ภารกิจที่ 45 : เปิดตัว “หลับอยู่นี่อง” อินทรีย์ทรุดตัวลงนั่ง มองหนุ่มน้อยหน้าหวานที่หลับพับไปกับกองหนังสือ อินทรีย์กับทิเบตเปลี่ยนห้องนอนที่สามให้เป็นห้องหนังสือสำหรับไว้พักผ่อนและนั่งทำงาน คอนโดนี้เป็นของพ่อทิเบตซื้อให้ลูกชายแต่อินทรีย์ตัดสินใจขอซื้อต่อครึ่งหนึ่งเพื่อความสบายใจ
เขาลูบมือลงบนหัวเล็กๆ ของคนรัก คงเหนื่อยมากเพราะอ่านหนังสือทั้งคืนทั้งวัน
“พี่อิน” เขียวหวานงัวเงียขึ้นมามองหน้าคนรัก
“ไปนอนในห้องต่อไหม”
“ไม่ดีกว่าครับ ผมว่าจะพักตาแป๊บเดียว ไม่รู้เผลอหลับไปได้ยังไง”
“เราเหนื่อย”
“ไม่หรอกครับ ผมอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องมากกว่า” เขียวหวานสารภาพออกไปตามตรง อ่านวิชานี้ทีไรเขาหลับทุกที
“ถ้าอย่างนั้นออกไปข้างนอกกับพี่หน่อย”
“ไปไหนครับ” เขียวแปลกใจ เมื่อคืนอินทรีย์ไม่เห็นพูดอะไร ไม่ได้ชวนเขาไปไหน เขียวถึงหลบเข้ามาอ่านหนังสืออยู่ในนี้
“ไปหาน้องสาวพี่”
“น้องสาวพี่อิน!” เขียวหน้าเสีย เขาทราบว่าอินทรีย์มีน้องสาวหนึ่งคนแต่ยังไม่เคยเจอกัน เขาจะถูกกีดกันเหมือนที่จุนเคยโดนมาก่อนหรือเปล่า เขียวไม่แกร่งอย่างจุนเขาจึงนึกกลัว
“ใช่ครับ ไปแต่งตัวเถอะพี่นั่งรอ”
“วันหลังไม่ได้เหรอครับ ผมยังง่วงอยู่เลย” เขียวใจไม่ถึง เขาอยากมีเวลาเตรียมใจมากกว่านี้
“อย่ามาโยเยครับ ไหนเมื่อกี้บอกไม่ง่วง ไปเร็ว”
“ก็ได้ครับ” เขียวพยักหน้าหงอยๆ จุนออกไปกับทิเบตเห็นว่าจะไปทานข้าวกลางวันที่บ้านพ่อแม่ เขียวจึงไม่กล้าโทรไปกวน เขาเข้าไปแต่งตัวในห้อง ได้แต่ภาวนาในใจขออย่าให้เป็นอย่างที่เขากลัวเลย
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“ปอสวัสดีพี่เขียวสิ นี่ปอน้องสาวพี่” อินทรีย์แนะนำทั้งสองฝ่ายให้รู้จักกัน เขานัดน้องสาวไว้ที่ร้านกาแฟในห้างแห่งหนึ่ง
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ” เขียวยกมือขึ้นรับไหว้น้องสาวอินทรีย์ เห็นชัดว่าอีกฝ่ายกำลังมองเขาอย่างสำรวจตรวจตรา
“ปอไม่เห็นชอบ” ประโยคแรกก็ทำเขียวหน้าหงาย
“ปอ” อินทรีย์ใช้เสียงปรามน้องสาว แต่ไม่มีทีท่าว่าเด็กสาวจะกลัว
“ก็จริงนี่คะ ใครใช้ให้แฟนพี่อินน่ารักกว่าปอล่ะ” น้ำเสียงกระเง้ากระงอดทำให้คนพูดโดนพี่ชายเขกหัวเข้าไปโป๊กใหญ่
“โอ๊ย! ปอจะฟ้องแม่ พี่อะไรรักแฟนมากกว่าน้อง”
“ฟ้องเลย พี่จะได้บอกแม่ว่าเราพูดว่าไม่ชอบแฟนพี่ต่อหน้าเจ้าตัว”
“พี่อินนน ปอกลัวแล้วอย่าฟ้องแม่เลย ปอขี้เกียจโดนดุ” เขียวงงอยู่พักใหญ่ก่อนจะค่อยๆ ทำความเข้าใจได้ว่าน้องสาวของอินทรีย์เพียงแค่พูดเล่นไม่ได้ไม่ชอบเขาจริงๆ เขียวถอนใจออกมาด้วยความโล่งอก
“เห็นไหมเล่นอะไรแผลงๆ พี่เขียวยิ่งเป็นคนคิดมาก”
“ปอขอโทษค่ะ” คนพูดยิ้มกว้างยกมือขึ้นไหว้ขอโทษจนเขียวต้องรีบห้าม
“ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร”
“ก็พี่เขียวน่ารักกว่าปอจริงๆ นี่ค่ะ เห็นออร่าความน่ารักมาแต่ไกล มิน่าพี่อินถึงหวงนักหวงหนา ที่บ้านอยากเจอไม่เคยพาไป”
“กลัวจะเจอกับเราไง รู้ว่ามีน้องบ๊องๆ เดี๋ยวเขียวจะเผ่นหนีพี่เอา”
“พี่อินอย่าว่าหนูสิคะ” น้องสาวประท้วงพี่ชายเสียงหลง ทำหน้างอที่พี่ชายใส่ร้าย
“อย่าไปฟังพี่อินเลยครับ พี่ดีใจที่ได้เจอน้องปอ” เขียวรีบห้ามทัพ เมื่อเห็นอินทรีย์เอาแต่ล้อน้อง
“พี่เขียวน่ารักที่สุดเข้าข้างปอด้วย อยู่บ้านปอเป็นหมาหัวเน่าอะไรๆ ก็พี่อิน” แมงปอถือคติเมื่อมีคนเข้าข้างต้องรีบฟ้อง
“จะซื้อไหมของไม่งั้นพี่กลับนะ”
“ซื้อค่ะซื้อ อย่าเพิ่งใจน้อยสิคะพี่ชาย ปออยากได้อะไรตั้งหลายอย่างแม่ไม่ยอมซื้อให้อะ” แมงปอรีบกอดแขนพี่ชายไว้แน่นยิ้มหวานประจบ พลอยทำให้คนที่มองอยู่อย่างเขียวหวานยิ้มตามไปด้วย
“ไปค่ะปอพร้อมแล้ว นี่ทั้งล้างท้องรอทั้งเอาเงินออกจากกระเป๋าเลยนะคะ นานๆ เจอกันทีต้องถล่มพี่ชายให้เต็มที่”
“ปวดหัวหน่อยนะเขียว ทนๆ เอาหน่อยเดี๋ยวกลับบ้านค่อยกินยา”
“พี่อิน”
“ไม่เป็นไรครับผมชิน” เขียวยิ้มกว้าง เขารับรองว่ารับมือได้สบาย บ๊องกว่านี้ก็เจอมาเยอะแล้ว
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“พี่เขียวรู้ไหมคะว่าชีวิตปอรันทนแค่ไหน” เขียวยิ้มให้กับคนช่างเล่าที่เดินดูของไปก็กอดแขนเขาไปด้วย
“มีพี่ชายชื่อินทรีย์ตั้งชื่อให้อย่างเท่ห์แต่ตัวเองดันชื่อแมงปอ อินทรีย์กับแมงปอพี่เขียวลองคิดดูสิคะ” เสียงพูดเหมือนเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตทำให้เขียวหัวเราะออกมา
“ตั้งแต่เด็กแล้ว อะไรๆ พ่อกับแม่ก็ต้องพี่อิน เกรงใจพี่อินเชื่อแต่พี่อินคนเดียว ปอโดนดุประจำเลย”
“เกรงใจ?” เขียวไม่เคยได้ยินใครใช้คำนี้กับลูกชายตัวเอง เขาจึงแปลกใจเล็กน้อย
“ใช่ค่ะ พ่อเขาเกรงใจมาก รักมากด้วย” ยิ่งพูดเขียวยิ่งฟังแปร่งหูเข้าไปใหญ่ ดูเหมือนแมงปอจะเดาสีหน้าเขาออกจึงหัวเราะออกมาเบาๆ
“ปอกับพี่อินเป็นลูกแม่เดียวกันแต่คนละพ่อค่ะ พ่อพี่อินเสียตั้งแต่พี่อินยังเล็กมาก พ่อของปอแอบชอบแม่ที่เปิดร้านขายอาหารไปกินทุกวัน แม่ก็ไม่ใจอ่อนไม่อยากให้พี่อินมีพ่อเลี้ยง กลัวว่าพ่อจะมาหลอกด้วยเพราะพ่อรวยกว่าเยอะ แต่พี่อินเขาเข้ากับพ่อได้ดีเลยช่วยพูดให้แม่ยอมแต่ง ทั้งๆ ที่ตอนนั้นยังเด็กอยู่เลยนะคะน่าจะสี่ห้าขวบมั้ง” เขียวพยักหน้า เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงใช้คำว่าเกรงใจ
“นินทาพี่สนุกเลยนะ” อินทรีย์ที่เดินตามหลังมาเงียบๆ แซวขึ้น เขาไม่ได้ขัดเพราะอยากให้เขียวได้ฟังเรื่องครอบครัวของเขา
“นี่ยังไม่หมดนะคะมีอีกเพียบ” เขียวหวานฟังแค่นี้ก็รู้ว่าระหว่างพี่น้องรักกันดี และอาจจะรักกันมากด้วย
“พี่อินไปซื้อไอศกรีมมาให้พี่เขียวกับปอหน่อยสิคะ เราจะนั่งพักขานั่งเม้าท์รอตรงนี้” แมงปอชี้ไปที่ม้านั่งของทางห้างที่ตั้งอยู่ไม่ไกล
“ไปกินที่ร้านดีกว่า”
“ไม่เอาค่ะ ปออยากกินที่มันใส่โคน เร็วสิคะ”
“เฮ้อโตแล้วนะเราเอาแต่ใจจริงๆ” ถึงอินทรีย์จะบ่นน้องสาวแต่ก็ยอมไปซื้อให้แต่โดยดี
“หลอกให้ไปค่ะเราจะได้คุยกัน” สาวน้อยหันมาแลบลิ้นให้เขียวหวาน
“อยากคุยอะไรกับพี่ครับ”
“คุยเรื่องพี่อินค่ะ” เขียวกังวลขึ้นมาเล็กน้อยแต่ยังพยายามทำใจเย็น
“เห็นพี่อินบอกว่าพี่เขียวเป็นคนขี้กลัวขี้กังวล พี่อินเลยอยากให้เวลาพี่เขียวอีกนิดค่อยพาไปเจอพ่อกับแม่ วันนี้ปอเซ้าซี้ขอให้พามาเจอเอง ปออยากมาบอกพี่เขียวว่าถ้าเป็นห่วงเรื่องที่บ้านไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ทุกคนเข้าใจและเต็มใจต้อนรับพี่เขียว ปออยากเจอพี่เขียว แม่ปอก็อยากเจอพี่เขียวเหมือนกัน”
“ไม่..ไม่มีใครว่าอะไรเหรอครับที่..เอ่อ..ที่พี่ทำให้พี่อินเปลี่ยนไป”
“พี่อินต่างหากล่ะคะที่ทำให้พี่เขียวเปลี่ยนไป ปอรู้น่า”
“พี่อินเล่าให้ฟังเหรอครับ” มันน่าตีไหมเอาเรื่องเขาไปเล่าเสียละเอียดยิบ
“ค่ะ เวลาพูดถึงพี่เขียวจะเล่าแบบมีความสุขมาก จนปอกับแม่อดยิ้มตามไม่ได้ ไม่เคยเห็นพี่อินมีความสุขขนาดนี้มาก่อน”
“แล้วพ่อของน้องปอพูดอะไรไหมครับ คัดค้านบ้างหรือเปล่า”
“จะคัดค้านทำไมล่ะคะ พี่อินยังเปิดโอกาสให้พ่อเข้ามาในชีวิตของแม่ ให้ความรักของพ่อสมหวัง แล้วถึงคราวพี่อินมีความสุขบ้างมีหรือพ่อของปอจะไม่สนับสนุน ไม่มีทางห้ามลูกชายแน่นอน ปอพูดจริงๆ นะคะ รับรองว่าไม่ได้รับสินบนจากพี่อินมาแม้แต่นิดเดียว”
“ฮ่าๆ พี่เชื่อแล้วครับ”
“วันหลังพี่เขียวแวะไปที่บ้านนะคะ พ่อกับแม่ของปออยากเจอพี่เขียว”
“ครับ”
“สัญญานะคะ”
“ครับผม” เขียวหวานยื่นนิ้วไปเกี่ยวกับนิ้วเรียวที่ยื่นมา เขารู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก ไม่มีเรื่องอะไรต้องกังวลอีกแล้ว
“นี่ครับคุณผู้หญิงทั้งสอง” อินทรีย์ยื่นไอศกรีมใส่โคนทรงสูงให้กับเขียวหวานและน้องสาว
“พี่อิน ห้ามเรียกผมแบบนั้นครับ” เขียวเขินแมงปอ ล้อเขาแบบนั้นต่อหน้าน้องได้อย่างไร
“ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะพี่เขียว ดีออก แปลว่าวันนี้เราเป็นเจ้านายจะสั่งอะไรก็ได้”
“น้อยๆ หน่อยเรา” อินทรีย์ยีผมน้องสาวจอมยุ่ง
“พี่อิน ปอโตเป็นสาวแล้วนะคะ” แมงปอปัดมือพี่ชายออกรีบจัดผมให้เข้าที่
“เด็กมัธยมเขาไม่เรียกว่าว่าสาว เป็นเด็กไปก่อนเข้ามหาลัยเมื่อไหร่ค่อยมาว่ากัน”
“หวงก็บอกเถอะ”
“แน่นอน พี่เป็นพี่ไม่หวงน้องจะให้หวงใคร”
“หวงแฟนไง” เขียวหัวเราะฟังพี่น้องสองคนเถียงกันเพลิน เขาเชื่อแล้วว่าที่บ้านของอินทรีย์น่ารักทุกคน เป็นโชคดีของเขาจริงๆ
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“สบายใจขึ้นหรือยังครับ”
“พี่อินหมายถึงเรื่องไหนครับ” เขียวทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ พวกเขากำลังขับรถมุ่งหน้ากลับคอนโด หลังจากที่บ้านของอินทรีย์ส่งคนมารับแมงปอกลับไปแล้ว
“แน่ใจหรือครับว่าไม่รู้”
“ก็ถ้าพี่อินรู้อยู่แล้วว่าผมกังวลเรื่องนี้ทำไมถึงไม่บอกผมตั้งแต่แรกครับว่าบ้านพี่อินไม่ว่าอะไร”
“ถ้าพี่บอกเขียวจะเชื่อพี่เหรอ พี่ว่าไม่เชื่ออยู่ดีอาจจะแอบคิดว่าพี่พูดเพื่อให้เราสบายใจเท่านั้น”
“รู้อีก” เขียวบ่นพึมพำในคอ
“ถ้าพี่ชวนไปที่บ้านเขียวก็คงไม่ยอมไป มั่นใจว่าจะอ้างโน่นอ้างนี่สารพัด หรือไม่ก็คงนอนไม่หลับไปหลายคืนกังวลจนโรคกระเพาะกำเริบ ให้เจอปอก่อนแบบนี้ดีแล้ว”
“เดี๋ยวนะครับไหนน้องปอบอกว่าเป็นคนเซ้าซี้ขอให้พามาเจอ”
“อ้าวพี่หลุดปากเหรอ” คนโกหกหัวเราะออกมา “เสียเงินค่าเสื้อผ้าปิดปากปอไปฟรีๆ”
“มีสินบนกันด้วยเหรอครับ”
“นิดหน่อยครับ แต่ปออยากเจอเขียวจริงๆ ไม่เชื่อโทรไปถามน้องได้”
“ไม่ต้องโบ้ยน้องเลยครับพี่อินตัวดี ไม่บอกไม่กล่าวกันแบบนี้ระวังผมจะช็อคตาย”
“ไม่ช็อคหรอกน่าเขียวหวานของพี่เก่งจะตาย” เขียวอมยิ้มหน้าแดงเรื่อ เขามีความสุขทุกครั้งเวลาอินทรีย์ชม
“ทำไมจู่ๆ พี่อินถึงนัดน้องให้มาเจอกับผมครับ” เขียวถามถึงเรื่องที่ยังค้างคาใจ อินทรีย์ไม่เคยพูดถึงเรื่องที่บ้านมาก่อน เขามีข้อมูลน้อยมาก
“รู้ว่าเขียวคงกังวลตั้งแต่แม่ของเบตโทรหาจุน คิดมากอยู่ใช่ไหมครับ”
“ครับ” เขียวพยักหน้า เขายิ่งกว่ากังวลเสียอีก คิดไปสารพัดในแง่ลบทั้งนั้น
“สบายใจขึ้นแล้วใช่ไหมครับ” อินทรีย์ย้อนถามเรื่องนี้อีกครั้ง
“ครับพี่อิน ขอบคุณมากนะครับ”
“ไม่เห็นต้องขอบคุณพี่เลย ที่บ้านพี่ให้อิสระพี่ในการตัดสินใจ พร้อมจะรักทุกคนที่พี่รักอยู่แล้ว”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นครับ ผมขอบคุณที่พี่อินใส่ใจ รู้ว่าผมกำลังกังวลอะไรอยู่ทั้งที่ผมไม่ได้พูดออกมา”
“ถ้าเรื่องนั้นยิ่งไม่ต้องขอบคุณ พี่ทำเพื่อตัวเอง”
“เอ๋?”
“เขียวมีความสุขพี่ก็มีความสุขไงครับ”
“เลี่ยนไปไหมครับ” เขียวอายจนต้องเบรกอินทรีย์ไว้ก่อนที่จะหวานมากไปกว่านี้ แค่นี้เขาก็หัวใจพองโตจนมันจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว
“เลี่ยนที่ไหน นี่คติของสมาคมพ่อบ้านใจกล้าเลยนะ”
“คนอย่างพี่อินเหรอครับจะเข้าสมาคมพ่อบ้านใจกล้าผมไม่เชื่อหรอก เลิกเชื่อนานแล้วว่าพี่อินเป็นแมว เสือก็บอกว่าเสืออย่ามาโกหก”
“แล้วใครบอกว่าเสือกลัวเมียไม่เป็นครับ อย่างน้อยก็พี่คนหนึ่งล่ะ”
“พี่อินน” เขียวหน้าแดงซ่าน จู่ๆ มาเรียกเขาว่าเมียใครจะทำใจทัน
“พี่รักเมียที่สุดครับ”
“ขับรถไปเลยครับผมไม่พูดกับพี่อินแล้ว”
“เขินแล้วทำเป็นโมโหหรือครับ น่ารักจัง”
“ผมไม่ได้เขิน” คนไม่เขินหน้าแดงเป็นลูกตำลึง ยิ่งเจอสายตายิ้มๆ ของคนพูดเข้าไปยิ่งทำหน้าไม่ถูก
“พูดว่าเมียแล้วอาย ถ้าอย่างนั้นเรียกภรรยาดีไหม”
“พี่อิน!”
“ฮ่าๆ ตกลงครับพี่ไม่พูดแล้วครับ กลัวแล้วครับเขียวหวานคนเก่ง สัญญาว่าสามีจะเชื่อฟังทุกอย่าง”
“......” เขียวหวานหันออกไปมองนอกหน้าต่าง ใบหน้าเห่อร้อน หัวเราะเข้าไปสนุกที่ได้แกล้งให้เขาอายใช่ไหม จะแช่งให้สำลักโทษฐานที่ทำให้เขาทำหน้าไม่ถูก สามีอะไรกัน เขียวหวานแอบยู่หน้า ยังไม่ได้พาเข้าบ้านเสียหน่อยอย่ามาตู่เสียให้ยาก จ้างก็ไม่เลื่อนขั้นให้ง่ายๆ
“นินทาพี่อยู่หรือครับ”
“เปล่าสักหน่อย” เขียวหวานเหลือบตามองใบหน้าของอินทรีย์ เจ้าตัวดูอารมณ์ดีฮัมเพลงขับรถสบายใจ ใครว่าภารกิจของเขาจบลงแล้วมันเพิ่งจะเริ่มต้นต่างหาก เขียวหมายมาดอยู่ในใจ เขาจะเปลี่ยนเสือเป็นแมวให้ได้เลยคอยดู
✪✣✤✥✦✧✣✤ TBC ✥✦✧✣✤✥✦✧✪
ตอนหน้าก็จบแล้ววว ><
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ❤ Love Mission ♥ ภารกิจพิชิตรัก ❤ [ End ] 28/05/17 ✿ P.100 (อ่าน 763856 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก