ตอนที่ 8 อิ่มใจ
จากวันนั้นประธานชมรมว่ายน้ำก็เป็นแขกขาประจำคอนโดของสมาชิกปี1ชมรมขนมไทย มาจนยามจำทะเบียนรถได้และเตรียมที่จอดรถไว้ให้ด้วยซ้ำ ภามถอนใจระบายความรู้สึกที่มันอัดแน่นออกมา ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มมือก็ขยับเขียนลิสต์รายการอาหารเช้าที่เจ้าตัวอยากทำมันเสียทุกอย่าง ถึงจะแค่กินข้าวเช้าร่วมกัน คุยกันบ้างเรื่องทั่วไป และก็พาไปส่งมหาวิทยาลัยก็เถอะ
ความสุขจะจุกอกตายแล้ว
“เพ้ออะไรอยู่” เสียงของพี่อุ้มดุพร้อมกับเอากระดาษม้วนตีหัวเด็กหนุ่มดังโป๊ก
ภามยิ้มแหยลูบหัวป้อยๆ ลืมไปเลยว่ากำลังบรีฟงานเรื่องสอนสมาชิกชมรมการแสดง
“นั่งยิ้มอยู่ได้ มีอะไรดีๆรึไงหืม” พี่อุ้มแอบถองศอกใส่ คนโดนล้อก็เกาหัวแก้มแดงๆ ไม่ได้ตอบ
“เอาล่ะ มาแล้ว แนะนำกันหน่อย” ประธานชมรมทำอาหารปรบมือเรียกสมาชิกให้หันมาสนใจ “สมาชิกชมรมการแสดงที่จะมาเรียนกับเราจากนี้ไปอีก1อาทิตย์จ้ะ”
ข้างๆประธานมีหญิงสาวรูปร่างสูงโปรงผมยาวสีดำสนิทถึงกลางหลังยืนยิ้มให้สมาชิกชมรมทำอาหาร สวยจนผู้หญิงด้วยกันยังมองตาค้าง แต่เหนืออื่นใดที่ทำให้ภามต้องยืนอึ้งคือดวงตา
ดวงตาสวยสีเหมือนของพี่ดีน เทาๆอมเขียว..
“สวัสดีจ้าภาม” เสียงใสพร้อมใบหน้าแป้นแล้นของมะนาวโผล่เข้ามาในสายตา เด็กหนุ่มยิ้มกว้างดีใจ
“มะนาวก็มาเรียนด้วยเหรอ”
“ใช่แล้ว” จับมือเพื่อนแกว่งๆ “เราได้บทน้องสาวนางเอกแหละ มีฉากต้องนั่งทำขนมด้วยกัน”
ภามพยักหน้าหงึก “แล้ว..นางเอกคือ”
มะนาวหันกลับไปหาหญิงสาวผมดำคนสวยเมื่อสักครู่ “เดล..รณพร วงศ์เนตร คณะอักษรปี1จ้ะ”
อา..น้องสาวพี่ดีนจริงๆด้วย
เกร็ง..
คืออาการที่ภามกำลังเป็นอยู่ ไม่คิดว่าจะได้เจอน้องสาวพี่ดีนเข้าให้ พอโดนจ้องมือแทบสั่น ก็เล่นมีดวงตาเหมือนกันขนาดนั้น อย่าบอกนะว่าน้องชายพี่ดีนก็เหมือนกัน
“ท่าทางจะยากแน่ๆเลย” เดลหันไปทำตาละห้อยกับมะนาว สองสาวเต็มไปด้วยสีหน้ากังวล
“เดี๋ยวผมทำให้ดูช้าๆ นะ” ภามนำแป้งสีม่วงที่ทำจากแป้งข้าวเจ้าผสมกับแป้งอื่นๆ แล้วเติมสีด้วยสีจากดอกอัญชันห่อกับไส้เค็มปั้นเป็นก้อนกลม จากนั้นก็หยิบอุปกรณ์หน้าตาเหมือนแหนบขึ้นมา แต่ตรงส่วนปลายแบนๆกว้างๆเป็นสีทองทั้งอัน
“อันนี้เรียกว่าที่จีบช่อม่วงครับ” ส่งให้หญิงสาวทั้งสองลองหยิบจับดู “เวลาทำจีบทำแบบนี้นะครับ”
ภามค่อยๆใช้ที่จีบหนีบแป้งออกมาเป็นกลีบเล็กๆวนรอบก้อนแป้ง “นี่คือกลีบชั้นที่หนึ่ง”
จากนั้นเขาก็หนีบแป้งด้านบนต่อ “นี่คือกลีบชั้นที่สอง ส่วนชั้นที่สามที่เริ่มแคบให้จีบตั้งๆขึ้นมาหน่อย แล้วก็จบที่ด้านใน แบบนี้”
เพียงแป้บเดียวก้อนแป้งก็กลายเป็นดอกไม้แสนสวยเล่นเอาสาวๆรวมถึงสมาชิกชมรมคนอื่นอ้าปากค้าง
“สุดยอด!!สวยมาก” เดลอุทานพลางมองดอกไม้ดอกน้อยในจานตาเป็นประกาย
“โฮววววววววว แต่งงานกับเราเถอะน้าภาม” มะนาวไม่เลิก หล่อนโผกอดเพื่อนฟัดๆๆๆ
ภามหัวเราะชอบใจ ก่อนจะสวมบทคุณครูมาดโหดแจกอุปกรณ์ให้นั่งจีบก้อนแป้ง ในตอนแรกภามให้จีบแค่ก้อนแป้งเปล่าเผื่อเสีย แล้วก็เป็นดังคาด เดี๋ยวจีบแป้งขาดมั่งเรียงตัวไม่สวยมั่งต้องปั้นใหม่กันหลายหน
นักเรียนนั่งจีบแป้งกันเคร่งเครียด แต่คนสอนกลับนั่งยิ้มหยิบแป้งห่อไส้แล้วจีบเป็นกลีบซ้อนกันสวยงามและรูปนกน่ารักกดดันนักเรียนไปพลางๆ เผลอแป้บเดียวผลงานคนสอนก็เรียงตัวอยู่บนจานหลายสิบลูก ภามเดินไปต้มน้ำจนเดือดแล้วหรี่ไฟลงวางที่นึ่งบนหม้อแล้วปูด้วยใบตอง เขาเรียงก้อนแป้งลงไปจัดการพรมน้ำแล้วปล่อยนึ่ง5นาที เพียงแป๊บเดียวคุณครูคนเก่งก็เอาช่อม่วงจัดเรียงบนจานโรยกระเทียมเจียวตกแต่งด้วยผักกาดหอมและพริกสดเสิร์ฟให้นักเรียนกินกัน
“เรา..” เดลมองของว่างน่ากินบนจานเหมือนใจจะละลาย “เราเข้าใจความรู้สึกมะนาวแล้วล่ะ” หันกลับมาหาภามแล้วคว้ามือจับหมับ “แต่งงานกับเราะเถอะ ฮืออออออออออออออออออออ”
คนโดนขอแต่งงานสองหนในวันเดียวยิ้มหวาน
“ขอแต่งงานไปก็ไม่ช่วยเรื่องจีบแป้งหรอกครับ” ใบหน้าสดใสมองผลงานของนักเรียน “ยังไม่ผ่านทั้งคู่เลย ฝึกไปครับ วันนี้ให้ลองจีบอย่างเดียวครั้งหน้าจะให้จีบแบบมีไส้แล้วเอาไปนึ่ง ต้องรีบทำให้เป็นนะครับเพราะยังมีคิวเรียนแกะสลักผักผลไม้ อันนั้นยากกว่าเยอะ”
คำพูดโหดร้ายผิดกับหน้าตาทำเอานักเรียนหัวหดกลับไปจีบแป้งต่อ แต่ไม่วายถ่ายรูปขนมอัพลงเฟสลงไอจีกันยกใหญ่
ภามส่ายหัว เขาจีบขนมส่วนที่เหลือเพราะตั้งใจจะแจกให้สมาชิกเอากลับไปกินที่บ้าน แต่ก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อมือถือส่งเสียงเตือนว่ามีข้อความเข้ามา
ไลน์?
เด็กหนุ่มหัวเราะก๊ากเมื่อเจ้าทีมรีบโวยวายมาในไลน์กลุ่ม โหยหวนอยากจะกินบ้างซึ่งแน่นอนว่าภามเตรียมเผื่อไว้แล้ว เขาพิมพ์ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม พลันอีกข้อความก็เด้งขึ้นมา
..พี่ดีน
Dean : ทำช่อม่วงเหรอครับ สอนชมรมการแสดงใช่ไหม
Ph@m : พี่ดีนรู้ได้ไงครับ
เขาจำได้ว่ายังไม่ได้เล่าให้อีกฝ่ายฟังเพราะไม่แน่ใจว่าชมรมการแสดงจะยอมให้เอาไปเล่าไหม
Dean : เห็นน้องสาวลงในเฟส
ดีนยืนยิ้มกับมือถือ เมื่อสักครู่เขาอัพเดทรายการซ้อมแข่งในหน้าเพจชมรมแล้วดันเห็นฟีดของน้องสาวเด้งขึ้นมาเป็นดอกไม้สีม่วงน่ากิน พอมองจุดเช็คอินเป็นชมรมทำอาหารเขาก็เดาได้เลยว่าเป็นฝีมือใคร อดไม่ได้ที่จะทักไลน์น้อง ตลกดีนะที่เขาอยากเห็นหน้าใสๆพร้อมรอยยิ้มทั้งๆที่เพิ่งเจอกันเมื่อเช้า
“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คุยกับใครอยู่” เสียงกระแนะกระแหนของรองประธานดังขึ้นด้านหลัง เจ้าของหัวสีทองชะเง้อมองแต่ก็โดนมือใหญ่ดันหงายออกมา
“เสือก” ดีนพิมพ์ตอบน้องอีกสองสามคำก็ปิดมือถือเก็บเข้าล็อคเกอร์ วินยักไหล่พวกเขาพากันออกมาที่สระว่ายน้ำกวาดตามองสมาชิกที่เริ่มฝึกกันไปพักใหญ่แล้ว
“แกรู้ไหม เดี๋ยวนี้แกยิ้มบ่อยขึ้น หน้าตาโคตรมีความสุข” ถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกแล้วเริ่มวอร์มร่างกาย
“แล้วเมื่อก่อนฉันเป็นยังไง” ดีนเองก็ทำแบบเดียวกัน เขาแสร้งเลิกคิ้วสงสัย
“หน้านิ่งไม่หือไม่อือ ขมวดคิ้วตลอดด่าอย่างเดียวแล้วก็..ชอบมองหาอะไรตลอดเวลา” ยืดตัวขึ้นเท้าเอวแล้วเหยียดยิ้มใส่เพื่อนซี้ “แต่ตอนนี้..แกเลิกมองหาแล้ว หาเจอแล้วละสิ”
“หึ” ดีนหัวเราะในลำคอ เขาวอร์มอีกสักพักก็เดินเข้าไปตบหัวเพื่อนแล้วลากไปที่สระ “แข่งกันหน่อยไหม”
วินผิวปากวิ้ว นานๆ หมอนี่จะชวนเขาแข่งสักที “จัดไป”
สมาชิกชมรมว่ายน้ำส่งเสียงฮือฮาเมื่อสองบิ๊กลงสระ โค้ชโบกมือให้เด็กๆย้ายลู่แล้วใช้ลู่กลางสระเป็นสนามประลองฝีมือ ไปๆมาๆ คนอื่นเลยขึ้นจากสระเพื่อยืนดูการแข่งแทน
“ฟรีสไตล์200เมตรแล้วกัน” โค้ชถือกระดานจดข้อมูลพร้อมนาฬิกาจับเวลา
ร่างสูงใหญ่เข้าประจำที่พร้อมสวมแว่นตากันน้ำ ทันทีที่เสียงนกหวีดดังทั้งคู่ก็ดีดตัวลงสู่ผืนน้ำอย่างรวดเร็ว
“ไอ้เหี้ยยย โคตรไวอ่ะ” ทีมอุทานพร้อมเขย่าคอเพื่อนร่วมทีมเมื่อเห็นการเคลื่อนไหวรวดเร็วของทั้งคู่ อยู่ชมรมมาตั้งนานเพิ่งเคยเห็นสองคนนี้แข่งกันนี่แหละ อีกอย่างเวลาซ้อมก็ไม่เคยมองกันด้วยเพราะต่างคนต่างพยายามทำเวลา
ชมรมว่ายน้ำตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงเชียร์ตื่นเต้นชะงักฝีเท้าของคนที่กำลังมาเยือน ภามเดินเข้าเขตสระพร้อมมะนาว ทั้งคู่รีบเดินเข้าไปหาทีมเพื่อสอบถามว่ามีอะไร
“อ้าว พอดีเลย มานี่เลยยย” ทีมยิ้มกว้างหันไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กยัดใส่มือเพื่อน “ส่วนนี่ของเราใช่ไหม” คว้ากล่องพลาสติกที่บรรจุของกินสีม่วงๆมาถือแทน
เฮ!!!
“มีอะไรกันเหรอ” มะนาวชะเง้อมองคนสองคนที่พลิกตัวกลับรอบสุดท้ายเพื่อเข้าเส้นชัย
“พี่ดีนกับพี่วินแข่งกัน โคตรเจ๋งอ่ะ ฟอร์มสวยทั้งคู่แถมไวมาก” ดวงตาของทีมเป็นประกาย
ชื่อของคนแข่งทำให้ภามกับมะนาวหันขวับไปมองทันที และเป็นจังหวะเดียวกับที่ประธานชมรมแตะขอบสระก่อนรองประธานแค่เศษเสี้ยววินาที
“เชี่ย กี่นาทีวะ” ทีมย่ำเท้าตื่นเต้น พอๆกับคนอื่นที่มองโค้ชเป็นตาเดียวกัน ส่วนคนแข่งทั้งคู่เกาะขอบสระดันแว่นตาว่ายน้ำคาดไว้ที่หัว พลางเงยหน้ามองผู้จับเวลา
“ดีน 1.54.66 วิน 1.54.80 เยี่ยมมาก”
พอโค้ชบอกเสร็จ เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นมาทันที “เหยดดดด สถิติโคตรเจ๋ง” ใครบางคนอุทานขึ้นมา
ดีนดึงแว่นออกแล้วเสยผมเปียกลู่ขึ้นลวกๆ เขายันแขนกับขอบสระเพื่อดันตัวขึ้นมา และเป็นจังหวะเดียวกับที่ทีมผลักเพื่อนที่กำลังเหม่อเซเข้าไปหา
“อ๊ะ” ภามยันตัวเต็มเหนี่ยว หยุดห่างจากแผ่นอกกว้างเปียกชื้นแค่นิดเดียว
ประธานชมรมว่ายน้ำมองแขกผู้มาเยือนงงๆ เด็กน้อยเงยหน้ามองเขาตาแป๋วก่อนที่แก้มจะเริ่มแดงขึ้น
“เอ่อ ...” ภามขยำผ้าขนหนูในมือทำอะไรไม่ถูก แถมคนในชมรมทุกคนก็หยุดนิ่งจ้องมาทางพวกเขาสองคนเป็นตาเดียวกัน
ดีน รัฐนนท์ คลี่ยิ้มอีกครั้งด้วยดวงตาแวววาว
“ส่งมาสิ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยอย่างใจเย็น
“??” น้องทำหน้างงใส่จนคนพี่เกือบขำออกมา
“ผ้าขนหนูไง เอามาให้พี่ไม่ใช่เหรอ”
ภามสะดุ้งโหยงรีบส่งผ้าในมือให้ราวกับของร้อน ยิ่งพอใบหน้าคมคายก้มลงมาใกล้เพื่อเอ่ยปากขอบคุณเขาก็เม้มปากพยักหน้าหงึกแล้วเปิดแน่บไปหาเพื่อนที่ยืนหัวเราะคิกคักกันอยู่
วินถองศอกใส่ยิ้มๆ “แหนะ...นี่ถ้าให้แข่งอีกรอบแกคงทำลายสถิติโลก”
“สัส” คนโดนล้อด่าคำเดียวแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดตาทำหน้านิ่ง
สมาชิกในชมรมอมยิ้มคิกคักแต่ไม่กล้าแซวเพราะกลัวท่านประธานและไม่นานภาพของเด็กหนุ่มยืนหน้าแดงส่งผ้าให้หัวหน้าชมรมก็โดนโพสต์ลงเพจชมรมว่ายน้ำอย่างรวดเร็วพร้อมแคปชั่น
ขวัญใจชมรม กำลังใจของ team กำลังใจของท่านประธาน @Rattanon_dean ??
มะเหมี่ยว – อะไรคะ นี่อะไรคะ นี่อะร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
อ๋อมแอ๋ม – พี่ดีนยิ้มค่ะคุ๊ณณณณณณณณณ พี่เขายิ้มให้น้อง แอร๊ยยยย ฟ้หกดวกฟเดว
เจ้าพ่อเป็ดย่าง – อ้าวไรวะ เฮียเล็งน้องภามเหรอ นี่ขวัญใจเศรษฐศาสตร์นะเฮีย!!
ชมรมทำอาหาร ม.T - ....จะทำอะไรสมาชิกชมรมทำอาหารนี่ ถามความเห็นกันบ้างรึยังคะ @Rattanon_dean
เดชคัมภีร์อาหาร – @ชมรมทำอาหาร ม.T ประธานอย่าเอาเฟสชมรมมาเม้นสิ
Vanilla sky – =//////= ย้ายเรือค่ะพี่น้องงงงงงง กรี๊ดดดดด !! ขอโทษนะจ้ะทีม #ดีนภาม
Thanai Y. – นี่รายงานสดจากชมรมว่ายน้ำ แม่งโคตรบรรยากาศจั๊กจี้หัวใจครับผม!!
ที่ทำให้คอมเมนท์เกือบถล่มเพจชมรมว่ายน้ำจนแทบพัง
หลังซ้อมเสร็จสมาชิกที่เหลือก็จับกลุ่มกินของว่างที่ภามขนมา ชมรมทำอาหารช่วยกันทำช่อม่วงออกมาเยอะแยะเพื่อนำมาฝากชมรมว่ายน้ำ
“โอยย อร่อยมาก แป้งนุ่มหอมมันไส้ก็อร่อย” วินโหยหวนปากก็เคี้ยวหงับๆพร้อมซี๊ดซ้าดพริกขี้หนูสด
“เพิ่งเคยเห็น สวยมากเลย” ทีมจ้องตาแป๋วมือก็ยังเช็ดหัวเปียกๆ “ภามป้อนหน่อยมือไม่ว่าง”
ภามหัวเราะเมื่อเพื่อนทำตาอ้อนน่าหมั่นไส้ เขาเอาส้อมจิ้มช่อม่วงแล้วส่งเข้าปากให้และนั่นเรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆรอบสระ
“พี่ด้วยๆ” วินรีบเสนอหน้า ซึ่งเด็กหนุ่มก็ไม่ขัดศรัทธาจิ้มป้อนให้อย่างว่าง่าย
“คนนี้ด้วย” รองประธานตัวดีเกี่ยวคอท่านประธานมาแทนที่ คราวนี้คนป้อนชะงักมือแก้มแดงทันที
ดีนเหล่มองเพื่อนที่ยิ้มร้าย ก่อนจะตวัดสายตากลับมายังน้องที่ทำตาหลุกหลิก เขาสบตาเด็กน้อยอยู่สักพัก อีกฝ่ายก็เม้มปากเหมือนตัดสินใจได้แล้วจิ้มขนมยื่นมาให้
มือนั้นสั่นจนน่าเอ็นดู
ชายหนุ่มส่ายหัวขำๆ ช่อม่วงจะหล่นมิหล่นแหล่ สุดท้ายมือใหญ่ก็เอื้อมไปจับข้อมืออีกฝ่ายดึงเข้ามาป้อนขนมเข้าปากตัวเองจนได้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!
เสียงสาวๆรอบสระดังดับเบิ้ลกว่าเมื่อกี้ ในขณะที่วินผิวปากหวือ ส่วนมะนาว..
“ไม่ต้องสนใจหนูค่ะ เชิญตามสบาย” สาวหนึ่งเดียวปิดปากกลั้นความฟินหน้าแดงก่ำ
ภามนั้นหรอ...
...
ระเบิดตัวตายไปแล้ว
วันนี้นางเอกของชมรมการแสดงก็มาซ้อมทำขนมเหมือนอย่างเคย ผมยาวสีดำถักเปียแล้วมวยไว้ด้านหลัง แก้มเนียนปัดสีชมพูบางๆ ส่วนดวงตาและคิ้วแทบไม่ต้องทำอะไรเพราะเข้มได้รูปสวยอยู่แล้ว
“อืม สวยแล้วครับ” ภามมองผลงานของสองสาวแล้วพยักหน้าให้ผ่าน “เดี๋ยวผมเอาไปนึ่งให้ จะได้เอากลับไปฝากที่บ้านกัน”
“เย้” มะนาวกอดเพื่อนสาวยิ้มกว้าง เมื่อคืนเธอและเดลต้องไปนั่งฝึกจีบช่อม่วงด้วยดินน้ำมันที่บ้านต่อจนตอนนี้เห็นอะไรกลมๆไม่ได้ อยากจะจับทำเป็นดอกไม้ไปเสียหมด
พอทำเสร็จเร็วกว่าปกติ ทุกคนเลยจับกลุ่มคุยกันสนุกสนาน ทั้งเดลและมะนาวไม่ยอมเปิดปากบอกเนื้อหาในหนังสั้นได้แต่บอกว่าเป็นความลับให้รอดูเอาเอง
“นี่เดลถามอะไรหน่อยสิ” มะนาวเอ่ยปากขึ้นเมื่อภามกลับมานั่งในวง “ปกติพี่ดีนเวลาอยู่บ้านเป็นยังไงเหรอ”
ชีวิตส่วนตัวของท่านประธานชมรมว่ายน้ำเป็นที่สนใจของสาวๆ เพราะปกติที่เห็นกันอยู่คือหน้านิ่งๆจริงจังไม่ค่อยพูดอะไร ในเมื่อน้องสาวเจ้าของเรื่องอยู่ถึงที่ก็ต้องขอสอบถามกันหน่อย
เดลยิ้มบางๆ สีหน้าลำบากใจ “พี่เขาก็นิ่งๆแบบนี้แหละ แล้วก็ดุ”
“เอ๋ ที่บ้านก็ดุเหรอ” พี่อุ้มทำตาโต “นึกว่าจะใจดีกับน้องๆ”
เด็กหนุ่มเองก็ทำหน้าแปลกใจ ก็ตอนอยู่กับเขาพี่ดีนทั้งใจดีแล้วก็ชอบแกล้งจะตายไป
“แหะๆ อาจเป็นเพราะแยกกันอยู่ตอนเด็กๆน่ะค่ะ มาเจอกันตอนโตอิมเมจพี่เลยเหมือนพ่ออีกคน ถ้าพูดจริงๆเดลสนิทกับพี่ดอนมากกว่า” ใบหน้าหวานสลดลง “ปกติจะได้คุยกันบ้างเวลากินอาหารเช้าด้วยกัน แต่ช่วงหลัง...พี่เขาไม่มาร่วมโต๊ะสักเท่าไหร่ ทักกันนิดเดียวก็ออกจากบ้านไปเลย”
ภามชะงักมือที่กำลังจัดขนมใส่กล่อง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างเป็นกังวล
เพราะเขา? ทำให้พี่น้องไม่ได้คุยกัน
“ไง ทำขนมสำเร็จไหม” ประตูชมรมเปิดออกพร้อมเสียงสดใส ใบหน้าหล่อเหลาของพระเอกช่องหลากสีโผล่มาพร้อมรอยยิ้มหวานทำเอาสาวๆ กรี๊ดกร๊าด
อเล็กซ์เข้ามานั่งข้างๆ เด็กน้อยแล้วเอื้อมมือไปจิ้มขนมเข้าปาก “หูย อร่อย ภามทำอีกหรือเปล่าครับ”
“ถ้าเตรียมแป้งทำไส้ก็ช่วยกันทำค่ะ ส่วนคนปั้นทำให้สวยคือสองสาว” พี่อุ้มตอบแทนพร้อมรอยยิ้ม
“โอ้โห เก่งมาก แบบนี้หนังสั้นเราผ่านฉลุยแน่ เนอะ” หันมาเนอะกับคนข้างตัว
ภามยิ้มตอบ “ผ่านสิครับ คนเล่นคือเดลกับมะนาวเชียวนะ”
“ถ้ามีบทเกี่ยวกับทำอาหารไว้พี่จะมาชวนภามไปเล่นด้วย” ดวงตาสีน้ำตาลแพรวพราวบอกชัดว่าคิดจะทำอะไร อเล็กซ์ไม่เคยปิดบังว่านิยมทั้งชายและหญิง ท่าทางเป้าหมายคราวนี้คือภามไม่ผิดแน่
“ฮะๆ ผมไม่ถนัดเรื่องแสดงอะไรพวกนี้หรอกครับ” ภามโคลงหัว “ขออยู่เบื้องหลังดีกว่า”
อเล็กซ์เลิกคิ้ว “หน่วยส่งเสบียงเหรอครับ” เขาหยิบมือถือขึ้นมากดๆอยู่สักพักแล้วยื่นออกมากลางวงสนทนา
“งั้นพี่ขอแบบนี้บ้างได้ไหม”
ภามเบิกตากว้างเมื่อเห็นภาพที่เขาป้อน ไม่สิ ถูกพี่ดีนจับมือป้อนช่อม่วงเมื่อวานเต็มจอ ไม่รู้ว่าโดนแอบถ่ายเมื่อไหร่ ไม่รู้ว่าภาพกระจายออกไปแค่ไหนแล้วด้วยซ้ำ เท่าที่เห็นยอดคอมเมนท์ กดไลค์กับแชร์มันเยอะจนนับไม่ไหว
“ท่าทางสนิทกับประธานชมรมว่ายน้ำนะครับ” อเล็กซ์คลี่ยิ้ม
“เมื่อวานภามป้อนทีม ป้อนพี่วินด้วยค่ะ” มะนาวโพล่งขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนหน้าซีด ถ้าในกลุ่มกันเองเธอคงล้อไปแล้วแต่ไม่ใช่ที่นี่ตรงนี้...
“อ้าวมีบริการป้อนแบบนี้ พี่ก็ขอบ้างสิ” เขาเหล่มองขนมในจาน “ป้อนพี่หน่อย”
ความอึดอัดเกิดขึ้นทันที แต่ก่อนที่ภามจะได้ตอบอะไรพี่อุ้มที่มองอยู่นานแล้วก็เอาส้อมจิ้มขนมยัดใส่ปากคนขี้ตื้อเข้าเต็มๆ หล่อนยิ้มหวานหากดวงตาไม่ยิ้มด้วย
“อุ๊บ !!”
“อร่อยไหมคะ”
“.....” เงียบกันหมดทุกคน เด็กหนุ่มกลั้นยิ้มเกือบจะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นพี่อเล็กซ์กรอกตาแล้วพยักหน้า
“อร่อยเป็นพิเศษเลยครับ”
ภามถอนใจ “ผมเคยบอกพี่ไว้แบบไหน ผมยังยืนยันคำนั้นครับ” เขาเอาขนมใส่กล่องเล็กๆแล้วยื่นให้ชายหนุ่มตรงหน้า “เอากลับไปกินให้อร่อยนะครับ” ตบท้ายด้วยรอยยิ้ม...ที่ดูเหินห่างชัดเจน
พอโดนตัดบทกึ่งๆ ไล่กลับดาราหนุ่มก็ได้แค่ยิ้มแล้วยักไหล่ ช่วยไม่ได้ ยอมถอยไปก่อน เขาโบกมือลาสมาชิกสาวๆ ถ่ายรูปคู่กันนิดๆ หน่อยๆ แล้วจากไปพร้อมขนมในมือ
“แหมมมมมมม” พี่อุ้ม พี่กิ๊ฟฟี่ พี่กุ้ง รวมถึงประธานชมรมร้องขึ้นมาพร้อมกัน “สาวๆนั่งกันให้ตรึม จีบเจ้าภามอยู่คนเดียว นับวันยิ่งเนื้อหอมนะ”
“เนื้อหอมอะไรละครับ” คนพูดโวยวายแต่หน้าร้อนผ่าว
“เนื้อหอมกับคนอื่นไม่เอาเนอะ ต้องกับคนเดียวเท่านั้น โอ๊ยยยยยยย” มะนาวแอบแซวเลยโดนเพื่อนดึงแก้มจนมันแดงไม่ต้องพึ่งบลัชออน
ขณะที่ทั้งสองหยอกกันจนคนอื่นในชมรมหัวเราะขำ หญิงสาวอีกคนจากชมรมการแสดงก็นั่งมองมือถือเงียบๆ สเตตัสที่อยู่ในเพจชมรมว่ายน้ำชัดเจนจนไม่ต้องขยายภาพ
ภาพพี่ชายของเธอยิ้มอ่อนโยนให้ผู้ชายตรงหน้า ยิ้มที่เธอผู้เป็นน้องสาวแท้ๆ ไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ
ดวงตาสวยเหลือบมองเด็กหนุ่มพลางเก็บงำความสงสัยเอาไว้ในใจ
ภามเป็นอะไรกับพี่ชายเธอ?
-----------
Talk
เนื่องจากผู้วาดกำลังติดภาระกิจทำขนมปังให้ลูกค้า (จริงๆนะ...ฮา ทั้งผู้แต่งและผู้วาดทั้งทำขนมและกินกันจริงจัง) เดี๋ยวๆก็ส่งรูปพิซซ่าในเตาอบมา เดี๋ยวๆก็ขนมปังสารพัด
เอาลายเส้นของผู้แต่งไปก่อนแล้วกันค่ะ TvT
เนื่องจากมีคนบอกว่าไม่เคยเห็นช่อม่วงของจริง แนะนำให้ลองเสิร์ชหาในกูเกิ้ลเลยค่ะ สวยและน่ากินเพียบ
หัวข้อ: ด้ายแดง ตอนพิเศษ เรื่องของมะนาวและพี่ดอกไม้ P72 [05/04/17] (อ่าน 1092776 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก