ผมกำลังจะกลับบ้าน บทที่ 5
กลับมาบ้านได้ราวอาทิตย์หนึ่งผมก็รู้ซึ้งว่าคุณมารดานั้นเหนื่อยแค่ไหนเมื่อแม่ของผมขยายงานที่รีสอร์ทออกไปอีก บ้านพักถูกสร้างเพิ่มขึ้นอีกหลายหลังเพราะแม่อยากจะช่วยเหลือให้ผู้คนแถวนี้กลับมาทำงานที่นี่แทนที่จะไปหางานทำที่อื่น มันทำให้ผมเกิดอาการสำนึกรักบ้านเกิดขึ้นมาทันที ผมจึงตัดสินใจว่าจะอยู่ช่วยแม่บริหารงานโดยไม่ขวนขวายหางานอื่นอีกแล้ว ผมเสนอไอเดียเปิดเว็บไซต์ของรีสอร์ทเพื่อโฆษณาทางอินเตอร์เน็ต เราจะได้ลงรูปสวยๆของสถานที่และให้นักท่องเที่ยวที่สนใจเข้ามาสอบถามข้อมูล แม่ผมอนุมัติให้ทำได้งานนี้จึงเป็นงานชิ้นแรกของผม ซึ่งก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรนัก เพียงแต่มันใช้เวลาพอสมควรในการสร้างเว็บไซต์ขึ้นมา ผมใช้เวลาในช่วงกลางคืนเพราะตอนกลางวันแม่ให้ผมไปช่วยดูงานตกแต่งบ้านพักที่ยังไม่เรียบร้อย พอตกค่ำเมื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนเสร็จ ผมก็มานั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องส่วนตัวของผมที่บ้านหลังใหญ่สุดบนเนินสูงแล้วเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมาเพื่อออกแบบเว็บไซต์ต่อ ถึงแม้จะอยู่ห่างไกลตัวเมืองแต่ก็ไม่ถึงกับห่างไกลสัญญาณอินเตอร์เน็ตและสัญญาณโทรศัพท์นะครับเพราะมีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวแถวบ้านผมจำนวนมาก ทำไปได้พักใหญ่ก็ต้องสะดุ้งกับโทรศัพท์มือถือที่แผดเสียงดังขึ้นมา ผมหันไปมองนาฬิกาพลางบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยขบเพราะเพิ่งรู้ตัวเองว่าเพลิดเพลินไปกับงานจนเวลาล่วงไปหลายชั่วโมง เพลินจนลืมว่าถึงเวลาประจำที่ใครบางคนจะโทรมาหาตั้งแต่ผมกลับมาอยู่ที่บ้าน 22.00 น. เป๊ะ ผมนึกทึ่งในความตรงต่อเวลา มือคว้ามือถือที่วางอยู่ใกล้คอมขึ้นมาแล้วกดรับสาย “สวัสดีครับพี่วัน”
“สวัสดีครับชิน รับสายช้าจังคิดว่าจะไม่รับแล้วนะ”
เสียงต่อว่าอย่างไม่จริงจังทำให้ผมยิ้มออกมาได้ จินตนาการถึงใบหน้าคมเข้มของชายชาติทหารระดับพันตรีกำลังทำหน้ากระเง้ากระงอดเหมือนเด็กแสนงอน คงจะน่ารักพิลึกอยู่หรอก ขำอยู่กับมโนของตัวเองจนเผลอหัวเราะออกมา พี่วันรีบถามมาทางโทรศัพท์ทันที “หัวเราะอะไรครับชิน อารมณ์ดีจากไหนนี่”
“ได้ยินเสียงพี่วันก็อารมณ์ดีแล้วล่ะ”
ผมหยอดไปเบาๆพี่วันเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงตอบกลับมาด้วยประโยคที่หยอดจนมดขึ้น “ปากหวานเหลือเกินนะครับชิน ถ้าอยู่ใกล้ๆพี่คงจับเรามาชิมแล้วว่ายังหวานเหมือนที่เคยกินหรือเปล่า”
ผมหน้าร้อนเห่อเมื่อคิดถึงวีรกรรมบนรถทัวร์ของผมกับพี่วัน มันช่างบ้าบิ่นและหวาดเสียวว่าใครจะหันมามองเข้า แต่มันก็เปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้นสุดๆกับเซ็กส์ครั้งนั้นที่ผมคงไม่มีวันลืมมันลง “อยากกินก็มาสิครับ ทิ้งไว้นานระวังจะลืมรสชาตินะ จะบูดหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“ชิน...อย่าท้าทายพี่นะครับ”
เสียงทุ้มสั่นพร่าดังมาจากโทรศัพท์ “อยากไปหาใจจะขาด คิดถึงตัวนุ่มๆอุ่นๆเวลากอด นี่ถ้างานไม่เยอะคงจะมาหาชินแล้ว”
เออ...เขินวุ้ย ผู้ชายตัวโตๆเวลาออดอ้อนออเซาะแต่ละที หัวใจคนฟังเต้นไม่เป็นจังหวะเลยแฮะ “ผมก็ไม่ได้ท้าทายพี่วันนะครับ ก็แค่รอพี่อยู่ที่ตีนดอยทุกวันเลย”
พอไม่เห็นหน้าผมก็ทำเป็นกล้าต่อปากต่อคำ ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆมาจากอีกฝั่ง นี่ก็คงจะนั่งหัวเราะผมอยู่แน่ๆล่ะ พันตรีวันรบ! เสียงทุ้มนั่นเงียบหายไปพักใหญ่ ก่อนที่จะกลับมาอีกครั้งด้วยคำพูดที่ทำให้ผมหน้าร้อนซู่ “ชินครับ พี่คิดถึงชินนะ”
“ผมก็คิดถึงพี่วันเหมือนกัน”
“คิดถึงปากของชินเวลาที่พี่จูบมันนุ่มมากเลยรู้ไหม ลิ้นของชินตอนที่พี่ดูดก็หวานเหลือเกิน”
พี่วัน.... เขากำลังทำให้ผมเตลิด คำพูดของเขาน้ำเสียงของเขากำลังสะกดให้ผมนึกภาพตามง่ายดายเหลือเกิน “พี่ชอบเวลาที่ชินเงยหน้าให้พี่จูบเราจะได้แลกลิ้นกันถนัดๆลิ้นของพี่จะได้กวาดลงไปให้ทั่วปากหวานๆของชินไงล่ะครับ”
ภาพที่เขากับผมจูบแลกลิ้นกันอย่างเมามันผุดขึ้นมาในมโนสำนึก มันชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้ มันเด่นชัดแม้กระทั่งรสน้ำลายในปากของเขา “คอขาวๆของชินก็ยั่วพี่มากเลย นี่พี่กำลังคิดว่าพอพี่จูบชินจนหนำใจพี่ก็จะลากลิ้นมาตรงซอกคอแล้วขอกัดตรงนั้น พี่ไม่กัดแรงหรอกนะขอแค่ฝากรอยรักไว้ก็พอใจแล้ว” “พี่วัน พอเหอะ พี่บรรยายเสียจนผมคิดภาพตามได้แล้วเนี่ย”
ผมหัวเราะเสียงปร่าพร้อมกับลมหายใจที่เร็วขึ้น ร่างกายมันดันตื่นขึ้นมาจากคำพูดของพี่วันเลือดลมนี่วิ่งตีกันเกรียวกราว นี่ถ้าเขายังพูดต่อมีหวังคืนนี้ผมได้ตะกายข้างฝาแน่ ได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วเบากลับมาจากเขาและถ้าหูไม่ฝาดเสียงหายใจของพี่วันก็ดังฟืดฟาดกว่าปกติ “ก็พี่อยากให้ชินรู้ว่าพี่คิดยังไงนี่นา นี่พี่ยังไม่ได้บอกชินเลยว่าพี่อยากกอดชินมากอยากใช้มือลูบไล้ไปหมดทั้งตัว ไม่รู้ว่าใช้โลชั่นยี่ห้ออะไรตัวถึงได้ทั้งนุ่มทั้งหอม แถมหัวนมยังเป็นสีชมพูน่ากินเหลือเกิน” ผมยังจำปลายลิ้นของพี่วันที่ละเลงจนหัวนมผมเปียกชุ่มตอนที่อยู่บนรถทัวร์ได้ เวลาเขากระดกลิ้นรัวอยู่บนยอดอกที่แข็งเป็นไตและใช้ปากเม้มมันเข้าไปมันช่างกระตุ้นจนผมเดือดพล่านไปหมด และเมื่อคิดไปถึงความรู้สึกตอนนั้น มันทำให้ผมร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัวและความร้อนที่ว่ามันก็แล่นตรงไปที่จุดอ่อนไหวของผมทันที “พะ พี่วัน ฮื้อ...”
อายเกินกว่าจะบอกเขาว่าผมเองก็อยากจะให้เขาใช้ลิ้นละเลงให้ทั่วทั้งตัวเหมือนกัน ตอนนี้ถึงกับต้องนั่งเกร็งตัวอยู่บนเก้าอี้พลางห่อปากสูดลมเข้าไปลึกๆเมื่อรู้สึกถึงความแข็งขืนอยู่ตรงกลางลำตัว “ชินชอบไหมครับตอนที่พี่กินมันเข้าไปในปาก ตอนที่พี่ดึงมันขึ้นมาจนมันชูแข็งสู้ลิ้น”
ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นเต็มที “พี่วัน หมายถึง เอ่อ ตรงไหนล่ะครับ”
“ก็ตรงนั้นแหละครับ ตรงที่พี่เคยกินมันเข้าไป อร่อยมากเลยชิน”
“พี่วัน!”
ผมครางออกมาจนได้เพราะความปวดหนึบตรงท้องน้อย ตอนนี้ไอ้น้องชายของผมโป่งตึงอยู่ภายใต้กางเกงนอนจนผมกระสับกระส่าย “ชิน พี่ทนไม่ไหวแล้ว ช่วยพี่หน่อยเถอะนะ”
เสียงสัญญาณโทรศัพท์ขาดหายไปแวบหนึ่ง ก่อนที่จะกลายเป็นเสียงเตือนจากเฟซไทม์ ผมรีบกดรับไม่นานนักใบหน้าที่ผมคิดถึงก็ปรากฏอยู่บนจอโทรศัพท์ พี่วันจ้องมองผมด้วยนัยน์ตาที่ผมเข้าใจได้ไม่ยาก “ชินครับ ช่วยพี่นะ”
เสียงนั้นแหบพร่าและเต็มไปด้วยความต้องการ มันยิ่งปลุกเร้าหนักเข้าไปอีก หน้าอกของพี่วันกระเพื่อมอย่างเห็นได้ชัด “ผมจะช่วยพี่ได้ยังไง ผมเองก็กำลังแย่เพราะพี่นี่แหละ”
ผมต่อว่าปากสั่น พี่วันส่งสายตาฉ่ำเยิ้มตอบกลับมา “ช่วยถอดเสื้อออกได้ไหมครับคนเก่งพี่อยากเห็นเนื้อตัวเราจะแย่แล้ว”
หมดสิ้นแล้วซึ่งความอาย ผมวางโทรศัพท์พิงไว้กับขอบจอคอมพิวเตอร์ให้กล้องหน้าจับภาพของผมไว้แล้วถอดเสื้อยืดตัวเก่าแสนสบายโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี พี่วันตาลุกวาบเมื่อมองจ้องผ่านจอมือถือ ลมหายใจของเขากระเส่าไปหมด “น่ากินเหลือเกิน ชินครับยกมือมาลูบตัวเองสิครับ”
ไม่รอช้าเพราะผมอยากทำอยู่เหมือนกัน ผมยกมือขึ้นมาลูบไล้ร่างกายตัวเองอวดเขาโดยเฉพาะตรงหัวนมที่ผมยิ่งเน้นย้ำบีบเค้นไปมา ยั่วเย้าพี่วันที่ปรือตามองผ่านโทรศัพท์ “อา...เซ็กซี่มาก ยั่วพี่เหลือเกินนะเรา”
เครื่องติดเสียแล้วคราวนี้ผมไม่รอให้พี่วันต้องออกคำสั่ง ผมใช้เท้าดันเก้าอี้ให้มันเลื่อนถอยหลังจนกล้องในมือถือสามารถเก็บภาพผมได้ตลอดทั้งตัว จากนั้นผมก็จัดการดึงบ๊อกเซอร์ที่ผมใส่ออกไปจนพ้นขา เพียงไม่นานผมก็เหลือแต่เนื้อตัวล่อนจ้อนอวดน้องชายที่ชูชันตั้งโด่ให้พี่วันมองผ่านจอมือถือ “เลียไหมครับ”
ผมอ่อยสุดๆด้วยการแอ่นอกเชิญชวน พี่วันยื่นหน้ามาจนใกล้หน้าจอของเขาแล้วอ้าปากแลบลิ้นออกมากระดกรัวๆให้ผมจินตนาการว่าลิ้นนั้นกำลังโลมเลียอยู่ตรงยอดอกจนเผลอครางฮือออกมา “อยากเห็นของพี่วันบ้าง”
ส่งเสียงออดอ้อนออกไปพร้อมคลี่ยิ้มนิดๆ แค่นั้นพี่วันก็กุลีกุจอดึงกางเกงลงเผยให้เห็นแท่งเนื้อใหญ่โตชูหัวฉ่ำชื้นอวดผม เขากุมมันอยู่ในอุ้งมือหยาบพร้อมบีบนวดมันอยู่ในมือพลางหอบหายใจถี่ “เห็นหรือเปล่าว่าพี่ต้องการชินแค่ไหน”
เสียงแม่งโคตรอ่อย ผมกลืนน้ำลายลงคอเมื่อตรงนั้นของผมมันก็แข็งขันสู้มือไม่แพ้กัน “ทำไงดีล่ะพี่วัน อืม…ผม อยาก…มากเลยตอนนี้”
ความทรมานทำให้ผมสารภาพหมดเปลือก มือไม้ลูบไล้ตัวเองไม่หยุดด้วยความต้องการที่พุ่งขึ้นมา พี่วันที่จ้องมองมาจากอีกฝั่งของโทรศัพท์ออกคำสั่งด้วยเสียงสั่นเทา “ชินครับ ชันขาขึ้นไปบนเก้าอี้แล้วใช้มือใส่เข้าไปครับ อา อย่างนั้นดีมากคนเก่ง”
ผมทำตามอย่างที่พี่วันบอก ลมหายใจร้อนผ่าวไปหมดเมื่อใช้นิ้วตัวเองชอนไชเข้าไปจากหนึ่งนิ้วผมก็เพิ่มเป็นสองนิ้วพลางใช้อีกมือรูดรั้งท่อนเอ็นตัวเองไปด้วย ความเสียวซ่านเกิดขึ้นเมื่อนิ้วล้วงเข้าไปเจอจุดกระสัน มันเสียวจนต้องห่อปากครางฮือ หลังแอ่นแทบไม่ติดพนัก “อื้อ…พี่วัน ผมเสียว”
“พี่ก็เสียวครับชิน อา…”
พี่วันจ้องมองผมที่กำลังช่วยตัวเองตาไม่กะพริบ เขาจับท่อนเนื้อยักษ์ไว้ในมือแล้วสาวรูดขึ้นลงส่งเสียงครางลึกอยู่ในลำคอและส่งลิ้นออกมานอกริมฝีปากหยักหนา “พี่ช่วยเลียนะ”
เขากระดกลิ้นขึ้นลง ผมยิ่งจินตนาการว่าลิ้นร้อนกำลังโลมเลียไปทั่วน้องชายพองฟูมันทำให้ผมปวดหนึบไปหมด ปลายนิ้วที่สามส่งเข้าไปภายในช่องทางเบื้องล่างบุกทะลวงหมุนวนอยู่แถวจุดกระสัน อีกมือก็โยกท่อนเนื้อไปมาพลางเด้งเอวรับมือตัวเองจนสะโพกลอย “พะ พี่วัน ผม อื้ม จะแตกแล้ว”
ผมครางยาวเสียงกระเส่าความรู้สึกปวดท้องน้อยแล่นวาบมาเมื่อกล้ามเนื้อเกร็งตัว ผมนิ่วหน้าเหยเกพลางกระทุ้งมือประสานกันจนกระทั่งมันกระตุกอีกไม่กี่ทีน้ำก็แตกคามือ ผมหอบตัวโยนพลางทิ้งตัวลงไปกับพนักเก้าอี้อย่างหมดแรง ตาก็จ้องไปที่จอโทรศัพท์เพื่อมองพี่วันซึ่งกำลังเคลิ้มไปกับผมที่ขึ้นสวรรค์ไปล่วงหน้าแล้ว พี่วันเร่งมือสาวไม่หยุดหย่อน สักพักเขาก็สะดุ้งแล้วลูกชายก็พ่นน้ำเมือกออกมา เขาห่อปากสูดลมเข้าปอดและหันมามองผมตาฉ่ำหวาน “มันออกแล้วแต่ยังไม่ยอมสงบเลย ชินครับช่วยเลียให้พี่ที”
เขาหันกล้องให้จับอยู่ที่มังกรยักษ์ที่ยังอหังการ์แผดหัวไม่ยอมหยุด ผมเลยต้องเป็นฝ่ายแลบลิ้นออกมาแล้วทำท่าโลมเลียบ้าง พี่วันยิ้มชอบใจพลางใช้มือที่เปียกชื้นน้ำคาวตัวเองรูดรั้งไปมาอีกรอบ เขาเงยหน้าเป่าปากแล้วเด้งเอวรับกับมือตัวเองจนกระทั่งน้ำที่สองแตกออกมาถึงได้หอบถี่เมื่อหันมามองหน้าผม “สบายตัวไหมครับชิน”
ผมหน้าร้อนซู่มองพี่วันตาคว่ำ “ไอ้พี่วัน บ้าว่ะ อยู่ๆมาชวนผมเล่นเซ็กส์โฟน”
พี่วันยิ้มกริ่ม “ก็พี่คิดถึงนี่นาจะไปหาก็ติดที่งานเยอะเหลือเกิน ไม่รู้จะทำยังไงให้หายคิดถึงก็เลยต้องทำแบบนี้”
“แล้วเมื่อไหร่จะว่างมาสักทีล่ะครับ”
ผมถามออกไปเพราะความคิดถึงเหมือนกัน พี่วันมองกลับมาตาเป็นประกาย “คิดถึงพี่ไหมครับชิน”
เสียงหวานผิดหน้าตาทำให้ผมเขินจนอยากจะมุดดิน เขินจนไม่กล้าตอบออกไปว่าคิดถึง ได้แต่พยักหน้าหงึกๆแล้วเบนสายตาหลบเขา “พี่รู้ว่าชินก็คิดถึงพี่ ไม่งั้นชินน้อยมันคงไม่ลุกมาบอกเองแบบนั้นหรอก”
ผมเบิ่งตาแล้วก้มหน้ามองชินน้อย เห็นมันโด่ขึ้นมาอย่างน่าขายหน้าอีกรอบ ผมนี่หน้าแดงก่ำเลยครับพี่วันก็เอาแต่หัวเราะ ถ้าอยู่ใกล้คงโดนกำปั้นไปหลายตุ้บแน่ “งั้นมาช่วยกันอีกรอบแล้วค่อยไปนอนนะครับชินคนเก่ง”
พี่วันมองมาด้วยสายตาปลุกเร้าอีกเช่นเคย เฮ้อ! นี่คืนนี้ผมจะได้นอนจริงๆ หรือเปล่านะ ผมคิดพลางกุมมือไปรอบชินน้อยอีกครั้ง TBC บทนี้คือตอนพิเศษในรวมเล่มนะเจรี๊ยะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
