ภารกิจที่ 31:เพื่อนร่วมอุดมการณ์“ตกลงแทนเป็นเกย์หรือไม่เป็นวะ ว่าไงไอ้เบตเอาชัวร์ๆ นะมึง” สิงห์ซักไซ้เพื่อน เมื่อเห็นว่าคนที่พูดถึงไม่อยู่แล้ว แทนขึ้นไปดูมิ้นที่ห้องเพราะอีกฝ่ายหายเงียบไปนาน
“เป็นไม่เป็นแล้วมึงไปเกี่ยวอะไรด้วย” ทิเบตไม่ยอมตอบ เขาไม่อยากทำลายแผนของตัวจุ้นเดี๋ยวมันจะโกรธเอา
“เอ้าไอ้นี่ โชแปงเป็นน้องเราไหม ยังไงก็ต้องช่วยน้องมันดูหรือเปล่าวะ”
“ไอ้อิฐมันยังนั่งเฉย มึงก็อย่าไปยุ่งเลย” แม้จะรู้ว่าตัวจุ้นของเขาวุ่นวายไม่เข้าเรื่องแต่ทิเบตก็อดช่วยไม่ได้
“เกี่ยวอะไรกับกู” อิฐปิดหนังสือในมือ ถามเพื่อนด้วยความช้องใจเมื่อจู่ๆ ก็ถูกทิเบตพาดพิง
“มึงพูดอย่างนี้ได้ไงวะ มึงสนิทกับโชแปงมากกว่ากูอีก เสือกถามว่าเกี่ยวอะไรกับมึง” สิงห์เต้นแทนรุ่นน้องเมื่ออิฐทำท่าเหมือนไม่สนใจ
“ไม่ใช่กูไม่สนใจ แต่กูว่าเราไม่มีสิทธิไปตัดสินใจแทนน้องมันไหม น้องมันจะรักใครจะชอบใครก็ต้องปล่อยให้น้องตัดสินใจเอง”
“มึงไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ” อินทรีย์มองตาเพื่อนอย่างค้นคว้า แม้แต่เขาเองที่เป็นเพื่อนสนิทยังมองอิฐไม่ออก
“รู้สึก” คำตอบของอิฐทำให้อินทรีย์ยกยิ้มมุมปาก ในที่สุดก็ยอมรับ
“รู้สึกเป็นห่วง” อินทรีย์อยากถอนใจออกมาเมื่อได้ยินประโยคปิดท้ายของอิฐ นึกอยากหาอะไรฟาดหัวเพื่อนเผื่อจะรู้สึกตัวขึ้นมาบ้าง ไม่อยากเชื่อว่าอิฐจะดูไม่ออกว่าโชแปงแอบชอบ อินทรีย์เลือกที่จะไม่บอกเพื่อนในสิ่งที่เขารู้ เพราะถึงแม้ว่าอิฐจะป็นเพื่อนสนิทของเขาแต่โชแปงก็เป็นน้องที่เขารักคนหนึ่ง ถ้าเจ้าตัวยังไม่อยากพูดเขาก็ไม่อยากทำให้เรื่องเสีย ซึ่งความคิดเห็นนี้ตรงกับความคิดของทิเบต
“ได้ มึงไม่ยุ่งก็เรื่องของมึง แต่กูขอเสือกหน่อยเถอะวะ” สิงห์ยังคงมุ่นมั่นกับการหาคำตอบ จะปล่อยให้ใครมาหลอกน้องของเขาไม่ได้ แบบนี้มันหยามกลุ่มเขาเกินไป
“ไอ้อินกูยืมแฟนมึงหน่อยสิ” ถ้าจะหาผู้ชายไปทดสอบก็ต้องเขียวหวานนี่แหละเพราะรูปร่างหน้าตาเป็นเป้าล่อที่ดีมาก
“ไม่ได้!”
“ไอ้นี่ กูยังไม่ได้บอกเลยว่าจะยืมไปทำอะไร”
“ทำอะไรกูก็ไม่ให้ทั้งนั้น”
“เออกูไม่ง้อ ไอ้เบตก็ได้” ถ้าจะมีใครสักคนเข้าใจความคิดเขาก็ต้องตัวจุ้นของทิเบตคนเดียว ไหนๆ ก็ได้ชื่อว่าเป็นพี่น้องฝาแฝดกันแล้วไม่น่าคุยกันยาก
“มึงอยากตายเหรอ” สิงห์ถึงกับมองค้อนเพื่อน ถามนิดถามหน่อยตอบดีๆ ไม่ได้
“ไอ้อิฐก็ได้วะ มึงดูอบอุ่นอ่อนโยน ดูๆ ไปกูก็ว่านิสัยมึงมีส่วนคล้ายผู้หญิง” สิงห์ทำเป็นมองข้ามร่างสูงใหญ่ของเพื่อนที่สูงพอๆ กับแทนก็ว่าได้
“สิงห์มึงอยู่กับจุนมากไปหรือเปล่าวะ” ประโยคสั้นๆ จากอิฐทำเอาสิงห์หุบปากทันที
“ไอ้อิฐมึงพูดอะไรมองหน้าไอ้เบตด้วย” อินทรีย์หัวเราะชอบใจ เพราะถ้าพูดถึงความป่วนความล้นสิงห์ยังห่างไกลจุนมากนัก
“ทำไม มึงจะงอนกูเหรอ” อิฐแซวทิเบต ประโยคเด็ดของจุนยังเป็นที่ร่ำลือในกลุ่ม จะมีใครสักกี่คนที่กล้าพูดอย่างนั้นต่อหน้าทิเบต
“ฮ่าๆ กูขอโทษไอ้เบต แต่มุกไอ้อิฐแม่งเหี้ยจริงๆ กูชอบว่ะ” สิงห์หัวเราะงอหาย เขาคิดว่าทิเบตคงโดนแซวเรื่องนี้ไปอีกนาน
“ทำใจเถอะมึง” อินทรีย์ยกมือขึ้นตบไหล่เพื่อน แม้แต่เขายังต้องกลั้นยิ้ม ทิเบตเลือกถูกคนแล้วเพื่อนเขาเหมือนภูเขาสูงคนส่วนใหญ่จึงท้อเกินกว่าจะปีนขึ้นไปถึง เว้นแต่คนที่มีพลังงานเหลือล้นอย่างจุน ไม่คิดอะไรมากลุยไปข้างหน้าอย่างเดีย วถึงจะประสบความสำเร็จในการพิชิตภูเขาลูกนี้
“สิงห์กูว่ามึงนั่นแหละ”
“อะไรของมึงวะไอ้เบต” สิงห์งงเพราะทั้งกลุ่มกำลังหัวเราะกันอย่างสนุกสนานกับมุกของอิฐ จู่ๆ ทิเบตก็พูดถึงเขาขึ้นมาลอยๆ
“มึงอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าแทนเป็นหรือเปล่า ไม่ต้องใช้คนอื่นกูว่ามึงนั่นแหละเหมาะสมที่สุด”
“ไอ้เหี้ยเบตกูแมนทั้งแท่ง ลูกรักกูกรำศึกบ่อยกว่ามึงอีกไอ้สัด” สิงห์โวยวายลั่น แค่คิดถึงคืนที่ผ่านมาเขายังขนลุกขนพองไม่หาย
“มึงพูดแบบนี้มึงหาว่ากูไม่แมนเหรอ”
“เฮ้ยกูไม่ได้พูด กูพูดตอนไหน” สิงห์รีบปฏิเสธเป็นพัลวันเมื่อโดนข้อกล่าวหาของอิฐเข้า
“ก็มึงจะให้กูเป็นคนทำ”
“กูไม่ได้คิดอย่างนั้น แต่ไอ้พวกนี้มันไม่ยอมให้ใช้แฟนไงก็เหลือแค่มึงคนเดียวที่ว่างอยู่ กูเลยขอให้ช่วย”
“เหลือมึงไง” สามเสียงประสานขึ้นมาโดยพร้อมเพรียงกัน
“กูเหรอ” สิงห์ชี้หน้าตัวเองงงๆ
“มึงนั่นแหละ คิดเองก็ทำเองสิวะจะให้พวกกูทำทำไม” อิฐโยนกลับไปให้เจ้าของเรื่อง อยากคิดดีนักสมควรต้องโดนเอง
“ไอ้เบตมึงบอกกูมาตรงๆ ที่มึงพูดชื่อกูขึ้นมาเพราะมึงเอาคืนที่กูว่าไอ้ตัวจุ้นของมึงใช่ไหม”
“เปล่ากูแค่ช่วยมึงคิด ไหนมึงบอกห่วงโชแปงตกลงมึงไม่ห่วง?” ทิเบตเห็นประโยชน์ของการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว นอกจากเขาจะกันจุนออกจากแทนได้แล้ว ยังได้แก้แค้นเล็กๆ กับสิงห์ ต้องให้โดนเองถึงจะเข็ด
“กูคิดไปคิดมากูว่ามันไม่เข้าท่าว่ะ” สิงห์ส่ายหัวทำเหมือนเพิ่งคิดได้ แต่สายตาเพื่อนทั้งสามบ่งบอกว่ารู้ทันเขา
“เฮ้ยกูไม่ได้ป๊อดกูแค่คิดให้รอบคอบ” สิงห์โวยวายแก้ตัว
“มึงป๊อด”
“ดีแต่ปาก”
“มึงไม่กล้าก็พูดมาตรงๆ”
“ทำไมเหมือนพวกมึงรุมกูวะ” หลังจากโดนถากถางจากเพื่อนครบทั้งสามคนเริ่มตั้งแต่อิฐ อินทรีย์และปิดท้ายด้วยทิเบต สิงห์ก็เริ่มคิดได้ว่าไม่มีใครสนใจอยากรู้ความจริงเรื่องแทน ดูเหมือนเพื่อนอยากกระทืบเขามากกว่า
“มึงไม่อยากช่วยน้องก็ตามใจ” ทิเบตเอนตัวลงนอนบนเก้าอี้ชายหาด หลับตาให้รู้ว่าหมดความสนใจ
“กูกะไว้แล้ว” อิฐหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน
“เฮ้อ” อินทรีย์ไม่พูดอะไร เอาแต่ส่ายหน้าแบบปลงๆ
“เออเออ กูทำเอง กูรับผิดชอบเอง” ในที่สุดสิงห์ก็พ่ายแพ้ให้กับท่าทางเหยียดหยามของเพื่อน หลุดคำรับปากออกมาจนได้
แม่งเอ๊ย สิงห์ได้แต่สบถอยู่ในใจ ขอใช้แฟนนิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่ได้ ให้เขาไปพิสูจน์ทำเหมือนกับว่าผู้ชายด้วยกันจะพิศวาสเขา ตัวอย่างกับยักษ์ปักหลั่นคงน่าดูพิลึก เอาวะจีบผู้หญิงมาก็เยอะมันคงใช้ทักษะเดียวกันล่ะน่า ไม่ยากๆ สิงห์พยายามปลอบใจตัวเอง
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“แปงรู้แล้ว แปงรู้แล้ว แปงผิดไปแล้ว” โชแปงรีบคุกเข่าลงกับพื้น ชูมือขึ้นสูงสองข้างเลียนแบบในซีรี่ย์เกาหลีเวลานางเอกโดนทำโทษ
“โชแปงทำอะไร” เขียวขำที่จู่ๆ โชแปงก็ทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นห้อง หลังจากจุนหาเหตุผลที่พอฟังได้ขอตัวขึ้นมาบนห้องพักเพื่อประชุมแผนกันอย่างเร่งด่วน
“ลงโทษตัวเอง”
“ฮ่าๆ ไม่ต้อง ขึ้นมานั่งบนนี้” เขียวตบมือลงข้างตัว เขานั่งอยู่ปลายเตียง มีจุนเดินไปเดินมาอยู่ข้างหน้า
“ยกมือไว้อย่างนั้นแหละไม่งั้นจะโดนตี”
“จุนอ่า”
“ไม่ต้องมาเกาหลีใส่ จุนอ้งจุนอ่าอะไร” โชแปงย่นหน้าเมื่อโดนจุนดุ ก่อนจะยื่นมือไปดึงชายเสื้อเพื่อน กระตุกเบาๆ
“จุนอย่าโกระเลยนะ แปงรักจุนที่สุดเลย”
“ไม่ต้องมาอ้อน”
“ไม่ได้อ้อน รักจริงจริง” โชแปงลากเสียงยาว ทำหน้าแป้นแล้นใส่เพื่อนหวังว่าความน่ารักจะเอาชนะทุกอย่าง ซึ่งดูเหมือนว่าจะได้ผลเพราะเธอเห็นจุนหลุดยิ้มออกมา
“เย้ๆ หายโกรธแปงแล้ว”
“ใครให้ลุกขึ้น” โชแปงรีบกลับไปนั่งคุกเข่าทันที โธ่เอ๊ยไม่น่าทำท่านี้เลย ใครจะคิดว่าจุนจะให้คุกเข่าจริงๆ
“พอแล้ว มึงก็เลิกเล่นเถอะ ขึ้นมานานพวกพี่สงสัยกันพอดี มึงบอกว่าจะมาหยิบของไม่ใช่เหรอ” เขียวต้องคอยควบคุมดูแลไม่ให้พากันออกนอกเส้นทาง
“ได้ๆ มาโชแปงมานั่งสุมหัวกัน” จุนขึ้นไปนั่งบนเตียงก่อนเรียกให้โชแปงตามขึ้นมาด้วย
“คืองี้นะกูคิดไปคิดมา คิดว่าแผนพี่แทนไม่เวิร์คว่ะ”
“เพราะแปงใช่ไหม” โชแปงหน้าสลด โกรธตัวเองที่ทำแผนเพื่อนเสีย
“ก็พี่แทนรุกเร็วแล้วทำหน้าตาเหมือนจีบจริง ขนาดแปงรู้อยู่แล้วเห็นยังอดหน้าแดงไม่ได้เลย” โชแปงอุบอิบแก้ตัว เธอตกใจจริงๆ กับรอยยิ้มและเสียงทุ้มของแทน
“ไม่เกี่ยวหรอก ที่คิดว่าไม่ได้ผลเพราะพี่อิฐเป็นพวกที่ดูออกยากมาก หน้ายิ้มตลอดเวลาคิดอะไรก็ไม่มีใครรู้ ขนาดหลอกถามพี่เบต พี่เบตยังไม่รู้เลยว่าพี่อิฐคิดอะไรอยู่”
“แล้วมึงจะเอายังไง ว่ามา”
“กูมาคิดๆ ดูแล้ว ไม่มีอะไรดีไปกว่ารุกพี่อิฐไปเลย เดินหน้าชน แสดงออกแบบชัดๆ เป็นไงเป็นกัน”
“อะ..อะไรนะจุน ไม่เอา ไม่เอาเด็ดขาดแปงไม่กล้า” โชแปงปฏิเสธเสียงหลง เธอไม่กล้าหรอกไม่มีทางกล้า แค่ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็อายจะแย่แล้ว
“เลือกเอาจะไม่กล้าอยู่อย่างนี้หรือรอให้พี่อิฐมีแฟน เห็นคนอื่นได้ไปต่อหน้าต่อตา”
“แต่..แต่ถ้าพี่อิฐไม่ชอบแปงล่ะ ถ้าพี่อิฐปฏิเสธ แปงคงไม่กล้าโผล่หน้ามาหาอีก”
“นั่นสิจุน หาทางอื่นเถอะ” เขียวคิดว่าเขาเข้าใจโชแปง คนขี้กลัวขี้อายไม่กล้าอย่างพวกเขาให้ทำอย่างจุนไม่ได้หรอก
“ไม่มีแล้ว มีทางนี้ทางเดียว ไม่งั้นก็ติดเป็นปลิงอยู่แบบนี้รอวันคนอื่นคาบไปกิน”
“ไม่ต้องพูดขนาดนั้นก็ได้” โชแปงคอตก บ่นอุบอิบอยู่ในคอ จุนพูดเสียจนเธอเกิดกลัวขึ้นมา อุตส่าห์พยายามไม่คิดถึงเรื่องนี้
“ถ้าไม่พูดแรงๆ โชแปงก็จะไม่เห็นภาพ ผมชอบโชแปงชอบพี่อิฐ ไม่อยากให้คนอื่นได้ไป ได้กันเองดีแล้ว”
“บ้า” โชแปงหน้าแดงเขินที่จุนพูด
“เอาไง เห็นด้วยไหม”
“มันก็ดีนะ ถ้าคิดอีกทีรู้ๆ กันไปเลยจะได้ไม่ต้องติดอยู่แบบนี้ ผมอยากให้โชแปงมีคนดูแล”
“เขียวพูดดีจัง อย่างนั้นถ้าแปงอกหักแปงมาทวงเขียวคืนจากพี่อินนะ”
“เปล่าๆ ผมไม่ได้หมายถึงตัวเอง” เขียวเผลอตัวปฏิเสธเพื่อน ก่อนหน้าแดงเมื่อเจอเข้ากับสายตาล้อเลียนของโชแปงกับจุน
“เฮ้อหมดกำลังใจ ขนาดคนเคยชอบเรายังปฏิเสธเลย แปงหนอแปงเกิดมาหน้าตาดีเสียเปล่าหาคนชอบไม่ได้”
“เป็นคำบ่นที่เข้าข้างตัวเองสุดๆ”
“แหมจุน พูดแบบนี้หรือแปงไม่น่ารัก”
“น่ารักครับ โคตรน่ารักเลย”
“ดีมาก”
“ถ้ารู้ตัวว่าน่ารักก็ไปใช้เสน่ห์ซะ บริหารให้เต็มที่ไปเลย เชื่อผมเถอะน่าอย่างพี่อิฐหนีโชแปงไม่รอดหรอก”
“จุนเชื่ออย่างนั้นจริงๆ เหรอ”
“จริง พี่อิฐแกปฏิเสธใครเป็นที่ไหน เราจัดการรวบหัวรวบหางไปเลยก็สิ้นเรื่อง รับรองไม่รอด”
“เดี๋ยว..เดี๋ยวไอ้จุน มึงจะให้โชแปงไปปล้ำพี่อิฐเหรอวะ” เขียวตกใจ เขาไม่เคยห้ามแผนเพี้ยนๆ ของจุนมาก่อนแต่เห็นทีว่าคราวนี้ต้องค้านหัวชนฝา
“เปล่า มึงนี่คิดอกุศล กูหมายถึง..จะอธิบายยังไงดีวะ” จุนทำท่าคิดหนัก ไม่รู้ว่าต้องพูดอย่างไรให้เพื่อนนึกภาพออก
“อ๊ะ! นึกได้ล่ะ อันนี้ยกตัวอย่างนะ ไม่ได้จะให้พูดแบบนี้เป๊ะๆ” จุนอธิบายคร่าวๆ ก่อน
“แบบว่าแทนที่เราจะถามว่า..เป็นแฟนกันได้ไหมซึ่งเป็นประโยคคำถาม เราก็เปลี่ยนเป็น..เป็นแฟนกันแล้วนะอะไรแบบนี้ เปลี่ยนให้เป็นประโยคบอกเล่าซะจะได้ปฏิเสธไม่ได้”
“มึงนี่คิดได้” เขียวสรรรเสริญเพื่อน
“เอ้ามันเข้าท่าจริงๆ เชื่อกูเถอะ พูดตรงๆ แบบนี้ เผื่อพี่อิฐปฏิเสธก็บอกไปเลยว่าบ้าพี่ แปงล้อเล่น รอดตัวไปอีก ได้อยู่ในกลุ่มต่อด้วยไม่ต้องกลัวโดนเท”
“อืม ก็เข้าท่านะจุน” โชแปงเริ่มโอนอ่อนผ่อนตาม
“เอาตามนี้แหละเชื่อผม ซึนๆ อย่างพี่อิฐต้องเจอแบบนี้”
“ตกลง” โชแปงฮึดสู้ ไม่ลองก็ไม่รู้น่า
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“อ้าวพี่แทน” จุนทักเมื่อเห็นแทนเดินมา พวกเขากำลังยืนรอลิฟท์เพื่อลงไปสมทบกับคนอื่นๆ ข้างล่าง
“พี่มิ้นเป็นยังไงบ้างคะ” โชแปงถามถึงเพื่อนร่วมห้อง เธอรู้ว่าแทนแวะขึ้นมาดูมิ้น
“ปวดหัว เมาค้าง ดื่มเกินพอดี ไม่เคยมาก่อนเลยลุกไม่ขึ้นแต่ไม่มีอะไรน่าห่วง” แทนเพิ่งให้ยาพารามิ้นกินไป โชคดีที่เขามีติดกระเป๋ามาด้วย
“แล้วจะไปกินข้าวเย็นไหวไหมครับ”
“อย่าเพิ่งเลย พี่ว่าให้สั่งขึ้นมากินบนห้องดีกว่า ให้นอนพักไปเถอะ” โชคดีที่มิ้นปวดหัวมากเพราะแทนคิดว่าการไม่ไปเห็นภาพบาดตาน่าจะดีกับมิ้นมากกว่า
“อย่างนั้นเหรอครับ งั้นเรากินกันในโรงแรมก็ได้มั้งพี่มิ้นจะได้ไม่เหงา” คำพูดของจุนทำให้แทนต้องลอบมอง สิ่งที่มิ้นบอกกับเขานับวันยิ่งห่างไกลความจริงเข้าไปทุกที เด็กคนดีเป็นคนดีแน่นอน
“ไม่เป็นไร ถึงกินที่นี่มิ้นก็คงไม่ลงไป เมาค้างแบบนี้ไม่มีสาวสวยคนไหนอยากลงไปโชว์ตัวหรอก” แทนพูดติดตลกเพื่อไม่ให้ทุกคนกังวล
“อืมก็จริง” จุนพยักหน้าเห็นด้วย
“เดี๋ยวแปงไปอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ค่ะ พวกจุนก็ไปกันเถอะ”
“ไม่เป็นไรครับเชื่อพี่เถอะ ถ้าโชแปงไม่ไปพี่จะจีบใคร”
“ไม่ๆ พี่แทนไม่ต้องจีบแล้ว ผมเพิ่งประชุมกันเมื่อกี้” จุนรีบร้องห้าม กลัวจะผิดแผนใหม่ที่คิดไว้ ถ้าแทนยังจีบอยู่ก็จะกลายเป็นสามคนพันกันไปมา ไม่ดีๆ
“ฮ่าๆ นี่ถึงขั้นต้องประชุมกันเลยเหรอ”
“พี่แทนอย่าพูดอย่างนี้สิคะ แปงอายเลยดูเป็นผู้หญิงไม่ดียังไงไม่รู้” โชแปงหน้าจ๋อย
“อย่าคิดมากพี่แค่แซวขำๆ ถ้าชอบก็ไม่ผิดหรอกที่เราจะพยายาม”
“แปงขอโทษที่แทนด้วยนะคะ เมื่อกี้ที่สระน้ำแปงพูดจาเสียมารยาท แปงตกใจจริงๆ เลยเอ๋อไปหน่อย”
“ไม่เป็นไรครับ พี่สบายๆ ไม่มีปัญหา”
“ว่าแต่พี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”
“ได้ค่ะ”
“สิงห์มีแฟนหรือยัง”
“ยังค่ะ” “พี่แทนถามทำไมครับ” เขียวพูดขึ้นมาพร้อมกับโชแปง เขายิ่งตะหงิดๆ กับสายตาของแทน มาเจอคำถามแบบนี้ยิ่งคิดไปไกล
“สิงห์น่าสนใจ”
“ไอ้พี่สิงห์อะนะพี่! ฮ่าๆ “ จุนขำจนท้องแข็ง คิดภาพไม่ออกจริงๆ
“พี่สิงห์ไม่ได้เป็นอย่างผมนะพี่แทน เห็นขี้เสือกอย่างนั้นแต่แมนร้อยเปอร์เซ็นต์”
“ไม่ลองไม่รู้ใช่ไหมโชแปง”
“ค่ะพี่แทน” โชแปงยิ้มร่า มีเพื่อนร่วมอุดมการณ์อีกคนแล้ว เอาน่าเผื่อฟลุ้คสมหวังทั้งคู่
“จุนบอกแปงว่าให้รวบหัวรวบหางไปเลย” โชแปงเผื่อแผ่แผนการให้เพื่อนร่วมชะตาคนใหม่ด้วยความใจดี
“เฮ้ย!” โชแปง!” โชแปงหันไปทำหน้าเหรอหรา จุนกับเขียวจะตกใจไปทำไม ประโยคบอกเล่าไม่ใช่ประโยคคำถามไง เธอจำได้หรอก
“ฮ่าๆ ตกลงครับ” แทนหัวเราะจนตัวโยน ขำรอยยิ้มซื่อๆ ของโชแปง พอๆ กับหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออกของเขียว และท่าตบหน้าผากตัวเองของจุน
“ลิฟท์มาแล้ว” เขียวพูดขึ้นมาด้วยความโล่งอก รีบก้าวเข้าไปก่อนเป็นคนแรก หวังจะทำให้บทสนทนาอันพิลึกพิลั่นนี้จบลง อีกหนึ่งคืนกับหนึ่งวันเขียวนับเลขอยู่ในใจ เพี้ยง! เขาไม่หวังให้มันผ่านไปได้ด้วยดี เขาขอแค่มันไม่แย่ก็พอ
✪✣✤✥✦✧✣✤TBC✥✦✧✣✤✥✦✧✪
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ❤ Love Mission ♥ ภารกิจพิชิตรัก ❤ [ End ] 28/05/17 ✿ P.100 (อ่าน 762444 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก