บทส่งท้าย
ผมลืมตาขึ้นมาบนเตียงในตอนเช้า ไม่ดิ ไม่น่าจะเช้า...บิดขี้เกียจนิดหน่อยแล้วหันไปเห็นไอ้บูรพานั่งพิงหัวเตียงแล้ววางแลปท็อปอยู่บนตัก
"ตื่นแล้วเหรอ"
"กี่โมงแล้วอ่ะ"
"เที่ยง"
อะเมซิ่งนอนกินบ้านกินเมือง อยู่บ้านพ่อตีไปแล้วเนี่ย เมื่อคืนหลังจากเลิกงานบายเนียร์ ไอ้ไกด์มันก็ชวนเพื่อนไปกินเหล้าที่บ้าน
มันต่อ และเมื่อคืนไม่รู้ไอ้บูรพามันดีดอะไร ไปนั่งก๊งกับไอ้พวกนั้นด้วย แล้วมันก็เมา พอมันเมามันก็หื่น พอมันหื่น ผมก็เลยตื่น
เที่ยงครับ จบ...
เพลียร่างจนอย่างจะนอนข้ามวันข้ามคืนไปเลย
"หิวเปล่า"
"ยังอ่ะ" ผมยืดตัวอีกทีเพื่อให้คลายความเมื่อย ไอ้บูรพาจับหัวผมให้ไปนอนหนุนตักมัน เพราะไม่ได้ใส่แว่นตาผมเลยมองมันไม่
ค่อยชัด
"เห็นหน้ากูป่ะเนี่ย" มันถาม
"ไม่ค่อยชัด"
มันก้มหน้าลงมาใกล้
"ชัดยัง"
"อีกนิด"
"อ่ะ ชัดยัง" มันก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกมันแตะเข้าที่ปลายจมูกผม
"ชัดล่ะ"
ไอ้บูรพาหัวเราะเบาๆ แล้วก้มเอาปากมาแตะปากผมทีหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปสนใจแลปท็อปตรงหน้า
"ทำไรอ่ะ" ผมถามขณะที่คว้าแว่นมาใส่แล้วมองไปที่หน้าจอแล็ปท็อปมัน
"ส่งรูปให้เพื่อนอยู่อ่ะ โคตรเยอะเลย"
ผมพยักหน้าหน่อยๆ
"เออ กูมีของให้มึงด้วย จะให้ตั้งแต่เมื่อคืนล่ะลืม" มันเอื้อมมือไปหยิบถุงๆ หนึ่งมายื่นให้ผม ผมดึงของออกมาจากถุง ก่อนจะเห็น
วัตถุบางอย่างถูกห่อด้วยกระดาษสีน้ำตาล ประเมินจากสายตาก็เดาว่ามันคือหนังสือ
"หนังสือ?"
"อือ เล่มใหม่ของกู"
"เฮ้ย มีเล่มใหม่อีกแล้วเหรอ? ไม่เห็นในเพจบอกอะไรเลย"
"เล่มนี้ไม่ได้ขาย"
ผมฉีกกระดาษห่อนั้นออกจึงมองเห็นปกหนังสือที่ทำให้ชะงักไปนิดหนึ่ง ชื่อหนังสือที่มองเห็นตรงหน้าทำให้มุมปากยกขึ้นยิ้ม
อย่างห้ามไม่ได้
องศาเหนือ
เขียนโดย : บูรพา หนังสือที่มีรูปเล่มขนาดพอดี หน้าปกเป็นรูปเครื่องบินกระดาษสองลำลอยอยู่บนท้องฟ้าสวย และชื่อหนังสือว่า องศาเหนือ ที่ถูกเขียนโดยบูรพา
"มีเล่มเดียวในโลก"
"เซ็นให้กูด้วยดิ"
"เซ็นยังไงอ่ะ"
"ก็แบบที่แฟนคลับเขาไปขอลายเซ็นนักเขียนไง อ่ะ เซ็นให้กูหน่อย" ผมเปิดไปที่หน้าแรกซึ่งเป็นหน้าว่างๆ ก่อนไอ้บูรพาจะเอื้อมมือไปหยิบปากกามาแล้วสวมบทบาทเป็นนักเขียนโมเมนท์กำลังแจกลายเซ็น ส่วนผมก็เป็นติ่งพี่เขา
"น้องชื่ออะไรครับ"
"ชื่อเหมือนชื่อหนังสือพี่อ่ะครับ"
"น้ององศาเหนือนะครับ"
"ครับ แล้วพี่ชื่ออะไรอ่ะครับ"
"บูรพาครับ"
"บูรพาที่แปลว่าตัวเหี้ยเหรอครับ"
"พี่ไม่เตี้ยครับ"
"ตัวเหี้ยครับตัวเหี้ย"
"พอครับ ปัญญาอ่อนครับ เอาไปครับ" มันส่งหนังสือคืนมาให้ ผมเลื่อนสายตาไปอ่านข้อความที่มันเขียน
ให้ องศาเหนือ
อ่านจบแล้วค่อยมาบอกรักกู
จาก บูรพา ผมจึงเปิดไปในหน้าถัดไป
คำนำ
ไม่มีคำนิยามใดที่จะอธิบายความเป็นองศาเหนือ
มันมีความหมายในตัวเองอยู่แล้ว
องศาเหนือก็คือองศาเหนือ
ด้วยความรักทั้งหมดทั้งมวลหลอมรวมเป็นหนังสือที่ชื่อว่า องศาเหนือ
บูรพา พลิกเข้าไปข้างในเป็นคล้ายๆ โฟโต้บุ๊คที่รวบรวมเรื่องราวของผมผ่านข้อความของที่มันเป็นคนเขียนขึ้นมา ผมหุบยิ้มไม่ได้ตอนที่เห็นทั้งรูปภาพและตัวอักษรพวกนั้น บางภาพผมก็เคยเห็นแล้ว บางภาพก็ไม่เคยเห็น บางคำพูดเป็นคำพูดที่เคยโพสท์ผ่านไอจี แต่ขยายความให้เข้าใจว่าสื่อถึงผมมากขึ้น
ภาพป้ายชื่อของเราแขวนคู่กัน
ในทุกๆ ความบังเอิญมันอาจเป็นความตั้งใจของโชคชะตา
บนจักรวาลกว้างใหญ่ไพศาล ความบังเอิญอาจไม่เคยเกิดขึ้นจริง
ที่ได้มาพบกันอีกครั้ง น่าจะเป็นเรื่องของพรหมลิขิตมากกว่า ภาพจักรยานที่จอดอยู่ริมถนนที่ลานพลังงานทดแทน
เหตุผลเดียวที่ทำให้เรื่องราวในอดีตวนกลับมา นั่นคือความคิดถึง
ขนาดอยู่ใกล้ๆ ยังอดคิดถึงไม่ได้เลย
ภาพผมยิ้มกว้างให้กล้องในวันที่ถ่ายหนังสั้น
ตกหลุมรักรอยยิ้มนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก ภาพกระดาษคำตอบในวันที่แข่งทายใจเพื่อน
เรื่องของกันและกันที่ไม่มีวันลืมภาพแว่นตาของผม
เพราะว่าสายตาสั้น จึงทำให้ระยะห่างระหว่างเราสั้นลงไปด้วย
ภาวนาให้คอนแทคเลนส์หล่นหายบ่อยๆ จะได้มาจับมือกันเดินอีก
ภาพมือผมถูกเสียบสายน้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาล
ความเป็นห่วงนี่ทรมานพอๆ กับความเจ็บป่วย ภาพรวมมิตรผมกับมันกอดกันในสถานการณ์ที่ไม่ได้ตั้งใจซึ่งถูกถ่ายโดยคนอื่น
ที่จริงเราก็กอดกันบ่อยภาพดอกซากุระจากกระดาษทิชชู
มีไม่กี่คนที่จะบอกว่ามันคือดอกซากุระไม่ใช่กระดาษทิชชู
ชอบตรงที่มักจะมีความสุขกับเรื่องง่ายๆ
มองเห็นความพิเศษจากสิ่งธรรมดาของคนอื่นภาพท้องฟ้าในวันที่ออกไปนอกเมืองด้วยกันครั้งแรก
ออกไปมองท้องฟ้าเดียวกัน
ฟ้าวันนี้จึงสวยกว่าทุกวัน
ภาพรถบังคับ
เราออกตามหาเพื่อนที่พูดคุยเรื่องเดียวกัน
หัวเราะ และ มีความสุขไปเหมือนๆ กัน ภาพผมที่ถ่ายให้มันแบบหน้าเบลอหลังชัด
ภาพไม่ชัด จึงไม่เห็นว่าคนในภาพยิ้มกว้างกว่าทุกครั้ง
ไม่ได้ยิ้มให้กล้องเลย
ยิ้มให้คนถือกล้อง ภาพเครื่องบินกระดาษที่เล่นกันที่โรงเรียนเก่า
คนหนึ่งยอมแพ้เพื่อไม่ให้โวยวาย
อีกคนโวยวายเพื่อให้คอยตามใจ
ภาพไฟจราจรที่เป็นสัญญาณไฟแดง
ถ้าใจบอกแล้วว่าจะไป
จะเหยียบให้มิดไมล์ รถชนตายก็ไม่กลัว ภาพผมนั่งอยู่ในร้านกาแฟที่ถูกถ่ายจากไกลๆ
คนรักเดินจากไป แต่ความรักยังคงอยู่
อย่างน้อยก็อยู่ตรงนี้ภาพรองเท้าที่ถ่ายคู่กัน
ไปช้าๆ
ไปด้วยความเชื่อใจ
ไปด้วยกันและอีกหลายๆ ภาพหลายๆ ข้อความ ผมเปิดมาจนถึงภาพสุดท้าย ภาพท้องฟ้าหลายๆ ท้องฟ้า สลับกับภาพผมที่ถูกถ่ายหลายๆ มุมหลายๆ วัน หนึ่งหน้ากระดาษเต็มๆ และมีตัวหนังสือในหน้าถัดไป
ไม่ว่าชีวิตจะเดินทางไปที่องศาไหน
แต่ใจ ก็อยากจะกลับไปที่...องศาเหนือ หนังสือเล่มนี้
แด่ องศาเหนือ บุคคลซึ่งโคจรมาทำให้จักรวาลของบูรพาเป็นจักรวาลที่สมบูรณ์
ยิ้มไปด้วย ร้องไห้ไปด้วย นี่จะอธิบายอารมณ์นี้ว่าอะไรดีนะ...มีความสุขแบบใจอิ่มๆ จนน้ำตาไหลออกมาเลย
"บูรพา"
"ฮึ?" มันขานรับสั้นๆ แต่ไม่ได้ก้มหน้าลงมามองผมที่นอนอยู่บนตักของมัน
"อ่านจบแล้ว"
"แล้วต้องทำไง"
"รัก"
"อือ"
"..."
"รักเหมือนกัน"
...
Happy
...
-จบจนได้ แอบใจหายนิดหน่อยที่ไม่มีคำว่า to be continued ในกระทู้นี้ แต่บูรพากับองศาเหนือมันก็สมบูรณ์ในตัวมันแล้วเนอะ
-เป็นบทส่งท้ายที่แต่งไปยิ้มไป ก็อยากให้คนอ่านอ่านไปยิ้มไปนะ แต่งโรแมนติกเหมือนคนมีความรักทั้งๆ ที่โสดมาชาติหนึ่งแล้ว มโนล้วนค่ะ
-ขอบคุณทุกๆ คนมากนะคะ ที่อยู่เป็นเพื่อนกันมาจนถึงตอนนี้ ทุกๆ ยอดวิวและคอมเมนท์เป็นกำลังใจสำคัญเลย หวังว่าตอนจบคงแฮปปี้ถูกใจกันนะคะ เรารักทุกคนมากนะ เป็นไปได้ก็อยากขอเป็นแฟนทุกคนเลย คบกับเรา รับรองโรแมนติกกว่าบูรพาอีก //เห้ยเดี๋ยวๆ 555
-แต่! ใครที่อยากเก็บบูรพากับองศาเหนือเอาไว้ในรูปแบบหนังสือ เราก็มีนะ 5555 ตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนการทำเล่ม สามารถติดตามรายละเอียดและความเคลื่อนไหวได้ที่เพจนี้เลยค่ะ
writer Book-ในเล่มมีตอนพิเศษ 3 ตอน ไปหวานให้หมั่นไส้กันต่อในเล่มนะคะ
-ตอนพิเศษนั้นประกอบไปด้วย
1.การพบกันสมัยมัธยม ย้อนวัยไปกับบูรพาน้อยและเหนือน้อย
2.การพบกันตอนขึ้นปีสอง เป็นรุ่นพี่แล้วอะไรๆ ก็เปลี่ยนไป
3.การพบกันบนห้องเชียร์ในสถานะที่เปลี่ยนไป ทำไมรุ่นพี่ปีสามอย่างเราต้องขึ้นห้องเชียร์ด้วยนะ
-ใครว่างๆ ก็มาพูดคุยกันได้ที่นี่เลย
TWITTER-มีโอกาสคงได้พบกันเรื่องหน้าค่ะ
-สุดท้ายนี้ พระเจ้าคะ ช่วยส่งผู้ชายแบบบูรพามาให้หนูสักคนเถอะค่ะ 55555
หัวข้อ: [END]►East meets North บูรพากับองศาเหนือ◄ ตอนพิเศษ ในวันที่... 28/05/18 (อ่าน 325353 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก