บันทึกรัก…ไร่แสงจันทร์
Writer : Tan-Yung0209
File : เมื่อผมมีเมีย(ผัว)เป็นคู่กัด
“เอก!!!!”
ผมตะโกนสุดเสียง ผมฝันร้ายเห็นเป็นเอกถูกทำร้ายจนละเมอออกมารู้ตัวอีกทีร่างกายของผมนอนอยู่บนเตียงเล็ก ที่หลังมือมีสายน้ำเกลือระโยงระยางเต็มไปหมด และอาการปวดแผลที่ด้านหลังทำให้ผมรู้ดีว่าผมไม่ได้ฝัน ทั้งผมและเป็นเอกถูกทำร้าย
“ทิว…เป็นไงบ้าง?” ผมที่กำลังรวบรวมสติก็ต้องหันไปหาเจ้าของเสียง ลุงชิตเดินเข้ามาในห้องพร้อมถามไถ่อาการ
“ไอ้เอกล่ะครับลุง?” ผมถามหาอีกคน
“เฮ้ย!!! พวกเอ็งมันยังไงกันวะ เมื่อกี้ข้าไปเยี่ยมเป็นเอกมันก็ถามถึงเอ็ง พอมาเยี่ยมเอ็งก็ดันถามหามัน” ลุงชิตส่ายหน้าแล้วนั่งลงบนเก้อี้ใกล้เตียง
“ที่ผมถาม ผมกลัวว่าจะไม่มีใครให้ชกต่างหากล่ะลุง” ผมแถ ใครจะบอกกันล่ะครับว่าผมแอบห่วงเป็นเอกเหมือนกัน
“เป็นห่วงมันก็พูดตรงๆสิวะ ไอ้ทิวไผ่คนเดิมหายไปไหน?”
“เออๆ ก็ห่วงมันนิดหน่อย” ผมตอบเสียงอ้อมแอ้ม
“ห่วงเยอะๆข้าก็ไม่ว่าหรอก เมียจะห่วงผัวไม่ใช่เรื่องแปลก” ลุงชิตพูดเสียงออกแนวจะล้อผมนิดๆ
“ลุงชิตรู้ได้ยังไง?” ผมถามโพร่งออกไป ไอ้เอกมันเอาเรื่องที่ผมรับให้มันไปพูดใช่ไหม? มันคงอยากจะให้ผมเสียหน้ามากสินะ
“ข้าแค่แหย่เอ็งเล่น ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องจริง” ลุงชิตพูดต่อ ผมมองไปในแววตารู้เลยว่าลุงชิตคงจะมองออกและรู้เรื่องความสัมพันธ์ของผมกับเป็นเอก
“อย่าทำหน้าอย่างนี้สิวะไอ้ทิว ข้ากลัวเอ็งจะปาดคอข้า” ลุงชิตพูดติดตลก สภาพผมตอนนี้แค่ลุกจากเตียงยังลำบาก
“ผมไม่ปาดตอลุงหรอกครับ ถ้าเป็นอีกคนผมก็ไม่แน่” ผมพูด ในหัวก็นึกถึงเป็นเอกที่คงจะเยาะเย้ยผมในใจตลอดเวลา
“ใจเย็นๆทิว ว่าแต่จะไปเยี่ยมเป็นเอกไหม? ถ้าเอ็งไปมันคงจะดีใจ” ลุงชิตเห็นว่าผมเริ่มเดือดก็เลยเปลี่ยนเรื่อง
“ไม่ดีกว่าลุง ผมเจ็บแผล…อ่อ น้องพีเป็นยังไงบ้าง? ช่วยมาได้ไหม?”
“คุณสิบทิศออกไปช่วยเมื่อเช้า ยังไม่ส่งข่าวมาเลย” ผมพยักหน้า ใจผมก็ภาวนาให้ทุกคนปลอดภัยและจับคนร้ายมาให้ได้ ผมรอกระทืบมันอยู่
“ข้าไม่รบกวนเอ็งแล้ว แล้วเอ็งแน่ใจนะว่าจะไม่ไปหาเป็นเอก” ลุงชิตถามย้ำอีกรอบ
“เรื่องอะไรผมจะต้องไปหามันด้วย” ผมตอบกลับ คิ้วก็ขมวดเป็นปม
“เออๆ นอนพักไปแล้วข้าไปก่อน”
“ลุงชิต ได้ข่าวคุณสิบทิศกับน้องพี อย่าลืมบอกผมนะครับ” ก่อนลุงชิตจะไป ผมก็พูดทิ้งท้ายเอาไว้
“เออ” ลุงชิตรับคำแล้วออกจากห้องไป
ผมนอนอยู่บนเตียงต่อและได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากพยาบาล ทั้งเช็ดตัว ทั้งป้อนข้าว ทั้งคอยเข้ามาตรวจดูอาการของผมเป็นระยะ บาดแผลฟกช้ำของผมมีอยู่ไม่มากแต่ที่ทำให้เจ็บก็ต้องเป็นแผลจากด้านหลังที่ทำให้ผมต้องนอนตะแคงไปมาเป็นระยะ เวลาผ่านไปเกือบค่อนวันผมเริ่มเหงาปาก ไร้เงาคนเยี่ยม ก็เข้าใจนะครับว่าคนในไร่ต้องทำงาน ไอ้แฝดสี่ก็คงวุ่นกับการทำหน้าที่แทนผม นอกจากจะเหงาปาก…ผมก็ยังนึกเป็นห่วงว่าเป็นเอกฟื้นขึ้นมาหรือยังเพราะมันโดนกระทืบหนักกว่าผมเสียอีก
“จ๊ะเอ๋ พี่ทิว~” เสียงหวานหูเรียกผมพร้อมกับประตูห้องที่เปิดออก ส้มจี๊ดเดินเข้ามาในมือก็ถือถุงขนม
“น้องส้มจี๊ด มากับใครเหรอ?” ผมถาม ในใจก็หวังว่าจะมีคนมาเยี่ยมผมเยอะๆ
“มากับคุณเหนือฟ้า แป๊บนะพี่ทิว….คุณเหนือฟ้ารีบเดินสิ!!!” ส้มจี๊ดตะโกนออกนอกประตู ผมล่ะกลัวพยาบาลจะมาตบหัวโทษฐานที่เสียงดัง
“มาแล้ว เร่งจริง” เสียงของคุณเหนือฟ้าลอยมาติดๆ ส้มจี๊ดเปิดประตูห้องออก คุณเหนือฟ้ามาพร้อมกับเป็นเอกที่อยู่บนรถเข็น
“ส้มจี๊ดวางขนมไว้ตรงนี้นะ” ส้มจี๊ดรีบวางขนมแล้วออกจากห้องไป
“ส่วนฉันก็ไปก่อน ยังไงก็คุยกันให้ดีล่ะเรื่องไหนค้างคาใจก็เคลียร์กันซะ” คุณเหนือฟ้าบอกกับผมแล้วเดินออกไป
เป็นเอกนั่งอยู่ตรงหน้าผมที่นอนตะแคงหันไปทางมันพอดิบพอดี ต่างคนต่างเงียบและจ้องกน้าอีกฝ่ายเหมือนจะรอให้ใครสักคนเริ่มพูดก่อน
“แผลเป็นไงบ้าง?” เป็นเอกเป็นฝ่ายเริ่มต้นถามขึ้นมาก่อน
“ก็งั้นๆ” ผมตอบกลับไป ใครอยากจะบอกล่ะว่าเจ็บแผลเป็นระยะ เสียฟอร์มแย่
“ก็ดี กูเห็นมึงไม่ไปเยี่ยมกู กูก็คิดว่าจะเป็นหม้าย” เป็นเอกพูดอย่างอารมณ์ดี
“ใครเมียมึง อีกอย่างเรื่องอะไรที่กูจะต้องไปเยี่ยมมึงด้วย”
“เผื่อมึงจะห่วงกูไง เฮ้อ…เป็นกูสินะที่เป็นห่วงมึงแค่ฝ่ายเดียว” เป็นเอกถอนหายใจ สีหน้าเศร้าขึ้นมาทันที
“เรื่องของมึงสิ” ผมเองก็ไม่ยอมที่จะบอกว่าเป็นห่วงมันหรอกครับ
“ปากแข็ง”
“ใครปากแข็ง กูพูดความจริง” ผมยังคงยืนยันว่าไม่ได้ห่วงมันอยู่ดี
“ปากแข็ง…กูว่ากูต้องดูดปากมึงให้นิ่มบ่อยๆ” พูดจบมันก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ไอ้เหี้ยเอก หยุดทำรุ่มร่ามกับกู” ผมเองก็เบือนหน้าหนี
“คิดว่าจะหนีกูพ้นเหรอ เมื่อกี้เรียกผัวว่าเหี้ยอีก เห็นทีต้องจัดหนัก” เป็นเอกยิ้มพราวแล้วใช้มือล็อคท้ายทอยของผมเอาไว้เพื่อที่ตัวมันเองจะได้จูบผมได้ง่ายๆ
“เฮ้ย!!! คุณสิบทิศกับคุณพีปลอดภัยแล้ว” เหมือนสวรรค์จะเข้าข้างผมอยูบ้าง ลุงชิตเข้ามาขัดจังหวะพอดิบพอดี เป็นเอกก็ส่งเสียงจิ๊ปากไม่พอใจ
“แล้วจับคนร้ายได้ไหมลุง?” ผมถามอย่างกระตือรือล้น
“จับได้สิ” ลุงชิตเอ่ย แต่แทนทีจะดีใจผมจับน้ำเสียงปนเศร้าของลุงชิตได้
“มันเป็นใครครับ?” เป็นเอกถามต่อ ลุงชิตกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะให้คำตอบกับพวกเรา
“ลุงพลของเรานั่นแหละ”
พอได้รู้ว่าใครคือคนร้ายทั้งผมและเป็นเอกก็เงียบกริบ ไม่คาดคิดว่าคนร้ายจะเป็นคนใกล้ตัว จะเป็นคนที่ผมเคารพเหมือนพ่อ เป็นครูที่ช่วยสอนการทำงานในไร่ ลุงพลเป็นที่เคารพของทุกคนในไร่เหมือนลุงชิต…ทำไมลุงพลถึงทำแบบนี้ด้วย
ลุงชิตที่เห็นว่าพวกเรานั่งเงียบจึงได้เล่าต่อคร่าวๆว่า ลุงพลต้องการจะเอาไร่แสงจันทร์เป็นของตัวเอง เพราะลุงพลก็เป็นลูกเมียเก็บของปู่คุณสิบทิศ เท่ากับว่าคุณนักรบและลุงพลเป็นพี่น้องคนละแม่ ผมได้ฟังก็ถึงกับอึ้ง พร้อมกับฉุกคิดว่าโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ…แม้แต่ใจของผมในตอนนี้ก็ตาม
.
.
.
ทั้งผมและเป็นเอกต่างพักฟื้นไม่นานก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ ระหว่างที่รักษาตัวอยู่นั้นคุณสิบทิศก็จัดการเรื่องให้เป็นเอกย้ายเตียงมานอนห้องเดียวกับผม อย่าเรียกว่านอนเลยครับเพราะมันชอบมานั่งเฝ้าบ้าง นอนคุยกับผม นอนกัดกับผม บางทีก็ลวนลามจนผมจัดการกัดมันไปหลายแผล กว่าจะออกจากโรงพยาบาลก็ช้ำทั้งคู่
“ทิวรอกูด้วยสิ” เป็นเอกเดินตามผมที่กำลังเดินผ่านไร่องุ่นไปยังบ้านพัก
“กูจะรีบไปเก็บของ” ผมเอ่ย
“กูไม่ให้เก็บ” เป็นเอกเข้าสวมกอดผมจากด้านหลัง กอดเบาๆเพราะรู้ว่าผมยังมีอาการเจ็บแผลอยู่บ้าง
“ไอ้เอกมากอดกูทำไม คนมองเต็มหมดแล้ว” ผมพูดท้วงมัน ตอนนี้สายตาทุกคู่จับจ้องเราสองคนด้วยความสนใจ
“มองไปสิจะได้รู้ว่ากูรักมึง…ทุกคนครับผมรักทิวครับ!!!” นอกจากเป็นเอกจะไม่แคร์สายตาคนอื่นแล้ว มันยังบอกรักผมต่อหน้าคนงานมากมาย
“ไอ้เอก มึงหาเรื่องกูหรือไงถึงพูดอะไรบ้าๆออกมาอย่างนี้” ผมแกะมือมันออกแล้วหันไปเผชิญหน้ากับคนที่ยืนยิ้มไม่สะทกสะท้าน
“กูไม่ได้พูดบ้าๆ กูบอกรักมึง…ทุกคนได้ยินไหม!!!” เป็นเอกยังคงบอกรักผมแถมตะโกนถามอีก มึงเล่นเสียงดังขนาดนี้คนไม่ได้ยินก็หูหนวกแล้ว
“ได้ยิน!!!” ทุกคนพร้อมใจกันตอบ ที่สำคัญยิ้มกว้าง เหอะ นี่ไม่ใช่รายการขอแต่งงานที่โด่งดังในทีวีหรอกนะ พวกนี้จะพร้อมใจเกินไปแล้ว
“มึงจะหาเรื่องให้กูอาย มึงอยากจะเอาชนะกูไปถึงไหน?” ผมถาม อยากรู้ความจริงว่ารักจริงหรือแค่ขำๆ
“กูแพ้มึงไอ้ทิว…มึงชนะใจกูแต่กูไม่เคยชนะใจมึง กูรักมึงมาก มึงยังไม่รู้ตัวอีกหรือไง?” เป็นเอกพูดจริงจัง ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์เงียบรอมให้ผมที่ยืนนิ่งพูดขึ้นมา
“ใครจะรู้ล่ะ มึงกับกูเป็นคู่กัดกันตลอด ทะเลาะทุกวัน” ผมพูดออกไปบ้าง
“แล้วจะเปลี่ยนคู่กัดเป็นคู่รักได้ไหม?” เป็นเอกถาม
“…..” ผมเงียบใส่
“ได้ไหม? ทิวเป็นแฟนกับกูได้ไหม?”
“ไม่!!!” ผมปฏิเสธเสียงแข็ง เป็นเอกผงะเล็กน้อย มีน้ำตาเอ่อตรงตาคู่คม เป็นเอกเสียใจมากจริงๆ
“เราได้กันแล้วมันเลยจุดคำว่าแฟนไปแล้วไอ้บ้า” ผมโน้มไปกระซิบข้างหู ดูเหมือนจะเรียกรอยยิ้มจากเป็นเอกได้ดีทีเดียว
“สรุปว่ามึงกับกูคบกันถูกไหม?” เป็นเอกถามผมอีกครั้ง
“เออ”
“มึงรักกูใช่ไหม?”
“เออ กูรักมึง”
“เฮ้ว!!....เขาดองกันแล้วเว้ย!!!! คืนนี้ต้องฉลอง”
สิ้นเสียงคำบอกรักของผม ทุกคนต่างโห่ร้องด้วยความยินดี เป็นเอกเข้ามากอดผม ผมเองก็กอดตอบ ใครจะคิดล่ะครับว่าคู่กัดที่ทะเลาะกันตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้าจะกลายเป็นคู่รักในวันนี้ อ่อ…ถึงจะรักกันผมก็ยังคิดที่จะจับเป็นเอกทำเมียอยู่ดี…อย่าบอกมันนะครับ
........................ ...
จบแล้ว จบอาจจะไม่สนุกแต่ก็จบแบบนี้แหละ
กว่าจะได้อัพไรท์แทบจะช็อคเลยเพราะงานหนักมาก ปัญหาสุขภาพอีก แต่ก็หาเวลามาปั่นจนได้ ไม่รู้จะมีใครอ่านอีกไหม แฮร่...
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณคนอ่าน คนเม้น คนให้กำลังใจและฝากติดตามเรื่องต่อไปด้วยนะคะ เร็วๆนี้
หัวข้อ: บันทึกรัก...ไร่แสงจันทร์ 20++ Yaoi (คู่กัด) EP.12_ P.5 จบแล้ว 15/03/2017 (อ่าน 37893 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก