ตอนที่32
อาการของมีอาดีขึ้นตามลำดับ หลังจากหายดีราชาธีโอดอร์ตัดสินใจจะมอบตำแหน่งหมอหลวงให้กับมีอา ไนเจลคัดค้านอย่างหนักเกี่ยวกับเรื่องนี้จนทะเลาะกับมีอาหลายครั้ง
อเล็กเซียรู้ว่ามีอาต้องการจะอยู่ใกล้ชิดกับธีโอ ดังนั้นการได้เป็นหมอหลวงจึงเป็นโอกาสดีที่สุด เพราะตำแหน่งนี้จะสามารถทำให้หญิงสาวเข้านอกออกในปราสาทได้โดยไม่มีใครห้าม
อเล็กเซียมีความเห็นใจและสงสารมีอาอยู่มาก ด้วยรู้ว่าความรักของมีอาใช่ว่าจะได้มาโดยง่าย และการต่อสู้ของเธอได้เริ่มต้นนับตั้งแต่ตัดสินใจออกจากหมู่บ้านไปอาศัยอยู่ในเมืองเพียงลำพังในฐานะหมอหลวง
ไนเจลไม่สามารถจัดการกับน้องสาวของเขาได้ เพราะไม่อาจตัดใจกักขังมีอาเอาไว้ดังเช่นคนอื่นๆในเผ่าวูฟเขาทำกัน เอเดรียนแวะเวียนไปเยี่ยมไนเจลบ่อยขึ้นเพื่อช่วยให้เพื่อนสนิทคลายเหงา อเล็กเซียเองก็ติดตามไปด้วยบ่อยครั้ง
นับจากมีอาไปอยู่ในเมืองก็หนึ่งเดือนมาแล้ว ไนเจลกับพวกเขาแวะเวียนไปเยี่ยมหญิงสาวหลายครั้ง มีอาดูมีความสุขที่ได้พบเจอคู่ฟ้าลิขิตในปราสาทได้บ่อยๆ ดังนั้นไนเจลจึงไม่สามารถบังคับเธอกลับหมู่บ้านได้
อเล็กเซียได้แต่เอาใจช่วยหวังว่ามีอาจะสมหวังในรักซักวันหนึ่ง ท่านพ่อดูเหมือนจะโปรดปรานมีอามากเป็นพิเศษ เด็กหนุ่มไม่แปลกใจแต่ไหนแต่ไรก็ชื่นชอบผู้ที่มีความสามารถเช่นนี้อยู่แล้ว
จากเหตุการณ์โจมตีเมืองครั้งนั้น เอเดรียนตามมาที่เมืองหลังจากการมาเยือนไนเจลในช่วงค่ำ ชายหนุ่มทำให้ความจริงปรากฏ ที่แท้แล้วแผนการทั้งหมดไอแซคเป็นผู้วางเอาไว้
เนื่องจากไอแซคเป็นลูก เสนาบดีบาส บาร์ตันจึงต้องรับผิดชอบด้วย แต่ทว่าเห็นแก่ไม่ได้มีส่วนรู้เห็นในแผนการเพราะเสนาบดีบาสเองก็ถูกพิษเล่นงานเช่นกัน จึงทำเพียงแค่ยึดทรัพย์และปลดให้เป็นสามัญชน
ผ่านไปอีกสองเดือนอะไรๆก็ดีขึ้นมาก ผู้คนในเมืองกับเหล่าขุนนางยอมรับการมีอยู่ของเผ่าวูฟมากขึ้น ไม่มีใครรังเกียจหรือแบ่งชนชั้นพวกวูฟอีกต่อไป ตอนนี้พวกวูฟกลายเป็นส่วนหนึ่งของชาวเมืองที่จะขาดไปเสียไม่ได้ไปแล้ว
“อเล็กเซียท่านยังจำวันที่เราพบกันครั้งแรกได้หรือไม่” หลังจากเสร็จสิ้นการร่วมรักอันเร้าร้อนเอเดรียนก็เข้ามาออดอ้อนชวนให้รำลึกถึงอดีต
“จำได้สิ ข้าไม่มีวันลืมเจ้าหมาป่าตัวใหญ่ที่ช่วยข้าเอาไว้จากหมีป่าตัวนั้นได้หรอก”
“ตอนนั้นท่านคิดหรือไม่ว่าซักวันท่านจะได้รักกับหมาป่าตัวนั้น”
“คนโง่เง่า ใครจะไปคิดรักกับหมาป่าที่พูดไม่ได้กันล่ะ”
“จริงของท่านนะ ถ้าอย่างนั้นครั้งแรกที่เราพบกันในเมืองเล่าท่านคิดกับข้าอย่างไร”
อเล็กเซียยิ้มหวานให้ ไม่รู้ทำไมสามีถึงอยากรู้เรื่องนี้นัก เด็กหนุ่มจึงบรรยายความรู้สึกที่แท้จริงออกไปโดยไม่ปิดบัง
“เจ้าในสายตาข้าเมื่อตอนนั้นช่างเป็นคนไร้มารยาทและชอบลวนลามเป็นที่สุดน่ะสิ”
“ท่านเกลียดข้าเพราะข้าร้องขอจูบจากท่านครั้งแล้วครั้งเล่าใช่หรือไม่” อเล็กเซียพยักหน้าแทนคำตอบ
“แล้วถ้าหากว่าข้าไม่เรียกร้องขอจูบจากท่านเราสองคนจะรักกันได้เร็วกว่านี้หรือเปล่านะ” เอเดรียนใช้มือลูบปลายคางครุ่นคิด
“ย่อมไม่มีทาง เอเดรียนหากเจ้าไม่รุกเข้าหาข้าจะไม่มีทางสนใจใยดีเจ้า เพราะข้าไม่เคยคิดชอบพอผู้ชายด้วยกัน การที่เจ้ารุกเร้าเข้าหาอย่างหนักเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ข้ามองดูเจ้าถึงแม้จะเป็นเพราะเกลียดก็ตามที”
“แสดงว่าตอนนั้นข้าก็จีบท่านถูกวิธีแล้วสิ” เอเดรียนยิ้มกว้าง ชายหนุ่มดูพออกพอใจในตนเอง
“เรียกร้องความสนใจได้ถูกต้อง แถมยังเจ้าแผนการ หากเจ้าไม่บังคับขอข้ามาเป็นรางวัล ข้าคงยังไม่รู้ใจตัวเองเช่นนี้”
“ท่านรักข้าเมื่อไหร่กันหรืออเล็กเซีย” เอเดรียนมองสบตามาไม่กระพริบ
“ความลับ”
อเล็กเซียหัวเราะคิกๆ เด็กหนุ่มอายที่จะบอก เมื่อทบทวนดูให้ดีแล้วตัวเขานั้นน่าจะสนใจเอเดรียนตั้งแต่แรกพบ หากไม่เป็นเช่นนั้นเหตุใดถึงต้องเอาแต่คิดถึงคนที่ขโมยจูบไปอย่างไม่เลิกรา
อเล็กเซียรู้นิสัยและสันดารตนเองดี หากว่าเกลียดหรือไม่ชอบใครขึ้นมาเขาจะเมินเฉยต่อคนผู้นั้นราวกับเป็นอากาศธาตุ ไม่มีทางเก็บเอาคนที่เกลียดมาใส่ใจถึงแม้ว่าจะเกลียดมากก็ตาม
เขาติดใจเอเดรียนตรงไหนนะ อาจจะเป็นที่รูปลักษณ์สมชายและดิบเถื่อน อเล็กเซียเคยพบแต่ผู้ชายที่ค่อนข้างสำอางและเป็นผู้ดี แม้แต่อัศวินชั้นเลิศของอาณาจักรยังไม่มีผู้ใดมีความดุดันเท่ากับสามีของเขา
อเล็กเซียถอนหายใจออกมา ตัวเองนั้นช่างไม่ต่างกับผู้หญิงเลยมิใช่หรือ ปากบอกว่าเกลียดแต่ก็ยังเอาแต่คิดถึงเอเดรียน ทว่าตอนนี้ต่างกันออกไป เพราะว่าเขารู้ตัวดีแล้วว่ารักชายหนุ่มมากแค่ไหน
“ท่านจะทำให้ข้าอกแตกตายนะอเล็กเซีย” เอเดรียนทำสีหน้ากระเง้ากระงอดชวนให้นึกรักและเอ็นดู อเล็กเซียจุมพิตลงไปบนหน้าผากของชายหนุ่ม ตามด้วยหอมแก้มทั้งสองข้างฟอดใหญ่
“เจ้ากล้าตายโดยทิ้งข้าไว้เพียงลำพังหรือ”
“ย่อมไม่กล้าอยู่แล้ว ข้าจะไม่ตายก่อนท่านอย่างแน่นอน”
“สัญญาสิว่าจะอยู่เคียงข้างข้าตลอดไป” อเล็กเซียจรดหน้าผากของตนลงบนหน้าผากของเอเดรียน ในระยะประชิดเช่นนี้การได้สบตากันชวนให้รู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน เอเดรียนยิ้มเป็นยิ้มที่อ่อนหวานซึ่งเด็กหนุ่มเห็นจนชินตา
“ข้าจะตามติดท่านตลอดไปถึงแม้จะเป็นภพหน้าข้าขอสาบาน”
ทันทีที่กล่าวจบอเล็กเซียกับเอเดรียนก็จูบกันเนิ่นนาน จูบอันแสนหวานนี้ไม่ใช่ครั้งสุดท้าย มันจะมีครั้งต่อๆไปอีกและไม่มีวันสิ้นสุด เพราะคำสาบานที่ได้ให้ไว้แก่กันจะผูกมัดพวกเขาเอาไว้ตราบจนชั่วนิจนิรันด์
จบแล้วจ้า ปะตามอ่านเรื่องใหม่ได้น้าลงแล้วเรื่อง real heart ตัวจริงของหัวใจ
เม้นเป็นกำลังใจกันบ้างน้า ขอบคุณ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
