บทเรียนที่ ๑๕ ข้าวสามมื้อกับคนสี่คน
นี่คงเป็นวันอาทิตย์สุดท้ายแล้วซินะที่จะได้นอนตื่นสายๆ และมีเวลาเป็นของตัวเอง เสาร์อาทิตย์ต่อๆไปก็ต้องไปสอนพิเศษให้ไอ่เด็กเกรียนจอมกวน
งั้นวันอาทิตย์นี้ไอ่กอล์ฟของทำตามใจตัวเองหน่อยเถอะ จะนอนตื่นสายๆ(ปกติไอ่กอล์ฟตื่นสายไม่เป็น ถูกฝึกมาแต่เด็ก ยกเว้นไม่สบายอย่างเดียวไม่ว่าจะนอนดึกขนาดไหนไม่เกินตีห้าครึ่งไอ่กอล์ฟต้องตื่นแล้วครับ)บ่ายๆไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุด เย็นๆค่อยไปเตะบอลแล้วค่อยกลับบ้านเช่าข้างโรงเรียนไปนั่งเขียนแผน ไอ่พวกเพื่อนๆสี่คนไม่รู้เป็นไงบ้าง ไม่เจอใครเลยและไม่มีใครโทรไอ่กอล์ฟหลังจากวันรับน้อง
ไอ่กอล์ฟที่นอนคิดแผนการในชีวิตเสร็จสรรพกำลังจะนอนต่อ ก็ต้องถูกขัดขว้างด้วยเสียงมือถือ
“หวาดดีคร้าบบบบ พี่กอล์ฟ”เสียงหวานมาเลยครับไอ่น้องต้น
“ครับ ว่าไงโทรมาแต่เช้า”ไอ่กอล์ฟเลยจำเป็นต้องตื่นครับ
“พี่กอล์ฟติดเลี้ยงข้าวต้นไงครับ เช้านี้นะครับอีกครึ่งชั่วโมงต้นไปหาที่หอ แล้วเจอกันนะครับ บาย”เออออเสร็จสรรพไม่มีโอกาสให้ไอ่กอล์ฟได้พูดเลย
ไอ่กอล์ฟเลยต้องอดนอนต่อ ไปอาบน้ำทำภารกิจส่วนตัว ไอ่กอล์ฟคอยไม่ถึงห้านาทีน้องต้นผู้แสนดีน่ารักก็มาพร้อมกับฮอนด้าแจ๊ซสีแดงคันงาม พาไอ่กอล์ฟไปกินข้าวในเมืองซะด้วย แต่เลือกร้านซะหรูเลย ไอ่กอล์ฟจนแน่
“พี่กอล์ฟทำไมสั่งน้อยจังครับ”ไอ่น้องต้นถาม (ก็กรูกลัวตังค์ไม่พอจ่ายนี่หว่า)
“พี่ไม่ค่อยหิวอ่ะ เราสั่งมาเยอะๆกินให้หมดแล้วกัน”ไอ่กอล์ฟบอกน้องเขา
“พี่กอล์ฟฝึกสอนยากป่ะ”
“ก็พอตัว มันแล้วแต่นะ ถ้าเราตั้งใจก็ไม่ยาก”ไอ่กอล์ฟบอกอย่างเป็นงานเป็นการ
“แล้วการฝึกสอนกับการบังคับให้น้องแก้ผ้าอะไรมันยากกว่ากัน”ไอ่น้องต้นมันแขวะผม ไอ่กอล์ฟก็ทำท่าเป็นไม่ได้ยินรักษาฟอร์มไว้
“งั้นต้นถามใหม่ การออกฝึกสอนกับการเป็นแฟนพี่กอล์ฟนี่อะไรมันยากกว่ากัน”ไอ่กอล์ฟแทบสำลักน้ำครับ พูดอย่างนี้ขึ้นเตียงเลยดีกว่า อิอิ
“ออกฝึกสอนนี่มันเพื่อสั่งสมประสบการณ์เฉพาะตัว แต่การเป็นแฟนพี่นี่มันต้องสั่งสมประสบการณ์ร่วมกัน ทำไม เราอย่างสั่งสมประสบการณ์ร่วมกับพี่เหรอ”ไอ่กอล์ฟรู้ว่าน้องเขามีใจให้ ก็หมาหยอกไก่ไปซะเลย ไอ่กอล์ฟยอมรับว่าตอนนั้นแค่อยากเล่นสนุกๆกับน้องเขา ไม่ได้จริงจังอะไร แบบว่าแซวเล่นๆ
“พี่กอล์ฟพูดอย่างนี้แสดงว่าให้โอกาสต้นใช้ประสบการณ์ร่วมกับพี่กอล์ฟแล้วนะ”เอาแล้วไง ไอ่กอล์ฟ
และแล้วอาหารมื้อนั้นน้องเขาก็เป็นฝ่ายเลี้ยงครับ โดยให้เหตุผลว่าถือว่าเป็นการฉลองที่พี่กอล์ฟให้โอกาสต้นในการร่วมสั่งสมประสบการณ์ (ไอ่กอล์ฟเสียดาย น่าจะสั่งมาเยอะๆ อิอิ) ไอ่กอล์ฟไม่เข้าใจว่าการที่จะไปจับมันแก้ผ้าแล้วโรคประจำตัวมันกำเริบขึ้นมา ไอ่กอล์ฟเลยเข้าไปปฐมพยาบาลมันจะน่าประทับใจอะไรนักหนา ไอ่น้องต้นถึงใช้เป็นข้ออ้างที่บอกว่ารักผม ไม่เข้าใจจริงๆ
ยอมรับครับว่าตอนนั้นไอ่กอล์ฟพอได้คุยกับน้องต้นระหว่างทานข้าว เราได้พูดคุยกันหลายๆเรื่อง ทำให้ไอ่กอล์ฟเริ่มสนใจในตัวน้องหน่อยๆแล้วด้วย แบบว่าน้องเขามีมุมมองที่ไม่เหมือนใครดี ไอ่กอล์ฟนะชอบคนที่ความคิดครับ น้องต้นเลยเข้าทางเลย ความคิดดีมีกึ๋น หน้าตาก็ผ่าน
ที่ผ่านๆมาไอ่กอล์ฟไม่คบกับใคร(ยกเว้นกับไอ่ทิวแค่เจ็ดวัน นอกนั้นก็เล่นๆกัน)เพราะส่วนใหญ่ที่เข้ามาหาไอ่กอล์ฟก็ได้แค่หน้าตา(ซึ่งไอ่กอล์ฟก็มีดีอยู่แล้ว) ไม่ค่อยมีสมอง ไอ่กอล์ฟเลยไม่สนใครเลย
หลังจากทานข้าวเสร็จไอ่น้องต้นยังทำตัวแสนดีจะชวนผมไปดูหนังแล้วเป็นเจ้ามือซะด้วย แต่ไอ่กอล์ฟอ้างว่านัดเพื่อนเขียนแผนครับ ที่จริงไอ่กอล์ฟจะไปค้นงานที่ห้องสมุดต่างหาก น้องต้นแสนดีเลยต้องมาส่งไอ่กอล์ฟที่หอครับ ระหว่างที่เดินขึ้นหอเพื่อไปเอาของเตรียมตัวไปห้องสมุด ไอ่กอล์ฟก็ถูกเสียงมือถือกวนอีก
“ดีจารย์ อยู่ไหนอ่ะครับ”เบอร์แปลกแต่เสียงไม่แปลก ใช่เลยไอ่เด็กเกรียน
“นายศุภวัฒน์ เอาเบอร์ครูมาจากไหน โทรมาทำไม”ตกใจครับ ไม่เคยให้เบอร์มัน
“ขออาแหมะมาคร้าบบ ทำไมครับว่าที่แฟนโทรหาไม่ได้เหรอ”อ๋อ...อาแหมะเอามาจากแม่ต้อย แล้วทำไมมันต้องพูดเสียงอ่อนเสียงหวานด้วยว่ะ แถมยังมาว่าที่แฟนอีก
“แค่นี้นะ ครูติดธุระอยู่ ไม่มีเวลามาคุยเล่นด้วย”ไอ่กอล์ฟพูดแล้วกดสายทิ้งทันที
“นายศุภวัฒน์ บอกครูติดธุระอยู่”มันโทรมาซ้ำครับ
“ก็แค่อยากได้ยินเสียงจารย์ ถึงจะเป็นเสียงด่าก็ตาม ผมไม่สน”มันไม่สำนึกเลย ไอ่กอล์ฟเลยวางสายรอบสอง เพราะกำลังจะเดินเข้าห้องสมุดแล้วครับ
“นี่นายศุภวัฒน์ พูดให้รู้เรื่องนะ ครูกำลังจะเข้าห้องสมุด อย่าโทรมาอีก”รอบสามไอ่กอล์ฟพูดเสร็จแล้วปิดเครื่องเลย นี่แหละพอไม่ได้อยู่โรงเรียนเป็นครู ไอ่กอล์ฟจะโหดใจร้ายเสมอเพราะไม่ชอบคนที่ไม่มีสัมมาคารวะครับ มีอย่างที่ไหนโทรมาแล้วก็กวนๆ
ไอ่กอล์ฟอยู่ห้องสมุดจนเที่ยงกว่าๆค่อยออกมา กะว่าจะไปหาอะไรลงท้องซักหน่อย เดินออกจากห้องสมุดมาเห็นเลยครับ ไอ่เด็กเกรียนหน้าหล่อมันนั่งยิ้มแป้นโชว์ลักยิ้มอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าห้องสมุด
“หวาดดีครับจารย์”มันลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาผม ทำท่าจะเข้ามาช่วยผมถือหนังสือที่ผมยืมออกมา แต่ไอ่กอล์ฟหยิ่งครับ ไม่ให้มันถือ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ถ้าไม่ใช้ในโรงเรียนไอ่กอล์ฟไม่กล้าใช้เด็กหรอกครับ
“จารย์ให้ผมช่วยถือก็ได้ จารย์จะได้ไม่หนัก แค่แบกความรักผม จารย์ก็หนักพออยู่แล้ว”โอ๊ย......หวานซะไอ่กอล์ฟลมจะใส่ มรึงจะมาหวานอะไรหน้าห้องสมุดคนเยอะแยะ เด็กสมัยนี้มันแรงจริงๆ ไวไฟมาก
ไอ่กอล์ฟรีบเดินหนีเลยครับ เดินข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามที่เป็นศูนย์อาหาร มันวิ่งตามครับ
“จารย์คอยด้วย หัวใจผมวิ่งตามหัวใจจารย์ไม่ทัน”มันตะโกนตามหลังมา ไอ่กอล์ฟสุดจะอาย คนมองตามเต็มเลย
ไอ่กอล์ฟกะว่าจะหันไปด่ามัน แต่ลืมไปครับว่าอยู่กลางถนน แล้วรถกำลังวิ่งมา ได้ยินแต่เสียงรถบีบแตรดังลั่น ตอนนั้นไอ่กอล์ฟยืนหลับตาปี๋ นึกว่าถึงคราวแน่แล้ว แม่จ๋ากอล์ฟลาก่อน
แต่ทันใดนั้น ก็มีมือใครคนหนึ่งมากระชากแขนไอ่กอล์ฟจนตัวปลิวออกจากกลางถนน จะมือใครซะอีกล่ะ นอกจากไอ่เด็กเกรียน
“อยากตายหรือไง”มันพูดเสียงแข็งมือมันจับแขนไอ่กอล์ฟไว้แน่นข้างริมฟุตบาท ตอนนั้นไอ่กอล์ฟเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่างชั่วคราวเลยไม่ตอบรับอะไรทั้งนั้น
“รู้ไหมว่าตายไป หัวใจใครจะสลาย หัวใจผมนี่”มันพูดเสียงสั่นๆเห็นมีน้ำตาคลอออกมา ไอ่นี่กรูยังไม่ตาย ไม่ต้องมาร้องไห้
ว่าแต่ทำไมเด็กเกรียนอย่างมันถึงร้องไห้ง่ายจัง สองครั้งแล้วนะที่เห็นน้ำตามัน ครั้งแรกตอนพามันไปโรงบาล และครั้งนี้ เด็กคนนี้แปลกจัง ดูเกรียนแต่ก็อ่อนไหว ไม่เข้าใจ
“ก็ใครใช้ให้เธอเรียกครูระหว่างข้ามถนนล่ะ”ไอ่กอล์ฟเริ่มได้สติ แล้วหาเรื่องพาลทันทีครับ ที่จริงกลบเกลื่อนความอายอ่ะ อิอิ
“แล้วต่อไปนี้ ถ้าเธอมาพูดอะไรที่น่าขยะแขยงแบบนี้อีก ครูจะทำเป็นไม่รู้จักเธอ นายศุภวัฒน์”ตอนนั้นไอ่กอล์ฟสงสารมันนะที่เห็นมันจะร้องไห้ แต่พอนึกถึงตอนที่มันพูดออกมาแล้วรับไม่ได้จริง ก็ตอนนั้นไอ่กอล์ฟไม่ได้รู้สึกชอบอะไรมันเลย จริงๆนะ ตอนนั้นเริ่มประทับใจน้องต้นนิดๆต่างหาก (อย่าน้อยใจเค้านะตัวเอง เด็กเกรียนที่รัก)
“ที่นี่ไม่ใช่โรงเรียน ไม่ต้องมาดุมาขู่ผม แล้วเรียกผมว่านายศุภวัฒน์”มันพูดเสียงดังแล้วปล่อยมือออกจากแขนผม ทำท่าจะเดินหนี ไอ่กอล์ฟเหวอไปเลยซิครับ ไม่คิดว่ามันจะโกรธ ที่พูดไปแค่อยากเตือนเฉยๆ
“นายศุภ....โก๋ จะเที่ยงแล้วไม่กินข้าวเหรอ เดี๋ยวโรคกระเพาะก็กำเริบอีกหรอก”ไอ่กอล์ฟรู้สึกไม่ดีอยากง้อแต่ก็ฟอร์มเอาเรื่องโรคประจำตัวมันมาอ้าง เท่านั้นแหละครับ มันหันกลับมายิ้มแป้นโชว์ลักยิ้มกับฟันสวยๆของมัน ไม่เข้าใจ ทำไมมันเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วขนาดนี้ เด็กคนนี้น่าค้นหาจริงๆ
“หิวดิ่จารย์ มานั่งคอยตั้งนาน เนี่ยะเริ่มปวดท้องแล้วด้วย”มันพูดแล้วเดินกลับมาทำท่าเอามือลูบท้อง
“แล้วใครใช้ให้มานั่งคอย”ไอ่กอล์ฟย้อนมันครับ
“ก็หัวใ..จ เอ๊ย อยากมาเองคร้าบบ จารย์ไปทานข้าวกับผมนะครับ”มันคงยังเกรงๆใจผมอยู่บ้างถึงไม่กล้าพูดอะไรแบบนั้นออกมาอีก
มื้อเที่ยงนั้นไอ่กอล์ฟก็เลยต้องกินข้าวกับเด็กเกรียนแล้วมันก็แย่งจ่ายเงินตามระเบียบ ไอ่กอล์ฟรู้สึกไม่สบายใจที่มันเลี้ยงถึงจะรู้ว่าบ้านมันรวยก็เถอะ ระหว่างทานข้าวมันคอยชวนไอ่กอล์ฟคุย แต่ผมตอนนั้นรู้สึกว่าเด็กคนนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ มีอะไรแปลกๆหลายอย่าง ที่น่าค้นหา ตอนนั้นก็รู้สึกว่ามันน่ารัก แต่ว่าไอกอล์ฟยังไม่รักมันนะ เหมือนว่าครูเอ็นดูศิษย์มากกว่า(หรือจะดูเอ็นเด็กดี ครึ..ครึ) กินข้าวเสร็จไอ่กอล์ฟก็อ้างว่าจะไปทำแผนการสอนทีหอเพื่อนมันถึงยอมกลับ ไม่งั้นมันจะตามไปถึงหอเลย เห้อ.....
กลับไปหอไอ่กอล์ฟก็อ่านหนังสือที่ยืมมาไปจนถึงเย็น นึกขึ้นได้ว่าต้องเข้าบ้านเช่า แต่เพิ่งสี่โมงเย็นขอไปเล่นบอลหน่อยแล้วกัน ไม่ค่อยได้ออกกำลังเลยช่วงนี้ ว่าแล้วไอ่กอล์ฟก็แปลงกายเป็นชุดกีฬาแล้วไปที่สนามบอล (ที่จริงมันเป็นสนามบาสอ่ะ แต่เอาประตูบอลเล็กๆมาตั้งเลยเป็นสนามบอล เขาเรียกว่าฟุตซอลมั้ง)
ไปถึงก็เห็นไอ่ทิวเลยครับ มันไม่ห่วงกรูเลย ทิ้งกรูไว้กับไอ่น้องต้นแท้ๆ ถามมันได้ความว่าไอ่เพื่อนคนที่ไปส่งมันบอกว่าจะไปรับ แต่มันเมาตัวไอ่ทิวเองก็เมาเลยลืมซะสนิท (เป็นธรรมเนียมไปแล้วครับ หลังรับน้องเสร็จ พวกผมก็ต้องเลี้ยงน้อง เหล้ายาปลาปิ้ง นั่งกินกันกลางสนามที่ใช้รับน้องนั่นแหละ ไอ่กอล์ฟอดเลย)
เล่นบอลไปได้ซักพักไอ่ปืนก็มาครับ มันมาเล่นเป็นปกติของมันแหละครับ ตอนที่ยังไม่ออกไปฝึกสอนผมกับไอ่ทิวก็มาเล่นที่นี้ประจำแล้วก็เห็นมาเล่นประจำเหมือนกัน แต่วันนี้ระหว่างเล่นๆไป ผมสังเกตว่ามันแอบมองผมบ่อยๆ พอหันไปเจอมันก็ยิ้มให้ แล้วยังพยายามส่งบอลมาให้ผมอีกด้วย
“กอล์ฟ เดี๋ยวไปกินข้าวกันแล้วค่อยขับมอไซค์ไปบ้านพร้อมกัน”ไอ่ทิวมันชวนหลังเล่นบอลเสร็จครับ
“เออ เอาดิ่”ผมตอบรับ ตอนนั้นไม่รู้ว่าไอ่ปืนไปไหนแล้วครับ ไม่ได้ใส่ใจ
ผมกับไอ่ทิวมาจอดมอไซค์ที่ศูนย์อาหารที่อยุ่ข้างๆหอผมครับ (ไม่ใช่ที่กาเมื่อกลางวันกับโก๋นะ คือในมอมีศูนย์อาหารเยอะมาก) จอดมอไซค์ได้ไอ่กอล์ฟก็มองไปที่รถเข็นคุณป้าขายขนมไข่เต่าเลยครับ อิอิ
“อ่ะ ของนาย แล้วนี่ของเพื่อนนาย”ไอ่ปืนครับ มันโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ มันยื่นถุงขนมไข่เต่ามาให้ผมกับไอ่ทิว
“อ้าวนึกว่าใคร”ผมทักขึ้น แต่ยังไม่รับถุงขนมจากมัน แม่สอนไม่ให้รับของจากคนแปลกหน้า อิอิ
“นี่ ขนมที่นายชอบ แล้วนี่มากินข้าวกันใช่ป่ะ เราขอกินด้วยคนดิ่”มันพุดพร้อมยัดถุงขนมใส่มือผมกับไอ่ทิว
“ขอบใจ ที่หลังไม่ต้องก็ได้ แล้วนายไม่กินเหรอ ซื้อมาให้เรากับเพื่อน”ผมถาม
“เดี๋ยวเรากินกับนายไง นายยอมให้เรากิน.....ด้วยหรือเปล่าล่ะ”ดูมันว่า..... ไอ่ทิวหน้ามุ่ยเลยครับ
“อ่ะ เรากินกับกอล์ฟเอง นายกินถุงนี้”ไอ่ทิวมันเอาถุงขนมที่มันถือคืนไอ่ปืนไป เอาแล้วไงไอ่กอล์ฟมรึงจะมาดวงความรักขึ้นอะไรตอนนี้ ไอ่กอล์ฟไม่ใช่คนโง่นะครับ สิ่งที่ไอ่ปืนทำและสิ่งที่ไอ่ทิวแสดงออก ทำไมไอ่กอล์ฟจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร
“เออๆ เอาไปกินด้วยกันนี่แหละ กินหลายคนสนุกดี ไปกินข้าวเถอะ”ว่าแล้วสามพะหน่อสุดหล่อก็เดินเข้าไปในศูนย์อาหารหลังมอ
สาวๆหันมากรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ คนหนึ่งหล่อแบบไทยเหมือนซันนี่ สายลับจับบ้านเล็ก(ไอ่ทิว) คนหนึ่งหล่อเท่เซอร์สูงแบบเป้ รักสามเศร้า(ไอ่ปืน) อีกคนหล่อหาคำบรรยายไม่ได้ หล่อมากๆ หล่อขั้นเทพกว่าในบรรดาที่เดินไปด้วยกัน(ไอ่กอล์ฟเองครับ คือพยายามจะหาดาราหรือคนที่รู้จักแบบทั่วไปมาเปรียบแต่คิดไม่ออก เคยมีคนหลายบอกว่าผมเหมือนนาวิน ต้าร์ แต่ไม่กล้าเอามาเปรียบกลัวโดนว่าเฉย ล้าสมัยไปแล้ว อิอิ แต่ผมก็หล่อคล้ายๆเขา จริงๆแหละ)
ข้าวมือเย็นผมเลยได้กินกับไอ่ทิวเพื่อนรักที่รักเพื่อน ไอ่ปืนครูหนุ่มพละที่อยู่ดีไม่ว่าดีอยากมาจีบผมซะงั้น ไอ่กอล์ฟเลยทำตัวไม่ค่อยถูกเลยครับ แบบว่าอีกคนก็เพื่อนสนิทกันมานานอีกคนก็เพื่อนใหม่ไม่อยากเสียมิตรภาพ ไอ่กอล์ฟเลยขอสอง(ทำเสียงแบบน้องพลับขอสองด้วย) และแล้วข้าวมือนี้ก็ฟรีครับ ไอ่ปืนเป็นคนจ่าย บอกว่าเลี้ยงให้กับมิตรภาพความเป็นเพื่อนใหม่ (อิอิ ดีจัง วันนี้ทั้งวัน ไอ่กอล์ฟไม่เสียเงินกินข้าวเลย ให้มันได้อย่างนี้ซิ)
OOO อ๊อด.........เสียงกริ่งหมดคาบเรียนในบทที่สิบห้า... OOO
$$$ การบ้านท้ายบทเรียน $$$
จงจับคู่คำต่อไปนี้ตามความเป็นจริง
...............๑.ครูกอล์ฟ ก.น่ารัก
...............๒.อาจารย์กอล์ฟ ข.สุดหล่อ
ค.สุดเท่ห์
ลงชื่อ คุณครูกอล์ฟที่รีบหายป่วยแล้วกลับมาหล่อเหมือนเดิม
วันที่ ๓๐ ส.ค. ๒๕๕๑
หัวข้อ: [ครูหนุ่มสุดซ่าส์Vsเด็กบ้าสุดเกรียน] (อ่าน 1343952 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก