เป็นบุญที่ยี่สิบบาทมันยอมควักจ่ายเองแสงถอนหายใจอยู่หน้าร้านถ่ายเอกสาร ชะเง้อคอรอนเรนทร์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเด็กหัวทองจะกลับออกมาพร้อมกระดาษปึกหนึ่งในมือ สีหน้าคนถือดูไม่มั่นใจนัก
“เฮียว่าวิธีนี้จะดีจริง ๆ เหรอ”
“ดีกว่าหลอกนอนกับคนอื่นแล้วอัดคลิปก็แล้วกัน”
“อูย เจ็บจัง” หน้าตาสำนึกผิดเสียเต็มประดาจนแสงอยากจับมาแทงเข่าสักที
เขาออกเดินนำนเรนทร์กลับไปทางร้านเป้าหมายในวันนี้ ท่วงท่าการก้าวขาราวกับมาเฟียที่ถือระเบิดไว้ในมือพร้อมจะทำลายศัตรูให้ราบเป็นหน้ากลอง โดยมีพ่อแกะน้อยเดินตามต้อย ๆ
ฝูงคนแหวกออกเป็นทางด้วยเกรงต่ออำนาจบารมีที่แผ่ซ่านตั้งแต่หัวจรดเท้า แสงเหวี่ยงตัวเองแปะลงตรงเสาไฟหน้าร้าน ล้วงหาบุหรี่ไฟฟ้าในกระเป๋าขึ้นมาคาบไว้แล้วหันมาเอ่ยบอกเยี่ยงคำสั่ง
“ฉันจะรอตรงนี้”
“อ้าว” เรนถึงกับอ้าปากค้าง “เฮียไม่ช่วยกันเหรอ”
“แล้วมันเรื่องอะไรที่ฉันต้องช่วย”
ตอนนี้ก็ช่วยอยู่ไม่ใช่เรอะ... นเรนทร์เถียงในใจ มองคนขี้เก๊กยืนพิงเสาด้วยท่าพระเอกซีรีส์แถมยังแสร้งมองไปทางอื่นเหมือนจะบอกว่า ‘ยัยบ้าเอ๊ย! ฉันไม่ได้สนใจเธอสักหน่อย’ จะแอคท่าเยอะไปทำไม ไม่เมื่อยหน้าบ้างหรือไง? เรนคิดแล้วกลั้นขำจนไหล่สั่นหงัก ๆ
“ยัง...ยังไม่ไปอีก”
เฮียก็มีมุมน่ารักกับเขานี่นาประหลาดคนชะมัด ปากด่าไม่หยุด แต่ก็โดดลงมาช่วยเนี่ยนะ? ว่าเขาแปลกแล้วเฮียแสงแปลกยิ่งกว่าอีก เรนนินทาคนแก่กว่าในใจพลางก้าวเท้าไปยังประตูเร็วขึ้น พูดตามตรงก็แอบหวั่นไม่น้อยว่าวิธีของเฮียจะได้ผลจริงเหรอ
แต่หมาจนตรอกมันจะงับจนกว่าเขี้ยวจะหลุดหมดปากนั่นแหละ...
ผัวะ!“พี่! อย่าไปกินกาแฟร้านนี้มันเลยครับ พี่กำลังสนับสนุนพวกขี้โกงนะครับ” ลูกหนี้เฮียใหญ่ตะโกนลั่นร้านอย่างหน้าไม่อาย ลูกค้าราวสิบคนชะงักค้างกลางอากาศเป็นจังหวะดีที่นเรนทร์จะพุ่งเข้าหาป้าที่อยู่ใกล้ประตูที่สุด ยัดกระดาษแผ่นหนึ่งใส่มือ
“ฝากกระจายข่าวด้วยนะคร้าบ~” มันฉีกยิ้มหวาน “พี่คนสวย”
“ทำอะไรของคุณน่ะ!” เด็กเฝ้าร้านที่หลังเคาน์เตอร์ทนไม่ไหวโผเข้ามาปิดทาง “ออกไปจากร้านเดี๋ยวนี้นะ”
“พี่ดูนะครับ คนเรามันทำกันแบบนี้ ตัวเองเปิดร้านใหญ่โตแต่ไม่จ่ายเงินช่างตาดำ ๆ โอ๊ย...กาแฟที่พี่ดื่ม ๆ กันอยู่ต้นทุนก็เงินผมทั้งนั้นเลย”
ป้าพลิกกระดาษขึ้นดู มันไม่มีรายละเอียดอะไรเลยนอกจากเขียนชื่อร้านและคำว่า ‘ขี้โกง’ ด้วยฟอนต์ขนาด 72 ใหญ่ระดับมองจากอีกฝั่งของถนนยังเห็น แน่นอนว่าพนักงานไม่รอช้าพุ่งเข้ามายื้อแย่งกระดาษพร้อมขยำทิ้ง
“คุณออกไปเลยนะ”
“อา...คุณเป็นพนักงานคงไม่รู้เรื่องสินะ อ๊ะ! ผมให้อีกใบจะได้ไม่ต้องไปแย่งของพี่เขา” ว่าแล้วก็ยัดใส่มือ แถมยังแทรกตัวเดินดุ่ม ๆ ไปหาชายวัยกลางคนด้านหลัง “ฝากพี่ด้วยนะครับ อย่าสนับสนุนคนขี้โกงน้า~”
“เรน!”เสียงหวาน ๆ ดังมาจากโถงบันได ก่อนเบลจะเดินหน้าตาตื่นเข้ามา นเรนทร์รีบยื่นกระดาษให้เธออย่างสุภาพ
“อ้าว! เบลจะเอาด้วยเหรอ ผมให้สามแผ่นเลย”
“ทำไมทำแบบนี้!”
“ช่วยไม่ได้นี่ ก็ผมโดนโกงจริง ๆ” หนุ่มผิวแทนตอบแฟนเก่าเพียงเท่านั้นก่อนจะมุ่งหน้าเข้าไปในร้าน เป้าหมายคือหญิงสาวไฮโซที่กำลังเบิกตาค้างกับเหตุการณ์ระทึกขวัญตรงหน้า “ฝากคุณผู้หญิงกระจายข่าวด้วยนะครับ”
คราวนี้เบลหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด ดูท่าลูกค้าคนนี้จะเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมถึงได้กลัวเสียหายปานนั้น แต่เรนไม่หยุดเท่านั้นเขามุ่งหน้าแจกจ่ายกระดาษจนครบทั่วทั้งร้าน จวบจนพนักงานชายคนแรกวิ่งมารวบตัวนั่นแหละ
“ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“โอ๊ย! นอกจากโดนโกงแล้วยังถูกพนักงานทำร้ายร่างกายอีก โอ๊ย ๆ เจ็บจังเลยครับ!” เรื่องแอคติ้งไว้ใจนเรนทร์ได้เสมอ หนักกว่านี้ก็ทำมาแล้ว “ช่วยด้วยครับ! ผมถูกทำร้ายร่างกาย”
เพราะถูกใส่ไคล้อีตาพนักงานจึงเด้งตัวออกราวถูกของร้อน เห็นท่าไม่ดีมันรีบส่งสายตาให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายรับช่วงต่อแทน เบลเดินเข้าไปประชิดแฟนเก่าส่งสายตาอ้อนวอนอีกครั้ง
“เบลขอเถอะนะเรน นายเขาไม่โกงแน่นอน”
“ไม่โกงแต่ไม่จ่าย ใครก็พูดได้นี่” เขาเบนสายตาหนีใบหน้าน่ารัก ชูกระดาษโบกไปมาในอากาศ “ใครยังไม่ได้อีกครับ!”
“เรน...” เมื่อใช้ไม้แข็งไม่ได้หล่อนก็กระตุกชายเสื้ออีกฝ่าย ดวงตากลมเริ่มมีน้ำตาคลอ “เบลขอร้องล่ะ อย่างน้อยก็ออกไปคุยกันข้างนอกนะ”
ภาพนั้นของอดีตคนรักทำจิตใจที่เกรี้ยวกราดอ่อนยวบเป็นขี้ผึ้งลนไฟ ถึงจะเลิกกันไปนานแค่ไหนแต่น้ำตาของเบลกัดกร่อนหัวใจเรนได้เสมอ ไม่อยากให้ใบหน้าสวย ๆ ต้องเศร้าหมองเพราะเขาเลย
กระดาษที่ชูขึ้นค่อย ๆ ลดระดับขนาบข้างลำตัว นเรนทร์แพ้อีกแล้ว... พ่ายแพ้ต่อคำลวงแสนหวานอีกครั้ง ปลายรองเท้าหันกลับไปยังประตู ณ ตรงนั้นเองที่เขามองเห็นชายวัยกลางคนเบือนหน้าไปยังถนน ทั้งที่ไม่ได้จ้องมาที่เขาด้วยซ้ำ ทว่าเสียงหนึ่งตะโกนเข้ามาในหัวของนเรนทร์
‘โง่เอ๊ย!’“ผมไม่กลับ ถ้าวันนี้ยังไม่ได้เช็กงวดสุดท้าย!” เจ้าจิ้งจอกขู่คำรามฟ่อ ทำเอาสาวน้อยตกใจ
“ไม่เอาน่าเรน ค่อย ๆ พูดกันก่อน”
“มันเลยจุดนั้นมานานแล้ว เบลไม่รู้หรอกว่าผมต้องเจออะไรมาบ้าง!”
“เบลไม่...”
“ไม่ต้องห่วงนะ ผมจะแปะมันให้เต็มร้าน! เต็มเสา! เต็มกำแพง! ประกาศให้มันรู้กันไปเลยว่าเจ้านายเบลมันขี้โกง! อีกะแค่เงินไม่กี่แสนไม่ยอมจ่ายทั้งที่ลูกค้านั่งเต็มร้าน!”
เมื่อการขอร้องใช้ไม่ได้ผลเบลเริ่มมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก สุดท้ายก็เผลอหลุดปาก “ไปคุยกับเจ้านายเบลข้างบนก่อนนะ”
ไอ้หมาบ้าแสยะยิ้ม ก่อนจะตบเท้าก้าวขึ้นบันได
“กลับมาจากเมืองนอกแล้วเหรอ?”..............................................
...........................
...........
.......
“อ้า~ ผมนึกว่าจะโดนเขายิงตายซะแล้ว”
“คนเยอะขนาดนั้นใครมันจะกล้ายิง อีกอย่างไม่ใช่ร้านผู้มีอิทธิพลซะหน่อย แค่ไฮโซขี้เหนียว”
นเรนทร์ทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้อีกฝั่ง เท่ากับว่าตอนนี้พวกเขาหันหลังชนกัน แบบนี้ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเห็นสายตาเหยียดหยามของเฮียแสง
ธนาคารสีม่วงคือสถานที่ที่เรนมุ่งตรงมาทันที เช็กเงินสดถูกเปลี่ยนสภาพเป็นธนบัตรปึกหนาเต็มซองเอกสารสีน้ำตาล ชายหนุ่มกอดมันไว้แนบอก ก่อนโรคย้ำคิดย้ำทำจะกำเริบ มือซน ๆ แงะแม็กออกเอานิ้วเขี่ยนับจำนวนฟ่อนไปมา
“ตอนแรกนึกว่าจะเด้งซะแล้ว”
“ต่อให้อยากดึงให้เด้งก็ทำไม่ทันแล้วล่ะ สงสัยจะไม่ได้สมัครอีแบงก์กิ้ง” อีกฝั่งของเก้าอี้ให้ความเห็น “ดูท่าเงินในบัญชีจะเยอะเสียด้วย”
“แล้วมาดึงผมได้ตั้งนานน้อ~”
“เขาถึงได้เรียกว่าคนรวยไง แกน่ะมันกระดูกอ่อนชะมัด ไม่สิ...พ่อแกด้วย”
“รอบนี้ด่าถึงพ่อเลยเหรอ”
“ก็จริงนี่หว่า” เรียกได้ว่าไม่มีเกรงใจกันเลยทีเดียว “เพราะพ่อแกเป็นผู้รับเหมาแบบนั้นแหละถึงได้เจ๊งเป็นหนี้เฮียใหญ่อยู่นี่ไง”
“เถียงเฮียไม่ได้เลยแฮะ”
คนโดนด่าพ่อล่อแม่เผลอคลี่ยิ้มบาง ต้องขอโทษด้วยที่นเรนทร์ไม่สามารถปกป้องสมองและปัญญาของพ่อได้ ก็ที่เฮียแกพูดมามันก็ถูกต้องทุกอย่าง... ดวงตาเรียวเหล่มองแผ่นหลังที่ขนาบกับของตัวเอง บ่ากว้างนั้นดูแข็งแกร่งและพึ่งพาได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ทั้งที่เป็นผู้ชายทั้งแท่ง แต่อดคิดไม่ได้ว่าน่าซบจริง ๆ น้า~
ตุบ... แล้วก็ไม่หยุดแค่ความคิด นเรนทร์เอียงคอวางตุบลงบนบ่าขวาของแสง วินาทีนั้นราวกับความเครียดที่สั่งสมมาตลอดหลายวันถูกปัดเป่าออกไป
แสงเองก็ไม่ได้ออกปากไล่อะไร เหลือบมองกลุ่มผมสีทองด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก...
“ว่าแต่...ไม่คิดเลยว่าวิธีของเฮียจะได้ผลดีขนาดนี้”
“นิสัยพื้นฐานของพวกไฮโซน่ะ” คนประสบการณ์โชกโชนอธิบาย “กับคนต่ำกว่าจะขี้งกขี้เหนียว สักบาทก็ไม่ให้กระเด็น แต่กับพวกไฮโซด้วยกันจะหน้าบางขึ้นมาเชียว”
“ฮ่า ๆ ดูท่าจะเจอมาเยอะ” ปลายนิ้วเขี่ยเงินในซองเล่นไปมา “เจอแบบนี้บ่อย ๆ คงลำบากแย่”
“ส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนั้น แต่พวกดี ๆ ก็มีอยู่”
คนหางตาชี้หลุบมองฟ่อนเงินบนตัก บางอย่างตีตื้นขึ้นมาในอก ท่ามกลางความวุ่นวายในธนาคารใหญ่เขาพึมพำประโยคอันเรียบง่าย แต่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึก...
“ขอบคุณนะครับเฮียแสง”อกซ้ายอุ่นวาบ...
“เท่านี้ผมก็จะปิดหนี้เฮียอู๋ได้หมดละ-----“
ฉึบ... เพราะไม่ทันระวัง รู้ตัวอีกทีมือใหญ่ก็โฉบลงมาฉกเงินในซองออกไปฟ่อนหนึ่ง นเรนทร์รีบงับปิดลง ทว่าไม่ทันเสียแล้ว ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์กระโดดออกไปอีกฝั่งห่างกับเขาห้าเมตรถ้วน
“หนึ่งแสน” ทั้งที่เป็นคนขรึมแท้ ๆ แต่บัดนี้ใบหน้าเฮียแสงดูยียวนกวนส้นตีนเหลือเกิน “ดอกเบี้ยของเฮียใหญ่เดือนนี้”
“โหดร้าย!” เด็กแซ่ซ่งร้องเสียงแหว๋ว “นี่เฮียกล้าฉกเงินในธนาคารเลยเหรอ!”
“ผู้จัดการสาขานี้มันเป็นเพื่อนฉัน” กร่างระดับนี้ลูกนายกยังต้องยอม “อีกอย่างฉันไม่ได้ขโมย แค่เอาส่วนที่ควรจะได้มา”
“ชั่วร้าย!”
“เมตตาไปด้วยซ้ำ” นิ้วโป้งกรีดฟ่อนแบงก์สีเทาไปมาดังพึ่บ ๆ “ค่าจ้างที่ปรึกษาฉันยังไม่ได้คิดเลย”
“เฮีย... ไม่นะเฮีย” เห็นทางนั้นเริ่มถอยหลังเรนยิ่งลนลานเดินตามจนแข้งขาพันกัน “เฮียจะทำแบบนี้กับผมไม่ได้....”
“ได้ซี่...” ริมฝีปากบางแสยะยิ้มในวินาทีที่คว้ามือจับประตูได้ “ก็ทำอยู่นี่ไง”
ปัง! บานกระจกปิดงับ สั่นพั่บ ๆ อยู่สามทีก่อนจะหยุดแน่นิ่งไม่ต่างจากคนตรงนั้น นเรนทร์มองตาลุงขี้ขโมยที่หายวับไปตรงมุมตึกแล้วได้แต่กำหมัดจนมือสั่นระริก พลาดแล้วไอ้เรน...พลาดแล้ว
ในใจของมันฉีกซองกระดาษออกเป็นชิ้น ๆ ราวกับว่านั่นคือเนื้อหนังของแสง ราดน้ำมัน จุดไฟเผา คุกเข่าและกรีดร้องคำเรียกที่ครั้งนี้เสียงสูงกว่าปกติจนแทบกลายเป็นคำอื่น....
เฮียยยยยยย!!TBC
สวัสดีปีใหม่ 2017 ค่ะทุกคนนนนนน เฮ้ ๆ ๆ จุดพลุ ๆ
มีความสุข สุขภาพแข็งแรง ขอให้เป็นปีที่ดีนะคะ ใครเดินทางกลับก็ขอให้ปลอดภัยกันทุกคน
และของขวัญแก่ทุกท่านก็คือ.....ตอนที่ 6 ไงจ๊ะ เย้ๆ ๆ
พูดถึงเรื่องหน่อยดีกว่า แหมมมมมมม อย่าคิดมาเล่นกับแบดกายอย่างอาแสง นึกภาพอาแสงฉุดข้อมือเรนแล้วพูดว่า "ฉันเตือนเธอแล้ว อย่าเล่นกับไฟ" นาวเบิร์นเบบี้เบิร์นมากค่ะ 5555555
เอาจริง ๆ ตอนนี้ก็เริ่มเข้าโหมดสวีต(?)แล้วนะคะ เดี๋ยวจะหวานจนน้ำตาลไหม้เลย นิยายโรแมนติกค่ะ//จริงจัง
สำหรับปีนี้ก็ฝากตัวอีกเช่นเคยนะคะ
ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ติดตามมาโดยตลอดค่ะ
เจอกันตอนหน้าค่า
ป.ล.ลืมขายของ ตอนนี้รีปริ้นท์ใส่ รัก ป้าย สีลงสต็อกพร้อมส่งแล้วนะคะ ฝากสนพ.เฮอร์มิตขาย ใครสนใจเชิญทางนี้ค่ะ
http://www.hermitbookshop.com/product/187/%E0%B9%83%E0%B8%AA%E0%B9%88-%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81-%E0%B8%9B%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A2-%E0%B8%AA%E0%B8%B5-by-indigo
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
