หัวข้อ: ♞ กลพยัคฆ์ •*ตอนพิเศษ birthday gift 14/08/17 Page.35

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ความรักของเจม
ไม่เคยเป็นคนสำคัญของใครเลยสักคน
ศิฑา ไม่พูดถึงสถานะของเจม บอกแต่ความรู้สึกว่าคิดถึง
แต่ช่วงที่บอกเลิกเจม ไล่เจม ไม่บอกสาเหตุ
‘ไปซะ แล้วอย่าให้ฉันเห็นหน้าอีก’
มันช่างทำร้ายจิตใจคนรักกันจริงๆ  ราวกับเลือดที่หัวใจไหลซิบๆเลย
และช่างขัดกับคำสั่งล่าสุด เหมือนก้นทะเลลึก กับยอดเขาเอเวอร์เรส
"ฉันไม่ให้นายไปไหน ตราบใดที่ไม่ได้รับอนุญาต"
มันอะรายก๊านนนน   
แต่เจม ก็อิ่มเอมถูกจองจำไว้ด้วยรสรัก
ที่คุ้นเคยตลอดทั้งคืน จนแทบขาดใจ อะร๊างงงงง
คนอ่านก็ อยากได้ NC อะ 
       
 

[JRabbit94]

แพ้ทางผู้ชายแบบศินะ จริงๆ กรุบกริบ กร๊าวใจ พร้อมจะขย้ำเราตลอดเวลา
แต่ถ้าเราโดนทำแบบเจมมาก่อน ก็คงโคตรเจ็บเลยอะ
ศิก็ดูรักเจมนะ แต่เข้าใจมั้ยว่าคนเคยถูกทำร้ายอะ จะให้ไว้ใจง่ายๆ หรอ
ทำอะไรให้ชัดเจนนิดนึง สงสารน้องเจม..

[aiyuki]

เจมเข้าขากับคุณศิได้ดีมากจริงๆ หึ ร้อนแรงจัง

[little_munoi]

เจม อยากให้ตัวเองเจ็บไปถึงไหนกันนะ
#นี่เจ็บแทน!!

[uchikas]

ทำไมนุ้งเจ็มถึงได้ก๋ากั่นอะไรเบอร์นี้ค่ะ
ตอนที่อยู่ในรถกับคุณเจตต์
อิฉันหัวใจจะวาย
 

[pui]

ชีวิตของเจมช่างมืดมน 

[drasil]

ไม่รู้ทำไม สงสารเจมอ่ะ แต่หนูก็อย่าปิดใจนักสิลูกกก

[twinmonkey0311]

 

[toou]

ชอบแนวนี้ กรี๊ดดดด

[evz]

ตอนสู่กลางใจก็อวยพรน้องเจมไว้ให้ได้เจอรักดีๆ
แล้วทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้คะ
พี่เวสต์รังแกน้องทำไม ฮือออออ
สงสารเจเรมี่ของเค้า ตอนออกเรื่องคนอื่นก็ผิดหวังไปแล้ว
มาเรื่องตัวเองก็ยังช้ำซ้ำซ้อนไปอีก

มันจะไม่ซ้ำขนาดนี้ถ้าน้องเจมไม่ได้รักคุณศิมากขนาดนั้นมาก่อน
ไม่สบอารมณ์กับคุณศิเลยค่ะ เปลี่ยนพระเอกตอนนี้ทันมั้ยคะ 5555
อะไรคือการที่บอกว่าถ้าไม่บังเอิญมาเจอก็คงไม่คิดว่ายังรู้สึกอยู่ หมั่นไส้ค่ะ พูดเลย
ทำไมเอ๋ออย่างว่านได้ผู้ชายดีแสนดีอย่างพี่แคน
ส่วนน้องเจมกลับผิดหวังซ้ำไปซ้ำมา
คุณสินี่อยากกลับมาคืนดีจริงๆรึเปล่าก็ไม่รู้ บังคับจิตใจน้องตลอดเวลา
อ่อนโยนกว่านี้หน่อยเข้าใจมั้ยยยยย

ขอบคุณพี่เวสต์ที่เปิดเรื่องใหม่ให้น้องเจมนะคะ แต่อย่ารังแกน้องมากเลยนะคะ ได้โปรดดด
มาตามอ่านอีกทีก็สามตอนเลย เลยอินสามเท่า โปรดให้อภัยนะคะ 5555

[t2007]

อ่านต่อไม่ไหว หัวใจอ่อนแอ พยามยามอ่านเป็นบางเรื่องนะ ประดิษฐ์อักษรได้กินใจ   ยิ่งอ่านยิ่งเครียด เปรียบได้กับชีวิตจริง

[ชินจังไม่กินหัวหอม]

น้องเจมมาแล้ว จะรอติดตามนะครับ

[Kitsune1st]

รักแซคก็อกหัก
มีแฟนก็โดนทิ้ง
สงสารน้องเจมมม

[Ain]

สงสารเจม
อดีตคุณศิใจร้ายมาก
พอกลับมาเจอแซคอีกก็ยิ่งไปกันใหญ่
เจ็บตลอด
 

[-west-]

CH 4 At ten 
Sitha





ผมคิดว่า เช้าวันถัดมา เจเรมี่จะได้เจอกับปุณวิศ ลูกชายคนเดียวของผม แต่ทุกอย่างก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเสียทีเดียว เมื่อปอร์เช่ต์รุ่นล่าสุดทะเบียนคุ้นตาจอดหน้าประตูบ้านที่เปิดอ้าก่อนพระอาทิตย์จะทอแสงได้เต็มที่ เจตต์ขึ้นมาปลุกผมบนห้องนอน สภาพตัวเองตอนนั้นเปลือยเปล่า และยังปล่อยให้เจเรมี่ทับแขนข้างหนึ่งหลังจากเราผล็อยหลับไปด้วยกันเมื่อคืน ผมทันเพียงสวมกางเกงผ้าซาตินกับเสื้อคลุมทับเพราะหาเสื้อนอนที่เข้าชุดกันเมื่อคืนไม่เจอ และทันทีที่ลงมาด้านล่าง หญิงวัยไล่เลี่ยกันก็จิบกาแฟดำที่เธอโปรดปรานนักหนารออยู่บนโต๊ะอาหารก่อนแล้ว


“สัปดาห์นี้เป็นสิทธิ์ของผมที่จะได้อยู่กับลูก”

ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ด้วยรู้ว่าสาเหตุที่มรกตปรากฏกายตั้งแต่เช้าตรู่เพราะอะไร ผู้บุกรุกที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นคุณนายของบ้านนั่งขึงคอตรง เส้นผมสีดำตัดประบ่า เป็นทรงทันสมัย เธอไม่เคยไม่แต่งหน้าออกจากบ้าน ลิปสติกสีแดงมะเหมี่ยวนั่นเป็นคำยืนยันได้ดีทีเดียว


“คนของฉันบอกว่าคุณพาเด็กมานอนด้วยที่นี่”

“มีน เลิกให้คนของคุณตามผมเสียที”

“ฉันไม่ได้ให้คนของฉันตามคุณ ฉันให้เขาตามลูก” หญิงสาวตรงหน้าพูดเสียงแข็ง แสดงอารมณ์ไม่พอใจออกมาชัดเจน “ฉันเคยบอกคุณแล้วนะ ฉันไม่อยากให้ลูกต้องมารับรู้รสนิยมของคุณ”

ดวงตาเฉี่ยวคมอย่างหญิงไทยตวัดมอง แต่ทว่ากลับวางถ้วยกาแฟเซรามิคสีขาวมุกลงบนจานรองอย่างมีมารยาท “จะให้เขาเรียกคู่นอนของคุณว่ายังไง แม่เลี้ยงที่สอง สาม สี่ อย่างนั้นเหรอ”

“คุณก็รู้ว่าถ้าผมคิดจะคบไม่นาน ก็ไม่พามารู้จักกับเจ้าปุณณ์อยู่แล้ว”

“แล้วนี่เป็นคนที่เท่าไหร่ล่ะที่คุณพามาให้ปุณณ์เจอ”

“สอง” ก่อนหน้านี้มีหนึ่งคน ผมคบหาดูใจกับเขาได้สักพักก็พาเข้าบ้าน แต่ปฏิกิริยาไม่ดีนัก ท่าทางเกลียดเด็กเอาการ สุดท้ายก็ไปต่อกันไม่รอดเพราะไม่ต้องการให้ผมเจอลูกและภรรยาเก่าอีก “ผมจะให้เขาเรียกว่าอา ไม่ต้องห่วงหรอกว่าลูกจะสับสน หรือต้องคอยตอบคำถามใครๆ ว่าทำไมมีแม่เลี้ยงเป็นผู้ชาย”

“ได้ยินมาว่าเจอกันไม่เท่าไหร่”

“ไหนว่าไม่ให้คนตามผม ทำไมข้อมูลแน่นเหลือเกิน” ว่าแล้วก็อดที่จะค่อนขอดไม่ได้ หญิงสาวทำเสียงคำรามในลำคอ ดังเจือมาพร้อมลมหายใจฟึดฟัด “ถ้าว่างนักมาช่วยผมดูเรื่องเจ้าสินดีกว่า”

“ขอร้องฉันสิ”

“ผมแค่ยื่นข้อเสนอให้คุณไม่ฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ ผมไม่ชอบให้ใครสะกดรอยหรือสืบเรื่องส่วนตัว”

“บังเอิญเรื่องส่วนตัวของคุณเป็นเรื่องที่น้องปุณณ์ต้องรับรู้ มันช่วยไม่ได้ที่ฉันจะต้องเข้าไปยุ่ง”

“เอาเถอะ ถ้าตามขนาดนี้ก็น่าจะรู้แล้วว่าผมกับเด็กนั่นเคยคบกันที่อังกฤษ” เมื่อเลี่ยงไม่ได้ผมก็พูดความจริง เสียงท้องร้องโครกคราก ผมหันไปสั่งให้เด็กยกมื้อเช้ามาเสิร์ฟระหว่างการเจรจากับนายผู้หญิง “ไม่ต้องห่วงหรอก ผมกรองคนที่จะเข้าหาลูก”

“คุณกรองได้ไม่ดีเท่าฉัน”

“มันแน่อยู่แล้ว ผมเป็นนักธุรกิจ ไม่ใช่มาเฟีย” แม้จะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่ก็สร้างความขุ่นเคืองให้หญิงสาวได้ไม่น้อย มรกตเกิดในครอบครัวนักธุรกิจมืดที่พยายามผันตัวเองเข้าสู่ด้านสว่าง ส่วนผมคือคนจากครอบครัวธุรกิจสว่างที่บังเอิญมีคนภายในไปแตะต้องธุรกิจสีมืด “ฟังนะ มีน เรื่องที่ผมชอบผู้ชาย เราเคลียร์กันไปแล้ว และผมคิดว่าลูกมีสิทธิ์ที่จะรู้ เท่าๆ ที่คุณจะบอกเขาในวันหนึ่งนั่นแหละว่าที่บ้านคุณทำงานอะไร”

“แต่ไม่ใช่ตอนนี้”

“ใช่ครับ ไม่ใช่ตอนนี้” กาแฟอุ่นๆ ถูกยกมาเสิร์ฟพร้อมขนมปังปิ้งทาแยมพร้อมทาน ตอนเช้าผมทานไม่มาก ไม่ว่าจะเป็นวันทำงานหรือวันหยุด “แต่เขามีสิทธิ์ที่จะรู้จักคุณอาที่เป็นเพื่อนสนิทพ่อผมว่าก็ไม่ได้ผิดอะไร เด็กอายุเท่านี้ยังไม่คิดเรื่องที่ว่าทำไมพ่อถึงเลิกกับแม่นักหรอก ทุกวันนี้เขายังพูดไม่เป็นประโยคดีด้วยซ้ำ หรือถ้าเขาถาม นั่นก็แปลว่าเขาโตพอจะรับรู้แล้ว”

“ฉันคิดผิดชะมัดที่วันนั้นขอชีวิตคุณกับคุณพ่อไว้ คุณมันช่างเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย”

“ใจเย็นหน่อยคุณมรกต ผมรู้ว่าคุณยังขุ่นใจที่ผมชอบผู้ชาย แต่นั่นไม่ได้แปลว่าผมจะเป็นพ่อที่ไม่ดีให้ลูกของเรา”

“ฉันเกลียดคำว่าเราทุกครั้งที่คุณพูด”

“คุณมันพวกไม่ยอมรับความจริง แต่คุณจะสอนลูกให้ปิดหูปิดตาไม่ได้หรอก” มรกตละจากแก้วกาแฟมายังน้ำเปล่าที่วางอยู่ใกล้กัน เธอพ่นลมหายใจพรืดใหญ่ แสดงออกชัดเจนว่าไม่พอใจที่ผมจะพาคู่นอนคนใหม่ให้ลูกรู้จัก

“เขาควรจะได้รับรู้ว่าพ่อตัวเองมั่วผู้ชายตั้งแต่เล็กหรือไง ฉันรับไม่ได้หรอกนะที่ผ้าขาวของฉันต้องมาแปดเปื้อนเพราะความคิดพิลึกพิลั่นของคุณ”

“หึ เงินที่เอามาเลี้ยงดูเขาจากบ้านคุณนั่นก็ช่างสะอาดสะอ้านเสียจริง”

“พูดเหมือนความสกปรกของเงินนั่นไม่ได้มีส่วนมาจากคุณอย่างนั้นแหละ ช่างเถอะ ไม่ใช่เวลามาค่อนขอด ไม่ว่ายังไงฉันก็จะพาตาปุณณ์กลับวันนี้ให้ได้ ก่อนที่คุณจะพาเด็กของคุณไปให้ลูกเจอ”

“กลัวเขาจะรักผู้ชายในตำแหน่งแม่เลี้ยงมากกว่าแม่จริงๆ หรือไง” ผมหยอกแรง ยกมุมปากข้างหนึ่งขึ้น มรกตรักปุณณ์มากกว่าสิ่งใด ซึ่งยืนยันได้ด้วยการมีชีวิตของผมในทุกวันนี้ “เอาล่ะ ตอนนี้คุณคงหัวร้อน เอาเป็นว่าถ้าอยากให้ปุณณ์กลับไปก่อนก็ได้ แล้วลองคิดดูอีกทีว่าที่ผมพูดวันนี้มีเหตุผลมากหรือน้อยกว่าที่คุณคิด ผมรู้ว่าถ้าคุณใจเย็นแล้วคำตอบที่แท้จริงจะปรากฏเอง แต่ตอนนี้ปุณณ์คงยังไม่ตื่น”

“ฉันจะให้สิรีไปอุ้มกลับบ้าน”

คราวนี้ผมยอมถอย เรามักมีปัญหากันเรื่องดูแลลูกอยู่แล้ว ไม่ว่าเมื่อไหร่มรกตก็หวงแหนปุณวิศเสมอๆ ตัดเรื่องหึงหวงหรือกลัวเสียหน้าไปได้เลย เธอแค่กังวลเกินไปว่าลูกจะรับไม่ได้ในเรื่องของผมก็เท่านั้น

“ลองกลับไปคิดดูนะ มรกต ลูกมีความสุขดีเวลาที่ได้อยู่กับผม แล้วมันจะดีมากแค่ไหนถ้าพ่อได้มีโอกาสได้เลี้ยงลูกชายตัวเองบ้าง บ้านคุณมีแต่ผู้หญิง จะให้อำนวยชวนเขาเล่นหุ่นยนต์หรือคุณจะชวนลูกเล่นแต่งตัวตุ๊กตาแทนกันล่ะ”

“มีพ่ออย่างคุณก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเท่าไหร่หรอก”

“แต่ก็ดีพอที่คุณจะยอมรับข้อตกลงของเรา และมันคงดีกว่านี้ถ้าคุณไม่ผิดคำสัญญาที่ให้ไว้ว่าผมมีสิทธิ์ในตัวลูกเท่าๆ กับที่คุณมี ที่คุณยังเก็บผมไว้ก็เพราะกลัวว่าถ้าวันหนึ่งที่บ้านคุณไม่ปลอดภัยแล้วปุณณ์จะเป็นเด็กกำพร้าไม่ใช่หรือ แล้ววันดีคืนดีก็นึกกีดกันผมกับลูกขึ้นมา ย้อนแย้งกันหน่อยไหม ลองทบทวนดูนะมีน”

ผมลุกขึ้นยืน เมื่อสิรี หญิงวัยกลางคนคนสนิทของผู้มาเยือนขึ้นไปชั้นสอง อุ้มเด็กชายตัวจ้อยที่ยังหลับสนิทพาดบ่าลงมาโดยมีเจตต์เดินระแวดระวังขณะลงบันไดไม่ห่าง มรกตไม่ตอบรับ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ เดินกลับออกไปด้านนอกโดยไม่รอให้ผมออกไปส่ง

รถยุโรปคันเดิมแล่นหายลับไปจากสายตาผมก็พรูลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน


“คุณมีนเธอห่วงคุณหนูครับ เธอกลัวว่าคุณเจเรมี่จะเป็นคนไม่ดี”

“ฉันรู้” ถึงแม้ใช้ชีวิตฉันท์สามีภรรยากันแค่ปีเศษ แต่กลับอ่านใจมรกตได้ราวกับรู้จักกันมาเนิ่นนาน ตามที่พ่อบอกทุกประการ เธอและผมเป็นคู่ที่ควรครองกันมากที่สุด

ถ้าไม่ติดเรื่องที่ผมชอบผู้ชาย และมรกตก็รับไม่ได้ที่สามีจะไม่ได้มีเธอเพียงคนเดียว
.
.
เมื่อเริ่มต้นวันไม่ดีเท่าที่ควร ทุกอย่างก็ผิดเพี้ยนไปหมด มีรายงานเข้ามาว่าเกิดอุบัติเหตุที่บ้านพักคนงานใกล้โรงงานไฟไหม้ในช่วงสายที่คนขี้เซายังไม่ทันได้ลุกจากเตียง ผมออกมาจากบ้านโดยสั่งแม่บ้านให้ดูแลความสะดวกสบายจนกว่าเจ้าตัวจะออกไปทำงาน บ้านพักที่เกิดเหตุไม่เสียหายนัก ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต และจากการตรวจสอบสถานที่พบก้นกรองบุหรี่ทำให้ต้องเรียกหัวหน้าคนงานมากำชับและอบรมพนักงานอย่างหนัก

ผมไม่ได้เรียนจบคณะเภสัชศาสตร์เหมือนพ่อผู้ก่อตั้งบริษัท แต่ถูกส่งไปเรียนด้านบริหารและการจัดการที่อังกฤษตั้งแต่ชั้นม.ปลาย หลังจากกลับมาดูแลกิจการที่บ้านด้วยตัวเองก็มีแนวคิดจะขยายโรงงาน และตลาดให้กว้างขวาง พ่อเริ่มงานนี้จากศูนย์ กระทั่งรู้จักผู้คนมากหน้าหลายตา ผมเติบโตและเรียนรู้ที่จะผูกมิตรกับผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองไว้หลายท่าน พายูนิแล็บเติบโตพอจะเป็นที่รู้จัก อันที่จริงแล้วผมวางแผนว่าอีกสักห้าถึงสิบปีข้างหน้าจะนำบริษัทเข้าจดทะเบียนตั้งเป็นบริษัทมหาชน วางตัวเองเป็นเจ้าของบริษัทแล้วจ้างผู้บริหารมาดำเนินการตรงนี้ต่อไป ส่วนตัวเองจะได้ลงมือกับธุรกิจอื่นๆ ที่มีในมือตอนนี้ให้จริงจังขึ้น


“เข้มไปส่งเจมที่ร้านหรือยัง”

ช่วงบ่ายแก่ ผมกลับเข้ามาทำงานต่อที่บริษัท มีเอกสารที่ต้องจัดการค้างคาบนโต๊ะอีกหลายแฟ้ม ตึกสำนักงานตั้งอยู่ห่างจากโรงงานคนละเขตจังหวัด บริษัทของผมเป็นหนึ่งในตึกสูงตระหง่านใจกลางเมืองที่ขอเช่าไว้จำนวนสิบเปอร์เซ็นต์ของความสูงทั้งหมด เจตต์เป็นทั้งบอดี้การ์ดและคนสนิทที่คอยรับใช้เรื่องส่วนตัว จะพูดให้ถูกคือพ่อเลี้ยงเจตต์มาตั้งแต่เล็ก ผมไม่ทราบแน่ชัดว่าเขาเป็นใครมาจากไหน แต่ที่แน่ๆ คือถ้าไม่ใช่เจตต์แล้วก็คงไม่เหลือใครให้ไว้ใจได้อีก กระนั้น ก็ยังมีลูกน้องอีกหลายคนที่ช่วยดูแลในส่วนอื่นๆ โดยมากเป็นผู้ชาย ผมไม่ค่อยถนัดจะใส่ใจความรู้สึกละเอียดอ่อนของลูกน้องสาวๆ มากนัก


“เข้มบอกว่าคุณเจมให้ไปส่งที่บ้านครับ”

“อ้อ ไม่ได้กลับบ้านสองวันติดแล้วนี่เนอะ”

“คุณศิจะให้ป้านวลจัดห้องนอนเพิ่มที่บ้านเลยไหมครับ คราวหลังถ้าคุณเจมมาจะได้แยกออกมาเป็นสัดส่วน”

“ไม่ต้อง เขาจะอยู่ห้องเดียวกับฉันนี่ล่ะ” ผมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่แน่นอนว่าสร้างความฉงนให้ลูกน้องอยู่ไม่น้อย ผมไม่ได้มีนิสัยหวงถิ่นมากนัก ถ้าถูกใจใครก็พาเข้าไปพักที่บ้านเป็นครั้งคราว แต่จะระแวดระวังไม่ให้เจอกับปุณณ์ รวมทั้งไม่ให้เข้ามาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวอย่างเช่นในห้องทำงานหรือห้องส่วนตัว แต่คราวนี้ต่างไป เจตต์เองก็รู้สึก ดังนั้นก็อดเอ่ยเตือนด้วยความหวังดีเสียไม่ได้


“คุณศิแน่ใจแล้วเหรอครับว่าเด็กคนนั้นเลี้ยงเชื่องจริงๆ”

“ไม่แน่ใจหรอก” ผมตอบกลั้วหัวเราะ จะเอาอะไรกับเจ้าเด็กอวดดีพรรค์นั้นกัน กลับมาเจอกันอีกครั้งดูด้วยตาก็รู้ว่าผูกใจเจ็บมากแค่ไหน “แต่ต่อให้เลี้ยงไม่เชื่องก็ต้องฝึกจนกว่าจะเชื่องนั่นแหละ”

“ท่าทางไม่ค่อยดีนะครับ”

“หืม มีเรื่องอะไรล่ะ”

“เมื่อวานที่ร้านมีเด็กคนหนึ่งตระคองกอดกันตอนผมไปดักรอ จะเรียกว่าอย่างนั้นก็คงไม่ถูก แต่ดูท่าแล้วอาทรมากกว่าคู่นอนทั่วไป แค่ผมชักปืนออกมาให้เห็นก็ยอมทำตามเพราะจะปกป้องผู้ชายคนนั้นไว้น่ะครับ”

“เป็นอย่างนี้แหละ” ผมยิ้มมุมปาก ไม่รู้จะปวดหัวกับนิสัยเป็นมิตรเกินพอดีของเจเรมี่อีกกี่ครั้ง “เป็นเด็กที่จิตใจอ่อนโยน”

“ถ้าถึงขั้นพยายามยั่วยวนผมที่เป็นคนสนิทของคุณศิก็ไม่ไหวนะครับ”

รอยยิ้มที่ผุดอยู่นิ่งค้าง แน่นอนว่าเจตต์พูดด้วยความหวังดีโดยไม่แอบแฝง ความซื่อสัตย์นี้ทำให้หลายต่อหลายครั้งผมได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของมิตรสหายที่ปั้นหน้าเข้ามาเยินยอเพื่อหวังผลประโยชน์ “อย่างนั้นเหรอ”

“ผมคิดว่าคุณศิน่าจะใช้เวลาดูเด็กคนนี้นานกว่านี้สักหน่อย ถึงเคยเป็นคนรักเก่า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตอนนั้นกับเวลานี้จะเหมือนเดิมแบบที่คุณศิรู้จักนะครับ”

“ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องหาทางให้เขาไปตรวจเลือดและคุมเข้มกับเรื่องเซ็กซ์สักหน่อย”

“ผมเห็นด้วยครับ”

“ก็คิดอยู่นะว่าดื้อ” ดื้อกว่าที่คิดเป็นไหนๆ “แต่เรื่องหวังจะฟัดคนสนิทฉันให้เจ็บใจนี่ก็เล่นแรงเกินไปเหมือนกัน”

บอร์ดี้การ์ดหนุ่มไม่ตอบ เขายืนสงบที่ริมประตู ก่อนผมจะนึกขึ้นได้อีกเรื่อง

“เย็นนี้ฉันมีนัดกินข้าวที่ไหนหรือเปล่า”

“ไม่มีครับ ความจริงแล้ววันนี้คุณยกให้คุณปุณณ์”

“ถ้าอย่างนั้นไปส่งฉันที่บ้านแล้วไปคอยดูเจ้าดื้อนั่นที่ร้านให้ที ไม่ต้องให้รู้ตัว” ผมเปิดแฟ้มอ่านเอกสารที่เตรียมไว้สำหรับการประชุมครั้งหน้ากับคณะกรรมการที่จะถูกจัดขึ้นในวันจันทร์ “สัปดาห์หน้าฉันอาจจะยุ่งพอตัว ยังไงเจตต์ลองคุยกับเข้มให้ไปเฝ้าแล้วรายงานสักหน่อยแล้วกัน ถ้าเด็กนั่นจะเล่นสนุกก็ปล่อยไป แต่รายงานทุกครั้งพร้อมภาพของผู้ชายที่ออกไปด้วยกัน”

เจตต์รับคำ ผมเอนตัวพิงพนัก นึกหาวิธีการจัดการกับเจเรมี่ให้ ‘เชื่อง’ ตามคำแนะนำของคนสนิทไปพลาง




ตลอดสองสัปดาห์ งานที่บริษัทยุ่งเสียจนไม่มีเวลาทำอย่างอื่น และผมก็ไม่แปลกใจเลยสักนิดที่เจเรมี่จะหายหน้าหายตาไปราวกับเรื่องเมื่อสุดสัปดาห์ที่แล้วไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ผมได้รับรายงานจากเข้ม เรื่องเด็กลูกครึ่งคนนั้นเป็นระยะ เขาไม่ได้ออกไปไหนกับใคร มีบางวันเมาอยู่ที่ร้านแต่ไม่บ่อย กลับบ้านโดยมีเด็กที่ร้านไปส่ง คงเป็นที่รักของลูกน้องมากพอตัวเพราะในคืนวันศุกร์ที่เคลียร์งานเสร็จเร็วเมื่อผมปรากฏกายที่ร้าน the society พร้อมลูกน้องคนสนิท ก็เห็นเด็กเสิร์ฟตัวจ้อยปรี่เข้ามาขวางระหว่างผมกับเจ้าของร้านได้ทันท่วงที


“คุณอีกแล้ว”

เขาว่าพลางมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตรไปยังเจตต์ คนสนิทผมไม่โต้ตอบ ยืนนิ่งเงียบตามหน้าที่ที่ถูกฝึกมาทุกประการ

“มาทำไม” เสียงทุ้มจากคนด้านหลังเคาน์เตอร์บาร์เอ่ย ริมฝีปากแสยะยิ้มหยามหยันในที กอดอกไว้ท่าวางเชิงเหมือนเป็นคู่อาฆาตมากกว่าคนรักเก่า “เหงาหรือหาคู่นอนใหม่ไม่ได้”

แน่ชัดว่าปล่อยให้หลุดมือทีไรก็หวนกลับมาโกรธเรื่องเดิมได้ตลอด กระนั้นผมก็ไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าหงุดหงิด เจเรมี่ในเวลานั้นคาดหวังกับความรักราวเด็กหนุ่มที่หลุดไปในโลกเทพนิยาย แต่ผมกลับพังมันลงด้วยมือเหตุผลของโลกแห่งความจริง มาถึงวันนี้ที่นึกอยากได้เด็กน้อยคนเดิมคืนกลับมาอีกครั้งก็ต้องให้เวลาเจเรมี่ปรับตัวอีกพอสมควร

“ไม่เจอตั้งสิบกว่าวัน ไม่คิดจะติดต่อไปบ้างหรือไง”

“ไม่จำเป็นนี่”

“ทั้งๆ ที่ฉันออกจะคิดถึงนาย” ผมมองเขาด้วยสายตานิ่งสนิท ทุกครั้งที่ถูกจับจ้องจะในแววตาคู่นั้นจะถูกปกคลุมไปด้วยความวูบไหว เจเรมี่เบือนสายตาหนีก่อนจะถูกผมค้นหาไปมากกว่านี้ “ขอเมนูหน่อย ฉันอยากจะฝากท้องไว้ที่นี่สักมื้อ”

“มีแต่ของดาษๆ คุณคงไม่ชอบ” พูดทั้งๆ ที่ยังไม่มองหน้า ใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มก่อนตวัดหางตามาเมื่อผมยังยืนยันจะนั่งบนเก้าอี้ทรงสูงหน้าบาร์ไม้ “คุณกลับไปเถอะ ตรงนั้นมีคนนั่ง”

ยังไม่ทันได้ถามต่อ เจ้าของที่นั่งก็กลับมา เขาสะบัดมือไหว เดาไม่ผิดคงลุกไปห้องน้ำ ปรายตามองผมผ่านๆ ก่อนเลือกเก้าอี้อีกตัวที่ไม่ไกลกันนัก


“ไหนล่ะเบียร์”

“บอกแค่เบียร์ ไม่บอกแบรนด์ ใครจะไปรู้ว่าวันนี้อยากจัดแบบไหน”

“อะไรก็ได้ที่มันเมาน่ะ” คนมาใหม่พูดด้วยท่าทีสนิทสนม เจเรมี่หันไปเติมเบียร์สดจากก๊อกที่เจาะทะลุเข้าไปในผนัง กลับมาอีกครั้งด้วยแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่แทบจะไม่มีฟองเลย


“ไม่เข้าใจว่ะ”

“คบกันมากี่ปีแล้วยังจะไม่เข้าใจอีก”

“กูยังไม่ได้พูดเลยว่าไม่เข้าใจเรื่องอะไร” เขาเป็นผู้ชายร่างสูง ไม่ได้มีกล้ามเนื้อแข็งแรง แต่สมส่วนตามมาตรฐาน คะเนด้วยสายตาแล้วน่าจะอายุห่างจากเจเรมี่อยู่มากโข ผมเหลือบตามองเด็กหนุ่มเจ้าของร้านที่แสดงออกว่าไม่มีผมอยู่ในความสนใจชัดเจน เขาปีนเก้าอี้อีกฟากของบาร์เพื่อนั่งตรงกันข้ามกับผู้ชายมาดเซอร์ เท้าศอกกับพื้นไม้ ใช้อุ้งมือพยุงคางตัวเองเอาไว้ด้วยท่าทีสบายๆ

สนิทสนมเกินกว่าลูกค้ากับเจ้าของร้านอาหารทั่วไปออกนอกหน้า

เสียงหัวเราะหึจากเด็กเสิร์ฟตัวเล็กดังขึ้นใกล้ ผมเหลือบตาไปมองก็เห็นท่าทีกวนโมโหของเจ้านั่น ไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้มเหยียดหรือยักไหล่ก่อนจะผละตัวไปรับรองลูกค้าใหม่ที่เข้ามาหลังจากผมราวกับวางใจว่าเจ้านายตัวเองจัดการกับสถานการณ์ตอนนี้ได้ดีแม้ปราศจากลูกมือ


“จะมีสักกี่เรื่องที่ยูหัวหมุนได้ขนาดนี้”

“ฉลาดแบบนี้ต้องตบรางวัลให้หรือเปล่า”

“หลับตาแล้วยื่นปากมาเลย” เจเรมี่หัวเราะลงคอ แต่กลับทำให้ผมรู้สึกขุ่นในอก คู่สนทนาของเขาตอบกลับด้วยการผลักหัวเบาๆ ให้เอนไปด้านหลัง แต่เจ้าของร้านกลับคว้ามือใหญ่เอาไว้อย่างไม่กระดากอาย

“เจเรมี่” ผมเรียกด้วยเสียงทุ้มต่ำ ผู้ชายที่ถูกกุมมือข้างๆ เหลือบตามามองสลับกับเจ้าของชื่อเพื่อขอคำอธิบายเมื่อเด็กหนุ่มถูกเรียกด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมเกินพอดี


“เพื่อนมึงเหรอ”

“คู่นอนเก่า”

“พูดอ้อมๆ ก็ได้มั้ง” เขาพูดกลั้วหัวเราะก่อนหันมายิ้มให้ผมด้วยท่าทางเป็นมิตร “หวัดดีครับ ผมแซคนะ เป็นเพื่อนไอ้แสบนี่เอง”

“เป็นรักแรกด้วย” เด็กหนุ่มสวนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเริงร่า ถึงแม้จะถูกแซคตวัดตามองดุก็ไม่สะทกสะท้าน “ไม่ต้องสนใจเขาหรอกน่าแซค พูดปัญหาของยูมาเถอะ”

“เพื่อนมาก็คุยกับเพื่อนก่อนก็ได้ กูก็แค่เซ็งๆ กลับบ้านไปเจอเมียก็หงอเหมือนเดิม”

“ไม่มีอะไรจะคุย” เจเรมี่ตอบเสียงเนือย ทำหน้าไม่สบอารมณ์ในทันที “ก็แค่คู่นอนเก่า ถ้าใส่ใจมากปวดประสาทตาย ยูก็รู้ว่าผมเปลี่ยนคู่นอนบ่อยกว่าซักถุงเท้าอีก”

“โอ้โฮ ปากมึงนี่น่าตีจริงๆ”

“ก็พูดความจริงนี่ จะทำไมเล่า”

“เตือนไปกี่ครั้งแล้วเรื่องนี้ว่าให้เลิก”

“ก็มาเป็นผัวผมแล้วก็สั่งเสียสิ จะทำตามทุกคำสั่งเลย ไม่ดื้อไม่ซนด้วย”

ผมพรูลมหายใจออกเป็นครั้งสุดท้าย มองหน้าเจเรมี่ก่อนผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ เจ้าของร้านเบือนหน้าหนี หลบกันซึ่งๆ หน้า
“ถ้าวันนี้ไม่สะดวก อยากคุยกับเพื่อนก็คุยไป พรุ่งนี้เช้าฉันจะให้เจตต์ไปรับที่บ้าน”

“ผมไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้นแหละ ผมเบื่อการมีเซ็กส์กับคุณแล้ว เราน่าจะเลิกติดต่อกันไปเลยจะดีกว่า”

“ทำไมพูดแบบนี้” ผมถามด้วยเสียงเหนื่อยอ่อน คู่สนทนากอดอก หน้าบึ้งตึง

“นึกจะมาก็มา นึกจะหายหน้าก็หายไปแบบนี้นึกถึงผลประโยชน์แล้วผมไม่เห็นได้อะไร ยิ่งมาทำท่าทางเป็นเจ้าข้าวเจ้าของถึงถิ่นมันยิ่งน่าหงุดหงิด ไม่รู้หรือไง”

“หงุดหงิดที่ฉันหายไป หรือหงุดหงิดที่ฉันติดต่อมา”

“ทั้งสองอย่างนั่นแหละ ผมถึงอยากให้คุณหายไปเสียที พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องส่งคนมาหา เราน่าจะแยกย้ายกันได้แล้ว ผมไม่ชอบนอนกับคนเดิมๆ”

เสียงทุ้มพูดรวดเดียวจบก่อนเม้มปากเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง ผมเลือกที่จะไม่ต่อล้อต่อเถียงแต่หันไปสั่งคนสนิทโดยไม่เอาประโยคยืดยาวนั้นมาใส่ใจ “พรุ่งนี้สิบโมงไปรับเจเรมี่ที่บ้านพร้อมเสื้อผ้า เขาจะย้ายมาอยู่กับฉัน”

ปรายตากลับมอง เห็นเจ้าของร้านยืนกำหมัดแน่น ไหล่บางสั่นจนสังเกตได้ ผมรู้ว่าทำให้เขาโกรธมาก แต่ช่วยไม่ได้ ผมเลือกแล้วที่จะเอาเขากลับมา

“สิบโมงตรงพร้อมเสื้อผ้า”


ย้ำอีกครั้ง ก่อนจะยอมล่าถอยกลับไปในที่สุด




TBC

นังหนูไปแหย่เขี้ยวเสือแล้วไง อย่าทำให้ศิหงุดหงิดนะระวังจะลำบากเอง ฮร่า
พี่แซคจาก สู่กลางใจ มีบทบาทพอสมควรค่ะกับเรื่องนี้ แต่เนื้อหาไม่ต่อกันแน่นวล
เจอกันใหม่พุธหน้า
ใจเย็นๆกับพี่ศิแกหน่อยนะ แกพูดน้อย เน้นการกระทำ ออกมาสี่ตอน มีไม่ได้ทำตอนนี้ตอนเดียว (////)
วรั้ยยยย
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

#กลพยัคฆ์

[Pamaipraewa]

ขำแซค ความเกลียมัวทะลุล้าน5555 //กราบพี่ธามสิคะ

เดาไม่ออกว่าที่เจเรมี่พูดอะไรแบบนั้นเพราะอยากให้ศิไปไกลๆหรือยังชอบแซคอยู่ (อาจจะทั้งสองอย่าง ฮ่า)

รออ่านนนนน ศิเผด็จการดีชอบบบบ แต่คงปราบเจเรมี่ไม่ได้ง่ายๆหรอก อิอิ

[PYonG]

อิพี่ศินี่มันจริงๆเลย เจมดื้อหนักๆลูก เอาให้พี่มันหัวหมุน
 

[iceman555]

 

[bellvee]

ขนาดนังแซคมาแบบเป็นมิตร แต่เล่นเอาคุณศิฑาหัวหมุนเลยนะคะ 5555
แหม ถ้ารู้ว่าน้องเจมเคยรู้สึกกับแซคขนาดไหน จะเป็นยังไงเนี่ย
แอบชอบท่าทีหมางเมินของเจม ที่ทำเหมือนศิฑาไม่มีความสำคัญเมื่อแซคอยู่ด้วย
หมันไส้คุณศิค่ะเอาแต่ใจเกิ๊น แต่ก็ยังเกลียดไม่ลงเพราะความหลัวของเขา 5555

[twinmonkey0311]

 

[puiiz]

 

[insomniac]

อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่าศิก็รักเจมนะแต่ความสำคัญไม่มากเท่าไหร่ คงเป็นลำดับท้ายๆ ที่มาหลังครอบครัว ธุรกิจ และอาจจะอื่นๆ อีกหลายเรื่อง
เฮ้อ เหมือนได้ Spin Off เรื่องมาให้หน่วงกันแบบเต็มๆ เลยน้าน้องเจม

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ขำแซค ความเกลียมัวทะลุล้าน5555 //กราบพี่ธามสิคะ
เดาไม่ออกว่าที่เจเรมี่พูดอะไรแบบนั้นเพราะอยากให้ศิไปไกลๆ หรือยังชอบแซคอยู่ (อาจจะทั้งสองอย่าง ฮ่า)
รออ่านนนนน ศิเผด็จการดีชอบบบบ แต่คงปราบเจเรมี่ไม่ได้ง่ายๆหรอก อิอิ

เจม ชอบทั้งสองคน
แต่กับศิ เจมแค้นฝังหุ่น เลยทั้งพยศ ทั้งปากหมาใส่
ศิ รู้ทางเจม เจมก็รู้ทางศิ
 ก็วัวเคยขา ม้าเลยพยศซะ
เจม ทำให้ศิหัวหมุนไปเลย
       
 

[aiyuki]

พี่แซคโผล่มานี่หมดมาดเลย กลัวเมียชัดๆ 555

[lolata]

ก็ไม่แปลกถ้าเจมจะฝั่งใจ ยิ่งเหมือนโดนเป็นของเล่นก็ยิ่งเข็ด ศิก็โหดเกิน หวานบ้างไรบ้าง ทำเจมไว้เยอะขนาดนั้น

[MyLavenderLand]

ปกติเจมก็เป็นเด็กคิดมากอยู่แล้ว พอคุณศิกลับมา มาๆหายๆ เจรามี่คงยิ่งนอยด์ คุณศิก็ยิ่งพูดน้อยๆอยู่ คงนานอ่ะกว่าจะเข้าใจกัน สงสัยคุณศิจะใช้วิธีตบจูบ(แบบจริงจัง) เพื่อรื้อความสัมพันธ์แน่เลย คนอ่านชอบบบบบ

[evz]

นี่ยิ่งอ่านผ่านมุมศิฑายิ่งสงสารเจม
ไม่รู้ว่าเพราะศิฑาเป็นผู้ใหญ่หรือเราเป็นทีมเจเรมีมากเกินไป
นอกจากที่อยากได้เจเรมีคืนแล้วก็ยังสัมผัสถึงความรักไม่ได้เท่าไหร่

ในทางกลับกันถึงจะอ่านผ่านมุมศิฑา แต่คำพูดของเจเรมียังแสดงความรู้สึกออกมากซะมากกว่า
อ่านตอนไหนก็สงสารเจเรมี ตอนจะโดนทิ้งก็โดนทิ้งไปแบบไร้เยื่อใย พอตอนนี้ไม่ว่ายังไงก็จะเอากลับคืน
ศิฑาก็คงรู้แหละว่าเจเรมียังรักตัวเองอยู่ แต่ใช้วิธีที่มันอ่อนโยนกว่านี้ได้มั้ยล่ะ
บังคับตลอดเลย ทีมเจเรมีโกรธมาก จะหาคู่ใหม่ให้แล้วเนี่ย 555

[minkey]

สงสารน้องเจม

[EoBen]

แซคยังคงกลัวเมีย และ หงอเหมือนเดิม

5555

เลยมาซ่า กลับเจโรมี่สินะ

[tensita]

คุณศิฑาค่าา เอาหนูไปอยู่ด้วยจิ คถ.พี่ธามพี่เวสต์ขาาา เอาพี่ธามโพล่มาหน่อย