Poor Boy 4
( Zen x Fah )
ฟ้ารู้สึกไม่ดีอย่างมากที่แม่ยังคงบังคับให้เขาแต่งงานกับคนที่ชื่อว่าโนอาร์ เขารู้ว่าถ้าเขาแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นธุรกิจและการลงทุนจะเป็นไปอย่างราบรื่นแต่มันไม่ได้เกิดจากความรักนี่! เขาจะต้องแต่งงานและใช้ชีวิตอยู่กับคนที่เขาไม่รักงั้นเหรอ?พอคิดถึงเรื่องนี้ใบหน้าของอีกคนก็ลอยขึ้นมา นี่มันก็ผ่านไปหลายต่อหลายวันที่เขากลับมาไทยแต่ในใจของฟ้าก็ยังคงคิดถึงเซนเสมอ ฟ้าอยากจะลองสู้กับความรักของตัวเองสักตั้งหนึ่ง แม้จะยังไม่มั่นใจเต็มร้อยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับใจของเขาตอนนี้มันคือความรักแต่เซนคือผู้ชายที่เขารู้สึกด้วยแบบที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน เขามั่นใจในข้อนี้
“แม่ครับ” ฟ้าที่เดินตามหลังผู้เป็นแม่ลงมาจากชั้นบนของบ้านเรียกขึ้น ผู้เป็นแม่หันมาทำหน้าเป็นเชิงถาม ฟ้ากัดปากนิดๆอย่างครุ่นคิดว่าเขาควรเริ่มพูดจากตรงไหนดีแต่ไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรเขาก็ได้ยินเสียงของใครบางคนที่คุ้นหูกำลังคุยกับพ่ออยู่ทำให้เขาและแม่เดินไปดูทันที
"กลับมาแล้วเหรอ?" เสียงของคุณผู้หญิงของบ้านดังขึ้นทำให้หมอกกับพ่อผละออกจากกัน
"พี่ฟ้า" หมอกอุทานอย่างตกใจทันทีที่เห็นฟ้าเดินตามหลังผู้เป็นแม่ของอีกคนมา ฟ้าเองก็ตกใจเหมือนกันที่เด็กนี่กลับมาบ้าน
"พ่อรู้เรื่องทั้งหมดแล้วล่ะ" ผู้เป็นพ่อพูดคลายความสงสัยให้กับหมอก
"พ่อรู้เหรอครับ?"
"ใช่ พ่อแกรู้ทั้งหมด เพราะฉะนั้นเรื่องแผนการก็ไม่ต้องปิดบังอะไรกันอีกวันนี้คุณโนอาร์เข้ารับการผ่าตัดใช่มั้ย?" หมอกพยักหน้ารับเป็นคำตอบ ฟ้าเบิกตากว้างทันทีกับสิ่งที่พึ่งรับรู้ หมายความว่ายังไงที่คนๆนั้นยอมผ่าตัด เขาเคยได้ยินมาว่าอีกคนไม่ลงรอยกับผู้เป็นพ่อและไม่ยอมผ่าตัดเด็ดขาด อีกทั้งยังไม่ชอบใจเขาเท่าไหร่เรื่องการแต่งงานที่ถูกบังคับ
"ก็ดี! งั้นหลังจากที่คุณโนอาร์ผ่าตัดเสร็จฉันจะพาฟ้าเข้าไปหาคุณโนอาร์"
"แม่ครับ แต่..." ฟ้าทำท่าจะแย้งออกมา
"แต่อะไร...ลูกมีหน้าที่ต้องสวมรอยกลับเป็นตัวเองให้เร็วที่สุด แม่เชื่อว่านายใหญ่ต้องเข้าไปที่โรงพยาบาลแน่ๆ หน้าที่ของว่าที่สะใภ้อย่างลูกคือต้องไปรับหน้า"ฟ้าทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกทันที ตากลมภายใต้อายไลน์เนอร์เหลือบไปมองทางหมอกทันทีก็เห็นว่าอีกคนทำหน้าเศร้าหมอง หมายความว่ายังไงกัน
"ส่วนแก เก็บตัวอยู่บ้านสักพัก ถ้าอะไรเข้าที่เข้าทางค่อยเสนอหน้า" หมอกพยักหน้ารับก่อนจะหันไปพูดกับพ่อเพื่อขอตัวไปพักผ่อน ทำให้ในห้องรับแขกเหลือเพียงฟ้าและพ่อแม่เท่านั้น
“คงรู้หน้าที่แกแล้วนะ” ผู้เป็นพ่อหันมาพูดกับฟ้าด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เพราะตั้งแต่วันนั้นพ่อก็ทำเย็นชากับเขาตลอด จนฟ้ารู้สึกน้อยใจว่าเรื่องแค่นี้พ่อต้องโกรธเขาขนาดนี้เลยเหรอ? พ่อไม่เคยรักเขาเหมือนกับรักไอ้ลูกเมียน้อยนั่นเลยหรือไง พอคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาความรู้สึกไม่พอใจที่มีต่อหมอกก็ปะทุขึ้นมา ใบหน้าเศร้าหมองของอีกคนที่เห็นเมื่อกี้ก็ทำให้ฟ้าแอบสงสัยว่าอีกคนต้องมีซัมติงอะไรกับคุณโนอาร์แน่ๆ ก็ดี...ในเมื่อความรักของพ่อมันแย่งจากเขาไปได้ เขาก็จะแย่งความรักของผู้ชายคนนั้นจากมันมาเหมือนกัน!
“ครับ พ่อไม่ต้องห่วง ผมจะสวมรอยกลับไปเป็นตัวเองให้แนบเนียนที่สุด” ฟ้าว่าพร้อมมองหน้าพ่ออย่างจริงจัง
“ดีมากลูกแม่ คุณเองก็ดูลูกรักของคุณให้อยู่ในสายตาดีๆละกัน ถ้าความแตกขึ้นมาฉันจะถือว่าเป็นเพราะมัน!”...วันนี้เป็นวันที่โนอาร์ผ่าตัด แม่ของฟ้าพาฟ้ามาที่โรงพยาบาลตอนสายๆเพื่อหวังจะมารับหน้ากับผู้เป็นพ่อของโนอาร์หรือที่รู้จักกันในนามนักธุรกิจใหญ่ว่าคุณเฉิน
“คุณเฉินสวัสดีค่ะ ฟ้าไหว้คุณเฉินสิลูก” ฟ้ายกมือไหว้หนุ่มร่างใหญ่ท่าทางทรงอำนาจตรงหน้าอย่างนอบน้อมทันที เฉินรับไหว้เด็กหนุ่มตรงหน้าก่อนจะพูดขึ้น
“นี่เหรอว่าที่คู่แต่งงานของโนอาร์?”
“เอ่อ...ครับ”
“หึๆ เธอทำได้ดีมากที่ทำให้มันยอมผ่าตัด ตามที่ตกลงกันไว้นะคุณหญิง เรื่องการลงทุนของเราเป็นไปตามนั้น” แม่ของฟ้ายิ้มกว้างทันทีเพราะเท่ากับว่าภาวะเศรษฐกิจในครอบครัวของเธอกำลังจะฟื้นสภาพ เพราะเมื่อสามเดือนก่อนบริษัทของตระกูลเกิดปัญหาใหญ่เรื่องการขาดทุน ทำให้สภาพเศรษฐกิจในบริษัทฝืดเคืองและถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆอาจจะล่มจมได้เพราะฉะนั้นทางออกคือต้องหานายทุนรายใหญ่ในการลงทุน ซึ่งคนๆนั้นก็คือคุณเฉิน ซึ่งเคยทำธุรกิจกับครอบครัวเธอมาก่อนแต่มีข้อแม้ในการลงทุนครั้งนี้ว่าฟ้าต้องทำให้โนอาร์ยอมผ่าตัดและกลับมาเป็นผู้บริหารที่ประเทศไทยให้ได้ ถ้าไม่เช่นนั้นคุณเฉินจะไม่ยอมลงทุนให้ ซึ่งเรื่องนี้ทำให้คนเป็นสามีของเธอเครียดมาก พอรู้ว่าเธอแอบเอาหมอกไปสวมรอบจึงโกรธไม่น้อย แม้ปากจะบอกว่ากลัวมีปัญหาตามมาแต่ในใจเธอคิดว่าคงเป็นห่วงไอ้ลูกเมียน้อยนั่นน่ะแหละ!
“ขอบคุณคุณเฉินจริงๆค่ะ เอ่อ...แล้วเรื่องแต่งงาน” ฟ้าเบิกตากว้างทันทีกับคำถามของผู้เป็นแม่
“หึๆ เอาไว้ให้เจ้าตัวเขาจัดการเองก็แล้วกัน งั้นฉันขอตัวก่อนแล้วกันว่าจะเข้าไปคุยกับหมอ” ฟ้ากับผู้เป็นแม่บอกลาคุณเฉินทันที พอคุณเฉินออกไปฟ้าก็หันมาหาผู้เป็นแม่ทันที
“เรื่องแต่งงานนั่น...”
“ลูกไม่ต้องห่วงยังไงลูกก็ได้แต่งงานกับคุณโนอาร์แน่ๆ”
“ไม่ใช่นะครับแม่ใช่แบบนั้น...” ฟ้ารีบปฏิเสธออกมาทันที ผู้เป็นแม่ขมวดคิ้วมุ่นรอยยิ้มบนใบหน้าเมื่อครู่หายไปทันที
“หมายความว่าไง?”
“คือ...คือฟ้า...”
“ไม่ว่าแกจะมีเหตุผลอะไรก็ตามแต่นี่มันคือคำสั่ง...แกต้องแต่งงานกับคุณโนอาร์! เพื่อบริษัท เพื่อครอบครัวและเพื่อ...อยู่เหนือไอ้ลูกเมียน้อยนั่น!” ผู้เป็นแม่ว่าอย่างจริงจัง ฟ้านิ่งไปทันทีกับคำพูดของผู้เป็นแม่ ก่อนจะพยักหน้ารับแม้ว่าในใจจะคัดค้านเรื่องที่เกิดขึ้นก็ตาม ผู้เป็นแม่ยกยิ้มอีกครั้งก่อนจะลูบหัวของลูกชายสุดที่รัก
“ดีมากลูกแม่ ไม่ผิดหวังจริงๆที่แม่มีฟ้าเป็นลูก”...ทางด้านของเซน...เขามาเฝ้าผู้เป็นนายตั้งแต่เช้าพอผู้เป็นนายเข้ารับการผ่าตัดเขาก็ออกมารอข้างนอก พออกมาก็เห็นพวกลูกน้องคนอื่นๆที่รู้จักกันดีทักทายด้วยความสนิทสนม
“เออพี่เซนๆ เมื่อกี้ผมเจอคุณฟ้า คู่แต่งงานของนายน้อย โหยยย อย่างแจ่มอ่ะ” ลูกน้อยคนหนึ่งพูดขึ้น
“คุณฟ้ามางั้นเหรอ?” เซนขมวดคิ้วถามนิดๆ
“ใช่พี่ๆ มากับแม่เขาน่ะ เจอกับนายใหญ่ด้วยแต่คงไม่ได้รอเจอนายน้อย” เซนพยักหน้ารับแม้ว่าจะอดแปลกใจไม่ได้ที่อีกคนไม่รอเจอผู้เป็นนายของเขา พูดถึงคุณฟ้า เขาก็ดีใจที่อีกคนมาทำให้นายน้อยของเขามีความสุข คุณฟ้าเป็นคนน่ารัก จิตใจดีและอ่อนโยน ไม่แปลกที่จะทำให้จิตใจอันเย็นชาของนายน้อยเขาอุ่นลงขึ้นมาได้ พอพูดถึงคุณฟ้าในใจของเขาก็แอบคิดถึงอีกคนที่ชื่อเหมือนกัน นับตั้งแต่วันนั้นเขาไม่ได้เจอกับฟ้าอีกเลย แม้ว่าตอนนี้เขาจะมาไทยซึ่งใกล้ตัวอีกคนก็ตามแต่ใช่ว่าเขาจะมีเวลาว่างที่จะตามหาอีกคน แม้ว่าหัวใจจะเรียกร้องแค่ไหนแต่หน้าที่ของเขามันก็ต้องมาก่อน เขาเชื่อว่าถ้าพรหมลิขิตมีจริง เขากับอีกคนคงได้เจอกันอีก
พลั้ก
“อ๊ะ...ขอโทษ...เซน” ขณะที่กำลังเดินไปลานจอดรถเซนก็ชนกับใครบางคนเข้าพอได้สบตากับคู่กรณีเซนก็ชะงักไปทันที ไม่ใช่แค่เซนสิแต่เป็นอีกคนด้วยเช่นกันที่ชะงัก
“ฟ้า...” ฟ้ายิ้มกว้างทันทีที่เจอคนตรงหน้า ร่างบางโผกอดอีกคนอย่างไม่รีรอจนเซนอดตกใจไม่ได้
“คิดถึง” เสียงหวานพูดขึ้นสั้นๆแต่กลับเป็นคำที่ซึมลึกลงในใจของเซนเลยทีเดียว เมื่อกอดจนเต็มรักฟ้าก็ค่อยๆผละออกมามองหน้าอีกคน
“หายไปไหนมา” เซนถามขึ้นด้วยภาษาไทยที่เขาเองก็พอพูดได้แม้ว่าจะไม่ชัดเท่าไหร่นัก ปกติตอนที่เจอกันที่ฮ่องกงเขาจะคุยกันเป็นภาษาอังกฤษมากกว่า
“ขอโทษ...ไม่ได้อยากหายไปแต่...” ฟ้ากัดปากพร้อมทำหน้าครุ่นคิด เขาไม่สามารถบอกความจริงกับเซนได้ ยังไงก็บอกไม่ได้เด็ดขาด!
“เอ่อ...มีธุระทางบ้านด่วนจริงๆ รีบจนไม่ได้แม้กระทั่งบอกลา แถมยังลืมโทรศัพท์เอาไว้อีก โชคชะตาเล่นตลกเนอะว่ามั้ย?” ฟ้าอดยกยิ้มมุมปากนิดๆไม่ได้เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ใช่...เล่นตลกให้เขาเจอกับคนตรงหน้าในวันที่เขารู้ว่าเขาต้องแต่งงานกับใครอีกคน
“แต่ก็เล่นตลกให้เราเจอกันอีกไม่ใช่หรือไง?” เซนเลิกคิ้วถามกลับพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ฟ้าจึงค่อยๆยิ้มออกมาอีกครั้ง
“นั่นสิ...แล้วคิดว่าโชคชะตาจะเล่นตลกอะไรกับเราอีกมั้ย?” ฟ้าเลิกคิ้วถามอีกคน เซนส่ายหน้าเบาๆก่อนจะใช้มือเกี่ยวเอวบางของคนตรงหน้าเข้ามาในอ้อมกอดฟ้าหัวใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีกับระยะใกล้ชิดระหว่างเขากับอีกคน
“ไม่รู้หรอก แต่ที่รู้...” เซนเว้นวรรคก่อนจะมองหน้าฟ้าอย่างจริงจัง
“...ต่อให้เล่นตลกยังไง ผมก็ไม่ปล่อยคุณให้ไปไหนอีกแล้ว”...หลายวันผ่านไป...ฟ้ารู้สึกว่าตัวเองมีความสุขไม่น้อยตั้งแต่ที่เจอเซนวันนั้น เขาสองคนแลกเบอร์ติดต่อกันเอาไว้แม้ว่าตอนนี้อีกคนจะกลับไปเคลียร์งานที่ฮ่องกงอยู่ก็ตาม
“คุยอะไรกับใครน่ะ” ผู้เป็นแม่ทักขึ้นทำให้ฟ้ารีบวางโทรศัพท์ทันที
“คุยกับเพื่อนครับแม่” ผู้เป็นแม่พยักหน้ารับนิดๆก่อนจะนั่งลงข้างๆฟ้า
“พรุ่งนี้คุณโนอาร์จะเอาผ้าพันแผลออกแล้วนะ ไปหาเขาด้วยล่ะ” ฟ้าเบิกตากว้างทันทีด้วยความตกใจ
“อะ...อะไรนะครับ?”
“พรุ่งนี้...ลูกต้องไปหาคุณโนอาร์ที่โรงพยาบาล”...วันต่อมา...ฟ้ามาถึงโรงพยาบาลก็ได้พบกับอีกคนที่เขาเองก็ไม่เคยเจอหน้ามาก่อนแม้จะอดยอมรับไม่ได้ว่าอีกคนหล่อเหลาเอาการไม่น้อย ถ้าเป็นแต่ก่อนเขาคงจะไม่คิดมากกับการแต่งงานครั้งนี้แน่ในเมื่อคู่แต่งงานเขาทั้งหล่อทั้งรวยแบบนี้แต่ตอนนี้เขา...ให้ตายสิ เขาควรจะทำยังไงต่อไปดี ฟ้าอยู่คุยกับโนอาร์ที่โรงพยาบาลไม่นานนักเพราะเขาอ้างว่าเขากำลังป่วยไม่สบายกล่องเสียงอักเสบ เขารู้แหละว่ามันเป็นคำโกหกที่โง่มากแต่ทำยังไงได้ล่ะเขาคิดออกแค่นี้นี่!
“เซน” ฟ้าเบิกตากว้างทันทีที่เปิดประตูห้องพักฟื้นของโนอาร์ออกมาแล้วเจอเซนยืนอยู่ข้างหน้า อีกคนมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชาจนฟ้ารู้สึกได้ ทำไมกัน...หรือว่าเซนได้ยินที่เขาคุยกับโนอาร์
“คุยกันหน่อย” ฟ้าเดินตามเซนมายังลานจอดรถทันทีก่อนจะขึ้นไปบนรถของอีกคนที่ที่นั่งข้างคนขับ
“อธิบายมา” เซนว่าเสียงนิ่งและเย็นเฉียบจนฟ้าหนาวไปถึงกระดูกสันหลัง
“ระ...เรื่องอะไร?”
“เฮอะ นี่คุณยังกล้าถามเหรอว่าเรื่องอะไร! ก็เรื่องที่คุณชื่อฟ้าเป็นคู่แต่งงานของนายน้อยไง!!” เซนตะคอกใส่ฟ้าเสียงดัง ฟ้าเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับคำพูดที่ออกมาจากปากของอีกคน นายน้อยงั้นเหรอ?
“ผมไม่รู้หรอกนะว่ามันเรื่องอะไรกันแน่แต่ผมจะบอกนายน้อยว่าคุณฟ้าตรงหน้าผมตรงนี้ไม่ใช่คนเดียวกับที่อยู่ที่ฮ่องกง! ผมไม่ยอมให้คนโกหกหลอกลวงอย่างคุณมาโกหกนายน้อยผมแน่!” เซนว่าพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที ฟ้าหน้าซีดเผือดทันทีเมื่อเห็นว่าอีกคนโทรหาโนอาร์จริงๆ ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยความกังวล ถ้าความแตกขึ้นมา เรื่องธุรกิจบ้านเขามันก็ต้อง...
“ขอร้อง...อย่าบอกนะ” ฟ้าคว้ามือของเซนมาจับไว้ทันทีพร้อมมองหน้าอีกคนด้วยสายตาเว้าวอน ตากลมสั่นระริกทันที เซนมองหน้าอีกคนอย่างเย็นชาขณะที่คุยกับนายน้อย เขาโกรธมาก! โกรธที่สุดกับความจิรงที่พึ่งได้รับรู้ แต่มากกว่าความโกรธคือความเจ็บปวด เจ็บปวดที่รู้ว่าคนตรงหน้ากำลังจะแต่งงานกับนายน้อยของเขา!
“ฮึก เซน” ฟ้าเรียกชื่ออีกคนอีกครั้ง เซนกำโทรศัพท์แน่นจนรู้สึกเจ็บมือไปหมดหัวใจกระตุกอย่างแรงเมื่อเห็นน้ำตาของอีกคน
“เปล่าครับๆ ผมแค่โทรมาถาม ผมกำลังจะไปฮ่องกง หลังจากที่ผมเคลียร์งานที่นั่นเสร็จ ผมจะกลับมาเป็นผู้ช่วยของนายน้อยที่นี่ครับ” เสร็จพูดตอบนายน้อยไปก่อนจะวางสาย ฟ้าร้องไห้ออกมาทันทีกับคำพูดของอีกคน เซนไม่บอกโนอาร์แล้วใช่มั้ย?
พลั้ก!
มือหนาต่อยเข้าที่พวงมาลัยรถอย่างแรงจนฟ้าสะดุ้ง
“ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ! คุณตอบมาสิว่าทำไม!!” เซนตะคอกใส่ฟ้าเสียงดัง ซึ่งฟ้าก็พึ่งเคยเห็นอารมณ์ฉุนเฉียวของอีกคนครั้งแรก
“ฮึก...ขอโทษ...ขอโทษ”
ดราม่าวนไปทั้งคู่หลักคู่รองค่ะ แง้งงงงงงงงงง คือที่เซนนางไม่บอกเพราะนางรักฟ้าเห็นแล้วก็ใจอ่อนไรงี้ แต่จะใจอ่อนได้นานแค่ไหนต้องติดตามนะคะ!!
___จางบิวตี้____
หัวข้อ: Poor Boy…รักที่มองไม่เห็น [Yaoi Boy’s Love] อัพตอน20 (06/01/60) End (อ่าน 53992 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก