ภารกิจที่ 30 : อลหม่าน (2)“จุน” มือร้อนที่วางลงบนบ่าไม่เข้ากับเสียงเย็นเฉียบที่เรียกชื่อเขา จุนหันไปมองเจอเข้ากับหน้าบึ้งๆ ของทิเบต
“พี่เบตนั่งก่อน” จุนตบมือลงบนเก้าอี้ชายหาดที่เขานั่งอยู่ ไม่ได้รับรู้ถึงพายุที่ก่อตัวขึ้น มีเพียงแทนที่รู้สึกได้
“ไม่เป็นไร พี่มาชวนไปว่ายน้ำ”
“โอเคครับ พี่แทนผมไปเล่นน้ำก่อนนะ” จุนหันไปบอกกล่าวแทนตามมารยาทที่ดี
“ตามสบาย” รอยยิ้มจุดขึ้นที่มุมปาก แทนนึกขำที่จุนไม่รู้สึกถึงบรรยากาศรอบด้าน ใช้คำว่าพายุตั้งเค้าอาจจะฟังเบาไปด้วยซ้ำ
“อ๊ะ! ผมว่าพี่แทนไปเล่นน้ำด้วยกันดีกว่า” จุนคิดอะไรดีๆ ขึ้นมาได้ เขาส่งสายตาให้แทนรู้ว่าเขาอยากให้แทนไปว่ายน้ำกับโชแปง
ด้วยความมุ่งมั่นในภารกิจทำให้จุนลืมฉุกใจคิดเรื่องสำคัญไป
“นะๆ ไปเถอะพี่”
“เอาสิ” แทนลุกขึ้นยืน ทำเป็นไม่เห็นสายตาที่ลุกเป็นไฟของทิเบต เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมิ้นถึงมองไม่เห็น ชัดกว่านี้เขาคงมอด
ไหม้ไปแล้ว
“ขอบคุณครับพี่แทน” รอยยิ้มกว้างออกอาการดีใจของจุน ทำให้ทิเบตหงุดหงิดขึ้นอีกเท่าตัว แขนแข็งแรงพาดไปบนบ่าของตัวจุ้น
ดึงร่างเล็กกว่าเข้ามากอดไหล่ไว้
“ป่ะ” หน้าระรื่นหันมายิ้มให้เขา ทิเบตอยากโมโหแต่ก็อดยิ้มตามรอยยิ้มโลกสว่างของตัวจุ้นมันไม่ได้ เอาไว้ก่อนเขาจะจัดการเรื่อง
นี้ทีหลัง
“มาแล้วๆ” จุนกระโดดลงน้ำตูมใหญ่ กระซิบกระซาบบอกเพื่อนรักทั้งสองให้รู้ว่าแทนตกลงยอมช่วยเหลือ โชแปงเงยหน้าขึ้นมอง
แทนอายๆ รู้สึกเกรงใจอีกฝ่ายพอๆ กับที่มีความหวังขึ้นมา
“เล่นไล่จับในน้ำกันไหม พี่แทนเป็นคนจับ” จุนคิดไม่ออกว่าเขาควรจะใช้แผนอะไรเพื่อแสดงให้อิฐเห็นถึงความสนิทสนมที่มาก
ขึ้นของโชแปงและแทนดี จึงคิดมุกง่ายๆ นี้ขึ้นมา เอาวะเดินวนๆ ไปรอบสระ หัวเราะคิกคักหน่อยคงพอใช้ได้
“เป็นเด็กหรือไง” น้ำเสียงหาเรื่องของทิเบตทำให้จุนต้องทำเสียงจึ๊กจั๊กอยู่ในคอ ในหัวพยายามคิดแผนการอื่น
“งั้นเล่นขี่หลังสู้กันใครตกน้ำแพ้” เอาวะเพื่อความรวดเร็วถึงเนื้อถึงตัวกันไปเลย
“ไม่” โว้ย จุนเกาหัวแก๊กๆ เมื่อท่านชายทิเบตไม่ยอมรวมมือกับเขาสักอย่าง แถมทำหน้าบึ้งหน้าบูด รู้หรอกว่าเป็นซุปตาร์ต้องมาด
นิ่งแลดูหยิ่งนิดๆ ไม่เล่นอะไรเป็นเด็กๆ แต่นานๆ ทีจะเป็นอะไรไป
“ถ้าอย่างนั้นพี่เบตจะเล่นอะไร”
“ไม่เล่น” เชี่ย จุนอุทานอยู่ในใจแต่ไม่กล้าสบถออกมา
“โอเค พี่เบตไม่เล่นก็ได้พวกผมเล่นกันเอง” จุนตัดสินใจ ใจอยากจะสวีทกับแฟนแต่รับปากเพื่อนไว้แล้วจะทำอย่างไรได้
“เขียวมึงมาคู่กับกู โชแปงคู่กับพี่แทน โอ๊ะ!” จุนเผลออุทานเมื่อถูกทิเบตรวบจากด้านหลังแบบไม่ให้ตั้งตัว
“อยากให้พี่เขียนติดทั้งตัวไหม” เสียงกระซิบริมหูทำให้จุนต้องนิ่วหน้า เขียนติดทั้งตัวคืออะไรวะ
“จำได้ไหมว่าเราเป็นของใคร” จุนเบิกตากว้าง เดี๋ยวๆ นี่หมายความว่า..โว้..พี่เบตหึงเว้ยพี่เบตหึงเขา จุนหน้าบานเป็นจานข้าวหมา
ปริ่มจนแทบจะแหกปากตะโกนบอกให้คนรู้กันทั่วสระ เห็นกันไหม นี่ๆ คนนี้ คนหล่อๆ นี่หึงเขา
“ไม่จำหรอก”
“จุน!”
“ก็มีเจ้าของอยู่แค่คนเดียวทำไมต้องจำ รักเดียวใจเดียวไม่รู้เหรอ” จุนซ่อนยิ้มเมื่อเห็นคนหน้าบึ้งยิ้มพอใจ หน้าเรียบตึงคลาย
ออกแบบไม่เหลือเค้าเดิม หึหึ อารมณ์ดีขึ้นเห็นๆ
“ตกลงเอาไง” เขียวยอมเสียมารยาทขัดขึ้น เพราะเห็นว่าสายตาทุกคู่จ้องไปที่จุนกับทิเบต
“เดี๋ยวสิวะรอก่อน แฟนงอนอยู่ไม่เห็นเหรอ” จุนไม่คิดเลยว่าคำตอบของเขาจะทำเอาคนอึ้งไปตามๆ กัน แม้แต่คนที่กำลังงอนเขา
อยู่ก็ดูเหมือนหายงอนเป็นปลิดทิ้งพร้อมกับอยากหายตัวไปด้วยพร้อมๆ กัน
“ พี่เบตไปคุยกันให้รู้เรื่อง” จุนชวนทิเบตขึ้นจากสระแต่ถูกปฏิเสธ
“ไม่เป็นไรพี่เข้าใจแล้ว”
“ไม่ได้ เรื่องแบบนี้ต้องไม่ให้ค้างคาใจ ผมไม่ได้คิดอะไรกับพี่แทน พี่แทนก็ไม่ได้คิดกับผม พี่แทนเขาเล็งโชแปง” จุนถือว่าไม่ได้
โกหก เล็งแปลว่ามองไม่ได้แปลว่าชอบเสียหน่อย
“หา!” จุนผิดคาดเมื่อคนที่อุทานดังกว่าเพื่อนดันเป็นสิงห์ ร่างสูงปรี่เข้ามายืนชิดขอบสระ ตะโกนถามเขาอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ใครเล็งโชแปง?”
“พี่แทนไง” จุนชี้มือไปทางแทน ประหลาดใจกับสีหน้าของรุ่นพี่แต่ละคน แม้แต่ทิเบตก็มองเขาแปลกๆ
“จุนพูดจริงเหรอ” สิงห์หันไปขอคำยืนยันจากแทน เจ้าตัวเพียงแค่ยกยิ้มมุมปากแทนคำตอบ
“กูงง ยังไงวะ” สิงห์หันไปทางอิฐแต่โดนสายตาเพื่อนกำราบ เขาจึงรีบหุบปากถอยกลับไปนั่งที่เดิม สายตายังจับจ้องมองแทนไม่เลิก
“ปฏิกิริยาแบบนี้มันดีหรือไม่ดีวะ” จุนไถลตัวไปยืนข้างเขียวหวาน ถามเพื่อนเพราะไม่สามารถประเมินสถานการณ์ได้เอง
“กูจะรู้ไหม” เขียวตอบลอดไรฟัน เขาเองก็งงพอๆ กับจุน บรรยากาศมันแปลกๆ รู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากล
“พี่จีบโชแปงได้ไหม” แทนเคลื่อนกายเข้าใกล้โชแปง น้ำเสียงทุ่มนุ่ม บางอย่างไหวระริกอยู่ในดวงตา
“ไม่ได้ค่ะ” “เหี้ย!” โชแปงสะดุ้งโหยงเมื่อเจอคำอุทานของจุนเข้า เธอนึกอยากตบปากตัวเอง บ้าๆ โชแปงงี่เง่า ทำอะไรของเธอ
เสียแผนเหมด โชแปงได้แต่ส่งสายตาขอโทษเพื่อน เธอพลาดเพราะตกใจกับการรุกเหมือนจริงของแทน มันหลุดออกไปโดย
อัตโนมัติเบรกไม่ทันจริงๆ
“ขะ..ขอโทษค่ะพี่แทน” โชแปงทำหน้าจ๋อย คิดว่าแผนการของจุนคงถูกเธอทำพังไม่เป็นท่า
“ยิ่งปฏิเสธพี่ยิ่งอยากพยายาม ขออนุญาตนะครับ” แทนค้อมศีรษะให้โชแปง เขาเหลือบตามองอิฐเห็นความเรียบเฉยบนใบหน้า
ของอีกฝ่าย ผู้ชายคนนี้ไม่รู้สึกอะไรหรือเก็บอาการเก่งกันแน่ เห็นทีงานที่คิดว่าง่ายอาจไม่ง่ายเสียแล้ว
“ฮ่าๆ"
“หัวเราะอะไรของมึง” เขียวกระทุ้งสีข้างเพื่อน เมื่อจู่ๆ จุนก็หัวเราะฝืดๆ ออกมา
“กูก็ไม่รู้ นึกว่ามันจะช่วยได้”
“เหี้ยเอ๊ย” เขียวด่าเพื่อน แต่สุดท้ายก็ยิ้มฝืดๆ ออกมาเช่นกัน ในสถานการณ์ชวนอึดอัดแบบนี้ก็คงมีแต่เสียงหัวเราะกับรอยยิ้ม
เท่านั้นที่พอช่วยได้
“ถ้าไม่เล่นน้ำเราขึ้นกันไหม” แทนเอ่ยชวนเมื่อเห็นทุกคนยืนนิ่ง
“ก็ดีครับ” จุนยอมแพ้ ยอมรับว่าครั้งนี้ไม่รุ่งจริงๆ ขอถอยทัพกลับไปตั้งหลักก่อนดีกว่า
“จุน” ทิเบตรั้งแขนของจุนเอาไว้ไม่ให้เดินตามเพื่อนขึ้นไป จุนหันกลับมามองก็รู้ได้ทันทีว่าทิเบตมีเรื่องอยากพูดกับเขา
“ครับ”
“เมื่อคืนรับปากอะไรพี่ไว้จำได้ไหม”
“จำได้” จุนพยักหน้า
“รับปากว่ายังไง”
“ว่า...ฉิบหาย!” จุนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ารับปากกับทิเบตไว้ว่าจะไม่เข้าใกล้แทนเกินจำเป็น เขาไม่ทันได้นึกเพราะเข้าใจว่าเมื่อคืนเขา
เคลียร์ทุกอย่างไปเรียบร้อยแล้ว
“ก็เมื่อคืนผมแสดงออกให้พี่แทนเห็นโคตรชัด พี่แทนก็รับทราบแล้วผมเลยนึกว่าไม่เป็นไร” จุนเสียงอ่อย รู้สึกผิดกับทิเบตที่เขาไม่
ทำตามที่รับปากไว้
“พี่รู้แต่ไม่ชอบ”
“รักผมมากเหรอ” แทนที่จะสลดไอ้ตัวจุ้นกลับยิ้มหน้าบาน เข้ามาคลอเคลียเขาเหมือนลูกหมาเอาใจเจ้านาย
“หึ”
“เหอะทำเป็นวางมาด ก็ได้ผมบอกก่อนก็ได้ ผมโคตรรักพี่เบตเลย” ไอ้ตัวจุ้นเอาคางมาแตะอกเขา รอยยิ้มทะเล้นทำให้โลก
สว่างไสว
“ควรเชื่อไหม” ทิเบตทำหน้าขรึม ยืนนิ่งไม่ยอมแตะต้องตัวจุน
“เชื่อได้ ไม่เคยบอกรักใครเลยนะ” จุนอวดเต็มที่
“มันก็แน่อยู่แล้วเรายังไม่เคยมีแฟนจะไปบอกใคร”
“ฮ่าๆ รู้อีก” จุนหัวเราะกลบเกลื่อน เกลียดคนรู้ทันจริงๆ
“ตกลงให้พี่ได้ไหม”
“ให้อะไร ความรักเหรอให้ไปหมดแล้ว” จุนพูดเป็นตุเป็นตะตามที่ตัวเองเข้าใจ
“หึหึ ไอ้เด็กบ้า พี่ไม่ได้หวานขนาดนั้นจะได้มาถามหาความรักกลางสระน้ำ” อ้าวเฮ้ย จุนหันซ้ายหันขวาเพิ่งนึกได้ว่าอยู่ในที่
สาธารณะ เห็นสิงห์มองมาเลยยักคิ้วให้ อายเสียทีไหนล่ะ
“งั้นพี่เบตจะเอาอะไร”
“ไม่มากแค่ที่เรารับปากพี่ไว้”
“ผมไม่ได้อยากเข้าใกล้พี่แทนเสียหน่อยแต่ผมทำเพื่อโชแปง” เพื่อความอยู่รอดจุนจึงขายเพื่อนไปแบบเนียนๆ อย่าว่ากันเลยนะ
โชแปงถือว่าช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
ทิเบตมองหน้าตัวจุ้น ตาค่อยๆ หรี่ลง จุนเห็นแบบนั้นเลยต้องรีบสำทับเพื่อให้คำพูดของเขาดูน่าเชื่อถือยิ่งขึ้น
“จริงๆ เมื่อกี้ผมไปขอให้พี่แทนช่วย ไม่มีอะไรเกี่ยวกับผมเลย ไปพูดให้โชแปงล้วนๆ”
“คิดอะไรแผลงๆ อีกแล้วใช่ไหม” ทิเบตจับหัวจุนโยกไปมา เริ่มเดาเรื่องราวได้โดยไม่ต้องให้จุนขยายความ
“ไม่แผลงรับรอง ฉลาดจะตาย เขาเรียกแผนลวงคนให้มาติดกับ”
“หมายถึงอิฐ?”
“ช่าย” จุนคิดอยู่แล้วว่าทิเบตต้องรู้ว่าโชแปงชอบอิฐ เดาได้จากที่เขียวเล่าให้ฟังว่าอินทรีย์รู้เรื่องนี้
“สงสารโชแปง”
“ไอ้พี่เบต” จุนหน้าง้ำ พูดแบบนี้มันดูถูกสมองน้อยๆ ของเขาชัดๆ
“ไอ้กับใคร เรียกพี่ว่าไอ้เหรอ” ทิเบตคว้าคอจุนเข้ามาล็อคไว้ เจ้ตัวจุ้นพยายามสะบัดตัวออกแต่สู้แรงของเขาไม่ได้ โดนดีดหน้า
ผากไปสองสามทีให้สมกับที่เรียกเขาว่าไอ้
“เจ็บ” จุนยกมือขึ้นกุมหน้าผาก อย่านึกว่าทิเบตจะทำเล่นๆ ขำๆ นะ เขารู้สึกได้เลยว่าหน้าผากกำลังขึ้นสีแดง
“ทีพี่เบตเรียกผมไอ้เด็กบ้า ไอ้ตัวจุ้น ผมยังไม่เห็นเคยว่าสักคำ”
“ไม่ชอบ”
“ชอบ น่ารักดี”
“ฮ่าๆ” เอากับไอ้ตัวจุ้นสิ หน้าทะลึ่งทะเล้นสมกับเป็นไอ้ตัวแสบของเขา
“ผมชอบให้พี่เบตเรียก ฟังแล้วเหมือนพี่เบตเอ็นดูผมมาก” จุนภูมิใจด้วยซ้ำ ไม่เคยโกรธเลยสักนิด
“มาก”
“ว่าแล้ว นี่ไม่อยากได้คำตอบหรอกนะ รู้อยู่แล้ว โอ๊ะ! เขกหัวผมทำไม” จุนประท้วงเมื่อถูกทำร้ายร่างกายถี่ๆ
“เรามันล้น”
“ผมไม่ได้ล้นสักหน่อย ผมเชื่ออย่างนั้นจริงๆ เชื่อที่พี่เบตพูด เชื่อการกระทำของพี่เบต ที่คุยโตโอ้อวดอยู่เนี่ยไม่ใช่เพราะผมมั่นใจ
ในตัวเองเว่อร์น่ะเพราะผมมั่นใจพี่เบตเว่อร์ต่างหาก”
“หึหึ อยากบอกให้พี่เชื่อใจเราบ้างใช่ไหม”
“เฮ้ออิจฉาจังใครหนอมีแฟนฉลาด เฉลยจุนนั่นไงจะใครล่ะ”
“ฮ่าๆ” ทิเบตอดไม่ได้จริงๆ เขารวบตัวจุนเข้ามากอดแน่น ไม่ได้คิดจะทำอะไรรุ่มร่าม แค่ขอให้ได้แสดงออกมาว่าเขามีความสุข
มากแค่ไหน
“พอแล้วไหมมึง มากกว่านี้กูกลัวมดขึ้นน้ำในสระเสียก่อน” สิงห์ว่าจะไม่แซวแต่มันอดไม่ได้จริงๆ แค่ยิ้ม จ้องตากันก็ว่ามากแล้ว
ข้างบนนั่งกันอึดอัดยังอึมครึมเรื่องแทนอยู่ ในน้ำกอดกันโชว์เฉย
“ขี้อิจฉาอีกล่ะ”
“ใครอิจฉาเอ็ง”
“ใครพูดก็คนนั่น รีบๆ หาแฟนได้แล้วมาแซะน้องนุ่งอยู่ได้”
“เอ็งไม่รู้อะไร หน้าหล่อๆ อย่างนี้ไม่ต้องหาแค่ชายตาเดี๋ยวมาเอง”
“ขี้คุย”
“อ้าว พูดแบบนี้มันดูถูกกันนี่หว่า เดี๋ยวมีโชว์” สิงห์โวยวายเถียงกับจุนลั่น โชคดีที่นอกจากกลุ่มเขาแล้ว แขกท่านอื่นอยู่ไกลออก
ไปพอสมควร จึงไม่เป็นการรบกวนคนอื่นมากนัก
“คู่นี้เถียงกันแบบนี้ตลอดเหรอ มาเที่ยวนี้พี่เห็นสองสามครั้งแล้ว” เขียวหันไปมองหน้าคนถาม เห็นแทนกำลังหัวเราะ สายตามอง
ตรงไปที่สิงห์
“ครับ เป็นแบบนี้ประจำ”
“น่ารักดี”
เขียวเดาว่าแทนหมายถึงการกัดจิกกันของจุนกับสิงห์เขาจึงคิดจะตอบว่าเขาเห็นด้วย หากแต่แววตาของแทนกลับทำให้เขียว
ชะงัก เขาเริ่มลังเลใจว่าความหมายที่เขาเข้าใจถูกต้องหรือไม่ ทำไมสายตาที่แทนมองสิงห์ถึงให้ความรู้สึกแปลกๆ
“มีอะไรหรือ” แทนหันกลับมามองเขียวเมื่อเห็นว่าคู่สนทนาเงียบไป
“เปล่าครับ” เขียวหวานสั่นหน้า สัญชาติญาณบอกเขาว่าทริปนี้คงไม่ง่ายอย่างที่คิด ดูเหมือนความอลหม่านกำลังจะเกิดขึ้น ไหนจะ
เรื่องของพี่มิ้น ไหนจะเรื่องของโชแปง และไหนจะเรื่องของเขาเอง เขียวค่อยๆ ขยับตัวออกห่างจากแทน เมื่อเจอเข้ากับสายตา
ดุดันของอินทรีย์ที่จ้องมองมา เฮ้อ เขาบอกได้คำเดียวว่างานนี้ไม่ง่ายเลย
✪✣✤✥✦✧✣✤TBC✥✦✧✣✤✥✦✧✪
ตอนหน้าชื่อ “แผนลวงคนมาติดกับ” ส่วนใครรอของเขียวหวานรอกลับกรุงเทพฯก่อนนะคะ ชุดใหญ่ ส่วนน้องจุนก็ยังทะเล้น
ไม่น้อยหน้าไม่ต้องกังวลไปมีให้อ่านแน่นอน
ปล.ที่บอกว่าเดี๋ยวมีพี่เบตหึงขั้นสุดไม่ใช่อันนี้นะคะ ก่อนจบเรื่องมีขั้นสุดจริงๆ แบบจัดเต็ม
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ❤ Love Mission ♥ ภารกิจพิชิตรัก ❤ [ End ] 28/05/17 ✿ P.100 (อ่าน 762473 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก