หัวข้อ: Tics... เชี่ย! ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ ตอนที่ 21 มาแล้วจ้าาาา

[nevergoodbye]

สู้ๆค่ะคนเขียน 

[madmay]

 

อุ๊ย มือลั่น
 
-14-
 
MAGNUM
 
              เป็นเรื่องธรรมดาเมื่อเหล่าชายฉกรรจ์หลายนายรวมตัวกันแล้วจะต้องเกิดความโกลาหลวุ่นวายชิบหายและมลภาวะทางเสียงที่เป็นภัยต่อสังคม พวกผมก็ไม่ยกเว้น สงสารเจ้าของร้านหมูกระทะที่กุมขมับหลังเห็นสภาพร้านแกวุ่นวายราวกับโต๊ะจีนลิง ทั้งๆ ที่เดิมก็ลูกค้าเยอะอยู่แล้ว มาบวกพวกผมไปอีกสิบกว่าชีวิตนี่บอกได้สองคำครับ ชิบหายกับชิบหายแน่ๆ

              ไอ้อ่อนโดนลากมาได้สำเร็จ และตอนนี้มันก็กำลังง่วนอยู่หน้าเตามีเป็นระวิง ปกติกินหมูกระทะก็แค่ตักใครตักมัน ปิ้งใครปิ้งมัน มีแย่งแดกบ้างแต่พอมีไอ้เปี๊ยกมามันกลับดูหรูขึ้นเป็นกอง
 
              “น้องโบ น้ำจิ้มพี่หมดแล้ว”
 
              “หมูกูอ่ะ เอ๊ยเหี้ยยย! น้องทำให้กู ไอ้สัด”
 
              “สามชั้นย่างซอสเสร็จยางงง”
 
              “น้องๆ ชงน้ำให้หน่อย”
 
              และอื่นๆ กูล่ะหนวกหูจริง
 
              ผมนั่งเท้าคางมองเหตุการณ์ตรงหน้าเงียบๆ ไม่จำเป็นต้องโวยวายผม ไอ้พอล ไอ้เมษก็มีของกินมาประเคนไม่ขาดสายอยู่แล้ว ลำพองนิดๆ ว่ายังไงไอ้เปี๊ยกก็ต้องให้ความสำคัญกับพวกผมก่อนเสมอ แต่มันก็น่าสงสารนะทำคนเดียวแล้วตั้งหลายอย่าง แต่ละคนก็แม่งโคตรเรื่องมาก เจอฝีมือดีเข้าหน่อยก็เอาใหญ่ ไอ้เปี๊ยกหน้ามันเยิ้ม เหงื่อไหลซึมตั้งแต่ขมับจนผมเปียกแนบแก้มที่แดงระเรื่อด้วยไอเตา แต่มันก็ไม่มีบ่น ถ้าเรื่องอาหารมันไม่เคยบ่นหรอกผมรู้ เห็นเหนื่อยล้าขนาดนั้นทว่าแววตาบนหน้าเรียบเฉยก็ยังส่องประกายความสุขเล็กๆ ออกมา
 
              พอเถอะ ให้ยืมทรัพย์สินส่วนตัวนานไปแล้ว ถึงเวลาทวงคืนเดี๋ยวพวกแม่งจะง่อยแดกกันซะก่อน “โบ มานี่”
 
              แล้วทำไมต้องมองเป็นตาเดียวขนาดนั้น ไอ้เมษยังยิ้มมุมปากเลยอย่าคิดว่ากูไม่เห็น ส่วนไอ้พอลลุกไปเข้าห้องน้ำเมื่อไอ้เปี๊ยกเดินมายืนข้างๆ
 
              “พี่แม็กเอาอะไรอีกมั้ยครับ ผมตักให้”
 
              เฮ้อ! ถอนหายใจทีไอ้ตัวเตี้ยก็สะดุ้ง ขวัญอ่อนเอ๊ย รำคาญที่มันหงอไม่เข้าเรื่อง เข้าใกล้ทีแทบจะคลานเข่า พูดด้วยก็ไม่มองตรงๆ ต้องก้มหน้าช้อนสายตามองจนคนอื่นเข้าสงสัยกันไปหมดแล้ว กลัวกูก็ดีแต่อย่าหาเรื่องให้เขาคิดดิวะ
 
              “มานั่ง มึงก็กินได้แล้ว แม่งไม่คุ้มค่าหัวเลยว่ะ พวกมึงก็มีมือมีตีนนะ” ประโยคหลังหันไปแขวะเพื่อนหน่อย
 
              ผมดันจานที่มีเนื้อหมูพูนๆ (ก็ฝีมื้อมันแหละ) ไปตรงหน้ามัน มันทำหน้างงใส่ “แดกนี่แหละ ไม่ต้องเสียเวลาปิ้งใหม่จะได้รีบๆ ไปต่อ อันนี้กูอิ่มแล้ว เลยเยอะเดี๋ยวอีเจ๊แม่งคิดตังค์ มึงก็จัดการให้หมดล่ะ ถ้าเหลือมึงโดน” แล้วก็ปล่อยมันกินไปเงียบๆ (แต่อีตัวอื่นช่วยเงียบด้วยได้มั้ย)


 
              [ผับแห่งหนึ่งไม่ไกลจากนั้น]
 
              เออ อย่างน้อยที่นี่ก็วุ่นน้อยกว่า แต่มันกลับกันหรือเปล่าเนี่ย
 
              พอเราได้โต๊ะผมนึกว่ามันจะมาวอแวไอ้เตี้ยอีก แต่เปล่า สงสัยรู้ว่าคนทำอาหารเก่งไม่ได้ชงเหล้าเก่งเสมอไป ยิ่งเปี๊ยกมันออกตัวก่อนแล้วว่าไม่เคยแตะของมึนเมาเราก็เข้าใจได้ทันทีว่ามันชงเหล้าไม่เป็นแน่ๆ แล้วเหล้าที่ดีไม่ได้อยู่ที่ความอร่อย มันต้องแรงเข้าว่าต่างหาก พวกมันแยกย้ายไปคนละทิศละทางโดยในมือถือแก้วไปด้วย
 
              “พี่ไม่ไปกับเพื่อนหรอ” เสียงใสพูดเบาจนเกือบไม่ได้ยิน เพลงแม่งก็ดัง แต่หูผมดีว่ะ
 
              “ทำไม ไม่อยากใกล้กูขนาดนั้นเลย? กล้าไล่กูนะมึง ที่มึงอ่อยผู้หญิงไว้กูยังไม่ได้สั่งสอนมึงเลยนะ”
 
              “...”
 
              ปากอิ่มเม้มแน่นเสหน้าหนีไปอีกทาง คิ้วยุ่งหน่อยๆ กับแก้มพองลม… รึป่าว ไม่แน่ใจเพราะเดิมก็เนื้อแก้มเยอะอยู่แล้ว ลักษณะนี้น่าจะงอน เหอะ! คิดว่ากูแคร์?
 
              “แม็กกก เมิงทามน้องงอนทามมายว๊าาา” เอาแล้วไง มาไม่ทันถึงชั่วโมงแม่งกอดคอกันเมาแล้ว แล้วมาระรานกูเพื่อ?
 
              “เมาแล้วมึง งอนอะไรไอ้สัด มึงถามมันเลย เตี้ยงอนไร” อ๊ะ กูถามให้ก็ได้
 
              “...”
 
              “อะไรนะ พูดดังๆ ดิ เพลงกลบหมดแล้ว”
 
              “เปล่า”
 
              “ไม่ต้องมาตอแหล กูเห็นประโยคมันยาวกว่านี้”
 
              หมั่นไส้แม่ง ลีลาท่ามากเลยบิกเอวนิ่มๆ ไปสุดแรงจนมันร้อง “โอ๊ย!”
 
              เพียะ!
 
              ไอ้สัด! ตีกูหรอ ผมเปลี่ยนมาบีบแก้มยุ้ยบังคับให้หันมาสบตา ไม่สนใจว่าใครจะมองเพราะไอ้ขี้เมาสองตัวเมื่อกี้หายไปกับฝูงชนแล้ว ผมถลึงตาเป็นเชิงสั่งให้มันพูด ถ้าโกหกมึงโดน พูดไม่เข้าหูมีเจ็บ แล้วถ้ากล้าโมโหกูมีกัดแก้มหลุด!
 
              “โบ… โบบอกว่า ไม่งอน”
 
              “...”
 
              “ไม่… ใคร จะกล้างอน… ล่ะครับ”
 
              กว่าจะตอบตามจริงได้กูเกือบตาถลนออกจากเบ้า ให้ตายสิ!
 
              สมาชิกโต๊ะผมเริ่มกลับมานั่งคอพับทีละคน ส่วนไอ้พวกที่หายไปถ้ายังมันไม่สุดก็คงได้เป้าหมายไปแล้ว แต่ไอ้เมษเมียมารับไปได้สักพักแล้วล่ะ เหลือไอ้พอลที่ยังดวลเหล้ากับผม
 
              “พี่แม็ก”
 
              เด็กหนุ่มตัวเล็กข้างกูนี่ใครวะ ตาเยิ้มๆ น่าเอ็นดู… อ่อ ไอ้เตี้ยเองหรอ เมื่อกี้กูขอถอนคำพูด
 
              “จิ๊! อะไร” มือเล็กกระตุกชายเสื้อแผ่วเบาราวกับกลัวมันยับ หัวทุยกระดกเหมือนสัปหงกทีหนึ่งก็ใช้มือกุมหัวตัวเองไว้ ตาง่วงๆ ช้อนมองผม น่ารักดี… สงสัยจะดื่มมากไปแล้ว
 
              “โบมึนๆ หัวอ่ะ กลับได้ยังฮะ”
 
              “มึงแดกแต่โค้กไม่ใช่หรอ จะมึนได้ไง อย่างอแงน่าเพิ่งห้าทุ่มครึ่งเอง”
 
              เมื่อไม่เป็นไปตามต้องการมันก็ทำหน้ามุ่ยลุกไปเข้าห้องน้ำแทน

COMBO
 
              พี่แม็กงี่เง่า!
 
              ผมคิดขณะวักน้ำลูบหน้าให้หายมึน ไม่รู้เมาอะไรครับ ทั้งๆ ที่น้ำอัดลมเต็มกระเพาะฉี่ เอ๋? หรือเพราะน้ำที่รสชาติเปลี่ยนไปกันนะ แน่ๆ เลย ต้องพี่สักคนนี่แหละแอบหยอดเหล้าในน้ำผมอ่ะ!
 
              ผมยังสติเต็มร้อยอยู่นะ แค่สมองไม่โล่งไม่โปร่งทรงตัวยากขึ้นเท่านั้นเอง พี่แม็กก็นะ ฮึ่ย! โมโหอ่ะ! บอกเฉยๆ หรอก ไม่ได้ชวนกลับด้วยเสียหน่อย อยากอยู่ต่อก็อยู่สิใครว่าล่ะ ชิ
 
              “เฮือก!”
 
              เวรกรรม มัวแต่บนพี่แม็กจนเกือบเดินชนพี่พอลเลย ผมตะกรุบปากแน่นแล้วเดินค่อมตัวผ่านช่องประตูห้องน้ำแคบๆ ออกไป ด้วยระยะห่างแค่นั้นทำให้ไหล่ไปเฉี่ยวพี่เขานิดนึง กลัวจนฉี่จะราดแหนะ ดีนะที่ฉี่หมดแล้ว
 
              “...”
 
              ไม่กล้าเงยหน้าเลย กลัวเจอกับสายตาเย็นเยียบเบื้องบน ผมกลั้นหายใจพอพ้นประตูได้ผมก็รีบวิ่งกลับโต๊ะเลย กว่าจะถึงก็แข้งช้ำเพราะเดินเตะไปเรื่อย
 
              พอถึงโต๊ะก็พบกับสภาพขี้เหล้านอนตายใต้สะพานลอยหลายศพ พี่แม็กเองก็ท่าจะกรึ่มเต็มที่เพราะเขานั่งคอตกในมือยังไม่วางแก้วเปล่าลง นี่น่าจะเป็นโอกาสดีที่จะหนีกลับหอ แต่ว่านะ… รู้ใช่ไหมครับ
 
              ผมเขย่าร่างหนาตรงหน้าพลางร้องเรียก “พี่แม็ก”
 
              “อือ...”
 
              “กลับกันเลยมั้ยครับ โบจะได้เรียกแท็กซี่” ขี่รถกลับไม่รอดแน่ ผมก็ขับไม่เป็นด้วย แต่เขายังเงียบ ผมเขย่าและเรียกดังขึ้น “พี่ครับ”
 
              “เออๆ...” เย้!
 
              ผมลาพี่ๆ ที่ยังมีสติอยู่บ้าง แล้วก็พยุงคนตัวหนักออกจากร้านไป จ่ายเงินกันยังไงไม่รู้ครับ ชิ่งก่อนได้เปรียบ ที่เหลือ รับผิดชอบไป ฮ่าๆ
 
              โชคดีนะแท็กซี่แถวนี้เยอะจึงไม่ต้องทนแบกน้ำหนักกว่าเจ็ดสิบโลนานๆ (ตัวสูงแถมกล้ามเนื้อเยอะชะมัด) จริงๆ ผมก็เว่อร์ไป เขาแค่เซนิดหน่อย ผมช่วยประคองนิดเดียวก็ดำเนินสะดวกแล้วครับ





50%มั้ง

น้องเมาแล้วภาษาเกรียนขึ้นเนาะ


รอncก่อนเด้อ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ดีใจ ไรท์มาไว 

โบ ถูกจองตัวเรื่องปิ้ง ย่างหมูกระทะเลย
แม็ก ยังโมโห ที่บัวมาลวนลามโบ
แม็กมองยังไงหาว่าโบ ไปยุ่งหญิง
หวงโบแล้วใช่ไหม
       
 

[papapoope]

มาต่อแล้วว เย้ๆ~

[worry]

รออ่านต่ออยู่นะครับ

[moodyfairy]

เค้าจะได้กันแล้วสินะ

[wanirahot]

เสร็จแน่ๆเลย อิอิ

[kun]

อุ๊ยๆๆๆๆ เมาแบบนี้ อิอิ
จงมาๆๆๆๆๆๆ

[Leenboy]

มาต่อแล้ว ดีใจน้ำตาจิไหล

[analogue]

ไม่ได้เข้าเว็บนาน อ่านสามตอนรวดเลย
บวกเป็ดเป็นกำลังใจให้ครับ

[madmay]

 

 
-14-
100%
 
              ตุบ
 
              “เฮ้อออออ”
 
              เขาแกล้งหรือเปล่าเนี่ย ตอนแรกก็เดินดีๆ ได้ ไหงเข้าหอปุ๊บทิ้งตัวปั๊บอย่างงี้ ผมนี่เหนื่อยยยยย น้ำหนักต่างกันจะเป็นสองเท่าได้เลยมั้ง ที่กินมาอิ่มๆ เลยใช้เป็นพลังงานไปหมดจนเริ่มหิวอีกรอบแล้วสิ
 
              ผมทิ้งร่างใหญ่โตราวกับยักษ์ลงบนโซฟา ย้ำว่าทิ้งเลยฮะ ไม่ไหวอ่ะ แล้วผมก็ไม่อาจพาร่างเน่าๆ สาบกลิ่นเหล้าไปที่นอนได้ กลัวที่นอนสกปรกแล้วก็มีกลิ่นติดเป็นอันต้องถอดทิ้งเสียดายแย่
 
              พี่แม็กนอนตัวราบกับโซฟาเอามือก่ายหน้าผาก (ก็ท่าที่ลงไปนั่นแหละ) ส่วนขาเลยโซฟามาอยู่ในสภาพบรรยายยาก คือค่อนข้างผิดรูปและดูไม่สะดวกสบายน่ะ มัน… ทุเรศ? ใช่ คำนี้แหละครับ
 
              ตัวผมเองยังไม่หายมึนดีจึงตัดสินใจว่าจะเข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยจัดการกับหมีขี้เมาตัวนี้ทีหลัง จริงๆ ก็อยากทำรวดเดียวเหงื่อออกทีเดียวแล้วไปอาบนะ แต่ไว้ก่อนดีกว่า เหม็นตัวเอง
 
              “อือ”
 
              เขาครางงึมงำไม่รู้เรื่อง ผมเดินกลับจากประตูห้องน้ำมาหาเขาแล้วเงี่ยหูฟังเผื่อเขาต้องการอะไร แต่ก็เงียบ… ละเมอมั้ง งั้นผมอาบน้ำก่อนนะ อย่าซนนะพี่
 
              “อ๊ะ!?” มือร้อนคว้าแขนผมไว้ทันทีที่ผมหันหลังให้ ผมพยายามปลดมันออกแต่ก็ไร้ผล คนอะไรเมาแล้วแรงเยอะชะมัด ผมวางผ้าเช็ดตัวลงเพื่อที่จะแงะได้สะดวกๆ
 
              “เหวอออ พี่แม็ก! ทำอะไรน่ะ!”
 
              คนเมาไม่ตอบ เขาฉุดผมลงไปกองบนตัวเขา แขนอีกข้างตวัดรอบเอวล็อกตัวผมไว้ทำให้ตอนนี้เราอยู่ในท่าผมคลานคร่อมพี่แม็กทั้งตัว
 
              “พี่แม็ก เดี๋ยว! หยุดนะ ปล่อยนะไอ้ขี้เมา! ไอ้ตัวเหม็น!”
 
              มืออ่อนแรงระดมทุบแผงอกคนที่ยังหลับตานิ่งแต่มือกลับเลื้อยเข้ามาในสาบเสื้อ เขาทำท่าเหมือนหลับจริงแต่ผมว่าไม่ใช่แล้ว การประทุษร้ายของผมไม่สามารถทำอันตรายเขาได้แม้แต่น้อย มือซุกซนเคลื่อนมาถึงยอดอก ผมตกใจรีบเอามือตะครุบไว้ ทว่าเขาก็ยังใช้ปลายนิ้วเขี่ยวนรอบๆ จนขนลุกซู่
 
              “อ๊ะ! หยุด- อื้อ!”
 
              ห้ามได้ไม่ทันขาดคำ ริมฝีปากแห้งระแหงประกบจูบมา ศีรษะถูกกดไว้ไม่ให้หันหนี ผมส่งเสียงประท้วงในลำคอมือก็ทั้งทุบทั้งตีขี้เมาด้านล่างไม่ขาด เขาทำโทษโดยการกัดริมฝีปากล่างจนได้เลือดทำให้ผมเผลอเผยอปากด่า หากคนชำนาญกว่าใช้โอกาสเพียงเสี้ยววิส่งลิ้นแทรกชอนไชพัวพันลิ้นเล็กได้ทัน จูบปนเลือดสูบเอาทั้งแรงและวิญญาณผมไปเกือบสิ้น ในหันพร่าเบลอชั่วขณะส่งผลให้เรียวลิ้นตอบสนองกลับอย่างเมามาย ทว่าก็ได้สติเมื่อยอดอกถูกขยี้อย่างรุนแรง
 
              “งับ!”
 
              ผมกัดลิ้นเขาด้วยความตกใจ พี่เขาก็สวนกลับโดยตบเข้าบ้องหูอย่างอัตโนมัติ เป็นการแลกหมัดที่เท่าเทียมที่สุดนับตั้งแต่เราพบกันเลย เขาเจ็บผมมึนกว่าเดิม แต่ถึงจะมึนแค่ไหนผมก็ยังระลึกได้ว่าจะต้องหนีจากสถานการณ์นี้เสียก่อน ว่าแล้วก็ผลักเขาออกเต็มแรงพุ่งเข้าห้องน้ำไป
 
              ปัง!
 


              “พี่แม็ก...”
 
              “...”
 
              ชายขี้เมานอนนิ่งไม่ไหวติ่งบนโซฟาทำให้ผมวางใจได้ว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์น่าหวาดเสียวเร็วๆ นี้ ผมเรียกด้วยเสียงกระซิบ ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องกระซิบ มันไม่ได้ช่วยเช็กได้เลยว่าเขาตื่นอยู่หรือเปล่า เอาเป็นว่าลักษณะนี้น่าจะหลับไปแล้วครับ
 
              ผมย่องออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันท่อนล่างไว้ เมื่อกี้มันตกใจเลยลืมเอาชุดเข้าไปเปลี่ยนอย่างทุกที แถมผ้าผืนใหญ่ก็ยังกองอยู่ใกล้ๆ สถานที่เกิดเหตุด้วย เหลือแค่ผ้าซับผมที่ทิ้งไว้ในห้องน้ำเท่านั้นที่ช่วยอำพรางความอุจาดแก่สายตาประชาชีด้านนอกได้
 
              “อือ...”
 
              “!”
 
              ...
 
              เงียบ...
 
              ฟู่! อย่าละเมอไม่ให้ซุ่มให้เสียงสิ!
 
              พยายามเดินให้เบาที่สุด ระวังอย่าไปเตะอะไรเข้า ค่อยๆ หมุนตัวไปตู้เสื้อผ้า... แล้วผมจะกระซิบทำไม
 
              อย่างกับในเกมที่พี่แม็กเล่นเลย เป็นเกมโหดๆ ที่ต้องคอยซ่อนตัวตลอดเกม เนื้อเรื่องประมาณว่าเป็นนักข่าวไปสืบความลับอะไรบางอย่างน่ะครับ ผมรู้แค่นี้ อ้อ ผมลงทุนซื้อเพลย์4 ให้เขาเลยนะ เขาจะได้ไม่มายุ่งกับผมไง แม่เองพอคิดว่าผมมีเพื่อนเล่นด้วยก็ดีใจใหญ่
 
              ติ๊ง!
 
              อ๊าก! ชู่ๆๆๆ เจ้ามือถือบ้า! จะข้อความเข้าตอนนี้ทำไมเนี่ย
 
              ผมเปลี่ยนเป้าหมายวิ่งซอยเท้าไปอีกทางเพื่อปิดเสียงมันก่อนอันดับแรก ถึงมือถือเจ้ากรรมจะอยู่บนโต๊ะใกล้พี่เขาไปนิดเดียวถ้าลงมือเร็วเขาคงไม่ตื่นหรอกมั้ง
 
              ฟู่...
 
              เฮ้อออออ… เรียบร้อยแล้วฮะ ขอถอนหายใจยาวๆ ที
 
              ผมยังยืนหันหลังอยู่ที่เดิม ขอเช็กข้อความก่อนนิดนึง สักพักก็ก้าวกลับไปตู้เสื้อผ้าอีกครั้ง (กว่าจะได้ใส่ชุดนี่นานจังเนาะ) ก้าวไปแต่ตายังจดจ้องหน้าจอไปด้วยทำให้ไม่เห็นการเคลื่อนไหวด้านหลังแม้แต่น้อย
 
              “เหวอ!!!”
 
              พลั่ก!
 
              พอรู้สึกถึงแรงโอบรัดรอบเอวปุ๊บ ร่างผมก็ลอยหวือถูกเหวี่ยงไปตกลงบนเตียงทันที แม้เตียงจะนุ่มแต่แรงกระแทกก็พาจุกพอสมควร ผมนอนโอดโอยไร้เสียงตัวงอเป็นกุ้ง คนด้านบนก็โถมน้ำหนักลงมาซ้ำอีกรอบ
 
              “อุก! พี่แม็ก เจ็บนะ...”
 
              อาการจุกค่อยๆ หายไปถูกแทนที่ด้วยคนตัวใหญ่กดตรึงไว้ทั้งตัว ผมเบิกตาอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะตื่นและพุ่งเข้าหาแบบนี้ และไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาอยู่ในท่าล่อแหลมและสภาพไม่เหมาะสมเช่นนี้ด้วย สองแขนถูกพันธนาการด้วยมือแกร่ง ช่วงขาพาดข้างเตียงมีตัวเขาอยู่ตรงกลางมันเลยต้องอ้าออกอย่างช่วยไม่ได้ ลมแอร์พัดเข้ามาใต้ผ้าขนหนูมันเย็นหวิวๆ ขนลุกชูชันจากความเย็นเบื้องล่างแล่นขึ้นตามแนวสันหลัง รู้งี้ไปใส่เสื้อผ้าก่อนก็ดี
 
              “พี่แม็ก ขอโบไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะ… โบหนาว”
 
              การเจรจาไม่เป็นผลเมื่อคนด้านบนเอาแต่เงียบแล้วกวาดตามองผมไปทั้งตัวราวกลับจะกลืนกิน สายตาเขาวาววับล้อแสงไฟหัวเตียง กวาดมองตรงนั้นตรงนี้ราวกับพ่อครัวกำลังพิจารณาเนื้อชิ้นงาม ในที่สุดเขาก็พูดอะไรออกมาบ้าง ทว่าคำตอบนั้นมันออกจะ… พิลึกไปหน่อย
 
              “ยั่วกูหรอ”
 
              คิ้วเข้มกระดกขึ้นข้างหนึ่ง เขากระตุกยิ้มมุมปากอย่างกับจะเยาะเย้ยผม ผมก็ไม่เข้าใจที่เขาพูดจึงถามไปสั้นๆ “ฮะ?”
 
              “ก็มึงบอกว่าหนาว...” ใช่ ก็หนาวจริงๆ นี่ ผมเกือบโป๊เลยนะ
 
              “ก็หนาวจริงนี่ เชี่ย! เชี่ย… ข้างล่างยิ่งหนาวเลย ขอโบไปใส่เสื้อนะ พี่หลีกให้โบหน่อย” ไม่ได้ตั้งใจทำหน้ายุ่งยู่ปากใส่เขานะ ก็เขาเมาแล้วงี่เง่าเองหนิ แล้วตัวทำจากอะไร ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่สะเทือน
 
              “อ่อยรอบเดียวก็พอไอ้ลูกหมู ทำหน้าแบบนั้นไม่น่ารักหรอกนะ”
 
              “?”
 
              ยิ่งฟังยิ่งงง ผมเอียงคอมองตาแป๋ว พี่แม็กไม่ได้ไขความกระจ่างทั้งยังคำรามต่ำสบถในลำคอด้วยคำหยาบคาย เขาจู่โจมฉับพลันที่ริมฝีปาก จุมพิศสูบพลังเริ่มขึ้นอีกครั้งทว่าทวีด้วยแรงอารมณ์กว่ามาก
 
              เมื่อละริมฝีปากออกให้ผมได้หอบหายใจ เขาก็พูดทั้งยังชิดแนบปากกันด้วยเสียงแหบพร่าว่า “ไม่รู้หรอ เวลาผู้หญิงบอกว่าหนาว เขาว่าอ่อยน่ะ”
 
              “... ม ไม่เข้าใจ” ก็ผมไม่ใช่ผู้หญิงนี่
 
              “ถ้าบอกว่าหนาว แสดงว่า...”
 
              “ว่า…?”
 
              ผมลากเสียงตามอย่างไม่รู้ตัว พี่เขาดูหล่อมากเวลายิ้มร้ายๆ ทั้งสีหน้า น้ำเสียง กลิ่นแอลกอฮอล์โชยคลุ้งและความใกล้ชิด ทุกอย่างมันพาใจดวงน้อยสั่นไหวเคลิบเคลิ้มราวฟังนิทานกล่อมนอน ความเงียบต่อจากเสียงผมเกิดขึ้นราวสามสี่วิก่อนที่เขาจะเฉลยออกมา
 
              “อยากให้กอดไง”
 
              ใบหน้าชวนฝันซุกไซ้ที่ซอกคอทันทีที่เขาเอ่ยจบ ผมร้องอย่างตกใจระคนเสียว มือที่ถูกตรึงถูกปล่อยให้ดันไหล่กว้างได้เพราะพี่แม็กเปลี่ยนมานวดเฟ้นทั่วร่างผมแทน
 
              “อ๊ะ! พี่แม็ก หยุดนะ”
 
              ยอดอกแข็งเป็นไตสู้แรงบดขยี้ ริมฝีปากแห้งขบเม้มซอกคอจนเจ็บจี๊ด ก่อนมันจะเคลื่อนผ่านฝากความร้อนระอุไปตามแนวไหปลาร้า ลากผ่านอกมาแล้วหยุดที่หน้าท้อง
 
              “งับ!”
 
              “อ๊า! ไอ้พี่แม็ก! นิสัย! อย่ากัดพุงนะ เจ็บ!”
 
              หน้าท้องผมถูกฟันคมๆ งับเข้าเต็มแรง ยกหัวขึ้นดูเห็นรอยฟันเด่นหราตัดกับผิวสีขาวที่เลือดฝาดเกินปกติ ผมไม่ได้ผอมแห้งแต่ก็ไม่อ้วนฉุ แค่เรียกได้ว่าเจ้าเนื้อ ตรงท้องก็มี ‘พุง’ ที่เวลานั่งจะเห็นเป็นชั้นชัดเจน แล้วเนื้อนิ่มๆ ตรงนั้นก็กลายเป็นห่วงยางที่พอดีคำสำหรับเขามาก เขาถึงเรียกผมว่าลูกหมูสินะ
 
              “หึหึ อ้วน” ยังจะมาล้อกันอีก เคืองจริงๆ นะ ไม่ชอบ
 
              “ไม่ได้อ้วน สัด!”
 
              “ไอ้อ้วน”
 
              “ไม่อ้วน”
 
              “หมูน้อย”
 
              “K แม่ง- อย่างเรียกอย่างนั้นนะ”
 
              “ให้เรียกอะไรล่ะ มีพุงนุ่มๆ ก็หมูไง”
 
              เถียงไปตัวก็ถูกดันมากลางเตียง พี่เขาดูจะชอบใจมากที่ได้ล้อผมแบบนี้ แต่ผมโมโหจริงๆ นะ บอกเลย มีใครดีใจเวลาถูกว่าว่าอ้วนบ้างล่ะ
 
              ผมเอาแขนมาบังเมื่อเขาทำท่าจะเข้ามากัดอีก “พี่แม็กนิสัยไม่ดี!”
 
              “หู… อันไหนตั้งใจด่าเนี่ย อย่าบอกนะว่าอันหลัง” เออ!
 
              “ผมไม่เล่นกับพี่แล้ว” ผมทำหน้าที่คิดว่าน่ากลัวที่สุดส่งไป หมุนตัวกะจะคลานหนีเขาแต่ดันไปเปิดช่องให้เขาแทนซะงั้น “ไม่เอาาาาา”
 
              “ใครว่ากูเล่นล่ะ เอาจริงละนะ พร้อมยัง”
 
              “พร้อมอะไรล่ะ- อ๊ะ!”
 
              ขณะที่ตัวผมถูกรัดด้วยแขนแกร่งข้างหนึ่งในท่าคว่ำหน้าก้นลอยคุกเข่า ใต้ผืนผ้าก็รู้สึกถึงนิ้วร้อนป้วนเปี้ยนรอบๆ สะโพก เนินเนื้อหนานุ่มมือถูกขยำเค้นทำให้นึกถึงเมื่อวันนั้นที่ก้นของผมถูกทำอะไรๆ แบบนั้น ผมรู้ละว่าเขาจะทำเหมือนเดิมอีกแน่ๆ จึงรีบร้องห้าม
 
              “ไม่ๆๆๆ ไม่เอาแบบวันนั้นนะ”
 
              “ไม่เหมือนหรอกน่า” เขาปลอบหรือเปล่านะ แต่ทำไมมันไม่น่าไว้วางใจก็ไม่รู้ “สนุกกว่านั้นเยอะ”
 
              นั่นไง!
 
              และแล้วช่องทางก็ถูกรุนรานด้วยนิ้วหนึ่ง ความฝืดเคืองทำเอาเจ็บจนจุก ไม่ชอบตอนที่ใส่เลย แล้วเขาก็เหมือนจะรู้ว่าผมเจ็บจึงหยุดสอดใส่แล้วถอนนิ้วออกไป ผมถูกปล่อยพักหนึ่งก่อนที่เขาจะกลับมากอดจากด้านหลังอีกครั้ง คราวนี้มาพร้อมกับอุปกรณ์คล้ายขวดเจลซึ่งผมจำไ้ด้ดีเลยว่าเคยใช้มันมาก่อน
 
              เจลเย็นป้ายลงบนรอยจีบโดยไม่ทันตั้งตัวจนผมสะดุ้ง ขนอ่อนลุกไล่ตั้งแต่ก้นกบลามถึงกระหม่อมเมื่อบั้นท้ายถูกล่วงล้ำอีกครา คราวนี้ง่ายขึ้นและไม่ค่อยเจ็บแล้ว
 
              “อ อื้อ อื้ม...”
 
              มันผลุบเข้าผลุบออกสักพัก บางครั้งปลายนิ้วก็ไปสะกิดโดนจุดอ่อนไหวให้ผมครางระทวย แล้วเขาก็ถอนนิ้วซึ่งก็ไม่รู้ว่ากี่นิ้วออก ก่อนสิ่งที่ใหญ่กว่ามาจ่อแนบประตู
 
              ช่วงที่รู้สึกโล่งแป๊บนึงผมหันกลับไปดูแต่ถูกเขากดหน้าลงกับหมอนแทน แล้วอาวุธร้อนก็ค่อยๆ ถูกดันเข้ามาทีละนิด ด้วยธรรมชาติไม่ได้สร้างสรีระนั้นสำหรับการนี้ผมจึงต้องร้องออกมาอย่างเจ็บปวด “โอ๊ย… อย่... ด เดี๋ยวๆๆ”
 
              “ชู่… อย่าเกร็ง”
 
              ฝ่ามืออุ่นลูบตามแนวผมอย่างปลอบประโลม จังหวะเนิบช้ากับริมฝีปากที่จูบซับหางตาทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย เขาสัมผัสด้านหน้าของผมเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ ความอ่อนโยนทั้งหมดช่วยให้ผมคลายความตื่นเกร็งแล้วยอมให้ส่วนหัวเข้ามาอย่างช้าๆ
 
              “เด็กดี...”
 
              มันเจ็บ เจ็บมากสำหรับครั้งแรกแต่ก็ยังพอทนไหว สัมผัสลูบไล้ดึงสมาธิไปจากเบื้องหลังได้ชั่วครู่ พี่แม็กค่อยๆ เสือกกายเข้ามาทีละนิดจนสุดลำ น้ำตาเล็ดไหลออกมาหยดหนึ่ง เขาปาดมันเบาๆ แล้วขบจูบต้นคอระเรื่อยถึงหัวไหล่ เสียงทุ่มแตกพร่าด้วยตัณหากระซิบถามความพร้อมก่อนจะขยับสะโพกช้าๆ
 
              “ดี… ดีมาก หมูน้อย เดี๋ยวก็ดี อย่าเกร็งนะ”
 
              คนๆ นี้ใช่พี่แม็กจริงหรือเปล่า ทำไมเขาช่างอ่อนโยนและใจเย็นกับผมขนาดนี้ พี่กำลังทำให้ผมคิด… ในอกพองฟูทั้งยังตื่นเต้นว่าเราจะไปจบกันที่ตรงไหน ความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นเสียววาบยามแก่นกายสวนเสียดสี เขารู้ว่าจุดไหนที่ผมรู้สึกดี และก็รู้ด้วยว่าผมรับมันได้แค่ไหน เขาไม่เอาแต่ใจเร่งร้อนทำร้ายกันอย่างทุกที ช่างอบอุ่นและวาบหวามหัวใจจนต้องครางออกมาอย่างสุขสม
 
              “อา… พี่แม็ก เร็ว… เร็วอีก”
 
              “ชอบมั้ยโบ”
 
              “เร็ว ทำเร็วกว่านี้ โบจะไม่ไหวแล้ว… พี่ พี่แม็ก พี่แม็ก...” ผมเรียกเขาไม่หยุด เขาจับหน้าผมหันไปแลกจูบดูดดื่มขณะที่ขยับเร็วขึ้นตามคำสั่ง
 
              “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ...”
 
              “แม่งเอ๊ย มึงโคตรน่ารักเลย”
 
              ผมไม่รับรู้อะไรอีกแล้วแม้คำหวานทั้งหลาย ในหัวขาวโพลนจิตใจล่องลอยไปตามกามารมณ์ที่เขานำพา นี่หรือ ‘เซ็กส์’ มันรู้สึกดีขนาดนี้เลยหรอ ดีจนจะตายอยู่แล้ว ดีจนได้เท่าไหร่ก็ไม่พอ ผมต้องการอีก มากกว่านี้!
 
              “จูบ… จูบอีก”
 
              “อืม...”
 
              ร่างถูกพลิกกลับมานอนหงายทั้งที่ร่างกายเรายังเชื่อมติดกัน แรงเสียดสีหมุนคว้างข้างในสุดเสียวเกินบรรยาย ผมหวีดร้องปลดปล่อยออกมาส่วนหนึ่งทว่ามันยังไม่รู้สึกโล่งเลยสักนิด
 
              “เสียวหรอครับ”
 
              ครับ?... เขาพูด… ครับ
 
              “โอ๊ะ! อะไร มีอารมณ์เพราะกูพูดเพราะหรอเนี่ย… ตอดจนพี่จุกเลยนะครับ...”
 
              “อ๊ะ!”
 
              ผม… ถึงเพราะเขาพูด ‘ครับ’ จริงๆ หรอเนี่ย ล… ลามก
 
              “รอก่อนสิ อา...” เขาเร่งจังหวะถี่กระชั้นเพื่อตามผมให้ทัน เสียงพี่แม็กเซ็กซี่มากเลย โบน้อยแข็งตัวอีกครั้ง เวลาผ่านไปท่ามกลางเสียงครางและกลิ่นเหงื่อ ในที่สุดเราทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน
 
              “อ๊าาาาา”
 
              “อาาาาา”
 
              เหนื่อยราวกับวิ่งรอบสนามเป็นสิบๆ รอบ ผมหอบแฮ่กพอๆ กับคนข้างบนที่ยังแช่กายแข็งขืนไว้สักพัก เมื่อปรับลมหายใจได้เขาก็ถอนตัวออก เพิ่งรู้ตัวว่าไม่ได้มีอุปกรณ์ป้องกันเช่นถุงยางเลย ของเหลวข้างในจึงไหลย้อนออกมาเปรอะผ้าปูที่นอน พี่แม็กลุกไปเข้าห้องน้ำเงียบๆ ส่วนผมหมดแรงที่จะลืมตาต่อจึงค่อยๆ เข้าสู่ห้วงนิทราพร้อมความรู้สึกปลอดโปร่งแปลกๆ ก่อนที่สติจะดำมืดผมเห็นเงาร่างสูงที่ข้างเตียงก้มลงมา
 
              จุ๊บ…



+++++++++++++++++++++++

ขอบพระคุณทุกกำลังใจจากมิตรรักแฟนเพลงทุกท่าน


แล้วก็...


อ่านถนอมๆ กันหน่อยนะ 555

[kun]

พี่แม็กกินน้องโบแล้ว ในที่สุด อิอิ
ถนอมน้องด้วยแระ ฮ่าๆๆๆๆ
เอาอีกๆๆๆๆ

[moodyfairy]

ง่อวววววววววววว
น้องเป็นของพี่แม็กแล้ววว จะโดนเทหรือโดนตามตื๊อกว่าเดิมอ่าา ทำไมรู้สึกว่าน่าจะอึน

[numay]

  

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ที่ผ่านมา แม็กเอาแต่ใจตัวเอง ทำโบเจ็บตลอดสินะ

แล้วโบ ไม่ไปล้างร่างกายก่อนนอนจริงหรือ
จะไม่เป็นอะไรใช้ไหม

แล้วแม็ก มีพูดเพราะกับโบด้วย
เพราะต้องการเซ็กส์ดีๆจากโบ 
ในใจแม็กคิดอะไรกับโบ มีมาจุ๊บโบก่อนนอนด้วย
       
 

[t2007]

เค้าได้กันแล้ว

[nevergoodbye]

กลัวใจพี่แม็กจริงๆค่ะ ร้ายมากก ไม่น่าไว้ใจ กะจะเก็บโบไว้เล่นหรือเปล่าเนี่ยย

[papapoope]

อื้อหืออ พีแม็กอ่อนโยนกับน้องด้วยยยย
หวังว่าพี่แม็กจะไม่หลอกโบน่ะ

[wanirahot]

พี่แม็กจะลมเพลมพัดอีกไหมเนี่ย ขอชัดๆหน่อยน๊าาาา ไม่โลเลให้น้องโบเสียใจ

[Leenboy]

ซับเลือดด่วนจร้า 

[shoky_9]

  กรี๊ดดดด

[ดาวโจร500]

กรี๊ดดดดดดดดดด

[panpang]

ง่อวววววววว

[EoBen]

เดี่ยวๆๆๆ ไอ้พี่แม็กจำได้ไหม

หรือนี่แกล้งเมา


อารมณ์พาไป


หรือจริงๆแล้วก็ตั้งใจ

[madmay]

นูก้าจะทำเพจ ณ เวลาเริ่มปีใหม่ จะได้รู้ความเคลื่อนไหวกันว่าอัพตอนไหนอะไรยังไงเนาะ

[analogue]

นูก้าจะทำเพจ ณ เวลาเริ่มปีใหม่ จะได้รู้ความเคลื่อนไหวกันว่าอัพตอนไหนอะไรยังไงเนาะ

รับทราบครับ ขอทวิตเตอร์ด้วยนะ

[madmay]

นูก้าจะทำเพจ ณ เวลาเริ่มปีใหม่ จะได้รู้ความเคลื่อนไหวกันว่าอัพตอนไหนอะไรยังไงเนาะ

รับทราบครับ ขอทวิตเตอร์ด้วยนะ

ทวิตเค้าขอไปหัดเล่นก่อนนะ55

[madmay]

นูก้ามีเพจแล้ววว ณ เวลาเริ่มปีใหม่ จะได้รู้ความเคลื่อนไหวกันว่าอัพตอนไหนอะไรยังไงเนาะ

สวัสดีปีใหม่ ขอให้ทุกคนมีความสุข สนับสนุนกันตลอดไปนะคะ

 

เพจ NuGaa ヌガー

[madmay]

สวัสดีปีใหม่ทุกคนนน
ขอให้ทุกคนมีความสุขตลอดปีและตลอดไป
สนับสนุนกันต่อไปเรื่อยๆ นะจ๊ะ

แล้วอย่าลืมไปเยี่ยมเพจนูก้าด้วยนะ

เพจ NuGaa ヌガ－ Novels

ไปดูชีวิตรักน้องโบพี่แม็กกันต่อเล้ยยย

-15-

MAGNUM
 
              ได้กันแล้ว
 
              อันที่จริงคำนี้มันก็ไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับชีวิตผมเท่าไหร่ เพราะที่ผ่านมาก็ ‘ได้’ กับหลายๆ คนมาแล้วไม่ว่าจะหญิงหรือชาย แต่คราวของไอ้อ้วนเตี้ยนี่ทำไมรู้สึกต่างออกไปวะ

              หรือเพราะเมา? คนอื่นก็เคยเมา... ช่างแม่งเหอะ
 
              แต่ถึงจะเมายังไงผมกลับจำทุกภาพทุกช็อต ทุกๆ การเคลื่อนไหว และสีหน้าที่แสดงออกได้อย่างติดตา ไม่คิดว่าหงิมๆ อย่างมันเวลาอยู่บนเตียงก็เร้าร้อนเหมือนกันนะเนี่ย สายตาเชื่อมปรอยมองอย่างเว้าวอนยามผมขยับกาย ตอนครางเสียงหวิวฟังแล้วรื่นหูดีชะมัด เนื้อตัวก็นุ่มนิ่มเหมาะมือ

              ผมน่ะ ได้ทั้งชายและหญิงก็จริง แต่ทั้งสองอย่างก็มีข้อดีข้อเสียที่น่าขัดใจอยู่
 
              ผู้หญิงน่ะ ผู้ชายน่ะนะ จะให้มามีเนื้อชอบครางครวญเสียเว่อร์วัง ขยับนิดนึงก็ทำเหมือนจะเสร็จไปถึงดวงจันทร์แถมยังพูดพล่ามน่ารำคาญ แต่ข้อดีคือมีความเนื้อนมไข่ ส่วนผู้ชายไม่ว่าจะเป็นหนุ่มน้อยน่ารัก ตัวเล็กบอบบางแต่ผู้ชายก็คือผู้ชาย จับไปก็มีแต่กล้ามเนื้อกับกระดูกแข็งๆ ทว่าไม่ส่งเสียงพร่ำเพรื่ออย่างผู้หญิง

              ไอ้โบ… มันดันรวมข้อดีทั้งคู่ไว้หมด มันไม่ครางและพูดมากเกินไป ไม่เสียวจริงก็จะเป็นหอบเสียมากกว่าแม้จะหลุดปากลั่นบ้าง แต่ตัวมันนิ่ม… ไอ้ลูกหมูไขมันยุ้ยๆ กอดแล้วรู้สึกดียิ่งกว่าหมอนข้างราคาแพง ผิวมันก็เย็นลื่นมือ ขบกัดตรงไหนก็เป็นรอยชัดแถมอร่อยมันเขี้ยวดีด้วย ผมเสพติดร่างกายมันทันทีจนสองสามวันที่ผ่านมาเอาแต่ฟัดเจ้าก้อนซาลาเปาหนุบหนับนั่นทุกคืน ซาลาเปาสองก้อนขาวๆ ก็ช่างพอดีสำหรับคนมือใหญ่อย่างผม ขยี้ขยำแรงแค่ไหนมันก็ไม่บ่น ผมชอบมองตอนซาลาเปาขาวช้ำมือถูกแยกออกจากกันแล้วน้ำของผมไหลออกมาช้าๆ
 
              เหมือนซาลาเปา...

              “ไส้ครีม”
 
              “...เชี่ยแม็ก”

              อะไรวะไอ้เมษ เรียกแล้วมองหน้าแหยงๆ เหมือนกูไปเหยียบขี้มา ตอนนี้พวกผมสามหน่อนั่งหล่อๆ หย่อนใจใต้ใบโพธิ์ (แหนะ! คล้องจอง) ผมไม่ได้หันไปหา พอดีว่ากำลังอารมณ์ดีไม่อยากใส่ใจสิ่งแวดล้อมใดๆ นอกจากของว่างบนโต๊ะหินอ่อน
 
              “ไหวมั้ยเนี่ยมึง เรียกไม่ตอบ... กูชักจะกลัวแล้วนะเว้ย พอลมึงดูดิ แม่งเอาแต่มองซาลาเปาแล้วยิ้มหื่นๆ โรคจิตชิบหาย”

              “...” ผมไม่ตอบ ยังคงยิ้มให้ก้อนสีขาวดังมันว่า
 
              ผัวะ!

              “ไอ้เหี้ย! จะแดกก็แดกดิ มาแหกไส้เล่นทำไมวะ กูกลัวจริงๆ นะเว้ย!”
 
              เชี่ยเมษโวยวายหลังตบหัวผมจนเสียงก้องในหัวเสร็จก็กระโดดไปนั่งติดไอ้ฝรั่งทันที มันมองด้วยสีหน้าไม่ไว้ใจสุดตีนเพราะผมบิซาลาเปาในมือให้ครีมมันไหลออกจากรอยแยกตามจินตนาการอย่างใจลอย พอสติเข้าร่างด้วยแรงตกกระทบมหาศาลก็หันไปมองไอ้ขี้เว่อร์อย่างเคืองๆ

              “ไอ้ห่า ใส่เต็มแรงเลยนะมึง ถ้ากูสมองเสื่อมเทอมนี้ไม่ได้บีขึ้นไปกูจะบอกอาจารย์ว่ามึงเคยลอกกูตอนปีหนึ่ง ให้แม่งเอฟกันทั้งคู่ไปเลย”
 
              “ไม่ต้องมาเสือกขู่เลย เหม่อเองแล้วโทษคนอื่นว่ะ ไอ้ตูดเอ๊ย”

              อ่า พูดถึงตูด ตูดอ้วนๆ ก็ลอยมา ลูกหมูของผมซอยเท้าด๊อกแด๊กมาหา ท่าเดินขัดๆ บ้างตามประสาคนโดนศึกหนักแต่ร่างอ้วนๆ ก็เคลื่อนย้ายมาข้างผมได้โดยสวัสดิภาพ มันไม่ได้อ้วนมากหรอกแค่ช่วงนี้รู้สึกว่ามันมีน้ำมีนวลขึ้นเฉยๆ เกือบจะดูสุขภาพดีแล้วถ้าไม่ติดว่าหน้าซีดไปหน่อย
 
              มันเดินเลี่ยงไอ้พอล นิ้วเล็กจิ้มแขนผมจึกๆ พูดด้วยเสียงอันเบาาา ว่า “เย็นนี้พี่จะไปหอโบป่าว”

              “อือ” ผมตอบในลำคอ ไม่รู้ตัวว่ายิ้มบางๆ ให้มันอยู่ มันเองก็ทำตัวไม่ถูก จะนั่งก็ไม่นั่งไม่รู้เอาไงแน่
 
              “งั้น… พี่ไปก่อนเลยนะ โบจะกลับบ้านไปหาแม่แป๊บนึง”

              “แล้วจะไปยังไง”
 
              “ก็… คง...”

              ช้าโว้ยยย แค่พูดทำไมช้างี้วะ กว่าจะหลุดออกมาคำนึงกูนี่ลุ้นจนเยี่ยวเหนียว
 
              ผมเร่งมันด้วยตาดุๆ มันสะดุ้งสูดหายใจเฮือก สงสัยจะอีกนานกว่าจะรู้เรื่องเลยดึงมันลงมานั่งตักก่อน แต่คงจะแรงไปหน่อยมันเลยเด้งตัวเพราะเจ็บตูด ฮ่าๆ

              พอดีมากๆ แขนโอบรอบเอวหลวมๆ แต่เต็มวง คางวางบนไหล่บางได้อย่างเหมาะเจาะ ขาสั้นลอยพันพื้นแกว่งดุ๊กดิ๊ก ไซส์มึงนี่เกิดมาเพื่อกูจริงๆ “เอาไง แท็กชี่? รถเมล์? หรือให้กูไปส่ง” เริ่มจับทางถูกละ คุยกับมันนี่ต้องตอบเองให้ด้วยครับ
 
              “งั้นพี่ช่วย เอ่อ ไปส่งแล้วก็เอารถไปคืนหมิวเลยมั้ยครับ หรือพี่อยากเอาไว้ใช้ แต่เกรงใจหมิวอ่ะ เอาของเขามานานแล้ว”

              “นั้นน้องนะ เกรงใจทำไม” กูก็คิดเหมือนมึง ฝรั่ง เห็นเงียบมานานได้มีบททีตรงประเด็นตลอดครับคุณชาย
 
              โบไม่ตอบไอ้พอลหรอก สองตัวนี้ก็เป็นห่าไรไม่รู้ เหมือนหนูอยู่กรงเดียวกับงูที่อิ่มอยู่อ่ะ แม่งก็ฟ่อๆ ใส่น้องทั้งวัน หนูมันก็กลัวดิ

              แต่คืนไปก็ดี เกะกะว่ะ แรกๆ ก็โก้ดีอยู่หรอก พอนานๆ ไปชักรำคาญ หาที่จอดยาก “เดี๋ยวขับไปคืนเลย เอาไว้ก็ไม่ได้ใช้ แล้วไง ใช้กูแล้วเฉดหัวส่งเลย? ไม่เลี้ยงข้าวหน่อยไง”
 
              ตกลงกันเรียบร้อยผมนัวเนียมันอีกพักก่อนที่มันจะขอตัวกลับไปเรียน (อย่างง ผมว่างเว้ยยย) ไม่ได้ฟัดอย่างรักใคร่เหมือนบนแต่งหรอก แค่ขยำพุงมันเล่นเท่านั้นเอง พอเหลือกันสามคนไอ้สองตัวตรงข้ามก็เอาแต่มองผมนิ่ง “อะไร” ผมยักคิ้วถาม

              “ไม่ยักรู้ว่ากลมเกลียวกันขนาดนี้” เมษเปิดก่อน สายตาโคตรแคลงใจ กูก็ไม่ได้แสดงท่าทางรักใคร่กลมเกลียวอย่างมันว่าเลยป่าววะ ก็ยังแหย่มันเหมือนเดิม แล้วแต่จะคิดนะ ผมยักไหล่
 
              “แม็ก” ไอ้พอลมาเว้ยๆ

              “ว่า?” ห้วนสุด คุยตั้งนานนึกคอแห้งเลยกระดกขวดชาเขียวระหว่างรอตอบมัน แต่คำถามถัดมาก็เล่นเอาสำลักพรวด
 
              “มึงได้มันแล้วใช่มั้ย”

              พรวด!!!
 
              “แค่กๆๆๆ มึงว่าอะไรนะ”

              “มึงเอามันแล้ว ใครเห็นก็ดูออก สองสามวันนี่มึงห่างๆ ไปแถมยังท่าทางแปลกๆ อีก ใช่มั้ยเมษ” ตรงกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว พอลหันไปหาพวกเพื่อยืนยันทฤษฎีของมันแต่ดันถามผิดคน
 
              “หา? จริงหรอ กูไม่ทันสังเกตเลยนะเนี่ย”

              ไอ้เมษหลอหลาผิดกับหนุ่มลูกครึ่งผู้ทำหน้าเซ็งโลก มันกุมขมับส่ายหัวหน่อยๆ มาดคุณชายชิบหาย หมั่นไส้ ไอ้พอลคาดคั้นต่อ “ใช่ไม่ใช่ จะเล่ารายละเอียดด้วยกูก็ไม่ว่า”
 
              ขอมา จัดให้ “เออ เอามันละ แล้วก็เอามันจริงๆ”

              “ยังไงวะ กรุณาอย่าเล่นคำ สมองกูไม่ดี” เมษ… เมียยังไม่ทันสวมเขาให้เลยนะ
 
              จะให้จารไนอะไรอีกล่ะ มันก็มันดิ ผมเล่าหมดทุกกระบวนท่า เล่าแม้กระทั้งสัมผัสทั้งห้าหกเจ็ดยามได้ร่วมรักกับไอ้อ้วน ผมยอมใช้คำว่าร่วมรักเลยทั้งๆ ที่ไม่เคยใช้คำนี้กับใคร มันคือคนแรกที่ทำให้รู้สึกอิ่มเอม ภายนอกที่ดูบอบบางทว่าสามารถรองรับความรุนแรงจากผมได้มันถึงได้เดี้ยงอย่างนี้ มีแค่วันแรกแหละที่เบามือ

              “พอๆๆๆ แม่งเล่าซะกูเกือบแข็ง” ไอ้เมษยอมแพ้ลุกไปห้องน้ำก่อน มีไอ้พอลนี่แหละ ยังนั่งหรี่ตาอย่างกับจะมองทะลุเข้าไปในความทรงจำผมยังไงยังงั้น อะไรอีกวะ กูก็ปวดเยี่ยวเนี่ย
 
              “มึงไม่ได้ชอบมันใช่มั้ย”

              “...”
 
              “แม็ก”



              “...ไม่หรอกน่า”

50%

เอาไปครึ่งนึงก่อนเนาะ ง่วงอ่ะ

[numay]

รอตอนต่อไปค่ะ