สุขสันต์วันแม่
--------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 7“เป็นอะไรวะ มีอะไรบอกได้นะ”
“.......ทำไมพายปล่อยให้พวกนั้นจับแก้มล่ะ”
“หืม...ก็...ไม่ทำไม มันจับเฉยๆ ไม่รู้จะห้ามทำไมด้วย”
“แต่ทิวไม่ชอบนี่ ไอ้ศักดิ์มันลูบๆ ด้วย ไม่ได้จับเฉยๆ สักหน่อย”
“พวกมันก็ชอบหยอกแบบนี้ประจำนี่นา ทำไมล่ะ”
“มันเคยทำแบบนี้กับพายด้วยเหรอ ทำไมทิวไม่รู้ล่ะ มันทำอะไรพายบ้าง”น้ำเสียงทิวดูร้อนรนขึ้นมาทันที จะตกใจอะไรนักหนาเนี่ย
“บางทีก็ลูบหัวลูบหน้า แต่ไอ้จิ๋วเคยหอมแก้มด้วย นอกนั้นก็ไม่มีอะไร”
“เฮ้ย!! แล้วปล่อยให้หอมทำไม”
“ก็ตอนนั้นนั่งใกล้ๆ กัน มันบอกว่าพายตัวหอมดี แล้วมันก็หอมแก้ม พายเลยวิ่งไล่เตะมัน”ใช่ว่าผมปล่อยให้มันหอมที่ไหน อารมณ์ตอนนั้นไม่โกรธแต่ตกใจนิดหน่อย แล้วก็แค่แกล้งเตะมันแบบหยอกๆ ด้วย
“ไอ้พวกนี้มันไว้ใจไม่ได้ พายอย่าให้พวกมันแตะตัวอีกนะ”
“เฮ้ย เป็นไรเปล่าเนี่ย เพื่อนกันทั้งนั้น มันก็แค่แกล้งเล่น”ผมเห็นพวกมันแกล้งกันออกบ่อย บางทีก็หอมกันบนเวที เรียกเสียงกรี๊ดจากลูกค้าสาวๆ ได้เยอะเลย
“ก็ทิวไม่ชอบนี่ นะๆๆๆ”ทิวส่งเสียงอ้อนวอนพร้อมเขย่ามือผมไปมา
“พายก็ไม่ได้ชอบเหมือนกัน แต่มันชอบแกล้งเวลาเผลอ จะไปห้ามทันได้ไง ยิ่งทำท่าไม่ชอบมันก็ยิ่งแกล้ง ทิวเคยบอกพายเองจำไม่ได้เหรอ”แรกๆ ที่ผมยังไม่ค่อยกล้าคุยกับพวกนี้ โดยเฉพาะต่อที่ชอบแซวผม ทิวเป็นคนบอกเองว่าอย่าไปกลัว ให้ด่ากลับ ไม่งั้นพวกมันจะยิ่งแกล้ง
“ไม่รู้ล่ะ พายก็ระวังตัวไว้หน่อยแล้วกัน เดี๋ยวทิวไปเตือนพวกนั้นเอง เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง”ทิวมันพูดจริงจังมากเลยครับ ผมก็ได้แต่เออออไปให้มันจบๆ ขี้เกียจเถียงครับ
เช้านี้ไม่มีเรียน ผมกำลังจะลงไปหาข้าวกิน แต่เห็นประตูห้องนุเปิดอยู่เลยเดินเข้าไปหา สงสัยเพิ่งตื่นครับ กำลังอาบน้ำอยู่ ผลไม้กับขนมเต็มห้องเลย งานใหม่คงเงินดีมากจริงๆ ไม่งั้นนุไม่ฟุ่มเฟือยแบบนี้แน่
“อ้าวพาย มานานยัง”นุเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ พอเห็นผมนั่งอยู่บนเตียงก็ทักเลย
“เพิ่งเข้ามา กลับบ้านมาเหรอ ของเต็มเลย”
“อืม...เปล่า ไปเที่ยวบ้านเพื่อนมา”นุเดินไปนั่งที่โต๊ะหน้ากระจกแล้วหยิบไดร์มาเป่าผมให้แห้ง ผมดูรอบๆ ห้องแล้ว ข้าวของเครื่องใช้มีเยอะขึ้นนะครับ มีไมโครเวฟด้วย แถมยังมีที่ดูดฝุ่นอีก
“จะออกไปข้างนอกเหรอ พายจะไปกินข้าวน่ะ กินด้วยกันเปล่า”
“ไม่ล่ะ นุนัดเพื่อนไว้ เดี๋ยวต้องรีบไปแล้ว ไว้วันหลังนะพาย”
“ได้ๆ งั้นพายไปก่อนนะ เออใช่ แม่พายทำมะม่วงกวนมาให้ ไว้ตอนเย็นเอาให้นะ”
“โหพาย ของกินนุเต็มเลย พายแบ่งไปด้วยดิ ไม่งั้นนุกินอย่างอื่นไม่ไหวแน่”นุพูดแล้วก็ลุกมาหยิบขนมกับผลไม้ส่งให้ผมเต็มเลย
“เฮ้ย ไวน์ด้วยเหรอ ไม่เอาๆ แพงแบบนี้ไม่ต้องหรอก นุเก็บไว้เถอะ”
“เอาน่า ลองชิมดู อันนี้ของที่ร้านขาย เอาไปให้ที่ทำงานเขาชิมก็ได้ เผื่อสนใจซื้อ นุจะได้แบ่งเปอร์เซ็นต์ให้พายด้วย”
“ก็ได้ ไว้เย็นนี้จะลองเอาไปร้านดู”ผมเดินหอบของกลับห้องตัวเอง แล้วก็หยิบมะม่วงกวนไปให้นุเลย ช่วงนี้นุดูมีความสุขดี ท่าทางทั้งรักทั้งงานจะรุ่งพร้อมกัน
หลังจากเรียนช่วงบ่ายเสร็จ ผมกะว่าจะกลับมานอนรอเวลาทำงานที่ห้อง แต่ทิวมันชวนผมไปดูหนังครับ แล้วค่อยเลยไปทำงานพร้อมกัน ผมยังไงก็ได้อยู่แล้ว แต่ให้มันแวะมาเอาไวน์ที่ห้องผมก่อนแค่นั้นเอง
“จะดูเรื่องอะไรล่ะ อย่าให้เลยเวลางานนะ เดี๋ยวโดนพี่ธารตัดเงิน”
“ไม่รู้เหมือนกัน อยากดูเฉยๆ เอารอบที่กำลังจะเริ่มเลยแล้วกัน”ทิวพูดเองเออเอง แล้วมันก็เดินไปซื้อตั๋ว ตอนแรกบอกว่าจะเลี้ยง แต่ผมไม่ยอม ยัดเงินใส่มือมันไป ถ้าจะคืนก็ให้ทิ้งไป เป็นเพื่อนกันต้องเสมอภาคกันครับ มันเลี้ยงผมบ่อยจนผมเกรงใจแล้ว
หนังที่เราเข้ามาดูเป็นหนังบู๊ครับ คนดูไม่เยอะเท่าไหร่เพราะเป็นวันธรรมดา เดินเข้ามาด้านใน ไฟยังสว่างอยู่ ผมนั่งแถวเกือบหลังสุด มองไปข้างล่าง แถวที่ห่างจากผมสามแถว เห็นคนที่นั่งอยู่คล้ายๆ นุเลยครับ มาดูกับใครก็ไม่รู้ ว่าจะดูหน้าให้แน่ใจว่าใช่นุหรือเปล่า ไฟก็ดับพอดี
“มองใครน่ะ”ทิวสะกิดถามเบาๆ ผมคงชะเง้อมากไป
“ไม่แน่ใจว่าใช่เพื่อนห้องข้างๆ หรือเปล่า”
“ไว้หนังจบค่อยไปทักดิ”
“อืม”ผมพยักหน้าตอบ แล้วก็ตั้งใจดูหนัง ผมเป็นคนไม่ชอบซื้ออะไรมากินในโรงหนังครับ บางครั้งมันเสียงดังรบกวนคนข้างๆ อีกอย่างเสียสมาธิตัวเองด้วย
กว่าหนังจะจบก็เกือบได้เวลางานพอดี ผมกับทิวรีบออกจากโรงหนังจนลืมเรื่องนุไปเลย แต่ระหว่างที่ทิวขับรถออกจากลานจอดรถ ผมก็หันไปเห็นนุกำลังเดินเข้าไปนั่งในรถเบนซ์คันหรูพอดี คนขับเป็นใครก็ไม่รู้ครับ ไม่ทันมอง แต่ที่แน่ๆ คือเป็นผู้ชายชัวร์ ท่าทางจะรวยมากซะด้วย
“เพื่อนเหรอ”ทิวถามเมื่อเห็นผมเอี้ยวตัวมองรถที่นุนั่งจนพ้นสายตา
“อืม”
“ท่าทางรวยเนอะ เห็นรถแล้วอยากได้บ้าง รุ่นท็อปซะด้วย”ทิวมันชอบเรื่องรถครับ ถึงผมไม่ค่อยรู้เรื่องรถ แต่ก็รู้ว่ารถทิวก็แพงเหมือนกัน แต่คันที่นุนั่งแพงกว่าครับ
พอมาถึงร้าน ผมก็เอาไวน์ไปให้พี่ธารก่อนเลย ถ้าพี่เขาจะซื้อมาขายที่ร้านผมจะได้ไปบอกนุ ผมไม่รู้หรอกว่านุได้เปอร์เซ็นต์เยอะมั้ย แต่ถ้ารายได้มันเพิ่มขึ้นก็เป็นเรื่องดี และผมก็ไม่คิดจะขอส่วนแบ่งด้วย เงินที่ทำงานที่นี่ก็เยอะอยู่แล้ว ข้าวก็ฟรี ค่ารถไปกลับก็ฟรีเกือบทุกวัน เงินเก็บเหลือเพียบ
“มีเรื่องอะไรกันเหรอ”ผมเดินเข้ามาในห้องพัก กะว่าจะมานั่งกินข้าวกับทุกคน แต่...บรรยากาศในห้องมันแปลกๆ ครับ หน้าศักดิ์มีรอยช้ำที่มุมปากด้วยครับ สงสัยคงไปตีกับใครมา ทุกคนดูเครียดๆ ยกเว้นจิ๋วที่นั่งยิ้มอยู่
“ไม่มีอะไร พายมากินข้าวดิ กำลังรออยู่”ทิวกวักมือเรียกผมที่เปิดประตูค้างอยู่ ผมก็งงๆ กับพวกนี้ แต่ก็เดินไปนั่งที่ว่างข้างทิว เหลือที่เดียวนี่ครับ จะไปนั่งไหนได้
วันนี้กินข้าวไม่ค่อยอร่อยเลยครับ มันดูอึดอัดยังไงไม่รู้ ต่อก็นั่งหน้าเครียด ไม่แซวไม่กัดผมหรือจิ๋วเลย ปกติวงมันจะเลิกก่อนร้านปิด แต่ทุกครั้งจะนั่งกินเหล้าหรือไม่ก็กินข้าวกันอีกรอบ แต่วันนี้...เลิกปุ๊ปก็แยกย้ายกันกลับเลย ยกเว้นทิวที่นั่งรอผมเคลียร์บิลอยู่
“พรุ่งนี้พายมาเองนะ ทิวจะกลับบ้านสักหน่อย พี่ธารเริ่มบ่นแล้ว”
“พรุ่งนี้วันหยุดทิว พายก็ต้องมาเองอยู่แล้วนี่”
“แต่บางครั้งทิวก็มาส่งนี่นา”ทิวพูดมาทำให้ผมนึกได้ ทิวมาส่งผมจริงๆ ด้วยครับ แทบจะทุกครั้งเลย ถ้าไม่ส่งก็มารับ ผมเองก็ชินเลยไม่ทันได้สังเกตุ
“เออ งั้นคราวหน้าไม่ต้องแล้วนะ วันหยุดก็พักอยู่ห้องสิ”
“ทำไมถึงไม่อยากให้มา”เอาอีกแล้วครับ พอเริ่มขัดใจมันก็เสียงแข็งใส่
“อ้าว ก็วันหยุดทิว แล้วจะมาส่งพายทำไม หมู่นี้ทำตัวแปลกๆ นะทิว”
“ก็ทิวเป็นห่วง เลิกงานดึกๆ ก็มีแต่พวกขี้เมา มันไม่ปลอดภัยนะ”
“...........อืม”คำพูดทิวทำให้นึกถึงเรื่องที่อยากลืม ความทรงในวันนั้นมันยังชัดเจน ถึงจะพยายามลืม...แต่ก็ไม่เคยทำได้เลย ยิ่งทิวพูดแบบนี้ยิ่งทำให้ผมนึกถึงวันนั้น ความรู้สึกกลัวในวันนั้น...ยังไม่เลือนหายไป
“พาย...เป็นอะไร โกรธทิวเหรอ แต่ทิวเป็นห่วงจริงๆ นะ คนสมัยนี้ไว้ใจได้ที่ไหนกัน ถึงจะเป็นผู้ชายก็เถอะ เกิดโดนปล้นขึ้นมาล่ะ ผอมๆ แบบพายจะไปสู้แรงใครได้ ทิวห่วงพายมากนะ”
“พอเถอะ อย่าพูดเรื่องนี้เลย”
“ทำไมล่ะ ทิวห่วงพายไม่ได้เลยเหรอ”
“ไม่ใช่แบบนั้น....ทิวไม่เข้าใจหรอก”
“ก็พายไม่พูดแล้วทิวจะเข้าใจมั้ยล่ะ มีอะไรก็เอาแต่เงียบ มีปัญหาอะไรก็ไม่เคยบอก ถามก็ไม่ตอบ”
“ถ้ามันทำให้ทิวไม่พอใจก็ขอโทษแล้วกัน”
“พาย....ทิวไม่ได้ว่าพายนะ อย่าพูดประชดแบบนี้สิ”
“ไม่ได้ประชด พายพูดจริงๆ”
“เฮ้อ...ตามใจ ไว้อารมณ์ดีๆ ค่อยคุยแล้วกัน คุยตอนนี้มีแต่ชวนทะเลาะเปล่าๆ”ทำถอนหายใจ ทำเสียงเบื่อๆ ทิวเหมือนเย็นลง แต่ผมกลับร้อนเอง ยิ่งไม่ชอบให้ใครประชดอยู่ด้วย
“ใครชวนทะเลาะ พายพูดกับทิวดีๆ นะ”
“ครับๆ ขอโทษครับ ทิวพูดไม่ดีเอง”
“ถ้าจะประชดก็จอดรถ เดี๋ยวพายกลับเอง อารมณ์เสียแล้วมาลงที่พายแบบนี้ไม่ชอบนะ”
“.....ขอโทษ”
“..........”
“โกรธจริงเหรอ”
“............”
“ขอโทษจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจนะ ทิวหงุดหงิดเองแหล่ะ หายโกรธนะ”
“อืม แล้วอย่าพาลใส่อีกแล้วกัน พายไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์ทิวนะ”
“ครับผม ต่อไปไม่กล้าแล้ว ดีกันนะ”ทิวพูดพร้อมยื่นนิ้วก้อยมาตรงหน้าผมด้วย จากเครียดๆ เมื่อกี้ทำเอาหลุดขำออกมาเลย
“ไอ้บ้า ทำเป็นเด็กๆ ไปได้”ผมด่ามันไปเบาๆ แต่ก็ยอมยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวนิ้วมันเอาไว้ ทิวนี่มันมีวิธีทำให้ผมหายโกรธได้ตลอดเลย ถึงแม้บางทีจะเป็นวิธีที่ปัญญาอ่อนก็ตาม
---------------------------------------------------------------------------------------------
:โหลๆ: ประกาศๆ มีเกมส์หนุกๆให้เล่น ให้ทายว่าพระเอกเป็นใคร? พระเอกมาหรือยัง? อีกนานไหมจะมา?
หรือมาแล้ว? มาแล้วชื่ออะไร?
ทายได้มีของรางวัีัล ตอนพิเศษของเรื่อง.....ของนักเขียนชื่อ.....(ที่คุณก็รู้ว่าใคร)
ได้อ่านก่อนใครเลยน๊าาาา
มีรางวัลให้คนทายได้ถูกใจด้วยนะ ไม่จำเป็นต้องถูกต้อง ขอแค่ถูกใจ(
คนโพส+คนแต่ง)
สำหรับคนที่รู้แล้วอย่ามาทาย!!!!!!!!
หัวข้อ: [นิยาย] รัก...ร้าย..By G_wa..../Reprintครั้งสุดท้าย วันนี้-5ต.ค.6 p.397 (อ่าน 3368323 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก