◑ MAKE FRIEND ◐
★เพื่อน ●รัก★
18
ต้นกับน้ำนั่งตีหน้าบึ้งตึงโดยที่มีฟ้านั่งคั่นกลางด้วยความเหนื่อยและหน่ายใจเป็นอย่างยิ่ง ตอนนี้พวกเค้าทั้งสามกำลังนั่งรอเคลียร์เงินค่ารักษาและรับยาก่อนจะกลับ ต้นมีอาการพกช้ำบริเวรใบหน้าด้านซ้ายและปากแตกส่วนน้ำพกช้ำที่ท้องแผลถลอกที่แขนและหางคิ้วแตก ตอนแรกฟ้าก็แปลกใจเพราะต้นน่าจะเจ็บหนักกว่าน้ำเพราะน้ำเป็นคนเริ่มทว่ามันกลับกันจนเค้าได้ฟังเรื่องพร้อมกับหมอนั้นแหละถึงได้รู้ว่าน้ำโดนต้นถีบเข้าที่ท้องจนเซไปชนกระถางต้นไม้แขนครูดจนได้แผลแถมยังเอาหัวไปโหม่งกับเหลี่ยมของเสาอีก
เวรของกรรม
“นายนที นีอ้อน อีเมอร์สัน กรุณามารับยาที่ช่อง4ด้วยค่ะ”
เสียงป่าวประกาศชื่อของน้ำดังขึ้นแต่เจ้าตัวไม่มีท่าทีที่จะลุกเลยแม้แต่น้อง ฟ้าเลยหันไปตบขาดังเพี๊ยะจนน้ำถึงกับสะดุ้ง
“เค้าเรียกแล้วนะ ลุกดิ”
“เหอะ ขืนลุกไปฟ้าก็ได้อยู่กับมันสองคนดิ”
ฟ้าถึงกับถอนหายใจ นี่เป็นครั้งที่สองที่น้ำใช้ข้ออ้างนี้กับเค้า ในตอนแรกก็เรื่องรถที่จะใช้ขับมาโรงพยาบาลนี่แหละ ต้นจะให้ใช้รถเค้าเพราะจอดอยู่ใกล้กว่าแต่น้ำไม่ยอม น้ำจะใช้รถตัวเอและจะให้ฟ้าไปกับเค้าด้วย ไปๆมาๆก็เกือบวางมวยอีกรอบ ฟ้าเลยยุติโดนการเอารถตัวเองพาไปและให้ทั้งคู่นั่งเบาะหลังจะได้ไม่แย่งกันนั่งหน้าคู่กับเค้าอีก
ทำไมมันน่าปวดหัวแบบนี้ยะ
“คุณนที นีอ้อน อีเมอร์สันคะ กรุณามารับยาที่ช่อง4ด้วยค่ะ”
เสียงประกาศดังขึ้นเป็นรอบที่สองและนั้นก็ทำให้ฟ้าต้องจิ๊ปากออกมา
“งั้นเดี๋ยวไปเอาให้”
ฟ้าพูดขึ้นในที่สุด น้ำยกยิ้มอย่างถูกอกถูกใจก่อนจะเสมองไปยังใครอีกคนที่ขบเคี้ยวเขี้ยวฟันอยู่ ฟ้าลุกขึ้นยืนกำลังจะก้าวเดินแต่ต้นก็ดึงมือไว้ซะก่อน น้ำขมวดคิ้วทันที
“เดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อน”
ควับ!
น้ำดึงมือต้นออกจากมือฟ้าอย่างแรงก่อนที่ทั้งคู่จะลุกขึ้นจ้องหน้าตั้งท่าจะวิ่งเข้าใส่กันอีกครั้ง
“หยุดเลย ทั้งคู่นั้นแหละ”
ต้นหันหน้าหนีส่วนน้ำก็ได้แต่สถบเสียงเบา
“นายนพรัตร แสงเนตร กรุณามารับยาที่ช่อง 2 ด้วยค่ะ”
ต้นยิ้มทันทีที่ได้ยินชื่อตัวเอง
“ไปกันเถอะฟ้า เค้าเรียกชื่อเราแล้วเหมือนกัน”
“มึงก็ไปของมึงสิวะ จะมาเอาฟ้าไปด้วยทำไม!”
“เสือก”
“ไอ้!!”
“พอ!”
ฟ้าสุดจะทน เค้าตะเบ็งเสียงเข้มห้ามคนทั้งคู่ก่แนจะทิ้งตัวลงนั่งที่เดิม
“ไปรับเองทั้งคู่นั้นแหละ เร็วด้วย เราหิวแล้ว”
ต้นเป็นฝ่ายที่หันหลังแล้วเดินตรงไปรับยาที่ช่องทางรับก่อนส่วนน้ำยังคงฟึดฟัดอยู่ครู่หนึ่ง
“น้ำ”
ฟ้าเรียกเค้าไว้และเมื่อน้ำหันไปหาฟ้าก็ยื่นกระเป๋าเงินของตนไปให้
“ไม่ได้เอาเงินมาด้วยไม่ใช่รึไง เอาไปจ่ายก่อนสิ”
น้ำพยักหน้ารับแล้วรับไปถือไว้ก่อนจะเดินไปยังช่องรับยา เมื่อฟังพยาบาลหน้าเหี้ยวๆบ่นเรื่องยาและเวลาจนชวนง่วงสักพักน้ำก็ต้องไปจ่ายเงินอีกช่องซึ่งต้องต่อคิวหลังต้นพอดี ต้นเหลียวมามองนิดหน่อยจนเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของน้ำ เค้าคงจะไม่สนใจเลยถ้ามันไม่ใช่ประเป๋าเงินของคนรักของเค้า
“กลับไปรอกับฟ้าเลยไป๊ เดี๋ยวกูจ่ายเผื่อส่วนของมึงให้”
“ไม่จำเป็น”
“หึ ไม่ต้องมาทำเป็นปากเก่ง ขนาดค่ารักษามึงยังเอาของฟ้ามาจ่ายนี่นะ”
“กูลืมเอากระเป๋ามาแล้วฟ้าให้ยืม กูกับฟ้าใช้เงินด้วยกันเป็นปกติ แค่นี้ชิลๆ”
น้ำยกยิ้มที่มุมปากพร้อมกอดอกยืดอกแสดงความเหนือกว่าจนต้นคิ้วกระตุก
“แต่กูไม่อยากให้ฟ้าต้องมาเสียเงินให้กับมึง อย่าว่าแต่เงินเลย แม้แต่เวลาและอากาศที่ใช้หายใจกูยังไม่อยากให้ใช้ร่วมกันกับมึงสักอย่าง!”
“มันจะมากไปแล้วนะเว้ย!”
“ต้น! น้ำ!!”
สิ้นเสียงตะคอกห้ามดุๆของฟ้าคนทั้งคู่ก็หันหน้าหนีไปคนละทาง เมื่อจ่ายเงินเป็นที่เรียบร้อยก็พากันตรงไปยังรถ
“หิวมากไหมฟ้า?”
ต้นถามเสียงอ่อน เค้าห่วงฟ้าจะหิวจนปวดท้องเพราะนี่ก็เสียเวลามามากพอควร ฟ้าไม่ตอบแต่พยักหน้าให้แทน ต้นเลยมองซ้ายมองขวาหาศูนย์อาหารหรือเซเว่นเผื่อได้ซื้อให้ฟ้าได้รองท้องไปก่อน
“รีบกลับห้องสิ ในตู้เย็นน่าจะมีอะไรกินอยู่นะ”
น้ำพูดเสียงแข็ง ถึงจะยังหงุดหงิดกับใครอีกคนแต่เค้าก็ห่วงฟ้าไม่น้อยเช่นกัน
“ทำไมไม่มีเซเว่นแถวนี้เลยวะ”
ต้นบ่นพึมพำจนฟ้าส่ายหัว
“ไว้แวะกินระหว่างทางก็ได้ เราไม่เป็นไร”
“ก็ได้/ได้ดิ”
ทั้งต้นทั้งน้ำตอบรับอย่างพร้อมเพียงก่อนจะหันไปจ้องแล้วแยกเขี้ยวใส่กันซะงั้น ฟ้าหลุดหัวเราะเสียงแผ่วแล้วจึงปลดล็อครถแล้วเข้าไปประจำที่คนขับ ต้นและน้ำก็เข้ากันคนละฝั่งแต่พอนั่งลงตัวกลับต่างคนต่างหันออกนอกหน้าต่างคนละทางพยายามไม่สนใจกันและกันซึ่งนั้ยฟ้าก็คิดว่าดีแล้ว รถเคลื่อนตัวออกจากโรงพยาบาลไปเรื่อยๆจนเจอร้านก๋ยวเตี๋ยวเจ้าอร่อยเข้าฟ้าเลยจอดเทียบใกล้ๆ น้ำหันไปมองแล้วก็กดยิ้มชอบใจจนต้นขมวดคิ้วสงสัย ฟ้าไม่พูดพร่ำทำเพลง เค้าลงจากรถได้ก็เดินดุ่มๆนำคนทั้งคู่ไปหาโต๊ะนั่งทันที และปัญหาเดิมก็เกิดขึ้นอีกเมื่อทั้งต้นและน้ำต่างจ้องหน้าส่งสายตาปานขั่วไฟฟ้ากระทบกระทั้งกันเพื่อแย่งพื้นที่นั่งข้างๆฟ้า ฟ้าถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วย้ายตัวเองไปนั่งที่หัวโต๊ะ
“ทีนี้ก็นั่งกันคนละฝั่ง จบนะ ใครไม่จบก็ไปนั่งโต๊ะอื่น”
เพียงเท่านั้นคนทั้งคู่จึงค่อยๆนั่งลงตามที่ฟ้าบอกอย่างเงียบเชียบจนพนักงานมารับออเดอร์
“ฟ้าอยากกินไร?”
ต้นหันไปถามความเห็นฟ้าตามความเคยชินแต่น้ำกลับตอกขึ้นมาทันควัน
“มาร้านก๋วยเตี๋ยวฟ้าคงอยากกินข้าวผัดกระเพรามั่ง”
“น้ำ”
ฟ้าปรามเสียงข่มแต่น้ำไม่สนใจ
“บะหมี่เกี้ยวน้ำหมูแดงพิเศษสองครับ อ้อ ไม่ใส่ผักโรยทั้งสองนะ”
น้ำหันไปสั่งกับพนักงานแบบรวดเดียวจบ ฟ้าเองก็พยักหน้าให้
“สั่งดิเฮ้ย โอ้เอ้ชิปหาย”
ต้นส่งสายตาจิกกัดไปให้คนตรงข้ามก่อนจะหันไปถามฟ้าอีกครั้ง
“ฟ้าจะกินไรเดี๋ยวเราสั่งให้?”
“อ้อ ไม่เป็นไรน้ำมันสั่งเผื่อแล้วนะ”
เป็นอีกครั้งที่บนใบหน้าเข้มมีรอยยิ้มแห่งชัยชนะประดับอยู่ ต้นจิ๊ปากอย่างขัดขุ่นในใจแต่ก็หันไปสั่งออเดอร์ในส่วนของตนและเครื่องดื่ม สักพักน้ำเปล่าสองขวดและแก้วสามใบมีน้ำแข็งใส่มาจนเต็มก็ถูกนำมาเสิร์ฟ ต้นที่อยู่ใกล้จัดการเปิดขวดแล้วเทน้ำใส่แก้วสองใบซึ่งก็คือของเค้าและของฟ้า ส่วนอีกใบเค้าไม่แม้แต่จะแตะหรือชายตามอง น้ำขบกรามกรอดแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เค้าคว้าแก้วอีกใบมาใกล้ตนแล้วเอาน้ำอีกขวดมาเปิดและรินใส่จนเต็ม
“ผิวแดงๆนะฟ้า โดนแดดเยอะละสิเนี้ย”
จู่ๆต้นก็พูดขึ้นพร้อมกับจับแขนฟ้ามาพลิกหน้าพลิกหลังดูจนน้ำหันควับไปดึงแขนอีกข้างจนฟ้าเซตามแรงดึง
“จะดึงทำเหี้ยอะไร?”
ต้นถามเสียงเข้มแต่มือก็ยังไม่ยอมปล่อย
“แล้วมึงจะจับทำเหี้ยอะไรวะ?”
น้ำเองก็ใช่ว่าจะยอม ฟ้ายังไม่ทันจะห้ามปรามอะไรก๋วยเตี๋ยวที่สั่งก็ถูกนำมาเสิร์ฟทีเดียวสามชามอย่างพร้อมเพียง ต้นกับน้ำเลยต้องปล่อยมือในที่สุด มื้อเย็นมื้อนี้เป็นอะไรที่เงียบและชวนอึดอัดที่สุดเท่าที่ทั้งสามคนเกิดมาเลยก็ว่าได้ ฟ้าพยายามไม่สนใจใครและตั้งหน้าตั้งตากิน
“ซี๊ด”
ต้นเผลอซี๊ดปากเบาๆเมื่อซดน้ำซุบแล้วไปโดนแผลแตกที่มุมปาก ฟ้าเลยวางช้อนแล้วหยิบแก้วน้ำให้ต้นดื่มล้างบรรเทาอาการแสบ
“อย่ากินให้โดนแผลสิต้น”
“พูดง่ายเนอะ มันอยู่ตรงปากพอดีไหมฟ้า”
“กวน อยากมีอีกสักรอยไหม?”
“ถ้าเป็นรอยกัดนะยอมทั้งตัวเลยครับคุณ”
ตึก!
ฟ้าและต้นหันมองตามเสียงที่ดังลั่นโต๊ะทันที เป็นน้ำที่กระแทกแก้วลงกับโต๊ะ น้ำต้องมองต้นด้วยสายตาที่วาวโรจน์จนฟ้าเริ่มใจไม่ดี ถ้าน้ำโกรธจัดๆใครก็เอาไม่อยู่ซะด้วยสิ
“รีบกินเถอะ เดี๋ยวเย็นหมดแล้วจะไม่อร่อย”
ฟ้าตัดบทจนคนทั้งคู่ยอมก้มหน้าก้มตากินด้วยความเงียบที่ชวนอึดอัดนี้ต่อไป เมื่ออิ่มกันแล้วพวกเค้าก็พากันกลับโดยทันที แต่ยังไม่ทันที่จะถึงคอนโดโทรศัพท์ของฟ้าก็ดังขึ้น ฟ้าหยิบออกมาดูเมื่อเห็นเป็นชื่อคีย์จึงกดรับแล้วเปิดสปีคเกอร์โฟนคุยเลย
“ว่าไงคีย์”
/เปิดโทรศัพท์ได้แล้วเหรอ แล้วนี่อยู่ไหน?/
“กรุงเทพฯ”
/อ้าว มาถึงเมื่อไหร่วะ?/
“ช่วงบ่ายๆนะ นี่ก็…ออกมาหาอะไรกินกำลังจะกลับ”
/เหรอ แล้วเจอไอ้น้ำรึยัง?/
“อืม ตอนนี้ก็อยู่ด้วยกัน”
/เชี่ย ถ้าจะดีกันง่ายขนาดนั้นก็อย่ามาผิดกันให้คนอื่นเค้าเดือดร้อนสิวะ/
“ขอ…”
“บ่นเชี่ยไรนักหนาวะคีย์”
ฟ้ายังพูดไม่ทันจะจบน้ำก็พูดแทรกขึ้นมาซะงั้น เค้าไม่ชอบใจนิดหน่อยที่คีย์กล่าวโทษฟ้าแบบนั้นถึงแม้จะเป็นการกล่าวโทษที่ไม่ได้จริงจังอะไรแต่เค้าก็ไม่ชอบอยู่ดี
/อย่าเสือกดิวะไอ้น้ำ กูจะคุยกับฟ้า/
“ไม่เสือกไม่ได้วะ พอดีกูก็ได้ยิน”
/ไอ้ห่านี่ พวกมึงหักพวงมาลัยมาให้กูโบกกบาลทีดิ๊ หมั่นไส้แม่ง/
ฟ้าหลุดหัวเราะออกมาเบาๆส่วนน้ำก็ส่ายหัวหน่ายใจกับเพื่อนตัวเล็กที่ห้าวผิดกับรูปลักษณ์
“มึงอยู่ไหนวะ?”
/ร้านพี่ขวัญ/
“ไปร้านเหล้าคนเดียวนี่นะ?”
/กูบอกตอนไหนว่ามาคนเดียว/
“เอ๊าไอ้นี่”
/หึ กูอยู่กับไอ้เคน จริงๆมันก็โทรหามึงแล้วนะน้ำแต่มึงไม่รับสาย กูแค่จะโทรมาถามไถ่ไอ้ฟ้าแต่ไงๆถ้าอยู่ด้วยกันงั้นก็มาแม่งด้วยกันนั้นแหละ โอเคไหมวะฟ้า?/
ฟ้ามองไปทางต้นที่ยังคงมองออกนอกหน้าต่างรถอยู่นิ่งๆผ่านทางกระจกมองหลัง
“กินเหล้าตลอด”
/โทษเชี่ยเคนดิ๊ มันเกิดอุตริทิ้งอีกคนแล้วจะมาหาอีกคน พวกมึงแม่งลาเรียนกันทั้งคู่กูเลยต้องมารับกรรมฟังมันบ่นแถมยังลากมาตั้งแต่หัวค่ำอะ/
“หึ”
/ไม่ต้องมาหัวเราะเลยฟ้า รีบมากันทั้งคู่นั้นแหละ กูให้เวลาสิบนาที/
“เหี้ยคีย์ จากสุขุมวิทไปพระราม8นี่มึงให้เวลาพวกกูสิบนาทีจะให้เหาะไปเหรอวะ”
น้ำพูดแทรกทันทีที่ได้ยิน
/เออๆ เพิ่มเป็นสิบห้า/
“สัส”
“พอเลยทั้งคู่นั้นแหละ กัดกันตลอดไม่เบื่อบ้างรึไง?”
/โทษไอ้น้ำดิ มันเริ่มก่อน/
“อ้าวไอ้คีย์”
“หยุดพูดเลยน้ำ”
“อะไรว๊า ฟ้าลำเอียงวะ”
/หึหึ/
“แค่นี้นะคีย์ เดี๋ยวเราโทรบอกอีกทีแล้วกัน”
/ไม่ต้องโทร เราจะถือว่าตกลงมาทั้งคู่/
พูดจบแล้วก็วางสายไปทันทีปิดโอกาสไม่ให้คนทางนี้ได้ปฎิเสธแต่อย่างใด ฟ้าหัวเราะหึในลำคอแล้วก็ขับรถต่อไปไม่นานก็กลับมาถึงคอนโด ฟ้าจอดรถต่อท้ายรถของต้นที่จอดอยู่ริมฟุตบาทด้านหน้าของมินิมาร์ทหน้าคอนโด ฟ้าเดินไปส่งต้นที่รถโดยที่น้ำยังคงยืนค่ำรถมินิของฟ้าอยู่คนเดียว
“ฟ้าจะไปต่อใช่ไหม?”
ต้นถามด้วยใบหน้าเรียบตึง ฟ้าพอจะดูออกว่าต้นไม่ชอบใจที่เค้าจะไปเมาแต่คีย์ก็ไม่ให้ปฎิเสธซะด้วยสิ
“ใช่ ไม่อยากให้ไปเหรอ?”
“ป่าวหรอก เราไม่ได้ใจแคบขนาดนั้น เพียงแต่เราห่วงฟ้านะ”
“ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอกน่า เพื่อนกันทั้งนั้น”
“คีย์กับเคนนะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้นั้นนะสิ”
ต้นพูดพร้อมหันไปมองใครอีกคนที่เริ่มจะตีหน้าบึ้งเพราะเห็นว่าฟ้ากับต้นคุยกันนานเกินไปแล้ว
“ช่างเค้าสิ”
“ช่างไม่ได้ มันอยู่ห้องเดียวกับฟ้าใช่ไหมละ โคตรน่าเป็นห่วง”
“ห้องเรามีสองห้องนอนนะต้น เรากับน้ำอยู่กันคนละห้อง”
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฟ้าเปลี่ยนไปอยู่กับเราดีไหม ยังไงเราก็แฟนฟ้านะ เราไม่สบายใจถ้าฟ้ายังคงอยู่ร่วมชายคากับมัน”
“คุยนานเกินไปแล้วนะฟ้า”
ฟ้าและต้นหันไปมองยังเสียงท้วงที่ดังแทรกเข้ามา ฟ้าถอนหายใจแล้วจึงหันกลับมาคุยกับต้นต่อ
“เอาเป็นว่า ถ้าเราเมาเราจะโทรให้ต้นมารับแล้วกัน โอเคนะ”
ต้นยิ้มจางก่อนจะก้มลงฉกหอมแก้มคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเค้าไปฟอดใหญ่ๆ แน่นอนว่ามีเสียงโวยวายมาจากใครอีกคนแต่ฟ้ารีบออกไปห้ามทัพซะก่อน ต้นหัวเราะชอบใจที่เห็นน้ำโวยวายอย่างหงุดหงิด เค้าโบกมือลาฟ้าแล้วจึงขึ้นรถแล้วขับออกจากคอนโดไปในที่สุด
“ฟ้าไปปล่อยให้มันหอมทำไมวะ!”
น้ำยังคงโวยวายไม่เลิกแต่ฟ้าไม่ตอบแล้วเดินกลับเข้าตึกโดยที่มีน้ำเดินตามทั้งที่ยังคงหงุดหงิดอยู่อย่างนั้น ฟ้าพยายามแล้ว พยายามที่จะหันไปให้ความสนใจแก่ต้นที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนกันให้มากกว่าน้ำที่ยังคงตราตรึงอยู่ในใจ
“หนึ่งชัวโมงผ่านไป”
คีย์เอ่ยลอยๆเมื่อเหนเพื่อนทั้งสองเข้ามานั่งลงที่เก้าอี้ว่างทั้งสองตัว น้ำที่นั่งข้างเคนพยักหน้าให้เพื่อนก่อนจะรับแก้วมายกขึ้นดื่ม ส่วนฟ้าก็ยิ้มๆไม่ได้เอ่ยทักทายใคร
“บ่นจังวะคีย์”
“หุบปากไปเลยไอ้น้ำ”
ฟ้าส่ายหัวเนืองๆแล้วเอื้อมมือไปรับแก้วเหล้ามาจากเคน
“โอเคดีนะมึง”
เคนถามด้วยรอยยิ้มแต่ฟ้ากลับขมวดคิ้วฉงน
“งง ทำงง ก็ไอ้ที่หนีไปเที่ยวเนี้ย โอเคดีไหม?”
“อ้อ ก็ดี”
ฟ้าตอบเพียงแค่นั้นแล้วก็ยกแก้วขึ้นดื่ม สายตาเค้าเมียนมองไปรอบๆร้านอาหารกึ่งเหล้าที่พอตกดึกก็จะกลายเป็นคลับไปโดยปริยาย
“คนเยอะดีนะ”
“ใช่ เห็นว่ามีเลี้ยงอะไรสักงานด้วยนี่แหละ เห็นห้องวีไอพีด้านบนไหม นั้นนะถูกเหมาหมดทั้งสามห้องเลย”
ฟ้าพยักหน้ารับพลางมองไปยังด้านบนที่เป็นห้องกระจกติดกันทั้งสามห้อง ถึงแม้จะมองไปแต่คนด้านนอกก็ไม่สามารถมองเห็นคนด้านในอยู่ดีจะมีก็แต่คนด้านในที่สามารถมองเหนคนด้านนอกได้อย่างชัดเจน
ทั้งสี่คนดื่มไปคุยกันไปเหมือนเดิมโดยที่คีย์จะคุยกับฟ้าเป็ฯส่วนใหญ่และเคนจะคอยมองเหล่สาวไปกับน้ำ จะมีผิดปกติก็ตรงที่น้ำไม่ค่อยกระตือรือล้นที่จะม้อสาวไปกับเคนสักเท่าไหร่และคีย์ที่เริ่มติดแชตมากขึ้นจนฟ้าอดที่จะท้วงไม่ได้
“เดี๋ยวนี้แกมีคนคุยด้วยบ่อยขนาดนี้เลยเหรอคีย์ แฟน?”
“บ้าดิ เรายังคงโสด แต่ไอ้ที่คุยอยู่นี่ก็เรื่องแกทั้งนั้นเลยฟ้า”
ฟ้าตีหน้างงคีย์เลยยื่นโทรศัพท์ที่เปิดหน้าแชตค้างไว้มาให้ฟ้าดู มันเป็นข้อความแชตของต้นและคีย์ที่ส่วนใหญ่เป็นการคุยในเรื่องของฟ้าจริงๆ
“นี่สนิทกันถึงขนาดนี้เชียว”
ฟ้าอดที่จะแปลกใจไม่ได้เพราะสำนวนการพูดคุยค่อนข้างจะไม่มีกั๊กเหมือนคุยกับคนอื่นๆ
“ก็ไม่ขนาดนั้นนะ”
“สนิทกันก็ดีแล้ว อย่าให้เราปวดหัวไปมากกว่านี้เลย”
“ทำไมวะ?”
“ก่อนหน้าที่จะมานี่น้ำมันก็พึ่งมีเรื่องกับต้นมา”
“ห่ะ!?!”
คีย์อุทานซะดังลั่นจนเคนและน้ำถึงกับหันมามองอย่างพร้อมเพียง
“มีอะไร?”
น้ำถามโดยไม่เจาะจงคนตอบจนฟ้าส่ายหัวเป็นคำตอบไปให้เค้าเลยพยักหน้ารับรู้แล้วหันไปคุยกับเคนต่อ ดีที่เสียงดนตรีค่อนข้างดังเพราะเป็ฯช่วงเวลาดึกดื่นจนกลายเป็นคลับ ทั้งสองคู่เลยได้คุยกันแบบกระซิบกระซาบและนั้นก็ทำให้อีกคู่ไม่สามารถได้ยินในสิ่งที่พวกเค้าคุยกันได้
“ไปมีเรื่องกันได้ยังไงวะฟ้า เล่ามาเลย เล่ามาให้หมด”
คีย์เค้นต่อเมื่อเห็นว่าน้ำและเคนหันกลับไปคุยกันต่อ
“ก็ต้นมันมารับเราที่คอนโดเพราะมีนัดกินข้าวกัน แต่น้ำมันไปรับโทรศัพท์เราที่ต้นโทรมาตอนถึงตึกพอดี”
“มันเลยลงไปซัดเค้า?”
“ใช่ เราก็พึ่งอาบน้ำเสร็จไงเลยต้องแต่งตัวอีก กว่าจะลงไปห้ามได้ก็น้วมกันทั้งคู่แล้ว”
“โอ้ย อย่างกับละครหลังข่าว นี่ศึกชิงชายรึไงเนี้ย”
“เวอร์ละ จะมาชิงอะไรเรา พวกนั้นแค่หมั่นไส้กันเองเราไม่เกี่ยวนี่”
“ไม่เกี่ยวบ้าอะไร ที่มันหมั่นไส้กันก็เพราะแกไม่ใช่เหรอวะ”
ฟ้าเงียบกริบอย่างเถียงไม่ออก
“ในกรณีต้นกพอจะเข้าใจว่าทำไมมันหมั่นไส้ไอ้น้ำ แต่ไอ้น้ำมันจะไปหมั่นไส้อะไรไอ้ต้นมากมายวะ”
“มึงก็หันไปถามมันดิ”
“น้ำ”
ฟ้าถึงกับสะดุ้งก็เค้าไม่คิดว่าคีย์จะกล้าหันไปเรียกน้ำเอาจริงๆ
“อะไร?”
“มึงไปหมั่นไส้อะไรไอ้ต้นนักหนาวะ?”
ฟ้าหันหน้าหนีเมื่อเห็นว่าน้ำหันมามองยังตนเอง
“ไม่ถามฟ้าดูละ”
“เอ๊า มันเรื่องของมึงเว้ย จะไปถามไอ้ฟ้าได้ไง”
“เรื่องของกูก็เหมือนเรื่องของฟ้าด้วยนั้นแหละ ฟ้ากับกูก็คนๆเดียวกัน”
ฟ้าถึงกับสำลักเหล้าไอโครกเครก คีย์เองก็อึ้งไปกับคำตอบที่ได้แต่เคนกลับหัวเราะชอบใจ
“เจ๋งเว้ยเพื่อนกู”
“มึงนี่มโนเก่งขึ้นนะไอ้น้ำ”
“มโนตรงไหน พวกมึงก็รู้กันดีแล้วนี่”
ฟ้ากำลังจะอ้าปากท้วงขึ้นบ้างแต่ก็มีใครบางคนมาสกิตจนต้องหันไปมองซะก่อน
“สวัสดีครับ”
ชายหนุ่มแปลกหน้าที่มาสกิตฟ้าเอ่ยทักขึ้นด้วยรอยยิ้ม ทุกคนในโต๊ะต่างงุนงงกับผู้มาใหม่เพราะไม่มีใครรู้จักแม้แต่ตัวฟ้าเองก็ตาม แต่ฟ้าก็ยังยิ้มรับแล้วเอ่ยทักอย่างสุภาพตามปกติ
“ตรงๆเลยนะ ผมชอบคุณนะ ขอเบอร์โทรไลน์ไอ้จีเหรอเฟสหน่อยจะได้ไหมครับ?”
ครบองค์มาก
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ฟ้าคงจะสานสัมพันธ์ต่อเพราะคนที่เข้าหาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรแถมดูจากการแต่งตัวแล้วก็ดูท่าจะภูมิฐานพอสมควร แต่ก็นะ...
“ขอโทษครับ ผมคงให้ไม่ได้”
ทั้งคีย์และเคนต่างก็อ้าปากเหวอแต่น้ำกลับยิ้มกริ่ม พวกเพื่อนของฟ้าจะรู้ดีว่าฟ้าเองก็เจ้าชู้ การที่ปฎิเสธคนที่เข้าหาทั้งที่ดูดีไปแทบจะทุกส่วนแบบนี้จึงเหนือความคาดหมายมากถึงมากที่สุด
“ทำไมละครับ หรือว่า...”
ชายหนุ่มลากเสียงยาวแล้วไล่มองผู้ร่วมโต๊ะจนไปสะดุดเข้ากับแววตาดุของน้ำ
“มีแฟนแล้วสินะ”
ฟ้ายิ้ม
“งั้นก็ขอโทษด้วยนะครับ”
พูดจบก็เดินจากไปด้วยใบหน้าสงดลงนิดหน่อย ฟ้าลอบถอนหายใจแล้วหันมายกแก้วขึ้นดื่มจนไปสะดุดเข้ากับรอยยิ้มของน้ำที่ดูจะปลื้มปริ่มยิ่งกว่าผลการเรียนได้เอเสียอีก
“ฟ้า ไม่สบายรึเปล่าเนี้ย?”
คีย์ถามพร้อมกับยกมือขึ้นอังหน้าผากนาบกับแก้มจนฟ้าหลุดหัวเราะขำ
“อะไรของคีย์เนี้ย?”
“ปกติเหยื่อชั้นเลิศแบบนั้นมาแกไม่มีทางพลาดอะ แต่นี่เลยไม่สนใจซะงั้น”
“ก็เมื่อก่อนกับตอนนี้มันไม่เหมือนกันนะสิ”
“ยังไงวะ?”
“มึงนี่ก็เข้าใจอะไรยากวะคีย์ ขนาดไอ้คนเมื่อกี้มันยังเข้าใจอะไรได้ง่ายกว่ามึงเลย”
น้ำพูดแทรกเสียงขำขันแต่คีย์ตวัดสายตาไปมองค้อนดุๆ คีย์ไม่เชื่อว่าฟ้าจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนจริงๆเพราะเค้ายังมั่นใจว่าฟ้ายังตัดใจจากน้ำไม่ได้แน่ๆ
“มึงเงียบไปเลย แม่งยิ้มอยู่ได้บ้าป่าววะน้ำ”
น้ำไหวไหล่
“สรุปว่าไงฟ้า?”
ฟ้ายิ้ม
“ก็ตามนั้นแหละ”
“ตามไหนวะ?”
“เรามีแฟนแล้ว”
คีย์อ้าปากค้างเบิกตากว้างในขณะที่เคนสำลักเหล้าที่กำลังเอาเข้าปาก น้ำยังคงนั่งไขว่ห้างแล้วยิ้มออกมาเมื่อทั้งคีย์และเคนหันไปมองเค้าเป็นตาเดียว
“มองกูทำไม?”
“นี่พวกมึงไปลงเอ่ยกันตอนไหนวะเนี้ย?”
เป็นเคนที่ถามน้ำกลับ
“พูดบ้าอะไรวะเคน เรากับน้ำไม่ได้เป็นอะไรแบบนั้นสักหน่อย ก็รู้อยู่ว่าน้ำมันไม่ใช่เกย์”
คราวนี้เป็นน้ำที่ตวัดสายตาไปมองจ้องที่ฟ้า
“งั้นเป็นใครวะฟ้า?”
คีย์ถามขึ้นบ้างและฟ้าที่ยกแก้วขึ้นดื่มอยู่เลยชี้ไปที่โทรศัพท์ของคีย์ที่วางอยู่บนโต๊ะ คีย์ขมวดคิ้วมุ้ยแต่ไม่นานก็ต้องเบิกตากว้างอีกครั้ง
“อย่าบอกนะว่า...”
“อืม ต้นนั้นแหละที่เป็นแฟนเราในตอนนี้”
TBC....
หัวข้อ: ◑ MAKE FRIEND ◐ ★ เพื่อนรัก★ UP ตอนที่ 31-33 {06/02/60} END (อ่าน 23498 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก