มาแล้วๆๆๆๆๆ
--------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 9คำถามของทิวที่ผมไม่ได้ตอบยังคงอยู่ในหัว ผมเองก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่ไม่ได้รู้สึกรังเกียจหรือกลัว อาจเป็นเพราะพวกมันเป็นเพื่อนก็ได้ แต่ที่แปลกก็คือ...ผมคลุกคลีอยู่ในกลุ่มพวกนี้มานาน ทำไมผมถึงไม่รู้เลยว่าพวกมันมีรสนิยมแบบนี้ ส่วนทิว...จะเป็นหรือไม่ ผมก็ไม่กล้าเดา เมื่อตอนปีหนึ่งมันยังมีแฟนอยู่เลย แต่มาเลิกกันก่อนขึ้นปีสาม ผมเลยไม่ค่อยแน่ใจ เฮ้อ....ทำไมคนเราเดี๋ยวนี้มันดูยากจังเลย
“เป็นอะไรพาย นอนคิ้วขมวดเชียว”นุนั่งพิมพ์รายงานอยู่หน้าคอมฯ ของผมครับ ห้องนุไม่มีคอมพิวเตอร์ เวลามีรายงานก็จะมาใช้ที่ห้องผมประจำ
“คิดเรื่องเพื่อนนิดหน่อยน่ะ พายเพิ่งรู้ว่าเพื่อนเป็นไบฯ บางคนก็เป็นเกย์”
“ทำไม รังเกียจเหรอ”
“เปล่าๆ เพียงแต่งงตัวเองที่ดูไม่ออกน่ะ ถ้าอย่างนุพายยังพอดูออกบ้าง แต่พวกนั้นมัน...ไม่เห็นน่าจะเป็นเลย”
“นุ...ดูออกขนาดนั้นเลยเหรอ”นุทำหน้าเศร้าๆ จนผมรู้ตัวว่าพูดทำไม่ดีออกไป
“ไม่ใช่แบบนั้นนะนุ แต่พายหมายความว่านุน่ารักน่ะ น่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงเลย มันเลยไม่แปลกไงถ้าจะคบผู้ชาย เพราะคงมีคนมาจีบเยอะแน่ๆ แต่ไอ้พวกนั้นมันเถื่อนๆ ตัวใหญ่ๆ ทั้งนั้น พายก็คิดว่ามันน่าจะชอบสาวๆ เอ็กซ์ๆ น่ะ”
“มันก็ไม่ค่อยเกี่ยวกับรูปร่างหน้าตาหรอกนะ เพื่อนนุบางคนแมนๆ ยังมีแฟนเป็นผู้ชาย แถมยังเป็นรับอีก”
“เอ่อ...เหรอ”
“นุว่าพวกที่เปิดเผยน่ะดีกว่าพวกแอ๊บแมนอีกนะ อย่างน้อยก็ไม่ทำใครเดือนร้อน แต่ก็นะ...บางคนก็เลือกไม่ได้ แล้วเพื่อนพายคนไหนเหรอที่เป็นน่ะ ใช่ทิวที่มาห้องนี้บ่อยๆ หรือเปล่า”
“คนอื่นน่ะ แต่ทิว....พายก็ไม่แน่ใจ”ก็ทั้งวงเป็นกันเกือบหมด แล้วทิวจะรอดเหรอ
“มีเพื่อนเป็นเกย์ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนเพื่อนหรอก พายอย่าคิดมาก”
“อืม ถ้าทิวเป็น พายก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่มันแปลกๆ”
“ทำไม...โกรธที่เขาปิดพายเหรอ”
“ก็นิดหน่อย”ใช่ ถ้ามันเป็นจริงๆ แล้วไม่ยอมบอก ผมคงแอบโกรธนิดๆ รู้สึกเหมือนมันไม่ไว้ใจผมน่ะ
“เกลียดมั้ย”
“ไม่นะ เพื่อนกัน”
“เหรอออออ”
“อะไรนุ มาทำเสียงแบบนี้ ไม่ต้องคิดลึกเลย ว่าแต่นุเถอะ หมู่นี้แต่งตัวเก่งนะ เห็นเสื้อผ้าใหม่ๆ ของดีๆ เพียบเลย แฟนคนนี้ท่าทางเอาใจเก่งนะ ซื้อแต่ของดีๆ ทั้งนั้น”
“ก็นิดหน่อยน่ะ พี่เขาทำงานแล้ว เวลาออกไหนด้วยกันก็เลยต้องแต่งตัวดีๆ หน่อย กลุ่มเพื่อนเขาก็แต่งตัวดีๆ ทั้งนั้น มีแต่คนรวยๆ นุไม่อยากให้เขาขายหน้าคนอื่นน่ะ”
“ไม่เห็นเกี่ยว นุแต่งยังไงก็น่ารัก ถ้ากลัวอายที่ควงนุ พายว่าเขาใช้ไม่ได้นะ แคร์คนอื่นมากกว่าแฟนตัวเองได้ไง”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอก....นุอยากดูดีต่อหน้าเพื่อนๆ เขาด้วยแหล่ะ เวลาอยู่ในกลุ่มแล้วมันเหมือนโดนเปรียบเทียบน่ะ มีแต่คนอยากควงเขาทั้งนั้น ขนาดเวลานุไปเที่ยวด้วยยังเห็นทั้งผู้หญิงผู้ชายเข้าหาเขาตลอดเลย”
“แล้วเขาเล่นด้วยเหรอ”
“ก็...บางครั้ง”
“ได้ไงล่ะ นุเป็นแฟนเขานะ ทำไมไม่เตือนหรือห้ามไปล่ะ ไปยอมได้ไง”
“อืม....ทำไงได้ล่ะ เขาเป็นผู้ใหญ่กว่านุนี่ จะไปพูดแบบนั้นมันก็ไม่ดี”
“ไม่เกี่ยวสักหน่อย แฟนนุคนนี้ท่าทางจะเจ้าชู้มากเลยนะ แบบนี้พายไม่ค่อยชอบเลย พายเป็นห่วงนุนะ นุจะตามเขาทันเหรอ เกิดเขาไปมีคนอื่นล่ะ”
“ก็ต้องแล้วแต่เขา นุคงห้ามอะไรไม่ได้”นุพูดจบก็หันกลับไปพิมพ์งานต่อ นุเป็นคนง่ายๆ อะไรก็ยอมคนอื่นตลอด ผมอุตส่าห์วางใจแล้วเชียวที่เห็นไปได้ดีกับแฟนคนนี้ ที่ไหนได้ เลวร้ายยิ่งกว่าคนก่อนอีก ทำไมนุถึงเจอแต่คนแบบนี้ก็ไม่รู้ แฟนคนก่อนเห็นบอกว่าเป็นเพื่อนที่คณะ เจ้าชู้สุดๆ คบนุได้แค่พักเดียวก็มาจีบเพื่อนนุอีก นุไม่อยากเสียเพื่อน สุดท้ายนุเลยยอมถอยออกมาเอง คนดีๆ แบบนุเมื่อไหร่จะเจอคนที่รักนุจริงๆ บ้าง
วันนี้มีเรียนตอนบ่าย ผมเดินลงมารอทิวใต้หอเพราะมันจะพาไปกินข้าวเที่ยง ไม่บ่อยนะครับที่มันจะมารับไปเรียน แต่ถ้าหลังเลิกเรียนล่ะก็อีกเรื่องนึง
“พี่มาถึงแล้ว อยู่ห้องไหนนะ”เสียงทุ้มๆ ดังอยู่ด้านหลัง น้ำเสียงนี้คุ้นหูผมมากเลยครับ ผมหันกลับไปดูก็เห็นแต่รูปร่างสูงใหญ่ที่ยืนหันหลังให้ ดูจากการแต่งตัวแล้วคงรวยน่าดู เสื้อผ้ายี่ห้อแพงๆ ทั้งนั้น
“ก็ได้ งั้นพี่รอข้างล่าง”เขาพูดจบก็หันกลับมา ตกใจหมดเลยครับ เผลอมองนานไปหน่อย เสียงน่ะคุ้นแต่หน้าไม่คุ้นเลย เขาก็มองผม ผมเลยผงกหัวเป็นเชิงขอโทษก่อนจะหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงบีบแตรรถของทิว ผมเลยรีบวิ่งออกมา
“ใครน่ะ รู้จักเหรอ”เข้ารถปุ๊ป ทิวก็ถามทันที
“ไม่รู้จัก”ผมส่ายหน้าตอบ ไม่รู้จักจริงๆ เพียงแค่คุ้นๆ แค่นั้น ทิวขับรถออกมาผมก็ไม่ได้สนใจคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นอีก
ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วครับ ปกติผมจะอ่านหนังสือทุกวัน เพราะไม่อยากมาเร่งจำเร่งอ่านใกล้สอบ อย่างน้อยวันละชั่วโมงก็ยังดีกว่าไม่ได้อ่าน ผมไม่ได้หัวดีเหมือนทิว รายนั้นท่องหน้าห้องสอบยังทำได้เยอะกว่าผมเลย ขนาดมันไม่ค่อยทำรายงานส่งนะ เกรดออกมาดีกว่าผมอีก เวลาสอบก็ได้ทิวนี่แหล่ะช่วยติดให้
“ก่อนสอบพายมาติวห้องทิวมั้ย หลังเลิกงานน่ะ”
“แล้วทิวจะมีเวลาเหรอ ไม่ง่วงนอนหรือไง”
“ก็ติวๆ ไป ถ้าง่วงก็นอน ตื่นมาค่อยติวต่อไง”
“งั้นรอทิวไปติวให้ที่ห้องสมุดดีกว่า ยังไงก็นัดเจอกันตอนเช้าเหมือนเดิม”เมื่อก่อนผมทำงานไม่เป็นเวลาครับ ถ้าเรียนบ่าย ผมก็ขอทำกะเช้า ถ้าเรียนเช้าก็ขอทำเย็น แลกเวลากับเพื่อนตลอด อยากได้เงินเยอะๆ แต่ตอนนี้ทำไม่ได้ เพราะไม่มีเวลาให้เลือก
“กว่าจะตื่น กว่าจะไปเจอกัน ก็เกือบได้เวลาเรียนพอดี จะมีเวลาสักเท่าไหร่กัน มาค้างกับทิวน่ะแหล่ะดีแล้ว สะดวกดี ทิวขี้เกียจตื่นเช้าไปหาน่ะ”
“งั้นไม่เป็นไร พายอ่านเองก็ได้”
“เฮ้ย ไม่ใช่แบบนั้นนะพาย ทิวอยากติวให้ แต่ขี้เกียจตื่น ถ้าพายไปนอนด้วย ติวดึกขนาดไหนก็มีคนปลุกไง นะ ไปค้างห้องทิวเหอะ”
“เอางั้นเหรอ”
“อืม เอางี้แหล่ะ มาวันพรุ่งนี้เลยนะ”ทิวพูดเองเออเองเสร็จสรรพ ผมก็ต้องตามใจคนติวแหล่ะครับ จะอ่านเองก็ไม่เข้าใจทั้งหมด ให้ทิวติวให้จนชินแล้ว
หลังจากที่ทิวชวนกึ่งบังคับให้ไปค้างห้องมัน ผมก็ต้องเก็บเสื้อผ้าเตรียมไปค้าง แล้วก็ฝากให้นุดูห้องให้ เดี๋ยวนี้นุอยู่ห้องบ่อยขึ้น ผมก็ไม่ได้ถามเรื่องงานว่าเขาเข้างานยังไง เห็นกลางวันอยู่ห้องตลอด แต่เย็นจะมักจะออกไปข้างนอกแล้วก็กลับเช้าบ่อยๆ
“ไปค้างจนสอบเสร็จเลยเหรอ”
“อืม ยังไม่แน่น่ะ แค่อาจจะ”
“ว้า งั้นก็ไม่ได้เจอพายหลายวันเลย”
“ทำไมเหรอ นุมีอะไรหรือเปล่า หรือจะย้ายออกสิ้นเดือนนี้”ลืมเรื่องนี้ไปเลยครับ เดี๋ยวจะสิ้นเดือนแล้วด้วย
“เปล่าๆ คิดถึงเฉยๆ อืม เรื่องหอน่ะ นุไม่ย้ายแล้วนะ ดีใจมั้ย”
“จริงสิ ทำไมล่ะ เปลี่ยนใจเหรอ”
“ก็...พี่เขาบอกว่าอยู่หอนี้ต่อไปดีแล้ว เพราะย้ายไปก็ต้องอยู่คนเดียว เขาเป็นห่วง”
“เหรอ ดีจัง อย่างนี้ต้องฉลอง เย็นนี้กินข้าวด้วยกันนะ”
“ตอนนี้เลยได้เปล่า เย็นนี้นุมีนัดแล้ว”
“ก็ได้ ไปเลยนะ เดี๋ยวทิวมันมารับไปเรียนน่ะ”ผมรีบเลือกเสื้อผ้าพับใส่กระเป๋า นุก็ไปไปล็อคห้องมัน เสร็จแล้วเราก็ลงมาที่ร้านข้าวใต้หอ นั่งกินไปสักพักแฟนนุก็โทรมา เห็นคุยไปยิ้มไป สงสัยจะรักมาก
“อ้าวพี่ตั้มจะถึงแล้วเหรอ นุยังกินข้าวกับเพื่อนอยู่เลย ทำไมวันนี้มาเร็วล่ะ..........เพื่อนข้างห้องที่เคยเล่าให้ฟังไงครับ.........ใช่ๆ คนนั้นแหล่ะ.............เดี๋ยวนะครับ...เพื่อนพายมารับตอนไหน ให้พี่ตั้มไปส่งมั้ย เดี๋ยวนุต้องผ่านหน้ามหาลัยพายพอดี”นุคุยๆ อยู่ก็หันมาถามผมครับ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวทิวมันก็มาถึงแล้วแหล่ะ”ก่อนลงมา ทิวมันเพิ่งโทรมาหาบอกว่าเพิ่งตื่น กำลังจะอาบน้ำ เดี๋ยวก็คงมาถึงแล้วมั้งครับ
“อืมๆ.....พี่ตั้มครับ เดี๋ยวพายเขามีเพื่อนมารับน่ะ....เอ่อ...ครับ งั้นนุรอที่ร้านข้าวใต้หอนะ ครับ”นุพูดจบก็วางไป หน้าตาดูไม่ค่อยดีเลย สงสัยทะเลาะอะไรกันมั้ง
“เดี๋ยวแฟนมาหาเหรอ”ผมก็เพิ่งรู้นี่แหล่ะว่าแฟนใหม่นุชื่อตั้ม ดูนุเกรงๆ เขาเหมือนกัน คงเป็นเพราะว่าอายุมากกว่าล่ะมั้ง
“วันนี้เขาว่างน่ะ ผ่านมาทางนี้พอดีเลยแวะมาหา บอกว่าจะมากินข้าวด้วย”
“เหรอ งั้นเดี๋ยวพายไปรอทิวบนห้องแล้วกัน นุจะได้นั่งกับแฟนสองคน”
“เฮ้ย ไม่เป็นไร พี่เขาอยากเจอพายเหมือนกัน”
“หือ..ทำไมล่ะ”งงครับ จะอยากเจอผมทำไม
“ก็อยากเจอเพื่อนนุบ้างไง นุเล่าเรื่องพายให้ฟังบ่อยๆ แล้วเขาก็เคยเห็นรูปถ่ายพายในห้องนุด้วย”สงสัยเป็นรูปตอนไปงานลอยกระทงปีที่แล้ว
“แต่เรากินไปเกือบหมดแล้วนะ มันจะไม่น่าเกลียดเหรอ”
“พี่ตั้มคงไปกินที่อื่นน่ะแหล่ะ เขา...ไม่ค่อยกินแบบนี้เท่าไหร่”
“อืม อ๊ะ...เดี๋ยวนะ”กำลังคุยอยู่ทิวก็โทรมาพอดี อย่าบอกนะว่ามันมาถึงแล้วน่ะ
“ว่าไงทิว”
“พายเก็บของเสร็จยัง ทิวอยู่หน้าหอนะ”ทิวพูดจบ ผมก็รีบเดินออกมาจากร้านข้าว เห็นรถทิวจอดอยู่หน้าหอพอดี
“พายกินข้าวอยู่ ทิวมานั่งรอก่อนสิ พายจะขึ้นไปเอากระเป๋า”ผมพูดจบ ทิวก็ดับเครื่องแล้วเดินมานั่งด้วยกัน นุเคยเจอทิวบ้างแล้ว เลยไม่ต้องแนะนำกันอีก ผมรีบกินข้าวให้หมดแล้ววิ่งขึ้นไปหยิบกระเป๋าเป้บนห้อง พอวิ่งกลับลงมาก็เห็นใครไม่รู้นั่งอยู่ข้างๆ นุอีกคน
“อ้าวพายมาพอดี นี่พี่ตั้มนะ พี่ตั้มครับ พี่พายเพื่อนข้างห้องนุเอง”พอผมเดินไปถึงโต๊ะ นุก็แนะนำผมกับแฟนนุทันที
“สวัสดีครับ”ผมรู้ว่าเขาอายุมากกว่าก็เลยยกมือไหว้ แต่พอได้เห็นหน้าชัดๆ ถึงรู้ว่าเขาคือคนที่ผมเห็นเมื่อวันก่อนนั่นเอง
“คนนี้นี่เอง...น้องพาย”พี่ตั้มรับไหว้แล้วก็ยิ้มๆ เขาเป็นคนหน้าตาดีมากเลยครับ ผมว่าทิวมันหล่อแล้ว พี่ตั้มนี่หล่อกว่าอีกครับ ตาดูคมๆ ดุๆ ด้วย อายุคงมากกว่าพวกผมไม่กี่ปี แต่แต่งตัวดูดีมาก วันนั้นว่าดูดีแล้ว วันนี้ใส่สูทด้วยครับ เหมือนนักธุรกิจเลย
“นุ งั้นพายไปก่อนนะ ไว้เจอกัน ฝากห้องด้วยล่ะ”ผมบอกนุแล้วก็พยักหน้าให้ทิวลุกขึ้น ผมว่าพี่ตั้มเขามองผมแปลกๆ นะครับ ยิ้มแปลกๆ ชอบกล
“แล้วเจอกันใหม่นะครับน้องพาย”เสียงพี่เขาพูดไล่หลังจนผมต้องหันกลับไปพยักหน้าให้แทนคำตอบรับ ยอมรับนะครับว่าดูดีมาก แต่ก็ดูเจ้าชู้มากๆ ด้วย ผมเริ่มจะเป็นห่วงนุซะแล้วสิ
“คนนั้นน่ะ แฟนนุเหรอ”พอนั่งรถออกมาได้สักพักทิวก็ถามเลยครับ
“อืม”
“ดูดีนะ ท่าทางรวยน่าดู”แสดงว่าหล่อจริงๆ ครับ ไม่งั้นทิวไม่ชมหรอก
“แต่คงเจ้าชู้มากเหมือนกัน พายเป็นห่วงนุนะ กลัวตามเขาไม่ทัน”
“เรื่องของเขา เราจะช่วยอะไรได้”นั่นสินะ ผมจะช่วยอะไรได้ นอกจากคอยดูอยู่ห่างๆ ขอให้เขารักนุจริงๆ แล้วกัน แต่ผมไม่ชอบที่เขาเรียกผมว่า ‘น้องพาย’ เลยให้ตายเถอะ
-------------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: [นิยาย] รัก...ร้าย..By G_wa..../Reprintครั้งสุดท้าย วันนี้-5ต.ค.6 p.397 (อ่าน 3229944 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก