ตอนพิเศษ
พาร์ตของสตาร์
ผมสตาร์เองครับ
ตอนนี้ผมกำลังเดินออกมาจากสนามหลังจากฟังเรื่องราวจากปากสิกทั้งหมด ความรู้สึกของผมตอนนี้มีอะไรมากมายผสมปนเปกัน ทั้งมึน อึน และก็ช็อก แต่ที่แน่ๆ ผมรู้สึกเจ็บที่ใจมากที่สุดแล้ว แต่เชื่อมั้ยครับว่าผมยินดีที่จะรับความเจ็บปวดนั้นเอาไว้ทั้งหมด
ผมไม่ควรแทรกกลางระหว่างฟืนกับฟิสิกส์ตั้งแต่แรก มันควรจะเป็นแบบนั้น ทุกอย่างมันยุ่งเหยิงไปหมดก็เพราะผม ผมเป็นส่วนเกิน เป็นไส้ติ่ง เป็นสิว เป็นอะไรที่ควรตัดออกไปซะ
เพราะฉะนั้นเหนือกว่าคำว่าเจ็บคือผมเสียใจและอยากขอโทษเพื่อนที่นิสัยดีของผมทั้งคู่ ถึงแม้ผมจะผิดหวัง แต่ผมก็รู้สึกผิดเกินกว่าที่จะมีความเห็นแก่ตัวใดๆ อีก ยิ่งผมนึกถึงคำพูดแต่ละคำที่ผมเคยพูดกับฟืน ผมก็ยิ่งรู้สึกแย่จนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ ผมเพ้อถึงสิกให้ฟืนฟัง ทั้งๆ ที่ฟืนเองก็รู้สึกกับสิกไม่ต่างจากผม นั่นมันยิ่งเหมือนผมเอามีดแทงฟืนซ้ำๆ ไม่ใช่เหรอ
ฟืนทนได้ยังไง เขาทนอึดอัด ทนที่จะไม่ยอมลงเอยกับสิกได้ยังไง
ผมนี่มันเป็นเพื่อนที่แย่จริงๆ
“พี่ดิน ผมมีเรื่องจะพูดกับพี่”
ทั้งๆ ที่ผมคิดว่าผมอยู่ไกลจากสิกและก็ฟืนมามากพอแล้ว ผมก็ยังได้ยินเสียงของสิกอีก ผมหลบเข้าไปที่มุมใกล้ๆ ขณะแอบมองดูว่าสิกจะพูดอะไรกับคนที่เคยช่วยผมตอนผมจมน้ำ
พี่ดินที่ใครๆ ต่างก็เรียกพี่เขาว่าพี่ดินหัวหน้ากองร้อย หรือไม่ก็พี่ดินสารวัตรนักเรียน
“กูรออยู่ว่ามึงจะมาพูดกับกูเมื่อไหร่” เสียงพี่ดินค่อนข้างเอาเรื่อง ส่วนสิกเองก็ดูไม่แพ้พี่เขาเท่าไหร่ พูดง่ายๆ ก็คือสองคนนี้เป็นมวยถูกคู่
ว่าแต่ผมจะมาเผือกอะไรอยู่แถวนี้ ทำไมผมไม่รีบไปเปลี่ยนชุดและก็กลับไปเรียนล่ะ
“จริงๆ แล้วเย็นนี้ฟืนมันจะไปคุยกับพี่เองแต่ผมอยากคุยกับพี่ก่อน”
“มีอะไรก็ว่ามา”
“ผมชอบฟืน”
“เออ ใครไม่รู้ก็ควายแล้ว”
เชี่ย...งั้นกูก็ควายดิวะ กูตามจีบมันมานานตั้งเกือบเดือน แต่กูไม่รู้อะไรเลย
ผมรู้สึกเคืองไอ้พี่ดินขึ้นมาซะอย่างนั้น อาจเป็นเพราะผมพาลหลังจากที่ผมผิดหวังมามั้ง ไม่รู้ดิ ปกติไม่ค่อยมีใครว่าผมโง่เท่าไหร่
“ฟืนเองก็ชอบผมเหมือนกัน”
คำพูดนี้ของสิกทำเอาพี่ดินชะงัก เขายืนอึ้งอยู่นานจนในที่สุดเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างยาวเหยียด
แล้วทำไมผมต้องมาฟังเรื่องนี้ซ้ำๆ ด้วยวะ หรือที่เพิ่งเจอมามันเจ็บไม่พอ? เชี่ยสตาร์ กลับห้องเรียนไปได้แล้ว
“ทำไมมึงไม่ให้ฟืนมาพูดกับกูเอง” พี่ดินพูดเสียงแข็ง เท้าของผมยังอยู่กับที่ และหูของผมก็เงี่ยฟังด้วยความตั้งใจเต็มเปี่ยม
ไหนๆ ก็เผือกแล้วนี่เนอะ เผือกทั้งทีก็ขอเผือกให้สุดก็แล้วกัน
“ผมไม่อยากให้พี่มีปัญหากับฟืน”
“กูจะมีปัญหากับคนที่กูชอบได้ไง”
“ไม่รู้ ผมไม่ไว้ใจ”
พี่ดินเลิกคิ้ว “มึงคิดว่ากูจะทำอะไรเขา หลังจากที่กูได้ยินว่าเขาไม่ได้ชอบกู มึงแต่งนิยายอะไรในหัวมึงอยู่”
“ผมบอกได้แค่ไว้ผมไม่ไว้ใจก็เท่านั้น ผมเป็นห่วงมัน ผมอยากมาป้องกันเอาไว้ก่อน”
“...”
“คนเราตอนช็อกเพราะผิดหวังแม่งจะหน้ามืดยังไงก็ได้ จะจูบก็ได้ จะปล้ำก็ได้”
“เอ๊ะ ไอ้เชี่ยนี่!”
สายตาของผมหลุบลงต่ำและก็ถอนหายใจยาวเหยียดไม่แพ้พี่ดิน ยิ่งฟังดูก็ยิ่งรับรู้ได้ทันทีว่าสิกนั้นชอบฟืนมากแค่ไหน เขายอมมีเรื่องกับขาโหดของโรงเรียนอย่างพี่ดินเพียงเพราะไม่ต้องการให้พี่ดินทำอะไรคนที่เขาชอบ
จะว่าไปผมก็เลือกชอบคนถูกอยู่นะครับ แม้ว่าปลายทางของผมจะไม่สมหวังก็ตาม
“กูไม่ทำอะไรแบบนั้นกับคนที่ไม่สมัครใจ กูแมนพอ” พี่ดินกอดอก “ขอบคุณมึงละกันที่ช่วยพูดตรงๆ นะ ดีเหมือนกัน จะได้ไม่เสียเวลา”
“ที่ฟืนมันไม่ยอมพูดกับพี่ตรงๆ เพราะมันเป็นห่วงความรู้สึกพี่ มันก็อย่างงี้ ห่วงคนนั้นคนนี้ไปทั่ว ยกเว้นผมเนี่ย”
“สมน้ำหน้ามึง”
“อ้าว ไอ้พี่เหี้ยนี่”
“มึงว่าไงนะ”
“ก็ได้ยินแล้วไม่ใช่เหรอ”
จะมีการต่อยกันเกิดขึ้นหรือเปล่าวะครับนั่น ผมจะได้หนีก่อนเจอลูกหลง
“หึ” พี่ดินยิ้มมุมปากออกมานิดหน่อย เพียงแค่นิดหน่อยเท่านั้น “แค่ได้ยินว่าเขาแคร์กูบ้าง กูก็พอใจแล้วล่ะ”
สิกหน้าบึ้งหลังจากที่ได้ยิน “ฟืนมันก็เป็นห่วงตามประสาเพื่อนร่วมโลกนั่นแหละครับ ไม่มีอะไรมากกว่านี้”
“มึงจะไปไหนก็ไปไป”
“ไม่ไล่ผมก็ไปอยู่แล้ว คิดว่าผมอยากอยู่กับพี่นานนักเหรอ”
“กูไม่อยากจะต่อยมึง เพราะมึงเป็นคนที่ฟืนมันชอบ”
“ผมมีแผลบนหน้ายังไงผมก็หล่อเหมือนเดิม พี่ต่อยผมได้”
“มึงไปไกลๆ”
“...”
“นี่เป็นคำสั่งรุ่นพี่ รีบไป กูรำคาญ”
สิกหน้าบึ้งใส่พี่ดิน ก่อนที่จะเดินหนีไป ผมค่อนข้างโล่งใจที่ไม่เกิดเหตุการณ์ความรุนแรง ดูจากหน่วยก้านแล้วพี่ดินน่าจะได้เปรียบสิกอยู่นิดหน่อย ผมยังเป็นห่วงเขาอยู่น่ะครับ
“เดี๋ยวมึง” พี่ดินรั้งสิกเอาไว้
“อะไรอีกล่ะ”
“อยากเป็นหัวหน้ากองร้อยป่ะ”
“หา”
“ครูฝึกเขาเล็งมึงไว้อยู่ เขาเคยพูดกับกู มึงน่าจะเป็นผู้นำรด.ได้ดีในปีหน้า”
ผมแอบเห็นว่าสิกชะงักอย่างลังเลเล็กน้อย
“ฟืนมันปลื้มพี่เพราะพี่เป็นหัวหน้ากองร้อย”
พี่ดินยักไหล่อย่างภูมิใจ
“เพราะงั้นผมไม่เป็นก็แล้วกัน ผมไม่อยากตามรอยคนอย่างพี่”
“ไอ้ห่านี่!”
คราวนี้สิกเดินไปไกลและก็ไม่หันกลับมาอีก ผมเห็นพี่ดินเขามองตามหลังสูงๆ ของสิก จากนั้นสีหน้าของพี่ดินก็แปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เศร้าหมองแทน
ผมเพิ่งเคยเห็นพี่ดินในมุมนี้แฮะ ปกติเขาทำแต่หน้าโหดๆ ชอบมองรุ่นน้องให้รุ่นน้องทุกคนกลัวเขาจนตัวสั่น แต่บัดนี้เขาก็เหมือนคนที่เพิ่งผิดหวังมาจากความรักคนหนึ่ง
คนที่โดนมาเหมือนกับผม
“เฮ้อออออ” ผมถอนหายใจก่อนที่จะสะดุ้งเพราะผมบังเอิญถอนหายใจพร้อมกันกับพี่ดิน
“ใครอยู่ตรงนั้นวะ” พี่ดินร้อง ความซวยมาถึงผมแล้วสินะ ผมรีบเดินหนี แต่แล้วก็โดนพี่ดินเดินมาจับคอเสื้อผมเอาไว้ “ไอ้สตาร์คนดัง มึงเป็นคนขี้เสือกด้วยเหรอกูเพิ่งรู้”
“ผมกำลังจะไปแล้วครับ” ผมก้มหน้าก้มตา
“ได้ยินอะไรไปบ้าง” พี่ดินดูโมโหมาก
“ไม่ได้ยินอะไรเลยครับ”
“โกหก”
“ไม่ได้ยินจริงๆ”
“โกหกอีกทีหนึ่งกูหาน้ำแถวนี้มาราดหัวมึงแน่”
ไม่มีอะไรที่รับประกันว่าพี่ดินจะไม่ทำแบบนั้นกับผม เพราะงั้นผมคิดว่าผมควรพูดความจริงดีกว่า
“ได้ยินทุกอย่างครับ”
พี่ดินเลิกคิ้ว จากนั้นก็ปล่อยคอเสื้อผม
“กูไม่เอาเรื่องอะไรมึงก็แล้วกัน”
“...”
“เพราะกูจำได้ว่ามึงเองก็เดินตามตูดไอ้สิกต้อยๆ เหมือนที่กูทำกับฟืน มึงก็คงรู้สึกอะไรไม่ต่างจากกูในตอนนี้”
ผมกับพี่ดินถอนหายใจพร้อมกันอีกครั้ง
“มึงจะมาเลียนแบบกูทำไม”
“ผมไม่ได้เลียนแบบ”
“ว่าแต่ทำไมมึงยังไม่ได้ขอบคุณกูเลย ตั้งแต่ที่กูช่วยมึงขึ้นมาจากน้ำ”
มาทวงคำขอบคุณอะไรตอนนี้วะ ใช่เวลามั้ย
“ผมยังไม่มีอารมณ์ขอบคุณพี่ตอนนี้หรอก”
“ว่าไงนะ” พี่ดินกลอกตาขึ้นไปบนฟ้า “ทำไมวันนี้มีแต่เด็กม.5 มากวนตีนกูวะ”
“ตอนนี้ผมผิดหวัง หดหู่ เศร้า เสียใจ ถ้าผมขอบคุณพี่มันก็ดูไม่จริงใจเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ พี่อยากรับคำขอบคุณแบบนั้นมั้ยล่ะ”
ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ถ้าผมขอบคุณเขาตอนนี้มันก็เหมือนผมพูดแบบขอไปทีอ่ะ
“จะขอบคุณทั้งทีต้องเล่นใหญ่เหรอ ต้องมีการแสดงเหรอ มึงนี่มันเว่อร์จริงๆ”
“ผมพูดความจริง”
“เอาเถอะ เรื่องของมึง” พี่ดินทำท่าจะเดินหนีผม
“เดี๋ยวครับ” ผมรีบเรียกพี่เขาไว้
“อะไรของมึง”
“ผมขอไลน์พี่หน่อย”
“หา”
“ผมจะเลี้ยงข้าวพี่เป็นการตอบแทนที่ช่วยผมก็แล้วกัน” ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมบันทึกไอดีไลน์ของพี่ดิน
“กูไม่ได้สัมผัสถึงความจริงใจเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์อะไรนั่นของมึงเลย”
“ตกลงพี่จะเอายังไง”
“กูไม่ให้” พี่ดินร้อง “ปกติไอดีไลน์กูขายให้สาวๆ ได้ตัวละตั้งห้าร้อย”
“เว่อร์”
“ไม่เชื่อไปถามเพื่อนกูดิ”
“หึ ของผมขายได้ตั้งตัวละพัน”
“เหรอ”
“...”
“ขายได้แต่กับผู้ชายอ่ะดิ แม่งเทียบกันไม่ได้หรอก”
“เฮ้ย กวนตีนว่ะ” ปกติผมเป็นคนพูดจาดีกับรุ่นพี่นะครับ แต่พี่คนนี้แม่งชักจะกวนประสาทผมใหญ่แล้ว “รีบเอาไอดีมา ผมจะได้นัดพี่และก็จะได้ไปเลี้ยงให้มันจบๆ”
“ไม่” พี่ดินปฏิเสธใส่หน้าผม
“เร็วๆ”
“ไปซื้อกับเพื่อนกูดิ ตัวละห้าร้อย ไอดีกูไม่ยาวหรอก”
“แม่งเอ๊ย”
“กูได้ยินนะ”
“...”
“กูต้องการแค่ความจริงใจเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ของมึง ถ้ามึงมีแล้ว มึงก็ค่อยมาขอไอดีไลน์กูก็แล้วกัน”
“ผมไม่น่าพูดเลย”
“กูไปล่ะ”
คนบ้าอะไรวะไอดีไลน์ตัวละห้าร้อย...ถ้าเป็นสิกก็ว่าไปอย่าง ผมจะเชื่ออย่างเต็มใจที่จะเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์เลย คนอย่างสิกทั้งเป็นมิตร นิสัยดี น่าคบ ไม่เหมือนไอ้พี่ดินคนนี้
แต่เรื่องที่ไอดีไลน์ผมตัวละพันผมโกหกนะครับ ผมแค่อยากเกทับพี่ดินเฉยๆ น่ะ
“มึง”
“มีอะไรวะเชี่ยดิน หรือว่าน้องฟืนเขารับรักมึงแล้ว”
“มันไม่มีทางเป็นอย่างนั้นแล้วล่ะว่ะ”
“เสียใจด้วยนะ”
“ชีวิตก็เป็นงี้ มีสมหวังมีผิดหวัง”
“แล้วตกลงมึงมีอะไรกับกู”
“ไอ้สตาร์ เด็กม.5 คนนั้นมัน...”
“ทำไม! น้องสตาร์คนสวยทำไมเหรอ ทำไมวะ มีอะไร!”
“ตื่นเต้นทำไมวะ มันมีเหี้ยอะไรให้ตื่นเต้นขนาดนั้น”
“ก็น้องมันสวย มันน่ารักกกกกกกก”
“กูแค่สงสัยว่าไอดีไลน์มันตัวละพันจริงๆ เหรอวะ มันเนี่ยนะ”
“ไปอยู่ไหนมาวะดิน”
“...”
“ไอดีไลน์น้องสตาร์ขึ้นราคาเป็นตัวละสองพันห้าแล้ว เมื่อวันก่อนไอ้ฉัตรห้อง 4 เพิ่งไปขอจากเพื่อนๆ ของน้องสตาร์มา”
“เชี่ย แล้วมันก็ซื้อเหรอวะ”
“บ้าเหรอ มันบอกว่าเอามาคุยก็คงจีบไม่ติด เอาเงินไปเติมเกมดีกว่า”
“...”
“อึ้งเลยเหรอวะสัด”
“สองพันห้าเนี่ยนะ”
“เออดิ ดีไม่ดีวันนี้อาจจะขึ้นเป็นสามพัน”
“มันน่ารักหรือเพื่อนมันหวงวะ กูชักจะไม่แน่ใจแล้ว”
“ก็น้องมันน่ารักอ่ะแหละ จะมีเหตุผลไหนอีก”
“มันไม่น่ารัก มันกวนตีน ไม่เหมือนฟืน ฟืนน่ารักฉิบหาย”
“ไหนบอกว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้แล้วไง”
“ขอเพ้อหน่อยไม่ได้เหรอวะ กูเพิ่งอกหักมานะ ขอเวลาทำใจหน่อย”
“เออ เอาที่มึงสบายใจ”
“...”
“...”
“สามพันเลยเหรอวะ”
“มึงบ่นอะไรของมึง”
“กูเปล่า!”tbc*สองคนนี้มันทีมคนอกหักนี่หว่า 555
สู้ๆ นะเด็กๆ : )
หัวข้อ: รักร้ายของผู้ชายคูลๆ '★ Up : ตอนที่ 20 บทส่งท้าย P.27 25/01/17 [END] (อ่าน 383143 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก