หัวข้อ: ✿Smoothie Love เรื่อง...รักของพี่เจิด ✿ 02-10-61 ✿ พิเศษ 01 : หลบหน่อย..พระเอกมา

[suikajang]

เพลียกะการเป็นผู้นำแฟชั่นของเฮียเจิดแกจริงๆ 
แต่ละชุด ยกตัวอย่างเลยนะ กางเกงแดง เสื้อสีเขียวสะท้อนแสงผ้าพันคอสีแสดมา โอ้แม่เจ้า ใครบอกเฮียห๊า 
ยืนกลางสีแยกยังไม่มีใครกล้าชนเลย นี้ถ้าเดินในคนเยอะๆ ไม่ต้องกลัวหาไม่เจอเลยนะ แต่ละชุดของเฮียเนี้ย 
เรื่องแฟชั่นสุดล้ำพักก่อน มาเรื่องหึงเมียดีกว่า แหมะปากดี ปากแข็งทั้งคู่ เมื่อไรจะหวานแหววกันบ้างน้อ ชักสงสารมะลิ
แล้วละ ต้องแอบร้องแน่ๆ เลย เศร้าอะ สู้ๆ นะจ๊ะ เอาให้เฮียแก่รัก หลง จนถอดตัวไม่ขึ้นเลยนู๋ลิ

[ShadeoftheMoon]

เมื่อไหร่จ๊ะพี่เจิดถึงจะจัดการน้องมะลิให้หลาบจำสักที อยากรู้ใจมะลิจังว่าคิดยังไงกับพี่เจิดนะ

[Tennyo_Y]

มะลิชอบพี่เจิดใช่ไหม โอ๋เอ๋ เด็กดี พี่เจิด ไม่รู้ใจตัวเองอะดิ คิคิ

[เด็กหญิงเย็นชา]

บทที่ 10 กำราบเมีย

   “นั่นมึงจะทำอะไร”ไอ้มะลิตาโต พี่เจิดแอบเห็นมันสะดุ้งเวลาที่พี่เจิดถอดเสื้อออก

   “ก็มึงเองไม่ใช่รึไงที่ชอบพูดว่ากูกับมึงไม่ได้เป็นอะไร”

   “กะ ก็แล้วไงวะ”มันถามพลางกระถดกายหนีเมื่อพี่เจิดโยนเสื้อทิ้งไปมุมห้องแล้วปลดเข็มขัดกางเกง

   “คราวนี้มึงจะได้เลิกเถียงกูสักที”

   ถ้าพี่เจิดเป็นผัวมันจริงๆมันจะได้เถียงพี่เจิดไม่ได้ใช่ไหมล่ะ พี่เจิดจะได้มีสิทธิรู้ว่ามันไปไหน อยู่ที่ไหน อยู่กับใคร มีสิทธิสั่ง
ไม่ให้มันไปหาคนอื่น มีสิทธิสั่งให้มันกลับบ้านแต่หัววัน มีสิทธิในทุกอย่างของมัน มีสิทธิที่จะรู้ทุกอย่างที่มันเหมือนจะปิดบังพี่เจิด
เอาไว้

   “มึงมันบ้าไปแล้ว อย่าเข้ามานะไอ้หมาเจิด”

   “ทำไม กลัวกูขึ้นมากแล้วรึไง”

   “ใครกลัวมึง กูไม่มีวันกลัวมึงอยู่แล้ว”

   “ก็ดี ถ้าไม่กลัวแล้วก็อย่าหนีล่ะ”

   “ฮะ เฮ้ย มึงจะถอดกางเกงหาป้ามึงเรอะไอ้หมาเจิด”ไอ้มะลิสะดุ้งเบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน พี่เจิดถอดกางเกงตัวเก่งของพี่
เจิดออกแล้วโยนทิ้งลอยไปตกอยู่มุมห้อง

   “ทำไม รึว่ามึงอาย”

   “ใครบอกว่ากูอาย กูก็แค่ไม่อยากมอง”ไอ้มะลิมันก้มหน้างุดๆ หลุบตาหนี แถมยังถอยหนีจนหลังมันชิดกับผนังห้อง

   “ถ้ามึงไม่ได้อายมึงก็มองสิวะ”พี่เจิดก้าวขึ้นเตียงแล้วคลานเข้าไปหามัน พอเตียงยวบไอ้มะลิมันก็สะดุ้งอีกรอบ ถลึงตาใส่พี่
เจิดอย่างกับลูกแมวกำลังขู่ หยิบหมอใกล้มือขึ้นมากั้นระหว่างพี่เจิดกับมันเอาไว้ ไม่พอแค่นั้น มันยังยกเท้าขึ้นมาทำท่าจะถีบพี่
เจิดอีก เห็นไหมล่ะ พี่เจิดบอกแล้วว่าไอ้มะลิมันร้าย


   “กูบอกว่าอย่าเข้ามาไง ถ้ามึงเข้ามาอีกกูถีบไข่มึงแตกแน่”

   “คิดว่าทำได้ก็เอาสิวะ”พี่เจิดหัวเราะในลำคอ ตอนนี้ท่าทางกลัวๆของไอ้มะลิมันกำลังทำให้พี่เจิดฮึกเหิมเป็นวัวกระทิงพร้อม
สู้ แอบเห็นหน้าแดงๆหูแดงๆของมันโผล่มาพ้นหมอนก็อดคิดไม่ได้ว่าตกลงมันอายที่พี่เจิดแก้ผ้าหรือว่ากำลังโกรธ

   “ยะ อย่ามาแตะกูนะเว้ย”เสียงแหบพึ่งจะแตกหนุ่มได้ไม่นานขู่ฟ่อๆเหมือนลูกแมว

   มันเอาหมอนทุบใส่พี่เจิดทันทีที่พี่เจิดเอื้อมมือไปแตะแขนมัน นี่มันเริ่มกลัวพี่เจิดแล้วใช่ไหม เพราะพี่เจิดหุ่นดีมีกล้ามมีซิก
แพ็คล่ำบึกพอมันเห็นมันก็เริ่มกลัวใช่ไหม

   “วันนี้แหละกูจะสั่งสอนให้ได้รู้กันว่าใครเป็นใคร หลังจากนี้ไปมึงจะต้องเคารพและนอบน้อมต่อกูให้มากๆ”

   “ไม่มีทาง!! ไอ้หมาเจิดมึงอย่ามาพูดจากวนประสาทกูตอนนี้นะ ไปใส่เสื้อผ้าเลยไป๊ถอดเสื้อผ้าทำห่าอะไรเสียลูกกะตากู
หมด”

   “ทำไมล่ะ มึงอายที่กูหุ่นดีใช่ไหม ทำไมมึงไม่ลองลืมตามาดูผัวมึงล่ะวะ ผัวมึงออกจะหุ่นดี”

   “ระ เรื่องอะไรกูต้องมองมึงด้วยวะ อุจาดตาฉิบหาย”

   “ว่ากูว่าอุจาดเลยเหรอวะ มึงนี่มันจริงๆเลยนะอีลิ”

   พูดจบพี่เจิดก็จัดการดึงข้อเท้ามันแล้วลากมันมาที่กลางเตียง กดให้มันนอนราบแล้วตามขึ้นคร่อมไม่ให้มันได้หนีไปไหน
ไอ้มะลิมันตกใจ ตาคู่สวยของมันเบิกกว้างแถมยังอ้าปากพะงาบๆเหมือนจะคิดคำด่าไม่ทัน มือสองข้างถือหมอนเอาไว้แล้วยกขึ้น
มาปิดหน้าตัวเอง

   “อะ ไอ้เจิด!!! ไอ้เวร ไอ้หมาบ้า มึงทำห่าอะไรของมึงเนี่ย!!!”

   “ทำไมวะ มึงอายอะไรของมึง มีเหมือนๆกัน”พี่เจิดเชิดหน้าอย่างพึงพอใจ ยกยิ้มเจ้าเล่ห์เพราะท่าทีของไอ้มะลิทำเอาพี่เจิด
ได้ใจ แย่งหมอนในมือของมันมาโยนทิ้งไปอีกฟากของเตียง

   เท่านี้พี่เจิดก็ได้เห็นหน้าของมันชัดเต็มสองลูกตา ไอ้มะลิมันหน้าแดงเถือกลามไปถึงใบหู แถมปากมันก็เม้มเข้าหากัน
เหมือนจะไม่พอใจพี่เจิดเอามากมาย ไอ้มะลิพอมันเงยหน้าขึ้นมาก็ตาค้าง มันมองพี่เจิดอวดหุ่นล่ำๆคร่อมอยู่ด้านบนของตัวมัน
มันไล่สายตาลงไปเรื่อยจนไปจรดอยู่บนหน้าท้องของตัวเองที่มีอะไรนอนพาดอยู่ แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อสิ่งนั้นคืองูยักษ์ของพี่เจิดที่
กำลังนอนพาดอยู่บนนั้นอย่างพอดิบพอดี

   “ไอ้เจิด ไอ้จังไร อะ อะไรมึงน่ะ อะ เอาออกไปนะเว้ยยย”

   “ทำเป็นอายของผัวตัวเองนะมึง”พี่เจิดหัวเราะเยาะมัน “มานี่เลยมึง”

   “จะ ทำอะไรวะ!!”ไอ้มะลิถามเสียงดัง พี่เจิดไม่สนใจหรอก เพราะตอนนี้พี่เจิดกำลังจะจับไอ้มะลิมันแก้ผ้า

   “ก็จะทำเรื่องที่ผัวเมียต้องทำไงวะ”

   “มะ มึงล้อกูเล่นใช่ไหม”

   “เรื่องอะไรกูจะต้องล้อเล่นกับมึงด้วย”

   “ยะ อย่านะไอ้เจิด มึงจะจับคนอื่นแก้ผ้าง่ายๆไม่ได้นะเว้ย”

   “คนอื่นที่ไหน มึงเป็นเมียกูนะอีลิ”พี่เจิดยิ้มกริ่มที่ได้ถือไพ่เหนือว่า

   กว่าพี่เจิดจะปล้ำถอดเสื้อผ้าไอ้มะลิได้ก็นอนพอดูเพราะไอ้มะลิมันทั้งดิ้นทั้งทุบทั้งตีอย่างกับม้าพยศ ไหนจะต้องระวังไม่ให้
มันถีบไข่พี่เจิดแบบวันนั้นอีก

   “ไอ้เจิด อย่ามามองกูนะเว้ย ไอ้ห่า ไอ้ทะลึ่ง”

   “ทำไมล่ะวะ กูจะมองเมียตัวเองไม่ได้รึไง”

   “กูไม่ใช่เมียมึง!!”

   ทำไมไอ้มะลิมันต้องตอกย้ำพี่เจิดนักหนาว่ามันกับพี่เจิดไม่ได้เป็นอะไรกัน เพราะแบบนี้ไงพี่เจิดถึงต้องจัดการให้มันรู้แล้วรู้
รอด พี่เจิดจ้องมองตัวขาวๆของไอ้มะลิ ไอ้มะลิมันยกมือขึ้นมาปิดหนอนเอาไว้เพราะมันอาย แต่ไม่ต้องห่วง อีกเดี๋ยวพี่เจิดคนนี้จะ
จัดการหนนตัวขาวๆของไอ้มะลิเอง

   “มึงไม่ต้องห่วง อีกเดี๋ยวมึงก็ได้เป็นเมียกูเอง”พี่เจิดบอกเสียเหี้ยมก่อนจะดึงมือของมันที่ยกมาปิดหนอนเอาไว้ออก

   พี่เจิดรู้ว่ามันคิดจะทิ้งพี่เจิดไปหาน้องหมวยชู้ของมัน แต่ว่าตราบใดที่พี่เจิดคนนี้ยังคงอยู่ล่ะก็ พี่เจิดคนนี้ไม่มีวันยอมปล่อย
ให้มันได้มีความสุขง่ายๆแน่นอน ยิ่งมันทำท่าทีรังเกียจพี่เจิดมากเท่าไร พี่เจิดคนนี้แหละยิ่งอยากจะทำให้มันร้องไห้เพราะต้องตก
เป็นเบี้ยล่างมากเท่านั้น

   พี่เจิดกดมันเอาไว้กับที่นอนก่อนจะจับหน้าของมันไม่ให้หันหนี ปากเล็กๆของมันชอบพล่ามต่อว่าพี่เจิดดีนัก คราวนี้แหละพี่
เจิดจะจูบสั่งสอนมันให้ปากบวมเลย ไอ้มะลิมันเบิกตากว้าง ตาคู่สวยของมันสั่นระริกเวลาพี่เจิดประกบจูบลงไป ปลายลิ้นของพี่
เจิดสอดเข้าไปทำให้มันสะดุ้ง เพราะมันทำท่าว่าจะกัดพี่เจิดจึงต้องบีบกรามมันเอาไว้แน่นแล้วล่งเสียงขู่ในลำคอ

   พอถูกจูบหนักเข้าตัวมันก็เริ่มสั่นพี่เจิดเลยเอามือสากๆลูบตัวเปลือยๆของมันไปมา คราวนี้ไอ้มะลิมันทั้งสะดุ้งและสั่น
มากกว่าเดิมแต่มันก็ยังดิ้นไม่ยอมหยุด มือทั้งสองข้างของมันพยายามจะผลักอกล่ำๆของพี่เจิดออก แต่มีเหรอที่มันจะสู้แรงได้ จะ
ยกเท้าถีบพี่เจิดอย่างที่เคยทำก็ทำไม่ได้เพราะตอนนี้พี่เจิดนั่งทับตัวมันอยู่

   ร่างกายเปลือยเปล่าของพี่เจิดกับไอ้มะลิยิ่งเสียดสีกันหนักเข้าไปอีกเวลาที่มันดิ้นไปมา ตัวไอ้มะลิมันก็ลื่นมืออย่างกับอะไร
ดี แต่พี่เจิดไม่สบอารมณ์ก็ตรงที่กลิ่นยาสระผมกับกลิ่นสบู่หอมฟุ้งที่ติดคัวมันมา มันทำให้พี่เจิดรู้ว่าไอ้มะลิมันอาบน้ำที่บ้านน้องห
มวยก่อนที่จะกลับมาที่นี่

   “ทำไมมึงต้องอาบน้ำที่บ้านน้องหมวยด้วยวะ!!”พี่เจิดถอนปากออกแล้วถามมันเสียงแข็ง

   ไอ้มะลิมันเบือหน้าหนี ปากของมันบวมเห่อเพราะพี่เจิดจูบมันแรง หน้ามันแดงเพราะโกรธหรืออะไรไม่รู้ พี่เจิดคิดว่ามันน่า
มองมากกว่าที่มันยิ้มให้กับน้องหมวยซะอีก แต่ไอ้มะลิมันก็ไม่ยอมตอบคำถาม

   “กูถามก็ตอบสิวะ”

   “ทำไมกูต้องตอบ”ไอ้มะลิมันหันมาตวัดตามองเหมือนลูกแมวกำลังขู่ มันจ้องมองพี่เจิดทั้งที่หน้าแดง…แดงจนลามไปถึงหู
เลยเชียว

      ไอ้มะลิมันไม่เชื่อฟังพี่เจิดเอาซะเลย มันเอาแต่หลบตาแล้วก็เบือนหน้าหนี แถมไม่ยอมตอบคำถามที่ถามไป ตกลง
มันมีชู้จริงๆใช่ไหม ถ้าไม่ตอบก็น่าจะขอโทษกันบ้างสิวะ ไม่ใช่ทำหน้าทำตาหน้านิ่วคิ้วขมวดแบบนี้



   “อะ อื้อ ไอ้เจิด มึงจับอะไรน่ะ ปล่อยนะเว้ย”ไอ้มะลิมันสะดุ้งจนตัวโยนเมื่อพี่เจิดเอื้อมมือไปจับหนอนตัวขาวๆของมัน ไม่
เพียงแค่นั้น พี่เจิดยังขยับมือจนหนอนตัวขาวๆของมันตื่นแล้วผงกหัวในมือของพี่เจิด

   “หึหึ”

   “มันจะมากไปแล้วนะ ไอ้เจิด อะ อื้อ มัน อื้อ”ไอ้มะลิมันต่อว่าเสียงแหบพร่า

   “ทำไมวะ เก่งจริงก็ดิ้นให้หลุดสิวะ”แบบนี้แหละที่พี่เจิดชอบ

   ยิ่งไอ้มะลิมันดิ้นเร่าๆเวลาที่พี่เจิดขยับมือแรงๆ หอบหายใจเวลาที่พี่เจิดหยุดมือพี่เจิดก็ยิ่งพึงพอใจ พี่เจิดรู้แล้วล่ะว่าจุด
อ่อนของไอ้มะลิมันอยู่ที่ไหน

   ตอนนี้ตัวขาวๆของมันแดงเห่อ คิ้วขมวดมุ่นเป็นปม แถมยังครางเสียงแหบหวานหูพี่เจิดอีก พี่เจิดคนนี้สะใจดีจริงๆ ไอ้มะลิ
จากที่มันทุบมันผลักพี่เจิดมือมันก็จิกผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่

   “อะ อื้อ ไอ้เจิด ปล่อย กูพอแล้ว”จากเสียงแข็งๆของมันกลายเป็นเสียงสั่นเครือ ก็แล้วทำไมมันถึงได้ทำเสียงครางเหมือน
ในหนังโป้เลยล่ะวะนั่น

   “เรื่องอะไรกูจะปล่อย”

   ไอ้มะลิมันกำลังทำหน้าทำตาทรมานเชียว เสียงแหบห้าวของมันครางเบาๆ คิ้วขมวดมุ่นจนเป็นปม แถมน้ำตายังปริ่มอีก
เห็นแบบนี้แล้วพี่เจิดก็เกิดรู้สึกแปลกๆขึ้นมาเชียว

   “อะ ไอ้เจิด ปล่อยนะ อื้อ อย่ามาดูดนมกูนะ มัน อึก!!”ไอ้มะลิมันสะดุ้งตัวโยนเวลาที่พี่เจิดก้มลงไปดูดนมมันทั้งที่มือยังไม่
หยุดขยับ มันดิ้นเร่าๆอย่างกับปลาถูกจับโยนขึ้นมาบนบก แถมยังส่งเสียงอืออาในลำคอให้พี่เจิดได้ฟังอีก ถึงแม้ว่ามือมันเปลี่ยน
มาจิกทึ้งแล้วผลักหัวพี่เจิดก็เถอะ

   “เป็นไงล่ะ ระทวยเลยสิมึง เจอกูเข้าไป”

   พี่เจิดยิ้มเยาะเมื่อละริมฝีปากออกจากนมแบนๆของมัน ไม่อยากจะยอมรับเลยว่านมของไอ้มะลิมันก็หวานอยู่พอตัว แต่
อย่างว่าล่ะ กลิ่นของสบู่ที่ไม่คุ้นจมูกยังทำให้พี่เจิดไม่พอใจอยู่ดี พี่เจิดหรี่ตามองไอ้มะลิที่มันหน้าแดงก่ำ เหมือนมันจะร้องขอให้พี่

เจิดหยุด มือของมันผลักมือของพี่เจิดที่จับหนอนมันเอาไว้ออกมา แต่มีหรือที่พี่เจิดจะยอมปล่อย ในเมื่อมันทั้งนุ่มทั้งลื่นมือขนาดนี้ แล้วดูท่ามันจะเป็นจุดอ่อนที่ทำให้ไอ้มะลิมันดิ้นเร่าๆร้องอื้ออึงหวานหู

   “อะ อ๊ะ ไอ้เจิด ไม่เอาแล้ว กูไม่เอา อื้อ กูอื้อ”

   “มึงอะไรล่ะหืม?”พี่เจิดยิ้มกริ่ม

   ไอ้มะลิมันดิ้นไปมาหนักกว่าเก่าแถมร้องจนเสียงหลง หนอนของมันในมือของพี่เจิดกระตุกไปมาเหมือนกำลังจะขาดใจ

   “กูไม่ อื้อ ปล่อยกูที อะ อ๊ะ อื้อออออออ”


   ไอ้มะลิมันเกร็งตัวแข็งทื่อ แอบเห็นมันจิกเท้าลงกับผ้าปูที่นอน ก่อนที่ตัวมันจะสั่นระริกนมข้นหวานถูกพ่นออกมาจากปาก
หนอนตัวขาวๆหัวแดงๆจนเต็มมือพี่เจิด

   ทำไมพี่เจิดถึงได้คิดว่าผู้ชายอย่างไอ้มะลิเวลานี้มันน่ารักน่าชังแถมน่ามองวะเนี่ย แล้วนี่อะไร มันปล่อยออกมาเต็มไม้เต็ม
มือพี่เจิดขนาดนี้เลยเหรอวะ ตัวของมันแดงไปทั้งตัวเชียว

   แต่ที่พี่เจิดแปลกใจก็คืองูยักษ์ของพี่เจิดมันกำลังผงกหัวขึ้นมาขู่ใส่หนอนของไอ้มะลิน่ะสิ ไม่แค่ขู่ แต่มันยังผงาดพร้อมรบ
เต็มที่แถมยังคลอเคลียกับหนอนของไอ้มะลิอีก

   เพราะไอ้มะลิมันหน้าแดงก่ำแถมมีเหงื่อผุดซึมบนหน้าผาก พี่เจิดเลยเผลอสงสารใจดีใช้หลังมือซับเหงื่อให้มันเพราะมันดู
ท่าจะเหนื่อยแถมหอบจนตัวโยน แต่ดูท่าไอ้มะลิมันจะไม่เชื่องกับพี่เจิดง่ายๆ

   “งั่มมมม!!”

   “โอ้ยยยย!! อีลิ!! มึงนี่มันจริงๆเชียว”

   ไอ้มะลิคว้ามือพี่เจิดไปกัดจนเป็นรอยเขี้ยวบนฝ่ามือ ดีที่ชักมือออกมาซะก่อน ไม่อย่างนั้นมันคงกัดพี่เจิดจนได้เลือดแน่
แล้วนั่นอะไร กลับมาตาขวางใส่พี่เจิดอีกแล้วเรอะ ทั้งที่ของมันยังเลอะอยู่เต็มมืออีกข้างของพี่เจิดเนี่ยนะ

   “ไอ้เลวเจิด มึงแกล้งกูแรงไปแล้วนะ”

   “นี่มึงด่าผัวตัวเองเลวเลยเหรอวะ แล้วมึงล่ะ ดีนักรึไงที่ออกไปหาผู้หญิงอื่นทุกวี่ทุกวัน”

   “กูจะไปไหนก็เรื่องของกู”

   “เออ มึงจะออกไปไหนก็เรื่องของมึง แต่หลังจากนี้มันจะเป็นเรื่องของกูด้วย ต่อไปนี้เวลามึงไปไหนมึงต้องมารายงานกูทุก
ครั้ง”

   สิ้นคำพูดพี่เจิดก็จับขามันให้อ้าออกตามแล้วแทรกตัวเข้าไป มือใหญ่ประคองงูยักษ์ให้จ่อเอาไว้ที่ดอกมะลิของมัน

   “อะ โอ้ย ไอ้เจิด กูเจ็บนะ”ไอ้มะลิมันดิ้นเมื่อมันรู้ตัวว่ามันกำลังจะโดนอะไร หน้ามันยังไม่หายแดงดีตอนนี้แดงหนักกว่าเก่า
แถมยังดิ้นหนักกว่าเดิม มันยกมือขึ้นมาทั้งทุบไหล่ทั้งหยิกพี่เจิดหลายต่อหลายที

   “อยู่เฉยๆสิวะอีลิ”

   “หยุดนะเว้ย กูไม่เอา กูบอกให้หยุดไง!!”ไอ้มะลิมันร้องแถมพยายามเบี่ยงตัวหนีเพราะพี่เจิดยิ่งพยายามดันเข้าไป

   “อยู่นิ่งๆสิวะ กูเข้าไม่ได้”

   “ถะ ถ้ามึงไม่หยุดกูจะร้องให้คนช่วยจริงๆด้วย”

   “แน่จริงก็ร้องสิวะ เขาจะได้เห็นว่ากูกับมึงกำลังเอากัน”

   “ไอ้หมาเจิด มึงอย่ามาทะลึ่งกับกูนะ มันเจ็บ มะ มันเข้าไม่ได้หรอก”ไอ้มะลิเสียงอ่อน มันเริ่มกล่อมให้พี่เจิดล้มความตั้งใจ
เมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังเพลี่ยงพล้ำ

   “ต้องเข้าได้สิวะ”

   พี่เจิดกัดฟัน ตอนนี้งูยักษ์มันผงกหัวคำรามเตรียมพร้อมออกศึกแล้ว แต่ติดอยู่ที่ว่าทางเข้ามันไม่ยอมเปิดออกเนี่ยแหละ

สงสัยว่าเพราะงูยักษ์ของพี่เจิดมันใหญ่ไป

   ไอ้มะลิมันร้องโวยวายเพราะมันเหมือนจะเจ็บพี่เจิดเลยก้มลงไปจูบปิดปากมันอีกทีให้มันเงียบ ตัวมันสั่นแถมมันเกาะไหล่พี่
เจิดแน่นเมื่อพี่เจิดดันทุรังที่จะเข้าไปในตัวมัน มันจิกเล็บลงมาบนไหลของพี่เจิด ส่งเสียงร้องครางในลำคอเบาๆเวลาที่พี่เจิดเอา
มือที่ยังเปียกน้ำลื่นๆของมันป้ายเข้าที่ทางนั้นของมัน

      “อื้อ ไอ้เจิด อื้อ มึงใส่อะไรเข้ามาน่ะ”

   “อย่าเกร็งสิวะ”พี่เจิดกระซิบบอก

   เพราะพี่เจิดคนนี้อยากสั่งสอนไอ้มะลิจนจะบ้าตายอยู่แล้ว เวลาไอ้มะลิมันตัวสั่นอยู่ในอ้อมกอดของพี่เจิดเนี่ยมันทำให้พี่เจิด

คึกยิ่งกว่าดูหนังโป้ซะอีก แล้วเวลามันครางเบาๆข้างหูของพี่เจิดนี่ยิ่งเร้าอารมณ์เข้าไปใหญ่ ทำไมพี่เจิดคนนี้รู้สึกเป็นฝ่ายเพลี่ยง
พล้ำให้กับมันแทนที่จะเป็นฝ่ายที่ถือไพ่เหนือกว่าวะ

   “อะ อื้อ ไอ้เจิด กูเจ็บ เอาออกไป กูเจ็บ อะ โอ้ย”

   พี่เจิดเองก็จะบ้าอยู่แล้ว ไอ้มะลิมันกำลังยั่วพี่เจิดอยู่ใช่ไหม มันร้องเสียงหลงเหมือนลูกแมวครางอยู่ข้างหูแถมยังตัวสั่น ฟัน
คมกัดลงมาบนไหล่เวลาพี่เจิดถอนนิ้วออกแล้วดันงูยักษ์เข้าไปในตัวมัน

   “อยู่เฉยๆสิวะ อย่างเกร็ง”พี่เจิดก้มลงไปกระซิบข้างหูมัน เพราะตอนนี้พี่เจิดก็ไม่ไหวเต็มทน

   “แต่กูเจ็บ”

   “กูจะค่อยๆทำ”

   พี่เจิดกระซิบบอกมันแค่นั้น มันยอมผ่อนและเลิกต่อต้านพี่เจิด จากที่ดิ้นพล่านมันก็ซุกหน้าลงบนอกพี่เจิด มีบ้างที่มันจิก
เล็บลงมาบนหลังข่วนหลังพี่เจิดจนแสบ แต่พี่เจิดตอนนี้กำลังลอยขึ้นไปบนสวรรค์ชั้นเจ็ดแล้ว ไอ้มะลิเองมันก็ทั้งร้องทั้งดิ้นเวลาที่
พี่เจิดจัดชุกใหญ่ให้มัน

   อันที่จริงพี่เจิดคนนี้ไม่ได้เตรียมรับมือกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นเลย นี่มันบ้าอะไรของไอ้มะลิวะเนี่ย มันล่อลวงพี่เจิดอยู่ใช่ไหม
ทำไมหน้าแดงๆของมันถึงได้น่ามอง เสียงของมันถึงได้หวานหู และตรงนั้นของมันก็น่ารักจนพี่เจิดแทบคลั่งเลยทีเดียว



   --------------------------------------------------------------------------------



   เอ้ก อี้ เอ้ก เอ้ก

   เสียงไก่ชนตัวละแสนที่เสี่ยมุ่นพ่อของพี่เจิดเลี้ยงเอาไว้ขันรับอรุณตั้งแต่ตะวันยังไม่พ้นขอบฟ้าดี แต่พี่เจิดคนนี้ไม่จำเป็นจะ
ต้องตื่นเพราะพี่เจิดยังไม่ได้นอนเลย

   “อะ อื้อ ไอ้เจิด อื้อ ปล่อย”

   พี่เจิดคนนี้ยังคงอยู่บนสวรรค์ชั้นเจ็ดและไม่ยอมกลับลงมาง่ายๆเสียด้วย จนบางครั้งไอ้มะลิมันเผลอหมดแรงหลับไปและ
ตื่นมาอีกทีโดยที่ของพี่เจิดยังไม่หยุดกระแทกเลย ไม่รู้ทำไมพอพี่เจิดคนนี้ขยับตัวไม่ได้เลย กะว่าจะนอนพอไอ้มะลิมันขยับมา
โดนตัวเข้าหน่อยพี่เจิดเป็นอันคึกจนต้องลุกมาจัดอีกรอบ นี่ก็สว่างแล้วแต่พี่เจิดยังไม่ได้นอนเป็นเรื่องเป็นราวสักที

   “อีกนิดหนึ่งน่า”พี่เจิดต่อรองพลางจูบลงบนแก้มนุ่มๆของไอ้มะลิ

   “แต่นี่มัน อื้อ เช้าแล้ว”

   ไอ้มะลิมันแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงต่อต้าน พี่เจิดยิ่งได้ใจจัดให้มันอีกชุดใหญ่ก่อนจะเช้าไปกว่านี้ มันร้องครางจนเสียงแห้ง
แถมเหงื่อชุ่มไปทั้งตัว

   “อา อีกนิดนึง”พี่เจิดบอกมัน จับขามันให้อ้าออก แต่พี่เจิดคงจะเผลอตัวดูถูกไอ้มะลิมันเกินไป บอกแล้วว่าไอ้มะลิมันร้าย
มันตะคอกใส่พี่เจิดเสียงดังทั้งที่พี่เจิดคิดว่ามันหมดแรงเสียงแหบเสียงแห้งไปแล้ว

   “ก็กูบอกว่าเช้าแล้ว มึงหูหนวกรึไงวะ!!”

   โครมมมมม!!

   “โอ้ยยย!! อีลิ มึงถีบกูหาบ้านพ่อกำนันเหรอวะ!!”

   รู้ตัวอีกทีพี่เจิดก็หล่นลงมาจากเตียงก้นจ้ำเบ้ากับพื้นกระดานเพราะถูกไอ้มะลิมันถีบลงมา พี่เจิดดูถูกมันมากไปจริงๆ พี่เจิด
ลูบมือลงบนก้นตัวเองป้อยๆเงยหน้ามองขึ้นไปบนเตียงก็เห็นเต็มตาว่าตัวแดงๆของมันมีแต่รอยจูบของพี่เจิด คราวนี้ไอ้มะลิมันได้
เป็นเมียของพี่จิดเต็มตัวแล้ว ต่อไปนี้มันจะได้ไม่มีหน้ามาเถียงพี่เจิดได้อีก

   “มึงจะทำอะไรกันนักกันหนา!!”

   ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ไอ้มะลิมันก็หน้าแดงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่พี่เจิดยกใหญ่ ชี้หน้าชี้ตาคาดโทษพี่เจิดอีกต่างหาก

   “เอานิดเอาหน่อยอย่าทำเล่นตัวสิวะ”

   “นิดหน่อยบ้านมึงสิ นี่มันเช้าแล้ว มึงจะเอาอะไรนักหนาวะ ไอ้ห่านี่”ไม่พูดเปล่าแต่หยิบหมอนใกล้มือขว้างพี่เจิดอีกต่างหาก

   ดีที่พี่เจิดรับเอาไว้ทัน หันไปมองหน้ามันหน้ามันก็แดง นอกจากมันถีบพี่เจิดลงมาแล้วมันยังมาทำหน้าทำตายั่วยวนใส่พี่
เจิดอีกเรอะ แล้วแบบนี้จะให้พี่เจิดหยุดได้ยังไง

   “ขืนมึงยังไม่หยุดกูจะตัดของมึงให้เป็ดกินแน่”

   “มะ มึงจะตัดของกูให้เป็ดกินเลยเรอะ นี่มึงกล้าเหรอวะ”

   “มึงก็ลองดูสิ ถ้ามึงขยับขึ้นมาบนเตียงอีกรอบกูตัดทิ้งแน่”มันทำหน้าโหดใส่พี่เจิด

   “อะ เออ กูกลัวตายล่ะ”

   ถึงพี่เจิดจะเถียงมัน แต่เพราะคำขู่ของมันทำให้พี่เจิดตะปบงูยักษ์ซ่อนเอาไว้แทบไม่ทัน มันข่มขู่พี่เจิดโดยไม่ได้เกรงกลัว
เลย นี่ตกลงใครกันแน่ที่ถูกสั่งสอน ใครกันแน่ที่ถูกกำราบวะเนี่ย ไอ้มะลิแสบยิ่งกว่าเก่าเสียอีก แล้วนี่อะไร!มันถึงขั้นขู่จะตัดงูยักษ์
ของพี่เจิดให้เป็ดกินเลยเหรอวะ มันชักจะมากไปแล้วนะ เห็นแก่ว่าเช้าแล้วเถอะ พี่เจิดถึงปล่อยให้มันลอยนวลไปก่อน รอให้ตะวัน
ตกดินอีกรอบพี่เจิดจะจัดให้มันอีกชุดใหญ่เอาให้มันร้องเป็นลูกแมวเชื่องๆเลยคอยดู


   -----------------------------------------------------------------------------------
พยายามเเขียนฉากนี้ให้ออกแนวขำๆ ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่ถูกกำราบ ไก่ขันแล้วยังไหว

[❣☾月亮☽❣]

    โอ้โห นี่คนทั้งบ้านคงไม่ได้นอนล่ะมั้ง ร้อนแรงกันโครมครามเชียวนะข้าวใหม่ปลามัน
แรงดีมาจากไหน ยาดองยังค้างอยู่ในกระแสเลือดรึเปล่า
ว่าแต่ใครกำราบใครน่ะ

[kun]

ฮ่าน่ะฉากนี้
ยันเช้าเลยอ่ะสุดยอดทั้งคู่เลย
พี่เจิดติดใจลิซะแล้ว หุหุ งานนี้เงาตามตัวลิเลยแระ อิอิ
แบบว่าสายหื่น เฝ้ารอตะวันตกดิน ก๊ากกกก

[wannawanpa]

มีวี่แวว กลัวเมีย ตั้งแต่เริ่ม ๕๕๕
ต่อไปจะกินน้ำต้องขออนุญาติมะลิก่อนแน่เลยอะ

[่jum]

มะลิ เช้าแล้วยังไง? คลานลงจากเตียงไหวเหรอ  พี่เจิดเล่นยันเช้าเลยนี่ 

[lizzii]

พี่เจิดมันเตรียมตัวเข้าชมรมกลัวเมียแล้วสินะ 555555

[sirin_chadada]

เดี๋ยวนะ ทั้งคืนจนเช้าสว่างคาตาเลยเร๊อะ ไอ้พี่เจิดแรงดีขนาดนั้นเชียว ฮา

[wikawee]

บ๊ะ!!! พี่เจิดนี่แรงดีจริงๆ เล่นมะลิยันเช้า 

มะลิอย่าเล่นตัวสิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

[cavalli]

 


ทัองแน่ๆ

[iceman555]

 

[A-J.seiya*]

แงงงงง
ได้กันแล้ว
ถถถ น้องมะลิเปลืองตัวจริงๆ
กว่าอิพี่เจิดจะรู้ตัว คงวัวอยู่นาน
เอาใจช่วยนะ

[Tennyo_Y]

โอ๊ย พี่เจิดของน้อง ขำมาก สรุป พี่เจิดโดนกำราบ มะลินี่ชอบ เจิดมานานแล้วแน่เลย เพราะยอมอะ ตามหลักคนไม่ชอบ ไม่น่ายอม แล้วลิก็ดูเป็นคนไม่ยอมใครด้วย

[Coffeeblack]

พี่เจิด ถึก อึด ทน มากกกก คึกยันเช้า 555

นี่คือเข้าข่ายกลัวเมียใช่ป่าวว

[เด็กหญิงเย็นชา]

บทที่ 11 หน้าที่เมีย

   “ไงล่ะไอ้หนู เมื่อวานเอ็งกับลูกลิได้ลงมากินข้าวกินปลากันบ้างรึเปล่า”เสี่ยมุ่ยถามลูกชายพลางนั่งจิบกาแฟในยามเช้า

   “ได้ลงที่ไหนล่ะพ่อ ฉันหิวจนไส้จะขาดอยู่แล้ว”

   “ดูท่าไม่ได้นอนเลยสิเอ็ง ไม่ได้นอนก็ว่าแย่แล้วยังพาลคนอื่นไม่ได้นอนไปกับเอ็งด้วยนี่สิ”เสี่ยมุ่ยบุ้ยหน้าไปทางไอ้มิ่งสมุน
มือขวาของพี่เจิดที่นั่งสัปหงกอยู่ตรงม้านั่งไม่ไกล ดูท่าเมื่อคืนมันคงจะไปนั่งแอบฟังลูกพี่มันหน้าประตูห้องอีกแล้วเป็นแน่

   “ก็ประมาณนั้นหละจ้ะ ว่าแต่วันมีอะไรกินบ้าง ฉันหิวจนจะกินควายได้ทั้งตัว”ก็ตั้งแต่เมื่อวานพี่เจิดไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย

   แถมจัดชุดใหญ่ให้ไอ้มะลิจนไก่ขัน สงสัยวันนี้พี่เจิดคงจะต้องกินไข่ลวกสักสามสี่ฟองเผื่อแรงไอ้ไว้ใช้คืนนี้ ว่าแล้วก็นึกถึง
คนที่ป่านนี้มันคงฝันถึงพระอินทร์ไปแล้ว ตอนพี่เจิดอาบน้ำเสร็จออกมามันก็หลับไปแล้ว สงสัยมันคงจะเหนื่อยพอดูเลยปล่อยให้
มันนอนเพราะวันนี้พี่เจิดต้องเข้าไปคุมคนงานในไร่ขุดร่องน้ำก่อนจะเอาพันธุ์ปลาไปลง

   “ไอ้มิ่ง ไอ้มิ่งเว้ย”

   “จะ จ๋าจ้ะ”ไอ้มิ่งสะดุ้งเมื่อลูกพี่มันเรียกเสียงดัง

   “ทำไข่ลวกให้กูสักสองสามฟองสิวะ”

   “แหม ไข่ลวกเลยเหรอจ๊ะ ไม่เบาเลยจริงๆ”ไอ้มิ่งมันสัปดนยังไงมันก็สัปดนของมันอย่างนั้น มันยิ้มกริ่มใส่พี่เจิดก่อนจะรีบ
ผลุดลุกไปทำตามที่ลูกพี่มันสั่ง

   “เอ็งก็นะไอ้หนู พ่อบอกแล้วไงให้เพลาๆกับน้องมันบ้าง แล้วนี่ทำไมน้องมันถึงไม่ลงมากินข้าวกินปลา”

   “มันจะลงมาได้ไงล่ะพ่อ ฉันสั่งสอนมันยันเช้ามันพึ่งจะหลับไปเมื่อกี้นี้เอง”นึกถึงเวลาที่มันนอนร้องแล้วซุกหน้าลงกับอกพี่
เจิดแล้วพี่เจิดก็ยิ้มกริ่มออกมาเชียว

   “เฮ้อ เด็กสมัยนี้นี่มันจริงๆเลยเชียว”

   

   -----------------------------------------------------------------

   

   “ฉันไปไร่ก่อนนะพ่อ บ่ายแก่ๆนู่นแหละถึงจะกลับ”พี่เจิดพอกินข้าวกินปลาตามด้วยไข่ลวกอีกสามฟองก็เตรียมตัวออกไป
คุมคนงานในไร่

   “ขับรถขับราให้ดีดีก็แล้วกัน”เสี่ยมุ่ยพยักหน้า “ว่าแต่เอ็งไม่เอาปิ่นโตข้าวที่แม้ช้อยเตรียมให้ไปด้วยล่ะวะ”

   “ก็นี่แหละ ฉันกำลังจะบอกพ่ออยู่เลยเชียว”

   “รึเอ็งจะกลับมากินข้าวที่บ้านกับเมีย”

   “เปล่าหรอก ฉันจะบอกพ่อว่าถ้าอีลิมันตื่นมาฉันวานให้พ่อสั่งมันให้เอาปิ่นโตไปให้ฉันที่ไร่ที”

   “บ๊ะ แล้วเรื่องอะไรเอ็งจะต้องให้น้องเอาไปให้ทั้งที่เอ็งเอาไปตอนนี้เลยก็ได้วะ”

   “ฉันก็อยากให้มันมีอะไรทำบ้าง เดี๋ยวมันจะเบื่อเอา”

   ไม่ใช่อะไรหรอก พี่เจิดแค่รู้สึกอยากให้มันไปส่งปิ่นโตพี่เจิดที่ไร่ตอนกลางวันมันจะได้ไม่มีเวลาเถลไถลไปหาน้องหมวยชู้
ของมัน

   “เอ็งนี่จริงๆเชียว ถ้าพ่อกำนันรู้เข้าเอ็งมีหวังโดนลูกซองยิงกบาลแน่”

   “ก็อย่าให้รู้สิจ๊ะ ฉันไปล่ะ”พี่เจิดบอกก่อนจะกระโดดขึ้นรถสั่งให้ไอ้มุ่ยออกรถไปยังไร่ที่พี่เจิดทำเป็นงานอดิเรกค่าเวลา



   --------------------------------------------------------------------

   

   ไอ้มะลิลืมตาขึ้นมาก็รู้สึกอย่างกับว่าโลกกำลังจะถล่ม นอกจากจะปวดเมื่อยไปทั้งตัวยังจะเจ็บตูดจนแทบไม่อยากขยับ เป็น
เพราะไอ้หมาเจิดคนเดียวที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ ไม่รู้ไอ้เจิดเป็นบ้าอะไรถึงได้ไปลากตัวมันกลับมาจากบ้านแปะเฮ็ง แถมยังถือดีใช้
กำลังปลุกปล้ำมันอีก

   ด่าก็แล้วว่าก็แล้วขัดขืนก็แล้วแต่ไอ้หมาเจิดก็ยังไม่ยอมหยุด ครั้งนี้มันไอ้เจิดมันแกล้งแรงเกินไปจริงๆ กว่าจะได้นอนก็เล่น
เอาไก้ขัน ไอ้หมาเจิดมันโคตรบ้ามาตั้งแต่ไหนแต่ไร ไหนจะสไตล์การแต่งตัวของมันที่มองเห็นตั้งแต่ระยะไกล ไม่รู้ว่ามันเอา
ความมั่นใจผิดๆมาจากไหนมันถึงได้กล้าแต่งตัวเป็นไฟจราจรเคลื่อนที่อยู่ทุกวี่ทุกวัน

   “อูยยยย”

   มะลิครางเสียงเบา เงยหน้าขึ้นดูนาฬิกาก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง นี่ยังไม่รู้สึกว่าได้นอนไปแล้วเลยด้วยซ้ำ ทั้งเจ็บตูดทั้งปวด
เอว ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้หมาเจิด เห็นแก่ว่าเห็นหน้าค่าตามาตั้งแต่เด็กถึงได้ยอมแต่งงานด้วย

   ก่อนหน้านั้นนี้ตั้งแต่แต่งงานกันมันชอบอ้างสิทธิในความเป็นผัวมาข่มขู่บังคับทำนู่นทำนี่ แค่นั้นก็พอแรงแล้ว แต่นี่มันยังจะ
มาทำให้เป็นผัวเมียกันจริงๆอีก มะลิค่อยๆยันตัวลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินหายเข้าห้องน้ำไป

   กลับออกมาอีกทีก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งชั่วโมง ร่างกายมันปวดร้าวแทบจะขยับเขยื้อนไม่ไหว ได้ยินเสียงท้องร้องประท้วงถึง
ได้ตัดสินใจเดินลงมาหาอะไรกิน เดินลงมาก็เจอพ่อของไอ้หมาเจิดที่ตอนนี้เลื่อนตำแหน่งเป็นพ่อผัวนั่งอ่านหนังสือพระอยู่หน้า
ทีวี

   “ตื่นแล้วเรอะ กินข้าวกินปลาเสียก่อนสิ พ่อจะให้แม่ช้อยยกสำรับมาให้”

   “ไม่เป็นไรจ๊ะ เดี๋ยวลิหากินเองดีกว่า”ด้วยความเกรงใจจึงตอบไปแบบนั้น เห็นสายตาของเสี่ยมุ่ยแล้วไอ้มะลิก็อาย

   ไม่รู้ว่าจะมีใครรู้เรื่องเมื่อคืนที่มันโดนไอ้เจิดปล้ำไหม ถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงไหนก็คงอายไปถึงนั่น แค่แต่งงานกับไอ้เจิดก็หนักใจ
อยู่เต็มกลืนแล้วเชียว ไม่รู้เลยว่าจะจัดการเรื่องที่มันเลยเถิดอย่างนี้ได้ยังไงในเมื่อตอนนี้เรื่องที่จะต้องจัดการก็มีอยู่ล้นมือ



   “พอดีไอ้หนูของพ่อมันไม่ได้เอาปิ่นโตข้าวติดไปด้วย มันฝากบอกให้ลูกลิเอาไปให้มันแหนะ”

   “ให้ลิเอาไปให้มันเนี่ยนะ”

   “พ่อก็บอกมันแล้ว แต่มันยืนยันมาอย่างนั้นพ่อเองก็ไม่รู้จะขัดมันยังไงดี ไอ้หนูมันรั้นจะตาย ยังไงก็ฝากลูกลิด้วยก็แล้วกัน
เป็นผัวเมียกันไปให้กำลังใจกันนิดหน่อยก็คึกคักกันไปอีกแบบ”

   หนอยแน่ไอ้หมาเจิด นอกจากมันจะทำให้คนอื่นไม่ได้นอนทั้งคืนแล้วมันยังจะใช้ให้คนอื่นเอาข้าวเอาน้ำไปส่งมันอีกเรอะ
ไม่มีทาง ไอ้มะลิคนนี้ไม่มีทางเอาข้าวเอาน้ำไปส่งมันแน่นอน….



   ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อมุ่ยขอร้องไอ้มะลิไม่มีทางขี่จักรยานที่ไอ้มิ่งตามไปเอามาจากร้านกาแฟมากลางทุ่งกลางนาแบบนี้หรอก

   ตั้งแต่เด็กแล้วที่ไอ้เจิดมันคอยตามรังควาญมันกับพี่สาวฝาแฝดของมันมาตลอดไอ้เจิดมันชอบมาหอมแก้มทีเผลอ บางทีก็
ชอบมาจับไม้จับมือ เอาของเล่นมาชวนเล่น เอาขนมมาให้ น่ารำคาญออกจะตาย แล้วไอ้มะลิคนนี้ก็ชอบโมโหเวลาที่รู้ว่าไอ้เจิด
ไม่ได้มาชวนมันเล่นไม่ได้มาหามันแต่มาหาพี่สร้อยทอง

   พอเริ่มโตไอ้เจิดก็เริ่มมาหาบ่อยขึ้น ถึงจะรู้ดีว่ามันไม่ได้มาหาตัวเอง แต่ก็คอยทำท่าโกรธมันและใช้กำลังกับมันเวลาที่มัน
ทำอะไรให้ไม่พอใจ รู้ตัวอีกทีก็ชอบมองหามันตลอด ชอบที่จะเถียงกับมันเวลาที่มันมาหาพี่สร้อยทอง ยิ่งวันไหนใส่ชุดพละมันจะ
เข้ามาจับมือ บางทีก็มาหอมแก้ม แต่ก็รู้ดีว่าไอ้หมาเจิดทำอย่างนั้นเพราะคิดว่ามันเป็นพี่สร้อยทอง ใจก็อดรู้สึกอิจฉาไม่ได้ที่มัน
สนใจพี่สร้อยทองมากกว่าตัวเองเพราะพี่สร้อยทองเป็นผู้หญิง



   -------------------------------------------------------------------



   “พี่เจิดจ๊ะพี่เจิด”เสียงเรียกของลูกสมุนมือขวาปลุกพร้อมเขย่าแขนที่เจิดที่กำลังนอนใช้ผ้าขาวม้าคลุมหนาคลุมตาบังแดด
อยู่ใต้ร่มมะม่วง

   “อะไรของมึงวะ คนกำลังง่วงนอน”

   พอสั่งงานคนอื่นๆเสร็จพี่เจิดเลยแอบงีบหลับเพราะโคตรจะง่วงจากการทำศึกกับม้าพยศอย่างไอ้มะลิเมื่อคืน ด้วยความ
รำคาญเลยปรือตาขึ้นมามองหน้าไอ้มิ่ง

   “เลยเวลากินข้าวเที่ยวแล้วนะจ๊ะ นี่ตะวันก็เลยหัวไปตั้งไกลแล้ว”

   “แล้วอีลิล่ะวะ”

   “ฉันยังไม่เห็นมันโผล่หัวมาเลยนะจ๊ะพี่เจิด”ไอ้มิ่งส่ายหน้า

   “อะไรของมันวะ ป่านนี้มันยังไม่เอาข้าวเอาปลามาให้ผัวมันอีกเรอะ”นอกจากจะกำเริบเสิบสานขู่จะตัดงูยักษ์ของพี่เจิดให้
เป็ดกินมันยังกล้าไม่มาส่งข้าวส่งน้ำให้พี่เจิดอีกเรอะ

   จะให้เวลามันอีกแค่ครึ่งชั่วโมง ถ้ามันยังไม่โผล่หัวมาล่ะก็ เห็นทีคืนนี้พี่เจิดไม่ปล่อยให้มันนอนง่ายๆแน่

   “มาแล้วจ๊ะ เมียพี่เจิดนี่ตายยากเสียจริง”ไอ้มิ่งมันชี้ไปปากทางเข้าไร่มองเห็นตัวผอมๆขาวๆขี่จักรยานเลี้ยวเข้ามาแต่ไกล

   “พึ่งจะมาเอาป่านนี้ ไม่รู้ไปเถลไถลที่ไหนมา”พี่เจิดบ่นอุบแต่ก็แอบยิ้มที่เห็นไอ้มะลิมันเดินลงส้นหน้ามุ่ยดุ่มๆเข้ามา

   

   “มึงมีปัญญาขับรถคันโตมาทำงานแต่ไม่มีปัญญาหิ้วปิ่นโตข้าวมาแดกเนี่ยนะ”

   มาถึงมันก็แทบจะโยนปิ่นโตข้าวใส่พี่เจิดเชียว นี่ตกลงมันเป็นเมียหรือเป็นแม่พี่เจิดวะเนี่ย ดุอย่างกับหมาทำเอาเสียอีโอ้
ของพี่เจิดคนนี้หมด ดูสิ ดูมันทำ มาถึงก็ตวาดเอาคนงานเป็นสิบหัวเราะเยาะใส่พี่เจิด อย่างนี้คนอื่นเขาจะตราหน้าพี่เจิดว่ากลัว
เมียเอาสิวะ

   “แล้วมึงล่ะ กว่าจะเอาข้าวมาให้กูได้ก็สายเอาป่านนี้แล้ว”

   “กูเอามาให้ก็บุญหัวเท่าไรแล้ว เสียเวลาทำมาหากินกูฉิบหาย”พูดจบมันก็สะบัดตูดหันหลังใส่เตรียมจะเดินหนี

   “แล้วนั่นมึงจะไปไหน”พี่เจิดคว้าแขนมันเอาไว้ไม่ให้เดินหนี

   “ไปไหนก็เรื่องของกู”เมื่อไรมันจะเลิกปากดีกับพี่เจิดวะเนี่ย

   “เมื่อคืนกูบอกว่ายังไง จำไม่ได้รึไง”

   “จำไม่ได้เว้ย!!!”ไอ้มะลิมันหน้าแดง ไม่รู้ว่าแดงเพราะแดดร้อนหรือแดงเพราะอายเพราะดันคิดถึงเรื่องเมื่อคืนกันแน่

   “หรือต้องให้กูทวนความจำ”

   “อะ เออ!! กูจำได้แล้วก็ได้”ไอ้มะลิมันเบือนหน้าหนี

   “แล้วมึงจะไปไหน”

   “ไปบ้านหมวย”

   “กูไม่ให้ไป”พี่เจิดยื่นคำขาดทำเอามันหันมามองพี่เจิดตาขวาง

   “กูจะไป!!”

   “แต่กูไม่ให้ไป มานั่งลงได้แล้ว กูจะกินข้าว จัดสำรับข้าวให้กูกินด้วย”พี่เจิดฉุดให้มันนั่งลงบนเสื่อ

   “เอ๊ะ!! มึงอยากกินก็จัดเตรียมเอาเองสิวะ กูก็เอามาให้แล้วนี่ไง”

   “มึงอย่าดื้อกับกูสักครั้งได้ไหมวะอีลิ หันหน้ามาแล้วก็กินข้าวกับกูได้แล้ว กูหิว”

   “กูกินมาแล้ว”

   “กินแล้วก็กินอีกได้ กินเยอะๆเก็บแรงเอาไว้ คืนนี้มึงได้หมดแรงข้าวต้มอีกแน่”

   “ฮิ้วววววววว”

   สิ้นคำพูดของพี่เจิดเสียงสัมพเวสีที่แอบฟังมันก็โห่ฮิ้วตามมาติดๆ คงจะมีแค่เวลานี้ล่ะมั้งที่พี่เจิดคิดว่าไอ้พวกนี้พอใจใช้งาน
ใช้การได้อยู่บ้าง พี่เจิดมองเห็นไอ้มะลิมันขมวดคิ้วมุ่นทำหน้าทำตาไม่พอใจ ดูๆไปมันก็น่ารักเหมือนกันนี่หว่า



   -----------------------------------------------------------------------------



   “แล้วนั่นมึงจะไปไหน”พอกินข้าวเสร็จไอ้มะลิมันก็จัดการเก็บปิ่นโตอย่างรวดเร็วอย่างกับจะรีบไปตาย แถมเดินหนีดุ่มๆไม่
พูดไม่จา พี่เจิดเลยต้องเดินตามาถามมันให้รู้เรื่อง

   “กูจะกลับบ้าน”

   “มึงแน่ใจนะว่ากลับบ้าน?”

   “เออ!!”มันตอบเหมือนประชดประชัน

   “รอกลับพร้อมกันทีเดียวกับกูก็ได้ ไอ้มิ่งมันกำลังเก็บของอยู่”ไม่พูดเปล่าแต่เอื้อมมือไปแตะที่เอวมันเบาๆ ไม่รู้ว่าทำไม รู้
แค่ว่าอยากจะจับตัวมันบ้างอะไรบ้างก็เท่านั้น แต่มันดันเบี่ยงตัวหลบไปเสียก่อนนี่สิ เล่นตัวกับผัวมันจริงเชียว

   “กูขี่จักรยานมาเองก็ได้ก็กลับเองได้”

   “มึงนี่รั้นจริงๆ”หน้ามันจากแดงๆก็ยิ่งแดงไปใหญ่เพราะแดดตอนนี้โคตรจะร้อน พี่เจิดเริ่มรู้สึกผิดแล้วสิที่ให้มันขี่จักรยานเอา
ปิ่นโตข้าวมาให้ถึงไร่แบบนี้

   “อืออ”

   “อะ อ้าว เฮ้ยยยย!!อีลิ”

   พี่เจิดร้องเสียงหลงเกือบจะคว้าตัวมันเอาไว้ไม่ทัน ดีที่รับตัวมันเอาไว้ได้ก่อนมันจะร่วงหล่นลงไปในท้องร่องที่พึ่งจะขุดรอก
เสร็จ อะไรของไอ้มะลิมันวะเนี่ย จู่ๆมันก็วูบลงไปเลยทั้งที่ยังยืนเถียงกันอยู่ปาวๆ

   พอรับตัวมันมาอยู่ในอ้อมกอดก็พึ่งจะรู้ว่ามันตัวร้อนเชียว มิน่ามันถึงได้เป็นลมเป็นแล้งไป พี่เจิดไม่น่าให้มันมาส่งข้าวส่งน้ำ
ให้ทั้งที่มันพึ่งจะศึกรับหนักเมื่อคืนเลย

   “ไอ้มิ่งโว้ย ไปสตาร์ทรถรถให้ไวเลยมึง”หันไปสั่งไอ้มิ่งอย่างไว

   “ไอ้มะลิมันเป็นอะไรเหรอจ๊ะพี่เจิด”

   “มึงจะมาถามอะไรเอาตอนนี้วะ รีบไปสตาร์ทรถสิวะ”

   “จ้ะๆ”

   ไอ้สมุนมือขวาพยักหน้าวิ่งไปสตาร์ทรถรอให้พี่เจิดอุ้มไอ้มะลิมันลงไปวางที่เบาะหลังก่อนจะขับบึ่งไปยังอนามัยของตำบล
ทันที



   ----------------------------------------------------------------------------   
ความคิดอีลิโผล่มาเล็กน้อย แต่ยังไม่แสดงออกถึงความรู้สึกและอื่นๆใดใด

อีลิไม่สบายคืนนี้พี่เจิดคงได้กินไข่ลวกรอเก้อ อดจัดชุดใหญ่เลยเชียว กำลังเข้าสู่สภาวะกลัวเมีย ห่วงเมีย หลงเมีย ขั้นเต็มตัว

[นางฟ้าเชียงชุน]

เบื่อคนที่ไม่รู้ใจตัวเองจริงวุ้ยยยย  อ้ายเจิด ถ้าน้องป่วยหนักนะ เอ็งเตรียมตัว............

[Coffeeblack]

พี่เจิดทำกับน้องลิแบบนี้ได้ยังงาาาาาย 

[❣☾月亮☽❣]

เครียด.     มีผัวง่าวต้องทำใจนะลิ

[iceman555]

อ้าว อีลิเปนลมไปซะแระอิอิ. อีพี่เจิดจัดหนักไปแระ

[เสพศิลป์]

ไอพี่เจิดแฟชั่นนิส นี้ก็เหลือเกินนนนน  มะลิน่ารัก  แอบชอบอิพี่เจิดก็บอกกกกก

[sirin_chadada]

พี่เจิดนิสัยไม่ดีเลย สงสารมะลิ

[kun]

พี่เจิดเข้าทุกชมรมเลยล่ะกัน ฮ่าๆๆๆๆๆ
น้องลิไม่สบายต้องเอาใจเยอะๆๆน่ะพี่เจิดเพื่อจัดหนักรอบต่อไป อิอิ

[suikajang]

กระจ่างในตัวมะลิรักอิคุณเจิดแน่นอน แต่อิตาแฟชั่นปวดตับนี้แหละจะยอมรับเมื่อไร แหมะจะรอดูว่าหลง หวง กลัวเมียเต็มขั้นเป็นยังไง

[lizzii]

ชัดเลยมะลิน้อย

[A-J.seiya*]

ตกลงไปบ้านหมวยทำไม ทำงานมั้ง?
แต่พี่เจิดนี่ยังร้ายอ่ะ
ขอให้หลงให้หวงจะตายเลยนะ ชิส์
แล้วรักเขาซะที รักน้องด้วยค่ะ!!!

[Bellze12]

แหม พี่เจิดหวง ห่วงเมียสุด

[blove]

ไอ้พี่เจิดดดดดดด อยากเบิ๊ดกะโหลก จัดหนักยันเช้าขนาดนั้นยังให้มาส่งข้าวอีก ดูแลอีลิเลยนะ 5555 อื้อออต่างคนก็ต่างสับสนในความรู้สึกตัวเอง มะลิอะพอจะรู้ละ แต่ไอ้พี่เจิดนี้สิ ซื่อหรือโง่ฮึ!! จะรู้เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ 55555 //เรื่องนี้สนุกอ่ะ ขำดี ตลกมาก อ่านแล้วฮาทุกคนเลย ไอ้พี่เจิดกับไอ้มิ่งนี้แบบ พวกมึงสมกันดีลูกพี่ลูกน้อง พอกัน 555555 //รอๆมาต่อค่ะ

[qq_oo]

ผู้ชายกลัวเมีย หลงเมีย นี่เจริญทุกคน