ตอนที่ 3
น้องนนท์ช้ำใจ ก้นใหญ่ ทำเรื่อง!!
ผมด่ามันแล้วเดินหนีมันทันที ส่วนมันก็หัวเราะตามหลังผมมา แม่งล้อกูจริง ก้นเนี้ย จะเถียงมันก็เถียงไม่เต็มปาก เพราะมันคือเรื่องจริง แต่ผมไม่อยากยอมรับไง และไม่มีวันยอมรับด้วย ดีหน่อยที่เป็นมัน เพราะโดนล้อจนชิน ถ้าคนอื่นล้อผมคงรู้สึกไม่ดีและไม่มั่นใจเอามากๆแน่เลย
ไอ้นนท์ละกลุ้ม
“อย่ากินเยอะนะมึง” เมื่อเห็นผมหยิบเอาๆ จนมันพูดขึ้นมา เมื่อผมกับมันเข้ามาในร้านแล้วเลือกนั่งแบบใครแบบมัน ไม่ได้นั่งโต๊ะใหญ่ มีสายพานเลื่อยไปมาตรงหน้า กินง่ายสะดวกดี
“แค่ ชม ครึ่ง ต้องกินให้คุ้ม” ผมบอก แล้วหยิบหมูสามชั้นทันที ก่อนที่มันจะเลื่อนไปถึงไอ้เต้ แล้วรีบโยนใส่หม้อ
“ตัวก็เตี้ย แดกเยอะชิบ เก็บไว้ไหนว่ะ อ๋อ กูรู้ละ ก้นมึงใหญ่เพราะแดกเยอะนี่เอง” มันทำหน้าสงสัย ก่อนจะทำหน้าเหมือนเข้าใจอะไร และคำพูดมันก็ไม่วายกระทบถึงบั้นท้ายผม
“ชิส์ แขวะแต่ก้นกู” ผมเขวี้ยงหมูใส่หม้อมันด้วยความหมั่นไส้ จนน้ำร้อนกระเด็นใส่ มันนี่สะดุ้งโหย่งเลย
“โอ้ย ร้อน ไอ้นนท์ แม่ง!!!” มันร้องลั่น ก่อนจะตวัดสายตามองผมอย่างเข่นเขี้ยว เมื่อน้ำมันกระเด็นใส่เสื้อตัวโปรดของมัน ซึ่งผมกลัวมั้ย ก็ไม่ นั่งลอยหน้าลอยตากินต่อ หัวเราะอย่างสะใจใส่มัน
“สมน้ำหน้า ฮ่าๆ”
ก่อนจะก้มหน้าก้มตารีบกิน ส่วนมันก็วุ่นวายเช็ดเสื้อมันอยู่ แค่น้ำกระเด็นใส่แค่นั้น มันทำหน้าอย่างกับผมไปฆ่าหมามัน
“โอ้ย อิ่มอ่ะ” ผมบอกพร้อมเอนหลังพิงมัน มือก็ลูบท้องไปมา เมื่อรู้สึกอิ่มสุดๆ ผมซัดหมูสามชั้นไปเกือบโล ทำเอาผมแทบจะกลิ้งลงไปกองที่พื้น เมื่อมันอิ่มจนลุกไม่ไหว
“สมควร มึงกินหรือมึงแดก”มันว่า แต่ก็ยอมให้ผมพิงมัน ปากมันก็บ่นแง้วๆอยู่อย่างนั้น ผมก็หูทวนลม แม่งชอบว่าผมกินแต่หมูสามชั้น ไม่ดูตัวเองเลยมันกินจนร้านจะเจ๊งแล้ว
“จิ้ ขี้บ่นว่ะ” ผมเลิกพิงหลังมัน แล้วลุกขึ้นทันที แอบเซนิดๆ เมื่อหนักพุง แล้วเดินออกมารอมันหน้าร้าน ส่วนมันจ่ายตังสิครับ มีเพื่อนรวยมันดีแบบนี้เอง
“ไปไหนต่อ” มันถาม
“ไปร้านเกมส์กัน” ผมบอกมัน เพราะจุดประสงค์หลักของการมาห้างของผมคือ มาซื้อเกมส์ และต้องได้กับไปซักอัน แล้วเดินนำมันไปทันที
ระหว่างทางที่กำลังจะไป เสียงดังแว่วออกมาเหมือนคนมีเรื่องกัน ดังมาจากมุมหนึ่งของห้าง ที่มันเป็นมุมอับและลับตาคน ด้วยความสงสัยและเป็นพลเมืองดี ผมจึงเดินตามเสียงนั่นไป จนไอ้เต้ทักขึ้น
“มึงจะไปไหนไอ้นนท์” มันถาม แล้วเอื้อมมือมาจับแขนผมไว้
“คนมีเรื่องกัน กูจะไปดู” ผมบอก ก่อนจะแกะมือไอ้เต้ออก แล้วค่อยๆเดินแอบแนบชิดไปตามผนัง และสอดส่องไม่ไกลจากที่พวกนั้นอยู่ ส่วนไอ้เต้มันก็เดินตามผม แรกๆมันค้าน แต่สุดท้ายมันก็มาเกาะกำแพงแอบดูเหมือนผม ผมนี่มองหน้ามันแล้วกรอกตาทันที
อะโด่ว มึงขี้เสือกเหมือนกัน
ผมจึงหันมาสนใจกลุ่มพวกนั้นอีกครั้ง ในกลุ่มนั้นมีอยู่สี่คน และคนที่ถูกพวกมันหาเรื่องอยู่นั่งอยู่ที่พื้น ผมเห็นหน้าพวกมันไม่ชัด เพราะมันยืนหันหลังให้ แต่ดูจากข้างหลังแล้วน่าจะเป็นนักศึกษาอยู่ เมื่อผมเพ่งมองดูให้ชัดๆ ก็พบว่ามันมาจากมอเดียวกับผม
“อะไร” ไอ้เต้ถาม ที่ผมถอยหลังออกมาจากที่ซุ่มอยู่ แล้วทำหน้าครุ่นคิด
“มอเดียวกับเราว่ะ” ผมบอก ก่อนจะส่องพวกมันอีกครั้ง แล้วหันกลับมาตามเดิม
“จริงดิ” มันทำหน้าสงสัย มันผลักผมออกจากที่ยืนอยู่ แล้วเข้าไปยืนแทนที่ แล้วชะโงกมอง กลุ่มพวกนั้น แล้วหันกลับมาหาผม
“พวกเด็กสถาปัตย์” มันว่า ผมทำหน้างงใส่มันทันที มันไปรู้จักพวกนั้นได้อย่างไร
“มึงรู้จักพวกมันหรอ” ผมถามอย่างสงสัย
“เออ รู้จักคนหนึ่งในนั้น ป่ะ ไปร้านเกมส์เถอะ”” มันตอบ แล้วจับที่แขนผมลากออกมา ผมนี่ยื้อตัวสุดแรงเกิดเลย
“เดียวก่อนๆๆไอ้เต้” ผมร้องห้ามมัน ที่มันลากผมออกมา ขามันก้าวยาว จนขาสั้นแบบผมวิ่งตามแทบไม่ทัน
“เดียวพวกมันเห็นมึงก็ซวยหรอก ขายิ่งสั้นๆอยู่” มันหันมาว่า แล้วจับผมลากต่อทันที พอผมได้ยินว่ามัน ว่าผมขาสั้น ผมนี่ขึ้นเลย
“ปล่อยโว้ย แฮ่กๆ” ผมสะบัดแขนมันอย่างแรง จนหลุด และยืนหอบอยู่ซักพัก แม่งเดินอย่างกับหนีอะไร กูตามไม่ทันโว้ย โมโหที่มันว่าขาผมสั้นด้วย เมื่อหายเหนื่อยผมยืนมองมันตาขวางก่อนจะหันหลังแล้วกลับไปทางเดิม
“แม่ง ชอบหาเรื่องนะมึง” มันว่า ก่อนจะวิ่งตามผมไป
ก็คนมาอยากรู้นี่หว่า เผื่อถ้าพวกมันรุมตีคนนั้นจนตาย ผมจะได้เป็นพยานให้ไง ผมนี้เป็นคนดีสุดๆเลยนะเว้ย เห็นคนเดือดร้อนแล้วอย่ามองข้าม คติผม
“ไอ้เต้ๆ” ผมสะกิดเรียกมันรัวๆ เมื่อเห็นว่าผู้ชายที่โดนพวกมันล้อมอยู่กำลังถูกทำร้าย โดยมีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ น่าจะเป็นหัวโจก
“อะไร” มันว่าเสียงหงุดหงิด ยืนพิงกำแพงทำหน้าเซ็ง เหมือนถูกผมบังคับมา ซึ่งผมไม่ได้ขอร้องมันมาเลย มันมาเอง
“มันรุมตีผู้ชายคนนั้นแล้วมึง” ผมยังคงสะกิดเพื่อให้มันมาดู ก่อนจะชะโงกหน้าส่อง เวลาที่หัวโจกของพวกมันกำลังจะหันมา ผมนี่หดคอกลับแทบไม่ทัน ใจก็ตุ้มๆต่อม กลัวมันเห็นหน้า
“เรื่องของมันดิ” ดู้ดูคำตอบมัน แล้วยังยืนพิงกำแพงอย่างไม่ทุกข์ร้อน ผมนี่อย่างจะตบกระบาลมันมากเลย ถ้าไม่ติดว่าผมเอื้อมถึงนะ แม่งไอ้คนไม่มีน้ำใจ
ตุบ ผั๊วะ
เสียงต่อยตียังดังไม่หยุด ผมเห็นท่าไม่ดี จึงหันไปหาไอ้เต้เพื่อจะถามว่าจะเอายังไงดี จะร้องให้คนช่วยหรือเรียกตำรวจ พอหันกลับไป มันกลับหาย
ไอ้สัสเต้
ผมไม่รู้ว่าไอ้เต้มันไปไหน แต่ตอนนี้ข้างหน้าผมเริ่มยำตีนกันหนักขึ้น จนผมเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา ตอนนั้นไม่กลัวเพราะมีไอ้เต้อยู่ไง แต่ตอนนี้ชักกลัวละ อยากจะเป็นคนดีอยู่ แต่ตอนนี้ขอเลวก่อนละกัน ผมจึงตัดสินใจชะโงกหน้าดูเป็นครั้งสุดท้ายเพื่ออำลาชายผู้โชคร้ายคนนั้น แต่บังเอิญตอนที่ผมชะโงกหน้าไป ไอ้หัวโจกมันหันมาทางผมพอดีไง ผมหดหัวกลับและถอยหลังอัตโนมัติทันที
จน…
ตุบ เคว้งง
ชิบหายยยย
ผมก่นร้องด่าในใจลั่น เมื่อผมถอยหลังอย่างรวดเร็วจนก้นแสนงามของผมชนกับถังขยะ ที่มันตั้งวางไว้ตรงนั้น จนมันล้มลงเสียงดังสนั่น เพราะมันเป็นถังขยะแบบอลูมิเนียม เสียงมันจึงดังกว่าปกติ ผมอยากจะฟาดก้นตัวเองแรงๆซักที
ใหญ่ไม่พอยังหาเรื่องมาให้อีก
เฮ้ย ใครว่ะ!
ผู้ชายในกลุ่มนั่นร้องขึ้นมา ผมจึงรีบหมุนตัววิ่งหนีทันที แต่เนื่องด้วยขาที่สั้น วิ่งหนีเพียงไม่กี่ก้าว ก็ถูกมือใครบางคนจับคอเสื้อดึงไว้ซะก่อน
ไอ้เต้ช่วยกูด้วย
“มึงเป็นใคร” เสียงผู้ชายในนั้นถามขึ้นมา และไม่รอให้ผมได้ตอบคำถาม มันดึงลากผมไปที่มุมอับ ไปหาใครอีกคนที่ยืนอยู่
“ปล่อยนะเว้ย” ผมดิ้นยื้อ ไม่ยอมให้พวกมันลากไปง่ายๆ แต่สุดท้ายก็สู้แรงมันไม่ไหว เดินตามมันไปอย่างจำใจ
ผลั่ก
มันผลักผมไปข้างหน้าอย่างแรง จนผมเซล้มไปที่พื้น ผมหันขวับไปมองคนที่ผลักผมด้วยความเคืองแค้น แม่งเล่นผลักซะแรง จนผมเจ็บเข่าไปหมด ก่อนจะตวัดหันกลับมาตรงหน้า เมื่อเห็นใครยืนอยู่ จึงเงยหน้าขึ้นดูหน้ามันซะหน่อย
“โอ๊ะ นึกว่าใคร” เสียงนั้นตอบ ทำท่าทางตกใจอย่างหมั่นไส้ ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะเจอมันอีก หลังจากที่จบมอปลายไปแล้ว ผมกวาดตามองชุดนักศึกษาของมันที่ใส่ เพิ่งรู้ว่ามันเรียนมอเดียวกับผม แม่งจะตามจองเวรไปถึงไหนว่ะ
“ไอ้อิท!!”
“ไง ไอ้เตี้ยน้อย ไม่เจอกันนานเลยเนอะ มึงว่าป่ะ” มันก้มลงมา แล้วจับที่คางผมพลิกไปมา จนผมปัดมือมันออกแล้วลุกขึ้นยืน
“กูไม่อยากเจอมึง” ผมตอบ แล้วหันหลังเตรียมจะเดินหนี แต่ถูกเพื่อนมันเดินมาล้อมไว้ซะก่อน
“คิดว่าจะหนีพ้นหรอ เตี้ยแล้วยังไม่เจียมนะมึง” มันแขวะ แล้วยกยิ้มร้าย ผมมองหน้ามันอย่างไม่พอใจ นิสัยมันยังคงเหมือนเดิม เหี้ยยังไง ก็เหี้ยยังงั้น สันดานเสียเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ แต่รู้สึกที่เปลี่ยนคือความสูงมัน มันสูงขึ้นกว่าแต่เก่ามาก พร้อมกับเบ้าหน้ามัน ที่ยังเถื่อนเหมือนเดิม อาจจะเถื่อนมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“เรื่องของกู ถอย” ผมผลักคนที่ยืนขวางผมอยู่ แต่กลับถูกมันผลักคืนอย่างแรง จนผมล้มลงไปกองที่พื้นใกล้เท้าไอ้อิท
“เฮ้ย เบาๆดิว่ะ นี่เพื่อนเก่ากูเอง” ไอ้อิทมันปรามเพื่อนมันเสียงเข้ม แต่แววตามึงดูสะใจมากเลยสัส
“กูไม่ใช่เพื่อนมึง!!” ผมตอบสวนทันที ผมเห็นมันชะงักไปแปปนึง ก่อนจะเหยียดยิ้มออกอย่างไม่น่าไว้ใจ
“นั่นสิ ไอ้เตี้ยนี่ไม่ใช่เพื่อนกูว่ะ เฮ้ย จัดการ” มันสั่งเพื่อนมันทันที ผมที่ได้ยินถึงกับตาโต ก่อนจะดิ้นหนีเมื่อเพื่อนพวกมันมาจับล็อคผมไว้
“ปล่อยกู ไอ้อิท มึงมันเหี้ย” ผมด่ากราดใส่มันอย่างโมโห พยายามดิ้นให้หลุด แต่กับถูกพวกมันจับแน่นกว่าเดิมจนเจ็บ
“กูรู้ตัวๆ มันพยักหน้าซ้ำๆ อย่างกวนตีน จนผมอารมณ์ขึ้นกว่าเก่ากับท่าทางกวนโอ้ยของมัน และมันยังพร่ามต่อไม่หยุด
“ว่าแต่.. ไม่เจอกันตั้งนาน ตัวมึงยังเท่าเดิม” มันทำท่าคิดแล้วก้มมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า และคำพูดของมันทำให้เส้นความโมโหของผมขาดผึง
“แล้วตูดมึงหล่ะ โตขึ้นบ้างป่ะ” มันว่าแล้วจ้องก้นผมไม่วางตา
“ไอ้เหี้ยอิท!!” ผมตะโกนด่ามันลั่น อยากจะชกที่หน้ากวนๆมันแรงๆซักครั้ง ผมเกลียดมัน ผมเกลียดมันจริงๆ
“ครับๆ” มันครางรับผมอย่างสบายอารมณ์ ส่วนผมนี่สิ ดิ้นพล่านอย่างกับโดนน้ำร้อน เมื่อเห็นท่าทีของมัน ผมยิ่งอยากจะเข้าไปบีบคอมันให้ตายคามือ
“แฮ่กๆ” ผมดิ้นจนเหนื่อยหอบ แต่ก็ไม่หลุดออกจากพวกมัน ผมมองมันตาขวางอย่างเจ็บใจ ในใจก็ก่นด่าไอ้เต้ไปด้วย ที่มันหายหัวไปไหนก็ไม่รู้ หายไปไม่ดูเวลาล่ำเวลาเลยเว้ย
“ตกลง ใหญ่ขึ้นป่ะ” มันยังไม่เลิกถาม ไหนจะมือมันที่กำลังเอื้อมมือจะมาจับที่ก้นผมอีก
อ๊ากกก
“ไอ้อิท ไอ้ชั่ว ปล่อยกู” ผมไม่ตอบคำถามมัน แล้วดิ้นขัดขืนอย่างรุนแรง เพื่อหนีจากมือของมัน ส่วนมันหัวเราะชอบใจกับท่าทางของผม ยิ่งผมดิ้นหนี มันยิ่งแหย่ผมไม่เลิก
“เฮ้ย ปล่อยเพื่อนกูนะโว้ย”
เสียงไอ้คนที่ผมกำลังหาตัวมันอยู่ มันโผล่หัวของมันมาทันที ผมนี่แทบจะกู่ร้องออกมาอย่างดีใจเมื่อเห็นมัน ส่วนก่อนหน้านั่นผมจะไปคิดบันชีมันทีหลัง
“ไอ้เต้ ช่วยกูด้วย” ผมได้ที ร้องให้มันช่วยซะเลย
“ไอ้นนท์!!” มันวิ่งเข้ามาหาผมทันทีอย่างตกใจ เมื่อเห็นผมถูกล็อคตัวไว้ แล้วมันก็หันมาทำหน้าโมโหใส่ผมซะงั้น ทำเอาผมงงไปเลย ไรของมันว่ะ
“แม่งเป็นเรื่องจนได้” มันสบถ ทำท่าจะเข้ามาหาผม แต่ถูกเพื่อนไอ้อิทมาขวางไว้ พร้อมกับไอ้อิทที่เดินเข้าไปหา
“ปล่อยเพื่อนกู” ไอ้เต้มันหันมาบอกไอ้อิทเสียงต่ำ แต่มีหรอคนอย่างไอ้อิทมันจะกลัว
“กูไม่ปล่อย มีไรป่ะ” ไอ้อิทยังคงตอบกวนๆเหมือนเดิม ขนาดผมยังโมโหกับคำพูดของมันเลย ไอ้เต้คงไม่เหลือ มันผลักไอ้อิททันทีอย่างแรง
“เออมี พลั่ก” ไอ้เต้สวนหมัดใส่ไอ้อิททันทีอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว หน้าไอ้อิทหันไปตามแรง จนเลือดมันไหลที่มุมปาก ผมมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างตกใจ หันมองไอ้เต้สลับกับไอ้อิทไปมา
“หึ” เสียงแค่นเยาะออกมาจากปากไอ้อิท สีหน้าตอนนี้มันหน้ากลัวมาก จนผมอดหวั่นแทนไม่ได้ ไอ้อิทมันยกมือขึ้นปราม ไม่ให้เพื่อนมันไปรุมไอ้เต้ หลังจากต่อยที่หน้ามัน
“ผัวมึงหรอไอ้นนท์” มันพูดขึ้นมา แล้วหันไปหาผมสลับกับไอ้เต้ แววตามันดูแปลกใจและตกใจไปในตัว
“ไอ้เชี่ยอิท ไอ้ความคิดต่ำ” ผมด่ามัน ตอนนี้ผมโมโหจนหน้าดำหน้าแดงหมด มันล้อก้นผมยังพอทนได้ แต่นี่มันคิดว่าไอ้เต้เป็นผัวผมอีก ผมไม่ทนมันแล้ว กูไม่มีผัว กูต้องมีเมียเท่านั่น
“ไอ้นนท์ มึงรู้จักมันหรอ” ไอ้ที่โดนทักว่าเป็นผัวผม พูดขึ้นมา มันทำให้ผมหันขวับไปหาไอ้เต้ และตอบอย่างไม่ต้องคิด
“กูไม่รู้จักไอ้เหี้ยนี่” ผมเหลือบมองไอ้เต้ แล้วหันไปตะโกนใส่หน้าไอ้อิทเสียงดังฟังชัด ผมไม่คิดอยากจะรู้จักคนอย่างมันเลย เมื่อเห็นผมบอกว่าไม่รู้จัก มันกระตุกยิ้มร้ายทันที
“แน่ใจหรอว่าไม่รู้จัก เมื่อก่อนมึงยังให้กูเล่นก้นมึงอยู่เลย”
คำตอบมันทำเอาผมอ้าปากค้างทันที
อ๊ากกกกกก
อะ ไอ้อิท ไอ้สันขวานนนนนนนนนนนน
ปรับอารมณ์กันทันมั้ย 55555+
หน่วงๆจากเฮียอสูรแล้ว มาอ่านน้องนนท์ก้นใหญ่ของเราต่อ
เปิดตัวพระเอกของเราอย่างกวนตีน ทำเอาน้องนนท์เราดิ้นทันที
อิอิทมันชอบแกล้งค่ะ อย่าให้น้องนนท์โชว์บั้นท้ายนะ อิอิทอกแตกตายอ่ะ บอกเลย หุหุ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
