วย
“อร่อยไหม?”
แก้มกลมป่องเพราะกุ้งตัวโต แต่นัยน์ตากลมวาววับอย่างดีใจ พยักหน้าจนผมกระจาย
“แกะให้กูบ้างสิ”
นาฏยเหล่มองไอ้เพื่อนลูกครึ่ง ก่อนจะโยนเศษเปลือก ขาปูโถมใส่ชามเพื่อนแบบรักสุดๆ
“อะ แดกเข้าไปสิ”
ไอ้ห่า...นาฏย...รักกูเกินไปละ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาแล้วค่าาา พี่นาฏยคนขายอ้อยมาแล้ววววว
ต้องขออภัยจริงๆ คนเขียนยุ่งมาก เริ่มทำงานประจำมา มีการปรับตัวหลายอย่างจนไม่ค่อยได้พิมพิ์นิยายเลย
แต่ไม่ทิ้งไปไหนแน่นอนจ้า
รักน้องเจ้าบวกเป็ด ปลื้มพี่นาฏยคอมเม้นโลดค่า
ปล. อีกหนึ่งเรื่องของคนเขียน วณิพกพเนจร ไปตามได้
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55317.0
ปล.สอง. แวะเวียนไปคุยกันได้นะค่า
https://www.facebook.com/airin.arpo/?fref=ts
ปล.สาม. เรื่องรักตามสั่งเป็นเรื่องสบายๆคลายเครียด ฟีลกู๊ด น่ารักๆ การดำเนินเรื่องอาจจะเรื่อยๆเอื่อยๆไปบ้าง ขอต้องขออภัย
คนอ่านที่ชอบความตื่นเต้นหรือเรื่องที่ซับซ้อนนะค่า เรื่องนี้เราตั้งพลอตไว้แบบเป็น สไลด์ออฟไลฟ์ อยากให้ทุกคนได้สัมผัสถึง
ชีวิตตัวละครจริงๆ เวลาเขียนเราค่อนข้างใส่ความรู้สึกของมนุษย์จริงๆเข้าไป
คืออยากให้ลองนึกว่าพี่นาฏย น้องเจ้าและตัวละครทุกตัวเป็นคนจริงๆ ใช้ชีวิตอยู่เหมือนพวกเรานี่ละค่ะ เวลาเราเขียนเรานึกถึงว่าถ้าพี่นาฏยเป็นเพื่อนเรา น้องเจ้าเป็นน้องชายเรา เขาจะรู้สึกแบบไหนกันนะตอนนี้ เราเขียนให้ตัวละครเราค่อนข้างเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นครอบครัวที่ใช้ชีวิตอยู่กับเรา เพราะฉะนั้นเนื้อเรื่องเลยจะเป็นการดำรงชีวิตของคนคนหนึ่งนะค่า
ปล.สี่. อยากจะให้ทุกท่านติดตามชีวิตของพี่นาฏยกับน้องเจ้าไปด้วยกันกับเรานะค่า
หัวข้อ: รัก ▪️ ตาม ▪️ สั่ง รายละเอียดหนังสือรอบไปรฯค่ะ P.57 11/04/18 [END] (อ่าน 530070 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก