หัวข้อ: [ครูหนุ่มสุดซ่าส์Vsเด็กบ้าสุดเกรียน]

[A-ram 70]

หายเร็วๆนะคับ

[boboaje]

    หายไวไวค่ะ คุณครูกอล์ฟ

[meawkung02]

ค้าบบบ...หายไวๆนะค้าบบ คุณครูกอลฟ์


ปล. จะเป็นเด็กดีรออ่านเรื่องนะค้าบบ...^^

[boboaje]

   รอค่ะ   .... ยังไม่มาซะที

กินเจนอกจากจะงดเว้นการบริโภคเนื้อสัตว์แล้ว ...... ยังต้องงดเว้นการบริโภคเนื้อสดด้วย

ใช่รึเปล่าค่ะ  คุณครูกอล์ฟฟฟฟฟฟหล่อเลิศล้ำ     (แต่ไงก็เป็นfcโก๋ค่ะ   ..... อิอิ )

[InLuSt]

 
งอแงครับ
ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งนาน...
ไม่มีตอนใหม่เลย
เศร้า....

[เห็ดน้อย]

 

หายไวไวนะงับครู


เปนเดกดี รอครูมาต่อแล้วนะงับ 

[IZE]

หายไวๆๆๆๆๆ  ก็แล้ว  ให้หมกโก๋ ฉีดยาน่าจะหายเร็วกว่า  ยาของหมอโรคจิตนะ อิอิ

[both^^]

หายไว

หายดีค่ะครู

จ๊วบบบบบบ


 

[~SASSY BOY~]

 

อ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากมาย

มาดันค้าบบ หายไว ๆ นะค้าบ

ครูกอล์ฟ

[-~iK@iZ_KunG~-]

หายไว ๆ นะครับรุ่นพี่

รออ่านตอนต่อไปอยู่ครับ

[mist]

อ่า ครูกอล์ฟ อาการดีขึ้นรึยังคะ แล้วเจ็บก้นงี้จะมีแรงทำกับข้าวไปเอาใจแม่สามีเหรอเนี่ย หายไว ๆ นะคะ 

[Akisame]

ขอให้ครูกอลฟ์หายไวๆนะคะ

ลูกศิษย์ใหม่มารายงานตัวค่ะ

อ่านเรื่องของครูกอลฟฺเป็นเรื่องแรกเลย (พอดีเป็นเด็กใหม่เพิ่งเข้ามาเยี่ยมระหว่างช่วงอ่านหนังสือสอบ)

สนุกมาก แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งสงสารโก๋ ไปทำน้องเขาแรงๆทำไมครู

นับถือความอดทนและก็ความพยายามของโก๋ด้วย สุดยอดจริงๆ พิสูจน์ตัวเองได้เลยว่ารักครูกอลฟ์มากๆ

ป.ล. รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ อยากรู้จริงๆว่าโก๋จะเอาไม้ไหนมาพิชิตใจครูกอลฟ์สุดหล่อ แต่โก๋หล่อกว่าเลยชนะ ฮา

[psikaraket]

ขอ ให้ อาจารย์กอล์ฟ หายไวๆ
  เอามาฝาก ฮ่าๆๆๆ

แต่ตอนนี้ อยากอ่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ตอนต่อ ปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

 

[Little_Rabbit]

เชคชื่อค่ะคุณครู

ขอให้คุณครูหายป่วยไวๆ นะคะ ว่าแต่งานนี้ ผอ. มีเอี่ยวในการบาดเจ็บของคุณครูอีกหรือเปล่าคะ อิๆ

 

ใกล้สอบปลายภาคแล้ว สงสัยคุณครูต้องสอนบทเรียนเสริมเพิ่มแน่ๆ  ไม่งั้นคงได้แค่ D
รอบทเรียนตอนต่อไปค่า

[Dangerous_patz]

 


สะกดจิต ส่งตอนใหม่มาเดี๋ยวนี้น้า คุณครูกอล์ฟ



อิอิ


หายไวๆน้าค้าบ 

[patee]

  เอาดอกไม้มาเยี่ยมคุณครูนะคะ

จากผู้ปกครองนักเรียน

[สาวตัวกลม]

 

[imon]

เฮ

ปล.ที่บอกว่าวันนี้มีเฮ มีเฮอย่างนี้ปะ

[boboaje]

อยากเฮ.....อยากเฮ   

[~•SAkurAIro•~]

ขอให้ครุกอล์ฟหายป่วยไวๆ น้า ปิ๊ว ๆ ๆ 

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วนะ~ 

[sakiko]

แวะเอา

 

มาให้คนป่วย

แถมนี่ให้คนดูแลคนป่วย   

รอตอนต่อ ไปนะค่ะ

 

[สาวตัวกลม]

ยกมือขอถามคุณครูกอล์ฟคะ.....แบบว่า...เมื่อไหร่จะได้ "เฮ"...รอมานานแล้วอ่ะ

[LOVE_Child]

บทเรียนที่ ๒๕ เมื่อถึงคราวแตกหัก


หลังจากการสอบเสร็จสิ้นไป วันสุดท้ายของการสอบซึ่งเป็นวันศุกร์ทางโรงเรียนก็จัดงานเลี้ยงส่งพวกฝึกสอนและเหมือนเป็นงานปิดกล่องชอล์กไปในตัวเลยครับ


“วันนี้ดื่มได้ ไม่มีใครว่าหรอก”ครูคนหนึ่งเดิมมาบอกที่โต๊ะพวกผมที่มีพวกฝึกสอนทั้งแปดคนนั่งอยู่ ซึ่งไม่มีใครกล้าแตะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เลย ทั้งๆที่มันตั้งอยู่กลางโต๊ะ พออาจารย์คนนั้นเดินเข้ามามาบอกเท่านั้นแหละ เป็นเรื่อง ไอ่ปืนเอาเลยครับ คว้าขวดเครื่องดื่มสีอำพัน ชงแจกหมู่เพื่อนอย่างทั่วถึง ไอ่พวกผมที่อยากกินเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็สนองซะเลย อิอิ

ดื่มไปได้ซักพัก เริ่มออกอาการครับ คือเวลาถ้าไอ่กอล์ฟดื่มเหล้าดื่มเบียร์หรือดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอร์ที่มีรสชมๆไอ่กอล์ฟจากที่พูดมากๆจะเริ่มพูดน้อยลง นั่งขรึมๆนิ่งๆ แล้วค่อยๆหลับลง ใครว่าอะไรก็เหมือนไม่รับรู้ครับ ไอ่กอล์ฟจะเข้าไปอยู่ในโลกส่วนตัวทันที เป็นโลกที่มีแต่ความนึกคิดถึงเรื่องในวัยเด็กที่เต็มไปด้วยความน้อยอกน้อยใจ

แต่ตรงกันข้ามนะครับถ้าไอ่กอล์ฟดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่มีรสหวาน พวกสปาย พวกพั้นซ์อะไรอย่างนี้ไอ่กอล์ฟจะพูดมากกว่าเดิม จะใจดีทำตัวสนุกสนาน ขี้อ้อนผิดปกติไปกว่าเดิม แต่นั่นต้องหมายถึงในปริมาณที่มากพอนะครับ เพราะไอ่กอล์ฟเองก็คอทองแดงเหมือนกัน รับรองว่าไม่มีใครเคยมอมได้แล้วกัน

วันนี้ที่โต๊ะไอ่กอล์ฟมีแต่เหล้าครับ ไม่ต้องพูดถึงกินกันไปได้ซักพัก (หมดไปสองขวด เหอะๆ เชื่อไหมว่าคอทองแดงจริงๆ) ไอ่กอล์ฟก็เริ่มออกอาการแล้วครับ เริ่มพูดน้อยลง นั่งนิ่งๆเข้าสู่ภวังค์ในโลกส่วนตัว

“กอล์ฟนายเป็นอะไร เห็นนั่งเงียบๆ”ไอ่ปืนถามขึ้น

“มันไม่เป็นไรหรอก อย่างนี้แหละ เป็นปกติ”ไอ่จูนแสนรู้ครับ ตอบทันที แต่ดูเหมือนไอ่ปืนจะไม่เข้า ไอ่ต้อเลยบอกต่อ

“ก็ถ้ากอล์ฟมันเมามันจะไม่พูด มันจะเก็กขรึม ยกเว้นเมาสปายนะ พูดจนลิงหลับ”ไอ่ปืนทำหน้าพยักเหมือนเข้าใจ

ตอนนี้ทั้งพวกครู ทั้งฝึกสอนอย่างพวกผมก็เริ่มได้ที่กันแล้วครับ กรึมๆกันเลยพากันขึ้นไปร้องเพลงบนเวที จับคู่กับอาจารย์พี่เลี้ยงของใครของมัน สนุกดีครับ เวลาผ่านไปซักสามทุ่มได้มั้ง ก็เริ่มมีอาจารย์บางท่านทยอยกลับบ้างแล้ว ไอ่กอล์ฟที่นั่งนิ่งมานานก็ลุกขึ้นครับ

“กอล์ฟนายจะไปไหน”ไอ่ปืนครับ มันถาม รู้สึกว่าวันนี้มันจะชวนผมพูดชวนผมคุยเยอะกว่าทุกครั้ง มันคอยตักอาหารให้ผมด้วย ชงเหล้าส่งให้ไม่ขาด

“ห้องน้ำ ปวดฉี่”ผมตอบด้วยเสียงเบาๆ แล้วเดินลุกออกไป

ไปถึงห้องน้ำได้ไอ่กอล์ฟก็เอากอล์ฟน้อยออกมาร้องไห้เลยครับ ปลดปล่อยเสร็จก็ล้างมือ แล้วยืนคิดอะไรเพลินๆก็คิดเรื่องอดีตในวัยเด็กแหละครับ (แบบว่าตอนเมานี่เรื่องต่างๆนานาตอนวัยเด็กของไอ่กอล์ฟจะหลั่งไหลออกมามากมายครับ) แล้วอยู่ดีๆก็ตกใจเพราะมีมือของใครบางคนเอื้อมมาจับที่บ่าครับ

“อ้าว ปืน มาตั้งแต่ตอนไหน”มือไอ่ปืนเองคับ ผมไม่ทันสังเกตว่ามันมาตอนไหน สงสัยผมคิดเพลินไปหน่อย

“ก็เดินตามกอล์ฟมาติดๆ นายไม่รู้เลยเหรอ”อะไรว่ะนี่ เดินตามมากรูไม่เห็นรู้เลย

“แล้วนายตามมาเข้าห้องน้ำเหรอ”ถามไปอย่างนั้นแหละครับ

“ถ้าบอกว่าไม่ใช่ล่ะ”เอาแล้วไง เริ่มแปลกๆ

“อ้าว ไม่มาเข้าห้องน้ำแล้วตามมาทำไม”ผมก็ถามไปอย่างนั้นๆอีกแหละ ไม่ได้คิดอะไร

“ก็มาขอกอล์ฟเป็นแฟนเราไง เราชอบกอล์ฟนะ”เล่นเอาไอ่กอล์ฟหายเมาแล้วหลุดออกจากภวังค์โลกส่วนตัวได้เลยครับ

“ว่าจะบอกตั้งนานแล้ว แต่ไม่กล้า วันนี้กล้าแล้ว ก็ฝึกสอนวันสุดท้ายแล้วนี่ ต่อไปก็เจอกันที่คณะในมหาลัย อีกอย่างเราเห็นนายวันนี้ตอนกินเหล้า เรารู้สึกเหมือนนายมีอะไรในใจ เราอยากดูแลนาย”ไอ่ปืนอธิบายบอกเหตุผล

“เฮ้ย อย่ามาล้อเล่น ในคณะใครๆก็พูดทั้งนั้นว่านายอ่ะ คลาสโนว่า”ผมแซวออกกลับไป ไม่อยากให้มันคิดกับผมอย่างนั้น

“เราจริงจัง ไม่ล้อเล่น แล้วไม่ต้องฟังคำคนอื่น”มันพูดน้ำเสียงเหมือนไม่ค่อยพอใจ แล้วมันเดินเข้ามาหอมแก้มผมเลยครับ

“เอ๊ย ! ทำไรอ่ะ เราไม่ปฏิเสธนะว่าเราเป็นยังไง แต่ไม่ชอบพวกฉวยโอกาส แล้วกับนายเราให้ได้แค่เพื่อนที่ดีว่ะ”ผมเองก็เริ่มโกรธๆครับ ไม่คิดว่ามันจะกล้าถึงเนื้อถึงตัวผม มันคงเมาด้วยแหละมั้งและมันคงคิดว่าถ้าผมเมาอะไรๆมันคงจะง่ายขึ้น

“แค่เพื่อนเหรอ ฉวยโอกาสเหรอ แล้วทีกับคนอื่นๆนายก็คิดแค่นี้แล้วมีอะไรกับเขาได้ใช่ไหม อย่าคิดนะว่าเราไม่รู้ว่านายเป็นยังไง เรามันคลาสโนว่าในคณะ แต่นายมันขาฟันนอกมหาลัยนี่”มันพูดพร้อมเข้ามากอดผมเลยครับพร้อมกับจูบลงที่ปาก ไอ่กอล์ฟที่ไม่ทันตั้งตัวก็อึ้งซิครับ อึ้งกับคำด่าของมันด้วยแหละ มันรู้ได้ไงว่าผมเคยมีนิสัยฟันแล้วทิ้ง น้ำแตกแล้วแยกทาง ขนาดเพื่อนสนิทผมยังไม่มีใครรู้เลย เพราะคนที่ผมเลือกส่วนใหญ่จะไม่ใช่คนที่อยู่ในมหาลัยอ่ะครับ แต่ในมหาลัยก็มีบ้าง ยิ่งในคณะไม่ต้องพูดถึง ไม่มีเลยครับ ยกเว้นไอ่น้องต้นนี่เอง

“ตอนนี้คำว่าเพื่อนกรูก็ไม่มีให้มรึงแล้วว่ะ”ผมผลักมันออกแล้วขึ้นภาษาพ่อขุนทันที

“ทำไม ดี อย่างงั้นวันนี้แค่ขอได้เอา ให้น้ำแตกแล้วแยกทางก็ได้ อยากเอามานานแล้ว แม่งอ่อยกรูที่สนามฟุตบอลดีนัก กรูจะเอาให้คุ้มกับค่าขนมที่ซื้อมาให้แดร็กทุกวันเลย”มันก็ขึ้นภาษาพ่อขุนเหมือนกัน ตอนนี้ไอ่ปืนที่สุภาพหายไปแล้วครับ มันบอกจุดประสงค์ที่แท้จริงออกมา

ไอ่กอล์ฟตกใจนิดหน่อยเท่านั้นเองครับ เพราะรู้อยู่แล้วว่าการที่มันมาทำดีกับไอ่กอล์ฟมันต้องการอะไร อย่างมันไม่ใช่ต้องการความรักหรือเป็นแฟนจริงจังอะไรหรอกครับ อย่างนี้ไอ่กอล์ฟเจอมาเยอะ ที่ตอนเจอแรกๆมาทำเป็นดีด้วยแล้วขอให้มีอะไรด้วย พอเสร็จแล้วก็จบกัน อะไรทำนองนี้ แต่ต้องไม่ใช่กับไอ่ปืน เพราะผมไม่อยากเสียเพื่อน และไม่ชอบคนฉวยโอกาสอย่างมัน ถ้ามันขอดีๆตั้งแต่แรกก่อนที่จะมาทำดีด้วย ก่อนที่จะมารู้จักกันอย่างเป็นทางการ ผมคิดว่ามันยังพอมีหวังนะ แต่นี่ไม่มีทาง อีกอย่างไอ่กอล์ฟมีไอ่น้องต้นแล้วด้วย

“กรูมีแฟนแล้ว แล้วกรูก็มีอะไรกับแฟนแล้วด้วย มรึงอย่ามายุ่งกับกรู กรูไม่ชอบมรึง ไม่ชอบคนฉวยโอกาส”ผมบอกแต่เหมือนมันไม่ฟังเดินเข้ามากอดผม รัดจนแน่น แล้วก็จูบที่ปากอย่างแรง เรียกว่ากัดดีกว่า ผมก็เอามือทั้งทุบทั้งตีมัน แต่มันเหมือนไม่รู้สึกอะไร ก็มันเด็กพละนี่เน๊อะ

มันจูบผมแล้วไซร้คอ ผมอาศัยจังหวะที่มันก้มไซร้คอนั่นแหละครับ เอื้อมมือไปหยิบแปรงที่ใช้ขัดอ่างล้างหน้าที่วางอยู่ใกล้ๆบนอ่างล้างหน้าฟาดเข้าอย่างแรงที่หัวของมัน จนมันร้องออกมาแล้วผมก็ถีบมันล้มลงทันที พร้อมกับเข้าไปเตะมันอีกสองสามครั้งแล้วรีบวิ่งหนีออกมา

วิ่งไปก็หันไปดูครับ กลัวมันวิ่งตามออกมา แล้วก็คว้าโทรศัพท์กดไปหาไอ่น้องต้นทันที บอกให้มารับที่หน้าโรงเรียนด่วน วางสายจากน้องต้นผมก็โทรไปหาไอ่ทิวบอกว่าไม่เข้าไปในงานแล้ว เมาจะขอกลับก่อน วันนี้จะเข้าไปในมหาลัย ให้รุ่นน้องมารับ แล้วผมก็เดินเลี่ยงมาอีกทางเพื่อไปรอไอ่น้องต้นที่หน้าประตู

ผมเดินไปถึงหน้าประตูก็มีป้อมยามอยู่ กะว่าจะเดินไปนั่งคอยตรงนั้น เพื่อมันตามมาอย่างน้อยก็มีน้ายามอยู่มันคงไม่กล้าทำอะไร จะว่าไปแล้วผมก็คิดนะว่ามันจะเป็นยังไง ฟาดไปซะเต็มแรง แปรงดันเป็นไม้ซะด้วย หัวแตกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมคิดไปเดินแกมวิ่งไปเกือบจะถึงป้อมยาม ผมก็เห็นเหมือนมีคนนั่งอยู่ตรงม้าหินอ่อนหลังพุ่มไม้ เป็นเงาสลัวๆ ตอนแรกคิดว่าเป็นไอ่ปืน แต่ไม่มีทางเป็นไปได้ครับเพราะทางออกมาประตูใหญ่มันมีทางเดียว ตอนนันก็กลัวเลยครับนึกว่าโดนผีหลอก กะว่าจะวิ่งแล้ว แต่ได้ยินเสียงเรียกซะก่อน

“จารย์”เสียงคุ้นๆ ผมเลยเดินเข้าไปหา

“นายศุภวัฒน์ !”ใช่ครับ ไอ่เด็กเกรียนนั่นเอง

“มานั่งทำอะไรตรงนี้ ดึกๆดื่นๆไม่กลับบ้านกลับช่อง สอบเสร็จตั้งแต่เที่ยงแล้วไม่ใช่เหรอ”ตอนนั้นมันจะสี่ทุ่มได้แล้วมั้ง แต่อย่างน้อยก็อุ่นแล้วที่เจอคนรู้จักแต่ก็ไม่วายบ่นตามนิสัยครูครับ อิอิ

“ผมมานั่งคอยจารย์ไงครับ เพื่อเลิกจากงานเลี้ยงของโรงเรียนแล้วจารย์เมา ผมจะได้ขับรถไปส่ง วันนี้ผมเอารถมา”โห..............เชื่อมันเลย นั่งคอยตั้งแต่เที่ยงยันสี่ทุ่ม แล้วลงทุนเอารถมาเรียนเพื่อคอยรับนี่นะ ทีอาแหมะบอกแทบตายให้เอามาใช้ก็ไม่เอามาใช้ ขี่อยู่ได้แต่ไอ่มอไซค์แต่งของมันอ่ะ อาแหมะเป็นห่วงมันแค่ไหนมันจะรู้ไหมนี่ ไอ่กอล์ฟไปสอนพิเศษทีไรอาแหมะก็บ่นให้ฟังทุกทีเรื่องขี่มอไซค์ไม่ยอมใช้รถ

“แค่นี้ใช่ไหม ถ้าใช่ก็กลับได้แล้ว เดี๋ยวที่บ้านเป็นห่วง”ผมตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาสุดๆ พร้อมเดินออกมาจากโต๊ะตัวนั้นก็ยุงมันเยอะอ่ะ แล้วเดินต่อไปที่ป้อมยาม

“ให้ผมไปส่งนะครับ ผมยังไม่รู้จักบ้านจารย์เลย”มันเดินตามมา มันรู้ว่าผมมาเช่าบ้านอยู่กับเพื่อนแถวโรงเรียนช่วงฝึกสอนแต่มันไม่เคยไปครับ

“ครูจะเข้าหอที่มหาลัย”ผมตอบกลับไป

“ผมไปส่งได้ครับ”มันบอก

“ไม่”คำเดียวสั้นๆจากปากผมเองครับ สะใจดีไหมล่ะ

“แล้วจารย์จะไปยังไง”มันถามต่อ ทำเอาผมที่อารมณ์บ่จอยกับเรื่องไอ่ปืนอยู่แล้วยิ่งบ่จอยเพราะมันมากขึ้น

“แฟนครูจะมารับ แล้วเธอก็เลิกถาม เลิกตาม เลิกยุ่งกับครูซักที ครูมีแฟนแล้ว เข้าใจไหม เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าเธอ ไม่ได้เด็กเหมือนเธอ อายุห่างจากครูสองสามปี อย่างนี้ไปกันได้ เธอจะให้ครูบอกเธอกี่ครั้ง นายศุภวัฒน์ ว่าเธอเป็นลูกศิษย์ของครู แล้วครูก็มีแฟนแล้ว”ผมหันกลับไปว่ามันอย่างเหลืออด (แอบเห็นด้วยว่าตามตัวมันมีตุ่มขึ้นเพราะยุ่งกัดเต็มเลยครับ น่าสงสารเน๊อะ แต่ตอนนั้นไม่ได้สงสารหรอกครับ)

“เธอเจียมตัวหน่อยซิ อายุแค่นี้เอง ริจะมาจีบครู อีกอย่างครูว่าเธอสับสนเรื่องระหว่างความรักแบบหนุ่มสาวกับความเข้าใจที่ครูพึงมีต่อเด็ก แล้วเธอยังคงสับสบว่าชอบเพศไหน หรือถ้าเธอยังยืนยันว่าเธอชอบผู้ชาย โน่นไปจีบนายนุโน่นเขาชอบเธออยู่ รุ่นเดียวกันด้วย”ไอ่กอล์ฟใส่เลยครับ เหมือนกับเก็บกดมานานแล้วก็พาลมาเจอเรื่องไอ่ปืนด้วยอารมณ์ขึ้นเลยครับ ตอนนั้นก็รู้สึกว่าแรงนะครับ ยอมรับแต่คิดว่าไหนๆก็วันสุดท้ายแล้วขอหน่อยเถอะ (ชั่งร้ายจริงๆเลยเรา ทำไปได้ไงนี่)

“ครับ แล้วพรุ่งนี้จารย์อย่าลืมไปนะครับ”มันพูดเสียงอ่อยๆ ทำท่าคอตกๆก้มหน้า

ไอ่กอล์ฟไม่สนครับว่าจะด่าต่อแต่ไอ่น้องต้นโทรมาก่อนบอกว่าอยู่หน้าโรงเรียนแล้ว ผมเลยรีบเดินไปที่หน้าประตู ไอ่เด็กเกรียนมันยังเดินตามครับ ดูมัน เหนื่อยหน่ายใจสุดๆครับตอนนั้น

พอไปถึงรถไอ่น้องต้นได้ ผมเห็นมันยังยืนมองผมอยู่ ผมเลยเคาะกระจกเรียกให้ไอ่น้องต้นลงมา พอไอ่น้องต้นลงมาได้ ไอ่กอล์ฟไม่พูดพร่ำทำเพลงครับ จับไอ่น้องต้นเข้ามากอดแล้วประกบปากทันที แบบสอดลิ้นให้มันเห็นเลย ดูซิว่ามันจะทำยังไง ตอนนั้นไม่อายไม่สนใจอะไรใครแล้วครับว่าจะผ่านไปผ่านมา เพราะคิดว่าจบฝึกสอนแล้วคงไม่ได้ผ่านมาที่นี้อีก แต่ช่วงนั้นก็ไม่ค่อยมีคนหรือรถผ่านไปมาแล้วครับ

ไอ่เด็กเกรียนมันคงอึ้งทำอะไรไม่ถูกมั้งครับ  คงคิดไม่ถึงว่าผมจะทำอะไรอย่างนี้ ก็อย่างนี้แหละครับไอ่กอล์ฟเวลาลูกบ้าขึ้นอะไรๆก็ฉุดไม่อยู่ โดยเฉพาะเวลารำคาญ หงุดหงิดแล้วโกรธนี่ ใครอย่าได้มายุ่ง

ผมจูบเสร็จ ถอนปากออกก็บอกให้ไอ่น้องต้นขึ้นรถ แล้วผมเดินไปอีกฝั่งจะขึ้นรถ

“ผมรักอาจารย์ ผมรักอาจารย์นะครับ”ไอ่เด็กเกรียนมันตะโกนออกมา เสียงค่อนข้างดังนะครับ จนไอ่น้องต้นต้องเปิดกระจกออกมาดู แต่ผมไม่สนเดินขึ้นรถแล้วบอกให้ไอ่น้องต้นออกรถทันที พอรถเริ่มเคลื่อนออกไป ไอ่เด็กเกรียนมันวิ่งตามครับ ปากมันก็เหมือนตะโกนอะไรออกมาด้วย (ผมคิดว่ามันคงตะโกนบอกว่าผมรักอาจารย์นั่นแหละ)

“จอดไหมพี่กอล์ฟ สงสารเด็กเขานะ”ไอ่น้องต้นถามแล้วมองกระจกหลัง

“ไม่ต้อง ขับไปคอนโดต้นนะ วันนี้พี่ขอนอนด้วย”ผมบอกแล้วปรับเบาะเอนนอน คว้ามือน้องต้นมากุมไว้ เหนื่อยเหลือเกินกับวันนี้ จบฝึกสอนเหมือนจบชีวิต ขาดเพื่อนไปหนึ่ง ทำร้ายนักเรียนไปหนึ่ง เห้อ......

คืนนั้นผมก็ไปนอนกับไอ่น้องต้น เช้าตื่นมาก็ออกกำลังกายรับอรุณเลยครับ ฮ่าๆแก้เครียดเรื่องเมื่อคืน ผมตัดสินใจแล้วว่าวันนี้ยังไงก็คงไม่ไปงานเลี้ยง จะโทรไปบอกแม่ต้อยว่าไม่สบาย แฮ้งค์ตั้งแต่เมื่อวานเหตุผลคงฟังขึ้น แต่ช้าไปครับ ผมมัวแต่ปั่มปั๊มกับไอ่น้องต้นอยู่หลายรอบจนเกือบเที่ยง แม่ต้อยเลยโทรมาถามว่าผมใส่เสื้อไซส์ไหน เย็นนี้จะซื้อไปให้เป็นของขวัญ เมื่อวานกลับก็ไม่บอก จนแล้วจนรอดไอ่กอล์ฟต้องไปจนได้ครับ เกรงใจแม่ต้อยอ่ะครับ แต่ก็กะว่าจะไปแป๊บๆให้เห็นหน้ารับของขวัญแล้วก็คงกลับ

ประมาณหกโมงเย็น ผมก็ให้ไอ่น้องต้นไปส่งครับ บอกว่าถ้าเสร็จแล้วจะโทรหาให้มารับกลับ พอไปถึงก็เห็นพวกนักเรียนห้องผมมาอยู่กันเยอะพอควรแล้วครับ แต่แม่ต้อยยังไม่มา ผมเดินเข้าไปสวัสดีอาแหมะด้วยความคุ้นเคย วันนี้อาป๊าก็อยู่ด้วยครับ พวกเด็กๆก็เต็มที่เลยครับ อาหารการกิน ทั้งเล่นเกม ทั้งร้องคาราโอเกะ (บ้านนี้เขาเลี้ยงลูกแบบตามใจนะครับ เหล้านี่ก็ให้กินได้นะครับ แต่ต้องอยู่ในบ้านในหูในตา อย่างน้อยเมาแล้วจะได้ไม่เป็นอะไร ดีกว่าไปเมาที่อื่นอาป๊าว่าอย่างนั้น)

พอแม่ต้อยมาถึงก็พากันทานข้าวร่วมกัน อาป๊าอาแหมะก็ร่วมด้วย ผมดูไอ่เด็กเกรียนมันก็ปกติดีนะครับ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยเมื่อวานนี้ ก็ดีแล้ว สงสัยมันทำใจได้แล้วมั้ง ผมคิด พอทานข้าวเสร็จก็คุยโน่นคุยนี่ แล้วก็มีการมอบของขวัญให้ผมครับ แม่ต้อยกับพวกเด็กๆนักเรียนที่เตรียมมาก็ทยอยเอามาให้ อาป๊าอาแหมะเห็นอย่างก็เอาบ้างครับ หยิบกระเป๋าตังควักสดๆให้ไอ่กอล์ฟตรงนั้นเลยครับ (เยอะนะขอบอกที่ให้อ่ะ อิอิ) แต่ไอ่เด็กเกรียนมันไม่ได้ให้ผมนะครับ มันคงตัดใจได้แล้วจริงๆ ไอ่กอล์ฟโล่งอกไปเยอะเลยครับ

ผ่านไปซักพักประมาณทุ่มสองทุ่มกว่าๆได้มั้ง อาแหมะกับอาป๊าก็ขอตัวเข้าบ้าน ปล่อยให้พวกเด็กๆสนุกกัน แม่ต้อยก็ทำท่าว่าจะกลับผมเลยกะว่าจะใช้โอกาสนี้กลับด้วย แต่พวกเด็กๆบอกว่าให้อยู่ต่ออีกหน่อย ผมเลยตามใจครับ แบบว่าก็มีดื่มบ้างครับแต่ไม่หนัก ยังไม่ถึงขั้นเข้าโลกภวังค์ส่วนตัว แล้วก็มีพวกเด็กๆกลุ่มหนึ่งขอตัวกลับ อีกกลุ่มหนึ่งก็ชวนผมว่าจะไปต่อกัน แต่ผมไม่ไปครับ อยากกลับไปนอนกอดไอ่น้องต้นแล้วอ่ะ ไปๆมาๆก็เหลือกันอยู่ประมาณสิบกว่าคนรวมผมด้วย

พอคนน้อยลงทีนี้ความเป็นกันเองก็มากขึ้นครับ เริ่มมีการเผา มีการแฉกันเองแล้วครับ เรื่องที่คุยกันก็ประมาณว่าตอนแรกเห็นผมรู้สึกยังไง เด็กบางพวกก็อยากลองวิชา บางพวกก็อยากเรียนด้วย อะไรไปอีกสารพัด มีนักเรียนหญิงคนไหนที่แอบชอบผมบ้าง นักเรียนชายคนไหนที่เขม่นไม่กินเส้นกับผมบ้าง อะไรอย่างนี้ไปเรื่อย พอคุยๆไปผมก็เริ่มแทนตัวเองจากครูเป็นพี่ครับ แบบว่าให้บรรยากาศมันไหลลื่นคุยสนุก เด็กๆก็ชอบนะครับเรียกพี่กอล์ฟ พี่ครูกอล์ฟ ครูพี่กอล์ฟ พี่จารย์กอล์ฟ จารย์พี่กอล์ฟสุดแล้วแต่ใครจะเรียกครับ นั่งไปก็ดื่มไปครับ เล่นเอาเริ่มมึนๆแล้วครับ อยากเข้าภวังค์สู่โลกส่วนตัวอีกแล้ว

ผมถามเวลากับนักเรียนคนหนึ่งก็รู้ว่าจะสี่ทุ่มแล้ว เห็นว่าสมควรแก่เวลา ผมกะว่าจะไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาแล้วโทรบอกไอ่น้องต้นให้มารับกลับมาจะได้ขอตัวกลับเลยครับ ระหว่างทางที่จะเดินกลับมาจากเข้าห้องน้ำหลังโทรบอกไอ่น้องต้นอีกประมาณครึ่งชั่วโมงให้มารับเรียบร้อยแล้วก็เจอไอ่เด็กเกรียนครับ

“อ้าว จารย์ เอ๊ย พี่มาเข้าห้องน้ำเหรอครับ”มันทักผมน้ำเสียงปกติสุขดี

“อืมๆ แล้วนี่จะเอาของอาป๊าไปไหน บอกอาป๊ายัง”ผมมองไปที่ขวดเหล้านอกที่มันถืออยู่

“ผมขอป๊าแล้วพี่ ลองหน่อยป่ะครับ อร่อยนะ”มันพูดแล้วทำท่าจะเดินไปหากลุ่มเพื่อนๆ

“เดี๋ยวนายศุภวัฒน์ เอ่อ โก๋ เดี๋ยว”ผมเรียกมันเอาไว้

“มีไรครับพี่”มันหยุดหันกลับมาถาม

“เรื่องเมื่อวานถ้าพี่พูดเกินไป ก็..”พูดไม่ทันจบมันก็แทรกขึ้นเลยครับ

“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ ผมถือว่าพี่สอนน้อง อย่าคิดมากครับ พี่น้องกัน ไปสนุกต่อดีกว่าครับ วันนี้พี่เจอพวกผมเป็นวันสุดท้ายแล้วนี่ครับ”มันพูดแล้วยิ้มออกมาสดใสโชว์ลักยิ้มตามสเต็ปหล่อของมัน

“อืมๆ ไปซิ อยากลองของนอกเป็นบุญปากเหมือนกัน”ไอ่กอล์ฟโล่งอกสุดๆเลยครับตอนนั้น

เดินกลับมาที่วงได้ก็จัดการลองชิมเลยครับ ดื่มไปดื่มมาเด็กบางคนก็เมาหลับไปเลยครับ บางคนก็หมดสภาพถึงกับอ็อกออกมาเลยก็มี เละเทะระเนระนาดกันตรงห้องที่จัดปาร์ตี้แหละครับ ดีนะที่มีลุงชัยกับป้าจิตช่วยเก็บแล้วยังพาพวกเด็กๆไปนอนที่ห้องนอนรับแขกที่จัดเตรียมไว้ ป้าจิตบอกว่าเป็นอย่างนี้ทุกทีที่จัดเลี้ยง(ตอนนั้นป้าจิตยังอยู่ที่บ้านอาแหมะครับ)

ส่วนผมเหรอครับดื่มไปได้ไม่เท่าไหร่ก็เข้าสู่โลกส่วนตัวเลยครับ แบบว่าของนอกมันแรง ลืมไปเลยว่าอีกครึ่งชั่วโมงนัดให้ไอ่น้องต้นมารับ พอหนักเข้าหัวไอ่กอล์ฟเริ่มไม่อยากตั้งอยู่บนคอแล้วครับ ค่อยๆเอียงหัวลงฟุบกับโซฟาที่นั่ง ภาพสุดท้ายที่เห็นคือมีเด็กอีกสองสามคนเท่านั้นที่ยังนั่งเล่นเกมกันอยู่แล้วก็ไม่รู้อะไรอีกเลย

มารู้สึกตัวอีกทียังไม่ทันลืมตาขึ้น ก็รู้สึกมันปวดหน่วงๆระบมไปหมดทั้งตัวเลยครับ พอจะขยับตัวหน่อยเดียวเหมือนมันจะแยกออกจากกันเลยครับ แต่รู้สึกเจ็บแล้วก็แสบๆตรงก้นเป็นพิเศษครับ ตรงหัวนมสีชมพูเล็กๆสุดสวยของไอ่กอล์ฟก็ปวดๆด้วย หัวก็ยังมึนๆหนักๆ พอลืมตาขึ้นมาได้ไอ่กอล์ฟก็ยังงงครับ

ไอ่กอล์ฟมองดูตัวเองที่นอนเปลือยตัวเปล่าอยู่บนเตียง แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นคนหนึ่งที่นั่งเปลือยเปล่าที่ปลายเตียงเช่นกัน พอได้เห็นเท่านั้นแหละครับ สติไอ่กอล์ฟกลับมาเลย รู้ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง แล้วไอ่คนที่มันนั่งอยู่ที่ปลายเตียงก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ไอ่เด็กเกรียน !!!!!! นั่นเอง

ไอ่เด็กเกรียนนั่งเปลือยอยู่ที่ปลายเตียงหันหลังให้ไอ่กอล์ฟครับ แล้วดูเหมือนกับว่ามันกำลังเล่นว่าวกับตัวเองอยู่ (ดูจากจังหวะที่มันขยับมือขึ้นลงแล้วก็มีแอ่นรับเป็นระยะๆพร้อมกับเสียงครางซี๊ดเบาๆมาเป็นพักๆ) มันยังไม่รู้ครับว่าไอ่กอล์ฟตื่นลืมตาขึ้นมาแล้วนอนมองมันอยู่

ตอนนั้นไอ่กอล์ฟรู้สึกเจ็บมากมาย เจ็บที่ใจน่ะครับที่วางใจมัน เชื่อใจมันว่ามันเลิกคิดอะไรกับไอ่กอล์ฟแล้ว เป็นพี่น้องกัน แล้วมันมาทำอย่างนี้ได้ยังไง คิดไม่ถึงเลยจริงๆ จำได้ว่าตอนนั้นโกรธจนตัวสั่นเลยครับ นอนกำมือแน่น กัดฟัน ทั้งเจ็บใจ เสียใจ น้อยใจมันปนกันไปหมดไหนจะเจ็บสุดๆที่ก้น ทั้งเจ็บทั้งแสบแบบไม่มีคำบรรยาย (ครั้งแรกของไอ่กอล์ฟเลยนะน่ะ ปกติมีอะไรกับคนอื่นไอ่กอล์ฟรุกตลอด)

สายตาไอ่กอล์ฟเลิกมองไอ่เด็กเกรียนที่มันกำลังช่วยตัวเองอยู่ โดยไม่ได้รู้เลยว่าไอ่กอล์ฟนอนตื่นลืมตาดูมันอยู่ สายตาไอ่กอล์ฟมองหาเสื้อผ้าเห็นวางอยู่ข้างๆตัวบนเตียงนั่นแหละครับ ไอ่กอล์ฟรวมรวบพลังความอดทนลุกขึ้นคว้าเสื้อผ้าทันที (ตอนนั้นจำได้ว่าลุกขึ้นมาแทบยืนไม่อยู่ จะทรุดลงไปเลย เคยเป็นไหมครับไข้หวัดใหญ่ที่มันปวดระบมตามเนื้อตามตัวอ่ะครับ อารมณ์ประมาณนั้นเลยแถมนี่ยังเจ็บตรงก้นแบบสุดๆด้วยอ่ะ)

ไอ่เด็กเกรียนมันหันมาเลยครับ สีหน้ามันตกใจมาก หน้าถอดสีแต่มือมันยังจับไอ่นั่นอยู่เลย ผมไม่สนครับรีบใส่เสื้อผ้า ไอ่เด็กเกรียนคว้าผ้าเช็ดตัวมานุ่ง ไอ่นั่นมันหดทันทีเลยครับ มันมองผมแบบตื่นตระหนก ผมไม่สนอะไรแล้วครับ ใส่เสื้อผ้าได้รวบรวมพลังอีกครั้งเดินไปที่ประตู ไอ่เด็กเกรียนมายืนขวางไว้เลยครับ ผมไม่พูดอะไรจ้องตามันเขม็ง มือกำหมัดแน่น ถ้าไม่คิดว่าอยู่ในบ้านมัน มรึงมีเลือดสาดแน่ไอ่เด็กเกรียน

“จารย์...เอ่อ...พี่.....”มันพูดแบบติดขัด ผมได้แต่จ้องหน้ามันนิ่งไม่พูดไม่ตอบอะไร จนมันต้องหลบสายตา ก้มหน้าลง

“คือ ....พี่....ผม...ยัง....ไม่ได้ทำ...เอ่อ..”มันพูด ผมเลยถลึงตาใส่มันอีก ประมาณว่าไม่ได้ทำอะไร อย่ามาโกหกหลักฐานโทนโธ่

“คือ....ผม....ทำแล้ว....เห็นพี่เลือดออกเยอะ.....ผมก็เลือดออก....ผมเลยไม่ทำต่อ....พี่อย่าว่าผมนะ...พี่อย่าโกรธ..ผมนะ....ผมขอโทษ....”มันก้มหน้าพูด อ๋อที่มันชักว่าวอยู่คือมันยังไม่เสร็จ แต่มันทำกรูแล้วแน่ๆ ไม่อย่างนั้นกรูจะเจ็บอย่างนี้เหรอว่ะ ผมมองไปที่เตียงตรงที่ผมนอนมีรอยเลือดเป็นวงใหญ่เลยครับ แล้วที่ปลายเตียงที่มันนั่งก็มีกองกระดาษทิชชู่ที่ใช้แล้ว กองใหญ่ยับยู่ยี่เปื้อนเลือดด้วยครับ (มารู้ที่หลังว่าเป็นครั้งแรกของมัน แล้วเส้นสายพรหมจรรย์ของมันก็เลยขาด ทำให้มันแสบมันเจ็บแล้วผมก็เลือดออกมาเยอะ มันเลยเอาออกมาช่วยตัวเองแทน แล้วก็ไม่บอก จะได้สอนซะก่อน อิอิ)

ผมไม่พูดอะไร ยังคงจ้องมันเขม็งด้วยสายตาที่แข็งกร้าวที่สุดตั้งแต่เคยเกิดมา ตอนนั้นพยายามข่มความโกรธตัวเองอย่างมาก ไม่อย่างนั้นมีคนตายเกิดขึ้นแน่ๆ

มันเห็นผมเงียบ เลยเงยหน้าขึ้นมามอง แต่พอเห็นสายตาผมมันก็ก้มหน้าหลบอีก คราวนี้มันสะอื้นครับ น้ำตาหยดลงพื้น (กรูซิต้องเสียใจ กรูนะถูกมรึงข่มขืน กรูเป็นคนเสียพรหมจรรย์นะ เออ...มันก็เสียนี่หว่า)

มันคว้ามือผมที่กำปั้นแน่นไปทุบไปต่อยที่ตัวมันหลายครั้ง ผมไม่ฝืนและไม่เพิ่มแรงไม่ทำอะไรทั้งนั้น

“พี่จะต่อยผม จะทุบ จะตีผมก็ได้ แต่พี่อย่าโกรธผมนะ ผมขอโทษ ขอโทษ ผมรักพี่ ผมไม่รู้ผมจะทำยังไง ผมกลัวผมเสียพี่ไป กลัวไม่ได้เจอพี่อีก อย่าโกรธนะ ผมขอโทษ”มันทั้งร้องทั้งสะอื้นแล้วก็เอามือผมไปทุบไปต่อยตามตัวมันไม่ยอมหยุด ทำอยู่นานจนมันหมดแรงทรุดนั่งลงไป ไอ่กอล์ฟก็ถือจังหวะนี้แหละเดินก้าวข้ามมันไปอย่างช้าๆไปเปิดประตูแล้วเดินออกมาได้ขาหนึ่งอีกขากำลังจะก้าวตามออกมาแต่ไอ่เด็กเกรียนมันดึงไว้

“อย่าไป พี่อย่าไป ผมรักพี่ ผมขอโทษ ขอโทษ อย่าโกรธผมนะ”มันทั้งร้องทั้งพูดปนสะอื้นแล้วก็เอามือมาเกาะขาผม ไอ่กอล์ฟก็จะล้มลงซิครับ ยิ่งไม่มีแรงอยู่แล้วด้วย แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นกลัวคนอื่นมาเห็นมันในสภาพแบบนี้ครับ ยิ่งถ้าเป็นอาแหมะอาป๊ารับรองว่าเป็นเรื่องแน่ๆ ไอ่กอล์ฟเลยออกแรงเดินแต่มันเกาะแน่นครับ ลากมันมาด้วยไอ่กอล์ฟก็เซเลย ดีครับที่ผ้ามันจะหลุดมันเลยปล่อยมือไปจับผ้ามัน ไอ่กอล์ฟเลยรีบยกขาก้าวออกมาจากห้องแล้วลงบันไดสามชั้นอย่างรวดเร็ว

ลงมาถึงชั้นล่างก็เจออาแหมะกับอาป๊านั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่สวนหน้าบ้านครับ

“อ้าวหนูกอล์ฟ เมื่อคืนค้างที่นี่เหรอ นึกว่ามีแต่พวกเพื่อนๆตาหนู แล้วนี่จะกลับแล้วเหรอจ๊ะ อยู่ทานมื้อเช้าด้วยกันก่อนซิจ๊ะ แหมะบอกเขาทำข้าวต้มร้อนๆไว้ให้แล้ว ทำเพื่อพวกเพื่อนตาหนูด้วย”อาแหมะบอกอย่างอารมณ์ดี

“ขอบคุณครับ แต่คงกลับเลย”ผมบอกแล้วทำท่าจะเดินต่อไป

“แล้วนี่จะกลับยังไง ให้ลุงชัยไปส่งไหม”อาป๊าบอก

“เพื่อนมารับครับ สวัสดีครับ”ผมบอกอย่างรีบๆแล้วเดินออกไปทันที เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าไม่ได้เอารถมา พอออกจากบ้านได้ก็เดินเลยครับ เดินไปเรื่อยๆพร้อมโทรศัพท์ให้ไอ่น้องต้นออกมารับแบบด่วน พอโทรเสร็จไอ่กอล์ฟก็นั่งลงตรงฟุตบาทนั่นเลยครับ ไม่ไหวแล้ว ไอ่น้องต้นก็ได้ใจครับ ไม่ถึงสิบนาทีก็มาถึงเลย คงซิ่งน่าดู

พอขึ้นรถไอ่น้องต้นได้ดูเหมือนไอ่น้องต้นจะตกใจกับสภาพของผมไม่น้อย ผมยังไม่อยากพูดอะไรบอกว่าแต่ไปคอนโด แล้วผมก็ปรับเบาะนอนลงเลยครับ หลับตาระงับความโกรธและความเจ็บที่เกิดขึ้นที่ใจและกาย อยากหลับตาแล้วตื่นขึ้นมาให้มันเป็นแค่ฝันจัง จะได้หายเจ็บ......................เห้อ......

                                           OOO อ๊อด.........เสียงกริ่งหมดคาบเรียนในบทที่ยี่สิบห้า...... OOO



$$$ การบ้านท้ายบทเรียน $$$


ให้นักเรียนทบทวนบทเรียนนะ เดี๋ยวต่อไปจะสอบปิดภาคเรียนที่หนึ่งแล้ว อิอิ



ลงชื่อ ครูกอล์ฟสุดหล่อน่ารัก(ที่พลาดไปแล้ว)


วันที่ ๓๐ ก.ย. ๒๕๕๑

[pickki_a]

 
จิ้มก่อนแล้วจะอ่านนะครู

[LOVE_Child]

ขอโทษนะคร้าบบบบ นักเรียนที่น่ารักของครูกอล์ฟสุดหล่อทุกๆๆๆๆๆๆๆคน 

ช่วงปลายเดือน ต้นเดือน ครูกอล์ฟสุดหล่อต้องไปทำหน้ากล่อเข้มเพื่อเช็คบิลหลายๆอ่ะ อิอิ(แต่ที่จริงใจดีนะ  )

บทนี้ยาวหน่อยนะ ค่อยๆอ่าน แล้วจะมาลงให้อีก ผ่านต้นเดือนไปก่อนนะ แล้วจะมาลงให้เยอะๆแบบต่อเนื่อง 

ช่วงนี้มีเวลาว่างเยอะแบบว่ากินเจ กิจกรรมกลางคืนไม่มี งดให้การบ้าน อิอิ 


ฝันดีนะคร้าบบบบบ 

[sakiko]

เฮอะๆๆๆๆ

เป็นเรื่องแล้วไง

แล้วมันจาเป็นยังไงต่อเนี่ย

อ่านแล้วมันเริ่มเครียดอ่ะ

เริ่มรับม่าด้าย

อยากอ่าน แบบหวานๆๆ   

อีกนานม๊ะ กว่าจารักกัน   :เตะ1:

คนอ่านเริ่มทรมาน   

......................................

เด๋วจากลับไปทบทวนบทเรียนใหม่ตั้งแต่ต้น   

เพิ่มความเคลียด ในสมองหน่อย   

555   

รอนะค่ะ คุณครู

 

[-~iK@iZ_KunG~-]

 

[pickki_a]

โดนซะเเล้วครู
โดนเด็กขึ้นครูซะแล้ว
 

[mantdash]

โอ้ไม่น่าเชื่อแฮะ ถึงขั้นขึ้นครูกันเลยทีเดียว

หลังจากนี้เดาไม่ออกเลยละครับว่าจะเป็น

เป็นใครก็คงโกรธมากเลยนะเนี่ย

[สาวตัวกลม]