บทที่ 19
Nathya: อยู่โรงยิม
นัยน์ตากลมโตมองแอพพลิเคชั่นสีเขียวที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ พี่นาฏยส่งข้อความมาบอก มือเล็กตื่นเต้นจนเกือบจิ้มผิดจิ้มถูก
TheMoonChanchao: ครับ กำลังเดินไปครับ
กำลังเดินไปเอากล่องข้าวคืนนะ
จะบอกว่านี่เขินไหมคือเขิน เขาไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไรเหมือนกัน พี่นาฏยไม่ได้พูดอะไรและเขาก็ไม่กล้าพอที่จะถามออกไปด้วย กลัวว่าคำตอบที่ออกมามันจะไม่ได้เป็นอย่างที่หวังไว้
ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันกันแบบไหน
ไม่อาจหาคำคำไหนมาเพื่ออธิบาย
ไม่ต้องรักเหมือนคนรัก ก็สุขหัว..ใจ
เพียงแค่เราเข้าใจ ก็เหนือคำอื่นใดในโลกนี้
(เพลง ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน โดย ดา เอ็นโดรฟิน)
[/i]
อยู่เพลงนี้มันก็ผุดขึ้นมาในหัวโดยอัตโนมัติ...นั่นสินะ ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์เป็นแบบไหน แต่...เขาก็ยังพอใจที่จะได้ทำแบบนี้ ยังได้อยู่ข้างๆพี่นาฏย
เหมือนประโยคที่ว่า...เพียงแค่เราเข้าใจ...ก็เหนือคำอื่นใดในโลกนี้…
ก่อนจะไปโรงยิม เขาแวะร้านสะดวกซื้อในมหาลัยซื้อน้ำเปล่าไปห้าหกขวดและน้ำเกลือแร่อีกหลายขวด พอขามาหยุดอยู่หน้าโรงยิมพลันคิดไปถึงวันแรกที่เขาเจอพี่นาฏยใกล้ๆ ก็ที่โรงยิมนี้ คุยกับพี่เขาครั้งแรกก็ที่นี่ จากตอนนั้นถึงตอนนี้ก็ผ่านไปเกือบสามเดือนแล้ว จะบอกว่านานก็นาน ไม่นานก็ไม่นานเลยนะเนี่ย
หัวกลมๆโผล่เข้าไปมองด้านใน โรงยิมฝั่งหนึ่งถูกยึดโดยคนกลุ่มหนึ่งอยู่ ส่วนอัฒจรรย์ก็มีคนมานั่งดูประปราย ซึ่งไม่แปลกเพราะว่าถ้าวันไหนดาวเด่นคณะประมงมาเล่นบาสกันก็จะมีอัพเดทข้อมูลลงเพจมหาลัย สักพักเดียวก็จะมีคนมาตามมาดู นี่ทำให้เขานึกถึงตามซีรี่ย์ต่างประเทศนะ ที่ตัวเอกจะฮอตสุดๆ แฟนคลับตามเป็นขบวนไรงี้
แต่สุดท้ายเขาก็ยังไม่กล้าเดินเข้าไปอยู่ดี จะให้เดินไปหาท่ามกลางสายตาเป็นสิบคู่นี่ทำไม่ได้จริงๆ ไม่สตรองขนาดนั้น แถมพี่เอ็ดมันด์คอยเอาแต่จ้องจะล้อเลียนตลอดเวลา หลังจากเมื่อสองวันก่อนเจ้าตัวเพิ่งจะรู้ว่าเขาเป็นคนทำข้าวกล่องส่งให้พี่นาฏยตลอด
ตอนแรกอีกฝ่ายดูตกใจมากเพราะไม่คิดว่าคนที่จะส่งข้าวกล่องให้พี่นาฏยจะเป็นผู้ชายและเป็นเขา แต่หลังจากนั้นเขารู้ซึ้งเลยว่าถ้ามีความลับอะไรอย่าบอกพี่เอ็ดมันด์เด็ดขาดไม่งั้นอาจจะโดนล้อยันลูกบวช นี่ขนาดมีพี่นาฏยคอยส่งสายตาคมกริบ ฝ่ามือหนักๆ ฝ่าเท้าใหญ่ๆแล้ว แต่อีกฝ่ายไม่เห็นจะสะดุ้งสะเทือนตรงไหน
หนุ่มลูกครึ่งเมืองผู้ดี ถ้าจะให้จันทร์เจ้าเปรียบก็เหมือนคนโรคจิตชอบความรุนแรงนะ เพราะพอเห็นพี่นาฏยเริ่มอารมณ์ไม่ดีก็ไม่ยักจะหยุด มีแต่แหย่ให้หงุดหงิดเพิ่มจนคนอื่นต้องส่ายหน้าแทน
นัยน์ตาคมเห็นแล้วว่ามีหัวกลมๆผลุบๆโผล่ๆอยู่ตรงหน้าโรงยิม แต่ไม่ยอมเดินเข้ามาสักที เหมือนกระต่ายแคระจะตื่นสถานที่ ดูแล้วอยากจะจับมาดึงแก้มป่องๆนั่นให้ยืดเป็นโมจิ พอเห็นว่าอีกฝ่ายดูจะไม่กล้าเข้ามาจริงๆ ร่างสูงในชุดเสื้อยืด กางเกงบาสสีดำก็เดินไปทางประตูโรงยิมแทน
กระต่ายแคระเห็นร่างสูงเดินมาเลยหลบผลุบหายไปหลังบานประตูโรงยิม ก่อนจะโผล่หน้าพร้อมแก้มกลมๆออกมาใหม่ สะดุ้งโหยงเพราะร่างสูงเดินมาหยุดตรงหน้าพอดี
“แหะ...” ยิ้มแห้งส่งไปให้
“ทำไมไม่เข้าไป”
ทำปากหมุบหมิบ “คนเยอะอะ กลัว...” ก็กลัวจริงๆนะ
“หึ ไปเถอะ” โดนดีดจมูกไปหนึ่งที มือใหญ่มาคว้าถุงไปถือไว้เอง คนโดนแย่งของไปมองตาปริบๆ แต่ก็ต้องเดินตามเข้าไป
ร่างเล็กยิ่งอยากจะทำตัวให้เล็กลงไปอีกเพราะสายตาหลายคู่มองมาที่ตัวเอง เสียงรองเท้าสีกับพื้นกับเสียงคุยโหวกเหวกเริ่มเงียบลง
ฮือ...เชิญเสียงดังต่อเถอะครับ ไม่ต้องมาสนใจเขาเลย ขอร้อง
“มาๆๆนั่งๆน้องเจ้า” ขอร้องอีกอย่าง เอาพี่เอ็ดมันด์ไปเก็บหรือไม่ก็คืนสู่ธรรมชาติไปเถอะ
พี่นาฏยชี้ไปที่เก้าอี้นั่งข้างสนาม กองข้าวของระเกะระกะไปหมด ทั้งกระเป็าเรียน กระเป๋าใส่ของสำหรับนักกีฬา ขวดน้ำ กระติกน้ำแข็งเอย เขาเลยเลือกนั่งตรงที่ว่างๆที่เหลือเพียงเล็กน้อย ร่างสูงวางถุงขวดน้ำลงข้างเก้าอี้
“นั่งรอก่อน เหลือควอเตอร์สุดท้ายละ”
นาฏยบอกก่อนจะวิ่งกลับไปในสนามที่มีเพื่อนๆยืนพักขาอยู่ ร่างเล็กเกร็งเพราะได้ยินเสียงซุบซิบดังขึ้นไม่เบาจากด้านหลัง
“นั่นไง น้องเจ้าที่เคยลงในเพจมหาลัยอะ”
“เพื่อนน้องอัช เดือนมหาลัยปีนี้ใช่ไหม”
“ใช่ๆ มีช่วงหนึ่งเห็นลงเพจคิ้วบอยกับพี่นาฏยบ่อยมาก”
“กรี๊ดด เขามีซัมติงรองอะไรกันใช่ไหม?”
“แต่พี่นาฏยไม่เคยมาสายนี้นะ ถึงจะไม่ค่อยมีข่าวกับผู้หญิง แต่ก็ไม่เคยมีข่าวกบัผู้ชายเลย มีน้องตัวเล็กคนนี้คนแรกแหละที่เห็นโพสลงเพจ”
เอเมน และอื่นๆอีกมากมาย
จันทร์เจ้ารู้ว่าเขาอาจจะโดนถ่ายรูปด้วยมั้งเพราะนั่งไม่ถึงสิบนาทีก็เห็นโพสเด้งขึ้นในเพจมหาลัยที่เขาน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องไม่น้อย
‘กำลังใจข้างสนาม’ *รูปร่างเล็กที่เก้าอี้ข้างสนาม*
389 likes 112 comments
‘กรี๊ดดดด อะไรยังไง’
‘สรุปคู่นี้คือเรียล เห็นกระแสซาๆไปช่วงหนึ่ง’
‘คู่นี้น่าจะมาจริงคะ เพราะว่าเห็นด้วยกันบ่อยๆ เสียดายที่พี่นาฏยไม่ค่อยเล่นโซเชียล เลยดูเงียบๆ’
‘พี่นาฏยมาสายนี้จริงๆใช่มั้ย ตอบบบบบ #สาววายตายอย่างสงบค่ะ’
‘#พี่นาฏยน้องเจ้า #ฟินตายไปข้าง’
หลังจากนั้นแฮชแทค #พี่นาฏยน้องเจ้า มีแทบทุกคอมเม้น
จันทร์เจ้าถลึงตามองโพสที่กำลังมีคนกดไลค์ กดแชร์ มีแม้กระทั่ง ไลฟ์สดที่เห็นสภาพทั่วไปของโรงยิม ผู้ชายตัวใหญ่แย่งลูกบาสกันลามมาถึงเขาที่นั่งเอ๋ออยู่ข้างสนาม จนต้องหันไปมองรอบๆตัว มีคนถือโทรศัพท์เต็มไปหมด ไม่รู้ว่าใครถ่าย
“กรี๊ดดดด”
ภาพที่เห็นคือพี่เอ็ดมันด์เขวี้ยงบอลผ่านเพื่อนอีกทีมไป พี่นาฏยรับมาด้วยความแม่นยำก่อนจะเท็คตัวขึ้นดังค์กับแป้น ลูกบอลสีส้ทถูกยัดลงห่วงอย่างแม่นยำ
ปัง!
เสียงปากห่วงกระทบแป้นจนแป้นบาสสั่น ร่างสูงใหญ่ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนไทยสูงเไล่เลี่ยหนุ่มลูกครึ่งห้อยตัวอยู่บนแป้นก่อนกระโดดลงพื้นอย่างสวยงาม
“เฮ...” เสียงเฮดังลั่น เห็นพี่นาฏยแท็คมือกับพี่เอ็ดมันด์เมื่อเป็นฝ่ายชนะด้วยคะแนนเฉียดฉิว แต่เป็นการแข่งเล่นๆระหว่างเพื่อนด้วยกัน
“แม่ง ไอ้นาฏย พอมีกำลังใจมานั่งข้างสนามมึงก็โชว์เหนือเลยนะ” เพื่อนในคณะหมั่นไส้ ตอนแรกเห็นเล่นๆ แต่พอกลับมาควอเตอร์สุดท้ายเสือกเอาจริง จนตั้งรับกันไม่อยู่ ยิ่งมันเล่นเข้าขากับไอ้เอ็ดมันด์อยู่แล้ว รวมทั้งไอ้เตเตอีก ทีนี้ก็ไม่มีฉุดมันได้อีก
“นี่ครับ” เขาส่งถุงขวกน้ำเปล่า น้ำเกลือแร่ที่ซื้อมาถุงใหญ่
“เท่าไร?” พี่นาฏยถาม
“ไม่เป็นอะไรครับ...”
ร่างสูงไม่ตอบอะไรอีก แต่กลับส่งกระเป๋าเงินทำจากหนังสีน้ำตาลเข้มมาให้ “เท่าไรก็หยิบไปเลย”
โบกมือเป็นพัลวันใครจะกล้าเปิดกระเป๋าเงินของอีกฝ่าย แต่พี่นาฏยกลับปล่อยตุบลงบนตักของเขาแล้วหันไปสนใจขวดน้ำแทน ทำให้ต้องจำใจหยิบขึ้นมาถือไว้ในมือแต่ไม่ได้เปิดหยิบเงินแต่อย่างใด
“กรี๊ดดดด มีการให้น้องถือกระเป๋าเงินให้ด้วย” เสียงมาอีกแล้ว จะจ้องจับผิดอะไรขนาดนั้น นั่งอยู่ข้างบนยังเห็นอีกแนะว่าถืออะไร
“พี่นาฏยปกติหวงของมากเลยนะ ใครไม่สนิทไม่ให้จับเลย แล้วนี่อะไร ถึงขนาดให้ถือ” สาววายตายสงบละ
จันทร์เจ้าได้แต่นั่งก้มหน้า แต่รู้สึกปวดแก้มเพราะอมยิ้มจนแก้มตุ่ย ลูกบาสกลมๆกลิ้งมาที่ใต้โต๊ะ ทำให้ร่างเล็กก้มตัวลงไปหยิบขึ้นมาถือไว้ด้วยมืออีกข้าง
“ลองเล่นไหม?” พี่เตเตชี้ไปที่แป้นบาส
อยากเล่นก็อยากแต่ไม่อยากโชว์กากให้คนอื่นเห็นเลย ตั้งแต่สมัยมัธยมละ คะแนนวิชาพละนี่คาบเว้นไม่ก็ตกทุกที เรื่องภาคทฤษฏีอะโอเคนะ แต่พอภาคปฏิบัติทีไรนี่ร่วงกราวเลย ขนาดเคยเรียนวอลเล่ย์ตอนมอห้า เขาให้อันเดอร์ลูกร้อยครั้ง กว่าจครบร้อยนี่ต้องสอบซ่อมอยู่หลายครั้ง จนที่ผ่านมาไม่ได้ไม่รู้ว่าเพราะทำได้หรืออาจารย์สงสารเลยปล่อยๆผ่านไปก็ไม่รู้
“ไปลองชู้ตดูสิ” พอเห็นลูกยุของอีกฝ่ายเลยพยักหน้า
เลยต้องส่งกระเป๋าเงินคืนเจ้าของ คราวนี้รับกลับไปโดยดี ไม่วาบสำทับ “อย่าชู๊ตหวืดละ” ดูถูกจริงๆ ริมฝีปากได้รูปอมยิ้มมุมปากดูเจ้าเล่ห์จนคนมองใจเต้นเกือบปล่อยลูกบาสหล่นพื้น
พอเห็นรุ่นน้องร่างเล็กเดินไปที่สนาม พวกพี่ๆเลยวางของตามลงไปด้วย ทำให้ยิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ แต่ก็ยกลูกขึ้นตั้งท่าชู๊ตดีๆก่อนจะเท็คตัวขึ้นเล็กน้อย ดันลูกออกจากมือ
สวบ!
ลูกลงห่วงสวบสวยงาม ถึงจะฟลุ๊คก็เถอะ
“เย้” ส่งเสียงดีใจเป็นเด็กๆ
“ท่าดีนี่นา ไหนชู้ตอีกสิ” เอ็ดมันด์เริ่มสนุกเหมือนกำลังเล่นบาสกับเด็ก
จันทร์เจ้ารับลูกมาอีกครั้งก่อนจะชู้ต แต่คราวนี้ไม่ลง พอลูกกระทบแป้นแล้วเด้งออกมาสู่พื้น อยู่เหมือนมีลมโฉบผ่านจากด้านหลัง รู้ตัวอีกทีก็เห็นพี่นาฏยคว้าลูกนั้นมาแล้วรีบาวน์ขึ้นไปจนเข้าห่วง จันทร์เจ้าตบมือแปะๆ
ไม่ได้ชู๊ตเองแต่ก็ดีใจอะ ยกกำปั้นของตัวเองขึ้นมาให้อีกฝ่ายก่อนจะยิ้มกว้าง นาฏยเลิกคิ้วมองเจ้ากระต่ายแคระแก้มป่องก่อนจะเอากำปั้นตัวเองไปชนเบาๆ
“เย้ สองแต้ม”
“หึ” นาฏยขำในลำคอเบาๆ
“เหวยๆๆ มีการเแท๊คทีม อย่างนี้มาแข่งกันหน่อยไหม?” เอ็ดมันด์รู้สึกหมั่นไส้เพื่อนหน้าตาย ทีตอนเล่นกับเขาแยกเขี้ยวใส่ ทีกับน้องนี่มุ้งมิ้งชิบหาย “กูกับไอ้เต มึงกับน้องเจ้า”
ไอ้ห่านาฏย!
ด่ามันในใจแล้วหัวเราะสะใจคนเดียว
“ไม่เอาอะ พี่เอ็ดมันด์ขี้โกง” เห็นๆอยู่ว่ายังไงเขาก็ทำให้พี่นาฏยแพ้เปล่าๆ
“มาดิ” แต่คราวนี้นาฏยเห็นเป็นเรื่องสนุก กระดิกนิ้วท้าทาย
“ได้” หนุ่มลูกครึ่งแสยะยิ้ม รับลูกที่อีกฝ่ายเขวี้ยงมาอย่างแรง
หม่าม้าป่าป๊าาาา ม่ายอาวววว หนูกลัวววว ฮือออออออ
“ผมไม่เล่นได้ไหมครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องกลัว ผมอยู่นี่” ฝ่ามือใหญ่วางลงบนหัวเขาพอดี ความอบอุ่นผ่านเข้ามาจนใจชื้นขึ้นมา มันอบอุ่นและใจดี
“เลิกสวีทๆๆ มาๆ” นี่ก็เหมือนเป็นมารขัดขวางไปเรื่อยเลยวุ้ย
พอแข่งแบบสองต่อสองเพื่อนคนอื่นๆจึงเลี่ยงไปนั่งที่ม้านั่งแทน
“เห้ย ไอ้ปิง เป็นกรรมการกับจับเวลาให้หน่อย” คนถูกเรียกพยักหน้า
“เออ พร้อมเมื่อไรบอก กูจะจับเวลาให้”
“ไม่ต้องเกร็งคุณมีหน้าที่ชู๊ตอย่างเดียวพอ ผมจะส่งลูกให้” เมื่อร่างสูงว่าอย่างนั้น จันทร์เจ้าก็พยักหน้า
เหล่าปีสามคณะประมงก็ส่งเสียงเชียร์กันใหญ่ เหล่าคนดูที่นั่งบนอัฒจรรย์ที่ตอนแรกกำลังจะลุกออกไปกันก็กลับมานั่งกันใหม่
“เริ่มได้!” ลูกบาสถูกปล่อยขึ้นกลางอากาศ ร่างสูงใหญ่ของนาฏยกับเตเตปะทะกันแต่นาฏยอาศัยความแข็งแรงกว่าคว้าลูกมาอยู่ในมือตัวเอง
เลี้ยงหลบเอ็ดมันด์ที่มาบังเอาไว้ก่อนจะส่งให้ร่างเล็กที่วิ่งขึ้นไปทางแป้นบาส จันทร์เจ้ารับมาก่อนจะรีบชู๊ตขึ้นไปเพราะกลัวเตเตจะมาบังไว้
“น้องเจ้าสู้ๆ!”
เขาชูมือร้องเย้เมื่อลูกลงห่วงไปอย่างน่าหวาดเสียว ก่อนจะหันไปชูสองนิ้วให้เพื่อนร่วมทีมอย่างดีใจ “สองแต้มมมมม”
นาฏยยกนิ้วโป้งกลับมาให้
ทั้งสองทีมผลัดกันรุกรับอย่างสนุก ตอนแรกจากที่เกร็งๆจันทร์เจ้าก็ปล่อยตัวตามสบายเล่นง่ายขึ้น เอาตามความจริงนะ เขารู้อยู่แล้วว่าพวกพี่เอ็ดกับพี่เตก็ไม่ได้เล่นจริงจัง เหมือนเล่นสนุกๆ บางทีก็แกล้งมาพันแข้งพันขาดักหน้าดักหลังเล่นๆไปอย่างนั้น เพราะไม่ได้เข้ามาแย่งลูกเขาจริงจังเลย เขาเลยแกล้งยื่นลูกให้เฉยๆยังไม่ยอมมาเอาลูกเลย มีการชี้ไปที่แป้นแล้วทำปากขมุบขมิบว่าชู๊ตเลยๆ
ฮ่าๆ ตลกดี แต่พอลูกอยู่กับพี่นาฏยนี่ไล่บี้เอาจริงเอาจังมาก ส่วนเขายืนขำอยู่วงนอก คนเชียร์ก็เชียร์ไป
พอได้ขยับร่างกายบ้าง ความร้อน ความอบอ้าวก็ทำให้แก้มป่องของกระต่ายแคระขึ้นสีเรื่อ รวมถึงเพราะไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเหมือนคนอื่นๆเลยทำให้เหนื่อยง่าย ตอนนี้คือชู๊ตเป๋ไปเป๋มาเพราะว่าแรงหมด
“อ่อย...” เหนื่อยแล้วอะ
“เอ้า เร็วชู๊ตให้เข้าสิ” มีอย่างที่ไหนทีมฝั่งตรงข้ามบืนตบมือเชียร์ให้อีกฝั่งชู๊ตให้ลงอะ คือพี่เอ็ดมันด์มายืนตบมือแปะๆเหมือนล่อเด็กให้เล่นบาสอะ
คือเขาก็บ้าจี้นะ กล้ามายืนยุให้ชู๊ตเขาก็ยืนชู๊ตมันอยู่นั่นแหละ
“มาดูนี่” เอ็ดมันด์กระดิกนิ้วขอบอล นี่คือ??
พวกเอ็งเลิกแข่งกันแล้วใช่ไหม? ถามมมมม
ส่งลูกไปให้ ร่างสูงใหญ่วิ่งจากเส้นสามแต้มไปที่กลางสนาม ก่อนจะวิ่งเลี้ยงลูกด้วยความรวดเร็วจนกระโดดดังค์ลูกกับแป้นเสียงดัง
“กรี๊ดดดดด”
“ถ้าชู๊ตเข้าสวยๆแบบนี้ เดี๋ยวพี่เอ็ดจะพาไปเลี้ยงบุฟเฟ่เย็นนี้เลย”
ฮึ้ยยยยยย ไอ้พี่เอ็ดบ้า รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่มีแรงจะชู๊ตแล้วจะให้โยนลูกเข้าห่วงได้ไง
“แต่ถ้าน้องเจ้าดังค์ถึงละก็พี่เอ็ดจะเลี้ยงบุฟเฟ่ทั้งเดือนเลย เอาไหม”
ไม่เอาเว้ยยยยย!
ฮือออออ หนูโดนแกล้งอะ แงงง
ทำหน้าเบ้ใส่พี่มัน หัวเราะไปเถอะ หึ อย่าให้เขาสูงบ้างนะ ยืนกระฟัดหระเฟียดอยู่ตรงนั้น คนอื่นๆมองก็ยิ้มๆ ยิ้งพี่นาฏยนี่ ถึงปากไม่ยิ้มแต่ตานี่ระริกเชียว
“อึ้ยยยย” ส่งเสียงขัดใจออกไป
“ไอ้ห่า มึงอย่าแกล้งน้อง” เสียงเพื่อนที่นั่งข้างสนามตะโกน
“สู้ๆ ทำได้ๆ” เสียงคนเชียร์จากข้างสนามทำให้ฮึกเหิม แต่ประเด็นคือมันชู๊ตไม่ไหวแล้ว
“มึงพูดเองนะ ถ้าชู๊ตได้มึงจะเลี้ยงทั้งเดือน” เสียงทุ้มติดดุของร่างสูงใหญ่ถามขึ้น
เอ็ดมันด์ยักคิ้ว “ช่าย ถ้าน้องเจ้าชู๊ตแบบดังค์ลงนะ”
ใบหน้าเล็กหันไปทำหน้ายู่ให้พี่นาฏยดูเป็นเชิงบอกว่าโดนแกล้งอะ นาฏยยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินเข้ามาใกล้น้องที่ยืนหน้างออยู่
“เหวอ”
“กรี๊ดดดดดด”
จันทร์เจ้าร้องเสียงหลงพร้อมๆกับเสียงกรีดร้องจากข้างสนาม
เขากำลังถูกพี่นาฏยอุ้มขึ้นมา โดยพี่นาฏยจับเอวเขายกตัวลอยขึ้นมาจนเกือบถึงแป้น “ชู๊ตเลย” พอเอี้ยวมองคนที่อุ้ม อีกฝ่ายเงยหน้ามองเขาอยู่แล้ว พยักหน้าให้ทำตาม
“เฮ้ยยย ไอ้นาฏยมึงแม่งโกงนี่หว่า” คนแกล้งชาวบ้านก่อนเริ่มร้อนรน
“ฮึบ” จันทร์เจ้าไม่สนใจเสียงของอีกฝ่ายที่แกล้งเขาก่อน ข่มความอายแล้วยืดมือยัดลูกบาสลงห่วงอย่างสวยงาม “เย้...”
พอเห็นลูกบาสสีส้มลงห่วง ร่างสูงก็ค่อยๆลดมือที่อุ้มลงจนจมูกโด่งเป็นสันอยู่ในระดับคอของอีกฝ่ายพอดี อีกฝ่ายดันหัวเราะกิกกัก
“อยากดังค์อีกรอบอะ” เสียงเล็กๆดูชอบใจ ตบมือแปะๆเหมือนเด็ก “เป็นงายยยย ตามสัญญา เลี้ยงบุฟทั้งเดือนน้าพี่เอ็ด” สะใจมากอะบอกเลย เผลอตัวจับวงแขนแกร่งที่รวบเอวตัวเองอยู่ “พี่นาฏยๆอยากดังค์อีกครับ” เหมือนได้ของเล่นถูกใจ
นาฏยขำเบาๆในลำคอ มองดูเด็กที่สนุกใหญ่ เมื่อเห็นว่าเตเตส่งลูกมาให้แล้วก็ยกร่างเล็กๆขึ้นสูงอีก
คราวนี้เหล่าแฟนคลับ สาววงสาววายอะไรนั่นไม่พลาดที่จะเก็บช็อตเด็ดในครั้งนี้ รัวกล้องกันใหญ่
จันทร์เจ้ายัดลูกลงห่วงอีก ชูมือขึ้นชอบใจ
พอร่างสูงปล่อยลงก็มายืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่หน้าเอ็ดมันด์
“วันนี้เลยน้าครับบ บุฟเฟ่” แล้ววิ่งไปหาพี่นาฏย ปล่อยให้เอ็ดมันด์ยืนเข่นเขี้ยว “พี่นาฏย พี่เอ็ดจะเลี้ยงแหละ กินอะไรดีครับ?”
“ไอ้นาฏย…” โดนเด็กกับผู้ปกครองเด็กมันเล่นเข้าให้แล้ว
“คุณเลือกเลย” ไม่เคยอารมณ์ดีอย่างนี้มาก่อน “เอาแพงหน่อยก็ดีนะ”
“งั้นบาร์บีกอนนะครับ” พอพูดถึงของกินก็ตาวาว
พูดถึงร้านมังกรเขียวที่ตอนนี้มีโปรโมชั่นรีฟีลพอดี มีคนเลี้ยงแบบนี้ก็ไม่ต้องเกรงใจเงินในกระเป๋าตัวเอง
“ไป” ดันหลังเล็กกลับไปทางข้างสนาม นาฏยเข้าไปรวมกลุ่มกับเพื่อนตบไหล่ตบมือกันตุบตับ ทุกคนสะใจกับชัยชนะครั้งนี้
จันทร์เจ้ายิ้มแผล้เมื่อเอ็ดมันด์เดินหน้าบูดเข้ามา “ขี้โกงมาก”
“ก็พี่เอ็ดไม่ได้บอกนี่ว่าห้ามให้คนอื่นช่วย”
“ไปเว้ย ไอ้เอ็ดเลี้ยง” เพื่อนในกลุ่มตบไหล่
โวยวายกลับไป “กูเลี้ยงน้องคนเดียว”
“เลี้ยงทั้งเดือนด้วย” นาฏยเตือนถึงเงื่อนไขที่เคยคุยกันไว้
“มึงอะตัวดีไอห่า เดี๋ยวมึงเจอ” ชี้หน้าเพื่อนไป
ร่างสูงยักไหล่อย่างไม่สนใจ เก็บข้าวของพร้อมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปกินฟรีดีกว่า
TBC.
+++++++++++++++++++++++++++++++++
หัวข้อ: รัก ▪️ ตาม ▪️ สั่ง รายละเอียดหนังสือรอบไปรฯค่ะ P.57 11/04/18 [END] (อ่าน 530061 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก