ตอนนี้สวีทหวานมากเลย
------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 16.1การอาบน้ำที่ช้าที่สุดครั้งที่สองผ่านไป ผมเดินเนือยๆ เข้ามาในห้อง แขกไม่ได้รับเชิญก็ยังคงนอนยึดริมเตียงด้วยท่าทางสบายใจ ผมเลือกที่จะไปเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อหาข้ออ้างในการไปนอนบนเตียงเดียวกันตอนนี้
“ไหนบอกง่วง”
“ลืมไปว่าพรุ่งนี้มีเทสต์ย่อย”ผมนี่ก็บ้าดีนะครับ ห้องตัวเองแท้ๆ กลับไม่มีปัญญาไล่มันออกไป กลัวเจ็บก็กลัว กลัวนุได้ยินก็กลัว
“เอานี่ไปอ่านแล้วก็เซ็นต์ชื่อด้วย”กระดาษหลายแผ่นถูกยื่นมาตรงหน้า ผมมองอย่างสงสัยก่อนจะรับมา ไล่สายตาอ่านไปได้ไม่กี่บรรทัดก็ต้องเงยหน้ามามองคนที่ยื่นให้
“อะไร เอามาให้ผมทำไม”
“อย่าเรื่องมาก บอกให้เซ็นต์ก็เซ็นต์ พรุ่งนี้ก็เตรียมเก็บของด้วย”
“จะบ้าไปแล้วหรือไง ผมไม่ต้องการ”จะไม่ให้โวยวายได้ไงครับ อยู่ดีๆ ก็เอาหนังสือสัญญาซื้อคอนโดฯ มาให้ แถมราคาแพงมากด้วย ไม่เข้าใจการกระทำของมันเลย
“เรื่องมากจริงๆ เลยนะมึงเนี่ย อยากอยู่ที่นี่นักหรือไง แคบก็แคบ ความปลอดภัยก็ไม่มี เครื่องอำนวยความสะดวกอะไรก็ไม่มีสักอย่าง”
“ก็แล้วจะมายุ่งเรื่องของผมทำไม”
“เรื่องของกู”
“เรื่องของผมเหมือนกัน แล้วไอ้เอกสารพวกนี้น่ะ เอาไปให้นุจะดีกว่า นั่นแฟนคุณนะ”
“แต่มึงเป็นเมียกูนี่ รับไปเหอะ อย่าเรื่องมาก ถือว่าชดเชยที่ทำมึงคราวก่อนแล้วกัน”ไม่มีครั้งไหนที่คำพูดของมันจะทำร้ายผมได้เท่าครั้งนี้....สรุป...นี่คือค่าตัวผมงั้นเหรอ ผมลุกขึ้นยืนต่อหน้ามัน แล้วหยิบเอกสารทั้งหมดฟาดไปบนใบหน้า แถมท้ายด้วยหมัดอีกหนึ่งหมัด มือที่ชกออกไปยังคงกำแน่นและสั่นเทาด้วยความโกรธ....ถึงผมจะถูกข่มเหงยังไง แต่ศักดิ์ศรีก็ยังเป็นของผม....ไม่มีใครมาซื้อได้
ผั๊วะ!
“เป็นเหี้ยอะไรของมึงอีก!!”คำพูดที่มาพร้อมหมัดหนักๆ ผมคงโดนจนชินแล้วถึงไม่ล้มลงไป หน้าที่สะบัดตามแรงหมัดหันกลับมาจ้องคนตรงหน้าเหมือนเดิม บางที....ผมควรจะสู้...เหมือนที่จิ๋วมันเคยสู้เพื่อศักดิ์ศรีตัวเองมาแล้ว สู้...เพื่อจะที่จะไม่ต้องทนฟังคำดูถูกเหยียดหยามจากมันอีก
สายตาผมหันไปมองช่องซิปด้านหน้ากระเป๋าเป้ ไวเท่าความคิด ผมสาวเท้าไปหยิบมีดพกที่เก็บไว้ในนั้นขึ้นมาชี้หน้าคนที่หยามผมเมื่อครู่
“ออกไป!!”“เป็นบ้ารึไง คิดจะเอามีดมาขู่กูเหรอ”หมัดครั้งนี้ของผมท่าจะแรงเอาการ มุมปากมันมีเลือดซึมอยู่
“ไม่ได้ขู่ ถ้าเข้ามาผมแทงจริงๆ ด้วย”
“ถ้ามึงกล้า....กูก็ยอม”ร่างตรงหน้าก้าวเข้ามาหาผมเรื่อยๆ ระยะห่างจากปลายมีดและหน้าอกห่างกันไม่ถึงคืบ และลดน้อยลงเรื่อยๆ มือผมสั่นจนต้องประคองมีดไว้ทั้งสองมือ ระยะห่างน้อยลงในขณะที่ผมกลับเป็นฝ่ายถอยหนีจนชิดกำแพง
“ไม่กล้ารึไง”น้ำเสียงท้าทาย แต่ก็แฝงแววดูถูกผมอีกครั้ง
“อย่าท้าผมนะ!!”
“แทงสิ!!”
“ถอยไป!”
“กูบอกให้แทง!!!”คำพูดยั่วยุพร้อมกับฝ่ามือหนาที่กุมรอบมือผมไว้ เท่านั้นยังไม่พอ ทุกครั้งที่พูด เขาพยายามดันปลายมีดเข้าหาอกตัวเอง ส่วนผมกลับเป็นคนรั้งเอาไว้ ปลายมีดแหลมกรีดลงบนอกหนา เนื้อผ้าบางๆ ถูกกรีดขาดออกจนเห็นรอยแผลและเลือดที่เริ่มซึมออกมา เลือดสีแดงทำเอาเนื้อตัวสั่นด้วยความกลัว......การทำร้ายคนอื่นทำได้ง่ายๆ งั้นเหรอ การฆ่าคน...มันง่ายงั้นเหรอ....ไม่เลย....มันไม่ง่ายสักนิดเดียว....ศักดิ์ศรีที่คิดจะทวงคืนหล่นหายไปพร้อมกับมีดที่ปล่อยหลุดจากมือ เลือดสีแดงซึมเปื้อนเสื้อเชิ๊ตเป็นวงและขยายกว้างขึ้นเรื่อยๆ
เพี๊ยะ!!สติที่หลุดลอยลอยไปถูกดึงกลับมาด้วยแรงมือที่ฟาดลงบนซีกแก้มข้างซ้าย ผมทรุดตัวนั่งทั้งๆ ที่ถูกจับมือเอาไว้ น้ำตาไหลอาบแก้มเพราะความรู้สึกที่ไหลปนกัน....ทั้งเกลียด....ทั้งกลัว....แต่ผมก็ใจเสาะ...ไม่กล้าทำร้ายมัน.....แม้แต่ศักดิ์ศรีตัวเองก็รักษาไม่ได้
“.......มะ...ไม่....ไม่เอาแล้ว....หยะ....อย่าทำผม...อย่า”เพียงแค่คิดว่าจะทำร้ายคนอื่น ความทรงจำที่เคยถูกทำร้ายกลับย้อนมาทำร้ายผมเอง
“เฮ้ย.....บ้าเอ้ย!!”เสียงสบถดังเหนือหัว ฝ่ามือที่เกร็งแน่นถูกดึงให้ลุกขึ้น แต่การยืน...ทำได้ยากเหลือเกิน ร่างกายทุกส่วนเหมือนจะแข็งเป็นหิน.....ไม่อยาก....ไม่อยากสัมผัสกับอะไรทั้งนั้น.....อย่า....แตะต้องตัวผม
“...อย่า......อย่าแตะ.....”
“มาสติแตกอะไรเอาตอนนี้วะ ฮึ่ยยยย”เสียงหงุดหงิดแบบคนเจ้าอารมณ์ดังอยู่ใกล้ๆ ถึงจะรับรู้ แต่....ควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้....ปัจจุบัน...กับอดีต...กำลังซ้อนทับกัน
“อ่ะ...ไม่....ไม่....ม่ายยย...อ๊าาาาา”ฝ่ามือหนาหยาบกระด้างที่พยายามจับตัวผมทำให้ต้องขดตัวหนี แม้จะตะเกียกตะกายหนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้น....เมื่อไหร่...จะหนีพ้นสักที
--------------------------------------------------------------------------------------
ป.ล. ใครไม่ค้างยกมือขึ้น
เดี๋ยวดูจากรีฯก่อนว่า จะลง 16.2 รึเปล่า
หัวข้อ: [นิยาย] รัก...ร้าย..By G_wa..../Reprintครั้งสุดท้าย วันนี้-5ต.ค.6 p.397 (อ่าน 3228384 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก