แ ฟ น ดี ดี ตอนพิเศษวันสงกรานต์ ❤ เที่ยวสงกรานต์กับเพล ที่ออกเสียงว่าเพลนแต่ไม่ได้แปลว่าเครื่องบิน
หลังจากผ่านค่ำคืนหลังสัปดาห์แห่งการสอบ ร่างสูง ที่รวบรวมเอาความดีงามทั้งหมดทั้งมวลที่แฟนหนุ่มพึงมีไว้ก็ขยับพลิกตัวบนเตียงนุ่ม ก่อนสมองจะทันประมวลผล มือก็ควานไปตามพื้นที่ข้างตัวด้วยความเคยชิน ปกติจะมีสิ่งมีชิวิตน่ากลัวหน่อยๆ นอนกอดก่ายเป็นสัมภเวสีติดตัวในทุกเช้า แต่วันนี้ที่นอนข้างตัวกลับว่างเปล่า
ยินดีลุกขึ้นนั่ง ดวงตาสีอ่อนตามแบบลูกครึ่งยังปรือปรอย หรี่ตามองไปทั่วห้องนอนแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า
ขยับตัวอีกนิด ผ้าห่มที่กองอยู่กับอกอย่างหมิ่นเหม่ก็เลื่อนหล่น เผยให้เห็นแผ่นอกกว้าง ช่วงไหล่ผึ่งผายตึงแน่น เลื่อนต่ำลงมาอีกนิดก็พบกับลอนกล้ามเนื้อเรียงตัวกันบนหน้าท้องจำนวน หนึ่ง สอง สาม สี่ ...น่าเสียดายที่ส่วนอื่นๆต่อจากนั้นถูกซ่อนหลบสายตาไว้ใต้ผ้าห่ม
ชายหนุ่มบิดตัวสองสามครั้ง กล้ามเนื้อช่วงแขนยิ่งปรากฎเด่นชัด เส้นเลือดที่นูนขึ้นมาตามท่อนแขนนั้นทำให้ดูร้อนแรงขึ้นไปอีก10%
ในที่สุดการรอคอยก็สิ้นสุดลง ขายาวก้าวลงจากเตียง ตอนนั้นเองที่ปรากฏกล้ามเนื้อลูกที่ห้าและหกให้ได้เห็น ถัดมาเป็นขอบกางกางนอนสีดำ มันไม่ได้เกาะสะโพกอย่างหมิ่นเหม่เหมือนที่มักเห็นในทีวี ดังนั้นจึงไม่สามารถบอกได้ว่า ถัดจากกล้ามหน้าท้องหกลูกนั้น เป็นอะไรต่อ แต่นั่นก็มากพอแล้วสำหรับทำให้ใครคนหนึ่งเลือดกำเดาตกในทุกๆเช้าของการมีชีวิต
ยิ่งท่าทางยกมือขยี้ผมด้วยความหงุดหงิด ทำให้ความเซ็กซี่อย่างนายแบบกางเกงยีนส์พุ่งทะลุปรอท
โคตรดี
ดีมากๆ
ดูเหมือนจะหล่อมาทั้งชีวิต เคยสัมผัสกับคำว่าขี้เหร่บ้างมั้ย
“มายืนทำบ้าอะไรในตู้เสื้อผ้า” ประตูไม้ของตู้เสื้อผ้าติดผนังถูกกระชากเปิด ยินดีทักเสียงแหบเล็กน้อยอย่างคนเพิ่งตื่นนอน คิ้วสีอ่อนนั้นขมวดมองผม ที่เอ่อ...ยืนบรรยายสรรพคุณแฟนตัวเองอยู่
“กูก็กำลังเลือกชุดที่จะใส่ไง ให้ทำอะไรล่ะ”
“ทำอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ทำหน้าโรคจิตน่ะ ออกมา”
สั่งเสียงเอือมระอาเสร็จก็เดินหนีออกประตูห้องไป ผมรีบพาตัวเองออกจากตู้เสื้อผ้าวิ่งตามเหมือนหมาตามเจ้าของ
ยินดีกดเครื่องต้มกาแฟ เอาขนมปังกับแฮมออกมาวาง ผมกระโดดขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์ข้างๆ มือเกาพุงขาแกว่งไปโดนอีกคน
“ตื่นตั้งแต่ตอนไหน” แฟนเอ่ยถาม
“ก่อนมึงสักพัก”
“ไปนอนต่อไป” แสดงออกรำคาญชัดเจนเกินไปละ
“หื่อ นอนไม่หลับแล้ว นอนได้ครั้งเดียว”
“งั้นก็ไปหาอะไรทำ อย่าเพิ่งกวนตอนนี้” "ไปเอากระเป๋าออกมาไป" แขนที่อุดมไปด้วยเส้นเลือดชี้ไปที่ฝั่งประตูห้องนอน แต่ไม่ได้ดูจริงจังมากผมเลยยังปักหลักอยู่ที่เดิมไม่กระดิกไปไหน
ผมแกล้งใช้เท้าเขี่ยกางเกงยินดี คนก็ใช้มือข้างหนึ่งเกี่ยวเอวดึงผมเข้าหา กลายเป็นการประจันหน้ากันโดยที่ยินดียืนอยู่มีขาผมคร่อมหลวมๆบนเคาน์เตอร์ครัว
เป็นทะ ท่า ที่ ล่อแหลมไปละ
"คันอะไรไหนขอดูหน่อย เห็นเกามาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"
ผมแทบบิดตัวเป็นเกลียวโปเต้ ตอนที่ยินดีสอดมือเข้ามาในเสื้อแล้วเกาที่สีข้างให้
“ไม่รู้ ฮ่าๆ จักจี้ๆๆ”
"อ้ะ! ยินพอๆ ตรงนั้นเจ็บ” ผมรีบดิ้นหนีหน้านิ่วเมื่อเกาถูกที่เจ็บ ยินเลิกคิ้ว เปิดเสื้อผมขึ้นจนเห็นพุงและรอยผื่นเป็นริ้วปรากฎแก่สายตา
“ลมพิษอีกแล้ว ถึงว่าทำไมตัวรุมๆ”
“คัน”
“พออย่าไปเกาเดี๋ยวเลือดออก” “ไปโซฟาไปจะทายาให้”
ผมนอนรออยู่นานยินดีก็ไม่ตามมาสักที ตะโกนเรียกหาก็ยังเงียบ พอว่าจะออกไปดูคนในความคิดก็โผล่เข้ามาพร้อมหยูกยาและถาดใส่แซนวิชไข่ดาวเน้นๆเบคอนแฮมและผักกาดแก้ว โอ้โห ประเสริฐอีกแล้ว
ความดีงามของยินดีกับความต่ำต้อยของผมมันทำให้สงสัยว่าชาติก่อนแฟนไปทำกรรมอะไรไว้ ชาตินี้เลยต้องมามีจุดด่างพร้อยในชีวิตเป็นผมแบบนี้ ฮ่าๆ
ผมนั่งกินไปก็มีคนคอยทายาเย็นๆที่รอยผื่นให้ ตอนแรกแค่ที่พุง แต่ไปๆมาๆก็ถูกสั่งให้ถอดเสื้อออกทีนี้ ด้านหลังจากคอลงมาถึงสะบักก็ถูกละเลงเจลว่านหางจระเข้ด้วย ตอนนี้ตัวผมก็เลยกลายเป็นมนุษย์เมือกไปแล้ว
“เป็นกี่ครั้งบอกว่าอย่าเกาไม่เคยจำ”
“ลืม ไม่รู้ว่าจะเป็นลมพิษ นึกว่าคันอะไร”
“คันอะไร”
“คันอะไรไม่รู้”
“เออแล้วคันอะไรล่ะ”
“โว้ยย ก็ตอนแรกคันอะไรไม่รู้ไง มึงแม่ง”
“อะไร”
“มึงกวนตีนไง”
“มึงน่ารัก”
แฟนหัวเราะกึกๆเหมือนสะใจที่ได้แกล้ง บ๊ะ ไม่มีอะไรจะเล่นแล้วรึ
วันนี้ตอนบ่ายผมจองตั๋วไปเชียงใหม่ไว้ พาฝรั่งกลับบ้านสงกรานต์ ส่วนผมก็ติดสอยห้อยตามไปเที่ยวบ้านอีกคนด้วย แม้ว่าพ่อแม่ยินไปเยี่ยมญาติที่พะเยาไปแล้วจะไม่ได้เจอกันผมก็ยังรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยที่จะได้ไปเชียงใหม่
อันที่จริงผมตื่นเต้นทุกครั้งแหละที่ไม่ต้องอยู่บ้าน
นอนกระดิกเท้ามองคนลากกระเป๋าออกมาจากห้อง เดินพล่านไปทั่วเพื่อเช็คนั่นนี่ แล้วเลยลุกขึ้นใส่เสื้อเมื่อคนทำท่าว่าพร้อมสำหรับการเดินทางเราก็ได้เวลาโบกแท็กซี่มุ่งหน้าสู่สนามบินดอนเมือง
รีวิวโบกแท็กซี่ : ก็ไม่มีอะไรมาก ให้ยินไปโบก ทำหน้าหล่อๆงงๆเหมือนฝรั่งหลงทาง คันไหนก็รับทั้งนั้น
แม้จะยังไม่ใช่วันสงกรานต์ แต่สนามบินก็แน่นขนัดไปด้วยผู้คนที่จะเดินทางกลับต่างจังหวัด ผมขอไม่เล่ารายละเอียดตอนนี้มากเพราะมันก็จะเป็นแบบทั่วไปหน่อยๆ คือไม่ได้มีเรื่องสำคัญอะไร
.
.
.
.
13 เมษายน
เชียงใหม่ในตอนเช้าค่อนไปทางสายก็ไม่สามารถรอดพ้นจากความร้อนแผดเผาของดวงอาทิตย์ไปได้
บ้านของยินตั้งอยู่ในพื้นที่ที่สามารถเดินขึ้นระเบียงชั้นสองก็มองเห็นดอยสุเทพ ด้านนอกเป็นไม้ด้านในรีโนเวทใหม่เป็นปูนทั้งหลัง ในบ้านเย็นสบายโดยไม่ต้องเปิดแอร์ ต้นไม้เยอะ มีหมา1ตัว ท่าทางเชื่องคนดูโง่ๆชื่อจัมโบ้
รีวิวเชียงใหม่ : เช้าวันที่ 13 เมษายน ร้อน จบ
ผมนั่งเอนหลังบนเก้าอี้ผ้าใบอาศัยร่มต้นไม้หลบแดดหลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ มองคนล้างรถ
ผู้ชายอะไรมันขยันขนาดนี้วะ
ดูผู้ชายอย่างผมสิ สันหลังยาวกว่านี้อีกนิดก็เป็นจระเข้แล้ว
นอนเพลินๆกำลังจะหลับแรงกระตุกที่ขากางเกงทำให้ต้องลืมตาขึ้นมอง หมาหน้าเชื่องพันธุ์โกลเด้นกำลังตะกุยขากางเกงผมงุด จมูกและตัวมอมแมมทำเอากางเกงสีดำของผมด่างเป็นจุด ผมขยับขาหนี มันก็ขยับตามมา ยื่นหน้าใหญ่ๆมาดุนไม่หยุด
ผมยกขาขึ้นบนเก้าอี้ ทีนี้หมาก็ยื่นขาหน้าตามมาแปะบนแขนผมด้วย แขนก็เปื้อนดินไปอีกปื้นหนึ่ง
มันก็จะรังเกียจอยู่หน่อยอ่ะ พอดีชอบอะไรที่สะอาดๆ
"ยิน หมามากวนอ่ะ"
"โบ้หิวข้าวมั้ง เข้าไปเอาให้มันหน่อย อยู่ตรงตู้ใต้บันไดอ่ะ" ผมลุกขึ้นยืนตามคำบอก เอ่ยวลีกวนที่เห็นในสติ๊กเกอร์ไลน์
"เปงผัวอ่อมาสั่ง?"
"เดี๋ยวโดน" ยินดีหันมาชี้หน้า
หมาโง่แต่ก็รู้ภาษาว่าตัวเปื้อนไม่ควรเข้าบ้าน มันยืนรอน้ำลายยืดอยู่หน้าประตู ผมเปิดเอาถุงอาหารเทใส่ชามเห็นขวดแชมพูอาบน้ำหมาเลยหยิบติดมือมาด้วย
พอเอาชามวางให้ ไอ้โบ้ผู้มีหน้าตาตลกอยู่ตลอดเวลาก็กัดกร้วมๆอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ยิน กูอาบน้ำให้หมาได้มั้ยอ่ะ"
"ได้ อาบให้สะอาดนะ" ถึงจะอนุญาตแต่น้ำเสียงดูระแวงกับผมมากว่าจะทำอะไรหมามันมั้ย โถ่ อาบน้ำหมาจะไปยากอะไร ดูหน้ามึนๆอึนๆของไอ้โบ้ก็รู้
เหรอวะ
ชีวิต!
ผมเปียกโชกฟองฟอดไปแล้วทั้งตัว หมาก็ด้วย มันวิ่งพล่านไปทั่ว พอผมหันหลังให้จะไปหยิบถังมันก็กระโจนเข้าใส่ เอาตัวมาคลุกเหมือนว่าตัวเองตัวเล็กน่ารักนักหนา
"ไอ้หมาผี พอแล้ว!" ผมร้องห้าม ล้มก้นจ้ำเบ้า มันใช้สองขอตะกุยหน้าอกพยายามจะเอาลิ้นน้ำลายยืดมาปัดหน้าผมให้ได้ หมาเวร
"คนอะไรวะ ให้อาบน้ำหมาก็โดนหมาแกล้ง"
ตลกมั้ย มึงดูหมามึงด้วย ตัวใหญ่ยังกะช้าง!
ผมดิ้นกระแด่วอยู่ที่พื้น กวักมือเรียกสุดชีวิต
"ยินช่วยด้วย เอามันออกไป"
คนหัวเราะแต่ก็ช่วยแยกหมาออกจากผม ไอ้โบ้เปลี่ยนไปนั่งสองขานิ่งให้ยินดีเอาสายยางราดน้ำฟองออกจากตัวมัน ตาวาวระริกนั้นจ้องเป๋งมาที่ผมหางแกว่งไปมา
หมาผี หมาผีชัดๆ
ผมหนีมาอาบน้ำในบ้าน ปล่อยให้ยินจัดการหมาไปสักพักเสียงก๊อกแก๊กหน้าห้องน้ำก็ดังขึ้น ผมเลื่อนบานประตูออกให้อีกคนเข้ามาอาบด้วยกัน
เป็นการอาบน้ำธรรมดาๆของยินดีที่ทำหน้ามืดไป1รอบ เนื้อหนังที่เปียกน้ำของมันทำให้ผมดูเหมือนคนบ้ากามไปเลย
แต่ก็นั่นแหละ ผมได้สานต่อจากเช้าเมื่อวานในหัวข้อที่ว่า ต่อจากซิกแพ็คแล้วมีอะไรใต้ขอบกางเกงนอนสีดำ
"จ้องอะไร"
"ห หือ"
"เหม่อด้วยๆ มองเพลินเลย ทะลึ่งเนอะ ช่วงนี้ไม่ได้เจอคิดถึงใช่มั้ย" คนยิ้ม ตาสีอ่อนนั้นพราวระยับ
"มึงสิทะลึ่ง ยังไม่ได้มองอะไรเลย"
"อือๆ ไม่ได้มองก็ไม่ได้มอง ไหนขอดูท้องหน่อย ผื่นหายยัง" ยินจับผมพลิกตัวเข้าหา ตาจ้องมือก็พยายามลูบไปทั่วท้อง ผมขนลุกซู่ด้วยความสยิว
"ขอดูหน่อย เหมือนเห็นแดงๆตรงนี้ด้วย"
"หายแล้วๆ กูออกไปก่อนนะ" อาศัยความลื่นเบี่ยงตัวหลบ ไม่ไหวอ่ะ อยู่แบบนี้ต่อไปเดี๋ยวเกิดอารมณ์แน่ ยินดีมันรู้ว่าผมจุดติดง่ายแต่ยังแกล้งอยู่ได้
"เช็ดผมด้วยนะ บ่ายเดี๋ยวพาไปเล่นน้ำแต่รอให้แดดร่มก่อน"
"รู้แล้ว"
"เช็ดเลือดกำเดาด้วย"
"เออ!" แกล้งเดินลงเท้าขึ้นบันไดหนักๆใส่ไปทีได้ยินเสียงหัวเราะตามหลังมา
“เปลี่ยนใส่แขนยาวมั้ย แดดยังร้อนอยู่เลย”
ก็ร้อนทั้งปีแหละประเทศไทยน่ะ มันยังบังคับจะให้ใส่แขนยาวอยู่นั่น แล้วดูตัวเองเถอะ ใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีเทาตัวย้วยอย่างกับนายแบบกางเกงในแบบนี้ยังกล้าว่าคนอื่นได้เหรอ
"ไม่"
“ตามใจ”
คนตัวสูงกว่ายืดตัวยืนตรง เสยผมสีน้ำตาลอมทองไปด้านหลัง หยิบแว่นกันแดดมาสวมทำเอาตาพร่าไปหมด
ยินเดินนำออกประตูไปแล้ว แต่ผมยังยืนพนมมืออย่างล่องลอย
รีวิวยินดี : ฮอตโคตร hot as hell
.
.
.
.
ลงจากรถแท็กซี่มาที่ประตูท่าแพที่คนเยอะมากมาย พูดถึงเชียงใหม่แล้ว บริเวณคูเมือง หน้าประตูท่าแพไปนี่แหละคือซิกเนเจอร์ สาดกันโครมๆจนผมไม่กล้าออกจากรถ
เปิดประตูรถลงมาไม่ถามซัดกันตรงนั้น ทั้งไทยทั้งเทศรุมกันมั่วไปหมด ผมไม่ทันได้ยกปืนฉีดน้ำด้วยซ้ำน้ำมาเป็นถังรดเข้าที่หน้าเลย หัวหางไม่ต้องห่วงเปียกโชกไปทั้งตัว ตลอดทางเหมือนไหลๆตามกันไปมากกว่าเดิน
พยายามหุบปากเพื่อไม่ให้น้ำเข้าปากแต่รู้สึกเหมือนมันเข้าจมูกแทน ยินดีแม่งก็ไม่ได้สู้คนเลย ยืนสมยอมให้คนเขาฉีดน้ำอยู่นั่น ยิ่งกลุ่มผู้หญิงนี่รุมทึ้งมันเหมือนเจอเครื่องสำอางลดราคา70%
มันยังหันมาขำใส่ผมอีก ผมเอามือลูบน้ำออกจากหน้า ใช้ปลายปืนฉีดน้ำช่วยดันปีกหมวกแก็ปไปอยู่ด้านหลัง
ผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ปืนฉีดน้ำผมหมดเกลี้ยงกระบอกแล้ว
ผมเหมือนหมาตกน้ำ ยินดีก็เปียกเหมือนกัน แต่สภาพดูดีกว่าผมประมาณ3ชาติ
อีกคนเห็นผมมองหน้าก็ยิ้มออกมา
“ไม่ยิงสู้เขาล่ะ”
“มัวแต่หลบน้ำเข้าหู” อันนี้เข้าจริงไม่ได้สำออยเลย อื้อมากตอนนี้
“ไหนหายยัง ตะแคงหัวดิ เออ เคาะๆ หายยัง”
“อื้ออื้อ”
“เคาะอีกๆ” “ดีขึ้นมั้ย”
“หายและ”
“ร้อนมั้ย ตัวมึงโคตรแดง”
พี่ไม่ต้องมองใกล้ขนาดนี้ก็ได้
“ร้อน แต่สนุก”
“ไม่ไหวบอกเลยนะ แดดร้อนแบบนี้เดี๋ยวช็อค”
“เออ” เสยเหม่งยินไปทีหนึ่ง จริงๆแอบแกล้งไถเล่นแรงๆเพราะหมั่นไส้ในความทำตัวเจิ้นเกินเหตุ
“เอ้ย!”
สาวๆกลุ่มใหญ่มากพุ่งเข้ามา ผมจะคว้าข้อมือยินดีเตรียมเลี้ยวกลับหลังแต่ไม่ทัน มีผู้หญิงผู้ชายตามมาข้างหลัง โดนล้อมขยับไม่ได้
“อู้วว ป่อจายหยังมาน่าฮัก หยังมางานดี๋ มีแฟนยังจ้ะ” ผมกลายเป็นไข้แดงอยู่ในวงไปแล้ว
“แฟนมีแล้วครับมีแล้ว” ยืนหัวโด่อยู่นี่ไงแฟนผม! ยืนยิ้มอย่างเดียว ไร้ประโยชน์ชิบหาย!
“จิ๊ อีดอก บะเป็นหยัง”
“มีแฟนละกะเป็นกิ๊กกะได้ มาหอมกำเล๊าะ” (มีแฟนแล้วเป็นกิ๊กก็ได้ ขอหอมหน่อยนะ)
“ห้ะ หอมกำอะไร หอมผมเหรอ ไม่ได้ๆๆ กำก็ไม่ได้ ห้ามกำ” ผมโดนรุมอ่ะ ทั้งมือทั้งหน้ามองไม่เห็นด้วยนมปลอมนมจริงเข้ามาสีเต็มไปหมด
“พอแล้วครับ น้ำเข้าหู แค่ก น้ำเข้า ไม่เล่นอย่างนี้ อย่าทำโผ้มมม อื้อ ยินมือๆ ยินดีช่วยด้วยย”
สภาพผมนี้ลงนั่งยองอยู่กับพื้นเลยเมื่อกี้หอมหน้าหอมคอผมหนักหน่วงมาก
ยินดีแม่งยังยืนหัวเราะ เค้าขอกำกูเลยนะ มึงยืนหัวเราะเฉยๆ?
“เจ็บตรงไหน ไหน เจ็บเปล่า เจ็บท้องเหรอ”
“ลืมตาไม่ได้”
“ไหนขอดูหน่อย อย่าเอามือขยี้แบบนั้น ลืมตาขึ้น” คนว่าจับหน้าผมก้มลงหาเสื้อที่ยกขึ้นมาเช็ดหน้าให้ มันเคือง มันลืมไม่ได้โว้ย
“เจ็บ”
โดนดึงให้ยืนขึ้น “ขอดูหน่อย...”
“ฮื้อ”
“ไม่เจ็บพี่ทำเบาๆ” อย่าทำเสียงนุ่ม แพ้แล้ว
“ตาแดงเลย”
“ไปหาที่หลบก่อน จะได้ล้างหน้า เถอะน่า มาเร็ว”
พากันเดินออกมาโผล่ที่ไหนไม่รู้ ตรงป้ายติดว่าห้ามสูบบุหรี่บริเวณนี้แต่ทำไมคนมันยืนสูบกันเต็มเลยวะผมงง
เอาเป็นว่าก๋มีแต่ตรงนี้แหละที่แห้งและไม่มีคนสาดน้ำ
ผมสำรวจมือถือในซองกันน้ำของตัวเองว่ายังดีอยู่ไหม ระหว่างรอยินดีข้ามไปซื้อน้ำเซเว่นฝั่งนู้น ไถมือถือเล่นไปพลาง
“ร้อนเนอะ” เสียงทักด้านหลังเรียกให้ผมหันกลับมา
หืม ไอ้ผมทรงอันเดอร์คัทนี่ใครวะ
"คุยกับผมเหรอ"
"เออ แดดร้อนบรรลัยเลยว่ามั้ยปีนี้"
อ่า
ไม่รู้ดิ ปกติช่วงนี้ทุกปีผมไม่อยู่ต่างประเทศก็ทำสปาเป็นเพื่อนแม่ที่บ้านอ่ะ
“คนเมืองเปล่ามึง หรือคนกรุง”
“คนที่นี่แหละ"
“เหรอ งั้นก็ดีเลย มึงไปเล่นกาดต่อเปล่า เล่นน้ำด้วยคนดิ ไม่ค่อยมีเพื่อนเล่นเลย” เดี๋ยวๆ ไอ้ที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างหลังมึงสามสี่คนนั้นไม่ใช่เพื่อนเหรอ
ทำไมมึงถึงมาชวนกูคุยสนิทสนมขนาดนี้ เราไม่รู้จักกัน อย่าเนียน
“ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง คนแถวนี้แต่ไม่รู้จักกาดสวนแก้วแหะ”
“ไม่ไปอ่ะ เล่นที่นี่จนถึงเย็นเลย”
“เหรอ… เสียดายว่ะ แล้ว พรุ่งนี้มาเล่นน้ำด้วยกันป่ะ ขอไลน์หน่อยดิ” โทรศัพท์ถูกยื่นมาให้ผมแบบรวบรัดสุดๆ
“อะ พิมพ์ดิ”
“กูไม่ใ-”
“เพล”
ฝรั่งมาแล้วว
“เอ้ย ไปก่อนนะเพื่อนเรียกแล้วว่ะ” ผมผละหนีออกมาแบบไม่สนจะรักษาน้ำใจ
“หาไม่เจอ บอกแล้วให้ยืนรอนิ่งๆ” เสียงเย็นเปิดฝาขวดน้ำยื่นมาให้ผมรีบรับมากระดกหลายอึก อา สดชื่น
“ล้างตาด้วย เดี๋ยวเป็นตาแดง กระพริบตาถี่ๆ นั่นแหละ”
“มีอะไร” ยินถามทำให้ผมเงยหน้ามองตามสายตาก็ยังเห็นไอ้หนุ่มผมทรงอันเดอร์คัทยืนหน้ายียวนกวนประสาทไม่ไปไหน
เอ้า
“ไม่รู้ ไม่รู้จัก แถมมาชวนไปเล่นน้ำที่กาด” ผมกระซิบฟ้อง ยินดีเยี่ยมหน้าไปถามด้วยตาขวางๆพอกัน
“มีอะไรให้ช่วยครับ”
คนถูกถามเลิกคิ้ว “ไม่มีนี่”
“แค่เห็นเพื่อนมึงนั่งอยู่คนเดียวเลยมาชวนคุย”
“เหรอ คุยพอแล้วก็ไปดิ” ไม่มีการถนอมถ้อยคำใดใดทั้งสิ้น
หนุ่มเชียงใหม่คนแปลกหน้ามองหน้าผมสลับกับยินดี
“เอาแต้ๆกูเปิงใจ๋เปื่อนคิงแอ่” (เอาจริงๆ กูถูกใจเพื่อนมึงว่ะ)
“ก้าขอไลน์ บ่เป๋นหยังก้า" (แค่ขอไลน์ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง"
เขาเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม
“อ้อ ...กะว่ามึงขาง" (อ้อ...หรือมึงหวงก้าง)
ขวางอะไรไม่รู้ แต่ผมรู้ว่ามันทำตีนยินดีกระตุกไปหนึ่งสเต็ปเลยอ่ะ คว้าไหล่ไว้แทบไม่ทัน
“กูไม่ให้ว่ะ โทษนะเว้ย”
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ”
เขาคว้าผมไว้ตอนจะเดินหนี ยังไม่ทันด่า ยินไวกว่า กระชากแขนผมออก
ผมเพิ่งเคยเห็นยินดีทำหน้าน่ากลัวแบบนี้จริงๆนะ
“คิงบ่ดีมายุ่งกั๊บของๆฮา” (มึงอย่ามายุ่งกับของๆกู)
“พูดทีเดียวให้เข้าใจดีกว่ามั้ง”
ถ้าทีเดียวไม่เข้าใจ ผมว่ามีต่อยกันแน่ๆเลย...
.
.
.
.
อ่า
คิดว่าต่อยกันมั้ย?
สรุปคือไม่ได้ต่อยกัน
ยินดีถึงจะหน้าตาแบบพร้อมตี แต่ก็ไม่ใช่คนใช้กำลังนำหน้า
จริงๆขอบคุณที่ตำรวจเดินเข้ามาพอดี ผู้ชายคนนั้นเลยยอมถอยออกไป ผมกับยินดีเดินหลบฝูงชนออกมาหาที่นั่งกินข้าวซอยเจ้าเก่ากัน อีกนิดเดียวจะค่ำแล้ว
เรานั่งโต๊ะมุมๆ เพราะไฟมันสลัวด้วยมั้งเลยรู้สึกว่ายุงเริ่มกัด
ผมกินอิ่มแล้วเลยเริ่มเขี่ย ส่วนยินดีฟาดไป2ชาม
"ขอหอมหน่อย" อยู่ดีๆยินยื่นหน้ามาหา ผมเลิกคิ้วมองหาในชามตัวเอง
"มันรวมกันไปหมดแล้วอ่ะ"
"เปล่า หมายถึงมึงอ่ะ ขอหอมมึงหน่อย"
"ฮะ หอมไร คนเต็มร้าน..."
จุ๊บ!
"เฮ้ย"
ผมตกใจหน้าผงะเลย
"ก็ไม่ได้หอมอะไรขนาดนั้นนิ ทำไมวันนี้คนมาวอแวจัง" คนพูดเอามือถูปลายจมูกตัวเอง เมื่อกี้มันขโมยจูบ ไม่ใช่หอมแล้วโว้ย
นี่ขนาดไม่หอมยังบี้มาขนาดนี้ ถ้าหอมมากแก้มกูคงหลุดติดจมูกไปแล้วมั้ง
"สงสัยเป็นสเปคคนที่นี่" ผมยักไหล่ใส่ยินดีเลยเอามือมาขยี้หัว สรุปคือขยี้กันไปกันมาจนฟูเป็นผีบ้า
"เป็นสเปคกูคนเดียวพอแล้ว"
"ตาแบบนี้...จมูกแบบนี้...ปากแบบนี้ เป็นสเปคกูคนเดียวพอแล้ว"
เอาปืนมายิงกันเลย ตะเกียบตรงนั้นก็ได้ จ้วงแทงมาเลยถ้าจะปล่อยท่าไม้ตายรัวขนาดนี้
ใจพี่บางหมดแล้ว...
"วันนี้สนุกป่ะ" ยินถาม เอามือลูบหัวผมให้หายกระเซิง
"สนุก แต่ชอบอยู่บ้านมากกว่า บ้านมึงสวย"
"ชอบแค่บ้านเหรอ" โอเค ลูบแค่ผมก็ว่าระทวยแล้ว นี่มันเริ่มเลื่อนมาลูบเหนือแก้ม
"ชะ ชอบหมาด้วย"
"ชอบแค่หมา?"
"ชอบ ก็ชอบรวมๆกันไง"
"ชอบแล้วปีหน้ามาด้วยกันอีกนะ"
"อื้อ"
"ตอบก็มองหน้าดิ"
งะ...เงยหน้าก็เห็นตาสีอ่อนล่อลวงแบบนี้ไงงง
ยินดีแม่งรู้ว่าผมแพ้ไอ้หน้าตาท่าทางแบบนี้สุดๆเนี่ย โว้ย
ใจสั่นเป็นบ้าเป็นบอไปแล้ว
"ชอบแล้วปีหน้ามาด้วยกันอีกนะ?"
"อื้อ"
"ปีต่อๆไปด้วยนะ"
"เออ"
"ดีมาก น่ารัก"
"เอาหน้าออกไปได้ยัง"
"โอะ เลือดกำเดาไหลแล้ว"
ห้ะ!
"ไหน ไหนๆ" ผมเอามือสั่นๆปาดใต้จมูกตัวเอง ไม่รู้แหละ แยกไม่ออกว่าเลือดหรือเหงื่อ แม่งร้อนไปหมดทั้งหน้าเลย
"ที่จมูกสิ มาเช็ดให้"
"ไม่เห็นมีเลย ไหนๆ"
"มันไหลนิดนึง...จุ๊บ"
"ยิน!" อันนี้ไม่ได้เรียกเช็ด แถวบ้านเรียกจูบโว้ย!
คนกระทำอุกอาจผละไปนั่งพิงหลังลูบปากตัวเองด้วยสายตาพราวระยับ
"ทำไมตรงนี้หอมวะ
"
ยินดี ไอ้คนเจ้าเล่ห์!!
รีวิวสงกรานต์ 2560 : ทำไมยินดีชอบจูบจมูกอะ! รำคาญๆๆๆ
ทำไมตอนพิเศษยาวกว่าเนื้อเรื่องอีก โอยย ใครเล่นทวิตเตอร์ติดแท็ก #แฟนดีดี ได้นะคะ คนเขียนจะแอบไปส่อง
สวัสดีวันปีใหม่ไทยค่ะ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] - #แฟนดีดี จบ ตอนพิเศษ วันสงกรานต์ (14/04/60) (อ่าน 40392 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก