"วันนี้ดูมึงอารมณ์ดีนะไอ้อิง"
"เหรอ กูก็ปกติ"
"ไม่ว่ะ ก็มึงนั่งฮ้มเพลงอยู่เนี่ย"
ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์มือถือที่กำลังเปิดเพลงฟัง แล้วมองหน้าไอ้กลมที่กำลังนั่งมองอยู่ ผมก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เมื่อยังเห็นคนตรงหน้าทำสีหน้าสงสัยออกมา
"เหรอ คงงั้นมั้ง"
"แปลกไปแล้วนะมึง ว่าแต่เย็นนี้ไปหาไรกินกัน"
"กูไม่ว่าง"
"อ้าวเหรอวะ เซ็งเลย"
ไอ้กลมทำสีหน้าเสียดายออกมา ผมดึงหูฟังที่ใช้งานอยู่ออก แล้วหันมามองเพื่อนอย่างจริงจัง
"มึงก็ชวนหวานไปดิ เดี๋ยวกูไปชวนให้"
"เฮ้ย! ไม่เอา"
"หึ! ป๊อดนะมึง"
ไอ้กลมถลึงตาใส่ แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ จนกระทั่งเวลาเรียนของวิชารอบบ่ายจบลง ผมก็บอกลาเพื่อนแล้วเดินออกไปจากห้องเรียนทันที
ผมเดินมานั่งที่โต๊ะม้าหินที่อยู่ไม่ห่างจากตึกคณะมากนัก ก่อนจะหยิบแว่นตาออกมาใส่ แล้วเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมานั่งเล่นรอเวลา
นักศึกษาที่เดินอยู่โดยรอบเริ่มบางตาลง ท้องฟ้าก็ค่อยๆ เปลี่ยนสีตามช่วงเวลาที่เลยผ่าน ผมเลื่อนสายตาจากเว็บไซต์ที่กำลังอ่านมามองตัวเลขบอกเวลา
ตอนนี้ก็เกือบหกโมงแล้ว แต่ไอ้เล้งก็ยังไม่โผล่หน้าออกมา อันที่จริงผมก็ไม่ได้นัดเวลาหรือสถานที่กับมันชัดเจน ถ้ามันหาไม่เจอก็คงโทรศัพท์มา แต่เงียบไปแบบนี้ มันคงไม่มาแล้ว ผมเองก็ไม่ได้สนใจเดตบ้าบอที่มันพล่ามเอาไว้เมื่อคืนนักหรอก
แม่ง!
ผมแค่นเสียงออกมาเล็กน้อย ก่อนจะกดเปลี่ยนหน้าจอโทรศัพท์มือถือไปยังรายการที่แสดงการติดต่อครั้งล่าสุด แล้วกดปุ่มโทรออก
"มึงอยู่ไหนวะ!"
[อยู่ข้างหลังมึงไง]
"ฮะ?!"
ผมรีบหันหลังกลับไปมองทันทีด้วยอวามตกใจ ก่อนจะเห็นไอ้เล้งกำลังนั่งหัวเราะอยู่ที่ม้านั่งอีกตัวที่อยู่ข้างหลัง ผมส่งสีหน้าไม่พอใจไปให้พร้อมกับกดตัดสายทิ้ง แล้วเดินไปหามัน
"นั่งทำเหี้ยอะไรตรงนี้"
ไอ้เล้งก็อมยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีผิดกับท่าทีของผมในตอนนี้อย่างสิ้นเชิง อันที่จริงผมก็ไม่ได้โมโหอะไรหรอก ก็แค่เคืองที่เหมือนถูกมันแกล้งยังไงก็ไม่รู้
"ก็มามองหลังพี่อิงสักพักแล้ว ผู้หญิงคณะนี้หน้าตาดีอยู่หลายคนนะ"
"ไอ้สัตว์"
"ฮ่าๆ อย่าอารมณ์เสียดิ มาเดตกันนะ"
ผมส่งสายตาดุให้มันอีกรอบ ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปยังรถยนต์สีขาวที่จอดอยู่ คันนี้มันเรียกว่าบันนี่ครับ
"ถ้ากูไม่โทร มึงก็จะนั่งโง่ต่อไปเรื่อยๆ ?"
"พี่อิงต้องโทรอยู่แล้ว เรื่องของกู มึงทนได้ไม่นานหรอก"
"หึ! พูดบ้าอะไรของมึง"
ไอ้เล้งก็แค่ยักไหล่รับ ก่อนจะขับรถออกจากมหาวิทยาลับอย่างไม่รีบร้อน
"ก็พูดไปงั้น แล้วมึงอยากไปไหนเป็นพิเศษ"
"ไม่มี กูไม่ได้อยากมา"
"อ้าวเหรอ งั้นกลับเลยแล้วกัน ไม่รู้จะไปไหน"
"กวนตีนกูเหรอไอ้เล้ง"
ผมมองใบหน้าของคนขับที่เปื้อนรอยยิ้ม ก่อนสายตาของมันจะเลื่อนมามองผมเล็กน้อย แล้วกลับไปมองถนนข้างหน้าต่อ
"งั้นไปหาอะไรกินก่อนก็แล้วกัน"
.........
ไอ้เล้งไม่ได้พาผมไปร้านอาหารหรูอย่างที่คิดเอาไว้ แต่กลับพามาย่านของกินกลางคืนที่มีผู้คนค่อนข้างหนาตา มันจอดรถเอาไว้ในซอยหนึ่ง ก่อนที่เราสองคนจะเดินเท้าหาอะไรกินไปเรื่อยๆ
"เดินแดกทีละร้านคือการเดตของมึงเหรอ"
"งั้นอยากให้ทำอะไรล่ะ กูเอาใจมึงไม่ถูก"
ผมมองไอ้เล้งที่กำลังเดินกินปลาหมึกย่าง แล้วเลิกคิ้วขึ้น เมื่อคนตรงหน้ายื่นของกินในมือมาตรงหน้าผม
"กูป้อนครับพี่อิง"
"กูไม่ได้ง่อย"
ถึงจะว่ามันไปแบบนั้น แต่ผมก็กินปลาหมึกย่างที่มันส่งมาให้ถึงปาก หลังจากนั้นเราสองคนก็เดินกินไปเรื่อยจนเริ่มเมื่อย เลยหาที่นั่งพัก แล้วตอนนี้ไอ้เล้งก็กำลังถ่ายรูปคู่ครับ ผมรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เมื่อมันยื่นใบหน้าเข้ามาชิด
"พี่อิงมองกล้องหน่อยครับ"
"กูแดกอยู่ มึงไม่เห็น?"
"เห็น ก็หจุดแดกแปบนึงดิ นะครับ"
"น่ารำคาญ"
ผมบ่นออกมา ก่อนจะหันไปมองหน้าจอของโทรศัพท์มือถือที่กำลังฉายภาพของเราสองคนอยู่ ผมมองตัวเลขที่กำลังนับถอยหลังจากการตั้งถ่ายรูปอัตโนมัติแล้วเบิกตากว้าง เมื่อถูกไอ้เล้งจูบแก้มตอนที่กล้องจับภาพพอดี
"เยี่ยม"
ผมขมวดคิ้วมองคนที่อมยิ้มดูภาพที่เพิ่งถ่ายไปเมื่อครู่ พร้อมกับความร้อนที่กระจายไปทั่วใบหน้า
"กูจะตั้งรูปนี้เป็นวอลเปเปอร์เลย"
ผมไม่ได้ตอบรับอะไร แต่ก็ดูมันเปลี่ยนพื้นหลังจากรูปวิวเป็นรูปที่เพิ่งถ่ายคู่กับผมเมื่อครู่แทน
อยากได้...
ถึงจะน่าอายไปหน่อยแต่ผมก็อยากได้รูปคู่ของมันเหมือนกัน แต่ถ้าจะให้ถ่ายรูปคู่โดยใช้โทรศัพท์มือถือของผมอีกครั้ง...ไม่มีทาง!
ถ้าอย่างนั้นก็ต้อง...
"เอามือถือมึงมา"
ผมไม่ได้รอการตอบรับพร้อมกับแย่งสิ่งที่ตัวเองต้องการมาจากเจ้าของทันที ไอ้เล้งก็ทำหน้างงออกมา
"จะทำอะไร"
"ยุ่ง แดกลูกชิ้นไป"
ผมส่งถุงลูกชิ้นทอดไปให้ไอ้เล้ง มันก็ถือเอาไว้แต่สายตายังมองโทรศัพท์มือถือของตัวเองอยู่
"ก็นั่นมือถือกู"
ผมชักสีหน้าออกมา ก่อนยกมือปิดตาของมัน โดยที่มืออีกข้างกำลังเปิดไฟล์รูปแชร์เข้าโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ไอ้เล้งก็พยายามแกะมือของผมออก
"พี่อิง!"
"อยู่นิ่งๆ น่า"
ผมฝืนแรงของอีกฝ่ายเต็มที่ พร้อมกับเร่งกดแป้นพิมพ์เพื่อส่งรูปภาพที่มีใบหน้าของเจ้าของเครื่องทั้งหมดไปยังอีเมลของตัวเอง
"ทำอะไร! ทำไมต้องมาปืดตาด้วย!"
ผมไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะปล่อยมือที่ปิดการมองเห็นของคนที่นั่งข้างกันเอาไว้ แล้วส่งโทรศัพท์มือถือคืนเจ้าของที่ทำสีหน้าไม่พอใจออกมา
"พี่อิงแอบทำอะไรวะ"
ไอ้เล้งมองผมด้วยสายตาจับผิด พร้อมกับเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองเหมือนตรวจเช็กอะไรบางอย่าง ผมก็มองมันเล็กน้อย ก่อนจะดึงถุงลูกชิ้นทอดมากินต่อ
"บอกมาพี่อิง เมื่อกี้ทำอะไร"
"ถ้ากูอยากให้รู้ จะปิดตามึงทำไม คิดบ้างดิ"
"พี่อิงอ่ะ! บอกหน่อยนะครับ อยากรู้อ่ะครับ"
ผมไม่สนใจท่าทีของมัน พลางทำหน้าเบื่อหน่ายออกมา ไอ้เล้งต้องรู้แน่ว่าผมแพ้ลูกอ้อน เวลาจะเอาแต่ใจทีไรมันก็งัดมาใช้ตลอด
"แค่จะดูรูปที่ถ่ายเมื่อกี้ พอใจยัง"
"แค่นี้?"
"เออ จะลบทิ้งด้วย แต่ขี้เกียจฟังหมาโวยวาย"
"โหย...พี่อิงอ่ะ ถ้าลบกูโกรธแน่อ่ะ"
ไอ้เล้งมองผมอย่างคาดโทษ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก แล้วลุกขึ้นยืน ตอนนี้ก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้วครับ
"กลับกันได้แล้ว"
"อืม"
หลังจากนั้นเราสองคนก็เดินไปตามทางเท้าสวนกับผู้คนที่เดินผ่านไปมา ถึงแม้จะเหมือนแค่มาเดินเล่นหาอะไรกินธรรมดา แต่ผมก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
"ยิ้มแล้วหล่อนะ"
ผมหันไปมองไอ้เล้งที่มองผมอยู่ มันอมยิ้มออกมา ในวินาทีนี้สิ่งแวดล้อมที่วุ่นวายรอบด้านก็พลันหายไปราวกับมีแค่เราสองคนที่ยืนยู่ตรงนี้ พร้อมกับบรรยากาศประหลาดที่ก่อตัวขึ้น
"อะไรของมึง"
"อยากเห็นพี่อิงยิ้มบ่อยๆ"
"ไร้สาระ"
ผมทำทีไม่สนใจ ทั้งที่ตอนนี้รู้สึกเขินจนวางตัวไม่ถูก หัวใจที่ยังเต้นผิดจังหวะและใบหน้าที่ร้อนผ่าวกำลังไล่ต้อนรอยยิ้มให้เสนอหน้าออกมา ก่อนที่อีกฝ่ายจะจู่โจมความรู้สึกของผมด้วยคำพูดเบสิกที่มีพลังทำลายล้างมหาศาล
"ชอบพี่อิงนะครับ"
.
.
.
Next step loading…M arionetta :::อิงอิงกลายเป็นสาวน้อบของน้องเล้งไปแล้ว
ปล. มีท่านใดสนใจตอนพิเศษวาเลนไทน์ไหม? ถ้ามีคนอยากอ่านตามเป้าที่ตั้งไว้ (ในใจ) จะรีบปั่นมาลงให้จ้า อิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
