ภารกิจที่ 25 : คนขี้หึง (2)“สั่งอะไรดี” อิฐถามลอยๆ ตาจ้องเมนูอาหารในมือ ร้านที่มาเป็นร้านอาหารอีสานขึ้นห้าง ตามความต้องการของไอ้ตัวจุ้น สิงห์
พยายามค้านเพราะอยากทานอย่างอื่น แต่ในเมื่อคนถือหางคือทิเบตย่อมไม่มีใครขัด เพราะถึงจุดหนึ่งที่ตกลงกันไม่ได้คำพูดคุ้นหู
กูเลี้ยงเอง จะดังขึ้น เป็นอันจบลงพร้อมรอยยิ้มมีชัยของไอ้ตัวจุ้นของทิเบต
“สั่งสองชุดแยกกัน พวกพี่ทานกับพวกผมไม่ได้หรอก” จุนบอกด้วยความเป็นห่วง นี่ยังดีนะเขายังเห็นใจไม่อย่างนั้นจะพาไปนั่ง
จกข้าวเหนียวส้มตำเจ้าอร่อยที่ตั้งเพิงขายอยู่ใกล้หอ
“ทานได้” ทิเบตพูดเสียงเรียบ
“อยากทานอะไรก็สั่งมาพี่ทานด้วย”
“ปลาร้านนะ” จุนจ้องหน้าทิเบตเป็นคำถามว่าคิดดีแล้วหรอ
“อยากลอง”
“อยากลอง? โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงพี่ยังไม่เคยกินปลาร้าอีกเหรอ” น้ำเสียงดูแคลนสุดชีวิตของจุนทำเอาทิเบตขัดเขิน ทำไมเขา
ไม่เคยคิดจะลองกินก่อนหน้านี้นะ
“ไอ้คุณน้องจุนครับ นั่นแฟนน้องครับ น้องลืมหรือเปล่า” สิงห์กัดจุนเล็กน้อยพอเป็นพิธี ต่อไปเขาจะไม่โกรธอีกแล้วเวลาโดนไอ้
ตัวจุ้นกัด ขนาดทิเบตแฟนมันแท้ๆ ยังไม่รอด
จุนหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ชะโงกหน้าเข้าไปมองใกล้ๆ ก่อนเอนตัวถอยออกมามองระยะไกล
“เออว่ะพี่สิงห์ ใช่จริงๆ ด้วย โทษๆ”
“จุนบ้า!” โชแปงถึงกับทนไม่ไหว ต้องเอื้อมมือข้ามเขียวหวานมาตีแขนของจุนแรงๆ ทั้งขำทั้งปวดหัวกับเพื่อนตัวเอง
“เขียวทานเหมือนจุนใช่ไหม อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า” อินทรีย์ถามคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า เขารู้ว่าเขียวหวานเป็นคนขี้
เกรงใจ จะให้สั่งโครมๆ เหมือนจุนคงไม่ทำ
“ไม่ครับ ผมทานเหมือนจุน” เขียวยิ้มตอบ อินทรีย์คอยดูแลเขาเสมอ คอยถามไถ่ เป็นห่วง มันทำให้เขียวยิ้มได้ทุกครั้ง
“เบตเอาคอหมูย่างไม่ติดมันนะคะ กับต้มยำทะเลไม่ใส่มันกุ้ง อะไรอีกดี” มิ้นเปิดเมนูไปมา แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดบาดหู เธอ
ต้องการแสดงออกถึงความสนิทสนมและรู้ใจทิเบตให้จุนเห็น
“มิ้นจะกินอะไรก็สั่งเถอะครับ ไม่ต้องห่วงผม” จุนแอบขำเมื่อได้ยินคำพูดสุภาพและอ้อมโลกของทิเบต เขารู้หรอกน่าว่ามันหมาย
ถึงสั่งของตัวเองไปเถอะไม่ต้องยุ่ง
“พี่ครับ” จุนกวักมือเรียกพนักงาน
“ผมเอาส้มตำปูปลาร้ารสจัดปลาร้าแน่น แกงเปรอะหน่อไม้ คอหมูย่างมันเยอะๆ เสือร้องไห้ กับลาบหมู ข้าวเหนียวสาม นอกนั้น
รอคนอื่นสั่งครับ” รายการอาหารยาวเหยียดของจุนเล่นเอาคนร่วมโต๊ะมองกันตาปริบๆ ชื่อหลายจานคุ้นหูแต่ไม่เคยทาน โดย
เฉพาะปลาร้าแน่นของไอ้ตัวดี
“เอาต้มยำทะเลไม่ใส่มันกุ้งค่ะ คอหมูย่างไม่ติดมัน..” มิ้นสั่งต่อจากจุน เธอคิดจะสั่งเมนูที่ทิเบตชอบทั้งหมด เพื่อแสดงความเหนือกว่า
แต่ยังไม่ทันสั่งจนจบกลับถูกทิเบตห้ามไว้
“คอหมูย่างผมทานกับจุน มิ้นสั่งแบบที่ตัวเองทานเถอะ”
“มิ้นทานเหมือนเบตค่ะไม่ติดมัน”
“ครับ งั้นสั่งตอเถอะ” มิ้นรู้สึกถึงความสั่นของมือ ทิเบตนอกจากหักหน้าเธอแล้ว ยังไม่เคยจำได้ว่าเธอชอบหรือไม่ชอบอะไร
“แค่นั้นค่ะ” มิ้นพยายามบังคับเสียงให้เป็นปกติ เธอจะพลาดตอนนี้ไม่ได้ ต้องไม่ให้ทริปไปทะเลล่ม
หลังจากนั้นคนที่เหลือช่วยกันสั่งอาหารเพิ่มคนละจานสองจาน พักเดียวอาหารก็ถูกยกมาวางมาเต็มโต๊ะ จุนมองด้วยตาวาววับ
“ชอบล่ะสิ” ทิเบตยกมือโยกหัวจุนเบาๆ
“อืม หน้าตาน่าอร่อย”
“ทานเลย” ทิเบตเอามือลง พยักหน้าให้จุนเริ่มทานได้
“นี่คะเบต มิ้นเลาะกระดูกออกให้แล้ว” มิ้นวางปีกไก่ทอดน้ำปลาลงบนจานของทิเบตหลังจากบรรจงเลาะกระดูกออกให้ จุนเหลือบ
ตาไปมอง เริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมานิดๆ ที่วันนี้มิ้นวุ่นวายกับทิเบตไม่เลิก
“ขอบคุณครับพี่มิ้น” จุนเอ่ยขอบคุณแถมยิ้มสวยๆ ให้ด้วย
“ขอบคุณอะไรจุน”
“ขอบคุณที่เลาะกระดูกให้พี่เบตไงครับ คนนี้ก็นั่งเฉยอยู่ได้พี่เขาอุตส่าห์ทำให้” จุนหันไปบีบไหล่ทิเบต ทำจมูกย่นใส่
“ขอบคุณ” ทิเบตพูดปนหัวเราะ ขำหน้ายู่ๆ ของไอ้ตัวจุ้น
“ถ้าพี่มิ้นจะกรุณา ผมก็แกะไม่ค่อยเก่งเหมือนกันครับ จะยกขึ้นแทะก็เกรงใจคนอื่น รบกวนพี่มิ้นด้วยคนได้ไหมครับ”
“อะไรนะ” มิ้นออกอาการเหวอ เมื่อเจอคำขอร้องของจุนเข้าไป
“อ๋อพี่มิ้นจะทานแล้วใช่ไหมครับ งั้นไม่เป็นไรครับผมเลาะเอง เชิญพี่มิ้นทานเลยครับ” มิ้นกัดปากมองหน้าจุน พูดแบบนี้มันดัก
ทางเธอชัดๆ ถ้าเธอทำให้ทิเบตแล้วไม่ทำให้จุนคนทั้งกลุ่มคงมองเธอในแง่ไม่ดี มิ้นได้แต่เก็บความโกรธเอาไว้เพราะทำอะไรไม่ได้
ส่วนอิฐ อินทรีย์ สิงห์ ต่างพากันเบือนหน้าหนีไปคนละทางไม่กล้าสบตากันเอง กลัวจะเสียมารยาทหลุดเสียงหัวเราะออกมา ไอ้
ตัวจุ้นของทิเบตมันแสบดีจริงๆ
“อ่ะคอหมูย่าง” ในขณะที่ทุกคนคุยไปทานไป จุนตักคอหมูย่างที่เต็มไปด้วยมันวางลงบนจานของทิเบต ก่อนตัดส่วนเป็นมันออก
ใช้ส้อมจิ้มเข้าปากตัวเอง
“ไม่ติดมันแล้ว” จุนทำหน้าภาคภูมิใจ ทิเบตพลอยยิ้มตามรอยยิ้มกว้างของตัวจุ้น ก่อนจิ้มคอหมูย่างไม่ติดมันแบบจุนสไตล์เข้าปาก
อืม..เขาว่าคอหมูย่างที่กินวันนี้อร่อยดีเ ทีจริงเขาว่ามันอร่อยมากเมื่อกินพร้อมกับจุน
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“แปงว่าพี่มิ้นทำเกินไป ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลย” โชแปงพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เธออยากคุยเรื่องนี้จนถึงขั้นตามจุนกับเขียวกลับ
มาที่หอ
“ทำไมพี่มิ้นถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้นะ” โชแปงเหมือนบ่นกับตัวเองมากกว่า เธออดรู้สึกใจหายไม่ได้เมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงของมิ้น
“เพราะผมมั้ง ผมทำท่าว่าชอบพี่มิ้นแต่กลับมาแย่งพี่เบตไปเสียเอง” จุนนั่งอยู่ที่พื้นหน้าเตียงออกความคิดเห็น
“จุนไม่ได้แย่งเสียหน่อย พี่เบตไม่เคยพูดเลยว่าคบกับพี่มิ้น แปงเป็นพยานให้พี่เบตได้”
“ผมว่าเป็นเพราะพี่เบตมากกว่า” การวิเคราะห์ของเขียวทำเอาทั้งจุนและโชแปงตาโต
“มึงหมายความว่าพี่เบตแอบให้ความหวังพี่มิ้นเหรอ เมื่อไหร่ ยังไงวะ”
“มึงนี่ขยันโวยวายจริง” เขียวที่นั่งอยู่บนเตียงข้างโชแปงใช้เท้าสะกิดจุนที่นั่งอยู่บนพื้นเบาๆ
“กูหมายถึงก่อนหน้านี้พี่เบตไม่เคยทำท่าว่าจะมีใจให้คนไหนจริงจัง พี่มิ้นก็อยู่ของแกมาได้ มีความสุขดี ก็อย่างที่เห็นได้ไปไหน
มาไหนด้วยกัน ถึงจะแค่ในมหาลัยแต่ก็ถือว่าใกล้ชิดใช่ไหมล่ะ แต่พอมีมึง คงไม่ต้องให้กูเล่าก็เห็นๆ กันอยู่ พี่มิ้นเขาเลยดิ้นรนใน
แบบของเขา”
“อันนี้กูเข้าใจ พี่เบตรักกูกูดูออก”
ป๊าบ! เขียวอดใจไม่ไหว เห็นท่าชูคอมั่นใจในตัวเองของเพื่อนแล้วเกิดความหมั่นไส้ จึงถีบเข้าให้หนึ่งที
“อย่าเพิ่งเล่นกันสิ แปงซีเรียสนะ”
“ซีเรียสเรื่องอะไร” เขียวหันไปมองคนทำหน้าเซ็งๆ ที่นั่งอยู่ข้างกัน
“ซีเรียสเรื่องที่พี่มิ้นชวนไปเที่ยวไง ไม่คิดบ้างเหรอว่ามันแปลกๆ” ก่อนแยกย้านกันกลับมิ้นเอ่ยปากชวนทุกคนไปเที่ยวทะเล รวม
ทั้งเขียวหวานและจุนด้วย ซึ่งทุกคนตอบตกลงด้วยเหตุผลกันคนละแบบ แน่นอนว่าจุนไม่ปล่อยให้ทิเบตไปกับมิ้นสองคน ส่วน
เขียวเขาไม่อยากยอมรับว่าตัวเองอยากไปเพราะอินทรีย์ไปด้วยแต่ก็ปฏิเสธความจริงไม่ได้
“คิดอยู่” จุนยอมรับออกมา ไม่ใช่ไม่กังวล เห็นท่าทางมิ้นวันนี้แล้วเขายอมรับว่ากลัวใจ ผู้หญิงยิ้มง่าย ร่าเริง เป็นผู้ใหญ่ คนที่เขา
เคยชอบไม่อยู่ให้เห็นอีกแล้ว
“กูถามจริงวันนี้มึงรู้สึกอะไรไหม” เขียวอยากรู้ว่าจุนรู้สึกอย่างไร ขนาดเขาเป็นคนอื่นเห็นแล้วยังต้องถอนใจ
“กูหงุดหงิด ขวางหูขวางตา ไม่ชอบเวลาพี่มิ้นแตะเนื้อแตะตัวพี่เบต”
“แต่พี่เบตก็พยายามรักษาระยะห่างเต็มที่นะมึง” เขียวไม่ได้เข้าข้างทิเบต เขาเห็นอย่างไรก็พูดอย่างนั้น
“กูรู้แต่กูหึงไง” จุนหลุดออกมาด้วยเสียงหงุดหงิด เมื่อเห็นตาเบิกกว้างของเพื่อนทั้งสองคนถึงรู้ว่าตัวเองพูดอะไรออกมา
“เมื่อกี้กูพูดว่ากูหึงเหรอวะ”
“ใช่” โชแปงพยักหน้ารัวๆ ตาโตด้วยความตื่นเต้น
“มึงหึง” เขียวช่วยย้ำให้อีกคน
“เออว่ะกูหึง” จุนรับรู้ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเอง เขาหึงทิเบตและหึงมากด้วย
“ทีนี้มึงจะเอายังไง”
“อืม..อืม.” จุนเม้มปากทำท่าคิด
“ไม่เอาไง ดูตามสถานการณ์ไป ยังนึกไม่ออกว่าพี่มิ้นจะทำอะไร คิดในแง่ดีอาจไม่มีอะไรก็ได้”
“ก็ดี ดูๆ ไปก่อนเถอะ” เขียวเห็นด้วย
“แต่ตอนนี้ไปข้างนอกกันเถอะ” จุนลุกขึ้นยืน เรียกให้เพื่อนลุกขึ้นตาม
“ไปไหนวะ” เขียวทำหน้างง เมื่อจุนพูดขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ไปซื้อของ”
“ตอนนี้นะ?” เขียวมองนาฬิกา เกือบสามทุ่มแล้ว
“เออตอนนี้แหละ แปงไปด้วยกันนะ เสร็จแล้วเดี๋ยวนั่งแท็กซี่ไปส่งบ้านรับรองปลอดภัย”
“ไป” โขแปงยกมือขึ้นสูงเป็นการบอกว่าไปด้วยแน่
“โชแปงจะไม่ถามจุนมันหน่อยเหรอว่ามันจะไปไหน” เขียวถอนใจ มองลูกสมุนของจุนที่กำลังยิ้มเขิน
“ไปไหนอะจุน”
“ไปอินดี้มาร์เก็ต” จุนหมายถึงสถานที่จัดขายงานฝีมือที่เต็มไปด้วยร้านรวงเปิดถึงเที่ยงคืนทุกวัน
“ไปซื้ออะไรวะ” เขียวยังงงอยู่แต่ก็ยอมลุกตาม
“ไปซื้อของขวัญให้พี่เบต” จุนหันมายิ้มกว้างให้เพื่อนทั้งสอง ในที่สุดเขาก็รู้ตัวแล้วว่าเขารักทิเบตไม่ใช่แค่ความชอบ ถึงเวลาที่
เขาจะแสดงออกให้ทิเบตได้รู้บ้าง บางทีการซื้อของเล็กๆ น้อยๆ ให้ คงสื่อถึงความรู้สึกของเขาได้
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“เดี๋ยวพี่เบตอย่างเพิ่งออกรถแป๊บนึง” ทิเบตชะงักมือ หันไปมองคนส่งเสียงห้าม เขามารับตัวจุ้นที่หอ วันนี้เขียวไม่มาด้วย จุน
ให้เหตุผลว่าเขียวต้องรีบไปทำธุระจึงออกไปก่อน
“ผมซื้อสร้อยให้พี่เบตเป็นของขวัญ ขอบคุณที่ดูแลผมอย่างดี” จุนหยิบสร้อยออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เป็นสร้อยเงินห้อยจี้สี่เหลี่ยม
“มามุกไหนฮะเรา”
“ปัดโธ่! มุกที่ไหนล่ะคนทำดีด้วยก็มาพูดแบบนี้ ถึงไม่อยากทำอะไรให้”
“ฮ่าๆ ขอโทษ อย่าเพิ่งงอนน่า ใส่ให้พี่หน่อย” ทิเบตดึงตัวจุนให้เอนเข้ามาหา เพราะอีกฝ่ายทำท่างอนขยับตัวไปจนชิดกระจก
“เห็นรูปภูเขานี่ไหม” จุนเอาสร้อยวางบนมือและแบออกให้ทิเบตดู
“นี่คือทิเบต ผมให้เขาสลักให้สวยไหมครับ” ทิเบตมองสร้อยในมือตัวจุ้น
“สวย”
“แพงด้วยนะจะบอกให้ ห้ามถอดห้ามเปลี่ยนของผมออกเป็นอันขาด แค่นี้ก็ต้องให้พี่เบตเลี้ยงข้าวถึงสิ้นเดือนแล้ว”
“หือ?” ทิเบตเงยหน้าขึ้นมองไอ้ตัวจุ้น แปร่งๆ กับประโยคที่ได้ยิน
“โธ่ ก็บอกแล้วว่ามันแพง แม่ให้เงินผมแค่พอใช้ ซื้อแล้วจะเอาข้าวที่ไหนกิน” ไอ้ตัวจุ้นโวยวายราวกับเป็นความผิดของเขา ทิเบต
ค่อยๆ ยิ้มกว้างขึ้น จนเปลี่ยนเป็นหัวเราะแบบหยุดไม่อยู่
“พี่เลี้ยงเอง พี่จะเลี้ยงเราเอง” ทิเบตพูดกลั้วหัวเราะ เวลาอยู่กับจุนเขาไม่เคยเบื่อแม้แต่น้อย ไอ้ตัวดีหาเรื่องมาให้เขาขำได้ทุกวัน
“ก้มคอนิดนึงผมใส่ให้” ทิเบตก้มหัวลงตามที่จุนขอ รู้สึกถึงมือเย็นๆ ที่กระทบต้นคอ ทิเบตจับมือเล็กเอาไว้เมื่ออีกฝ่ายติดตะขอเสร็จ
“ขอบคุณครับ พี่จะเก็บรักษาไว้อย่างดี”
“มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว หายตายแน่”
“ฮ่าๆ” ไอ้ตัวจุ้นของเขามันรู้จักคำว่าโรแมนติกบ้างไหม พูดออกมาแต่ละคำ ไอ้ตัวดีเอ๊ย ทิเบตเอามือวางลงบนหัวเล็กๆ ของตัวจุ้น
ลูบเบาๆ ด้วยความเอ็นดู
“ไปได้แล้ว เดี๋ยวสายเข้าเรียนไม่ทัน”
“ครับ” ทิเบตปล่อยมือของจุนก่อนหันไปเตรียมสตาร์ทรถ
จุ๊บ!! เสียงจูบแรงๆ บนแก้มของเขา คนขโมยกลับไปนั่งทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ แถมเร่งเขาเสียงดัง
“เร็วๆ สิครับ ชักช้าเป็นคนแก่ไปได้”
“ฝากไว้ก่อนเถอะเจ้าตัวจุ้น” ทิเบตคาดโทษ ก่อนสตาร์ทรถขับออกจากลานจอด ถ้าไม่ติดว่าเจ้าตัวจุ้นจะเข้าเรียนสาย โดนเขาฟัดแน่
“เหอะ กลัวตายล่ะ” นั่นคือคำตอบโต้แบบจุนสไตล์ ทิเบตอมยิ้ม เรื่องอะไรเขาจะพูดให้เหยื่อตื่น
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“สร้อยสวยดี” อินทรีย์ทัก เมื่อเห็นสร้อยหลุดออกมาจากเสื้อของทิเบต
“ตัวจุ้นซื้อให้” ทิเบตหยิบสร้อยขึ้นมาดู เผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว
“น้ำเสียงมึงทำกูหมั่นไส้ ไม่ต้องทำท่ามีความสุขขนาดนั้นก็ได้มั้ง สงสารคนโสดอย่างกูบ้าง” สิงห์บ่นเป็นหมีกินผึ้ง ขัดหูขัดตากับ
ท่าทางมีความสุขของเพื่อน
“เดี๋ยวนะ! ขอกูดูหน่อย เหมือนกูเห็นอะไรแว่บๆ” อิฐขมวดคิ้ว ขยับเข้าไปใกล้ทิเบต หยิบสร้อยยกขึ้นดู
“ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะแบบเบรกไม่อยู่ของอิฐ ทำให้ทั้งกลุ่มมองจี้ในมือของอิฐทันที ก่อนที่เสียงหัวเราะของคนอื่นๆ จะตามมา
“หมดกันมึง หมดกัน” อินทรีย์พูดไปหัวเราะไป เพราะยังหยุดไม่ได้
“โธ่ เพื่อนกู” นี่คือเสียงของสิงห์
“ไอ้เบตเอ๊ย มึงเป็นหมามีเจ้าของแล้วเหรอวะ” อิฐส่ายหน้าไปมาปล่อยสร้อยบนคอเพื่อนลง
ทิเบตทำหน้าปั้นยาก เขายกสร้อยในมือขึ้นดู ก่อนเสียงหัวเราะจะระเบิดออกมาเหมือนคนอื่นๆ บอกแล้วไม่มีใครเหมือนจุน เขาโคตรรักมันเลย
ไอ้ตัวจุ้นของเขา
สร้อยที่ทิเบตสวมอยู่ ด้านนึงของจี้เป็นรูปภูเขาสูง แต่อีกด้านสลักเป็นคำภาษาไทยเขียนไว้ชัดเจนว่า..
“ของจุน”✪✣✤✥✦✧✣✤TBC✥✦✧✣✤✥✦✧✪
ตอนหน้าไปเที่ยวทะเลกัน งานนี้มีพลิกล็อคหลายตลบ คู่ไหนหรือใครไม่บอก แต่ไม่ม่าไม่ต้องห่วงจ้า
ปล. นิยาย Someone loves you (พี่ทะเล) มีให้กดสั่งซื้อในเวบแล้วนะคะ ติดตามได้ที่เพจของสนพ. hermitค่ะ /
มหารักทั้ง2ภาค(เฉพาะเล่ม)มีจำหน่ายที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วไปแล้วนะคะ ฝากด้วยน้า ^^ ขอบคุณมากๆ ค่ะ
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ❤ Love Mission ♥ ภารกิจพิชิตรัก ❤ [ End ] 28/05/17 ✿ P.100 (อ่าน 762564 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก