ภารกิจที่ 13 ❤ 1: รัก&รถ “เป็นอะไรวะ” เขียวเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ เขามองจุนที่นั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่บนเตียงของตัวเอง
“กูกำลังคิดบางอย่าง”
“คิดอะไรของมึงอีก” เขียวตากผ้าเช็ดตัวบนราวแขวน ก่อนเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงของเพื่อน
“กูว่าจะเลิกจีบพี่มิ้น” เขียวชะงัก เขาควรดีใจที่ไม่ต้องข้องแวะกับกลุ่มซุปตาร์อีกแต่ทำไมถึงรู้สึกใจหายแปลกๆ
“ทำไมมึงคิดจะเลิก เกิดอะไรขึ้น”
“เดี๋ยวนะ” เขียวสะดุ้งเมื่อจุนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จ้องมองเขาอย่างพินิจพิจารณา
“ปกติมึงต้องบอกว่าดีแล้วจะได้เลิกยุ่งกับกลุ่มซุปตาร์ไม่ใช่เหรอวะ ทำไมคราวนี้ถามเหมือนไม่อยากให้กูเลิก”
“เปล่า กูถามเพราะเห็นมึงดื้อหัวชนฝาว่าจะจีบให้ได้ กูแค่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น” เขียวใจเต้นตึกตักพยายามไม่หลบสายตาจุนให้
เกิดพิรุธ
“แล้วไป กูอยากเลิกเพราะกูไม่ชอบแบบนี้”
“แบบนี้มันแบบไหนมึงก็เล่ามาสักที พูดจารู้เรื่องอยู่คนเดียวคืนนี้ทั้งคืนกูจะรู้ด้วยไหม”
“เออๆ ใจร้อนไปได้มึง เมื่อกี้กูส่งข้อความไปหาพี่มิ้นถามว่าถึงบ้านปลอดภัยดีไหม” จุนส่งข้อความไปเพราะหวังทำคะแนนหัวข้อ
ความเป็นห่วงเป็นใย เนื่องจากขากลับจากดูหนังทิเบตมาส่งพวกเขาที่หอก่อนถึงขับไปส่งมิ้นที่บ้าน
“คุยกันไปได้แป๊บเดียว อยู่ๆ พี่มิ้นก็มาขอให้กูช่วยว่ะ”
“ช่วยอะไรวะ”
“ช่วยตีสนิทกับไอ้พี่เบต”
“หะ!!” เขียวอุทานเสียงดัง
“ทีแรกก็บอกอ้อมๆ แต่กูแกล้งโง่ทำเป็นไม่เข้าใจ ตอนหลังพี่มิ้นเลยขอกูตรงๆ มึงว่าเกินไปหรือเปล่าวะรู้ว่ากูชอบแต่ขอให้กูช่วย”
“แต่มึงก็รู้อยู่แล้วนี่ คราวก่อนที่พี่มิ้นรับคำชวนไปดูหนังมึงก็รู้ว่าเขาตั้งใจทำให้พี่เบตเห็น มึงยังบอกกูว่าต่างคนต่างได้โอกาส มึง
ก็ได้โอกาสเข้าใกล้พี่มิ้นด้วย”
“นั่นมันพี่มิ้นแอบทำแต่กูรู้เพราะกูดูออก แต่นี่ถึงกับเอ่ยปากขอกันตรงๆ เท่ากับไม่แคร์ความรู้สึกกูเลยสักนิด”
“ก็จริง” เขียวนึกไปถึงโชแปง รายนั้นแค่จะพูดถึงอินทรีย์ยังห่วงความรู้สึกเขา จนเขาต้องบอกว่าพูดได้ไม่เป็นไร
“พี่มิ้นคิดอะไรอยู่วะ ทำไมถึงอยากให้มึงตีสนิทกับพี่เบต” เขียวอดสงสัยไม่ได้ เขายังคิดไม่ออกว่ามิ้นจะได้ประโยชน์อะไรจากการขอให้จุนช่วย
“พี่มิ้นคิดว่าถ้ากูสนิทกับพี่เบต เข้าไปเป็นหนึ่งในกลุ่มซุปตาร์ เขาจะได้ไปไหนมาไหนด้วยโดยไม่ต้องรอให้พี่เบตชวน”
“จะให้มึงเป็นคนเอ่ยปากชวนว่างั้น” เขียวเริ่มเดาความคิดของมิ้นออก
“เออ ”
“ความคิดสุดยอด แม่งพี่เบตโดนเกาะติดเป็นปลิงแน่” เขียวทึ่งกับความคิดของมิ้น
“ใช่สุดยอด กูยังคิดไม่ตกว่าตกลงพี่มิ้นเลือดเย็นกับกูหรือพี่มิ้นเห็นกูโง่เป็นควายกันแน่ มึงคิดดูนะ กูต้องโง่ขนาดไหนวะถึงยอม
ทำแบบนั้นให้พี่มิ้น กูไม่ใช่พ่อพระไม่ใช่คนดี แล้วกูยังเป็นคนไม่ใช่ควาย“
“มึงเริ่มคล้ายล่ะเชื่อกู”
“ไอ้เขียวหวาน!!”
“ฮ่าๆ กูขอโทษ แล้วมึงตอบพี่มิ้นไปว่ายังไง”
“ตอบไปว่ากูขอคิดดูก่อน เพราะกูโง่กูต้องใช้เวลาคิดนาน”
“ไอ้เหี้ยจุน ฮ่าๆ” เขียวขำคำตอบเพื่อน ถือว่ามิ้นยังโชคดีที่จุนเพลาหมาในปากลงไปมากแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาว่างานนี้มีคนร้องไห้
"ว่าแต่มึงจะเอาไงต่อ” เขียวรอคำตอบด้วยใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ ทำไมเขาถึงไม่ดีใจที่เรื่องนี้กำลังจะจบลง
“กูเลิกแน่ๆ แต่มึงไม่ต้องเลิกตามกูก็ได้ กูเห็นมึงกับโชแปงเริ่มสนิทกันแล้วไม่ใช่เหรอ”
“กูเลิกก่อนมึงอีก กูกับโชแปงเป็นเพื่อนกัน”
“เหรอ” เขียวเห็นจุนทำท่าคิด
“งั้นเอาไงดีวะ”
“อ้าว! มึงเป็นคนเริ่มมึงต้องเป็นคนคิดสิ” เขียวโยนกลับไปให้จุน เขาไม่กล้าตัดสินใจ
“กู...ว่า..อยู่กลุ่มนี้ก็ดีนะอาจมีสาวๆ มองเรามากขึ้นก็ได้” จุนเหลือบมองเพื่อนรัก ไม่แน่ใจว่าเขียวจะเห็นด้วยกับเขาไหม
“ที่สำคัญกูยังอยากเอาคืนไอ้พี่เบตเรื่องที่เอากูไปพนัน อย่างน้อยควรรับผิดชอบโดยการเลี้ยงปากเลี้ยงท้องกูให้รอดถึงสิ้นเดือนก่อน มึงเห็นเป็นไง”
“กูเคยขัดมึงได้ที่ไหน มึงว่าไงกูก็ว่างั้น” ทำไมเขาถึงโล่งอกวะ เขียวงงกับความรู้สึกของตัวเอง
“กูว่ามึงแปลกๆ มีอะไรที่มึงไม่ได้เล่าให้กูฟังหรือเปล่า”
“มีอะไรวะ ไม่มี” เขียวหัวเราะฝืดๆ ทั้งที่ไม่มีอะไรน่าขำ แต่เขาก็ยังหัวเราะเหมือนต้องการกลบเกลื่อนอะไรบางอย่าง บางอย่างที่
เขาเองก็ยังไม่เข้าใจ
“ที่กูไม่ขัดไม่ห้ามเพราะกูอยากอยู่ช่วยโชแปงให้สมหวัง กูสงสาร” เขียวดีใจที่นึกข้ออ้างดีๆ ขึ้นมาได้ หวังว่าจุนจะเชื่อ เขาไม่เคย
ปิดบังเพื่อนก็จริงแต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันแปลกใหม่จนแม้แต่เขาเองยังไม่มีคำตอบให้
“เออ กูลืมว่ามึงมันพ่อพระ” จุนหมดความสนใจในพฤติกรรมของเขียวหวาน เพราะคำตอบที่ได้มาพอเข้าใจได้
“ถ้ามึงเห็นด้วย ตั้งแต่พรุ่งนี้กูจะเริ่มแผมใหม่”
“แผนอะไรของมึงอีกวะไหนว่าเลิกแล้ว”
“แผนอ่อยไอ้พี่เบต” จุนยักคิ้วให้เพื่อนรัก เมื่อไม่ต้องระวังรักษาภาพลักษณ์ต่อหน้าพี่มิ้น เขาก็จะเดินหน้าเต็มกำลัง จะทำให้
ซุปตาร์หัวปั่นให้ได้เลยคอยดู
“อ่อยพี่เบต!”
“ถูกต้อง วาเลนไทน์ปีหน้าไหนๆ กูก็ไม่ได้รักแล้วกูต้องได้รถ” เขียวพูดด้วยความมุ่งมั่นเขาเชื่อว่ามันแทนค่ากันได้
“ส่วนมึงก็ช่วยโชแปงไป มึงทำภารกิจพิชิตรัก ส่วนกูภารกิจพิชิตรถ ไงเจ๋งไหม” จุนหันไปยักคิ้วให้เพื่อน โคตรภูมิใจในความคิด
ของตัวเอง
“เราเข้ามายุ่งจนถึงขั้นนี้ได้ยังไงวะจุน” เขียวไม่ได้ต้องการคำตอบจากจุนเพราะเขาถามตัวเองเสียมากกว่า
“เขาเรียกพรหมลิขิตเว้ย แต่กูยังไม่รู้ว่ากูถูกลิขิตให้พบรักแท้กับออดี้หรือบีเอ็ม กูต้องขอลองนั่งอีกคันดูก่อน”
“ตามใจมึง ไปอาบน้ำเถอะดึกแล้ว” เขียวย้ายกลับมาเตียงของตัวเอง ทำไมเขาถึงไม่ห้ามจุนทั้งที่เขารู้อยู่เต็มอกว่าเรื่องทุกอย่าง
จะยิ่งยุ่งและวุ่นวายขึ้น ทำไมเขาถึงโล่งอกที่ยังได้เจอหน้ากลุ่มซุปตาร์ เขียวแบมือออกจ้องมองเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน คนที่
จับมือเขาจะคิดถึงมือนี้บ้างไหม
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“เขียว” โชแปงโบกมือให้เขาแต่ไกล เขียวมองนาฬิกา นึกแปลกใจที่เห็นอีกฝ่ายที่คณะ
“ทำไมมาเร็ว โชแปงไม่มีเรียนเหรอ”
“มีแต่เบื่อๆ เลยโดดมาอ่อยผู้ชายดีกว่า”
“เดี๋ยวเถอะ” เขียวอดดุไม่ได้ โชแปงแลบลิ้นให้เขาก่อนยิ้มกว้าง เสียดายน่ารักขนาดนี้น่าจะมีแฟนได้แล้ว
“เพราะเป็นเขียวหรอกน่าแปงถึงกล้าพูด อยู่กับคนอื่นต้องแอ๊บน่ารัก”
“นี่ก็น่ารัก”
“ไปบอกพี่อิฐให้หน่อยสิ”
“ระวังเถอะจะไปบอกให้จริงๆ”
“อย่า!!” โชแปงห้ามเสียงหลง เขียวหัวเราะชอบใจ
“นึกว่าจะกล้า”
“อ้าวโชแปง” จุนแวะเข้าห้องน้ำจึงเดินมาสบทบทีหลัง เขาแปลกใจพอๆ กับเขียวที่เห็นโชแปง
“ทำไมมีแต่คนตกใจ แปงมาคณะนี้ออกบ่อยไป”
“มาหาพี่อิฐเหรอ”
“นี่เล่าไปเรียบร้อยแล้วใช่ไหมเขียว” โชแปงยังไม่ตอบคำถามจุนแต่หันไปถามเขียวแทน
“เล่าแล้ว”
“ไม่ต้องห่วงผมไม่ปากโป้ง โชแปงสบายใจได้” เขียวอยากเอามือตบหน้าผาก ขนาดไม่ปากโป้งจุนยังเอ่ยชื่อพี่อิฐออกมา
เขียวได้แต่ส่งสายตาไปขอโทษโชแปง แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มหน้าบานท่าทางดีใจ
“จริงนะ งั้นมาจับมือเป็นเพื่อนกัน ต่อไปเราคือกลุ่มเดียวกัน” โชแปงยื่นมือออกไปข้างหน้า ดีใจที่มีคนคุยด้วย คนที่รับรู้ความ
รู้สึกของเธอ
“ได้” จุนยื่นมือออกไปจับมือโชแปงเขย่าแรงๆ
เห็นเพื่อนเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยเขียวน่าจะดีใจแต่เขากลับส่ายหัวเบาๆ คิดผิดคิดถูกที่มารวมกัน มีจุนคนเดียวเขายังปวดหัว
จะแย่ ได้ลูกคู่แบบโชแปงเข้ามาอีกคน เขาคงต้องพกยาพาราเป็นแผงไว้ในกระเป๋า
“เขียวจับมือด้วยสิ” โชแปงหันมาเร่งเขียวเพราะมีแค่เขาคนเดียวที่ยืนนิ่ง เขียวยื่นมือออกไปแตะมือทั้งสองคน สิ่งเดียวที่เขา
อธิษฐานในใจคือ อย่าให้มันวายป่วงไปมากกว่านี้เลย
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“หึหึ กูบอกแล้ว กูบอกมึงแล้วว่าเด็กมึงจะกินกันเอง” สิงห์หัวเราะอย่างเหนือกว่า เมื่อเดินลงมาเห็นโชแปงนั่งคุยอยู่กับเขียวและ
จุนด้วยท่าทางสนิทสนม
“ถ้ามึงพนันกับกูอีกคนรับรองกูได้รถสองคัน”
“กูไม่พนันกับมึง”
“ทำไม หรือมึงไม่มั่นใจในฝีมือตัวเอง”
“เปล่า” อินทรีย์หยุดเดินทำให้สิงห์หยุดไปด้วย เขาสบตาเพื่อนก่อนยกยิ้มที่มุมปาก
“เพราะคนนี้กูเอาจริง”
“เอาจริง!! เฮ้ย!! กลับมาก่อน” สิงห์ตะโกนเรียกอินทรีย์ที่ทิ้งความอยากรู้ไว้ให้เขา เดินตัวปลิวเข้าไปหาคนที่นั่งรออยู่
“ไอ้อิฐไอ้เบต ไอ้อินบอกมันเอาจริงแปลว่าอะไร มันจะจีบน้องเขาเป็นแฟนจริงๆ เหรอวะ”
“กูได้ยินพร้อมมึงฉะนั้นอย่าถาม” ทิเบตเป็นคนแรกที่เดินตามอินทรีย์ไป แต่อิฐโดนสิงห์ดึงแขนเอาไว้หนีไม่ทัน
“เดี๋ยว! มึงตอบกูก่อนไอ้อิฐ ไอ้อินชอบเขียวเหรอ”
“กูไม่ยุ่งเรื่องเพื่อน”
“มึงว่ากูเสือก”
“หึหึ อย่าคิดมากเพื่อน ไม่มีใครว่ามึง” อิฐตบมือลงบนบ่าของเพื่อน
“เออ” สิงห์พยักหน้ารับคำปลอบใจ
“มึงเสือกต่อได้ตามสบาย” อิฐเดินยิ้มกริ่มเข้าไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ ปล่อยให้สิงห์ยืนอึ้งอยุ่คนเดียว
✪✣✤✥✦✧✣✤TBC✥✦✧✣✤✥✦✧✪
**ครึ่งตอนก่อนนะคะ ปูเรื่องราวไว้ก่อน เขาจะอ่อยจะมุ้งมิ้งจะรุกกันหนักแค่ไหนขอเป็นครึ่งหลังน้า (พรุ่งนี้มาลงให้ค่ะ วันนี้ไม่ทันจริงๆ)
ปล.พี่มิ้นยังอยู่นะคะ นางยังออกอีกหลายตอน
**คนเขียนรีไรท์ All For You ใหม่นะคะ ตอนนี้อัพถึงตอนที่ 13 แล้ว (กดจากสารบัญหน้าแรกได้เลยค่ะ) เนื้อเรื่องคงเดิม
แต่เปลี่ยนให้อ่านลื่นขึ้น สนุกขึ้น จะบอกว่าเขียนเองชอบเอง ชอบเวอร์ชั่นนี้มากๆ ถึงมากที่สุด อยากให้ลองอ่านกันดูนะคะ
ขอบคุณค่ะ
All For You (Rewrite) Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ❤ Love Mission ♥ ภารกิจพิชิตรัก ❤ [ End ] 28/05/17 ✿ P.100 (อ่าน 763991 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก