ตอนที่ 6
ท่าไม้ตาย
ทำไงดี
ทำไงดี
ผมเริ่มอยู่ไม่นิ่ง เหงื่อแตกพลั่กอาบเต็มใบหน้า เมื่อรับรู้ว่าไอ้คนที่มันอยู่กับผมตอนนี้ มันไม่ปกติ ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้มากขนาดนี้ สมัยก่อนมันก็ดูปกตินะ ทำไมตอนนี้มันกลายมาเป็นโรคจิตได้ว่ะ
“มะ มึงอำกูเล่นใช่ป่ะ ฮ่าๆ” ผมถามออกไป พร้อมกับหัวเราะแบบฝืนๆ สงสัยมันกำลังอำผม มันยิ่งชอบแกล้งผมอยู่ ผู้ชายเขาก็ชอบดูก้นดูนมเป็นปกติธรรมดา ผมคงวิตกไปเอง
มันต้องใช่แบบนั้นแน่ๆ
“หืม อำเล่น?” ไอ้อิทเอียงคอทำหน้าสงสัย ที่ผมบอกว่ามันล้อเล่นผม สายตามันดูแปลกใจที่ผมพูดแบบนั้นออกไป หรือมันไม่จริงว่ะ
“เออ มึงอำกูใช่ป่ะ กูรู้หรอก” ผมยังคงยืนยันว่ามันยังคงอำผมเล่น ทั้งที่ในใจเขวไปเกือบครึ่งละ
“หึหึ มึงอยากรู้มั้ยว่า กูอำเล่นหรือกูเป็นจริง” มันถาม แววตามันระริกตื่นเต้นเชียว
“กูไม่อยากรู้โว้ย ปล่อยกูไอ้เหี้ยอิท!!”
ผมดิ้นอีกครั้ง ใครมันจะไปอยากรู้ว่ะ ถ้ามันเกิดเป็นจริงผมก็ซวยดิว่ะ แต่ผมดิ้นยังไงมือมันจับผมแน่นไม่ยอมปล่อยซักที จนผมเริ่มปวดแขนไปหมดแล้ว
“ปล่อยในหรือปล่อยนอกดี” มันก้มหน้าลงมา แล้วกระซิบที่ข้างหูผมเสียงสั่นพล่า ทำเอาผมดิ้นพล่านหนีจากมัน
“อ๊ากกก ไอ้เหี้ยย ไอ้โรคจิต!!!”
“ฮ่าๆ กูชอบเวลามึงพยายามหนีกูจริงๆ” ไอ้อิทมันหัวเราะลั่น แววตาตอนนี้มันดูโรคจิตมาก ผมเริ่มกลัวมันแล้ว ก่อนหน้านั่นแม่งกลัวนิดเดียว ตอนนี้ชักจะเริ่มกลัวมากๆละ
แม่งโรคจิตจริงๆ
งั้นลองทำตัวน่าสงสารเผื่อมันเห็นใจ
“ไอ้อิท กูเจ็บแขนอ่ะ” ผมพูดเสียงอ่อยช้อนตามองมันนิดนึง เบ้ปากพร้อมให้รู้ว่าผมเจ็บมากแค่ไหน ที่จริงผมเจ็บแขนจริงๆนั่นแหล่ะ แม่งจับซะแน่นจนแขนผมชาไปหมด
“แขน โอ๊ะ กูลืมไป” มันทำท่าทางเหมือนเพิ่งนึกได้ แต่หน้ามึงกวนส้นตีนมากเลยไอ้เหี้ยอิท ผมได้แต่ขมุบขมิบด่ามันไว้ในใจ เผลอพูดออกไปเดียวโดนมันเล่นงานอีก มันปล่อยแขนผมอีกข้าง แต่อีกข้างมันมารวบจับไว้เหมือนเดิม
“ปล่อยกูได้ยัง ” ผมถาม แล้วรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ติดตรงมีมือใหญ่ของมันจับไว้นี่แหล่ะ
“รีบไปไหนว่ะ” มันว่า แล้วดึงผมเข้าไปใกล้มัน ผมนี่ถลึงตาใส่มันทันที
“กูหิวข้าว!!” ผมตะโกนกระแทกใส่หน้ามัน จนลืมไปว่าตัวเองต้องทำตัวน่าสงสาร
“ถ้าไม่กินกูจะปวดท้อง” ผมตีหน้าเศร้าเสแสร้งต่อไป พร้อมยกมืออีกข้างลูบท้องประกอบ เงยหน้ามองมันแล้วทำหน้าสงสารเหลือบมองหน้าไอ้อิทเป็นระยะ เดียวมันรู้ว่าผมโกหก
“ค่อยกิน” มันตัดบทเอาดื้อๆ ผมหันขวับไปหามันทันที มึงจะบ้าป่ะ คนมันหิวจะบอกว่าค่อยกินได้ไงว่ะ
“แต่กู..” ผมกำลังจะเถียงมัน แต่มันดันขัดขึ้นมาซะก่อน
“ลองเตียงใหม่กูก่อน”
ห๊ะ อะไรนะ!!
“ว๊ากกกก ไอ้อิทกูไม่ไปโว้ยยย” ก่อนที่ผมจะได้ประมวลคำพูด มันก็กระชากแขนผมไปที่เตียงทันที ผมยื้อดึงกับมันสุดแรง ใช้ตีนจิกพื้นแน่นครูดไถลไปกับพื้น เมื่อไอ้อิทมันลากเต็มแรง สุดท้ายต้านแรงควายของมันไม่ไหว
ตุบ
มันโยนผมขึ้นไปบนเตียงอย่างไม่ถนอม แรงสปริงที่เตียงพร้อมกับแรงโยนของมันทำให้ตัวผมกระเด้งกระดอนไปอีกฝั่งของเตียงทันที จนผมรีบยันตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว มองหน้ามันอย่างตื่นตระหนก แววตามันดูสนุกยามที่เห็นผมแตกตื่น
“ดะ เดี๋ยวๆ ไอ้อิท” ผมยกนิ้วชี้หน้ามันอย่างกลัวๆ มันเป็นบ้าไรขึ้นมาเขวี้ยงตัวผมมาที่เตียงเต็มแรงแบบนี้ แล้วเมื่อกี้มันบอกไรนะ
ลองเตียงใหม่
ลองเหี้ยอะไรของมัน
ผมเงยหน้ามองมันอย่างหวั่นๆ คนปกติเวลามันร้ายก็โครตจะน่ากลัวละ ไหนมันยังจะมาเป็นโรคจิตอีก โฮ ผมไม่อยากจะคิด ก่อนที่ผมจะบ้ากับความคิดของตัวเอง ไอ้อิทมันก็พูดขึ้นจนผมสะดุ้งตกใจ
“มึงเป็นคนแรกที่เข้ามาในห้องกู” มันพูดแล้วลากนิ้วของมันไปตามสันเตียงแล้วกดลงที่ผ้าปู ลากจนมันเกิดเสียง น้ำเสียงมันคล้ายละเมอและหลอนๆไงไม่รู้ ไหนจะเสียงที่เล็บมันกรีดตามสันเตียงอีก จนตัวผมขยับถอยหนีทุกครั้งที่มันลากนิ้วไปทางไหน ผมจะขยับตัวไปอีกทางทันที
ฮือ ผมควรภูมิใจมั้ยที่ได้เข้าห้องของมันเป็นคนแรก
“และรู้ความลับของกู” มันหยุดกรีดนิ้ว แล้วเงยหน้ามองผม พร้อมแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว ผมแทบจะเป็นลม เมื่อเห็นสีหน้าและท่าทางของมัน
กูไม่ได้อยากรู้โว้ยย
“กะ กูสัญญา กูจะไม่บอกใคร” ผมรีบพูดขึ้นทันที พร้อมพยักหน้ารัวๆจนคอแทบหัก เพื่อให้มั่นใจว่าผมไม่บอกใครแน่นอน จริงจริ้ง(เสียงสูง)
“หึหึ ไม่จำเป็น” มันว่า แล้วเงยหน้ามองรูปสาวๆก้นเด้งของมัน
อะไรคือไม่จำเป็นว่ะ กูงง หรือมันไม่เชื่อผม
“มึงเชื่อกูได้ กูเป็นคนรักษาสัญญา” ผมยังยืนยัน ตอนนี้ตีนยัน ก้นยันเลยทีเดียว ขอให้มันเชื่อก็พอ พยักหน้าไปพร้อม ส่งสายตาจริงจังแน่วแน่ให้มัน ตาก็เผลอเหลือบมองไปที่ประตูเป็นระยะ กะว่าถ้าผมหนี มันจะถึงตัวผมทันไหม เพราะก่อนจะถึงประตู ผมต้องวิ่งอ้อมเตียงใหญ่ของไอ้อิท ซึ่งไอ้อิทมันอยู่ฝั่งเดียวกับประตู มีโอกาสน้อยมากที่ผมจะวิ่งผ่านโดยที่มันไม่ถึงตัวผมก่อน
ฮือ หมดทางหนี
“กูมีความลับอีกอย่าง” จู่ๆมันพูดขึ้นมา แล้วยกนิ้วขึ้น เหมือนนึกได้ ทำให้ผมรีบดึงสติกลับมาทันที เมื่อมันหันมา
มึงยังมีความลับอีกหรอ!!
คือ กูจำเป็นต้องรู้มั้ย!
“ไม่เป็นไร กูเกรงใจ แฮะๆ” ผมโบกมือไปมา หัวเราะแห้งๆ ปฏิเสธแบบรักษาน้ำใจ คือกูไม่อยากรู้ไง
“กูอยากบอก” มันพูดเสียงนิ่ง
อ๋อจ๊ะ
“คะ ความลับอะไรหรอ” ผมถามตระกุกตะกัก เมื่อมันสวนขึ้นมาจนผมรีบหุบปาก ก่อนจะยิ้มทำหน้าเหมือนอยากรู้เต็มแก่ ตอนนี้ผมยอมมันไปก่อน อยู่กับคนบ้าผมต้องใจเย็นๆ ห้ามขัดมัน เดียวมันขึ้น
“กูเซกส์จัด” อื้อหือ
ผมนี่อ้าปากช็อคเลย นอกจากจะโรคจิตแล้วยังเซกส์จัดอีก มึงมีอะไรน่ากลัวกว่านี้มั้ย ผมอยากรู้จริงๆมันไปเก็บกดจากที่ไหนมา อันที่จริงเบ้าหน้ามันก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหล่อะไร ตัวก็ใหญ่ หุ่นก็ดีนิดๆ สมัยมอปลาย สาวๆล้อมรอบมันไม่มีขาด มันยังจะต้องการอะไรอีก หือ บักอิท
“กะ กูว่าตอนนี้มันก็ดึกแล้วเนอะ กูกลับก่อนนะ” หลังจากที่มันบอกความลับอีกอย่างของมัน ผมนี่แทบจะวิ่งไปที่ประตูทันที แต่ติดตรงที่มันยังยืนจ้องผมอยู่ ผมเลยทำทียกนาฬิกาขึ้นดู แล้วทำท่าตกใจนิดๆ ทั้งที่หน้าผมซีดไปนานละ หลังจากรู้ความลับมัน
“ยังไม่ได้ลองเตียงเลย แปะๆ” มันว่าแล้วค่อยๆเดินอ้อมมาหาผม มือก็ตบที่เตียงเป็นระยะ
“วะ วันหลังละกันเนอะ กูไม่รีบ” ผมตอบหวั่นๆ ตาผมก็ลอกแล่กไปมา เพื่อหาทางหนีจากไอ้โรคจิตนี่ จนขาผมถอยหลังไปเรื่อยเกือบติดผนังหัวเตียง ก่อนจะรีบกระโดดไปอีกฝั่ง เมื่อเห็นโอกาสหนี
หมับ!
“จะไปไหน หืม” มันพุ่งกระโดดข้ามมาคว้าจับขาผมไว้ จนผมล้มคะมำที่เตียงอย่างแรง
“อ๊ากกกก ไอ้อิทปล่อยกู!!” ผมทั้งดิ้นทั้งถีบมัน แต่มันจับรวบที่ขาผมสองข้างเอาไว้ แล้วกระชากลากมันมาอยู่ใต้ร่างมัน ส่วนไอ้อิทมันกระโดดขึ้นคล่อมผมทันที
กูจะรอดมั้ยยยยยย
“ชอบหนีกูนัก” มันว่า ก่อนจะปล่อยมือที่ขาผมเปลี่ยนมาใช้เข่ากดที่ขาผมแทน ส่วนมือผมมันก็กระชากรวบเอาไว้ด้วยมือข้างเดียงของมัน แล้วกดแนบไปที่เตียงแน่น
“ไอ้เหี้ย ปล่อยกู!!” ผมแหกปากตะโกนด่ามัน พร้อมกับดิ้นหนีมันอย่างเอาเป็นเอาตาย ท่าแบบนี้มันไม่ปลอดภัยโว้ยย
“เดียวกูจะปล่อย มึงอยากกลับไม่ใช่หรอ” มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จนผมรีบหุบปาก และหดคอหนีมัน
“กะ ก็ปล่อยดิว่ะ” ผมบอกมันแล้วมองอย่างเคืองๆ ตาก็หวั่นๆไม่กล้าสบตามัน ที่จ้องอย่างกับจะแดกหัวผมอย่างไงอย่างงั้น ได้แต่หลบแล้วกัดฟันพูดอย่างเจ็บใจ กูหลุดไปได้ก่อนเถอะมึง
“อืม ขอคิดก่อน” มันทำท่าคิด
“ไอ้อิท!!” ผมด่ามันทันทีอย่างหัวเสีย มันจะเล่นลิ้นกวนตีนผมไปถึงไหน ผมจะประสาทแดกตายเพราะมันอยู่แล้วเนี้ย
“เสียงดังว่ะ” มันบ่น แต่ปากมันก็ยกยิ้มอย่างสะใจ
“มึงต้องการอะไร ทำไมมึงต้องชอบแกล้งกูด้วย!!” ผมถามอย่างเหลืออด น้ำสีใสก็เริ่มคลอ เมื่อมันรู้สึกเจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้ สายตาไอ้อิทวูบไหวไปครู่หนึ่ง ที่เห็นผมถามแบบนั้น
“กูอยากดูก้นมึง” มันตอบหน้าตาย ผมอ้าปากค้างให้กับความหน้าด้านของมันที่กล้าของกันตรงๆแบบนี้
“กะ กูเป็นผู้ชายนะโว้ย!!” ผมบอกมันอย่างรนราน กลัวมันลืม แต่สิ่งที่มันตอบกลับมา ทำให้ผมแทบจะหักคอมันให้ตาย
“กูไม่สน แค่ก้นใหญ่กูดูหมด”
อ๊ากกกกกกก
“ไอ้อิท ใจเย็นๆ ตั้งสติ มึงต้องตั้งสตินะโว้ย” ผมตะโกนบอกมันลั่น มึงรู้มั้ยมึงกำลังทำอะไรอยู่ ใครเขามาขอดูก้นกันง่ายๆแบบนี้กันโว้ย
พรึบ
มันไม่สนเสียงร่ำรองของผมจับผมพลิกตัวอย่างรวดเร็ว จนผมไม่ได้ทันได้ตั้งตัว คว่ำหน้าลงที่เตียง ก่อนจะรีบเงยหน้าขึ้น หันไปมองด้านหลัง ที่ไอ้อิทมันเตรียมดึงกางเกงผมเต็มที่
“อ๊ากก ไอ้อิท ไอ้เหี้ย ไอ้ส้นตีน กูจะฆ่ามึง” ผมพยายามดิ้นให้หลุดออกจากการกอบกุม แต่กลับกลายเป็นว่าผมไปอ่อยมันแทน
“ส่ายก้นยั่วกูหรอ”
อ๊ากกก ใครยั่วมึง
มันพูดแบบนั้นผมหยุดดิ้นทันที หันหลังกลับไปมองมันอยากโกรธแค้น ผมจะเส้นเลือดในสมองแตกตายเมื่อปะทะคารมกับมัน และสติมันยิ่งไม่ปกติด้วย
“แฮ่กๆ” ผมนอนหอบเหนื่อยหลังจากใช้แรงด่ามันไม่หยุด แต่มันกลับไม่สะทกสะท้านจนเป็นผมเองที่จะเป็นบ้าตามมันไปอีกคน
“อะ ไอ้อิท ปล่อยกูเถอะน้า นะๆ” ผมรีบพูดขึ้นทันที เมื่อมือไอ้อิทมันเริ่มไปยุ่งย่ามแถวกางเกงผมแล้ว ผมเข้าใจนะว่ามันโรคจิตชอบดูก้น แต่ผมไม่คิดว่ามันจะโรจิตมาดูของผู้ชายด้วยกัน
“แปปเดียว” มันบอก
แปปพ่อง
“อิท กูเป็นผู้ชาย ก้นกูไม่มีไรให้มึงดูหรอก ปล่อยกูเถอะนะ” ผมอ้อนวอนมัน อ้างทุกอย่างที่เป็นไปได้ตอนนี้ หวังให้มันเลิกสนใจก้นผมซักที
“หึ เดียวก็รู้ ว่ามีไรให้กูดูป่าว” มันไม่สนใจ ตั้งหน้าตั้งตาถอดกางเกงผม จนผมดิ้นไม่สนใจว่าก้นผมจะส่ายไปมาหรือยั่วมันยังไง เป็นไปได้ผมอยากเอาก้นฟาดหน้ามันจริงๆ จนมันจับขอบกระกางผมพร้อมซับในจนผมรู้สึกได้ จากนั้นมันก็กระชากลงทันที
พรึบ
ดึ๋ง
เสียงไร
เสียงก้นผมไง
“อ๊ากกกก ไอ้ชั่ว ไอ้เลว กูหลุดไปได้กูจะฆ่ามึง ฮืออ” ผมดิ้นแล้วก้มหน้าซบพื้นเตียง เมื่อกางเกงผมถูกกระชากลง จนรู้สึกเย็นวาบทั่วด้านล่าง ความอับอายความเจ็บใจถาโถมจนผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองมัน
“……...”
“ไอ้เหี้ยอิท กูเกลียดมึง ฮือ” เสียงด่าทอยังคงออกมาจากปากผมไม่หยุด จนผ่านไปหลายนาที ผมหยุดร้อง แล้วหันไปมองอย่างสงสัย เมื่อเกิดความเงียบ หลังจากที่ไอ้อิทมันกระชากกางเกงผมลง จากนั้นมันก็เงียบไม่พูดไม่จา มือข้างหนึ่งที่มันจับกอบกุมมือสองข้างผมไว้คลายปล่อย จนผมรีบพลิกตัวตะแคงเงยหน้าหันไปมองมันทั้งน้ำตานองหน้าทันที จนพบว่าไอ้อิทมัน.
เลือดกำเดาไหล!!
ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจ เมื่อมันนั่งมองก้นผมตาไม่กระพริบ พร้อมกับจมูกที่มีเลือดไหลออกมาทางจมูกมันไม่หยุด ไหนจะปากที่มันอ้าออกนิดๆมีน้ำลายไหลออกมาตรงมุมปากมันอีก จากนั้นมันก็ยื่นมือมันมาจับที่ก้นผม
หมับ
“อ๊ากกกก ไอ้โรคจิตตต” ผมกรีดร้องลั่น ยกฝ่ามือโบกไปที่หัวมันแรงๆพร้อมกับถีบที่หน้าอกมันเต็มตีน ด้วยความโมโหขั้นสูงสุด จนมันกลิ้งกระเด็นตกเตียงไปทันที
พลั่ก ตุบ
จากนั้นผมรีบเด้งตัวลุกขึ้น หยิบกางเกงมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะโดดลงเตียงวิ่งไปที่หน้าประตูไม่หันหลังมองไอ้เหี้ยอิทที่ถูกผมถีบตกเตียง กลับตั้งหน้าตั้งตาวิ่งออกจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด กลัวว่ามันจะลุกขึ้นตั้งหลัก แล้วเป็นบ้าจับผมแก้ผ้าอีก
ไอ้อิท ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!! ฮืออ
ปัง!!!
เสียงปิดประตูดังสนั่น ดึงสติของคนที่อยู่ในห้องอีกครั้ง ก่อนที่ห้องจะกลับมาเงียบเชียบอีกครั้ง หลังจากพ้นเจ้าของเสียงที่ตะโกนโหวกเหวกโวยวายไม่หยุด คนที่ถูกถีบกระเด็นตกเตียงลุกขึ้นแล้วยกมือลูบที่หัวตัวเองอย่างมึนๆ ก่อนจะมาลูบที่หน้าอกต่อ เมื่อถูกถีบเข้าที่ยอดอกจนจุกไปหมด
จากนั้นยกมือข้างหนึ่งที่มันสั่นระริกขึ้นมาแล้วพูดขึ้นมาเบาๆคล้ายละเมอ ปากก็ยกยิ้มพร้อมกับตาคมที่เป็นประกายราวกับเจอของถูกใจ
“โครตใหญ่”
และก็
“นิ่มด้วย..”
อิอิทโรคจิตมาก 555555
ทุกคนผิดหวังกันน่าดู คิดว่าตอนนี้จะมีเอนซี กราบขอโทษงามๆ ถถถถถถ
เราไม่อยากให้อิอิทรวบหางน้องนนท์แบบรวดเร็ว อิอิทต้องค่อยๆตะล่อมๆ แล้วจัดทีเดียว หุหุ
แต่ว่าตอนไหน ก็รออ่านโล้ด
อย่าลืมเม้นติชมให้กำลังใจเน้อ
แล้วเจอกันตอนหน้าค้าบ
หัวข้อ: OH! My Sexy ♥ รักนะนายก้นใหญ่ !!ตอนที่ 33สุขใดเล่าจะเท่า”ก้น”เมีย(จบ) 25/08/60 (อ่าน 124321 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก