ภารกิจที่ 11 : แผนที่เข้าท่ากว่าเดิม(สปอยล่วงหน้า** ตอนนี้มาสั้นๆ นะคะเพราะต้องตัดเนื้อหาแยกกัน ใครสายฮาสายฟินตอนนี้ยังไม่มีน้า)
“เป็นไงบ้างวะ” จุนถามเขียวหวานที่เดินทางมาถึงก่อน เห็นหน้าเพื่อนแล้วจุนบอกได้คำเดียวว่าไม่ถามไม่ได้
“แล้วมึงล่ะ”
“เฮ้ย! ฝั่งกูไม่มีอะไรกูจัดการได้” เขียวมองจุนที่เล่นเบอร์ใหญ่พูดเสียงดังออกอาการจนไม่ต้องสังเกตยังจับพิรุธได้
“มึงจะโกหกกูทำไมหะ”
“ก็เพราะเป็นมึงไงกูเลยต้องโกหก” จุนหันไปฉีกยิ้มกว้างให้เพื่อนเมื่อถูกจับได้ ใครจะอยากเล่าว่าเขาตกม้าตายเพราะปากของ
ตัวเองอีกแล้ว เขียวยิ่งเตือนนักเตือนหนาว่าให้ระวัง
“เหตุผลแย่มาก มึงเล่ามาเลย” เขียวหวานจากที่กำลังวิตกกับเรื่องของอินทรีย์ถึงกับหลุดหัวเราะ ขำการพยายามทำหน้า
อ้อนของเพื่อน
“เออๆ เล่าก็ได้ กูแค่เผลอหลุดปากบอกไปว่ากูยังไม่เคย ไอ้พี่เบตมันเลยรู้ว่ามันเป็นจูบแรกของกู”
“ปากมึงนี่!!”
“เดี๋ยวๆ มึงอย่าเพิ่งด่า” จุนรีบยกมือขึ้นห้ามเพื่อน ก่อนควักโทรศัพท์รุ่นมหาแพงออกมาโบก
“แถ่น แทน แท้น สวยไหมมึง”
“โทรศัพท์ใครวะ” เขียวขมวดคิ้ว โทรศัพท์รุ่นยอมฮิตแพงแต่ก็เห็นเกลื่อนเมืองเขาจึงเดาไม่ได้ว่าเป็นของใคร
“ของกู”
“ของมึง!” เขียวไม่เชื่อเด็ดขาดจะเป็นของจุนไปได้อย่างไร
“เออของกู กูแลกกับจูบมา”
“เหี้ยจุน!” เขียวรีบเอื้อมมือไปปิดปากเพื่อนเอาไว้ หันไปมองรอบๆ ให้แน่ใจว่าไม่มีใครได้ยิน
“อ่อยอูอิ อูอะไอ้เอ้า” จุนพยายามบอกให้เพื่อนปล่อยเขาจะได้เล่าเสียที ไม่อย่างนั้นโดนปิดครึ่งปากครึ่งจมูกแบบนี้คงขาดใจ
ตายเสียก่อน
“เล่ามา เล่าดีๆ นะมึง ระวังพวกพี่เขาจะเดินออกมาได้ยิน” เขียวหมายถึงคนอื่นๆ ที่พากันเข้าไปในร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนมยี่ห้อหนึ่ง
มีเพียงเขากับจุนสองคนที่ขอยืนรอข้างนอก
“ไอ้พี่เบตให้กู กูแค่แซวพี่สิงห์เล่นๆ ว่าถ้าจะซื้อมือถือใหม่ให้ยกเครื่องนี้ให้กู ไอ้พี่เบตโยนของตัวเองมาให้กูเฉยเลย”
“แล้วมึงก็เอาเหรอวะ” เขียวไม่ชอบใจสักนิดเขาไม่อยากให้จุนไปเอาของคนอื่นมาฟรีๆ มือถือเครื่องนี้ราคาไม่ใช่น้อย
“ตอนแรกกูก็ไม่เอาแต่เพราะไอ้เรื่องที่เล่าให้มึงฟังเมื่อกี้นั่นแหละ กูเลยคิดได้ว่ากูควรรับไว้แลกกับจูบของกู”
“นี่มึงเอาจริงเหรอ”
“ไม่สมควรใช่ไหม” จุนลิกคิ้วมองเพื่อนเป็นคำถาม
“ไม่ใช่ไม่สมควร ไม่ดี!”
“เออ ไม่ดีจริงๆ ด้วยกูเอาไปคืนก็ได้ มึงรอนี่นะ” จุนเปลี่ยนใจเพราะลึกๆ เขาก็รู้ว่าไม่สมควรเอาของคนอื่น
“วันหลังทำอะไรหัดรู้จักคิดก่อนบ้าง”
“เออกูขอโทษ มึงก็รู้ว่ากูเป็นพวกคิดน้อย วัตถุนิยมเข้าตากูไปนิดกูเลยขาดสติ แต่โทษกูคนเดียวไม่ได้นะ มึงต้องโทษ
ไอ้พี่เบตด้วยดันยกให้กู”
“กูโทษทั้งคู่นั่นแหละทำอะไรกันแปลกๆ กูไม่เข้าใจ”
“กูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้พี่เบตมันใจดีกับกูนักวะหรือว่ามีแผน” จุนเบิกตากว้างเมื่อคิดได้เขาไม่น่าพลาดท่าเลย
“ไม่ได้การ กูเอาไปคืนก่อนดีกว่าเดี๋ยวค่อยมาคุยกับมึงต่อ”
“ไปเถอะ” เขียวหวานรีบไล่ให้เพื่อนเอาโทรศัพท์ไปคืน ตราบใดที่ยังไม่รู้ว่ากลุ่มซุปตาร์คิดอะไรกันอยู่ เขาไม่อยากให้จุนเอา
ตัวเข้าไปเกี่ยวพันด้วยมากกว่านี้
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“นี่มึงเอาจริงเอาจังกับเรื่องพนันขนาดนี้เลยเหรอวะเบต” เสียงพูดของสิงห์ทำให้จุนหยุดเดินและรีบย้ายตัวเองเข้าไปซุกซ่อน
หลังราวแขวนเสื้อผ้าเท่าที่พอจะแทรกกายเข้าไปได้
“กูอยากได้รถมึงมาจอดดูเล่นที่บ้าน”
“พ่องมึง” สิงห์สรรเสริญเพื่อน กับท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาวของอีกฝ่าย
“ถ้ามึงเอาจริงขนาดนี้มาตกลงกับกูให้ชัดๆ ว่าแบบไหนถึงเรียกว่าชนะ” เป็นเพราะสิงห์ไม่ได้คิดจริงจังกับการพนันเขาแค่พูดเอา
สนุกจึงไม่ได้กำหนดข้อตกลงไว้ แต่เห็นแบบนี้ก็ต้องตกลงกติกากันหน่อย
“มึงว่ามา” สิงห์ทำท่าคิดก่อนดีดนิ้วเสียงดังเป๊าะ
“เอาเป็นว่าถ้ามึงทำให้เด็กจุนเลิกเกลียดมึงได้กูยกรถให้”
“แค่นี้?” น้ำเสียงเหมือนเป็นเรื่องง่ายมากของทิเบตทำให้สิงห์ต้องจุ๊ปาก
“เดี๋ยว กูยังพูดไม่จบ กูจะให้รถมึงก็ต่อเมื่อจุนแสดงออกว่าปลื้มมึงมากเปลี่ยนใจมารักและเคารพมึง กูถึงจะยอมรับว่ามึงชนะ
แต่ถ้าภายในสองเดือนมึงทำให้เด็กมันเปลี่ยนความคิดและแสดงออกมาแบบชัดๆ ว่าปลื้มมึงไม่ได้รถมึงเป็นของกู”
“ดีล” ทิเบตตอบรับโดยไม่ทักท้วงกติกา ถ้าแค่นี้ไม่มีทางเกินความสามารถของเขา
“มั่นใจเหลือเกินนะมึง”
“มึงคอยดู”
“ครับท่าน กระผมจะคอยดู”
จุนค่อยๆ ถอยตัวออกมา โชคดีว่าทั้งสองคนไม่ได้มองมาทางเขา หัวสมองน้อยๆ ครุ่นคิดถึงสิ่งที่ได้ยิน จุนมอง
โทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือเพราะแบบนี้นี่เองถึงให้โทรศัพท์เขามาง่ายๆ เพราะต้องการให้เขาตกหลุมพราง เพราะต้องการชนะพนัน
ไอ้พี่เบตถึงหันมาทำดีกับเขา
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“มีอะไรหรือเปล่าจุนทำไมมึงทำหน้าแบบนั้น” เขียวถามด้วยความเป็นห่วง เพราะจุนเดินเข้ามาหาด้วยท่าทางเหมือนคนคิดหนัก
ไม่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า
“กูยังไม่ได้คืนนะมีเรื่องก่อน” จุนยกโทรศัพท์ในมือให้เขียวดู
“เรื่องอะไรมึง เกิดอะไรขึ้น” เขียวตกใจกับคำพูดของเพื่อน ก่อนเข้าไปจุนยังร่าเริงปกติแต่แค่ไม่กี่นาทีทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้
จุนถอนใจยาว เขายังคงขมวดคิ้วมุ่นก้มหน้าลงมองโทรศัพท์ในมือ ก่อนเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนรัก
“มึงรู้ไหมว่าพี่สิงห์ขับรถอะไร”
“หะ!! เกี่ยวอะไรกับรถพี่สิงห์วะ” เขียวตั้งหลักไม่ทันไม่คิดว่าจะเจอกับคำถามนี้
“คืองี้....” ว่าแล้วจุนก็ร่ายยาวถึงสิ่งที่ได้ยินมาให้เพื่อนรักฟัง
“เล่นอะไรแบบนี้วะ” เขียวโมโหกับเรื่องราวที่ได้ยิน เห็นเพื่อนเขาเป็นอะไรทำกันเกินไปแล้ว
“จุน” เขียวเรียกเพื่อนเมื่อไม่เห็นจุนโวยวายหรือมีปฏิกิริยาใดๆ
“ว่า?” เขียวจ้องหน้าเพื่อนรัก เขาว่ามันมีอะไรแปลกๆ ทำไมจุนถึงสงบกว่าที่คิด จากนิสัยป่านนี้เพื่อนเขาน่าจะเข้าไปโวยวาย
กับทิเบตแล้ว
“มึงไม่โกรธเหรอ”
“โกรธ” จุนพยักหน้า “มากด้วย”
“มากแล้วทำไมมึงนิ่ง”
“ก็ตอนกูเดินกลับมาหามึงกูมีเวลาได้คิด”
“คิดอะไรของมึง”
ก่อนจะตอบคำถามกูขอถามอะไรมึงก่อน ระหว่างไอ้พี่เบตมันเอากูไปพนันกับที่กูเอาพี่มันไปโพสต์ลงเน็ทให้คนทั้งมหาลัยเข้าใจ
ผิดว่าเป็นเกย์มึงว่าใครเลวกว่ากันวะ”
“มึง” เขียวตอบได้ง่ายมาก
“นั่นไงกูก็คิดเหมือนมึง แล้วกูจะด่าไอ้พี่เบตมันได้เต็มปากเหรอวะ เข้าตัวเปล่าๆ มันเลวกูก็เลว ”
“เออ มึงคิดได้แบบนั้นก็ดี แล้วมึงจะเอาไงต่อ เราเลิกยุ่งกับกลุ่มซุปตาร์เถอะมีแต่เรื่องเข้าตัว” เขียวโล่งอก ถึงเขาจะโมโหแต่
ก็ไม่ได้อยากให้เป็นเรื่องเป็นราว
“เอายังไงต่องั้นเหรอ” จุนทำหน้าเจ้าเล่ห์ หัวเราะหึหึอยู่ในคอ
“มึงหัวเราะแบบนี้ทีไรกูหนาวทุกที คิดอะไรเพี้ยนๆ ได้อีกล่ะ” เขียวชักกังวลว่าจุนจะมีไอเดียเพี้ยนๆ อะไรออกมาบอกเขาอีก
“มึงอย่าดูถูกความคิดกู ฟังดีๆ นะแล้วมึงจะรู้ว่ากูฉลาด” คราวนี้จุนเปลี่ยนเป็นหัวเราะออกมาดังๆ เขาชอบตัวเองตอนนี้มาก
ลักษณะเริ่มใกล้เคียงกับตัวร้ายเข้าไปทุกที
“ไอ้พี่เบตมันพนันจะเอาชนะกูให้ได้ใช่ไหม”
“ใช่”
“แปลว่าต่อให้กูจีบพี่มิ้นต่อหน้า ไอ้พี่เบตก็จะไม่โกรธกู”
“อืม” เขียวพยักหน้า สิ่งที่จุนพูดก็น่าจะถูกต้อง
“แล้วพักนี้ไอ้พี่เบตก็จะเอาใจกูเป็นพิเศษใช่ไหม เลี้ยงข้าวกูงี้ อาจฟลุ้คมีซื้อขนมให้กูด้วย แปลว่าเดือนนี้กูจะรอดตายไม่ต้องห่วง
เงินในกระเป๋าอีกแล้ว”
“ไอ้เหี้ยจุน! คิดได้นะมึง” เขียวหัวเราะก๊ากกับความคิดบ้าบอของเพื่อนรัก ถ้าไม่ใช่จุนคงคิดแบบนี้ไม่ได้
“บอกแล้วกูฉลาด” จุนอมยิ้มด้วยความภาคภูมิใจในความฉลาดของตัวเอง
“แล้วมึงถามถึงรถพี่สิงห์ทำไมวะ” เขียววกเข้าประเด็นเดิมที่ยังไม่รู้คำตอบ
“แค่นี้คิดไม่ได้นะมึง กูก็อยากรู้ไงว่ารถใครสวยกว่าดีกว่ากูก็จะช่วยอีกฝ่าย พอสำเร็จกูก็จะบอกว่ากูรู้เรื่องพนัน ถ้าไม่อยากให้
กูเอาไปโพทะนาก็ให้รถกูมาซะดีๆ พวกนี้พนันให้รถกันง่ายๆ คงไม่สนใจเรื่องเสียรถเท่าไหร่หรอกมั้ง กูว่ากูได้ชัวร์”
“ไอ้เหี้ยจุน!”
“หึหึ มึงเรียกได้ถูกต้องแล้ว ไอ้พวกพี่ซุปตาร์มาเหี้ยกับกูก่อนต้องเจอเหี้ยของจริงอย่างกู” จุนหัวเราะเมื่อคิดถึงหน้าของคู่พนัน
เมื่อต้องเสียรถให้เขา งานนี้เขาอาจจะได้ทั้งอิ่มได้ทั้งสาวและได้ทั้งรถก็เป็นได้ใครจะรู้ นานๆ ทีมีคนมาเอาอกเอาใจก็ดีเหมือนกัน
แถมยังเป็นคนดังของมหาลัย ต่อไปพี่จุนจะเดินเชิดให้ดู
“อ้าวเฮ้ย! จะไปไหนวะ” จุนมัวแต่ฝันหวาน ได้สติอีกทีเห็นเขียวหวานกำลังเดินห่างออกไป
“เขาจ่ายเงินกันเสร็จแล้ว มึงอยากยืนฝันหวานก็ยืนไปคนเดียวเถอะกูจะไปดูหนัง”
“รอกูด้วย” จุนรีบออกเดินตามหลังเพื่อน ไม่รู้จะรีบไปไหนเขาว่าจะปรึกษาเสียหน่อยว่าควรวางแผนกับเกมนี้อย่างไรดี
แต่ไม่เป็นไรเวลายังมีเหลือเฟืออีกตั้งสองเดือนเอาไว้ถึงห้องคืนนี้ค่อยปรึกษากันก็ยังทัน
ว่าแต่วันนี้มื้อเย็นเขาควรพูดลอยๆ ว่าอยากกินอะไรดีนะ ห้างนี้มันมีร้านไหนที่อร่อยและแพงบ้างหว่า หึหึ อยากเอาเขาไป
พนันกันดีนักต้องโดนเสียให้เข็ด
✪✣✤✥✦✧✣✤TBC✥✦✧✣✤✥✦✧✪
ใครที่เบื่อมุกพนันไม่ต้องกังวลใจนะคะ รับรองว่าพนันเรื่องนี้ไม่ม่าแน่นอน^^
มาคอยช่วยลุ้นกันดีกว่าว่าตัวจุ้นจะหาเรื่องให้ตัวเองอีกไหม
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ❤ Love Mission ♥ ภารกิจพิชิตรัก ❤ [ End ] 28/05/17 ✿ P.100 (อ่าน 762535 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก