หัวข้อ: เปิดPRE ORDER [Alien] เกาะตุ๊กตา :: ตอนที่ 27 :: มาแถมให้หายคิดถึง [07/07/2560]

[joyey6217]

ติดอกติดใจเรื่องนี้เพราะความแปลกนี่ล่ะ  แหวกแนว น่าติดตาม หักมุม และโรเเมนติกแบบคาวเลือดซะด้วยสิ  สนุกดี

[FaX]

เป็นนิยายที่ดีมากๆเลยคะ ช๊อบชอบ ไม่ผิดหวังเลยที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

[tamako]

ชอบๆ ตอนแรกสงสารน้ำและเกลียดเดม่อนมาก แต่ตอนนี้ชอบเดม่อนอ่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ สนุกๆ เรื่องนี้ค่ะ

[Boom890]

ขอตอนพิเศษอีกน้าา. ชอบเรื่องนี้มาก ไม่อยากให้จบเลย. รักมาก

[Raina]

คนเขียนจินตนาการล้ำเลิศมากจ้า เราอ่านไปสยองไป

- สงสัยเรื่องสไลม์ เท่าที่อ่านเข้าใจว่าทุกตัวในเผ่ามีจิตวิญญาณเดียวกัน ยังงี้เซริก็มีจิตวิญญาณเดียวกับสไลม์สีฟ้าสิ แค่ยอมเล่นบทลูก ถูกไหมอ่า? ไม่ใช่อะไร สไลม์สีฟ้าใจดี ปกป้องน้ำด้วย เลยไม่อยากให้ตาย แหะๆ

- จะว่าไป น้ำเจอนายเงือกเป็นตัวแรกเลย(ตอนที่ว่ายตามเรือ) จริงๆเป็นพระเอกได้เลยนะ แบบรักแรกพบ 555 แอบเศร้าตอนมันร้องไห้ก่อนตาย ลูกก็ตายด้วย น่าสงสารง่ะ

- ทำไมเอ็ดไม่โดดหน้าผาลงมากับน้ำอ่า น่าจะมีโอกาสรอดเยอะกว่า ไม่อยากให้ตายเลย ชอบตัวละครเอ็ดมาก ดูเป็นคนอบอุ่น ตอนที่มีสัตว์ประหลาดหน้าเอ็ดและพูดได้โผล่มา เกือบนึกว่าเป็นเอ็ดเวอร์ชั่นเอเลี่ยน 555

- ชอบเจ้าเสือบินได้ ถ้าจำไม่ผิด เป็นสัตว์ประหลาดตัวเดียวที่ดูไม่อันตราย ไม่ทำร้ายและไม่ข่มขืนน้ำด้วย ตอนมันโดนฆ่าตาย เราใจหายวูบเลย แทบไม่อยากอ่านต่อ กระซิกๆ

- พี่ผานี่โคตรพระเอก เสียดายที่ตอนจบดวงจิตไม่อยู่ในร่างแล้ว แต่มองอีกมุม มันก็ดีนะ เพราะอยู่แบบนั้นคงทรมาน 

- ถ้าทำได้ น้ำเขียนจดหมายไปหาพ่อแม่ของยูกินะหน่อยก็ดีน้า หนุ่มน้อยคิดถึงพ่อแม่จนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิตเลย

ป.ล. ยัยนี่อินกับเรื่องมาก 555

[Siran]

 

[Siran]

อ่านตอนแรกๆ รู้สึกสนุกจนไม่อยากให้จบเลยค่ะ55555 ร้องไปตั้งหลายตอนเลยนะคะ
แต่พออ่านจบปุ๊ปรู้สึกขอบคุณมากๆ ขอบคุณที่ให้มันจบแบบนี้ แฮปปี้สุดๆเลยค่ะ    

[MSeraph]

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ
ทีมเดม่อนมากๆเลยยยย
ถึงจะหลอนๆช่วงแรกอยู่หน่อยๆก้เถอะ555

[aisies.J]

อ่านแล้วตื่นเต้นมาก รู้สึกต้องลุ้นอยู่ตลอดเวลา เหมือนกำลังดูหนังอยู่เลย อ่านแรกๆรู้สึกหลอนนิด แต่สนุกมากค่ะ ติดตามนักเขียนคนนี้เลย ตามไปในธัญวลัยด้วย

[Persephone]

มีความแฟนตาซีหลุดโลกมากลุ้นแล้วลุ้นนอีกว่าจะโดนข่มขืนทั้งเกาะเลยหรือเปล่า เป็นอีกเรื่องที่ตื่นตาตื่นใจมากค่า ขอชื่นชม จะบอกว่าชอบก็ยังไงๆอยู่ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้อ่ะ มันหน่วง ๆ อ่านแล้วเครียดเลย555555

[Bb nale]

กลายเป็นเรื่องรักแล้วอินไปด้วยได้ยังไง 555 ไม่รู้ผู้แต่งทำอย่างไร ตกลงยังไงสไลม์ตัวแรกก็ตายสินะเสียดายอยากให้เป็นเพื่อนกับน้ำเพราะแลเด็กๆมีลูกจะได้มีเพื่อนเล่นไรงี้ น่ารักมากทั้งๆที่เรื่องนี้เพิ่งมาดีๆไม่กี่ตอน555  ชอบมาต่อก็ดีมากๆเลยนะ ขอบคุณนะ

[loveview]

เป็นเรื่องที่น่ากลัว สยอง ปนโรแมนติก ฮาฮา

[Yuki Nijiiro]

27

   "เอ่อ... สร้างบ้านงั้นเหรอครับ?"

"อืม"

คนตรงหน้านั้นตอบรับเสียงเบาภายในลำคอพร้อมทั้งกระซับอ้อมกอดที่โอบลงมาตรงเอวแน่น อากาศกลางคืนของเกาะค่อนข้างหนาว แล้วยิ่งบ้านที่เป็นเพียงกระท่อมนี้แล้วอาจจะไม่ค่อยสบายเสียเท่าไหร่ แต่ร่างกายของเราก็ปรับสภาพได้ดีแรกๆก็พอหนาวอยู่แต่หลังจากนั้นวันหนึ่งก็กลับกลายเป็นว่ามันสบายดี อย่างกับกิ้งก่าเปลี่ยนสีได้

"พี่เต้ละครับ? จะทำเหรอ?"

ผมหันหน้าไปถามกับหมอประจำตัวของตัวเองอย่างหวั่นๆไม่ใช่ว่าจะคัดค้านเรื่องสร้างบ้านเเต่ผมไม่ชอบคนนอกเลยสักนิด มันยังไม่ชินกับการเห็นบ้านแบบนั้น เมื่อตอนเย็นจู่ๆเดม่อนก็บอกว่าอยากจะสร้างบ้านให้อาศัยอยู่พูดออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

"ทำก็ดีนะ เราจะได้ไม่ต้องลำบาก"

พี่เขาพูดออกมาแบบนั้นเกลี่ยกลุ่มผมของผมไปมาช้าๆ ขณะที่ผมนอนอยู่ตรงกลางให้สองคนนี้แต๊ะอั๋งอยู่เรื่อยๆ ก็ไหนบอกว่าอยากให้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติถ้าหากไม่ชินกับคน แล้วมาตอนนี้ยังมาถึงไม่ถึงครึ่งปีเลยก็บอกว่าจะสร้างบ้านให้อยู่

"แต่... จะรบกวนคนที่นี่มั้ย?"

"ไม่หรอก เดี๋ยวนี้เขาเร่งพัฒนาไปตามเกาะต่างๆ อีกเดี๋ยวโครงการการศึกษาก็จะเข้ามาแล้วด้วย"

ผมครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนที่จะตอบตกลง ยังไงก็เถียงไม่ชนะสองคนนี่อยู่แล้วละครับ... ก็เล่นบังคับด้วยปาก แถมยังทำให้ร่างกายมันยินยอมไปด้วยอีก ขี้โกงทั้งสองคนนั่นแหละ

"ขอบคุณ"

ทุกครั้งที่ขออะไรได้เดม่อน และ พี่เต้ก็จะขอบคุณผมทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำไป ก่อนที่จะถูกทั้งสองคนนั้นปลุกปล้ำจนเสียตัวไปตั้งหลายรอบ









"พี่จะต้องไปดูแลคุณอาร์คิน ดูเหมือนจะป่วยเป็นไข้ป่า"

ผมพยักหน้างึกๆขณะที่นั่งอยู่ที่แคร่อุ้มเอาลูกแใดคนโตนั้นขึ้นมาให้นม จริงๆตอนแรกเวลาให้นมมันก็อายๆอยู่หรอก แต่พอเห็นคุณแม่ภายในเกาะนั้นให้นมกับลูกๆอย่างไม่อายแล้ว ก็ทำเอาใจกล้าขึ้นมาอยู่นิดหน่อยพี่เต้บอกว่าอย่าให้นมผงเพราะมันจะไม่ดีต่อเด็กเท่าที่ควร ไม่ดีเท่านมแม่จริงๆ ผมเองยังแปลกใจเลยที่ตะวเองมีน้ำนมออกมา ถึงหน้าอกจะไม่ได้ใหญ่เท่าของผู้หญิงก็เถอะ มันเท่าๆกับหน้าอกตูมของเด็กเพิ่งขึ้นนมใหม่นั่นแหละ อันนี้พี่เต้บอกมา

"ไปดีมาดีครับ"

"แม่... กิ๊ว กินข้าว"

เซริที่อุ้มแฝดคนน้องที่ชื่อ ยู นั้นออกมาหาผม อาหารทุกมื้อนั้นจริงๆแล้งควรจะเป็นผมที่ทำเอาไว้แต่สองคนนั้นก็ไม่ยอมให้ผมทำแต่กลับสอนให้เซริทำอาหารแบบง่ายๆให้ เช่นชุบมันฝรั่ง หรือไม่ก็ปิ้งเนื้อ ย่างปลานั่นละครับ เดม่อนเองตอนแรกๆก็กินแต่ของดิบๆ ไม่แตะของสุกเลยจนผมทำท่าติง แล้วงอนไปสักพักหนึ่ง จริงๆแล้วผมเองก็เข้าใจอยู่ว่าเจ้าตัวนั้นเป็นสัตว์ประหลาด จะต้องลำบากเวลาที่กินอะไรที่มันเหมือนกับปกติ แต่ดูเหมือนจะทนไม่ไหวที่ผมไม่คุยด้วยก็เลยกินของสุกเข้าไป ก่อนที่จะพะอืดพะอมอ้วกออกมาบ่นพึมพำว่ารสชาติห่วยแตก รู้สึก... ได้เปรียบครับ แอบสะใจยังไงก็ไม่รู้ เหมือนได้เอาคืนตอนที่อยู่บนเกาะตอนที่เจ้าตัวบังคับให้ผมกินของดิบๆ

"ขอบใจนะ ลำบากแย่เลยโดนไฟเข้าไปแบบนั้น"

ผมลุกขึ้นเดินตามเซริเข้าไปภายในกระท่อมยื่นมือไปหยิบเอาจานที่ทำมาจากใบตองนั้นมาไว้ในมือขณะที่เดม่อนกำลังออกมาจากห้องนอนที่ถูกกั้นไว้เป็นห้องๆด้วยไม้ไผ่

"ทานข้าวเช้ามั้ย?"

"อืม"

ปากบอกแบบนั้นแต่แขนกลับยกเอาสองแฝดนั้นเข้าไปอุ้มคนละข้างผมเพิ่งตระหนักได้เมื่อเร็วๆนี้ไอ้อาการชอบหาของมากอด และ ทำมือให้ไม่ว่างเวลากินข้าวเนี่ย... คือการอยากให้ผมป้อน ผมส่ายหน้าอย่างปลงๆก่อนที่จะหยิบเอาชิ้นเนื้อหมูป่าที่ชาวบ้านเอามาแบ่งให้นั้นยื่นไปหาปากของเดม่อนเจ้าตัวงับมันอย่างรวดเร็วใช้ลิ้นนั้นเลียไปตามมือของผมช้าๆตอนที่น้ำมันหมูไหลย้อยลงกับง่ามนิ้ว

"เดม่อน"

"หืม...?"

ดูท่าจะไม่ได้สนใจเลยว่าผมนั้นอายเซริมากแค่ไหน ถึงแม้ว่าตอนอยู่ที่เกาะเจ้าตัวจะทำต่อหน้าทุกตัวก็เถอะ แต่พอเซริจ้องอยู่แบบนี้ก็ทำตัวไม่ถูกอยู่เหมือนกัน กว่าปากนั่นจะละออกไปได้ก็ใช้เวลานานพอสมควรเจ้าตัวก้มลงใช้ฟันกัดเอาเนื้อที่ถูกฉีกเป็นคำๆที่อยู่บนใบตองฝ่ามือผมนั้นเข้าปากเคี้ยวไปมาจากนั้นก็ประกบปากลงมาใช้ลิ้นเปิดปากของผมช้าๆ ให้ตายเถอะ... ป้อนอย่างกับลูกนกแนะแต่ถึงจะบ่นในใจไปก็เท่านั้นผมกลืนเนื้อที่ถูกบดละเอียดนั้นลงคอ พยายามที่จะไม่จ้องหน้าชายหนุ่มตรงหน้า

"อึก... อ๊ะ พอแล้วครับ เซริจ้องใหญ่แล้ว"

เสียงพร่านั้นถูกเปร่งออกมาจากลำคออย่างน่าอาย เหมือนกับเสียงตอนที่กำลังมีเซ็กส์กันไม่มีผิดผมใช้มืออีกข้างดันอกหนานั้นออกเบาๆ ภายในเกาะมีแต่พวกผมที่ใส่เสื้อผ้าเดม่อนให้เหตุผลว่าจะต้องทำตัวให้ชินเพราะยังไงสักวันก็จะได้กลับไปอยู่ในเมือง ผมเองก็อยากจะกลับไปเหมือนกัน พอคิดๆดูแล้วการที่ทิ้งร้านเอาไว้แบบนั้นลูกค้าคงบ่นคิดถึงแย่ โดยเฉพาะข้าวกล้า เพื่อนคนสนิทที่คอยดูแลเคียงข้างตอนที่ผมอยู่ตัวคนเดียว ครอบครัวของข้าวกล้าเป็นคนใจดีคอยดูแลผมมาตลอดเล่นหายมาแบบนี้ถ้ากลับไปต้องหาเหตุผลดีๆสักข้อเพื่อที่จะไม่ต้องถูกงอนเเล้วละ

"แม่... ป้อนด้วยย"

หน้าบึ้งเลยครับ... พอเซริพูดออกมาแบบนั้นเดม่อนที่อุ้มเด็กแฝดนั้นก็หน้าบึ้งทันทีแต่ผมกลับไม่สนในเอื้อมหยิบเอาเนื้อป้อนเข้าปากของเซริเคี้ยวตุ้ยๆอย่างอารมณ์ดี

"น้ำ"

ผมหัวเราะออกมาเมื่อเห็นใบหน้าทะมึนของเดม่อนที่จ้องมาที่เซริราวกับจะฆ่าจะแกงกัน จริงๆที่เดม่อนรับเซริออกมาด้วยก็เพราะแค่อยากให้ผมอารมณ์ดีเท่านั้นแหละเพราะตอนที่อยู่บนเกาะเซริเป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งลูก... กระดากปากที่จะพูดแบบนี้อยู่เหมือนกันแต่ก็คลอดออกมาเเล้วจะให้ปฏิเสธว่าไม่ใช่ก็ยังไงๆอยู่ ถึงจะเป็นลูกคนละพ่อก็ตามที แถมเดม่อนยังจะฆ่าอีกฝ่ายอีกแต่ก็ฆ่าไม่สำเร็จเพราะดันไม่ตายนี่สิ นานเลยครับกว่าจะป้อนสองคนนี้จนอิ่ม เล่นใช้เวลามากจนคนงานนั้นเริ่มเข้ามาทำงานที่นี่ จริงๆแล้วคนงานนั้นเป็นลูกน้องของเดม่อน อยากจะถามอยู่เหมือนกันว่าทำธุรกิจเถื่อนรึยังไงถึงได้มีผู้ชายชุดดำแบบนี้มาทำงานด้วย ผู้รับเหมาเป็นคนต่างชาติที่เคยสร้างตึกให้พี่ผาครับ เจ้าตัวดีใจยกใหญ่ที่จะได้ทริบงามๆ แต่ต่างชาติเขาก็ดีอย่างนะครับ ดูใส่ใจกับงานมาก

"คนนี้คือภรรยาของฉัน แล้วก็ลูก"

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

ผมไหว้อีกฝ่ายตามมารยาทขณะที่เจ้าตัวจะยื่นมือมาจับมือของผม ดูจะเข้าใจกับมารยาทของคนไทยดีอีกฝ่ายหันไปพูดกับคนงานชั่วคราวของตัวเอง บ้านจะถูกสร้างขึ้นมาห่างจากกระท่อมพอสมควร เดม่อนบอกว่าให้เสร็จภายในสองอาทิตย์อยากจะถามจริงๆว่าคิดยังไงถึงพูดออกมาแบบนั้น แต่นายช่างใหญ่คนนั้นก็รับปากครับ สงสัยจะเคยทำงานหนักกว่านี้มาเเล้วกับบ้านสองชั้นทรงยุโรปที่ใช้หินเป็นส่วนมาก หวังว่าจะไม่ลำบากเกินไปนะเพราะเครื่องมือทันสมัยก็ไม่มีนี่น่าจะมีก็แค่อุปกรณ์เล็กๆน้อยๆแค่นั้นเอง










"มานั่งทำอะไรตรงนี้?"

ขณะที่กำลังจะหลับอยู่นั้นเสียงทุ้มก็เอ่ยขึ้นมา พี่เต้ก้มตัวลงลอดเข้ามาภายในถ้ำ ที่นี่เป็นฐานลับของเราช่วงเวลาว่างๆผมมักจะมานอนที่นี่กับเซริ สไลม์ตัวอื่นๆนั้นตอนนี้กำลังซ่อนตัวอยู่เพราะกลัวว่าจะถูกเจอผมเลยสั่งไม่ให้ออกมาสักพัก ป่าแถวนี้เป็นป่าดงดิบสัตว์ร้ายก็เยอะ คนไม่ค่อยจะเข้ามากันแต่ผมชอบที่นี่มันเงียบ และ ไม่มีเสียงพูดคุยคู่แฝดนั้นส่งเสียงอ้อแอ้เบาๆนอนกลิ้งไปมาที่ผ้าปูผืนเล็ก

"นอนกลางวันครับ"

ผ่านมาแล้วอาทิตย์กว่าที่บ้านกำลังถูกสร้างมันก็ใกล้จะเสร็จตามที่นายช่างใหญ่บอกเอาไว้จริงๆนั่นแหละครับ

"ที่นี่เย็นดีนะ"

"กลางคืนจะมองเห็นดาวจากตรงนั้นครับ"

ปลายนิ้วผมชี้ไปที่เพดานถ้ำที่เป็นรูโหว่ กลางคืนผมมักจะแอบมาครับ มากับพวกสไลม์นอนนิ่งๆบนตัวพวกมันรู้สึกดีสุดๆนี่ถ้าเดม่อนรู้ได้ตามมาทำลายป่าแถบนี้หมดแน่ๆ

"จริงด้วย... สวยดี หมายถึงน้ำนะ"

มือใหญ่นั้นลูบมาตามแก้มของผมจูบไล้ไปตามใบหูงับมันช้าๆ

"เซริ อึก อ๊ะ..."

ผมใช้มือปิดไปที่ดวงตาสีแดงของเซริเบาๆ โธ่... ทำไมถึงชอบจูบชอบหอมต่อหน้าลูกๆด้วยเนี่ย! ผมขยับตัวดิ้นขณะที่มือหนานั้นกำลังไล้ไปตามขาของผมเบาๆก่อนที่จะถูกแยกออกกว้าง

"ขอทำทีนะ"

ชายหนุ่มตรงหน้านั้นดึงตัวของผมไปนั่งตักกระซับกอดผมเเน่น ผมซุกหน้าลงกับไหล่ของอีกฝ่ายกัดฟันกรอดเมื่อนิ้วเรียวยาวนั้นสอดเข้ามาภายในช่องทางลับ

"อา อึ๊ก พี่เต้แบบนี้ไม่ดีเลยครับ"

"รอบเดียวครับ"

เสียงทุ้มนั้นกระซิบเบาๆดึงนิ้วออกช้าๆจากนั้นก็ปลดเข็มขัดป้อนความเป็นชายนั้นเข้ามา ลมหายใจของผมสะดุดไปทันทีตอนที่มันกระแทกเข้ามาลึก รู้สึกตัวอีกทีเซริก็นั่งมองผมถูกทำโดยพี่เต้หน้าแดงก่ำ

สวบ สวบ สวบ

"อ๊ะ อ๊า อ๊า...!"

คนตรงหน้านั้นกระแทกเข้ามาจนสุดก่อนที่จะรวบตัวผมเข้าไปกอดเอาไว้แน่นมีเพียงแค่สะโพกเท่านั้นที่ขยับ ใบหูถูกกัดเบาๆน้ำลายเหนอะนั้นส่งเสียงขึ้นมา

"พี่เต้... อ๊ะ อึก"

"ทำลูกอีกนะ? อยากได้สักห้าคน"

เสียงหัวเราะนั้นดังขึ้นมาตอนที่ผมฟาดมือลงกับแผ่นหลังหนาของอีกฝ่าย อยากจะปฏิเสธก็ทำไม่ได้เมื่อถูกแก่นกายนั้นถาโถมเข้ามา มันขรูดเข้ากับผนังร้อนจนเสียวซ่าน ทั่วทั้งร่างกายนั้นร้อนวาบจนผวาเฮือกกอดเข้ากับรอบคอนั้นแน่น ก่อนที่ริมฝีปากของเซริจะประกบลงมา

"อึก เซริ... อ๊า!"

พี่เต้คงจะไม่เห็นตอนที่เซริกำลังช่วยตัวเองเเล้วจูบผมอยู่ส่วนร้อนนั้นถูไถไปมาตรงมือของผมเสียงครางของเราสามคนดังลั่นถ้ำสะท้อนกันไปมา

"อื้อออ... อึก ดีจังครับ"

ร่างกายผมสั่นเทิ้มเมื่อน้ำเชื้อนั้นไหลทะลักเข้ามาภายในช่องคลอดสะโพกถูกบีบจนสะท้านวูบวาบขณะที่รอให้มันซึมเข้ามาทุกที่ภายในนั้นหยดน้ำสีขุ่นก็เปรอะไปตามมือของผมจนฉุ่ม

"ไม่ดีเลยแบบนี้นะ"

"ขอโทษครับ แม่..."

"หือ?"

พี่เต้มองผมด้วยความงุนงงแต่ผมกลับคว้าอีกฝ่ายมาจูบละมือจากอวัยวะเพศอันเขื่องของเซรินั้นออกมาเช็ดมันลงกับกางเกงของผม

"กลับกันเถอะครับ เดี๋ยวเดม่อนจะโมโหเอา"









"เกิดอะไรขึ้นครับ?"

ผมถามขึ้นมาด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นคนงานของเดม่อนนั้นชุบชิบอะไรกันอยู่อย่างหวาดๆหลังจากที่กลับออกมาจากป่า

"เหมือนคนงานจะบอกว่าได้ยินเสียงคำรามในป่าใกล้ๆถ้ำ..."

เอ๊ะ...?

พอได้ยินแบบนั้นร่างกายก็ซะงักไปแทบจะทันที เสียง... ใกล้ๆถ้ำ พี่เต้หลุดหัวเราะออกมาจนเดม่อนขมวดคิ้วแน่น อะ... อะไรกัน เรื่องแบบนั้นมัน

"มีอะไร?"

"เปล่าครับ"

พี่เต้นะพี่เต้... ทำกันได้ หน้าผมเห่อร้อนขึ้นมาทันทีจนแดงเถือกไปหมดให้ตายเถอะ คราวหน้าจะไม่ยอมให้ทำที่นอกบ้านอีกแล้ว













...
อุ้ยหล่น... ว่าไปนั่น555+  ตอนพิเศษมาเสิฟอีก เพราะคำเรียกร้อง ในหลายๆความหมายอะนะ ตอนแรกกะว่าจะคิดไม่ออกแล้วนะ แต่มันเพลินอะ เพลินมากลื่นเชียว ถถถถถถถถ แหม อะไรจะขนาดนั้นเปลี่ยนบรรยากาศไง ในถ้ำอะในถ้ำ ถถถถถถ ไปละครับ ฝันดี

[puiiz]

 

[พันธุ์ไทย]

พี่เต้ เจ้าเล่ห์นักนะ
 

[aoihimeko]

แล้วเดม่อนล่ะ??? เค้าไม่ยอมนะ

ไม่อยากให้เซริได้อีกคนเลย...

จะมาอีกไหมนะ

[somberness]

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษอีกครั้งค่ะ

[เมื่อนั้นฝันว่า]

ต้องยุติธรรมกับเดม่อนด้วยสิ

[farokiss]

เอาอีกๆ  ขอตอนพิเศษอีกกก  ภาค 2ก็ได้นะ 

 

ถึงจะสงสารน้ำก็เถอะ  แต่ก็มุ้งมิ้งๆอ่ะ

[พิศตะวัน]

 

[แม่มดน้อย]

มาต่ออีกน้า~

[Gatjang_naka]

มีมาอีก2ตอนหลังอ่านจบไป^,^ 

[Raina]

มีความสุขกันถ้วนหน้า เย้   

[มนุษย์สาววาย]

เซริกับแม่....

[Napa]

เซริ เซริ

[Hang]

ยิ่งอ่านยิ่งเขิน 

[Yuki Nijiiro]

ทาสตั้งกระทู้เปิดพรีไม่เป็น 55555555 เลยจะมาแจ้งทางนี้ได้มั้ยนะ ถ้าผิดถูกยังไงแนะนำได้ครับ ตอนนี้นิยายเรื่องนี้กำลังจะตีพิมพฅ์แล้วละครับ ใครที่สนใจ รบกวนติดต่อไปทางเพจของทาสนะ ชื่อเพจ นักเขียนผู้โรคจิต ได้นะเออ มีของแถม และ ตอนพิเศษมากมายเลยละครับ

[uknowvry]

จบแล้ว จบดี จบเจ๋ง.... สุดยอดดดด

[sawapalm]

พี่เต้ คนเจ้าเหล่ ฮ่าๆๆๆๆ 

[funland]

   ขอบคุณค่ะ