หัวข้อ: #HollywoodBoyfriend 23มกราคม 2560 ตอนพิเศษ3 จบแล้วจ้า

[mukmaoY]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ



••

* เป็นเรื่องธรรมดาๆ ของคนธรรมดา ที่มีตังค์ไปเรียนอเมริกา
แล้วบังเอิญคลาสเมทเป็นดารา
...แค่นั้นเอง

type : romantic
17+3
ขอบคุณภาพจากpinterest

[mukmaoY]

#HollywoodBoyfriend

•Intro•

You didn't look real to me at first. I never saw so many colors on one girl before... But you looked like you belonged out there, all right. You and all your colors.
_P.S. I love you_


วรรณกรรมอังกฤษ  ใช่ว่าคนที่เรียนจะต้องรู้เนื้อหาเรื่องราวของวรรณกรรมนั้นๆเพียงอย่างเดียว แต่ผู้เรียนจะได้เรียนวิธีวิเคราะห์ ตีความ และองค์ประกอบทั้งหมดของความเป็นวรรณกรรมนั้นๆ
ดังนั้น..เพชรไพลิน เสรีดีพาที
 ลูกชายเพียงคนเดียวของตระกูลที่ผลิตอาหารแช่แข็งมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ลูกชายคนเดียวที่ไม่สนใจกิจการของครอบครัว ลูกชายผู้มีความหลงใหลในภาษาอังกฤษจนพ่อแม่ต้องจำใจปล่อยให้มาเผชิญกับความเจริญของ....สหรัฐอเมริกา


แสงแดดลอดร่องผ้าม่านสว่างวิบวับ ยิ่งน่ารำคาญเมื่อนกพิราบข้างนอกนั่นส่งเสียงร้องอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
เพชรไพลินหยีตาพร้อมหันหน้าไปทางอื่น แต่กระนั้นเสียงนกร้องระงมก็ทำให้เขานอนต่อไปไม่ได้อยู่ดี

"เฮ่! ยูจะไม่ตื่นก็ไม่เป็นไร แต่กรุณาลุกมาหาอะไรกินด้วย ไอไปล่ะ"
เสียงรูมเมทดังฟุ้งๆข้างหู  เจ้าเอ็ดเวิร์ดจอมตื่นเช้าเพราะมันบ้าจ็อกกิ้งกวนใจเขาตามเคย ถึงอย่างนั้นเพชรไพลินก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะถ้อยคำเป็นห่วงที่เจ้านั่นพูด  เจอรูมเมทดีก็ดีไป ถ้าเจอรูมเมทอย่างไอ้แมทห้องข้างๆ เขาขอตายดีกว่า ทั้งอัพยา บ้าเซ็กส์ นี่ก็ว่าจะไปแจ้งทางมหาลัย แต่เอ็ดเวิร์ดห้ามไว้ทุกที


Rrrrrrr

คนขี้เซาพรูลมหายใจด้วยความเซ็ง เขาเกลียดการคุยโทรศัพท์สุดๆ ไม่รู้ทำไม
"ครับแม่"
กรอกเสียงที่คิดว่าง่วงสุดๆไป แม่เขาจะได้รีบวาง
("เพิ่งตื่นเหรอ ที่นู่นกี่โมงแล้วล่ะ?")

"ไม่รู้สิ ตีห้ามั้ง แค่นี้นะแม่"
เพชรไพลินก็อย่างนี้ ถ้าง่วงแล้วโดนกวนจะอารมณ์เสียตลอด  เขาตอบไปมั่วๆ จบท้ายด้วยการไล่แบบตรงๆ

("เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนนะลูกคนนี้ เมื่อไหร่จะได้เรียนล่ะ")

"เปิดเทอมมะรืน แค่นี้นะครับ"
กดวางโดยไม่สนใจ
แม่เขาชินกับลูกเรื่องโทรศัพท์แล้วหละ  ดังนั้นเพชรไพลินเด็กเอาแต่ใจจึงไม่เคยถูกว่าเรื่องนี้เลยสักครั้ง

เมื่อถูกกวนแบบนี้ เขาจึงจำยอมตื่นลุกมาอาบน้ำแต่งตัว  ใส่เสื้อยืดเก่าๆสวมทับด้วยสเวตเตอร์สีเขียวขี้ม้าตัวโปรด ส่วนกางเกงก็ขาสั้นผู้ชายทั่วไป หากแต่มันเป็นสีแดง!
เพชรไพลินจ้องผู้ชายตัวสูงร้อยเจ็ดสิบ (ห้ามบอกว่าเตี้ย แค่สูงน้อยกว่าคนอเมริกัน) ผิวขาวเหลืองไม่มีอะไรโดดเด่น  ไหนจะหน้าตาเอเชียแท้ๆ แต่เพื่อนเขาไม่ทักหรอกนะว่าเป็นคนจีน ก็เพราะตาสองชั้นของเขา คมสวยอย่างกับกรีดอายไลเนอร์ ...นี่เขาควรสาธยายด้วยความภาคภูมิใจไหมเนี่ย!
เอาเป็นว่าเขาคือหนุ่มน้อยเด็กเนิร์ดธรรมดาๆที่อยากมาเรียนต่างประเทศเพราะแม่มีเงินเท่านั้นแหละ

เพชรไพลินดูจะภูมิใจกับชุดหลากสีของตัวเองมาก ก็ตั้งแต่เขาดูหนังเรื่องP.S.I love you แล้วพระเอกเขียนจดหมายบอกความในใจว่าเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงสีเยอะขนาดนี้มาก่อนในชีวิต  หรืออะไรพรรค์นั้น  เพชรไพลินประทับใจและคิดว่าหากมีผู้ชายเขียนจดหมายถึงเขา แล้วพูดถึงเขาด้วยความเอ็นดูแบบนี้ เขาคงมีความสุขล้นอก
อันดับแรกจึงแต่งตัวหลากสีแบบนางเอก จากนั้นจึงรอดูปฏิกิริยาผู้ชมทีหลัง



"ยัยเพี้ยน แกเคยเห็นอเล็กซานเดอร์ วิลสันหรือยัง"

"ที่จะเรียนคณะเดียวกับเราน่ะเหรอ?"

"นั่นแหละ หล่อมากกกกก ตาสวยมากๆ"

ตาสวยเหรอ...ก็งั้นๆนะ เขาตาสวยกว่าอีก
เพชรไพลินยอมไม่ได้เชียวถ้าใครจะตาสวยกว่าเขา เป็นความต๊องเล็กๆที่ไม่มีใครรู้ สาวผมบลอนด์สองคนนี่ก็เหมือนกัน  นินทาเสียงดัง ไม่เกรงใจคนในร้านเลยสักนิด

"นี่ๆ เห็นหนุ่มหลังแกป่ะ ตาสวยคมมาก ชาร์มมิ่งมากๆ"
เดี๋ยวนะ...หนุ่มข้างหลังที่กำลังจิบลาเต้หรือเปล่า?

"หนุ่มเอเชียนี่น่ะเหรอ อยู่หอเดียวกับกิ๊กเก่าแกไม่รู้รึไง เห็นจนเบื่อ แล้วอย่าหวังเลย เกย์จ้ะ!"

"ว้อททท นี่ฉันเล็งอยู่นะยะ!"

หนุ่มเอเชีย ตาสวย นั่งข้างหลัง....ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร  หนึ่งเดียวคือเพชรไพลินคนนี้นั่นแหละ!
เขาถอนหายใจเซ็งๆที่โดนนินทาระยะเผาขน ลุกขึ้นจ่ายเงิน ไม่ลืมถือแก้วลาเต้ติดมือมาด้วย
วันนี้แดดแรงเป็นพิเศษ  เขานั่งแช่ในร้านนานเกินไปเพราะติดใจฮันนี่โทส  สายมากแล้วและเพชรไพลินไม่รู้ว่าตนควรทำอะไรต่อ
หนังสือก็อ่านมาล่วงหน้าแล้ว
ติดต่อเอกสารก็เรียบร้อยแล้ว
เพื่อนก็พอมีให้พึ่งพายามลำบากได้
โอเค  ลิสต์ถูกขีดฆ่าหมด

......เคว้งคว้าง.....

เขาดูดลาเต้จนหยดสุดท้ายแล้วทิ้งถังขยะ ยกมือบังแดด ก่อนวิ่งข้ามถนนสวนกับกลุ่มผู้ชายถือกล้องตัวใหญ่
...ช่างภาพล่ะมั้ง ว่าแต่มีงานอะไรในมหาลัยเรา
เพชรไพลินคิด โดยไม่รู้ตัวเลยว่าสีสันบนตัวนั้นเตะตาคนๆหนึ่ง ณ อีกฝั่งถนนมากแค่ไหน



...........


-เป็นแนวใสๆ ไม่หน่วงเลย แต่งเสร็จแล้วด้วยค่ะ
ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้

ภาพจาก pinterest

[Billie]

 

น่าสนใจมากๆ ใสใสจริงนะ(กลัวโดนหลอก)

เดี๋ยวสำรวจกางเกงตัวเองก่อน

 

[เสพศิลป์]

 
ชื่อตัวเอกเพราะอะ

น่าติดตาม  รอคะๆ

[mukmaoY]

#HollywoodBoyfriend
@1 first sight

I’ve fallen in love. I’m an ordinary woman. I didn’t think such violent things could happen to ordinary people.”
—Laura, Brief Encounter


เพชรไพลินพยายามตื่นเช้าให้มากกว่าทุกวัน เพื่อจะได้ที่นั่งข้างหน้า  ส่วนเรื่องห้องเรียนวิชาที่เลือกไว้ ก็สืบสำรวจมาหมดแล้วเพราะความว่าง
อันที่จริงเขาอยากไปเที่ยวที่ไกลๆ หรือแลนด์มาร์คดังๆ พออัปเดตข่าวให้คนอื่นรู้บ้างว่าตนอยู่อเมริกานะ  อิจฉากันล่ะสิ  แต่ความขี้เกียจก็มีมากเกินไป จึงทำได้เพียงแค่รอวันเปิดเทอมเพื่อเจอเพื่อนใหม่เท่านั้น


อากาศตอนเช้าตรู่เย็นสบาย มีหมอกลงจางๆ แต่หนุ่มไทยยังไม่ชินมากนัก จึงรู้สึกคัดจมูก เขาถูปลายจมูกไปมาจนขึ้นสีแดงระเรื่อ ผมซอยสั้นเปิดคอเหมือนทรงผู้ชายทั่วไปทำให้ลำคอขนลุกด้วยความหนาว
วันนี้มีแค่สเวตเตอร์บางๆด้วยสิ ลืมไปสนิทว่าในห้องเรียนมีแอร์
ท่าทางต้องคัดจมูกไปทั้งวันแน่

"เอานี่ไปสิ"
เสียงทุ้มพูดเร็วจากทางซ้ายทำให้เพชรไพลินหันไปมอง  ทว่าแสงแดดกลับส่องจากด้านนั้นพอดี เขาจึงรีบหันหลบแล้วรับผ้าพันคอสีดำมาจากมืออีกฝ่าย

"ขอบคุณครับ...อ่าว"
เพชรไพลินเบ้ปาก
คนอเมริกันนี่ยังไง ไม่อยากได้ยินคำขอบคุณเหรอ หรือถ้าจะจีบก็ช่วยเขียนเบอร์ไว้ในผ้าด้วยสิ
ดูซิ เขาคลี่ผ้ามองจนทั่วแล้วยังไม่เจอแม้แต่รอยด้ายหลุด
เห็นหลังสูงๆอยู่ไกลๆบวกกับเสียงทุ้มไพเราะนั่น ก็พอจะเดาได้ว่าหน้าตาคงดีมากทีเดียว แถมยังมีน้ำใจช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์
...ถ้าได้เจออีกครั้งคงดี



....................





เพชรไพลินเลือกเรียนคอร์สที่ผู้เรียนสามารถจัดตารางเองได้ เลือกวิชาที่สนใจเองได้อิสระ  ดังนั้นถ้าไม่ใช่คนมีงานมีการทำ ก็คงจะใส่จำนวนวิชาโดยที่ไม่ต้องกังวลเรื่องวันทำงานมากนัก และไม่กังวลว่าควรจะจบแค่สี่ปี

สำหรับตัวเขาเอง จึงเลือกเรียนวันละวิชาสี่วันรวด มีแค่ตอนเช้า  จะจบภายในกี่ปีไม่รู้ เขายังไม่ได้คำนวณหน่วยกิต แค่ลงไปเผื่อครั่นเนื้อครั่นตัวอยากหางานทำ จะได้ทำงานอย่างสะดวก

"เฮ่! สเวตเตอร์สีเขียวนั่นน่ะ"

ตาปรือปรอยลืมขึ้นเสียโต  เพชรไพลินขยี้ตายุกยิกให้ภาพชัดเจน
"ครับ!"


"ออกมาพูดวรรณกรรมเรื่องนี้หน่อย แค่สรุปพอ"

"เอ่อ...แต่ผมยังไม่เคยอ่าน"
หนุ่มไทยเหงื่อแตกพลั่ก วรรณกรรมเล่มนี้มันถูกบรรจุอยู่ในรายชื่อหนังสือที่ต้องซื้อด้วยเหรอ?!
เขาสะเพร่าเองหรือเปล่า
ในหัวตอนนี้มีแต่ความหายนะ
ถ้าพลาดครั้งนี้ เขาต้องเรียนอย่างอับอายไปตลอดทั้งเทอมแน่

"ลงมาก่อนสิ ลองเดาดูว่าเนื้อเรื่องจะเป็นยังไง จากแค่คำโปรยด้านหลัง"

"อ่า..ครับ"
เขาปฏิเสธได้ด้วยเหรอ?
ไม่แน่ใจนัก  เพราะตอนเรียนไทย เขาก็ไม่เคยปฏิเสธอาจารย์เสียด้วย แทบจะเรียกว่าถ้าทำมันจริง ก็จะรู้สึกผิดบาปไปตลอดชีวิต

ร่างโปร่งสมส่วนเดินลงมาจากที่นั่งแบบสโลป  สเวตเตอร์สีเขียวแก่ ตัดเสื้อสีชมพู เรียกเสียงหัวเราะคิกคักจากเพื่อนร่วมคลาส
เพชรไพลินยิ้มแหยให้  แม่สอนว่าจะถูกจะแพงต้องยิ้มไว้ก่อน  อย่างไรเสีย คนเราย่อมใจอ่อนไปสัก10เปอร์เซนต์

อาจารย์ท่าทางดุตรงหน้าเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่  ผมเริ่มบาง ใส่แว่นกรอบเล็กแทบจะเป็นเส้นตรง
หนุ่มไทยไม่กลัวอาจารย์ประเภทนี้  เพราะสุดท้ายก็จะแพ้รอยยิ้มเขาทุกที

"คุณพูดให้เพื่อนฟังนะ เดี๋ยวผมมา"
ใบหน้ากลมของอาจารย์มีแววบิดเบี้ยวหากแต่พยายามกลั้น
เพชรไพลินเม้มปาก พยายามไม่ขำตามสิ่งที่ตนกำลังคิดอยู่

"ยูไม่ต้องพูดให้พวกเราฟังก็ได้"
หนุ่มหน้าสุดตะโกนบอกเมื่ออาจารย์คล้อยหลังไป จังหวะนั้นเองจึงทำให้เขาตกตะลึงกับภาพนักศึกษานับร้อยตรงหน้า  ทุกคนต่างจับจ้องมายังเขา...
ใจดวงน้อยเต้นตุบ  หน้าซีด ชักอยากสายตาสั้นขึ้นมา จะได้ไม่ต้องเห็นสีหน้าทุกคนอย่างนี้
ดวงตาคมไล่มองไปถึงที่นั่งริมสุดอันว่างเปล่า เป็นที่ๆเขาเพิ่งลุกมาเมื่อครู่ หากแต่ตอนนี้....
ดาราหนังอินดี้หน้าหยก รอยยิ้มทรงเสน่ห์
อเล็กซานเดอร์ วิลสัน กำลังนั่งที่ของเขาอยู่!!

'หล่อโคตรๆ!!!!'

เพชรไพลินอยากกรีดร้องเป็นภาษาต่างดาว 
ดวงตาสีเขียวเหลือบฟ้ามองตรงมาที่เขา

นี่หน้าเรามันไหมนะ ผมเสียทรงหรือเปล่า
เขายืนกระวนกระวายเป็นเจ้าไม่มีศาลไปแล้ว

"เฮ่ยูว! ไอเคยอ่านแล้ว เดี๋ยวสรุปให้ฟังเอามั้ย โอดี้เข้าห้องน้ำนานจะตาย"
ผู้หญิงผิวสีผมฟูทรงเก๋ดีดนิ้วเปาะปลุกเขาให้ตื่นจากความบ้าดารา


วันนั้นเพชรไพลินจึงได้เพื่อนใหม่คุยเก่งมาหนึ่งคน


...........


แต่ละตอนจะสั้นมาก
ขอบคุณคุณ
 Billie
 เสพศิลป์
และท่านอื่นๆเจ้าค่ะ

[YADA]

วรั้ยยย... ไปเรียนมีคนหล่อๆเป็นนี่ทำบุญด้วยอะไรนะ

[Billie]

 

ยังคุมโทนสีเหมือนเดิมนะ เมื่อก่อนดราก้มีแต่ดำขาวคืออย่างดูเป็นผู้ใหญ่
ตอนนี้หรอ สีรุ้งเลยเถอะ 55

[mukmaoY]

#HollywoodBoyfriend
@2 smile

"You don't have to understand. You just have to have faith... faith in destiny."
-Sara, Serendipity


แซลลี่คือชื่อของสาวผิวสีพูดรัวเร็ว แต่น่าแปลกที่เพชรไพลินฟังออกได้ง่ายกว่าสำเนียงอื่น  หล่อนชวนหนุ่มไทยไปหอสมุดเพื่อแนะนำวรรณกรรมที่ควรอ่าน ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเธอถึงรู้เยอะ  แซลลี่บอกเสร็จสรรพว่าพี่ชายจอมเฮี้ยบก็เคยเรียนกับโอดี้
ตลอดเวลาหลายชั่วโมงที่คุยกัน เหมือนกับว่าเขารู้เรื่องของสาวมั่นมาตลอดชีวิต  เธอพูดเก่งมาก แถมยังชวนเขาคุยตลอด  แทบไม่ให้เสียเปรียบกันเลย
เพชรไพลินแอบนับจำนวนครั้งที่เธอกินน้ำ ปรากฏว่ามันถี่มาก คือ5นาที ต่อการจิบน้ำ 1ครั้งเลยทีเดียว

"เห็นอเล็กซานเดอร์ วิลสันแสนหยิ่งนั่นมั้ย"
เห็นสิ เขาต้องยืนกดดันให้พ่อดาราส่งกระเป๋ามาให้ เพื่อไปหาที่นั่งที่อื่น นึกถึงแล้วขัดใจชะมัด
ไม่คิดว่าหน้าตาหล่อเหลาแบบนั้นจะกวนตีน
ความประทับใจแรกพบลดจาก100 เหลือ99 แล้วล่ะ
ตอนนี้ภาวนาไม่ให้วิลสันเหยียดเกย์ หรือเหยียดเอเชียก็พอ ไม่อย่างนั้นเขาคงเสียใจแย่  เพราะคงเอาไปอวดเพื่อนที่ไทยไม่ได้ว่ามีดาราเรียนคลาสเดียวกัน

"ทำไมถึงอวยมากก็ไม่รู้ วันๆเคยยิ้มบ้างมั้ย"
แซลลี่บ่นต่อ

"เขาอาจเหนื่อยมั้ง"

"เหนื่อยเพราะเยทั้งวันทั้งคืนน่ะซี่ ได้สาวทั้งมหาลัยแล้วมั้ง...ยกเว้นไอนะ"

"ไม่ทำงานหรือไง"

"ทำล่ะมั้ง ไม่รู้สิ แต่ก็เห็นเดินร่อนแถวนี้มาก่อนเปิดเทอมแล้วนะ เจ้าตัวอยู่อพาร์ตเมนต์นั้นน่ะ....อะไรน้า ..สีเขียวๆ"

"กรีน พาเลซเหรอ"

"ใช่ๆ! รวยเนอะ"

"ว้าว"
ตึกนั้นกินพื้นที่ริมถนนไปเกือบกิโล การตกแต่งหรูหราอย่างที่คนธรรมดาเดินผ่านต้องผื่นขึ้น  มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ทั้งฟิตเนส สระว่ายน้ำ ร้านค้าแบรนด์ดัง
มองมาที่หอพักมหาลัยเขาสิ  ทรุดโทรมและเป็นแหล่งมั่วสุมทั้งนั้น

"เย็นนี้ยูจะไปกินข้าวที่ไหน ไอไปด้วยสิ"

"ยังไม่รู้  อาจจะไชน่าทาวน์"
เพชรไพลินยังไม่เคยไปหรอก เขารอชวนเพื่อนที่รู้เส้นทางไปด้วยนี่แหละ

"ดีเลย งั้นเดี๋ยวไอจะชวนเพื่อนๆไปด้วยนะ ไปหลายคนสนุกดี"

"โอเค ขอเบอร์หน่อยสิ"

"อุ๊ย...ขอได้แต่อย่าจีบล่ะ ไอไม่ชอบเริ่มจากเพื่อน คิคิ"

เพชรไพลินอมยิ้ม ขืนจีบได้จริง มีหวังในอนาคตเขาต้องพิการทางหูแน่

"ยูต่างหากที่ต้องพาเพื่อนหล่อๆมาด้วย"
เขาเล่นกลับ คิดว่าเปิดเผยตัวตนไปเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องมาอึกอักกันทีหลัง  อีกอย่างผู้หญิงส่วนใหญ่ก็ไม่รังเกียจเพศอย่างเขาอยู่แล้ว

"แหมจ้า งั้นเย็นนี้เจอกันนะ"


...............




เพชรไพลินตื่นขึ้นมาในตอนเย็น  ท้องฟ้าของที่นี่ยังสว่างโล่ง  เขาขยี้ตาคมแรงหลายทีจนน้ำตาคลอ

"ว้าว"

เมื่อรู้ตัวว่ามีอีกคนอยู่ในห้อง ก็รีบดึงผ้าห่มขึ้นปิดถึงคอ  เขาเผลอนอนถอดเสื้อกับใส่กางเกงขาสั้นจุ๊ดจู๋  แล้วยังนอนดิ้นถีบผ้าห่มร่นไปอยู่ตรงปลายเท้าอีก
ป่านนี้เอ็ดเวิร์ดคงเห็นทุกส่วนแล้วล่ะมั้ง

"ยูเซ็กซี่เป็นบ้า ยิ่งตอนตื่นเมื่อกี๊นะ...ว้าว! เหมือนเทวดาตัวน้อยๆเลยล่ะ"

"อ..เอ่อ"

"โธ่ๆ ไม่ต้องอายๆ ไอชอบผู้หญิงน่า แต่ยูก็มีเสน่ห์มากจริงๆ อย่าเผลอไปทำอย่างนี้บ่อยนะ ใช่ว่าอเมริกันทุกคนจะใจดี"
เอ็ดเวิร์ดหมุนลูกบาสพลางแนะนำเรื่องการระวังตัว
คนหมั่นไส้พวกเอเชียแถวนี้ก็มีเยอะ จึงต้องอย่าหงอ ทำตัวแกร่งเข้าไว้
และอย่ายิ้มให้ใครสุ่มสี่สุ่มห้า

"ขอบใจนะเอ็ด เอ้อ! กินอะไรมาหรือยัง ไปไชน่าทาวน์กันมั้ย"

"ไปสิ กำลังหิวพอดี"

เพชรไพลินโทรนัดแซลลี่ให้ไปเจอกันที่ประตูมหาลัย พอรู้ว่าเขาพกเพื่อนไปด้วยก็ดีใจใหญ่
เจ้าเอ็ดก็ไม่ได้หน้าตาขี้ริ้วอะไร สงสัยเขาจะได้เป็นพ่อสื่อเสียล่ะมั้ง



"ไฮ~"
แซลลี่ทักคนข้างเพชรไพลินโดยที่เขายังไม่ทันแนะนำตัวด้วยซ้ำ  หญิงสาวช่างจ้อยิ้มหวานหยดย้อย ดวงตาเปลี่ยนไปจากตอนอยู่กับเพื่อนลิบลับ

"แซลลี่ นี่เอ็ดเวิร์ด  เอ็ด นี่แซลลี่ เพื่อนในคลาส"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ อ้ะนี่ เคนกับฟลอร่า พวกแก นี่เพชร"

"ชื่อน่ารัก เพท...สัตว์เลี้ยงตัวน้อยๆ เข้ากับชื่อดีนะ"

"อย่าเสียมารยาทสิเคน!"
ฟลอร่าตีต้นแขนเพื่อน

"ไม่เป็นไรๆ"
เพชรรู้ว่าแซลลี่ชวนเคนมาเอาใจเขา  แต่ท่าทางเคนคงไม่ถูกใจหนุ่มไทยหน้าจืดแล้วล่ะ  ดูจากภายนอกและลักษณะการพูดจาก็คนละสไตล์กันแล้ว
เขาไม่ชอบการปรับจูนเข้าหาอีกฝ่าย ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นเพื่อน หรือเป็นคนรัก 
ใช่ เขาหยิ่ง...
เพชรไพลินคิดว่ามันต้องมีสักวันแหละที่จะเจอคนแบบนั้น
....คนที่ไม่จำเป็นต้องทำอะไร ก็รู้สึกเข้ากันได้ดี


"นี่ทุกคน เดี๋ยวเพื่อนไอจะมาสมทบอีกสองคนนะ ให้ไปรอที่ไชนาทาวน์แล้ว"
ฟลอร่าบอกขณะที่พวกเขาอยู่ในรถบัส




.
.
.





เสียงคนจีนที่ไหนๆก็คงเหมือนกันหมด
แต่ความโล้งเล้งนี่แหละที่เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งให้ค้นหา
 เพชรไพลินนึกถึงที่บ้าน พ่อมีเชื้อสายจีน ส่วนแม่ก็ลูกเสี้ยวของเสี้ยวอีกที เขาจึงชอบอาหารจีนผสมไทยแบบมั่วๆ  แล้วพี่ชายที่บ้าคลั่งน้องตัวเองก็มักทำให้กินเป็นประจำ


"เพชร....เพชร!"

"ห..ห้ะ?"

"ยิ้มอะไรเพชร เรียกตั้งนาน"
แซลลี่ดีดนิ้วเปาะ

"อ่า...นึกถึงที่บ้านน่ะ"

"ก็นึกว่าอะไร.....ไอคิดว่ายูตกตะลึงในความหล่อของนายหยิ่งซะอีก"
ประโยคหลัง แซลลี่กระซิบข้างหู สายตาไม่เป็นมิตรและดูเซ็งๆ
เพชรไพลินจึงมองไปยังกลุ่มเพื่อนที่มาด้วยกัน

เฮ้ย!

เขาตาโตเป็นไข่ห่าน
ห่างไปห้าเมตร มีดาราฮอลลีวูดที่กำลังเป็นที่จับตามองยืนอยู่กับสาวสวย
แววตาแห่งหวังหม่นลง
ใครๆก็อยากกินดารา  เขาไม่ผิดถ้าจะเก็บเอาไปฝันหวานบ้าง  นายคะแนนลดเหลือ95 แล้วนะอเล็กซ์

"บอกแล้วว่าตานี่ฟันหญิงไม่เลือก  เอลเลนเป็นเพื่อนฟลอร่าน่ะ นายอเล็กซ์เลยติดสอยห้อยตามมาด้วย"
สาวช่างจ้อยังคงนินทาระยะเผาขน ท่าจะแอนตี้ตัวแม่ เพชรไพลินจึงยิ้มขำ

"เดินข้างไอนะ แล้วเอ็ดเวิร์ดก็ขนาบยูอีกที"

"ว้ายพูดอะไรน่ะ ขนาบอะไรกัน"
สีหน้าหญิงสาวเห่อร้อน  ช้อนสายตามองเอ็ดเวิร์ด

"ถ้าจะไม่ชอบดาราขนาดนั้น แล้วนักกีฬาแบบไอล่ะสนไหม"
เจ้าเอ็ดมันรู้งานแฮะ
เพชรไพลินปล่อยให้เขาสองคนจีบกันไป ส่วนตัวเองเดินหาของกินเงียบๆ 
พวกที่เดินนวยนาดข้างหลังก็ไม่สนใจ  ไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นเท่าไหร่นัก

แต่อเล็กซ์นั่นก็หยิ่งจริงๆนั่นแหละ
ตอนฟลอร่าแนะนำเขา  นายหล่อก็แค่ยิ้มมุมปากนิดเดียว
นิดเดียวจริงๆ



..............……


ชื่อหนังเรื่องข้างต้น คือที่มาของนามสกุลน้องเพชร

[Billie]

 

[stickyyrice]

ลดคะเเนนน้อยจัง 55555

[panitanun]

ชอบค่ะรอค่ะ

[mukmaoY]

#HollywoodBoyfriend
@3 say my name



People call those imperfections, but no, that’s the good stuff.”
—Sean Maguire, Good Will Hunting




เรื่องแอบเพ้อแอบฝันว่าเขาจะเป็นซินเดอเรลล่า ถูกจูบจากเจ้าชายรูปหล่อพ่อรวย มันก็ย่อมมีเป็นพักๆ
เพชรไพลินไม่ปฏิเสธหรอกว่าเขาแอบยิ้มเชิญชวนอีกฝ่ายจนเหงือกแห้ง พยายามเงี่ยหูฟังว่าอเล็กซ์ชอบอะไร คุยด้วยความสบายใจมากไหม ซื้ออะไรมากินบ้าง 
ทุกคนก็ย่อมมีความแรดในตัวกันทั้งนั้นแหละ อยู่ที่ว่าจะเปิดเผยมากหรือน้อย 
สำหรับเพชรไพลิน...เขาวางตัวเองให้เป็นกลาง เป็นเด็กเนิร์ดที่สามารถคุยเรื่องทะลึ่งได้  ดูหนังได้ทุกแนว และกินได้ทุกอย่าง  ดังนั้นชีวิตของเขาจึงดูง่ายๆ  เข้าได้กับทุกคน ยกเว้นพวกนิสัยแย่สุดกู่นะ  ให้ตายก็ไม่เล่นด้วยหรอก


"แซลลี่น่ารักว่ะ"
เอ็ดเวิร์ดเอ่ยท่ามกลางความเงียบ  ตอนนี้คนในหอส่วนใหญ่นอนกันหมดแล้ว  ยกเว้นหนุ่มไทยที่นอนอ่านกระทู้ดัง  แล้วจู่ๆเจ้าเอ็ดโพล่งขึ้นมา

"อื้ม นิสัยดีด้วยนะ"
เพชรไพลินเชียร์เพื่อน ถึงเพิ่งเจอกันแค่วันเดียว แต่แซลลี่เป็นคนเปิดเผย ไม่มีละอองแห่งความลึกลับจากเธอเลย

"คุยด้วยแล้วสนุกดี"

"ท่าทางคนแถวนี้จะตกหลุมรักเต็มเปา"
เขาล้อ

"แล้วคนแถวนั้นล่ะ หลงเสน่ห์ดาราหรือเปล่า"

"บ...บ้าน่า!  มันก็ปกติมะ หล่อขนาดนั้น แต่ถ้าให้คบก็ไม่เอาหรอก ...อีกอย่าง..เขามองเราหรือเปล่าเหอะ"

"พูดแล้วอย่าคืนคำก็แล้วกัน"
ทำไมเอ็ดเวิร์ดจะไม่รู้....ทว่าฝั่งนี้ไม่น่ากังวลเท่าฝั่งนั้น...

เอ็ดเวิร์ดเห็นเพชรไพลินเหล่คนเดียวเสียที่ไหน 
เจ้าดาราหนังนั่น...สายตาของมันอย่างกับสัตว์ป่า  เหมือนงูเจ้าเล่ห์ที่พร้อมปล่อยพิษร้ายสู่หัวใจหนุ่มไทย 
สัญชาตญาณผู้ชายเหมือนกัน ...ทำไมจะดูไม่ออก
อีกไม่นานหรอก...มันต้องมาเกาะแกะรูมเมทแสนเนิร์ดคนนี้แน่

"อย่าลืมที่บอกนะเพชร อย่าไว้ใจผู้ชายหล่อๆเชียว"

"รู้แล้วน่า นายนี่เหมือนพ่อไอเข้าไปทุกที"
เพชรไพลินหัวเราะลั่น  นี่หน้าเขาดูซื่อขนาดนั้นเลยหรือไง

"ถ้ารู้ก็จงนอน จะตีสี่แล้วนะ เดี๋ยวก็ลุกไปเรียนไปไหวหรอก"

"จ้า คุณป๋า อีหนูนอนก่อนนะ"


............



เป็นเช้าที่เพชรไพลินเกลียดที่สุด
เพราะเขาง่วงไง!

ให้ตายเถอะไม่น่านอนอ่านเรื่องชาวบ้านเลย ตัวเองเดือดร้อนรึก็ไม่ใช่  ตามเผือกตามวิเคราะห์อยู่นั่นแหละ  พอตื่นไม่ไหวก็เพิ่งสำนึกได้ว่าที่ทำมันไปไม่มีประโยชน์

ฮ้าว~~

"หึ..."


เพชรไพลินหันขวับตามเสียงหัวเราะในคอ ที่มั่นใจว่าต้องขำเขาแน่ๆ

"สวัสดียามเช้า"
เสียงทักมาพร้อมใบหน้าหล่อเข้มชนิดที่ว่าตามัวๆของหนุ่มไทยต้องสว่างจ้า
เท่าที่สังเกตเมื่อวาน อเล็กซานเดอร์เป็นคนพูดน้อยกับคนแปลกหน้า แต่พูดมากกับคนสนิท เสียงเจื้อยแจ้วชวนสาวดูสิ่งแปลกตาย่านไชน่าทาวน์ทำให้ดารากลายเป็นคนธรรมดาติดดิน  ซึ่งมีเสน่ห์ไปอีกแบบ

เพชรไพลินส่งยิ้มให้คนข้างๆ ทักแค่ "ไฮ" ก็เงียบ
เขาไม่กล้าตีตนเสมอตัวขนาดนั้น  ก็แค่แฟนของเพื่อนของเพื่อนอีกที เรียกได้ว่าแทบจะไม่มีความสัมพันธ์ใดๆต่อกันเลย

"เช้านี้อากาศดีนะ"
พ่อดารารูปหล่อพูดขึ้นอีก
"เหมาะกับการถ่ายหนังจริงๆ"

"ขอโทษนะ อาจารย์สอนแล้ว"
เพชรไพลินพูดตัดสัมพันธ์อย่างไร้เยื่อใย 
เขาไม่อยากได้ดาราคนนี้มาเป็นเพื่อนตั้งแต่รู้ว่าเจ้าชู้แล้ว  เขาชอบคนปกติ ที่ใช้ชีวิตอย่างปกติมากกว่า
เดี๋ยวหมดคาบค่อยขอถ่ายรูปอวดเพื่อนให้มันจบๆไป  จะได้ไม่มานั่งเพ้ออีก



.
.
.
.




"เพชร..."
เสียงทุ้มถามขึ้นขณะที่อาจารย์กำลังสั่งงาน
เจ้าของชื่อกลอกตาอย่างเสียไม่ได้

"เพชรแปลว่าอะไร"

"ไดมอนน่ะ(daimond)"
เขาตอบเบาๆ กำลังจดรายละเอียดของรายงาน

"ชื่อน่ารัก มอนดี้"

"อะไร?"

"มาจากไดมอน  ไอจะเรียกยูว่า มอนดี้"
คนได้ยินถึงกับขำ  พูดเองเออเอง
ชื่ออะไรห่วยเป็นบ้า

"จริงๆแล้วไอมีพี่ชายที่ชื่อเพชรเฉยๆแล้วน่ะ ชื่อจริงของไอคือ เพชรไพลิน"
คงเป็นประโยคที่ยาวที่สุดตั้งแต่คุยกับอเล็กซ์มา

"พี่น้องชื่อเหมือนกันเหรอ?"

"เปล่า ชื่อจริงพี่ชายชื่อเพชร ชื่อเล่นชื่อเป้ ส่วนชื่อเล่นไอคือเพชร ชื่อจริง..เพชรไพลิน"

"โอย ...สรุปก็ชื่อเดียวกันอยู่ดี"
อเล็กซ์ทำหน้างงเต๊ก

"คนละชื่อต่างหาก"

"แต่ไอขอเรียกมอนดี้"

"ไม่เอาอ่ะไม่ชอบ"
เพชรไพลินโวยวาย

"แล้วอีกชื่อล่ะ ไพลินอะไรนั่น"

"อืมม ไพลินเหรอ....น่าจะอะเมทีส แซฟไฟร์ อะไรเทือกนั้นนะ"
พูดไปแล้วก็อาย  ถ้าเขาบอกว่าเขาแยกระหว่างไพลิน เพทาย และอัญมณีอื่นๆไม่ออกเลยล่ะ 
เพชรไพลินมองว่ามันก็แค่หินสวยๆที่ผู้หญิงชอบ  สำหรับเขาแล้วไม่ได้น่าสนใจขนาดนั้น
เรื่องสวยๆงามๆที่เขาสนใจก็มีแต่พวกเสื้อผ้าเท่านั้นเอง  อย่างวันนี้เขาใส่โทนพาสเทลทั้งตัว เสื้อเชิ้ตฟ้าอ่อนลายจุดสีขาว กางเกงขายาวชมพูพาสเทล และรองเท้าผ้าใบสีขาว

"อ้ะ!"
จู่ๆคนหล่อก็ดีดนิ้ว ใบหน้าดีใจเหมือนค้นพบแสงแห่งธรรม

"อะไร??"

"ชื่อเอมสิ มาจากอะเมทีส"

"อ่า..."
เขานึกว่าอเล็กซ์หยุดคิดไปแล้ว ที่เงียบไปคือนั่งคิดชื่อให้อยู่เหรอเนี่ย

"สองคนนั่นน่ะ สรุปการบ้านหน่อยซิว่ามีอะไรบ้าง"

"ซวยแล้วไง.."
เป็นอเล็กซ์ที่พูดขึ้นมา  ร่างสูงโย่งยืนขึ้นขอพูดคนเดียว อาจารย์ก็อนุญาต
เพชรไพลินส่งยิ้มโชว์รอยบุ๋มที่แก้มแทนคำขอบคุณ


.
.
.
.




"ทำไมถึงลงเรียนวิชานี้"
อเล็กซ์เอ่ยถามตอนอาจารย์ปล่อย  เพชรไพลินกำลังยัดสมุดโน้ตใส่กระเป๋าอย่างลวกๆ  ด้วยอยากกลับไปนอนเต็มแก่

"เอาไว้ฝึกความมั่นใจน่ะ"
เขาพูดถึงวิชาการแสดงละครเวที
เพชรไพลินเป็นคนขี้อาย ถ้าอยู่ต่อหน้าคนมากๆ สมองจะรวน ทำอะไรไม่ได้ คิดอะไรไม่ออก กลายเป็นผู้อยู่เหนือการควบคุมไปโดยสิ้นเชิง  เขาจึงลงวิชานี้เป็นวิชาโท ไม่นึกว่าจะได้เจอกับอเล็กซ์อีกครั้ง

"แซลลี่ไม่ลงด้วยด้วยเหรอ"

"ไม่หรอก แซลลี่ลงแค่วรรณกรรม"
เขาเก็บกระเป๋าเสร็จแล้ว ยกขึ้นสะพาย

"เป็นอะไรมั้ย?"
พ่อดาราถามขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าเหยเกอีกฝ่าย ที่กำลังทุบไหล่ตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย

"นอนตกหมอนน่ะ เลยเจ็บไหล่นิดหน่อย"
เพชรไพลินตอบก่อนขอตัวเดินออกมา

...ก็ไม่ได้แย่อย่างที่จินตนาการไว้
อย่างน้อยๆอเล็กซานเดอร์ก็ไม่ได้หยิ่งเหมือนที่แซลลี่บอก  เจ้าตัวก็เป็นวัยรุ่นทั่วไป อาจจะมีเครียดบ้าง เฮฮาบ้าง  ยิ่งต้องทำงานไปด้วยแล้ว คงยิ่งพยายามมากกว่าคนอื่น
จากบทสนทนาที่คุยกันเมื่อครู่ ...เพชรไพลินไม่ได้อคติเพิ่มขึ้น  อเล็กซ์เข้าหาเขาในฐานะเพื่อนนี่นะ ..เขาบวกคะแนนให้เป็น98คะแนนแล้วกัน

อ้ะ..! จะว่าไปแล้ว เขาลืมขอถ่ายรูปนี่นา

"อยู่หอเหรอ เดี๋ยวเดินไปส่ง"
วันนี้จะต้องหันขวับอีกกี่ครั้งกัน
ร่างผู้ชายตัวสูงใหญ่เดินขนาบข้างเขา แว่วเสียงหายใจแรงๆ ราวกับว่าอเล็กซ์วิ่งมา

"ไม่เป็นไร ไปพักเถอะ"
เพชรไพลินตอบอย่างเกรงใจ
เริ่มเอะใจแล้วแหละว่าเพื่อนกันต้องไปส่งกันด้วยเหรอ หรือวัฒนธรรมอเมริกันเป็นอย่างนี้
ตอนอยู่ไทยเขาก็ไม่เคยทำอะไรหวานแหววแบบนี้นะ

"วันนี้ไม่มีถ่ายหนัง"

"เมื่อวานก็ไม่มีไม่ใช่ไง"
หนุ่มไทยบ่นพึมพำเป็นภาษาบ้านเกิด

"ภาษาอะไรน่ะ?"
แววตาขี้สงสัยเหมือนหมารอเจ้าของส่งมา  เพชรไพลินเป็นพวกบ้าคลั่งหมามากๆด้วยสิ

"ภาษาไทย ไอเป็นคนไทย"

"อืม แปลกดี"

เขาก็ว่างั้น เวลาเพื่อนฝรั่งได้ยินก็จะพูดแนวนี้กันหมด แปลกบ้างล่ะ น่ากลัวบ้างล่ะ

เพชรไพลินเดินไปตามทางเรื่อยๆ หอเขาอยู่ไม่ไกลมาก เดินเอื่อยๆเนือยๆ รู้ตัวอีกทีก็ถึงแล้ว เขาแอบตัดคะแนนให้อเล็กซ์จนเหลือ50คะแนนพอ  เหตุเพราะมันแอบแต๊ะอั๋งเขา โอบเอวแน่นตอนรถจักรยานปั่นสวนทางมา

เอาล่ะ....นี่เขาจะเชื่ออะไรในตัวผู้ชายคนนี้ได้บ้างเนี่ย



..........................


....อยากโดนจีบงี้บ้างอ่ะ5555
ขอขอบคุณ คุณบิลลี่ คุณรักซึงรี คุณพนิตานุ่น และทุกท่านค่า

[panitanun]

คะเเนนลดฮวบเลยจ้า555555

[donut4top]

ชอบบรรยากาศของเรื่องจังเลยค่ะ มันเรื่อยๆฟุ้งๆมัวๆ(?)

[kimkidoy]

ชอบบบบแนวนี้มากกกกกก เพชรเราสาย ฝ เหมือนกันนะ อิอิ
มาต่อน้าาาาาา

[DeShiWa]

มาให้กำลังใจจ้า

เรื่องสนุกน่ารักๆดี

[Billie]

 
สอบตกแน่แก

 

[BlueCherries]

นั่งรอดูคะแนนติดลบ

[iamtsubame]

เพชรแรดเงียบดีอ่ะ ชอบแบบนี้ 5555

[mukmaoY]

#HollywoodBoyfriend
@4 call me

"When you realize you want to spend the rest of your life with somebody, you want the rest of your life to start as soon as possible."

- Harry, When Harry Met Sally




"เอมมี่~ วันนี้มาช้านะ"
แซลลี่ตบไหล่เพื่อนสุดน่ารักเมื่อเขานั่งลง

"อย่าเรียกแบบนั้นได้ไหมเนี่ย แหววเป็นบ้า"
เพชรไพลินทำหน้าหงิกพลางหยิบสมุดโน้ตขึ้นมาเปิดหน้าว่างล่าสุด
เห็นแล้วก็ขำ หน้าก่อนนั้นมีแต่ภาพการ์ตูน เหมือนกับว่าเขาไม่ได้เรียนเลย มัวแต่คุยกับพ่อดาราจอมป่วนนั่น
ตั้งแต่ถูกอเล็กซ์ตั้งชื่อให้ เจ้านั่นก็คอยตามติดเขาทุกวัน นั่งเรียนด้วยกัน จับคู่กันตลอด แต่ส่วนใหญ่เขาจะไม่ได้คุยมากหรอกเพราะตั้งใจเรียน สุดหล่อเลยขอเบอร์ ขออีเมล ขอหนทางติดต่อสารพัดสิ่ง จึงปฏิเสธไม่ได้ว่าช่วงนี้เขาคุยกับอเล็กซ์บ่อยที่สุด
อเล็กซ์เป็นคนหลายบุคลิค ทั้งติสต์แตก เจ้าชู้ เงียบขรึม หากแต่กับบางคนก็เฟรนด์ลี่
เพชรไพลินคงจัดอยู่ในกลุ่ม 'บุคคลที่ข้าพเจ้าคุยด้วยแล้วจะไม่เอาไปโพนทะนา' ล่ะมั้ง

"วันนี้เจ้านั่นคงไม่มาอีกวัน"
สาวผิวสีเอ่ยลอยๆ

"เห็นว่าถ่ายหนังฟอร์มใหญ่อยู่ ต้องบินไปออสเตรเลีย"

"รู้เยอะจังน้า~"
แซลลี่ทำหน้านาล้อเลียน
พลาดแล้ว! เพชรไพลินรู้สึกว่าแก้มตัวเองร้อนเอ่อ  เขาตีแขนเพื่อนไปทีเพื่อบอกให้หยุด
"มันก็เล่าแค่เรื่องหนังแหละน่า ขี้อวดจะตาย เรื่องส่วนตัวอื่นๆ ไอก็ไม่รู้หรอก"

"อเล็กซ์เนี่ยนะขี้อวด?  นี่! ถึงไอจะไม่ชอบขี้หน้าเจ้านั่น แต่ไอก็เห็นและรู้จักมาก่อนยูนะ"

"แล้วไงเล่า เรียนเถอะ อาจารย์มาแล้ว"
หนุ่มไทยปัดมือพัลวัน เขากำลังเขินจนอยากมุดดินหนีแล้วเนี่ย
ทำไมแซลลี่ต้องไล่ต้อนเขาด้วยนะ

"เจ้านั่นเหมาะเป็นเพื่อนมากที่สุด"
เขาเชื่อว่าถ้าแซลลี่เอ่ยปากห้ามได้ก็คงทำไปแล้ว
ที่พูดอ้อมๆก็เพื่อรักษาน้ำใจกัน
เพชรไพลินอาจจะปลื้มความหล่อและความกวนตีนของอเล็กซ์ก็จริง แต่ใช่ว่าเขาจะอยากได้เป็นแฟนเสียหน่อย  จึงบอกย้ำเพื่อนสาวไม่ให้กังวลเรื่องนี้  อเล็กซ์มีแฟนแล้ว เขาไม่สนหรอก





..........




Rrrrrrrrrrrr

นิยายของเช็คสเปียร์ เป็นสิ่งที่เพชรไพลินกระอักกระอ่วนเกินกว่าจะชอบ  เขาเรียกมันว่าความสัมพันธ์แบบทั้งรักทั้งเกลียด
รักความสนุกของมัน แต่เกลียดภาษาที่ใช้คำเก่าๆ
แม้แต่ภาษาบ้านเกิดยังไม่รู้ละเอียดเลย แล้วนับประสาอะไรกับภาษาที่สอง  เพชรไพลินจึงหัวปั่นกับงานเขียนวิเคราะห์เป็นหน้า ที่เพิ่งเริ่มไปได้แค่สามบรรทัด

Rrrrrrrrrrrrr

"ไม่รับหรือไง?"
เอ็ดเวิร์ดผงกหัวขึ้นมาบ่น 
เขาลืมไปว่ารูมเมทหลับอยู่
"เบอร์แปลกน่ะ ไม่กล้ารับ"

Rrrrrrrr  Rrrrrrr

"เดี๋ยวรับเอง .... Hello ..อ่า ใช่ โอเค"
รูมเมทตัวใหญ่ยื่นมือถือให้เพชรไพลินแล้วกลับไปนอนต่อ
เจ้าของมือถือรับมาคุยต่ออย่างงงๆ

"ฮัลโหล"

[ฮัลโหลสำเนียงไทยๆ ...น่ารักดี]
ถึงเสียงอีกฟากจะเป็นเสียงเบาๆคลอกับเสียงลมพัดหวีดหวิว ทว่าเพชรไพลินกลับได้ยินเสียงพ่อดาราสุดหล่อชัดเจน

"ล้อกันเหรออเล็กซ์"
หนุ่มไทยแอบเห็นนะว่าหัวรูมเมทกระตุกตอนเขาเอ่ยชื่อต้องห้ามขึ้นมา
ทำไมต้องทำเหมือนเขาเป็นลูกแหง่ด้วยนะ

[เป็นไงบ้าง การบ้านเยอะมั้ย]

"เยอะสิ ถ้านายกลับมาคงโดนกองงานทำตาย"

[อยู่นี่ก็จะตายแล้วเหมือนกัน]

"โอดครวญอยู่ได้ ก็เลือกเองไม่ใช่หรือไง อีกหน่อยพอดังแล้วงานจะเยอะกว่านี้อีก"

[เยอะน่ะไม่เป็นไรหรอก แค่ขอให้เห็นหน้าเอมทุกวันก็พอ]

"พอเหอะน่า! พูดอะไรเล่า!"

[คิก...น้องเอมเขินเหรอครับ]

"พอแล้ว จะทำงาน"
เพชรไพลินตบแก้มตัวเอง เขินจนตัวบิด น่าอายรูมเมทชะมัด

[เดี๋ยวสิๆ ...เอม..รู้ยัง?]

"รู้อะไร.."
เพชรไพลินทำเสียงกระซิบ ราวกับว่าเอ็ดเวิร์ดจะได้ยินเรื่องที่อเล็กซ์จะบอก

[นึกว่าแซลลี่จะบอกแล้วซะอีก ไอเลิกกับเอลเลนแล้วนะ]

เพชรไพลินใจเต้นแรงเมื่อได้ยิน
ไม่อยากให้อเล็กซ์พูดต่ออีกแล้ว ในเมื่อเขาจำกัดอเล็กซ์ให้เป็นแค่เพื่อน

"อืมเหรอ เสียใจด้วยนะ"

[ไม่เป็นไร ก็ไอ..มีคนที่ถูกใจแล้ว]

"เจ้าชู้ว่ะ"

[กับคนนี้ไม่ใช่รักฉาบฉวยนะ...จริงจังมาก]

"ด..ดีเลย"

[พรุ่งนี้ไอจะกลับแล้ว ไว้เจอกันนะ อยากพาไปร้านลึกลับในไชน่าทาวน์]

"ร้านอะไร น่ากลัวหรือเปล่า"

[เดี๋ยวก็รู้น่า ไม่น่ากลัวหรอก]

"อื้ม bye"

[....รอไอนะ]


เพชรไพลินวางสาย ยิ้มไม่หุบ
คำว่า 'รอ' ของอเล็กซานเดอร์ วิลสัน หมายถึงให้รออะไรกัน
รอเจ้าตัว  หรือรอบางสิ่งที่เป็นนามธรรม..จับต้องไม่ได้ ทว่ารับรู้ด้วย ..'หัวใจ'


....เขาไม่รู้หรอกว่าเร็วเกินไปหรือเปล่า
แต่หากอเล็กซ์คิดแบบนั้น



.....ก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ


..........



.....ไม่รู้ว่ารักกันเร็วไปหรือเปล่า แต่เรายึดโควทข้างบนเป็นคติประจำเรื่องเจ้าค่า

[Billie]

 

อู้วววว เคลมไว

[oilzaza001]

  เอร้ยยยย อยากมีโมเม้นนี้บ้าง 55555

[mukmaoY]

#HollywoodBoyfriend
@5 one fine day

And I like large parties. They’re so intimate. At small parties there isn’t any privacy.
_The Great Gatsby




"ฟู่วว อิ่มจัง"
เพชรไพลินลูบพุงป่องของตัวเอง เอนหลังพิงพนักในท่าสบาย
ตาเหล่มองคนเลี้ยงข้าวที่กำลังมองมาที่เขาเช่นกัน

"เห็นยูชอบ ไอก็มีความสุขแล้ว"
หนุ่มต่างชาติมักมีดวงตาเรียวคม และขนตาหนาเป็นแพ เพชรไพลินมักอิจฉาคนที่ตาสวยกว่าเขา ทว่าพอลองได้มาสัมผัสตัวเป็นๆ ...เขาก็ไม่ได้อิจฉาขนาดนั้น
และชอบมองมันเสียด้วยซ้ำ

"แต่ร้านแบบนี้คงมากินได้ไม่บ่อย"
หนุ่มไทยเอ่ยพลางมองไปรอบๆ
ร้านลึกลับย่านไชน่าทาวน์....ตั้งอยู่ท้ายสุด ต้องเดินขาลากกว่าจะมาถึง แต่ความexoticของมันก็คุ้มค่า รสชาติอร่อย และราคาหลากหลายค่อนไปทางแพงจึงเป็นที่ดึงดูดใจคนชอบของแปลก
การประดับเสมือนอยู่ในพระราชวัง มีแต่สีทองทุกพื้นที่เท่าที่ดวงตาจะกวาดเห็น แม้แต่ในจานยังมีทองคำเปลวประดับตกแต่งน่าสนใจ

"ไปเดินเล่นกันต่อมั้ย"
อเล็กซานเดอร์ชวน  หากแต่เขาอิ่มพุงกางแล้ว

"ไม่ล่ะ" หนุ่มไทยส่ายหน้า
เล่นตัวสักหน่อยดีกว่า
"ไอยังทำงานไม่เสร็จ ยูก็ด้วย ต้องกลับก่อน อย่าเหลวไหล"

อเล็กซ์ยิ้มกริ่มอย่างรู้ทัน
แน่ล่ะ ประสบการณ์มากกว่าหนุ่มเอเชียนี่นะ

"เอางั้นก็ได้ แต่ขอไปเที่ยวที่ห้องหน่อยสิ"
ยังคงตื๊อต่อ

"เอ็ดเวิร์ดน่าจะอยู่นะ"

"ไม่หรอก เขาไปค้างห้องแซลลี่น่ะ"

เพชรไพลินกระตุกคิ้ว
"รู้ได้ไง"

"มีสายมาบอก"

"แปลกนะ แซลลี่ชอบบ่นยูประจำ แต่ก็รู้จักกันดีกว่าใคร"

อเล็กซ์ขำกับความไร้เดียงสาที่เห็น
"แซลลี่กับไอเคยอยู่ห้องเดียวกันสมัยมัธยมต้นน่ะสิ  ยัยนั่นไม่ชอบขี้หน้าไอตั้งแต่รู้ว่าไอจีบครูที่ยัยนั่นแอบปลื้ม...เด็กมั้ยล่ะ  จนทุกวันนี้ก็ยังไม่เลิกนิสัยเพี้ยนๆ"


"คิก...กัดกันไปกัดกันมาก็ชอบกันเองแหละพวกนายน่ะ"

"ซะที่ไหนเล่า"
อเล็กซ์หน้าแดง ไม่รู้เพราะเขินหรือเพราะแอลกอฮอล์ที่กินเข้าไป

"ตอนนี้มีคนที่ชอบอยู่แล้ว"
ดาราหนุ่มตาเยิ้มกับสิ่งที่เอ่ย

ใช่ว่าเพชรไพลินจะเดาไม่ออก ...เขายังไม่พร้อมกับเรื่องรักๆใคร่ๆในเลนส์กล้อง จึงทำได้เพียงเล่นเกมเฉไฉไปมาด้วยการบ่นเรื่องพุงตัวเอง

"เดี๋ยวนี้อ้วนขึ้นเยอะเลย กินมากกว่าแต่ก่อน"

"ออกกำลังกายสักหน่อยก็ยุบเอง"
อเล็กซ์พูดเสียงราบเรียบ  ซึ่งเพชรไพลินรู้ว่าเจ้าตัวกำลังไม่พอใจที่เขาไม่ยอมเล่นด้วยสักที  ทั้งๆที่จีบมาเกือบเดือน

"ใครๆก็บอกว่าถ้าอยู่ต่างประเทศจะอ้วนขึ้น เห็นท่าจะจริงแฮะ"

"ทำอย่างกับว่าประเทศยูอดอยาก"
เสียงโมโนโทนติดจะไม่พอใจมากขึ้นเรื่อยๆ

เพชรไพลินแอบย่นคิ้วลำบากใจ ...เขาไม่เคยอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างนี้มาก่อน

"กลับเลยมั้ยอเล็กซ์"

คนฟังพยักหน้าเล็กน้อย สีหน้าอเล็กซ์ไม่ปิดว่ากำลังไม่พอใจ เจ้าตัวเรียกเช็คบิลแถมทิปไปอีกเป็นฟ่อน


ตอนโกรธคงทำอะไรไปโดยไม่คิดสินะ ..เพชรไพลินกระตุกกล้ามแขนพ่อบุญทุ่มให้ออกจากร้าน

"เดี๋ยวไปส่งนะ"
อเล็กซ์เอ่ย หากแต่ตามองไปที่อื่น

"อื้ม...."
เพชรไพลินกำลังคิดไตร่ตรองถึงความเป็นไปได้ของเรื่องในอนาคต
ถ้าเขาเล่นด้วย มันก็ดูใจง่ายไป
แต่ถ้าปล่อยให้อเล็กซ์โกรธข้ามวัน เขาก็ไม่สบายใจเหมือนกัน

"ค้างห้องไอเลยมั้ย จะได้ไม่ต้องย้อนไปมา"
เขาพูดในสิ่งที่คิดว่าน่าจะง้อคนขี้งอนได้
นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นแฟนกันนะเนี่ย
ตอนเด็กๆคงมีแต่คนเอาใจ เพราะหน้าตาน่ารักสิท่า โตขึ้นถึงเอาแต่ใจแบบนี้

อเล็กซ์แกล้งคิดนิดหน่อย ทั้งที่ใจจริงก็มีคำตอบอยู่แล้ว  "โอเค งั้นคืนนี้ขอฝากตัวด้วยนะ"
พร้อมโปรยยิ้มน้อยๆยั่วเสน่ห์

เปลี่ยนอารมณ์ไวจริง



.
.
.
.




เพชรไพลินเสียสละผ้าห่มผืนหนาหรือที่เขามักเรียกว่าผ้านวมเอามาปูพื้นให้แขก ขอยืมผ้าห่มของเอ็ดเวิร์ดที่บางแสนบางมาให้อเล็กซ์ห่ม
ส่วนเขาใช้ผ้าปูเตียงมาห่มกันหนาว ทำเงียบรักษาฟอร์ม ทำทีว่าโอเค เขาต้องอยู่ให้ได้กับอากาศ25องศานี้ ทั้งๆที่จริงแล้ว ...เพชรไพลินขี้หนาวมาก
เขามักถอดเสื้อนอนตอนบ่าย แล้วใส่สเวตเตอร์นอนหลังเที่ยงคืนเป็นประจำ

"อาบน้ำเหรอ"
อเล็กซ์ขมวดคิ้วถาม

"อื้ม อาบทุกวัน"

"แต่วันนี้อากาศดีนะ"
ว่าพลางล้มตัวลงนอน

"นายนี่ซกมกจริงๆ มาห้องไอก็ต้องอาบน้ำสิ ...ไปอาบเลย มีน้ำอุ่นน่า"
หนุ่มเอเชียที่ร่างบางกว่าพยายามแงะคนร่างยักษ์ออกจากพื้น ก็เหมือนเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง  นั่นแหละ แทนที่พ่อดาราหนุ่มจะขยับ กลับเป็นเพชรไพลินที่หอบแฮก ทำหน้าบู้ด้วยถูกขัดใจ

"ไม่อาบก็ไม่ต้องอาบ"
เขาแกล้งงอน เดินตึงตังขึ้นเตียง คืนนี้สวมเสื้อไหมพรมคอเต่าสีแดงตัดกับกางเกงวอร์มสีเหลืองแจ๋นแสบตา  เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชายที่นอนข้างล่างได้ดีนัก

"นอนเถอะ พรุ่งนี้เรียนเช้า"
เพชรไพลินพูดเสียงงัวเงีย พอหัวถึงหมอน สมองเขาก็มักสั่งให้หลับทันที

"ราตรีสวัสดิ์"

"ราตรีสวัสดิ์"



.
.
.


"หลับยัง?"
เสียงผู้ชายวัยกำดัดถามเบาๆลองเชิง
หากแต่ไร้เสียงใดๆตอบกลับ  ร่างหนาจึงลุกขึ้นหอบผ้าห่มขึ้นมากอดไว้ แอบชะโงกหน้ามองคนบนเตียง

หลับสนิท  แถมเงียบฉี่....เหมือนแมวตัวเล็กๆ


มองเลยไปที่หัวเตียง...ใจชื้นขึ้น
ไม่เห็นใส่มาหลายวัน ก็นึกว่าทิ้งไปแล้ว
ที่ไหนได้ ห้อยต่องแต่งอยู่นี่เอง




................





เป็นเช้าที่ต่างออกไป....
ไม่มีกลิ่นแดดสดชื่น แต่เป็นกลิ่นกายชายหนุ่มวัยกำดัด
ไม่มีไอเย็นของอากาศ แต่มีไออุ่นของร่างกายมนุษย์อยู่เคียงข้าง
เพชรไพลินลอบอมยิ้ม แล้วแสร้งผลักร่างคนฉวยโอกาสออก  รออีกสักสองเดือนค่อยเลิกเล่นตัวแล้วกัน

หนุ่มน้อยเหลือบมองนาฬิกาตั้งโต๊ะ ที่ล้มนอนแอ้งแม้ง  เอ็ดเวิร์ดคงกลับมาและออกไปเรียนแล้ว ขณะที่เขานอนหลับอุตุไปเรียนไม่ทัน
"ตื่นได้แล้ว สายแล้ว"
เพชรไพลินเขย่ามัดกล้ามแน่นเบาๆ  อเล็กซ์ตื่นง่าย ตาคมสวยเปิดขึ้น

"อรุณสวัสดิ์"
ปากเรียวบางตามประสาเชื้อต่างชาติฉีกยิ้ม

"ขาดเรียนมาหลายวัน วันนี้ก็ขาดอีกแล้วนะ"

"ช่างเหอะน่า ไม่ได้หวังจะเรียนแค่สี่ปีจบสักหน่อย"

"จ้าพ่อดารา แต่ถ้าดังกว่านี้ขึ้นมาล่ะ จะยิ่งไม่มีเวลาไม่ใช่เหรอ?"

"ห่วง?"
คิ้วเข้มยกขึ้นอย่างน่าหมั่นไส้

เพชรไพลินส่ายหน้าระอา

"ไหนๆก็ขาดแล้ว...ไปเที่ยวกันมั้ย"

"ไม่ล่ะ อยากนอน เมื่อคืนกินไวน์ที่ยูสั่งมาแล้วเวียนหัวชะมัด"
หนุ่มไทยนวดขมับตัวเองพร้อมทำหน้ามึนอย่างที่ว่าจริงๆ  อเล็กซ์ยิ่งเห็นยิ่งเอ็นดู นอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างกับคนโรคจิต

"ไปหาอะไรกินกันก่อนมั้ย ค่อยมานอนต่อ"
อเล็กซ์ลุกขึ้นนั่ง

เพชรไพลินนิ่งคิด  ถ้าได้อาบน้ำแล้วเขาคงกลับมานอนไม่ได้ แต่ตอนนี้ก็หิวมากด้วยสิ

"ที่บอกจะเที่ยวอ่ะ เที่ยวไหนเหรอ"
ถ้าไม่สมบุกสมบันมากก็น่าสนใจ

"แค่ขับรถชมวิวน่ะ เคยไปผาเดดฟอลมั้ย เห็นวิวทั้งเมืองเลยนะ"

"ชื่อผาน่ากลัวชะมัด....แต่ไปก็ได้..."



........

[Billie]

 

[ARUTHA]

ชอบฟีลเรื่องมากลงชื่อติดตามค่า

[M_Y MILD]

มาต่อเร็วๆน้าาา รออยู่ สนุกมากกกก

[iamtsubame]

น้องเพชรวางตัวดีมากลูก
สมเป็นกุลเกย์?! ดีงามมากค่ะ

[mukmaoY]

#HollywoodBoyfriend
@6 don't pay attention

Why are you trying so hard to fit in when you were born to stand out
_what a girl want



ไม่รู้ว่าใช่อย่างที่เพชรไพลินคิดไหม...
ดูเหมือนจะ ....แค่เหมือนนะ ว่ามีคนถือกล้องตามเขาสองคนอยู่ 

พอนึกได้ว่าตัวเองมากับใครก็ได้คำตอบ
พ่อดาราหนุ่มไม่มีทีท่าสนใจการถูกคุกคามนี้เลยสักนิด ยังขับรถเปิดประทุนช้าๆ ชี้นกชี้ไม้ให้หนุ่มไทยผู้แทบไม่เคยออกไปไหนดู

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเผลอให้ใจไปเยอะหรือเปล่า เพชรไพลินถึงไม่เบื่อในทุกเรื่องที่อเล็กซ์พูด การมาเที่ยวทำให้รู้ว่าอเล็กซ์จอมหยิ่งนั้นคลั่งไคล้ต้นไม้มาก รู้จักทุกต้นที่มองเห็น และยังสามารถอธิบายจุดเด่นได้เข้าใจง่าย

เป็นคนที่น่าสนใจจริงๆ...


อากาศวันนี้ราวกับว่ายินดีให้กับคนทั้งคู่
ท้องฟ้าสีฟ้าสดใส เมฆเป็นรูปทรงปุยนุ่นดูน่ารัก เพชรไพลินสูดเอาอ็อกซิเจนเข้าปอด

"อ้ะ!อย่าเด็ดนะ ปล่อยไว้บนต้นเถอะ"
ดารารักษ์โลกท้วงเมื่อเขากำลังเอื้อมมือเด็ดช่อไฮเดรนเยียสีฟ้า
เพชรไพลินเอ่ยขอโทษขอโพยก่อนหันไปเท้าแขนกับรั้วไม้แข็งแรง เพื่อมองภาพข้างหน้า
หน้าผาชื่ออัปมงคล แต่วิวทิวทัศน์กลับแสนงดงาม นอกจากจะเห็นเมืองทั้งเมืองแล้ว สภาพแวดล้อมก็ร่มรื่นมากๆ  ทั้งไม้ดอกและไม้ยืนต้นมีอยู่เต็มไปหมด

ไม่ไกลออกไปยังมีลานกิจกรรมขนาดพอเหมาะ เขาเห็นกองไฟเก่าตั้งเรียง
บ้านที่เมืองไทยไม่ได้เป็นอย่างนี้ ...ไม่มีพื้นที่ให้ทำกิจกรรมมากนัก พ่อแม่ก็ออกจะหวงลูก กว่าจะอนุญาตให้ทำอะไรตามใจก็หมดอารมณ์จะเล่นเป็นเด็กๆเสียแล้ว

เพชรไพลินชักติดใจที่นี่เสียแล้วสิ

"ชอบมั้ย"
ร่างสูงเท้าแขนลงข้างๆเพชรไพลิน  ทว่ายืนชิดเสียจนต้องขยับออกห่าง

"เดี๋ยวปาปารัซซี่ก็ถ่ายรูปหรอก อ้ะ!"
หนุ่มไทยก้มหน้างุดเมื่ออเล็กซ์แกล้งโอบเอวรั้งตัวเขาให้กลับไปชิดกัน

"ไม่ได้เป็นอะไรกัน จะกลัวทำไม"
อเล็กซ์พูดหน้าตาย

"อ้าว.."
คนเราถึงจะเล่นตัว แต่ถ้าไม่มีใจ ยังไงก็ไม่มาด้วยขนาดนี้หรอก  เพชรไพลินทำหน้ายู่ ตกลงเขาถูกจีบอยู่หรือเปล่าเนี่ย

"ถ้ากลัว... ก็เป็นแฟนกับไอสิ"

เพชรไพลินตาโต  คำถามเพี้ยนๆอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยออกมาจากปากคนแสนหยิ่งได้ยังไง?!
เขานิ่งอึ้ง ด้วยไม่รู้จะตอบอะไรดี

"ไอรอคำตอบอยู่นะ"

"บทจะรุกก็รุกหนักเป็นบ้า"
เพชรไพลินบ่นเป็นภาษาบ้านเกิด  พลางแกะมือปลาหมึกที่เอวออก
ไม่รู้ว่าหน้าเขาแดงหรือตลกมากแค่ไหน เจ้าคนข้างๆถึงยืนกลั้นขำอยู่นานสองนาน เขาเลยแค่พยักหน้างอนๆ ไม่อยากเสวนาด้วย

....หากแต่ในใจยิ้มไม่หุบ


หันไปมองวิวข้างล่าง  เห็นมหาวิทยาลัยของตัวเอง เห็นหอพักเก่าๆที่ซุกหัวนอนทุกวัน...เขารู้สึกขอบคุณตัวเอง ขอบคุณพ่อแม่ที่รวย ขอบคุณโชคชะตาที่พาให้มาเจอที่นี่
ในเมื่อมีโอกาสมากกว่าใครหลายคน เขาก็จะใช้มันให้คุ้มค่า ...และเก็บภาพความประทับใจนี้ให้อยู่ตลอดไป....




...........





มันไม่ใช่ภาพอย่างในหนังที่จะมีคนซุบซิบนินทาทันทีที่เขาเดินผ่าน  ทุกอย่างนั้นเป็นปกติ เพชรไพลินทักทายเพื่อนที่เคยคุยกันบ้าง เช่นพวกเฟรนด์ลี่ที่สนิทกับทุกคน  กับบางคนเขาก็ส่งยิ้มให้ ....ทุกอย่างเหมือนเดิม ไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนนอกเสียจาก...แววตา
เพชรไพลินรู้ได้ทันทีว่าแววตาสงสัยใคร่รู้แต่ไม่กล้าถามนั้นหมายถึงเรื่องอะไร  ฉะนั้นเมื่อเขาหาโต๊ะนั่งได้ก็รีบเข้าอินเตอร์เน็ต เช็คข่าวของอเล็กซ์ในเว็บแฟนเพจของเจ้าตัว

คิดไว้ไม่มีผิด....

แม้อเล็กซ์จะไม่ดังมาก แต่ก็ดังในหมู่วัยรุ่น อารมณ์ประมาณเซเลบริตี้  กลุ่มเพื่อนของอเล็กซ์ก็เป็นเซเลบวัยรุ่นของอเมริกากันทั้งนั้น จึงไม่แปลกที่ร่างสูงจะถูกจับตามองในฐานะคลื่นลูกใหม่ของวงการ

ภาพเขาเดินคุยกับอเล็กซ์ในย่านไชน่าทาวน์กลางดึก...
ภาพอเล็กซ์โอบเอวเขาที่หน้าผาเดดฟอลถูกถ่ายจากที่ไกลๆ แม้จะไม่เห็นหน้าเขา เพราะถูกคนร่างใหญ่บังหมด แต่ก็พอดูออกว่าเป็นผู้ชาย

นิ้วเรียวเลื่อนดูความเห็นข้างล่าง  มีการแซวดาราตัวเองบ้าง แต่บางความเห็นก็รุนแรง อย่างปักใจเชื่อว่าอเล็กซ์เป็นเกย์ สาปแช่งต่างๆนานา  ....ทุกที่ก็เป็นเหมือนกันหมดสินะใช่ว่าประเทศเสรีอย่างอเมริกาจะยอมรับรักร่วมเพศกันทุกคน 
...ข้อนี้เขาพอเข้าใจ

แต่คนพวกนี้ไม่รอให้เจ้าตัวแก้ข่าวเลยหรือไง
และถ้ารักกันจริง ก็ต้องรับในตัวตนของอีกฝ่ายได้สิ

เพชรไพลินยิ่งอ่านยิ่งฉุน อยากจะพิมพ์แก้ตัวให้ แต่ก็มีคนโต้ตอบมากพอแล้ว เขามัวแต่ก้มหน้าเครียดโดยไม่ทันสังเกตเจ้าของข่าวที่นั่งลงข้างๆ
"สนุกมั้ย?"

"อ..อเล็กซ์.."
มือเรียวรีบกดปิดหน้าจอ  ท่าทางร้อนรนเหมือนคนทำผิด

"....อึดอัดหรือเปล่า"
น้ำเสียงหม่นหมองเอ่ยถาม
เพชรไพลินรีบส่ายหน้า

"เรื่องรูปน่ะไม่เท่าไหร่หรอก น่ารักจนอยากเอามาอัดกรอบด้วยซ้ำ"
หนุ่มไทยพูดติดตลก
"แต่...พวกความเห็นแย่ๆน่ะ ไอรับไม่ค่อยได้"

"เฮ้อ!"
อเล็กซ์ถอนใจ  เพชรไพลินยังใหม่กับเรื่องพวกนี้มาก จากเด็กเนิร์ดคงแก่เรียน มาเป็นที่รู้จักในฐานะแฟนปริศนาของชายหนุ่ม

"ไม่ต้องอ่านหรอกนะพวกนั้น ข่าวก็ด้วย"
พ่อดาราลูบหัวหนุ่มไทยอย่างปลอบประโลม
หางตาเหลือบมองเพื่อนในคลาสที่พากันแอบมองตาไม่กะพริบโดยไม่ได้ติดใจอะไร

"แล้วยูไม่เป็นอะไรแน่นะ?"
เพชรไพลินถามด้วยความเป็นห่วง

"ไอโอเคน่า มีข่าวฉาวสักหน่อยจะได้ดังเร็วๆไง"

"จะบ้าเหรอ ถ้าเป็นเกย์ขึ้นมา แฟนคลับสาวๆหายไม่รู้ด้วยนะ"

"ทำไมต้องกลัว ก็แค่เป็นเกย์"

"ไอเตือนยูแล้วนะ!"
เพชรไพลินสะดุ้งสุดตัวเมื่อแม่ต่างสายเลือดโผล่ข้างหลังด้วยน้ำเสียงกดดัน
แซลลี่จ้องหน้าพ่อดารานัยว่าจะขู่ แต่อเล็กซ์กลับขำเสียมากกว่า  เขาทำลอยหน้าลอยตาไม่สนใจสาวผิวสี  เพชรไพลินกลัวเพื่อนจะตาถลนไปเสียก่อน จึงชวนให้นั่งลงข้างๆ

"ไม่มีอะไรหรอก"
หนุ่มไทยปดเพื่อน

"แล้วแต่ยูละกัน ถ้าอเล็กซ์ไม่ดังก็ไม่ห่วงหรอก แต่ตอนนี้มันกำลังจะดัง"

"ขอบใจนะที่ชม"
อเล็กซ์ที่แอบฟังเอ่ยกวนอารมณ์

"ไม่แน่อาจจะไม่ดังก็ได้!"
แซลลี่กำลังพูดถึงหนังไตรภาคที่สร้างมาจากหนังสือขายดี  เป็นนิยายแฟนตาซีที่ดังมาก แฟนคลับหนาแน่น  ดังนั้นจึงการันตีเรื่องรายได้ได้เลย แล้วตัวเอกอย่างอเล็กซ์จะไปไหนเสีย คงกลายเป็นหนุ่มฮอตติดอันดับในอีกไม่ช้า

"รู้ป่ะแซลว่าเดือนหน้าไอจะถ่ายหนังรักกับโอลิเวีย บอมเมอร์"
อเล็กซ์เห็นเพื่อนฉุนก็ยิ่งชอบ เผลอพูดเรื่องที่เป็นความลับเพื่อยั่วโมโห
 แซลลี่น่ะชอบโอลิเวียร์มาก  พอได้ยินว่าจะได้ใกล้ชิดกับคนที่ตนหมั่นไส้ก็ทำท่ากรี๊ดแบบไร้เสียง  เพชรไพลินกลั้นขำแทบตาย

"ฉากอย่างว่ามีเป็นสิบด้วยน้า~"

เดี๋ยวนะ....
หนุ่มไทยหันขวับ ชักไม่ตลก

"เอ้อ...ก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้นจ้ะเอม"
คนหล่อหน้าเสีย โบกมือไปมา
"โอ๊ะ! อาจารย์มาแล้ว เรียนกันเนาะ"
เหมือนระฆังช่วยชีวิต
อเล็กซ์ถอนใจโล่งอก แสร้งตั้งหน้าตั้งตาฟังอาจารย์


.........
 


 https://www.gotoknow.org/posts/478466Time

สถานที่ส่วนใหญ่มโนขึ้นมานะคะ
ขอบคุณทุกท่านค่า

[Billie]

 

คนเจ้าชู้

[♥ believeinme]

เพิ่งได้มาอ่าน ชแบมากเลยค่ะ รู้สึกอ่านได้เรื่อยๆ แบบไม่เบื่อ หวังว่าจะฟีลกู้ดไปจนจบน้าาาา