หัวข้อ: • ค ว า ม จ ริ ง ใ จ • แจ้งข่าว pre-order | 22-12-60 | P.41

[pui]

จ๋าจ้าน่ารักสดใสมากๆ เลิฟ 

[bpyt]

เด๋วตัวหอมต้องแวะไปดูน้องจริงใจที่คอนโดแน่ๆ #มโนไปก่อน

[mild-dy]

 

[Ouizzz]

ตัวหอมต้องรีบไปดูแลจริงใจน้าา

[♥►MAGNOLIA◄♥]

จริงใจ ฉลาด ความสามารถสูง
ความรับผิดชอบก็สูงตามไปด้วย
บีบบังคับตัวเองมากไป พักผ่อนน้อย เครียดอีก
เลือดกำเดาไหลนี่น่ากลัวนะ
จาจ้า พลิกล็อกเลย
คิดว่าหวงพี่ชาย กลายเป็นหวงณภัคซะนี่
       
 

[Bk borz.]

ตามมาจากเรื่องจันทร์เจ้าติดตามน๊าาา

[mareya.no7]

ค่าตัวแพงจริงๆ นายเอกตอนนี้ ตกลงนภัคนี่ชอบจริงใจบ้างหรือยัง ถ้ายังจะยุให้คนอื่นไปซะ เพราะเรารู้สึกว่ามันเริ่มเนือยๆเฉื่อยๆ ไม่ถึงจุดพีคที่นางจะรู้ใจซักที

[Supparang-k]

จ๋าจ้า ค่าตัวได้ร้อยเล่นล้าน บทพูดหนูน่าจะมากกว่าจริงใจกะภัครวมกันทั้งเรื่อง 5555  น่ารักได้อีกยัยเปี๊ย

[B52]

 

[LovEYouOnLy]

แสดงว่าตัวหอมก็แอบสังเกตจริงใจอยู่ตลอดเวลาน่ะสิถึงรู้ว่าจริงใจเริ่มมีอาการแย่ แหมแอบเป็นห่วงกันด้วย

[Papangtha]

ตัวหอมมาแล้นนน

[Mura_saki]

ชอบพี่น้องเขาคุยกัน

[•♀NoM!_KunG♀•]

ง่อววววววว

[oillilo]

ตัวหอมมาดูแลน้องด้วยยยยย น้องน่าวงวาร

[Coffeeblack]

จริงใจไหวมั้ย ??!!

กำเดาไหลบ่อย ไม่ดีน๊า พักผ่อนบ้าง

 

[mystery Y]

อยากมีพี่ชายแบบจักรพรรดิ~

[titansyui]

 

[arij-iris]

 

[minkey]

พี่ภัคมาดูแลน้องหน่อยยยย
   

[Bk borz.]

รอตอนต่อไปค้าบบ

[มนุษย์สาววาย]

 

[lemonpreaw]

จริงใจเด็กขี้บ่น

[Bk borz.]

คิดถึงแล้วนะมาต่อเหอะ

[HEARTBREAKER]

ความที่ 22
ผมกับอาการไบโพลาร์

   กริ้ง~ กริ้ง~

   เปลือกตาสีอ่อนเปิดขึ้นหลังจากได้ยินเสียงกดกริ่งซ้ำ ๆ ยกมือเสยผมขึ้นอย่างหัวเสีย ออกไปดูที่จออินเตอร์คอมว่าใครมารบกวนตอนสี่ทุ่มแบบนี้ ทว่าเมื่อภาพในจอปรากฏขึ้น ร่างกายของผมก็นิ่งค้างราวกับถูกแช่แข็ง เสียงกดกริ่งรัว ๆ ดังมาอีกครั้ง พอได้สติก็รีบวิ่งไปเปิดประตู ทั้ง ๆ ที่กดปลดล็อกจากอินเตอร์คอมก็ได้

   “ช้า” คนพูดเบียดผมผ่านประตูเข้ามา

   “คุณมาได้ไง?” ถามด้วยความแปลกใจ ความง่วงที่มีปลิวหายไปหมดตั้งแต่เปิดอินเตอร์คอมแล้วเจอหน้าเขาแล้ว ตัวหอมพ่นลมหายใจใส่วางกระเป๋าบนโต๊ะกลางก่อนทิ้งตัวนั่งไขว่ห้างที่โซฟา

   “นายไม่เอาน้ำให้แขกดื่มเหรอ?”

   “เอาอะไรล่ะ?”

   “อะไรก็ได้” วางแก้วน้ำให้เขา ตัวหอมยังไม่พูดอะไร แต่สอดส่องสายตามองรอบห้องด้วยความสนใจ ทั้ง ๆ ที่เคยมาครั้งหนึ่งแล้วแท้ ๆ ไม่รู้ว่าตื่นเต้นอะไร

   “บอกได้หรือยังครับ? ทำไมถึงมาหาผมได้?”

   “..........”

   คนอายุมากกว่าโน้มตัวไปคว้าน้ำมาดื่ม ผมอมยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ขยับเข้าไปใกล้เขาจนช่องว่างระหว่างเราเหลือไม่มาก เท่านั้นไม่พอผมยังยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกด้วย

   “คิดถึงผมอ่ะดิ?”

   “ประสาท”

   “เหรอ แล้วมาทำไมครับ หือ? หรือว่าเป็นห่วงผม”

   “จิ๊!”

   “น่ารักว่ะ ขอจูบได้ป่ะ?”

   “อะ ไอ้เด็กบ้า!” ตัวหอมเอนตัวหนี ผมโน้มตามไปจนเขาแทบจะนอนราบกับโซฟา ใบหน้าที่กำลังจะชนกันนั้นชะงักไป ผมผละออกมา จ้องหน้าตัวหอมนิ่ง ๆ “มองทำไม!”

   “คุณไปดื่มมาเหรอ?” ถามเพราะได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวเขา ถ้าให้สังเกต ชุดที่ใส่คือคนละชุดกันกับเมื่อเราเจอกันที่ห้าง

   “อืม” ตาเรียวช้อนขึ้นมอง ผมกลืนน้ำลายอึกกับสายตายั่วยวน เมาทีไรมีเรื่องทุกที เตรียมใจไว้ก่อนดีกว่า ผมก้มลงไปดูดดึงริมฝีปากสีแดงอย่างอดใจไม่ไหว ตัวหอมผลักหน้าผมออก มือสวยวางทาบไว้ที่หน้าผากแล้วเลื่อนมาที่จมูก มุมปากของผมขยับขึ้น มองเข้าไปในตาของเขา

   “ผมหายแล้ว” คนตัวเล็กขมวดคิ้ว ผมรวบมือของเขามาจูบ “ผมคิดถึงคุณ”

   “ตอแหล”

   “จริง ๆ ครับ” กดริมฝีปากลงไปอีกครั้งและผละออก ตัวหอมจ้องหน้าผมนิ่ง เมื่อเขาดันตัวลุกขึ้นผมจึงต้องถอยออกมา และเขาก็ทำในสิ่งที่ผมต้องเผลอกลั้นหายใจ ตัวหอมขยับตัวขึ้นมานั่งคร่อมบนตักของผมโดยที่เราหันหน้าเข้าหากัน ริมฝีปากสีแดงยกขึ้นเป็นรอยยิ้มแสยะ

   “ใจเต้นแรงจริง ๆ นะ”

   มือเรียวทาบลงที่อกข้างซ้าย ผมมองหน้าเขา รอดูว่าจะทำอะไร เขาลูบฝ่ามือวนไปทั่วแผ่นอกกว้าง ก่อนจะอ้อมขึ้นไปที่ด้านหลังแล้วสอดเข้าไปในกลุ่มผม ตัวหอมกระชากผมผมไม่แรงนักเพื่อให้แหงนหน้าขึ้น เขายกมุมปากขึ้นยิ้มอย่างร้ายกาจ โน้มหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกเราชนกัน กลิ่นหอมจากตัวเขาทำเอาสมองของผมขาวโพลน มันชัดเจนมากจนผมเริ่มควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ แม้จะมีกลิ่นแอลกอฮอล์เจืออยู่ แต่ดูเหมือนมันจะยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบ

   ณภัคเอียงใบหน้าเล็กน้อย ผมเม้มริมฝีปากอย่างไม่รู้ตัว เขายิ้มมุมปากอีกครั้งราวกับขบขันกับปฏิกิริยาของผม ปลายจมูกรั้นนั้นชนเข้ากับแก้มผม ก่อนที่เขาจะเริ่มคลอเคลียริมฝีปากไปทั่วใบหน้า และมาจบที่ริมฝีปาก ตัวหอมกดริมฝีปากของตัวเองลงมา เขาเม้มและกัดเบา ๆ ผมเปิดปากขึ้นและจูบตอบ เรียวลิ้นเล็กสอดแทรกเข้ามา เขาควานหาและเกี่ยวกระหวัดลิ้นของผมเล่น

   “อื้อ” เสียงครางดังออกมาจากเราทั้งคู่ แข่งกับเสียงจูบและเสียงเฉอะแฉะของน้ำลาย ผมเอนหลังพิงกับพนักโซฟา ยกมือขึ้นวางบนเอวคอดและบีบเคล้นเบา ๆ ตัวหอมผละริมฝีปากออก ผมลืมตาขึ้นมาสบกับเขา นัยน์ตาเรียวนั้นฉ่ำปรือ ริมฝีปากของเรามีหยาดน้ำสีใสเป็นตัวเชื่อมเอาไว้ก่อนที่มันจะขาดไป

   “คุณก็คิดถึงผมใช่ไหม?”

   ตัวหอมไม่ตอบ เข้ายื่นหน้ามาใช้ฟันกัดริมฝีปากล่างของผมแล้วดึงออกเบา ๆ ใบหน้าสวยย้ายลงไปที่ซอกคอของผม ฟันขาวขบกัดและครูดแผ่วเบา ก่อนจะเคลื่อนลงไปที่อก พรมจูบไปทั่ว ไม่ไว้แม้กระทั่งยอดอก คนตัวเล็กกว่าค่อย ๆ ขยับลงไปเรื่อย ๆ ผมหายใจติดขัดทันทีเมื่อตอนนี้เขาลงไปนั่งคุกเข่าที่ช่องว่างระหว่างขาของผมแล้ว

   “คุณ...จะไม่ทำมันใช่ไหม?”

   “ทำอะไรเหรอ?” เขาเอียงหน้าถาม ยกยิ้มซุกซน มือเรียวสวยทั้งสองข้างนั้นวางอยู่บนหน้าขา ก่อนที่เขาจะเลื่อนมือขวาขึ้นมาอย่างช้า ๆ

   “คุณแม่ง”

   “ไม่อยากให้ฉันทำเหรอ?”

   “ผมกลัวว่าคุณจะล้อเล่นกับผมต่างหาก”

   “ฮะฮะ” เขาหัวเราะ “คิดมากจังเลยนะ”

   “ณภัค!!” ผมเรียกชื่อเขาเสียงดังเมื่อเขาแตะริมฝีปากลงที่หน้าท้องและค่อย ๆ เลื่อนต่ำลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงช่วงกลางลำตัวของผมผ่านเนื้อผ้า ณภัคเงยหน้าขึ้นมามองผมตาขวาง คิ้วสวยขมวดมุ่นอย่างไม่พอใจ มือของเขาจึงเลื่อนไปจับมันไว้แล้วเคล้นคลึงไม่เบานัก   

   “ร้องทำไมเล่า! ฉันไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยนะ!”

   “เพราะไม่คิดว่าคุณจะทำแบบนี้ไงเล่า!”

   “นายมันบ้าชะมัดเลย”

   “โอ๊ย! อยากบีบมันแรงสิครับ”

   “น่าหมั่นไส้”

   “อึก! อ่า”

   ณภัคคือมนุษย์โลกที่ร้ายกาจที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอ!!

   ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงต้องเขินอาย ทั้งที่ปกติค่อนข้างหน้าด้านด้วยซ้ำ ตัวหอมช้อนตามองยั่วขณะมือเรียวค่อย ๆ เลื่อนหัวกางเกงวอร์มของผมลงช้า ๆ ผมเกร็งจนปวดกล้ามเนื้อไปหมด เพียงไม่นานเขาก็จับมันออกมา

   “ไอ้เด็กโรคจิต”

   “คุณนั่นแหละที่โรคจิต”

   “หื่นชะมัด” เขาว่ากลั้วหัวเราะพลางขยับมือขึ้นลงไปด้วย ใครกันแน่ที่หื่นวะ! “ยิ่งนายกลัว มันยิ่งน่าแกล้งไม่รู้เหรอ?”

   เขายืดตัวขึ้น ผมถึงกับกลั้นหายใจเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจของเขาเป่ารดส่วนนั้นของผม ตอนนี้ขนลุกไปทั้งตัว รู้สึกเย็นสันคอแบบแปลก ๆ ตัวหอมยิ้มยั่วอีกครั้ง ผมเม้มปากแน่นขณะที่มองคนอายุมากกว่ากำลังเล่นสนุกกับร่างกายของผม มือเรียวทั้งสองข้างโอบประคองลูกชายของผมเอาไว้ ผมหันหน้าไปทางอื่นทันทีเมื่อริมฝีปากของเขาแตะโดนมัน แม้เพียงแผ่วเบาในจังหวะแรกแต่ผมก็ไม่กล้ามอง

   “ณะ ณภัค... อ่า” ผมส่งมือไปจับศีรษะของเขาไว้พลางแยกขาออกกว้าง ตัวหอมช้อนตาขึ้นมองขณะที่ริมฝีปากสีแดงของเขากำลังรังแกผมอยู่ เห็นท่าทางแบบนั้นแล้วแทบสติแตก มันทั้งดูซุกซน เซ็กซี่ และยั่วยวน ผมขอบอกไว้อีกครั้งเลยว่าเขาเป็นมนุษย์โลกที่ร้ายกาจที่สุดตั้งแต่ผมเคยเจอ

   “ภะ ภัค...” ผมเรียกเขาเสียงสั่น มันเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานมากสำหรับผม ตัวหอมเร่งจังหวะมือรูดรั้งส่วนที่เหลือให้เร็วขึ้น ในขณะเดียวกันริมฝีปากของเขาก็ทำหน้าที่ได้ดีอย่างเกินคาด ยามที่เรียวลิ้นตวัดวนผมรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกทุกครั้ง

   เมื่อเวลาผ่านไปสักพักจนร่างกายผมทนไม่ไหว เกร็งตัวก่อนที่จะปลดปล่อยทุกอย่างออกมา ผมหายใจหอบเหมือนกับวิ่งมานานทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าตัวหอมสำลัก มีหยดน้ำสีขุ่นเลอะริมฝีปากและคางของเขา

   ตัวหอมตวัดตามองฉับพลางใช้หลังมือปาดคราบที่เปื้อนริมฝีปากออก

   “นายจะเสร็จทำไมไม่บอกเล่า! เยอะชะมัด” เขาบ่นแล้วลุกออกไป

   คืออะไรวะ ความผิดผมเหรอ ก็มันบอกไม่ทัน ในเมื่ออมไปลึกขนาดนั้น ผมแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วจึงตามเขาไป ตัวหอมกำลังบ้วนปากอยู่ ตาเรียวมองผมเคือง ๆ ก่อนหันไปจัดการล้างปากตัวเองต่อ เขาบีบยาสีฟันใส่แปรง ก่อนจะขัดแรง ๆ จนผมกลัวว่าเลือดเขาจะออก เขาหันข้างให้เคาน์เตอร์อ่างล้างมือ เท้าแขนไว้หนึ่งข้าง แล้วหันมามองผม

   “คุณดื่มอะไรมา?” เขาเลิกคิ้ว “ถ้าไม่เมาคุณจะไม่ทำแบบนี้ใช่ไหม?”

   ตัวหอมบ้วนฟองทิ้ง ก่อนจะบีบยาสีฟันอีกรอบ แล้วเริ่มแปรงฟันอีกครั้ง เขาทำอย่างนั้นอยู่หลายรอบจนผมต้องกลอกตา และเขาไม่ตอบคำถามของผมด้วยซ้ำ

   “พอแล้ว!” แย่งแปรงสีฟันในมือเขาออกแล้วโยนมันลงในกล่องเมื่อเขาทำท่าจะบีบยาสีฟันอีก “ถ้ารังเกียจมากขนาดนี้จะทำทำไมวะ”

   “อย่ามาพูดวะกับฉันนะ!”

   “คุณจะเอายังไงกับผมกันแน่ สนุกมากเหรอที่ได้เล่นกับความรู้สึกของผม”

   “อะไรนะ...”

   “อย่าทำแบบนี้กับผมเลย ขอร้องเหอะ คุณทำให้ผมมีหวังแล้วก็เป็นคนโยนความหวังของผมทิ้งอีก”

   “........”

   “ผมไม่ใช่ของเล่นนะครับ”

   “แล้วฉันบอกว่านายเป็นของเล่นงั้นเหรอ!”

   “ก็ดูที่คุณทำสิ พอเหงาก็มา พอหมดสนุกแล้วก็ผลักผมไปไกล ๆ ไม่คิดแบบนั้นได้ยังไงวะ”

   “นายมันงี่เง่า! เป็นไบโพลาร์หรือไง เมื่อกี้ยังดี ๆ อยู่เลยแท้ ๆ แล้วตอนนี้มาเหวี่ยงฉันทำไม”

   “คุณก็เหมือนกันนั่นแหละ ถ้ารังเกียจก็ไม่ต้องทำตั้งแต่แรกดิ”

   “นายเป็นคนที่คิดไปเองเก่งที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย” ณภัคเสยผมขึ้น เขากอดอกแล้วจ้องหน้าผม “นายควรจะคิดได้ตั้งแต่ที่ฉันใช้ปากให้นายแล้ว! นายคิดว่าคนอย่างฉันจะทำแบบนั้นให้ใครงั้นเหรอ!”

   “คุณแปรงฟันตั้งหลายรอบ” เขาสูดลมหายใจเขาลึกแล้วพ่นมันออกมาราวกับเหนื่อยหน่ายใจ

   “มันคือครั้งแรกที่ฉันทำ มันคือครั้งแรกที่ฉันกลืนน้ำของใครสักคนเข้าไป รสชาติมันประหลาด นายเข้าใจไหมว่ามันไม่อร่อย เหมือนที่นายกินปลาดิบแล้วจะอ้วกออกมา ถึงจะคายไปแล้วแต่กลิ่นของมันยังติดอยู่ ฉันก็เป็นแบบนั้น นายเห็นว่าฉันแปรงฟันไปหลายครั้งแล้วใช่ไหม และฉันจะทำอีกหลาย ๆ ครั้ง เพราะตอนนี้มันยังคลุ้งอยู่ในลำคอของฉันอยู่เลย!”

   ตัวหอมหอบหายใจเมื่อสิ้นสุดการพูดประโยคยาว ๆ เขาจ้องผมด้วยตาวาวโรจน์ ผมได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ งงนิดหน่อย แต่ไม่เข้าใจมาก ๆ จะว่ายังไงดีล่ะ... ก็ท่าทางเขามันบอกผมนี่ว่ารังเกียจ จะไม่ให้คิดแบบนั้นได้ยังไงเล่า แล้วนี่ณภัคนะเว้ย! ณภัค ณภัคที่ไม่เคยจะสนใจผมเลย

   “ผมกลัวใจคุณ”

   “ไอ้เด็กเด๋อเอ๊ย! นายคิดว่าที่ฉันออรัลให้นายเพราะอะไร”

   “แกล้งผม”

   “ปัญญาอ่อน” คำง่าย ๆ แต่ความหมายสุดลึกล้ำ... ดิ่งเข้ากลางใจอย่างจัง ตัวหอมมองผมด้วยสายที่สอดคล้องกับคำพูดมาก ๆ เขาหันกลับเข้าหาเคาน์เตอร์ รองน้ำขึ้นล้างหน้าและริมฝีปาก

   โคตรงง เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นวะ พอคิดแล้วผมก็ไปเหวี่ยงเขาก่อนจริง ๆ งี่เง่าชะมัดเลยว่ะ

   “คุณจะแปรงฟันอีกเหรอ?”

   “เออ!”

   “มันแย่ขนาดนั้นเหรอ?”

   เขาจิปาก จิกตามอง “ลองกินบ้างไหมล่ะ!”

   “เอาดิ” ตัวหอมมองผมด้วยหางตา ผมก้าวเข้าไปใกล้ “คุณบอกว่ามันยังคลุ้งอยู่ในปากคุณอยู่ งั้นผมลองจากในปากคุณเลยได้ป่ะ?”

   “ลามปาม!” ตัวหอมถ่มฟองยาสีฟันทิ้งแล้วล้างปาก ผมมองตามแผ่นหลังบางที่เดินออกไปก่อนจะก้าวไปรั้งเอวบางไว้ และกอดเขาจากด้านหลัง

   “ผมจะได้เข้าใจความรู้สึกคุณไง...”

   “กินของตัวเองไปสิ!”

   “ของผมก็อยู่ในปากคุณไม่ใช่เหรอครับ?” ณภัคเอียงหน้าหนีเมื่อผมเม้มที่ติ่งหูของเขา ได้ยินเสียงถอนหายใจดังมา ผมหมุนตัวเขาให้มันมาเผชิญหน้ากัน โอบเอวคอดเอาไว้ด้วยแขนหนึ่งข้าง และอีกข้างจับที่ท้ายทอยของเขาไว้ แนบริมฝีปากลงไปโดยที่ไม่ให้เขาตั้งตัว เพราะเป็นขณะเดียวกันกับที่ตัวหอมกำลังจะพูด ผมจึงสามารถสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปได้โดยไม่เสียเวลา

   “อะ อื้อ” เสียงครางหลุดออกมาเมื่อผมดูดกลืนลมหายใจของเขาอย่างหนักหน่วง ผมบดเบียดร่างกายเราให้แนบชิดกันเรื่อย ๆ จนไร้ช่องว่าง ร่างกายของเราเริ่มแผ่ความร้อนออกมาจนรู้สึกได้ ผมดันเขาให้ถอยหลังไปกระทั่งชนกับกำแพง ลูบไล้มือไปตามร่างกายของเขา ก่อนสอดเข้าไปในเสื้อและสัมผัสผิวขาวเนียนโดยตรง

   “อย่าทำรอย!” เขาบอกพร้อมกับจิกหัวผมให้ผละออกจากลำคอระหง ผมจึงกัดมันแทนที่จะดูด กัดไม่แรงพอที่จะขึ้นเป็นรอยฟันหรอก แค่พอให้หายมันเขี้ยว

   “อะ อื้ม ไม่ทำในห้องน้ำ” เมื่อบอกแบบนั้นผมจึงต้องพาเขาออกมา ดันร่างคนตัวเล็กกว่าให้นอนราบกับพื้นเตียง ผมเข้าไปซุกไซ้ลำคอของเขาอีกครั้ง แล้วเลื่อนตัวลงต่ำเรื่อย ๆ ในขณะเดียวกันมือก็วุ่นกับการถอดกางเกงของคนที่อยู่ใต้ร่าง

   ผมเลิกเสื้อของเขาขึ้น กดจูบไปที่แผ่นอกขาวแล้วถอดมันออกไปทางศีรษะ ตัวหอมเองก็ส่งมือมาดึงเสื้อผมออกเช่นกัน ทันทีเมื่อร่างกายเปลือยเปล่าสัญชาตญาณความดิบเถื่อนภายในก็ถูกปลุกขึ้นมา และแล้วบทเพลงก็ถูกบรรเลงขึ้นไปตามทำนองของมัน...




   ตอนนี้เวลาล่วงเลยเข้าสู้เช้าวันใหม่แล้ว ผมนอนหงายมองเพดาน ในขณะที่ตัวหอมนอนคว่ำและหันหน้าไปอีกทาง มีผ้าห่มผืนหนาคลุมร่างของเราเอาไว้ เหมือนอยู่ในช่วงสำนึกผิดหลังภารกิจจบลง พูดไปงั้น ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรหรอก สองยกที่ทำไปโคตรจะสูญเสียพลังงาน ตอนนี้ผมหิวมาก แต่อยากนอนโง่ ๆ บนเตียงเฉย ๆ เพราะขี้เกียจ

   “คุณ”

   “อือ...”

   “หิวไหมครับ?”

   “อืม”

   “ออกไปหาอะไรกินกันเถอะ” ผมหันหน้าไปมองเขา ตัวหอมเองก็หันหน้ามาเช่นกัน เห็นแผ่นหลังบางเปลือยเปล่าของเขาแบบนี้แล้วโคตรจะปลุกความหื่นในตัวผมเลย คนอะไรจะเซ็กซี่แม้กระทั้งขี้เกียจ

   “ที่ไหน?”

   “แถวนี้แหละครับ”

   “ดึกขนาดนี้แล้วจะมีร้านอาหารเปิดอยู่หรือไง ไม่ใช่พาฉันไปร้านสะดวกซื้อนะ”

   “ไม่หรอก” บอกว่า พลิกตัวไปนอนแบบเข้าแล้วหันหน้าเข้าหา ผมขยับเข้าไปจนใบหน้าเราอยู่ใกล้กัน ตัวหอมขมวดคิ้วมอง “ไปอาบน้ำสิครับ”

   “นายก็ไปสิ”

   “ผมขี้เกียจ”

   “ฉันด้วย” ผมกระตุกยิ้ม อยากจูบเขาฉิบหายเลยตอนนี้

   “นาย...”

   “ครับ?”

   “นายไม่เคยมีแฟนจริงเหรอ?” ผมเลิกคิ้วนิดหน่อยก่อนพยักหน้า “มีเซ็กส์กับฉันคนแรกแน่หรือไง”

   “ผมดูเชี่ยวขนาดนั้นเหรอครับ”

   “ตอบ”

   “อือ กับคุณคนแรก ครั้งแรกของผมคุณก็ได้ไป จูบแรกก็ด้วย”

   “ต้องดีใจไหม?”

   “แล้วแต่ใจจะปรารถนาเลยครับ”

   “กวนตีน”

   ผมยักคิ้วรับ “ถามทำไมเหรอครับ สงสัยอะไร”

   “เปล่า”

   “เหรอ แล้วผมถามคุณได้ไหม?” เขาเลิกคิ้วขึ้นแล้วพยักหน้า ตอนนี้ผมชักลำบากใจละ กลัวถามไปแล้วเขาไม่พอใจ

   “จะถามก็ถามมา”

   “ผมกำลังคิดคำพูดอยู่ ใจเย็นสิ”

   “คิดบ้าอะไร จะถามว่าครั้งแรกของฉันใช่นายหรือเปล่าเหรอ”

   ผมเบ้ปาก “ไม่อ่ะ ผมรู้ว่าไม่ใช่”

   “แล้วรู้สึกยังไงที่รู้ว่าฉันไม่บริสุทธิ์?”

   ผมยังไม่ตอบในทันทีและเงียบไปนานมาก จ้องมองเข้าไปในดวงตาเรียวรีของเขา แววตาที่เรียบนิ่งทว่าหากมองเข้าไปลึก ๆ แล้วจะเห็นความสั่นไหวจาง ๆ ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไป ผมว่าเขาค่อนข้างคาดหวังกับคำตอบ ผมระบายยิ้มบาง ยื่นมือไปลูบหัวของเขา ตัวหอมกลอกตามองตำแหน่งมือของผม ส่งเสียงรำคาญแต่ก็ไม่ปัดออก

   “ไม่รู้สึกยังไงครับ ผมเฉย ๆ” ผมว่า “ผมไม่มายด์ว่าคุณจะบริสุทธิ์ไหม ผมว่าเรื่องเซ็กส์มันเป็นเรื่องธรรมชาติ เหมือนที่คุณต้องมีออกซิเจนเพื่อหายใจ”

   “พูดอะไรเข้าใจยากชะมัด”

   “ซึ้งล่ะสิ”

   “ไร้สาระ” เขาบึนปากใส่ หลังจากนั้นเราก็นอนมองหน้ากันนิ่ง ๆ อยู่เกือบห้านาที “ฉันเคยมีแฟนมาแล้วสามคน และฉันจะมีอะไรแค่กับแฟนตัวเอง”

   “ผมคือ special type สินะ” ผมพูดติดตลก แต่ตัวหอมดันพยักหน้าซะงั้น

   “ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ให้นายทำ”

   “..........”

   “คงจะง่ายอย่างที่ใครเขาว่านั่นแหละ”

   “โคตรไม่ชอบเวลาที่คุณว่าตัวเอง” ตัวหอมไหวไหล่ ผมปัดนิ้วจับปอยผมเขาไปทัดหู แล้วไล้ปลายนิ้วเกลี่ยแก้มเนียนเบา ๆ “คุณอาจจะตกหลุมรักผมแบบไม่รู้ตัวก็ได้”

   “ฮอล~ ฉันไปอาบน้ำล่ะ”

   “หึหึ ผมอาบด้วย”

   “สาระแน!”

   “อาบพร้อมกันจะได้เสร็จเร็ว ๆ ไงครับ หิวจะแย่” ผมว่า ตัวหอมไม่พูดอะไรแต่แน่นอนว่าเขาไม่ยอม เพราะท่าทางที่รีบไปห้องน้ำนั้นบ่งบอกชัดเจน ผมไม่รอช้า วิ่งเข้าไปช้อนตัวเขาและอุ้มในท่าเจ้าสาว ก่อนจะใช้เท้าปิดประตูและวางเขาลงในโซนอาบน้ำก่อนเปิดฝักบัวให้สายน้ำไหลรดเราทั้งคู่

   “ไอ้เด็กเปรต!!!”




   “เลือก ๆ สักตัวสิครับ” ผมบอกคนที่ยืนขมวดคิ้วหน้าตู้เสื้อผ้าอยู่นาน ตัวหอมหันมาจิกตาใส่ ผมแต่งตัวเสร็จไปแล้ว แต่ตัวหอมยังไม่แม้แต่จะได้เสื้อด้วยซ้ำ

   “ฉันใส่ชุดนายได้ที่ไหนกันเล่า!”

   “ผมหิว”

   “จิ๊! ตัวนี้ของใคร?” เขาหยิบกางเกงขาสั้นสีขาวขึ้นมา “จันทร์เจ้า”

   “แฟนพี่กาลน่ะเหรอ”

   “อือ” ตัวหอมพยักหน้าก่อนสวมกางเกง ได้ยินเขาบ่นว่าหลวมนิดหน่อยแล้วจึงยัดชายเสื้อด้านหน้าเข้าไปในกางเกง

   จากการที่ได้ใกล้ชิด ตัวหอมเอวเล็กมาก และคนละไซส์กับพี่ชายผมเลย เขาเป็นคนที่สูงในระดับมาตรฐานผู้ชายไทย และมีหุ่นเพรียวบางแต่ไม่ใช่ว่ามีแต่กระดูก ขาเล็กเรียวยาว ในส่วนของจันทร์เจ้านั้นจะตรงข้าม พี่ชายผมสูงไม่ถึงร้อยเจ็ดสิบด้วยซ้ำ ตัวเตี้ย ๆ ตัน ๆ เนื้อหนาเป็นนิ้วหากระดูกแทบไม่เจอ ขาก็ใหญ่ (พูดเกินจริงไปสองเบอร์ แต่สูงไม่ถึงร้อยเจ็ดสิบคือเรื่องจริงครับ) แต่เอวดันเล็ก เพราะงี้มั้งตัวหอมเลยใส่กางเกงไอ้หมูได้โดยที่เอวหลวมนิดหน่อย โคตรเป็นปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติ

   “มันหลวมนิดหน่อยจริง ๆ เหรอ?”

   “ไม่ค่อยนิดหน่อยเท่าไหร่ แต่ก็ไม่มาก”

   “ชุดจ๋าจ้าอยู่ลิ้นชักชั้นสามจากข้างบนฝั่งซ้ายครับ” สุดท้ายแล้วตัวหอมก็เลือกที่จะหยิบกางเกงของจ๋าจ้ามาใส่ ผมขมวดคิ้วมอง กางเกงมันอยู่เหนือเข่าเขาอีกนะ แล้วขาขาว ๆ นั่น ผมไม่อยากให้ใครเห็นนะเว้ย

   “ข้างนอกอากาศเย็นใส่ขายาวไม่ดีกว่าเหรอครับ”

   “ไม่ ถ้านายยังไม่พาไปสักทีฉันจะโมโหแล้ว” ผมเบะปาก ยังไงก็ทำให้เขาเปลี่ยนกางเกงไม่ได้ ผมเดินไปคว้าเสื้อฮู้ดในตู้มาสวมทับเสื้อยืดที่ใส่อยู่ ก่อนเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์ยัดใส่กระเป๋า ตัวหอมเองก็เช่นกัน เขาโยนกุญแจรถมาให้ผม รับเกือบไม่ทันแหนะ

   เป็นอันสรุปได้ว่าจะไปหาอะไรกินด้วยรถของเขาและผมต้องเป็นคนขับ

   “นายมีใบขับขี่หรือเปล่า?”

   “หึ” สั่นหัวเป็นขับตอบ ตัวหอมชะงักมือที่กำลังคาดเบลท์พร้อมหันมามองหน้า “ดึกแล้ว ไม่มีตำรวจหรอก”

   “มักง่าย”

   “มาขับไหมล่ะครับ?” สิ่งที่ผมได้มาคือตาขวาง ๆ ของเขา ผมขับรถไปเงียบ ๆ ส่วนตัวหอมก็เล่นโทรศัพท์ไปเงียบ ๆ เช่นกัน

   ใช้เวลาสักพักก็มาถึงที่หมาย เพราะตอนนี้มันดึกมาก ถนนจึงแทบจะไม่มีรถเลย ตัวหอมเงยหน้าขึ้น เขามองไปรอบ ๆ แล้วหันมามองหน้าผม

   “คุณกิน street food ได้หรือเปล่า?”

   “ไม่รู้”

   “ก็แย่ละ”

   “ดึกขนาดนี้แล้วจะมีร้านเปิดอยู่อีกหรือไง”

   “มีสิครับ ผมมาบ่อย ไปกันเถอะ” ผมบอกแล้วเปิดประตูรถลงมาก่อน ลมพัดปะทะกายเบา ๆ แต่เพราะนี่เป็นช่วงที่กำลังเข้าสู่หน้าหนาว อากาศจึงค่อนข้างเย็น แม้จะมีความอบอ้าวอยู่บ้างก็เถอะ ผมดันใส่ขาสั้นมาด้วยสิ คิดแล้วก็มองไปยังอีกคนที่ใส่สั้นยิ่งกว่า แถมเสื้อยังเป็นแขนสั้นอีกด้วย

   “หนาวไหมครับ?”

   “นิดหน่อย”

   “ในรถมีเสื้อผ้าสำรองไหม คุณน่าจะเปลี่ยนกางเกง” เขาขมวดคิ้ว ก่อนดึงกุญแจรถจากมือผมไปแล้วยัดกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์มือถือ และกล้องถ่ายรูปใส่มือผมแทน เขาเดินไปที่หลังรถ ผมก็ตามไปดู มีกระเป๋าเสื้อผ้าวางอยู่ พอเปิดออกก็มีชุดให้เปลี่ยน เขาจึงกลับขึ้นไปในรถอีกครั้ง

   ที่ให้เขาเปลี่ยนกางเกงเพราะกลัวเขาจะหนาว และก็หวงด้วยครับ ผมไม่อยากให้ใครมองขาขาว ๆ ของเขา แม้จะดึกมากแล้ว แต่คนก็ยังมีอยู่พอสมควรนะ อย่างเช่นพวกที่ดื่มเสร็จแล้วมาหาอะไรกิน พวกที่นอนไม่หลับแล้วออกมาข้างนอก หรือกลุ่มคนที่หิวโหยช่วงดึกแบบผมกับเขา

   เมื่อณภัคออกมาเราถึงเดินไปด้วยกัน ตัวหอมคว้ากระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์มือถือตัวเองไป ส่วนกล้องนั้นผมไม่คืนให้ เพราะจะเล่นเอง เพิ่งรู้ว่าเขาชอบถ่ายรูปจนมีกล้องจริงจังก็วันนี้แหละ นึกว่าถ่ายจากมือถืออย่างเดียว ด้วยความที่เป็นหลานชายช่างภาพมืออาชีพที่มีฝีมือไม่เป็นรองใคร ทำให้ผมได้รับการออสโมซิสความสามารถนั้นมาด้วย ผมถอดฝาครอบเลนส์ออก ยกกล้องขึ้นในระดับสายตา หันไปหาคนที่เดินอยู่ข้าง ๆ ก่อนกดชัตเตอร์เก็บภาพเขาเอาไว้

   ภาพด้านข้างของตัวหอมที่มีแสงไฟจากข้างทางอยู่ในส่วนประกอบของภาพนั้นออกมาไม่เลวเลย

   คนถูกแอบถ่ายหันมาขมวดคิ้วใส่ ผมที่ยังไม่ยกกล้องลงจึงกดชัตเตอร์ถ่ายเขาไปเรื่อย ๆ จนตัวหอมเลิกสนใจ ตัวหอมเป็นคนที่ดูดีอยู่แล้ว พอใส่เสื้อของผมยิ่งดีเข้าไปใหญ่ ดีกับใจผมนี่แหละ เห็นว่ามีเสื้ออยู่ในกระเป๋าของเขานะ แต่ก็ไม่รู้ทำไมเขาถึงยังเลือกที่จะใส่เสื้อของผม

   “ถ่ายรูปไหม? ผมถ่ายให้”

   “ถ่ายอะไร?”

   “ไปยืนที่กลางถนนสิ” ผมบอก ตัวหอมจิปากแต่ก็เดินไปตามที่ผมบอก เขาหันมามองกล้องและทำหน้านิ่ง ๆ ผมลั่นชัตเตอร์ไปแล้วยกกล้องลงคล้องไว้ที่คอตามเดิม แค่ช็อตเดียวก็พอแล้ว ยังไงมันก็ออกมาดูดี

   “คุณเคยมาแถวนี้ไหม?” ผมถามเขาระหว่างที่เรากำลังเดินเข้าไปในร้านอาหาร ก่อนเข้ามาตัวหอมถึงกับหยุดยืนมองนิ่ง ๆ

   “เคย แต่ไม่เคยมาร้านนี้”

   “ดี ไว้มาครั้งหน้าคุณจะได้คิดถึงผม”

   “คิดว่าฉันจะมาอีกงั้นเหรอ?”

   “อือ” ตัวหอมกลอกตาไปมาเหมือนรำคาญและเหนื่อยใจ ผมอมยิ้มขณะมองหน้าเขา

   ผมจะทำหลาย ๆ อย่างที่เป็นครั้งแรกของเขา และทุกครั้งที่เขากลับไปตรงจุดนั้น เขาจะได้คิดถึงว่าครั้งแรกที่เขาได้ทำอะไรแบบนี้น่ะ เขามากับผม









--------------------------------
ฮริ้งงงงงงง #จักรภัค มาแล้ววววววววววววว
จริง ๆ จะอัพเมื่อวานก็ได้นะ แต่ติดหวีด #เกรทพอร์ช อยู่ 555555555555555555
สำหรับตอนนี้คือแปรปรวนเวอร์ อารมณ์สวิงมาก คือเป็นไรอ่ะ เป็นบ้าเหรอ สปอยไปในทวิตเตอร์เมื่อวานละ ฮา~
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านเด้อค่า และขอโทษด้วยที่อัพช้า คือมีอะไรทำหลายอย่างแล้วไม่มีเวลาเขียนเรื่องนี้ TwT
ไว้เจอกันตอนหน้า จุ๊บ ๆ
♥

[กล้วยปั่น]

น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[maemix]

ดีต่อใจจจจจจจจ
ภัคก็ปากแข็งไปนิด แต่ก็แสดงออกมากกว่าก่อนเยอะ
สู้ต่อไปนะจริงใจ

[Ouizzz]

งื้อออออ น่ารักอ่ะ

[pui]

 

[BAKA]

จริงใจของป้าาา บางทีหนูก็ดูเป็นผู้ใหญ่ แต่บางทีหนูก็น่าโดนขบหัวเหมือนกันนะลูกกก

ฮาาาา

[pornwicha]

เขาได้กันอีกแล้ววววววว

รอตอนต่อไปนะคะ