หัวข้อ: <<คดีรักนักดูดวง>>

[alternative]

นายไข่เจ๋งมาก!

[MayA@TK]

ใครเป็นฆาตกรหนอ

 

[sirin_chadada]

ชู้ลับของแต่ละฝ่ายเริ่มแสดงตัว(แบบไม่ชี้ตัว)แล้วสินะ

[poppycake]

อิเสี่ยนี่ไม่สำนึกนะเนี่ย~~~~
อย่ามาทำอะไรพาลีนะเว้ยยยยยยย

[k2blove]

ไข่จ๊ะ จะอ้อนลีไปถึงไหน
แต่ก็ได้ผลนะ ลีมีแอบจุ๊บด้วย
 

[titansyui]

 

[Silvan]

กลัวแทนพาลีเลยอ่ะมีแต่คนจ้องทำร้ายแบบนี้

อีตินไม่ได้เรื่องเลยกลัวแข้งขาสั่นหมดมาดๆ

[colorofthewind21]

จะเกิดเรื่องอีกมั้ยเนี่ยย  คนจ้องทำร้ายเยอะไปหมด

[CIndY59]

นี่ถ้ากิจจาอยากได้สุดเขตอีกคน โป๊ะแชะเลย....อีลุตุงนัง พันเป็นฝอยขัดหม้อเลยจ้าาา

เขียนสนุกมากเลยค่ะ ความสัมพันธ์ของตัวละครอ่านแล้วก็ละมุน
ทั้งที่อยู่กันไม่นาน แต่ก็รู้สึกได้ว่า รักกันจริง

พาลีน่ารักมากกก ซึนสุดๆ 

[lizzii]

ใครเนี่ย หรือจะเป็นเจ้าของบริษัทติณณ์

[noozzz]

ตอนนี้พุ่งเป้าไปที่เสี่ยพิชัยกับเจ้าของค่ายเพลง โดยเฉพาะเสี่ย เพราะมีปืนและแม่นปืน

[tear0313]

 

[blove]

เสี่ยพิชัย 70 : เจ้าของค่าย 30 //จ้างคนไปฆ่า "ครับนาย" "ฉันจะไม่ทำอีก ปล่อยฉันไปนะ" //แหม่~~~~~สุดเขตได้ทีออเซาะใหญ่เลย 55555 อาร๊ายยยยยยยฟินพาลีดูแลสุดเขต พาลีวางใจพี่สุดเขตคนนี้เอาอยู่ 555 รอลุ้นต่อไปค่ะ

[p_phai]

 

[YounIn]

ฝีมือเสี่ยพิชัย? มีมูลเหตุๆ

[t2007]

ผู้ร้ายเยอะเกิน เชื่อล่ะว่าแนวรักหวานแหวว อิอิ

[A-J.seiya*]

พาลีเป็นที่ต้อการของทุกๆคน
อหหห.
อยากรู้ว่าใครเป็นคนสั่งฆ่าคุณนาย
แล้วอิที่อิรุงตุงนังอยู่ตอนนี้ สุดเขตต้องดูแลพาลีดีดีแล้วล่ะ
ฮอลลล กลัวมีอันตราย

[kothan]

ผู้แต่น่าทำผลสำรวจว่าใครคือผู้ต้องสงสัยนะ 5555
เราว่าเจ้าของค่าย คือเป็นผู้มีอิทธิพลแล้วคือทำได้ทุกอย่างเพื่อความพอใจของตัวเองและผลประโยชน์
แต่เสี่ย เพราะต่างก็มีความลับ น่าจะต่างคนต่างอยู่ไป ไม่น่าถึงกับฆ่าเองหรอก เพราะถ้าทำจะสืบง่ายมากเพราะมีประวัตินักแม่นปืน จะกรายเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งทันที
เดาล้วนๆเลย
ยังไงก็รอลุ้นอยู่นะคะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

โอ่ะ โหดแท้

[Jibbubu]

ตอนแรกก็เดาว่าเสี่ยพิชัยนั่นแหล่ะคนร้าย อ่านไปเรื่อยๆ ตัวละครต่างๆ ก็เพิ่มขึ้นเลยไม่แน่ใจแล้ว
ว่าระหว่างคู่ขาติณณ์กับเสี่ยใครกันแน่ที่จะเป็นคนร้าย หรือไม่ก็ไม่ใช่ซักคนแต่เป็นคนอื่น
ส่วนใหญ่แนวสืบสวนที่เคยอ่านมาคนที่น่าสงสัยมากที่สุดมักไม่ใช่อ่ะ เลยไม่กล้าที่จะเดาซักเท่าไหร่เลย

[Belove]

                                                                      คดีรักนักดูดวง

                                                                        บทที่ 14


                เพล้ง!!!


              เสียงแก้วกระทบผนังห้องแตกละเอียดดังเลยหูของติณณ์ไปเพียงไม่กี่เมตร ดีที่เขาเอียงใบหน้าหลบได้ทันมิเช่นนั้นเป้าหมาย

ของแก้วใบนั้นคงจะเป็นดั้งจมูกของเขาแทนปูนแข็งๆนั่น


             “ขยันสร้างเรื่องเสียจริง”


            ศุภกิจตวาดลั่นด้วยโทสะ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธขึ้งขณะมองศิลปินในสังกัดอย่างติณณ์


            “ฉันต้องคอยแก้ปัญญาของนายไม่รู้กี่ครั้ง แล้วนี่อะไร ถึงกับไปมีเรื่องชกต่อยกันในวัดจนมีคนเขาถ่ายรูปมาได้แบบนั้น”

             
           เพราะวัดเป็นที่สาธารณะจึงมีคนถ่ายรูปติณณ์ขณะมีเรื่องกับพวกจิ๊กโก๋พวกนั้นไว้ได้ หนังสือพิมพ์กรอบเช้าลงรูปของติณณ์ใน

กรอบเล็กๆด้านล่าง แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้ติณณ์เสียชื่อเสียง


            “ผมขอโทษครับพี่กิจ”


             ติณณ์ตีหน้าเศร้าแต่คราวนี้กลับเรียกความเห็นใจจากศุภกิจไม่ได้ เจ้าของค่ายทิ้งตัวลงนั่งไปกับเก้าอี้หนังพร้อมทั้งมองเขาตา

ขุ่น


            “ละครเรื่องต่อไปอย่าเพิ่งลงเลยติณณ์ ทิ้งช่วงไปก่อนก็แล้วกัน”


             “พี่กิจ!”


              ติณณ์ตาเหลือก เขาถลาไปที่เก้าอี้หนังตัวนั้นและยึดแขนของศุภกิจไว้


              “ทำไมล่ะพี่ ก็ละครเรื่องที่กำลังออกอากาศนี่ก็เรตติ้งดีไม่ใช่เหรอ เรื่องแค่นี้ทำไมพี่ต้องพักงานผมครับ”


              ศุภกิจสะบัดแขน เขามองติณณ์อย่างนึกรำคาญ


              “ใครบอกว่าเรื่องแค่นี้ ชื่อของนายน่ะฉาวเกินไปแล้วติณณ์ เอาเวลาว่างไปทบทวนพิจารณาตัวเองเสียใหม่ ถ้านายอยากอยู่ใน

วงการนี้ต่อไปควรจะทำยังไง”


             ดวงตาของติณณ์เต็มไปด้วยความไม่พอใจ เขาส่งเสียงกร้าวใส่เจ้าของค่ายของเขา


            “ที่พักงานของผมไม่ใช่เพราะพี่กำลังหลงเด็กใหม่ ไอ้คนที่กำลังแข่งอยู่ในรายการตอนนี้หรอกหรือครับ”


             เพียะ!!

            ฝ่ามือของศุภกิจลอยมากระทบเข้ากับใบหน้าของติณณ์จนขึ้นรอยแดงเป็นรูปนิ้ว ศุภกิจชี้มือไปที่ประตูแล้วเอ่ยปากขับไล่


            “ไปได้แล้วติณณ์ เอาหน้าของนายออกไปพร้อมปากเสียๆแบบนี้ ฉันจะทำงานต่อ”


            ติณณ์เบิกตาวาวโรจน์ ได้ยินเสียงกัดฟันลอดจากปากดังกรอดๆ เขามองศุภกิจด้วยความมาดร้ายก่อนจะเดินดุ่มๆออกมาจาก

ห้องทำงานของศุภกิจ ติณณ์ไปนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ในร้านกาแฟเล็กๆใกล้กับบริษัท แม้ว่าอารมณ์ร้อนจะพอจางลงไปบ้างแต่การครุ่นคิด

ถึงอนาคตของตนเองก็ยังทำให้ติณณ์ไม่อาจอยู่เฉยได้ ในที่สุดเขาก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดไปยังปลายทาง


           “สวัสดีครับเสี่ยเฮียง” เขาแต่งเสียงนอบน้อม


            “สบายดีครับ เรื่องข่าว อ๋อ ไม่เป็นไรครับช่างมันเถอะ ผมไม่ถือ นิดหน่อยก็จับไปเป็นข่าวได้หมด อะไรนะครับกำลังดัง ฮ่าๆ

ขอบคุณครับเสี่ยไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ วันนี้ผมจะโทรมาถามเสี่ยว่าหนังเรื่องใหม่ของเสี่ยที่เคยมาถามผมไว้เสี่ยจะยังสร้างอยู่หรือ

เปล่า สัญญากับพี่กิจหรือครับเหลืออีกสองเดือนผมก็เป็นอิสระแล้ว คงไม่ต่อสัญญาล่ะครับผมอยากหาประสบการณ์ใหม่ๆดูบ้าง ไม่ได้

ทะเลาะกันครับเสี่ยได้ครับเสี่ย ผมจะรอนะครับ”


              วางสายพร้อมรอยยิ้มกระหยิ่ม เส้นทางในวงการบันเทิงของเขาจะต้องรุ่งโรจน์ไม่มีวันดับ ในเมื่อศุภกิจมองไม่เห็นคุณค่าของ

เขาติณณ์ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ให้เป็นเบี้ยล่างอีกต่อไป ติณณ์คิดพร้อมกันยกโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง


            “ซุปเปอร์นิวส์หรือครับ ผมติณณ์นะ เรื่องข่าวเมื่อเช้าช่างเถอะพี่ ขอกันกินมากกว่านี้ มันเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย ผมอยากให้

พี่ไปหาข่าวนี้ดีกว่า เรื่องเจ้าของค่ายเพลงกำลังดันเด็กที่มาประกวดรายการเรียลลิตี้เป็นพิเศษจนต้องมีการตอบแทนกันอย่างลึกซึ้ง จริง

สิครับพี่ ไอ้ผมก็คันปากแต่จะพูดมากกว่านี้ก็ไม่ได้ ผมว่าพี่ส่งนักข่าวไปคุ้ยเรื่องนี้จะได้ข่าวสนุกกว่าข่าวของผมเยอะเลย อ้อ อย่าไปบอก

นะครับว่าข้อมูลมาจากผมเดี๋ยวจะซวยกันหมด ครับพี่ ขอบคุณครับ”


               อารมณ์ดีขึ้นจนยิ้มออกมาได้บ้าง ตินไม่ใช่พวกชอบออกแรงให้ตนเองต้องเหนื่อย เขามั่นใจในความฉลาดหลักแหลมและเอา

ตัวรอดได้เป็นเลิศของตัวเอง และติณณ์จะไม่ปล่อยให้ใครมาขวางทางของเขาเด็ดขาด








               สุดเขตหลับเป็นตายตั้งแต่เมื่อช่วงหัวค่ำ ฤทธิ์ยาคลายกล้ามเนื้อประกอบกับร่างกายที่แข็งแรงอยู่แล้วทำให้เขารู้สึกดีขึ้นมาก

จนเหลือความบอบช้ำอีกไม่มากนัก รวมถึงร่องรอยบนร่างกายที่ยังเหลือรอยฟกช้ำจางๆทิ้งไว้ให้เห็น เมื่อลืมตาตื่นในตอนเช้าสุดเขตก็รีบ

ยันกายขึ้นนั่งเมื่อมองไม่เห็นพาลีอยู่ในห้องนอน สุดเขตรีบลุกไปล้างหน้าล้างตาและรีบลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว

ได้ยินเสียงกุกกักอยู่ในห้องครัวสุดเขตจึงรีบเดินไปทันที เขามองเห็นพาลีกำลังง่วนอยู่หน้าเตาไฟฟ้า


              “อ้าว ตื่นแล้วเหรอวะ”


              “เออ ตื่นมาแล้วไม่เห็นมึง ใจหายหมดสัสเอ๊ย”


               สุดเขตพึมพำอย่างโล่งอก มันกลายเป็นความผูกพันปนไปกับความห่วงใยไปแล้วที่ต้องได้เห็นหน้าของพาลียามตื่นนอน พาลี

ได้ยินที่สุดเขตพึมพำเขาก็หันไปยิ้มกับหม้อบนเตาไฟก่อนจะปิดไฟและยกหม้อลงมา


             “กูต้มข้าวต้มให้มึง กินเลยไหม”


             สุดเขตพยักหน้ารับพาลีจึงตักข้าวต้มใส่ถ้วยมาวางตรงหน้าสุดเขตและของตัวเองบนโต๊ะอาหาร ทั้งคู่นั่งกินกันท่ามกลางความ

เงียบ มีเพียงสายตาที่ต่างเงยหน้าขึ้นมาสบกันเป็นระยะๆ สุดเขตที่กินหมดก่อนวางช้อนลงก่อนจะนั่งมองพาลีที่ยังตักข้าวใส่ปากอย่างไม่

เร่งร้อนนัก


              “ไอ้ลี” สุดเขตเรียกด้วยน้ำเสียงทอดยาวกว่าเคย


               “เรื่องที่กูชอบมึงน่ะ มึงจะว่าไง”


               ช้อนที่กำลังจะเข้าปากชะงักไปแวบหนึ่ง พาลีเขี้ยวข้าวช้าๆราวกับจะถ่วงเวลาทั้งที่ข้าวต้มของเขาแทบจะไม่ต้องเคี้ยว ผิว

แก้มเริ่มเปลี่ยนสีพาให้สุดเขตมองอย่างเพลิดเพลิน


            “มึงไม่ตะขิดตะขวงใจบ้างเหรอที่มาชอบผู้ชายด้วยกัน”


            พาลีถามเสียงเบา เขาเองก็ต้องถามใจตนเองเหมือนกัน สุดเขตยักไหล่ก่อนจะตอบอย่างมั่นใจ


             “ตอนแรกน่ะก็คิดนะแต่ตอนนี้ไม่คิดแล้ว ขอแค่ผู้ชายที่กูชอบคือมึงน่ะ ก็อยู่ที่มึงแล้วตอบกูมาตรงๆแบบไม่อ้อมค้อมสักทีสิวะ

ผู้ใหญ่ลี”


             หน้าร้อนซู่เมื่อได้ยิน พาลีนิ่งคิดถึงราตรีที่ผ่านมา ที่เขามีแต่ความห่วงใยในตัวของสุดเขต เขาเฝ้ามองและคอยเช็ดตัวให้สุด

เขตเมื่อเนื้อตัวรุมจากไข้จนแทบไม่ได้นอนตลอดทั้งคืนคงพิสูจน์ได้แล้วกระมังว่าพาลีรู้สึกอย่างไรกับสุดเขต


             “อืม”


             ก้มหน้าอ้อมแอ้มตอบจนสุดเขตแอบยิ้ม เขาลุกขึ้นลากเก้าอี้ของตนเองเพื่อจะไปนั่งเคียงข้างกับพาลี


            “อืมของมึงนี่แปลว่าอะไรวะลี อืมกูรูแล้ว อืมจีบกูได้ หรือว่าอืมกูเป็นแฟนมึง”


             “ไอ้เวรเขต มึงก็ชอบแหย่กูจริงๆเลย”


              พาลีเงยหน้าแดงก่ำขึ้นมาต่อว่า สุดเขตได้ทีหัวเราะเสียงดังลั่น เขาโอบเอวพาลีแล้วยกร่างนั้นขึ้นมานั่งบนตักของเขาพลางส่ง

สายตาพราวระยับใส่จนพาลีใจสั่น


            “ถ้ารู้ว่าตอนโตมาต้องมาชอบมึงอย่างนี้ กูจีบมึงไปตั้งแต่เด็กแล้วว่ะลี ไม่น่าเสียเวลามัวแต่มองหน้ากันไปมาเลย”


              พาลีสบตาสุดเขต เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมสุดเขตถึงป๊อปนักในหมู่สาวๆ เพราะดวงตาคมคู่นั้นมีฤทธิ์สะกดทุกคนที่ได้สบตารวม

ถึงพาลีในตอนนี้ด้วยที่มิอาจห้ามปรามได้เลยเมื่อสุดเขตโน้มคอของพาลีให้ก้มต่ำลงมาเพื่อที่สุดเขตจะได้จูบเขาอย่างที่ต้องการ

พาลีเปิดทางรับเป็นครั้งแรกอย่างเต็มใจ ลิ้นร้อนพุ่งตรงเข้าหาแล้วตวัดลิ้นของพาลีให้อยู่ใต้การควบคุม จูบนั้นทั้งหวานฉ่ำแต่ก็หนักหน่วง

จนพาลีต้องยกมือมาประคองใบหน้าคมของสุดเขตไว้อย่างหวงแหน กลีบปากนุ่มลื่นของเขาถูกสุดเขตขบเม้มไม่รู้ต่อกี่ครั้งจนพาลีหอบ

หนัก


              “อื้อ เขตพอก่อน”


             ห้ามปรามได้ยากเต็มที่แต่พาลีก็ต้องทำ เขายังไม่อยากให้ตนเองเตลิดไปมากกว่านี้ บางทีนี่อาจเป็นแค่ความผูกพันระยะสั้นๆ

ในช่วงเวลาวิกฤติของสถานการณ์


             “เขตครับ หยุดก่อนนะ”


              สุดเขตถอนปลายลิ้นอย่างเสียดาย เขาเม้มปากตนเองสะกัดกั้นอารมณ์ที่พุ่งขึ้นมากอย่างยากลำบาก สุดเขตไม่เคยนึกว่าเขา

จะมีความต้องการกับผู้ชายด้วยกันมาก่อน ทั้งที่สมัยเรียนตำรวจเขาเห็นเพื่อนๆแก้ผ้าแก้ผ่อนกันเกือบทั้งชั้นปีแต่สุดเขตก็ไม่ได้คิดอะไร

นอกจากวิ่งไล่เตะก้นเพื่อนเพราะความห่าม แต่กับพาลีเพียงแค่ได้ใกล้ชิดทั้งที่ทุกอย่างยังอยู่ครบถ้วนแต่สุดเขตกลับมีความต้องการผุด

ขึ้นมาอย่างห้ามไม่ไหว

              สุดเขตหลับตาลงไปเพื่อควบคุมมัน เขาสูดลมหายใจเข้าและผ่อนมันออกช้าๆจนกระทั่งดีขึ้นก่อนจะลืมตาขึ้นมาและยิ้มให้พาลี

ที่มองเขาอย่างขอลุแก่โทษ


              “ขอเวลากูอีกสักพักนะเขต”


               พาลีเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน ความวาบหวามเกิดขึ้นจนเขาเกือบจะหลุดจากการควบคุมหัวใจ พาลีไม่เคยมีความรักและเขาไม่รู้ถึง

พิษสงของมันว่าความรักนั้นรุนแรงได้ขนาดนี้


            “เป็นแฟนกันไหมลี”


               สุดเขตถามอย่างจริงจัง ดวงตาของเขาก็ไม่ได้ล้อเล่น ปลายนิ้วสากลากไล้เกลี่ยไปตามกรอบหน้าของพาลีอย่างอ่อนโยน


               “ลองคบกันดู กูคิดว่าความรู้สึกของมึงคงไม่ต่างจากกูหรอก”


                พาลีเม้มปากเมื่อปลายนิ้วของสุดเขตผ่านมาที่มุมปากช้าๆ เขาก้มหน้าครุ่นคิดครู่หนึ่งจึงเงยหน้ามาส่งยิ้มกระจ่างให้สุดเขต


              “กูขอผ่อนผันจนถึงคดีจบ เมื่อไหร่ที่ตำรวจปิดคดีคุณสมรได้ กูจะให้คำตอบมึง กูสัญญา”


              สุดเขตถอนหายใจ เขาดึงมือของพาลีที่ยกขึ้นชูสามนิ้วแบบลูกเสือมากดจูบหนักๆลงไป


               “เออ แม่ง เมื่อไหร่มึงจะเลิกทำตัวเป็นพ่อแก่คิดมากเสียทีวะ กูไปล้างจานดีกว่า”


             ยกสุดเขตลงไปนั่งที่เดิมแล้วสุดเขตจึงเป็นฝ่ายจัดการล้างถ้วยชามและอุปกรณ์ทำอาหาร พาลีนั่งอมยิ้มมองคนตัวโตล้างจาน

จนเสร็จเขาจึงเดินนำไปทางด้านหน้าของห้องแถว เขานั่งลงที่โต๊ะทำงานและหยิบไพ่ขึ้นมา


             “ดูฤกษ์แต่งงานไว้เลยไหม”สุดเขตที่เดินตามหลังเอ่ยแซวจนพาลีหันไปมองตาขวาง


            “มึงหยุดรุกบ้างได้ไหมวะ ได้ทีละเอาใหญ่”


               “ดูดวงเรื่องความรักให้กูหน่อยสิลี” สุดเขตออดอ้อนใส่ก่อนจะเดินมานั่งตรงกันข้ามกับพาลี


             “ดูทำไม”


              “ดูว่าคนที่กูจีบแม่งจะเล่นตัวไปถึงไหน น่านะ ถือว่าซ้อมมือไง”


              พาลีขัดไม่ได้ เขาหยิบไพ่ป๊อกมาสำรับหนึ่งส่งให้สุดเขตรับไป


             “สับไพ่เท่าอายุมึง อายุหกสิบก็สับไปหกสิบครั้ง”


                “โหไอ้ลี กูยังไม่ปู่ขนาดนั้นโว้ย มึงนั่นแหละปู่”


              สุดเขตรับไพ่มาสับไพ่แล้วจึงวางลง พาลีบอกให้เขาตัดไพ่และเลือกออกมาจากกองสามใบ พาลีรับไพ่จากสุดเขตแล้วเปิดไพ่

ออกมา เมื่อเห็นไพ่ใบหน้าของพาลีก็กลายเป็นสีมะเขือเทศสุก


              “เอ้า พ่อหมอเสือกนั่งหน้าแดงอีก ทายสักทีสิวะกูก็ลุ้นอยู่เนี่ย”


              สุดเขตโวยเสียงดัง ไพ่ที่เขาเปิดมีเอซโพธิ์ดำ สองโพธิ์แดงและ แจ็คข้าวหลามตัด พาลีกระแอมสองสามครั้งจึงได้เริ่มทำนาย

ดวงความรักให้สุดเขต


               “เอซโพธิ์ดำคือมึงต้องใช้ความคิดใช้สติในการแก้ไขปัญหาและตัดสินใจอย่างรอบคอบ แล้วก็หมายถึงความเด็ดเดี่ยวกล้า

หาญ ส่วนไพ่สองโพธิ์แดงคือความชอบพอหรือคู่ครอง เอ่อ แจ็คข้าวหลามตัดคือผู้ชายผิวสองสีออกไปทางขาวอายุไม่เกินสามสิบปี เป็น

คนมองการณ์ไกลละเอียดรอบคอบ”


             “เหมือนมึงเป๊ะ”


             สุดเขตก้มหน้าหัวเราะชอบใจในขณะที่พาลีนั่งเม้มปากสะกัดกั้นความขัดเขิน


           “เฮ้อ ลีเอ๊ย ยอมรับมาเหอะว้า ไม่ว่ามึงจะทายดวงให้กูด้วยไพ่ยิบซีหรือไพ่ป๊อก คำทำนายก็เหมือนเดิมคือมึงเป็นเนื้อคู่ของกู”


             สุดเขตชะโงกหน้าข้ามโต๊ะส่งสายตาหวานใส่


             “มึงหนีกูไม่รอดหรอกไอ้ผู้ใหญ่ลีขี้เก๊ก”


            “ไอ้เหี้ยเอ๊ย”


             พาลีผลักหน้าสุดเขตออกห่างอย่างหมั่นไส้  ช่วงเวลาของความรู้สึกดีๆทำให้พาลีอิ่มเอมในหัวใจ หากแต่ความรู้สึกนั้นพลันจาง

หายไปเมื่อพาลีมองเห็นรถยนต์หรูคันหนึ่งแล่นมาจอดหน้าห้องแถวของเขา หัวคิ้วที่ย่นเข้าหากันของพาลีทำให้สุดเขตรีบหันไปมองตาม

ทันทีที่เห็นสุดเขตก็รีบผุดลุกขึ้นยืนด้วยสัญชาตญาณไปยืนอยู่ด้านหลังของพาลีทันที



มีต่ออีกนิด...

[Belove]

ต่อกันตรงนี้...



             ประตูกระจกด้านหน้าถูกผลักเข้ามาและอาคันตุกะที่ไม่ได้เชิญก็ก้าวเข้ามาด้านใน สุดเขตตาลุกวาบเมื่อเห็นว่าบุคคลนั้นคือเสี่ยพิชัย ร่างเจ้าเนื้อเดินตรงเข้ามาและ

ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงกันข้ามกับพาลีที่สุดเขตเพิ่งจะลุกขึ้นมา


         “คุณคือหมอดูที่ชื่อพาลีสินะ”


          เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรนักจนพาลีนั่งตัวแข็ง


           “หมอดูที่เมียของผมมาหาและประเคนเงินให้ใช่ไหม”


            พาลีข่มความรู้สึกหวาดหวั่นลงและตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ


            “ผมชื่อพาลีเป็นหมอดูที่คุณสมรมาหา แต่ขอปฏิเสธประโยคหลัง ผมรับเงินตามเรทที่ผมตั้งไว้เท่านั้น”


             เสี่ยพิชัยเบ้ปากอย่างไม่เชื่อถือ พาลีรีบเอ่ยเข้าเรื่องโดยเร็วที่สุด


             “คุณคือเสี่ยพิชัยสามีของคุณสมรใช่ไหมครับ มาหาผมมีธุระอะไรหรือเปล่า”


             “ผมมาเพราะอยากรู้ว่า สมรมาหาคุณทุกครั้งเขามาเล่าอะไรหรือมาปรึกษาคุณเรื่องอะไร”


              “พาลีคงตอบไม่ได้หรอกครับ”


              กลายเป็นสุดเขตที่เป็นคนปฏิเสธแทน เขาก้าวมายืนเยื้องหน้าพาลีอย่างปกป้อง


              “เรื่องทุกอย่างที่พาลีรู้จะเป็นข้อมูลสำคัญที่ใช้ในการสืบสวนสาเหตุการฆาตกรรมของคุณนายสมรภรรยาของคุณ ผมคงให้

พาลีตอบคุณไม่ได้”


             เสี่ยพิชัยหรี่ตามองชายหนุ่มรูปร่างสูงตรงหน้า แม้ว่าจะอยู่ในชุดลำลองสบายๆหากแต่ราศีบางอย่างจับต้องให้พิชัยรู้ว่าต้อง

ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป


              “นี่ตำรวจเหรอ คุณเป็นตำรวจงั้นสิ แค่ผมมาถามหาปัญหาชีวิตที่เมียของผมเครียดมากก็เท่านั้น อย่าขวางผมเลยดีกว่า”


              “ผมคงตอบไม่ได้หรอกครับ”พาลีโต้กลับ


               “ผมต้องรักษาเรื่องทุกอย่างของลูกค้าไว้ มันเป็นจรรณยาบรรณของอาชีพ”


             “แต่มันเป็นเรื่องครอบครัวของผมเหมือนกัน”


             เสี่ยพิชัยตบโต๊ะดังปัง


            “ผมเป็นผัวก็ต้องรู้สิวะ ว่าเมียเอาเรื่องอะไรในบ้านมาเล่าให้คนนอกฟังบ้าง”


            “หยุดนะเสี่ยพิชัย!”


              สุดเขตกล่าวขัดด้วยน้ำเสียงเครียดอย่างไม่เคยใช้กับใครมาก่อน


              “พาลีถูกกันตัวไว้เป็นพยานแล้ว ผมจะปล่อยให้ผู้ต้องสงสัยอย่างคุณมาข่มขู่พยานไม่ได้ ออกไปได้แล้ว อย่าให้ผมหมดความ

อดทนจนต้องโทรเรียกตำรวจมาทั้งโรงพักเลย”


              เสี่ยพิชัยกัดฟันกรอดมองสุดเขตอย่างอาฆาต การที่ต้องมาพบเจอว่าพาลีอยู่ในการดูแลของตำรวจออกจะเหนือความคาด

หมายของเขา มันทำให้เสี่ยพิชัยคิดได้ว่าพาลีอาจจะมีข้อมูลอะไรที่ต้องปกปิดและสำคัญพอจนได้รับการคุ้มครองพยาน มันทำให้เสี่ย

พิชัยปวดแสบปวดร้อนไปกับบาดแผลที่ซ่อนอยู่

             เสี่ยพิชัยไม่ได้ตอบโต้อะไรอีก เขาลุกขึ้นยืนและเดินหันหลังกลับไป สุดเขตตาลุกวาบเมื่อชายเสื้อคลุมของเสี่ยพิชัยเลิกขึ้น

เขามองเห็นด้ามจับของปืนพกที่อยู่ตรงบั้นเอวของเสี่ยพิชัย

             Glock 17

           ปืนราคาแพงในหมู่นักเล่นปืน ด้ามหนึ่งราคาเป็นแสนเหน็บอยู่ที่เอวของเสี่ยพิชัย แต่สุดเขตรู้ดีว่ามันเป็นปืนที่ใช้กระสุนขนาดเก้า

มิลลิเมตร และทันทีที่เสี่ยพิชัยออกไปจนพ้นห้องแถวสุดเขตก็รีบโทรศัพท์ไปหาสมบัติ


            “ไอ้เสี่ยพิชัยบุกมาหาไอ้ลี มันมาเค้นความจริงว่าคุณนายสมรเคยเล่าเรื่องอะไรในครอบครัวให้ไอ้ลีฟังบ้าง มันทำท่าเหมือนไอ้

เรื่องพวกนั้นมันเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย และที่สำคัญนะพี่บัติ มันมีปืนพกมาด้วยว่ะ”


            “ไอ้เหี้ยเสี่ยแม่งความลับเยอะ” สมบัติตอบกลับมาเสียงเครียด


              “กูได้ข้อมูลมาใหม่เหมือนกันว่ะไอ้เขต มึงจะมาดูที่โรงพักไหมล่ะ”


              “ข้อมูลอะไรล่ะพี่บัติ” สุดเขตถามอย่างใจร้อน และคำตอบจากสมบัติทำให้สุดเขตต้องพาพาลีไปที่โรงพักทันที


                “ก็ข้อมูลที่ว่าไอ้เสี่ยมันเอากะไอ้หนุ่มคนขับรถที่โดนจับวันนั้นไงล่ะ ไอ้คนที่เราสงสัยความสัมพันธ์ของมันกับไอ้เสี่ยพิชัย

สรุปคือมันกิ๊กกันไงไอ้เขต”



               TBC


                 




                      ถึงเวลาที่เราจะเปิดโปงทีละคนแล้ววว

[blove]

เอาแล้ววว ลุ้นนว้อยยยยย ไอ้เสี่ยนี้ก็มาคุกคามซะจริง ทำตัวให้เขาน่าสงสัย!! //อาร๊ายยยยสุดเขตพาลี เปิดอกยอมรับใจกันขอเป็นแฟน เชรดดโคตรเขินนน ยิ้มแก้มปริค้างจนน้ำลายหก 555 สวีทมากหยอกเหย้าแกล้งให้เขิน เนื้ออคู่จะเปิดกี่ไพ่กี่รอบก็เนื้อคู่ วู้ววววว~~~~ 555 ตอนจูบกันนี้แบบ แสรด >.,< //รอๆตอนต่อไปค่ะ กำลังลุ้น

[Billie]

 

ลุ้นตัวโก่ง

[cavalli]

 



สู้ๆ

[•♀NoM!_KunG♀•]

เรื่องกำลังแดง

[stickyyrice]

มาเร้ยยยย เรียงมาทีละคน

[colorofthewind21]

จัดมาค่ะ เรียงตามคิวมาเลยย

[sirin_chadada]

ถึงฝ่ายผู้รักษากฏหมายของบ้านเมืองจะยังทำอะไรไม่ได้ แต่กรรมกำลังทำงานตามวงจรของมันสินะ

[k2blove]

เข้มข้นมาทุกขณะ และเขตก็รุกพาลีมากขึ้น
เป็นกำลังใจให้น้าา